مقدمه: سقط خود به خودی به معنی ختم حاملگی قبل از هفته بیستم بوده که با مرگ جنین همراه است. کم و بیش 50-30% لقاح در انسان به سقط خود به خودی منجر می شود که بیشتر این سقط ها در زمان لانه گزینی و مرتبط با استرس اکسیداتیو رخ می دهند. استرس اکسیداتیو می تواند به DNA میتوکندریایی (mtDNA) آسیب وارد کند. آنزیم های زنجیره تنفسی ناقص که توسط mtDNA دارای حذف کد می شوند، ممکن است منجر به افزایش استرس اکسیداتیو شود.هدف: بررسی حذف 4977-bpیا حذف عمومی در mtDNA لکوسیت های زنان دچار سقط جنین خود به خودی.مواد و روش هاDNA : ژنومی از نمونه خون 150 زن دچار سقط خود به خودی و 90 کنترل استخراج شد. 4977-bp در mtDNA، از روش Gap-PCR و جفت پرایمر طراحی شده توسط نرم افزار oligo7 استفاده و آنالیز آماری با نرم افزارMedCalc انجام شد.نتایج: در 45 نفر (30%) از زنان مبتلا به سقط خود به خودی حذف 4977-bp در mtDNA و تنها در 6 نفر (66.6%) از افراد کنترل وجود داشت. ارتباط معنی داری بین این حذف و افزایش خطر سقط خود به خودی بدست آمد (CI)-2.44-14.74 p-0.0001) 95%، oR-6.00).نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباطی قوی بین حذف -bp4977 و سقط خود به خودی بدست آمد گرچه، برای تعیین ارتباط بین این حذف و سقط خود به خودی لازم است مطالعه در جمعیت های بزرگ تر انجام شود.