مجله دانشکده پزشکی
سال:1390 | دوره:69 | شماره:5 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: مصرف روزافزون مواد ضد میکروبی بتالاکتام در درمان عفونت های باکتریایی سبب افزایش مقاومت بر علیه آن ها شده است. هم اکنون یکی از معضلات در درمان عفونت های بیمارستانی مقاومت آنزیمی به بتالاکتامازهای وسیع الطیف (ESBL) در میان ایزوله های بالینی به ویژه اشریشیاکلی می باشد. از آنجایی که تعدادی از سویه ها حساسیت دوگانه در شرایط آزمایشگاهی و درون بدن نشان می دهند، انتخاب درمان موثر را با مشکل روبه رو می کند. در سال های اخیر بتالاکتامازهای CTX-M به صورت غالب در سراسر جهان شیوع یافته اند. میزان شیوع تیپ های ESBL در بیشتر نقاط ایران ناشناخته مانده است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ESBL و نیز میزان شیوع زیر گروه CTX-M-1 در اشریشیاکلی جدا شده از عفونت ادراری در شهر تبریز می باشد.روش بررسی: در این مطالعه ابتدا 400 نمونه ادراری از آبان سال 1388 تا فروردین سال 1389 از بیمارستان های تبریز جمع آوری و 188 سویه اشریشیاکلی توسط آزمایش های بیوشیمیایی تایید شدند. در مرحله بعد تست تعیین حساسیت نسبت به 10 آنتی بیوتیک منتخب انجام شد. سپس با استفاده از روش دیسک ترکیبی و سینرژیسم دوبل، سویه های تولیدکننده ESBL شناسایی گردیدند. در نهایت با استفاده از روش PCR سویه های تولیدکننده آنزیم های گروه CTX-M-1 مشخص شدند.یافته ها: نتایج حاصل از تست های فنوتیپی نشان داد که از کل 188 سویه اشریشیاکلی تعداد 82 (43.6%) سویه تولیدکننده ESBL می باشند. طی روش PCR نیز مشخص شد که از این میان تعداد 69 (84.1%) سویه تولیدکننده CTX-M-1 هستند.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که سویه های اشریشیاکلی تولیدکننده CTX-M در حال افزایش هستند. جهت تجویز داروی مناسب نیاز به شناسایی کافی این سویه ها می باشد.

زمینه و هدف: هم زمان سازی قلبی Cardiac Resynchronization Therapy (CRT) درمانی ثابت شده در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات کوتاه مدت هم زمان سازی قلبی بر شدت نارسایی میترال Mitral Regurgitation (MR) بود.روش بررسی: در این مطالعه به طور مقطعی در یک شیوه دوسوکور (Double-blind) از بیماران کاندیدای ضربان ساز سه حفره ای طی سال های 88-1387 بیمارستان امام خمینی (ره) باORS>120 ms ،EF<35  و ریتم سینوسی اکوکاردیوگرافی انجام گرفت و یافته های اکوکاردیوگرافی و شدت MR قبل و در فاز حاد بعد از نصب ضربان ساز مقایسه شد.یافته ها: از مجموع 26 بیمار (17 مرد و 9 زن) با میانگین 57 سال سن قبل از CRT از لحاظ شدت %14 MR شدید بوده که بعد ازCRT  به 11% رسید. کسر جهشی بطن چپ (LVEF) بیماران از 18.04 در قبل از CRT به 24.42 بعد از CRT افزایش و دیامتر پایان سیستولیک بطن چپ(LVESD)  در قبل از CRT از 6.14 به 5.98 کاهش و دیامتر پایان دیاستولیک بطن چپ (LVEDD) از هفت به 6.8 کاهش پیدا کرد (.(P<0.05نتیجه گیری: شدت MR بعد از CRT به طور معنی داری بهتر شد و LVESD و LVEDD بعد از CRT کاهش و کسر جهشی بطن چپ به طور معنی داری افزایش پیدا نمود. هم زمانی در انقباض عضلات پاپیلری بطن، افزایش فشار ترانس میترال با قدرت بسته شدن دریچه، کاهش حجم رگورژیتاسیون با کم کردن MR در فاز اولیه سیستول و کاهش حجم پایان دیاستولی همگی از عواملی هستند که می توانند توجیه کننده کاهش MR باشند.

زمینه و هدف: در سال های اخیر به طور مداوم از مصرف خون کامل در بیماران کاسته شده و بر مصرف فرآورده های دارویی بیولوژیک مشتق از خون از قبیل آلبومین، ایمونوگلوبولین ها، و فاکتورهای انعقادی افزوده گردیده است. توجه به ساختمان مولکولی آلبومین جهت جداسازی آلبومین از پلاسما انسانی اهمیت فراوانی دارد. مولکول آلبومین پروتیین تک زنجیره ای با وزن مولکولی 66500 دالتون می باشد و از حدود 585 آمینواسید تشکیل شده است و مولکولی پایدار و به شکل کروی می باشد. برای تولید آلبومین انسانی روش های گوناگونی وجود دارد، ولی با توجه به میزان بالای نیاز به این ماده بیولوژیکی، در درمان بالینی همواره روش هایی مورد نظر بوده است که با عملیات کمتر و زمان محدودتر حجم بالایی از آلبومین تولید گردد.روش بررسی: در روش تهیه آلبومین از پالایش پلاسما به کمک اتانول سرد معمولا از فراکشن 5 که پس از جداسازی از مخلوط فراکشن های 5+6 به دست می آید استفاده می گردد. در این مطالعه به منظور کوتاه نمودن روش کار و کاهش در هزینه، به کمک  Hollow fiber cartridgeتوانسته ایم آلبومین را با غلظت و خلوص مناسب بدون جداسازی فراکشن 5 از فراکشن 6 تهیه نماییم.یافته ها: در این مطالعه آلبومین انسانی از مخلوط فراکشن 5+6 با استفاده از Hollow fiber cartridge تهیه گردید. آلبومین به دست آمده دارای غلظت 20% و منومر 96.5 و پلی مر و اگرگیت 3.5% می باشد.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر کیفیت آلبومین به دست آمده پس از جداسازی را با چند نمونه تجاری به کمک SDS-page مقایسه نمودیم و با توجه به میزان پلی مر و اگرگیت 3.5 درصد به دست آمده جهت آلبومین تهیه شده، نتایج رضایت بخش بود.

زمینه و هدف: امروزه درمان انتخابی برای جابه جایی عروق بزرگ عمل تعویض شریانی است ولی بعضی کودکان کاندیدای مناسبی برای این عمل نیستند که در این موارد عمل زنینگ (Senning) مناسب است، لذا پیش آگهی این جراحی باید بهتر شناخته شود.روش بررسی: روش این مطالعه آینده نگر بوده و 65 بیمار که از سال 88-1381 در بیمارستان قلب شهید رجایی تحت عمل زنینگ قرار گرفتند به مدت یک سال پی گیری شدند.یافته ها: 16.9% مرگ زودرس و 1.5% مرگ دیررس وجود داشت. 51.8% از موارد مرگ زودرس مربوط به عمل زنینگ ساده، 38.9% آن مربوط به زنینگ همراه بستن نقص دیواره بین بطنی با یا بدون رفع تنگی دریچه شریان ریوی، 9.3% مربوط به زنینگ پالیاتیو بود. شایع ترین آریتمی ریتم پیوست گاهی بود (18.5%). 15% بیماران انسداد زنینگ و 1.7% آن ها نشت بافل دهلیزی داشتند. صرف نظر از موارد مورتالیتی سه نفر (5.7%) نارسایی دریچه سه لتی قابل ملاحظه داشتند. 13.3% بیماران نارسایی بطن راست داشتند که اکثر موارد آن (37.5%) در عمل زنینگ همراه بستن نقص دیواره بین بطنی بود. صرف نظر از موارد مورتالیتی یک نفر (1.9%) سیانوز بالینی و سه نفر (5.7%) تنگی نفس هنگام فعالیت داشتند و 94.3% بیماران در فانکشنال کلاس یک بودند.نتیجه گیری: با توجه به این که اکثر موارد مرگ متعاقب زنینگ طی ماه اول و به خصوص در روز دوم اتفاق افتاده توجه به مرحله بلافاصله پس از عمل حایز اهمیت است. اکثر بیماران طی یک سال پس از عمل نارسایی دریچه سه لتی یا نارسایی بطن راست نداشتند که حاکی از پیش آگهی امیدوار کننده ای برای این بیماران است.

زمینه و هدف: اسکولیوز یکی از شایع ترین دفورمیتی های ستون فقرات می باشد و موجب کاهش عملکرد ریوی می شود. در مورد تغییرات عملکرد ریوی پس از اصلاح جراحی در اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان اختلاف نظر وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات ریوی پس از جراحی با توجه به نوع جراحی انجام شده در اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان بود.روش بررسی: 65 بیمار با تشخیص اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان که در بیمارستان شفا یحیاییان از سال 1376 تا 1386 تحت عمل جراحی اصلاحی ستون فقرات قرار گرفته بودند و اطلاعات مربوط به آزمون عملکرد ریوی قبل از انجام جراحی آن ها موجود بود، وارد مطالعه شدند. بیماران بر اساس نوع جراحی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل 25 بیمار با فیوژن خلفی(PSF) ، گروه دوم شامل 29 بیمار با فیوژن قدامی و خلفی توام (ASF+PSF) و گروه سوم شامل 10 بیمار با فیوژن خلفی به علاوه توراکوپلاستی (PSF+Thoracoplasty) بود. مقادیر مطلق و درصد پیش بینی شده ظرفیت حیاتی حداکثر (FVC) و حجم بازدمی ثانیه اول (FEV 1) قبل از جراحی و در آخرین پی گیری بیمار با هم مقایسه شدند و رابطه آن ها با نوع جراحی، بررسی شد.یافته ها: هیچ رابطه معنی داری بین نوع جراحی انجام شده و میزان تغییرات آزمون عملکردی ریوی وجود نداشت ( (P>0.05میزان FVC و FEV1 بیماران پس از سپری شدن حداقل دو سال از زمان جراحی در گروه های بیماران همانند مقادیر FVC و FEV1 قبل از جراحی بود.نتیجه گیری: پس از گذشت حداقل دو سال از زمان جراحی بین روش های جراحی از نظر نتایج آزمون عملکرد ریوی تفاوتی موجود نبود.

زمینه و هدف: مثانه بیش فعال Overactive Bladder (OAB) یکی از شایع ترین بیماری های دستگاه ادراری تحتانی است. علایم OAB اثر قابل توجهی در جنبه های اجتماعی، روان شناختی، شغلی، جسمی، خانوادگی و جنسی این بیماران دارد. در اکثر مطالعات انجام شده اکسی بوتینین به عنوان داروی خط اول درمان در OAB به کار رفته است. هم چنین یک ترکیب آنتی موسکارینی جدیدتر در درمان OAB تولترودین می باشد. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه کارایی و عوارض تولترودین IR و اکسی بوتینین IR را در زنان ایرانی می باشد.روش بررسی: 100 داوطلب مبتلا به OAB به صورت تصادفی در قالب دو گروه 50 نفری مورد مطالعه قرار گرفتند. یک گروه داروی اکسی بوتینین و گروه دیگر تولترودین را به مدت چهار هفته دریافت کردند.یافته ها: این مطالعه نشان داد که بین پرسشنامه و داده های سیستومتری همراهی خوبی دیده می شود اما تست های اورودینامیک اختلاف معنی داری از نظر شدت اثربخشی را نشان داد. بررسی ها نشان داد که هر دو داروی اکسی بوتینین و تولترودین سبب بهبود کیفیت زندگی بیماران می شوند.نتیجه گیری: بررسی ها نشان داد که اثربخشی این دو دارو اختلاف معنی داری ندارند. نتایج حاصل از پرسشنامه حاکی از آن بود که هر دو دارو موفق شده اند کاهش معنی داری در فاکتورهای مورد پرسش ایجاد کنند. اما بین دو گروه اختلاف معنی داری در بهبود علایم نشان داده نشد. در هر دو دارو خشکی دهان به عنوان عارضه اصلی مطرح بود اما بر خلاف سایر مطالعات عارضه خشکی دهان در گروه تولترودین نسبت به اکسی بوتینین بیشتر بود. بنابراین در این مطالعه بین دو داروی اکسی بوتینین و تولترودین ارجحیت خاصی مشاهده نشد.

زمینه و هدف: آکنه ولگاریس یکی از بیماری های شایع پوستی می باشد. یکی از درمان های موجود موثر بر آکنه های شدید، ایزوترتینویین می باشد که علی رغم کارایی بالا دارای عوارض جانبی می باشد. این تحقیق با هدف بررسی اثر ایزوترتینویین بر روی سطح سرمی آنزیم کراتین فسفوکیناز Creatine Phosphokinase (CPK) و علایم عضلانی ناشی از مصرف این دارو در مبتلایان آکنه ولگاریس انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه بر روی 40 بیمار 30-15 سال مبتلا به آکنه ولگاریس متوسط تا شدید مراجعه کننده به کلینیک های پوست و مو در شهر سمنان که کاندیدای دریافت ایزوترتینویین بودند، انجام شد. اندازه گیری سطح سرمی CPK بیماران به همراه شرح حال و معاینات لازم در مورد علایم عضلانی - اسکلتی، قبل از شروع درمان و سپس هر دو ماه تا شش ماه انجام شد. درمان با ایزوترتینویین (ساخت شرکتRoche )با دوز mg/Kg 1-0.5 شروع شد و با همان دوز ثابت ادامه پیدا کرد.یافته ها: 33 نفر (82.5%) از بیماران زن بودند. میانگین (± انحراف معیار) سن بیماران 22.3±3.4 سال بوده است. میانگین سطح CPK در بیماران تحت درمان با ایزوترتینویین در پایان ماه های دو، چهار و شش پس از شروع درمان نسبت به قبل از درمان افزایش معنی دار داشت (0.05P<) اما در تمام بیماران، به جز در یک بیمار، در محدوده نرمال (45-160 IU/L) بود. علایم عضلانی به صورت میالژی خفیف تنها در 10% بیماران گزارش شد که به تدریج علایم برطرف گردید.نتیجه گیری: به نظر می رسد افزایش CPK با یا بدون علایم عضلانی، در بیمارانی که از ایزوترتینویین استفاده می کنند یک پدیده خوش خیم می باشد. لذا اندازه گیری سطح سرمی CPK در بیماران با درد عضلانی خفیف توصیه نمی شود.

زمینه و هدف: پیچ خوردگی گردنی بند ناف یکی از عوامل بروز اختلالات گازهای خون شریانی و اسیدمی مطرح شده است. در این مطالعه سعی شده است به بررسی ارتباط بین پیچ خوردگی گردنی بند ناف با بروز اختلالات گازهای خون شریانی بند ناف و عوارض بارداری بپردازیم.روش بررسی: در این مطالعه کوهورت، نمونه های خون شریانی بند ناف از نوزادان با پیچ خوردگی گردنی بند ناف (92 نوزاد) و بدون پیچ خوردگی (95 نوزاد) که طی سال های 89-1388 در بیمارستان شهید اکبر آبادی متولد شده بودند تهیه و به آزمایشگاه ارسال شدpH ، وضعیت گازهای شریانی، باز اضافی و هم چنین برخی از عوارض شامل دفع مکونیوم و آپگار نوزادان در دو گروه مقایسه شد و برای مقایسه از آزمون های t-test و  c2 استفاده شد.یافته ها: توزیع متوسط pH خون بند ناف در گروه نوزادانی با بند ناف گردنی 7.21±0.1 و بدون بندناف گردنی 7.28±0.1 به دست آمد ( .(P<0.001توزیعPO2 ، PCO2 و اشباع O2 در دو گروه مشابه بوده و اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بروز دفع مکونیوم در نوزادان با بند گردنی هفت مورد (7.9%) بود در حالی که این میزان در گروه نوزادان بدون بند گردنی یک مورد (1%) به دست آمد. 5.3% از نوزادان بدون بند گردنی آپگار کمتر از 9 داشتند که این میزان در گروه با بند گردنی 8.7% بود (.(P=0.461نتیجه گیری: هر چند ارتباطی بین پیچ خوردگی گردنی بند ناف با اختلالات اسید - باز خون شریانی بند ناف وجود ندارد ولی با دفع مکونیوم که خود می توانند مشکلاتی را برای نوزاد فراهم کند مرتبط است.

زمینه و هدف: شیوع آنوریسم آئورت شکمی در مردان مسن در مطالعات مختلف بین 4.1 تا 14.2% می باشد. اکثر مبتلایان به آنوریسم آئورت شکمی کاملا بی علامت هستند و اغلب به طور اتفاقی کشف می شوند. مطالعه حاضر در جهت فراهم آوردن تخمین دقیقی از شیوع آنوریسم آئورت شکمی در مردان بالای 65 سال کشورمان و در نهایت ارزیابی لزوم و یا عدم لزوم اجرای طرح های غربال گری صورت گرفت.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی، مردان بالای 65 سال که به هر دلیل به بخش های سونوگرافی در سه مرکز در شهر تهران در سال 1387 مراجعه نمودند از نظر وجود آنوریسم آئورت شکمی بررسی شدند.یافته ها: 240 مرد بالای 65 سال مراجعه کننده به بخش های مختلف سونوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در 24 نفر از افراد، آنوریسم آئورت شکمی یافت شد که این میزان بیان گر شیوع 10 درصدی آنوریسم آئورت شکمی در جمعیت مورد مطالعه بود. میانگین قطر آنوریسم های یافت شده 3.93±1.435 cm بود. چهار نفر (1.7%) آنوریسم با قطر بزرگ تر از 5.5 cm داشتند که یک نفر از آن ها مبتلا به بیماری عروق کرونر و یک نفر دیگر سیگاری بود. اما سه نفر از این چهار نفر سابقه بیماری فشار خون داشتند.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن شیوع تخمینی مطالعه حاضر و اطلاعات جمعیتی ایران، در صورت انجام برنامه غربال گری گسترده برای آنوریسم آئورت شکمی در مردان بالای 65 سال در ایران می توان 986 مورد بی علامت در سال را تشخیص داد. لذا مطالعات تکمیلی بیشتر در زمینه هزینه - اثربخشی انجام غربال گری گسترده آنوریسم آئورت شکمی در مردان بالای 65 سال ایرانی توصیه می شود.

زمینه و هدف: دولیکواکتازی یعنی اتساع و افزایش طول و پیچیدگی غیرطبیعی سرخرگ های داخل مغزی. بروز چنین حالتی بر حسب اثراتی که بر مغز می گذارد تظاهرات عصبی مختلفی دارد که عدم توجه به پدیده بالینی فوق ممکن است منجر به تشخیص های اشتباه و احتمالا عوارض ناشی از درمان های تهاجمی یا نامناسب شود.معرفی بیمار: موردی که گزارش می شود زن 58 ساله ای است که با شروع ناگهانی اختلال تکلم (دیزآرتریک)، عدم تعادل، سرگیجه و تهوع مراجعه و جهت بررسی بیشتر بستری گردید. با استفاده از روش های مختلف تصویرنگاری مغز، اتساع شدید و کلافی شدن سرخرگ های ورتبروبازیلار مشاهده شد که نشان دهنده ابتلا به دولیکواکتازی بود. بیمار با کنترل علایم مربوط به بیماری های زمینه ای و در پی آن علایم نورولوژیک ناشی از ابتلا به دولیکواکتازی بدون هر نوع مداخله تهاجمی ترخیص گردید.نتیجه گیری: با توجه به آن که دولیکواکتازی با تغییرات همودینامیک و هموستاتیک و اثرات فشاری بر ساقه مغز همراه است و درمان های تهاجمی بدون خطر نیست توجه به شکایات نورولوژیک و تشخیص زودرس دولیکو اکتازی و کنترل علایم با درمان محافظه کارانه عوارض بیماری و نیز کنترل علایم بیماری های زمینه ای مفیدترین شکل کمک به بیمار است.