مجله علوم پزشکی فیض
سال:1381 | دوره:6 | شماره:2 (پی در پی 22) |تعداد مقالات:16

سابقه و هدف: با توجه به میزان وسیع کادمیم در جوامع صنعتی و وجود آن در منابع غیر صنعتی همچون غذا و آب، نوشابه ها و سیگار و همچنین وجود گزارشاتی مبنی بر تاثیر تراتوژنیک آن، مطالعه ای جهت بررسی تاثیر کلرید کادمیم بر روی رشد و نمو حلزون گوش داخلی جنین موش سوری انجام گرفت.مواد و روشها: پژوهش حاضر به روش تجربی بر روی 30 موش سوری نژاد balb/c صورت گرفت. نمونه ها در سه گروه کنترل، آزمایشی I و آزمایشی II تقسیم گردیدند. به گروههای آزمایشی کلرید کادمیم محلول در آب مقطر به ترتیب با دوزهای 3mg/kg و 5mg/kg به صورت داخلی صفاقی در روز نهم بارداری تزریق گردید. گروه کنترل فقط آب مقطر دریافت کرد. در روز پانزدهم حاملگی ابتدا موشها را با اتر بیهوش کرده و بعد از خارج کردن جنینها در فیکساتیو بوئن قرار داده شده و بعد از طی مراحل پاساژ بافت و تهیه قالبهای پارافینی از آنها مقاطع عرضی به صورت سریال تهیه گردید. نمونه ها با رنگ هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. پس از بررسیهای مورفومتریک بخش های مختلف حلزون گوش داخلی، داده های خام به روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست شیف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: تراکم سطحی کل حلزون در گروه های آزمایشی I و II نسبت به گروه های کنترل کاهش معنی داری نشان دادند (P<0.05). تراکم سطحی عقده مارپیچی در گروه های آزمایشی I و II نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (به ترتیب P<0.01 و P<0.003). اندازه عضو کورتی در گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل به میزان 17.8% کمتر از گروه مورد (P<0.02) بود. اختلاف اندازه های آن در گروه آزمایشی اول و کنترل به لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری و توصیه ها: کلرید کادمیم می تواند باعث ایجاد تغییرات دژنراتیو در حلزون گوش داخلی جنین موش سوری شود. پیشنهاد می گردد که ارتباط این نتایج با ناهنجاریهای لوله عصبی و نقص در شنوایی حیوان مورد مطالعه قرار گیرد.

سابقه و هدف: ECT یک روش درمانی غیر فارماکولوژیک مهم و موثر برای درمان افسردگی اساسی و سایر اختلالات روانی بعضا نورولوژیک است. از آنجایی که ECT می تواند موجب برادیکاردی و به دنبال آن تاکیکاردی و پرفشاری خون گردد، مصرف آتروپین به عنوان پیش داروی بیهوشی در این بیماران همواره مورد بحث بوده است. این مطالعه به منظور تعیین اثرات آتروپین بر روی تغییرات قلبی عروقی بیماران روانی پس از ECT انجام گرفت.مواد و روشها: این پژوهش به روش کارآزمایی بالینی دو سوکور بر روی تعداد 80 بیمار صورت گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 40 تایی تقسیم گردیدند. در گروه مورد قبل از اینداکشن بیهوشی 0.5 میلی گرم آتروپین و در گروه شاهد 1 میلی لیتر نرمال سالین به صورت وریدی تزریق گردید. پس از اینداکشن بیهوشی ECT اعمال می گردید. فشارخون و تعداد ضربان قلب بیماران قبل از بیهوشی، 1 دقیقه بعد از اینداکشن بیهوشی و 1 و 3 و 5 دقیقه پس از ECT اندازه گیری ثبت و مقایسه گردید.یافته ها: در گروه شاهد و مورد تعداد مردان و زنان مساوی به ترتیب برابر 31 (77.5%) و 9 نفر (22.5%) بود. سن بیماران در گروه شاهد 33.1±7.6 و در گروه مورد 35.3±8.8 سال بود که به لحاظ آماری توزیع بیماران از نظر سن و جنس تفاوت معنی داری نشان نداد. در دقیقه سوم پس از ECT میانگین فشارخون متوسط شریانی در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بود (P=0.043). در دقیقه اول بعد از اینداکشن و دقیقه پنجم بعد از ECT میانگین ضربان قلب در گروه مورد بیشتر بود (P<0.05). در سایر دقایق میانگین فشار خون متوسط شریانی و تعداد ضربان قلب در گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری و توصیه ها: تزریق آتروپین قبل از اینداکشن بیهوشی و ECT فقط در برخی از دقایق موجب افزایش فشارخون و نبض گردید. به علاوه در این مطالعه در گروهی که آتروپین دریافت نکرده بودند برادیکاری مشاهده نشد. توصیه می گردد از تزریق آتروپین به صورت روتین قبل از ECT در بیمارانی که قلب هیپودینامیک دارند یا تحت درمانی با داروهای وقفه دهنده سمپاتیک هستند یا در ECT های قلبی دچار برادیکاردی شده اند، استفاده شده ولی در سایر موارد فقط در مواقع لزوم مصرف گردد.

مقدمه و هدف: با توجه به شیوع کاتاراکت سنی و عوارض شناخته شده آن و مشکلات بیهوشی عمومی در افراد دارای ریسک خطر، تناقضات موجود در انتخاب نوع بیهوشی یا بیحسی هنوز یکی از چالشهای فراروی جراح و بیمار است. به منظور مطالعه مقایسه عوارض بیحسی موضعی همراه با تزریق داخل چشمی لیدوکایین 2% با بیهوشی عمومی، این تحقیق در رفسنجان انجام گرفت.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 55 بیمار مبتلا به کاتاراکت، در دو گروه که یا تحت بیهوشی عمومی و یا بیحسی موضعی همراه با تزریق داخل چشمی لیدوکایین 2% قرار گرفتند، انجام شد. عمل جراحی در کلیه بیماران توسط یک جراح انجام گرفت بیماران از نظر عوارض ادم قرنیه، اتاق قدامی و افزایش فشار داخل چشمی ارزیابی و به مدت 2 ماه پیگیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون t مستقل و آزمون دقیق فیشر استفاده شد.یافته ها: تحقیق روی 55 نفر شامل 27 نفر در گروه بیهوشی عمومی و 28 نفر در گروه بی حسی موضعی انجام گرفت. دو گروه به لحاظ سن و جنس مشابه بودند. میزان بروز عوارض ادم قرنیه و التهاب اتاق قدامی و میانگین فشار داخل چشمی بیماران در روزهای 1، 2، 15، 30 و 60 بعد از عمل در دو گروه با هم اختلاف معنی داری نداشتند. بروز عوارض مذکور در هر دو گروه در روز اول بعد از عمل شایعتر از سایر روزها بود. افزایش فشار داخل چشمی در هیچ بیماری عارض نشد.نتیجه گیری و توصیه ها: بیحسی موضعی همراه با تزریق داخل چشمی لیدوکایین جایگزینی موثر و ایمن بجای بیهوشی عمومی در جراحی کاتاراکت برای یک جراح ماهر است. گر چه عوارض چشمی این دو روش با هم اختلاف معنی داری نداشتند، اما عوارض سیستمیک بیهوشی عمومی استفاده از آن را، بخصوص برای افراد مسن، محدود می سازد.

سابقه و هدف: بیماری کراتوکونژکتیویت ورنال یک بیماری دو طرفه و عود کننده فصلی است. که با توجه به عدم جواب کافی در برخی بیماران، استفاده از داروهای قوی تر اجتناب ناپذیر است. لذا به منظور تعیین تاثیر میتومایسین C- موضعی در مبتلایان به کراتوکونژنکتیویت ورنال مقاوم به درمانهای رایج، این تحقیق روی مراجعین به کلینیکهای چشم پزشکی شیراز در سال 1379 انجام گرفت.مواد و روشها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی انجام گرفت. 31 بیمار در گروه مورد و 27 مورد به عنوان کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. همه بیماران قبلا از داروهای فلورومتامون و کرومولین سدیم استفاده کرده ولی علایم بیماری باقی مانده بود. بیماران به مدت 2 هفته تحت درمان با قطره مینومایسن C- یک صدم درصد قرار گرفته و شکایات و علایم پس از 2 هفته با شکایات و علایم ابتدای درمان مقایسه شد. بیماران 4 هفته بعد برای بررسی نیاز مجدد به درمان، مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته ها: کاهش محسوس در علایم و شکایات بیماران در پایان دو هفته مشاهده گردید. 1 بیمار (3.2%) در گروه مورد در طی چهار هفته بعد از قطع درمان نیاز به استفاده مجدد از دارو داشت. (P<0.001) و در مقایسه 26 نفر (96.3%) از افراد گروه کنترل احتیاج به درمان بعد از 2 هفته داشته اند (P<0.001). در 2 مورد (6.5%) بیماران به علت بروز عوارض بعد از 10 روز درمان، دارو قطع گردید.نتیجه گیری و توصیه ها: استفاده کوتاه مدت از میتومایسین C- موضعی در درمان موارد پیشرفته بیماری کراتوکونژنکتیویت ورنال، موجب کاهش نیاز مصرف دارو و بهبود علایم بیماری می گردد. بررسی تاثیر این دارو با دوز و مدت کمتر برای تعیین اثرات درمانی و عوارض طولانی مدت توصیه می شود.

سابقه و هدف: با توجه به علل مختلف خونریزی غیر طبیعی رحمی و اهمیت پیش بدخیمی بعضی از علل و از آنجا که این علل در مناطق مختلف فراوانی های مختلف را به خود اختصاص داده اند، این تحقیق روی بیماران مبتلا به خونریزی غیر طبیعی رحمی که در سنین پری منوپوز، بودند. در سال 80-1379 در شهرستان کاشان صورت گرفت. علل مختلف خون ریزی غیر طبیعی رحمی را بررسی کنیم.مواد و روشها: مطالعه به صورت توصیفی بر روی بیماران مبتلا به خونریزی غیر طبیعی رحمی انجام گرفت. روش جلوگیری از بارداری، BMI، پاریتی، سن، دیسمنوره و شدت آن و الگوی خونریزی بررسی و ثبت گردید. نمونه گیری به طریق D&C انجام شد. تشخیص قطعی علت خونریزی غیر طبیعی رحمی توسط پاتولوژیست صورت گرفت. سپس یافته های آن با آمار توصیفی ارایه گردید.یافته ها: تحقیق روی 200 بیمار با میانگین (±SD) 46.2±6.2 سال انجام گرفت. نمونه های اخذ شده در 11 مورد ناکافی و در 156 مورد کافی بود. بیشترین پاتولوژی گزارش شده، اندومتر پرولیفراتیو بود. بیشترین فراوانی هیپرپلازی آدنوماتوز (0.6%) در پارینی 8 و اندومتر آتروفیک (0.6%) در پارینی ≥9 بود. در گروه منوراژی 84% جواب کافی، در گروه منومتروراژی 98.1% و در گروه متروراژی 86.3% جواب کافی داشتیم. در این بررسی شدت دیسمنوره با نوع پاتولوژی اندومتر ارتباط نداشت. بیشترین فراوانی، هیپرپلازی کیستیک (27.9%) و آدنوماتوز (2.3%) در گروه افراد چاق بود.نتیجه گیری و توصیه ها: موارد پیش بدخیمی سرطان اندومتر (هیپرپلازی کیستیک و آدنوماتوز) در گروه افراد چاق بود. بیمارانی که الگوی خونریزی منومتروراژی داشتند بیشترین درصد جواب کافی را به خود اختصاص دادند.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع متفاوت توکسوپلاسموزیس در اقشار جامعه و عوارض ناشی از آن و به منظور تعیین آلودگی مزمن و حاد و میزان تیتر آنتی بادی علیه توکسوپلاگوندیی؛ این مطالعه روی مردان شاغل در صنعت گوشت و زنان باردار کاشان طی سال 1380 انجام گرفت.مواد و روشها: در این تحقیق توصیفی 640 نفر شامل 300 مرد و 340 زن 70-14 ساله که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده بودند، شرکت داشتند. خصوصیات سن، جنس، شغل، محل سکونت، سابقه تماس با گربه، عادات غذایی، سابقه سقط جنین، سن حاملگی و علایم بالینی بررسی و در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. از هر فرد 5cc خون وریدی گرفته و با روش IFA در رقت های 1:20 و 1:100 آنتی بادی های موجود در سرم ارزیابی شد. رقت های بالاتر برای سرم های مثبت تهیه گردید. سرم های مثبت در تیترهای 1:200 و بالاتر با روش ELISA نیز ارزیابی گردید. آزمایش ANA به روش IFA برای سرم های مثبت انجام گردید. ملاک تعیین آلودگی تیتر 1:20 و تیتر با ارزش 1:400 بود. داده های فرم اطلاعاتی طبقه بندی و نتایج به صورت آمار توصیفی و تحلیلی گزارش گردید و GMRT برای کل جمعیت و افراد آلوده محاسبه گردید.یافته ها: شیوع توکسوپلاسماگوندیی 54.2 درصد بود. 15 درصد آنتی بادی IgM و 85% آنتی بادی IgG داشتند. حداکثر آلودگی (75%) در گروه سنی 70-60 سال بود. نسبت آلودگی در زنان 61% و در مردان 46.7% تعیین گردید. 40.2% تیتر آنتی بادی 1:200 و پایین تر و 14.1% نیز با ارزش 1:400 و بالاتر داشتند.مردان شاغل در صنعت گوشت و مبتلا به توکسوپلاسما، 200 مرتبه بیشتر از مردان سالم در مواجهه با مصرف گوشت نیم پز بودند (P<0.0001).نتیجه گیری و توصیه ها: شیوع توکسوپلاسما گوندیی در منطقه و در گروه های در معرض خطر، به ویژه زنان باردار بالا می باشد. با توجه به عوارض بیماری توکسوپلاسموزیس و گرانی روش های غربالگری سرولوژیک جهت پیشگیری از بیماری، ارایه روش های مناسب از جمله گسترش برنامه های آموزش بهداشت برای اقشار جامعه به خصوص گروه های در معرض خطر توصیه می شود.

سابقه و هدف: بیماری کاوازاکی شایعترین واسکولیت دوران کودکی و شایعترین علل بیماریهای اکتسابی قلبی است؛ به طوری که بیماری قلبی، جدی ترین عارضه درازمدت آن می باشد. اگر چه بسیاری از متخصصین قویا نقش یک عامل عفونی را در پاتوژنز آن دخیل می دانند، اما هنوز علت بیماری نامعلوم است. با توجه به اهمیت بیماری به منظور تعیین عوامل مرتبط در ایجاد کاوازاکی، علایم بالینی و آزمایشگاهی و عفونت اولیه در مبتلایان به کاوازاکی که در بخش اطفال بیمارستان شهید بهشتی کاشان و مرکز طبی کودکان تهران از سالهای 79-1374 بستری شده اند، مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روشها: تحقیق به روش مطالعه داده های موجود بوده و لیست اطفال بستری شده جمع آوری گردید و با مطالعه پرونده های این بیماران، خصوصیات سن، جنس، تغییرات بالینی، علایم آزمایشگاهی و عفونت اولیه همراه، بررسی و ثبت گردید. پس از جمع آوری، استخراج و طبقه بندی داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از 63 بیمار مورد بررسی، 40 نفر پسر (63.5%) و 23 نفر دختر (36.5%) بوده اند. رده سنی مورد مطالعه 8-1 سال بود. علایم بالینی شامل تب و تغییرات دهانی (100%) کونژنکتیویت (85.7%)، بئورات (79.3%)، تغییرات انتهاها و پوسته ریزی (79.3%)، آرتریت و تورم دست و پاها (53.9%)، لنفادنوپاتی گردنی (50%) و اسهال (38%) بود. علایم آزمایشگاهی شامل ESR بالا (100%)، ترومبوسیتوز (90%)، لکوسیتوز (82.5%) و پروتیینوری و پیوری (53.9%) بود. در کل بیماران، عفونتهای اولیه همراه بدین صورت بوده است: 9.5% پنومونی، 14.2% عفونت ادراری، 7.9% استئومیلیت، 12.6% مننژیت و 12.6% افراد سابقه تماس با شوینده فرض داشته اند. در 42.8% بیماران علت مشخصی در بروز بیماری یافت نشد.نتیجه گیری و توصیه ها: در بیش از 50 درصد مبتلایان به کاوازاکی، یک عامل همراه عفونی وجود دارد. در این خصوص مطالعات بیشتر توصیه می شود.

سابقه و هدف: با توجه به وجود خودمصرفی دارو و عوارض شناخته شده آن و عدم اطلاع از وضعیت موجود و به منظور تعیین رفتار خودمصرفی دارو در منطقه، این تحقیق در شهر زاهدان و در سال 1378 انجام گرفت.مواد و روشها: تحقیق حاضر مطالعه مقطعی روی 245 نفر از مردم زاهدان که در اماکن مختلف به طور نمونه گیری در دسترس قرار داشتند، انجام گرفت. جنس، سطح سواد، شغل و نیز رفتار خودمصرفی دارو، شامل آگاهی از دوز مصرف، موارد خود مصرف دارو، نوع داروی موجود در منازل و علت خودمصرفی دارو در آنها بررسی و در یک فرم اطلاعاتی ثبت و یافته های آن با آمار توصیفی ارایه گردید.یافته ها: از 245 نمونه مورد بررسی، 49.8% مرد و 50.2% زن، میانگین سنی 31.2±12.1 (±SD) سال بودند که 25.4% سطح سواد ابتدایی و کمتر داشتند. حدود 17% نمونه از دوز مصرف داروها بی اطلاع بودند، شایعترین علت خودمصرفی دارو، سرماخوردگی، به میزان 67.3% و بعد سردرد، به میزان 55.9% بود. بیشترین علت مراجعه به پزشک، سوزش ادرار و در مراحل بعدی اسهال، گلودرد و سوزش معده بود. مدت مصرف دارو در 55.2% تا خاتمه علایم و بیشترین دارو در منازل قرص مسکن به میزان 82% و سپس کپسول آنتی بیوتیک به میزان 50.2% بود. شایعترین داروی خودمصرفی، مسکن به میزان 83.3% و شایعترین علت عدم مراجعه به پزشک، بی خطر دانستن بیماری بود.نتیجه گیری و توصیه ها: مشکل رفتار خودمصرفی دارو در این منطقه جدی است و با توجه به عوارض شناخته شده، بررسی تاثیر برنامه های آموزشی بر کاهش این مشکل توصیه می شود.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع عفونت بیمارستانی و عوارض شناخته شده آن و وجود گزارشات مبنی بر وجود آلودگی کاتترهای وریدی بیماران بستری و به منظور تعیین شیوع آلودگی میکروبی کاتترهای وریدی و عوارض مرتبط با آن و میزان مقاومت آنها به آنتی بیوتیکهای رایج، این تحقیق روی افراد بستری در بخش ICU بیمارستان شهید بهشتی کاشان سال 1379 انجام گرفت.مواد و روشها: تحقیق به روش توصیفی روی بیمارانی که به طور مستمر مراجعه و کاتتر آنها به هر دلیل خارج می شد، انجام گرفت. 3 سانتی متر پلاستیکی آن با روش آسپتیک جدا شده و داخل لوله محتوی تابوگلیکولات انداخته می شد و در صورت رشد نمونه تا 7 روز، بر روی محیط آگار پاساژ داده می شد، نوع باکتری رشد کرده مشخص شده و آنتی بیوگرام انجام می گردید. نقش سن، جنس، طول مدت استفاده از کاتتر و مدت اقامت در ICU، فلبیت محل کاتتر و موقعیت مکانی کاتتر به عنوان عوامل مرتبط با بروز آلودگی تعیین گردید.یافته ها: در این پژوهش از 100 کاتتر داخل عروقی کشت داده شده که از 36 بیمار جدا شده بود. میزان آلودگی 29% بود. از این میان، استافیلوکوک کواگولاز منفی به میزان 18% شایعترین باکتری در کشتها بود. سن، طول مدت بستری، طول مدت استفاده از کاتتر و وجود فلبیت و موقعیت مکانی کاتتر روی آلودگی نقش نداشته اند (NS).نتیجه گیری و توصیه ها: گرچه استافیلوکوک کوآگولاز منفی در اکثریت موارد عامل عفونت بالینی نمی باشد و در اثر آلودگی با فلور پوست ایجاد می شود و شیوع واقعی آلودگی کاتترها کمتر می گردد (11%) باز هم آلودگی میکروبی کاتترهای وریدی مساله ای جدی است که بررسی علت یا علل واقعی آن توصیه می گردد.

سابقه و هدف: با توجه به روند رو به افزایش زباله های شهری و عوارض شناخته شده آن روی محیط زیست و آمار متفاوت از مواد فسادپذیر و قابل بازیافت و به منظور تعیین میزان مواد قابل بازیافت و قابلیت اقتصادی بودن آن، این تحقیق روی زباله های شهر کاشان در سالهای 79-1378 انجام گرفت.مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که به منظور تعیین میزان زباله تولیدی شهر کاشان و سرانه آن در طول مدت مطالعه انجام گرفت. شهر کاشان را به هفت منطقه تقسیم کرده و هر ماه از زباله های مناطق مختلف شهر یک نمونه برداشت شد. با استفاده از استوانه بدون سر و ته به حجم یک متر مکعب چگالی زباله اندازه گیری شد و اجزا مختلف نمونه ها از قبیل کاغذ، شیشه، فلزات، پلاستیک و غیره جدا شده و با ترازو دقیقا وزن شد. جهت تعیین سرانه زباله، هر روزه زباله های شهر کاشان قبل از دفن با باسکول چند تنی در مرکزی از قبل تعیین شده، وزن گردید.یافته ها: طی مدت یک سال 29865 تن زباله از مناطق مختلف شهر کاشان جمع آوری و توزین شد. روزانه 82.9 تن زباله و سرانه هر نفر 0.412 کیلوگرم زباله تعیین گردید. میزان آن در فصل بهار بیشتر و تابستان کمتر و میزان چگالی زباله شهری 264 کیلوگرم بر هر متر مکعب بود. 5.05% مواد قابل بازیافت بود. این مواد شامل پلاستیک، انواع فلزات، کاغذ و شیشه می باشد که ارزش اقتصادی روزانه آن 2094500 ریال برآورد گردید.نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به میزان سرانه 0.412 کیلوگرم زباله در روز به ازای هر نفر و همچنین قابل بازیافت بودن 5.05% وزنی زباله های شهر کاشان و ارزش اقتصادی آنها و نیز با توجه به نقش مهمی که زباله در آلودگی محیط زیست دارد، بازیافت زباله های شهر کاشان دارای ارزش سرمایه گذاری است و با ایجاد سود کلی بیشتر مانع از اتلاف منابع طبیعی و انرژی می گردد.

سابقه و هدف: عوارض مادری و جنینی که به دنبال ماکروزومی ایجاد می شود، بررسی شیوع و عوامل وابسته به آن را مهم می سازد. به دلیل اهمیت موضوع فوق و به منظور تعیین میزان شیوع ماکروزومی نوزاد و ارتباط حاملگی از تاریخ گذشته و زایمانهای متعدد با آن، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان شبیه خوانی کاشان در سال 79-1378 انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی بود. در مرحله اول شیوع ماکروزومی از کل متولدین سالهای 80-1378 تعیین و در مرحله دوم تحقیق روی 220 مادر شامل گروه شاهد و مورد انجام شد. گروه شاهد شامل 110 مادر و نوزاد غیر ماکروزوم آنها و گروه مورد شامل 110 مادر و نوزاد ماکروزوم آنها بود. دو گروه از نظر سن، وزن، BMI، میزان تحصیلات، دریافت مراقبتهای دوران بارداری، ملیت مادر و جنس نوزاد همانند سازی شدند. اطلاعات با تکمیل پرسشنامه از طریق مصاحبه با مادر و اندازه گیری قد مادر و وزن نوزاد جمع آوری شد و نقش حاملگی از تاریخ گذشته (بیشتر از 40 هفته) و نیز تعداد زایمان مادر با بروز ماکروزومی نوزاد مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: شیوع ماکروزومی نوزاد 3.04% بود. مادران دو گروه به لحاظ سن، جثه، میزان تحصیلات، دریافت مراقبتهای دوران بارداری، ملیت و جنس نوزاد مشابه بوده و اختلاف ناچیز آنها از لحاظ آماری معنی دار نبود. در گروه شاهد 45.5% و در گروه مورد 61.8% در مواجهه با حاملگی از تاریخ گذشته بودند (P<0.02). تعداد زایمان مادر در گروه شاهد 2.39±1.34 و در گروه مورد 2.54±1.37 بود. این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری و توصیه ها: شیوع ماکروزومی در کاشان نسبت به مناطق دیگر کمتر بوده و موارد ماکروزومی با حاملگی از تاریخ گذشته افزایش می یابد. بین ماکروزومی نوزاد و افزایش تعداد زایمان رابطه ای وجود ندارد. انجام تحقیق تجربی برای تعیین تاثیر ختم حاملگی در خانمهای با حاملگی 40 هفته و بیشتر بر بروز ماکروزومی نوزاد توصیه می شود.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع نسبتا بالای عفونت سرویکس و عوارض مهمی چون PID که ممکن است منجر به نازایی گردد، همچنین عدم اطلاع از وضعیت فراوانی سرویسیت گنوکوکی و مقاومت دارویی آن در این منطقه، تحقیق جهت تعیین فراوانی آن در بیماران مراجعه کننده به کلینیک تخصصی شهر کاشان در نیمه اول سال 1380 انجام پذیرفت.مواد و روشها: پژوهش حاضر به روش توصیفی بر روی بیماران مبتلا به سرویسیت انجام شد. پس از معاینه بالینی و تایید سرویسیت، نمونه گیری از آندوسرویکس و کشت در محیط تایرمارتین انجام شد و حساسیت آنتی بیوتیکی آنها تعیین گردد. میزان آلودگی سرویسیت با گنوکوک و الگوی مقاومت دارویی آنها تعیین شد و با خصوصیات دموگرافیک در پرسشنامه ثبت و اطلاعات با آمار توصیفی ارایه گردید.یافته ها: از 315 مورد خانم مبتلا به سرویسیت 2 نفر (0.63%) مبتلا به سرویسیت گنوکوکی بودند که هر دو مورد کمتر از 25 سال داشتند. شروع فعالیت جنسی هر دو مورد زیر 20 سال بود و هر دو مورد علایم ادراری از قبیل سوزش و تکرر ادرار را ذکر می کردند. یک مورد مقاومت به وانکومایسین و یک مورد مقاومت به سفترباکسون دیده شد.نتیجه گیری و توصیه ها: شیوع گنوکوک در مبتلایان به سرویسیت جامعه مورد بررسی، جدی و مساله دار نیست و نسبت بیماران موردنظر به داروهای رایج حساس می باشند، لذا نگرانی خاصی مطرح نیست.

سابقه و هدف: با توجه به مراجعه بیماران برگر و مشاهدات علایم بالینی متفاوت آنها با کتب مراجع و به منظور تعیین علایم بالینی مبتلایان به برگر و عوامل مرتبط به آن، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان آیت اله طالقانی طی سالهای 80-1379 انجام گرفت.مواد و روشها: تحقیق به روش توصیفی روی کلیه مراجعین انجام گرفت. تشخیص بر حسب علایم بالینی و با آنژیوگرافی بود. علایم بالینی این بیماران و نیز خصوصیات فردی و خصوصیات اجتماعی بیماران ثبت شده و با آمار توصیفی ارایه گردید.یافته ها: طی مدت بررسی تعداد 42 بیمار با تشخیص قطعی برگر با میانگین سنی 35.9±2 (±SD) سال مورد بررسی قرار گرفتند که همگی مرد و سیگاری بودند. 71% معتاد و 54.8% نیز به مدت 20-10 سال دخانیات مصرف می کردند. 77.3% تحصیلات کمتر از ششم ابتدایی داشته و 69% آنها از وضعیت بهداشتی پایین برخوردار بودند. هیچ کدام سابقه خانوادگی نداشتند. شایع ترین علایم بالینی درد در حال استراحت (81%) و در مراحل بعد اولسر ایسکمیک، لنگش متناوب، گانگرن، ترمبوفبلبیت مهاجر و درد اندامی فوقانی بود.نتیجه گیری و توصیه ها: علایم بالینی در بیماران مورد بررسی (احتمالا در جامعه ایرانی) نسبت به علایم بیماران اروپایی و آمریکایی مندرج در کتب مرجع متفاوت بود. وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سطح بهداشتی پایین در بروز بیماری نقش دارد. تحقیق تحلیلی و به دنبال آن تحقیق تجربی، به منظور کاهش مشکل توصیه می شود.

سابقه و هدف: یکی از دغدغه های نظام درمان و بیمه مساله خود – ارجاعی است. با توجه به میزان بالا و عوارض شناخته شده آن و نیز چند گونگی عوامل خود – ارجاعی و به لحاظ محدودیت منابع در سیستم عرضه خدمات بهداشتی – درمانی و ضرورت مطالعه روشهای عملیات در بخش درمان بیماران، این مطالعه در مراکز درمانی دولتی و خصوصی کاشان در سال 1379 اجرا شد.مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که در آن 1036 نفر از بیماران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی – درمانی کاشان که تحت پوشش بیمه درمانی کمیته امام، بیمه روستایی و سایر روشهای پرداخت هزینه بودند، به طور تصادفی از مراکز دولتی و خصوصی عرضه خدمات انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. جهت کسب داده ها در رابطه با اطلاعات زمینه ای و اهداف ویژه پژوهش در ارتباط با فراوانی مراجعه به صورت خود – ارجاعی و نحوه ارجاع در سه ساختار ارجاع بسته کمیته امام، ساختار نیمه بسته روستایی و مراجعه آزاد و نیز اخذ نظرات بیماران در مورد عوامل خود – ارجاعی از روش مصاحبه و پرسشنامه کتبی استفاده شد. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از محاسبات آماری و آزمون کای دو در رابطه با اهداف ویژه پژوهش، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از 1036 نمونه مورد بررسی جمعا 341 نفر (40.9%) خود – ارجاعی داشتند. در سیستم ارجاع بسته کمیته امام، ارجاع از پزشک عمومی 92.3%، 6.8% مراجعه مستقیم و 1% سایر موارد مراجعه؛ در سیستم بیمه روستایی، ارجاع از پزشک عمومی 70.3%، 29.7% مراجعه مستقیم و در سیستم آزاد، ارجاع به پزشک متخصص 15.7%، خود، ارجاعی 75.5% و 8.8% نیز سایر موارد ارجاع را شامل شده است. همچنین 60.5% مراجعین به مراکز دولتی و 36.4% مراجعین خصوصی خود – ارجاعی داشته اند. اختلاف میزان خود – ارجاعی بین سیستم بسته، نیمه بسته و آزاد معنی دار بود (P<0.0001).میزان همبستگی بین ساختار سیستم عرضه خدمات و میزان خود – ارجاعی برابر 0.6 بود. ضریب همبستگی چوپوروف محاسبه گردید که pr=0.6 نشان داده شد. همچنین نقش مالکیت دولتی و خصوصی بر میزان خود – ارجاعی، ارتباط معنی دار آماری را نشان داد (P<0.001). در این مطالعه به نظر بیماران 54% عامل خود – ارجاعی ها مهارت بیشتر پزشکی متخصص عنوان شد.نتیجه گیری و توصیه ها: میزان خود – ارجاعی ها رقم بیش از حد مطلوب است و میزانهای بسیار متفاوت در ساختارهای مختلف مراکز عرضه خدمات بهداشتی – درمانی ضرورت تحقیقات بیشتری را در زمینه عوامل خود – ارجاعی با توجه به اهمیت آن در نظام عرضه به روش تجربی، ایجاب نموده است. توصیه می گردد که محققین، موارد کاربرد آن را به منظور استفاده در برنامه ریزی های وزارت متبوع و تصمیم گیری در تغییر ساختار نظام خدمات بهداشتی – درمانی پیشنهاد نمایند.

سابقه و هدف: با توجه به گستردگی و شیوع سوانح، عوارض کوتاه مدت و بلندمدت ناشی از آنها و با توجه به هزینه های کلانی که صرف رسیدگی به امور حوادث می گردد و به منظور تعیین میزان عوامل خارجی صدمات در شهرستان کاشان این تحقیق در سال 1379 انجام پذیرفت.مواد و روشها: تحقیق به روش مطالعه داده های موجود در پرونده کلیه بیماران بستری شده در سال 1379 که به علت سوانح به بیمارستان نقوی مراجعه کرده اند، صورت پذیرفت. سن، جنس، نوع حادثه و ناحیه صدمه دیده، از پرونده بیماران استخراج و به یک فرم اطلاعاتی منتقل گردید و داده های آن با آمار توصیفی ارایه شد.یافته ها: جمعا 2041 نفر افراد واجد شرایط وجود داشتند که 75.6%، مرد و 24.4% زن بودند. زنان در حادثه سقوط 35.5% و در سایر موارد حوادث 19% سهیم بوده اند (P<0.001). مردان در محدوده سنی 10 تا 30 سال و زنان در سنین بالای 50 سال، بیشتر از سایر گروه های سنی در مواجهه با حوادث بوده اند. 49.2% حوادث با وسایل نقلیه بوده که در این گروه، موتور سیکلت با 56%، نقش بیشتری را داشته است. شایع ترین ناحیه صدمه دیده را سر و گردن با 32% و سپس پا با 31% به خود اختصاص داده بود.نتیجه گیری و توصیه ها: بالا بودن میزان رخداد حوادث در رده سنی 30-10 سال که فرد دارای بیشترین کارایی است. نشان دهنده نیاز جامعه به برنامه ریزی دقیق در شناسایی صحیح و کاهش سریع عوامل بروز سوانح و حوادث می باشد که این امر با استفاده از اطلاعات جامع و آمارهای دقیق امکان پذیر خواهد بود. بدین منظور می توان از کتب کد گذاری بیماریها (ICD) که توسط سازمان بهداشت جهانی ارایه شده استفاده نمود تا ضمن جمع آوری دقیق اطلاعات بر اساس استانداردهای بین المللی، امکان مقایسه آمارها در سطح بین المللی نیز ممکن باشد. بر اساس این مطالعه به نظر می رسد که بیشترین میزان حوادث در شهر کاشان مربوط به وسایل نقلیه و به خصوص حوادث ناشی از تصادفات موتورسیکلت می باشد.