مجله علوم پزشکی فیض
سال:1384 | دوره:9 | شماره:2 (پی در پی 34) |تعداد مقالات:19

سابقه و هدف: با توجه به شیوع سقط فراموش شده، عوارض ناشی از جراحی آن و تناقضات موجود در بررسی آثار درمانهای دارویی و به منظور تعیین تاثیر میزوپروستول واژینال در ختم حاملگی سقطهای فراموش شده تا  هفته 12 حاملگی، این مطالعه طی سالهای 83-1382 در بیمارستان دکتر شبیه خوانی کاشان صورت گرفت. مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی در مورد 80 زن حامله مبتلا به سقط فراموش شده انجام شد. بیماران بطور تصادفی در دو گروه 40 نفره درمان طبی و درمان جراحی قرار گرفتند. در روش درمان طبی ابتدا از دوز 800 میکروگرم میزوپروستول واژینال استفاده شد، سپس در صورت نیاز هر 4 ساعت 400 میکروگرم (حداکثر تا سه دوز دیگر) برحسب مقدار خونریزی واژینال یا خوراکی تجویز گردید و در صورت وجود بقایای حاملگی در سونوگرافی 15روز بعد از دوز ابتدایی کورتاژ انجام می شد.در روش درمان جراحی از دیلاتاسیون و شارپ کورتاژ استفاده گردید. اطلاعات مربوط به بیماران از قبیل سن، رتبه حاملگی، سن حاملگی براساس LMP و سونوگرافی، سابقه سزارین و سابقه سقط در فرم اطلاعاتی ثبت شد. نتایج درمانی با استفاده از آزمونهای آماری مجذور کای، دقیق فیشر، McNemar و T زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 5/87 درصد گروه درمان طبی سقط کامل بدون نیاز به کورتاژ داشتند و در 5/92 درصد در گروه درمان جراحی هم محصولات حاملگی با کورتاژ بطور کامل تخلیه گردید. طول مدت خونریزی در گروه درمان طبی بطور قابل ملاحظهای بیشتر از گروه درمان جراحی بود ولی هیچ اختلاف قابل توجهی در میزان هموگلوبین بعد از سقط وجود نداشت. شایعترین عارضه جانبی درمان طبی، درد در ناحیه تحتانی شکم و تب بود. نتیجه گیری: استفاده از میزوپروستول یک روش موثر با عوارض جانبی قابل تحمل برای ختم حاملگی سقطهای فراموش شده سه ماهه اول حاملگی می باشد که می تواند به عنوان  جایگزین روش جراحی  مورد توجه قرار گیرد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع طولانی شدن مدت لیبر، عوارض شناخته شده آن و وجود پروتکلهای متفاوت در خصوص دوز اولیه و فواصل زمانی افزایش اکسی توسین جهت القای زایمان، این مطالعه به منظور مقایسه دو نوع رژیم متفاوت اکسی توسین برای القای زایمان، در بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 110 زن حامله که 41 هفته تمام حاملگی و Bishop Score مساوی یا کمتر از 4 داشتند انجام شد. القای زایمان به صورت اتفاقی توسط یکی از دو پروتکل «دوز پایین» و یا «دوز بالای اکسی توسین» صورت پذیرفت، آنگاه نتایج حاصله با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفتند. در پروتکل اول (پنجاه نفر)، اینداکشن با 2.5mu/min شروع و هر 15 دقیقه به میزان 2.5mu/min افزایش یافت تا به حداکثر دوز 40mu/min برسد. در پروتکل دوم (60 نفر) اینداکشن با 5mu/min شروع و هر 45 دقیقه به میزان 5mu/min افزایش یافت تا به حداکثر دوز 40mu/min برسد،  سپس مقدار اکسی توسین در همین حد ثابت باقی ماند و سیر زایمان کنترل گردید. آثار و عوارض (زجر جنین و تحریک بیش از حد رحم) دو پروتکل مقایسه و مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافته ها: فاصله زمانی شروع اینداکشن تا رسیدن به فاز فعال زایمان در دوز پایین 519±214 دقیقه و در گروه دوز بالا 308±152 دقیقه بود (P<0.0001). در دوز بالا طول فاز فعال 34 درصد (P<0.01) و مدت اینداکشن تا زایمان نیز 40 درصد کمتر از دوز پایین به دست آمد (P<0.0001). سایر نتایج در دو گروه مشابه بود. نتیجه گیری: ختم بارداری در مواردی که Bishop Score پایین است، با به کارگیری دوز بالا سریعتر صورت می گیرد، ضمن آنکه عارضه کمتری نیز دارد لذا بهتر است جانشین روش سنتی و متداول یعنی استفاده از دوز پایین شود.

سابقه و اهدف: با توجه به شیوع درگیری سیستم قلبی عروقی در بیماران گیلن باره، اهمیت کنترل اختلالات آن و ضرورت بررسی علایم و عوامل مرتبط، این تحقیق روی مبتلایان به سندرم گیلن باره، در بیمارستان امام خمینی تبریز انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی توصیفی روی کلیه بیماران گیلن باره در هفته اول بیماری و بستری انجام گرفت. اختلالات اتونوم با معاینه دقیق بالینی مشخص گردید. تغییرات ضربان قلب با تنفس (HRV) به روش استاندارد در کلیه بیماران اندازهگیری و طبقه بندی شد. ارزش پروگنوستیک تست و عوامل مرتبط با آن، به ویژه شدت بیماری با استفاده از آزمونهای مناسب آماری مورد قضاوت قرار گرفت. یافته ها: تحقیق روی 43 بیمار در سنین 33±18 سال که 70 درصد آنها مرد بودند انجام گرفت. در 60 درصد بیماران درگیری سیستم اتونوم وجود داشت که در 6/18 درصد آنها نتایج E/I Ratio در مقایسه با مقادیر نرمال غیرطبیعی بود. این نسبت در مورد آزمایش 11.6 HRV  درصد بود ضمن آنکه در 9/20 درصد بیماران حداقل یکی از این تستها غیرطبیعی بود. E/I Ratio و HRV در بیماران فرم آکسونال با فرم دمیلیزان تفاوت معنیداری نشان نداد (P<0.9)، اما بین نتایج غیرطبیعی تستها و شدت ضعف بیمار و نیز نارسایی شدید تنفسی طی روزهای بعد ارتباط معنیداری مشاهده شد (به ترتیب P<0.05 وP<0.01). نتیجه گیری: شکایات مربوط به درگیری سیستم اتونوم در روزهای اولیه ابتلا به سندرم گیلن باره در بیماران قابل توجه میباشد. همچنین درگیری سیستم قلبی عروقی با ایجاد اختلال در تستهای HRV و E/I Ratio میتواند در مورد بدترشدن وضعیت تنفسی طی روزهای آتی بستری، هشداردهنده باشد.

سابقه و هدف: با توجه به موارد متعدد بیماران جراحی اعصاب، روند رو به رشد آنها، گزارشهای متفاوت از وضعیت مرگ و میر، میزان بروز عوارض و علل آن در اینگونه بیماران و نیز عدم اطلاع از میزان آن در دانشگاه متبوع، به منظور بررسی علل مورتالیتی و موربیدیتی بیماران جراحی اعصاب بستری در بخشهای ICU، این تحقیق در بیمارستان نقوی کاشان طی سالهای 80-1378 انجام شد. مواد و روشها: تحقیق با روش مطالعه داده های موجود انجام گرفت. پرونده کلیه بیماران بستری در ICU جراحی اعصاب طی سالهای مورد مطالعه از بایگانی خارجو خصوصیات فردی و میزان مورتالیتی و موربیدیتی و علل آن مورد بررسی قرارگرفت. از آمار توصیفی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: طی مدت بررسی، از 280 بیمار بستری، 267 مورد واجد شرایط وجود داشت. میزان مرگ و میر در سال 78، 1/43 درصد بود که طی سالهای مورد مطالعه میزان آن کاهش یافت (P<0.02). با افزایش مدت بستری میزان عفونت ادراری افزایش یافت. نتیجه گیری: GCS پایین و میزان بالای مرگ و میر و عوارض بیماران نگران کننده است. بررسی بیشتر در مورد علل و اقدامات بعدی جهت کاهش آنها توصیه میگردد.

هدف: هیپرکلسیوری شایعترین علت ایجاد سنگهای ادراری است. باتوجه به مراجعات متعدد کودکان مبتلا به هیپرکلسیوری، گزارشهای متفاوت از شیوع آن در مناطق مختلف و عدم اطلاع از وضعیت آن در منطقه، این تحقیق به منظور تعیین شیوع هیپرکلسیوری و عوامل مرتبط با آن روی کودکان 12-6 ساله شهرستان کاشان در سال 1383 صورت گرفت. مواد و روشها: تحقیق با طراحی توصیفی روی 400 نفر انجام شد. کودکان به روش نمونهگیری تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند. برای هر کودکی که در معاینه بالینی فاقد علایم بیماریهایی مثل هیپرپاراتیروییدی، کوشینگ یا سابقه مصرف زیاد ویتامین D بود، فرم پرسشنامه تکمیل و نمونه ادرار وی جهت انجام آزمایش به آزمایشگاه ارسال شد. در آزمایشگاه مقدار کراتینین، کلسیم و سدیم ادرار با دستگاه RA1000 و فلیم فتومتر اندازهگیری و در فرمهای مربوطه ثبت گردید. کودکانی که نسبت کلسیم به کراتینین (Ca/Cr) ادرار آنها بیشتر از 2/0 و میزان سدیم ادرار آنها بیشتر از 200Meq/lit بود به ترتیب به عنوان کودک دچار هیپرکلسیوری و هیپرناتریوری در نظر گرفته شدند، آنگاه شیوع هیپرکلسیوری تعیین و نقش عوامل مربوطه بررسی گردید. یافته ها: از 400 کودک مورد بررسی، 362 کودک واجد شرایط بودند. شیوع هیپرکلسیوری 2/34 درصد بود که در مناطق شهری و روستایی مشابه بود. 1/58 درصد کودکان مبتلا به هیپرکلسیوری و 9/47 درصد کودکان فاقد هیپرکلسیوری پسر بودند (P<0.06). در کودکان مبتلا به هیپرکلسیوری 9/41 درصد هیپرناتریوری وجود داشت در حالیکه تنها 6/20 درصد اطفال نرمال، هیپرناتریوری داشتند (P<0.0001). نتیجه گیری و توصیه ها: هیپرکلسیوری در شهرستان کاشان شیوع بالایی دارد، در پسران شایعتر از دختران است و همراهی واضحی با هیپرناتریوری دارد. بررسی میزان سدیم دریافتی این گروه از کودکان توصیه می شود.  

سابقه و هدف: آسیت یا تجمع پاتولوژیک مایع صفاقی، در بیماریهای مختلفی دیده میشود که جهت تشخیص علل آن، از پاراسنتز مایع آسیت استفاده میگردد. با توجه به اهمیت عوامل ایجادکننده این نوع آسیت، و به منظور تعیین علل آن، این تحقیق در یک دوره 7 ساله در شهر رشت انجام گردید. مواد و روشها: در این مطالعه با طراحی مقطعی، روی کلیه بیماران بستری با تشخیص قطعی آسیت، انجام گرفت. نوع آسیت (گرادیان غلظتی پایین) از طریق تعیین غلظت آلبومین مایع آسیت و سرم همزمان، مشخص شد. موارد دیگری اعم از گلوکز و LDH مایع آسیت نیز تعیین شد. مشخصات بیماران شامل سن، جنس و تشخیص نهایی بررسی و ثبت گردید و در نهایت، داده ها با آماره توصیفی تحلیلی ارائه گردید. یافته ها: از 148 بیمار واجد شرایط 6/48 درصد مرد و 4/51 درصد زن و در سنین 59±13.5 سال بودند. شایعترین علت این نوع آسیت، سل (9/45%) و در مرحله بعد بدخیمی (9/41%) بود. 2/12 درصد نیز مربوط به سایر علل بود. تفاوتی بین شیوع علل آسیت با شیب غلظتی پایین  در دو جنس مشاهده نشد ولی تفاوت در گروههای سنی و علل مختلف بیماری معنی دار بود (P<0.001). میزان گرادیان غلظتی سرم به مایع آسیت 0.68±0.19 گرم در دسی لیتر، میزان LDH مایع آسیت 342.4±135.5IU/L ، غلظت گلوکز در بیماران باسل صفاقی، مبتلا به بدخیمی و سایر علل به ترتیب: 71±13.8، 101.4±17.2 و 89.2±13.2 میلی گرم در دسی لیتر بود که تفاوتهای معنیداری داشتند (P<0.001). نتیجه گیری: در هر بیمار با این نوع آسیت ابتدا باید سل به عنوان تشخیصی قابل درمان در نظر گرفته شود. در صورت رد آن، با شک به بدخیمی و سپس سایر علل، به انجام دیگر اقدامات تشخیصی اقدام گردد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع عفونت گوش میانی، وجود گزارشهای متفاوت از عوامل مولد و مقاومت دارویی، و عدم اطلاع دقیق از نوع جرم، میزان حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی عوامل عفونت گوش میانی در منطقه، این تحقیق به منظور تعیین علل باکتریایی و حساسیت آنتی بیوتیکی آنها در بیماران مراجعه کننده بیمارستان متینی کاشان در سال 81-1380 انجام گرفت. مواد و روشها: پژوهش حاضر به روش توصیفی بر روی 50 بیمار مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی انجام گرفت. پس از تایید عفونت توسط متخصص گوش و حلق و بینی، نمونه های جمع آوری شده از کانال خارجی گوش در محیط های اختصاصی (ائوزین متیلن بلو، بلادآگار و تیوگلی کولات) کشت داده شده و نوع باکتری طبق روش استاندارد تعیین گردید. سپس تست حساسیت آنتی بیوتیکی با روش انتشار دیسک انجام و با آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق: میزان عفونت در 50 بیمار مورد بررسی، 56 درصد برآورد گردید. شیوع سنی بیماران مبتلا در هر دو جنس بین 25 تا 34 سال مشخص شد. پسودوموناس آئروژینوزا به عنوان شایعترین جرم به میزان 22درصد شناخته شد که بیشترین حساسیت را به ترتیب به آمیکاسین، جنتامایسین و سیپروفلوکساسین نشان داد. دومین جرم شایع، استافیلوکوکوس اورئوس به میزان 20درصد تعیین گردید که بیشترین حساسیت را به وانکومایسین داشت. نتیجه گیری و توصیه ها: پسودوموناس آئروژینوزا همواره به عنوان یک پاتوژن مهم و بالقوه در التهاب مزمن گوش میانی مطرح است و در بین آنتی بیوتیکهای رایج، جنتامایسین و سیپروفلوکساسین داروهایی موثر و کارآمد در این خصوص میباشند.

سابقه و هدف: استفاده از برگشت پساب شستشوی صافیها، به علت حجم بالای آن در کشورهای خارج کاملا رایجست. با توجه به اهمیت موضوع، عدم وجود گزارش تجربی آن در کشور و به منظور تعیین تاثیر استفاده از پساب شستشوی صافیها بر میزان مواد منعقدکننده، این تحقیق در تصفیه خانه آب جلالیه تهران انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق با طراحی تجربی و 9 بار نمونهگیری از محل خروجی پساب شستشوی صافیها و ورودی آب خام تصفیه خانه انجام شد. آنگاه پارامترهای کدورت، EC, PH, TDS و دما مورد بررسی قرار گرفتند. سپس مقدار بهینه ماده منعقدکننده برای آب خام با استفاده از جارتست محاسبه شد. در مرحله بعد با برگشت ( اضافه کردن) 4 درصد از پساب شستشوی صافی به آب خام، مقدار بهینه مواد منعقدکننده تعیین گردید. نهایتا داده ها  به کمک نرم افزار  SPSS مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. یافته ها: pH  آب ورودی به تصفیه خانه 1/8  و pH پساب شستشوی صافیها 73/7 بود. کدورت آب خام و پساب شستشوی صافیها به ترتیب NTU 7/7 و NTU 237 به دست آمد. متوسط EC در آب خام ورودی به تصفیه خانه 1/409 و در پساب شستشوی صافیها 7/331 میکروزیمنس بر سانتیمتر بود. متوسط TDS  در آب خام و پساب شستشوی صافی 2/253 و 7/240 میلی گرم در لیتر تعیین گردید. نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر میرسد استفاده از پساب شستشوی صافیهای تصفیه خانه به ویژه در جاهایی که منابع آبی رو به اضمحلالند، مقدور باشد.

سابقه و هدف: عوامل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی و نیز پرداخت هزینه های درمانی تاثیر بسیاری بر رفتار بیماران در هنگام نیاز به خدمات درمانی دارد. با توجه به هزینه های سنگین بخش درمان، همچنین نقش اقدام بیماران در کنترل مالی هزینه های درمان و در نهایت سیر بهبودی و نیز عدم اطلاع از رفتار بیماران در اولین نقطه رفتار کمک جویانه، این مطالعه به منظور بررسی عوامل موثر بر رفتار بیماران هنگام نیاز به خدمات درمانی در سال 1383 درشهر کاشان انجام گردید. مواد و روشها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی از نوع مقطعی  است که در آن 414 نفر از افراد جامعه به طور تصادفی انتخاب ومورد مطالعه  قرار  گرفتند. جهت انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری چند مرحله ای استفاده شد. بدین صورت که ابتدا شهر کاشان به 5 منطقه تقسیم، سپس 10 مرکز بهداشت انتخاب شد و آنگاه افراد مراجعه کننده  برای دریافت خدمات  بهداشتی در خوشه های مختلف مورد مطالعه قرار گرفتند. در مرحله بعد، رفتار کمک جویانه آنها مانند مراجعه مستقیم به متخصص یا بی توجهی به مشکل بعنوان یک رفتار غیر بهینه و مراجعه به پزشک عمومی یا مرکز بهداشت به عنوان یک رفتار بهینه توسط فرد آموزش دیده به روش مصاحبه بررسی و پاسخها در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. در نهایت اطلاعات جمع آوری شده از نمونه ها تنظیم و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: 345 نفر (3/83 درصد) از نمونه های مورد مطالعه تحت پوشش یک نوع بیمه و 69 نفر ( 7/16 درصد) آنان فاقد بیمه بودند. میانگین مراجعه به پزشک در یک ماه اخیر در زنان 96/0 مرتبه با (انحراف معیار 29/1) بود، در حالیکه میانگین مراجعه به پزشک در مردان 49/0 مرتبه (با انحراف معیار 93/0) نشان داده شد. این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. رفتار مناسب مراقبت جویانه در زنان 7/15 درصد و در مردان 21 درصد بوده است.  بطور کلی میزان  رفتار مناسب مراقبت جویانه در افراد تحت پوشش بیمه 1/19 درصد و در افراد غیر بیمه ای 5/14 درصد بوده است .  خلاصه و نتیجه گیری: با عنایت به نتایج بدست آمده از این مطالعه، رفتار نامناسب بیماران شامل بی توجهی به مشکل از یک سو و تمایل برای مراجعه نزد متخصص و فوق تخصص از سوی دیگر منجر به کاهش کارآیی و اثربخشی خدمات درمانی می شود. یافته های این مطالعه می تواند مورد استفاده و کاربرد عملی سازمانهای خدمات بهداشتی ـ درمانی و بیمه جهت طراحی و تنظیم برنامه های بیمه بهداشتی قرار گیرد.

سابقه و هدف: با توجه به مسن شدن روزافزون جمعیت، شیوع بالای اختلالات مزمن روانپزشکی در کشورمان و وجود اطلاعات متناقص در مورد مشخصات زمینهای این افراد و به منظور تعیین خصوصیات زمینهای بیماران بالاتر از 55 سال مبتلا به اختلالات روانپزشکی مزمن، این تحقیق در بزرگترین بیمارستان روانپزشکی کشور صورت گرفت. مواد و روشها: تحقیق با طراحی مقطعی، روی کلیه بیماران واجد شرایط انجام گرفت. ضمن مصاحبه فردی با تک تک بیماران، خصوصیات فردی و  اجتماعی آنان بررسی و ثبت گردید. سپس داده های فرم اطلاعاتی استخراج و طبقه بندی گردید و تمامی متغیرهای مورد مطالعه بر حسب جنسیت در دو گروه زن و مرد مقایسه شد و اختلاف آنها با استفاده از آزمونهای آماری مناسب محاسبه گردید. یافته ها: از مجموع 1025 بیماری بستری در بیمارستان در هنگام مطالعه، تعداد 191 بیمار (6/18 درصد) بالای 55 سال مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی آنها 61 سال و 5/56 درصد زن بودند. شغل اکثر زنان قبل از بستری، خانه داری و مردان، کارگری ساده بود. 58 درصد زنان و 47 درصد مردان هرگز ازدواج نکرده بودند. 77 درصد زنان بیسواد و 74 درصد مردان سطح راهنمایی و کمتر داشتند. شایعترین تشخیص روانپزشکی (به میزان 70 درصد) اسکیزوفرنیا بود. شروع بیماری در اکثر بیماران به صورت تدریجی بود. بیشتر بیماران بیش از 10 بار بستری شده بودند و اکثریت قریب به اتفاق آنها هیچ ملاقات کنندهای نداشتند. نتیجه گیری و توصیه ها: تحمل درد و رنج شدید روانی و جسمی و نیز سیستم حمایتی ضعیف خانوادگی و اجتماعی این بیماران، لزوم اصلاح برنامهریزی ساختاری جهت موسسه زدایی، توجه بیش از پیش به بازتوانی بیماران فوق و گسترش شبکه های حمایتی قوی را مطرح میکند.

سابقه و هدف: با توجه به میزان شیوع کریپتورکیدیسم، عوارض شناخته شده آن و عدم اطلاع از وضعیت آن در منطقه، به منظور تعیین خصوصیات مبتلایان به کریپتورکیدیسم، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان نقوی طی سالهای 81 و 82 انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق و طراحی مطالعه با استفاده از داده های موجود کلیه بیمارانی که با تشخیص کریپتورکیدیسم تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، انجام شد. خصوصیات مورد نظر از جمله سن، سمت مبتلا، موقعیت بیضه و عوارض بیماری مشخص و  ارتباط سن فرد در زمان جراحی (کمتر و بیشتر از 5 سال) با بروز عوارض، توسط آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: طی مدت مورد بررسی 50 بیمار واجد شرایط همراه با 54 بیضه نزول نکرده وجود داشت. میانگین سن بیماران 9 سال بود که 54 درصدشان بعداز 5 سالگی تحت درمان قرار گرفته بودند. بیضههای نزول نکرده 7/66درصد در موقعیت اینگوئینال، 1/24 درصد در موقعیت شکمی و 3/9 درصد مبتلا به آژنزی بودند. 23 بیمار (46%) دارای عارضه بودند که 2/52 درصد آتروفی، 1/39 درصد هرنی و 7/8 درصد هردو را شامل می شد. در موارد درمان شده بعد از 5 سالگی، بیمارانی که دارای عارضه بودند، 1/6 برابر بیشتر از بیماران فاقد عارضه بودند. نتیجه گیری و توصیه ها: تشخیص و مراجعه دیرهنگام این بیماران جدی و نگران کننده است. با توجه به عوارض شناخته شده بیماری، بررسی علل آن را توصیه مینماییم.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع روز افزون استفاده از قرصهای خوراکی ترکیبی، وجود بعضی گزارشها مبنی بر ارتباط مصرف این قرصها با بروز دوقلوزایی در حاملگی بعدی و به منظور تعیین رابطه مزبور، این تحقیق در بیمارستانهای اهواز در سال 1380 انجام گرفت. مواد و روشها: مطالعه با طراحی موردی ـ شاهدی انجام گرفت. گروه مورد شامل 151 خانم باردار حاملگی دوقلو بود که جهت زایمان  به بیمارستان مراجعه نموده بودند. بیمارستان محل زایمان، تعداد بارداری، سن مادر و سابقه دوقلوزایی در خانواده آنها بررسی و ثبت گردید. گروه شاهد، خانمهایی بودند که اولا حاملگی یک قلو داشتند و ثانیا همزمان و در همان بیمارستان برای زایمان بستری شده بودند، ضمن آنکه عوامل فوق و دیگر عوامل موثر بر دوقلوزایی درآنها با گروه مورد مشابه بود. میزان مصرف قرصهای خوراکی ترکیبی در دو گروه تعیین و با آمار کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت. ضمنا شیوع دوقلوزایی در نمونه ها تعیین و نقش سیکلهای نامنظم در بروز دو قلویی نیز مشخص گردید. یافته ها: تحقیق روی 151 خانم با زایمان دوقلویی (گروه مورد) و 152 خانم مشابه، با زایمان تک قلویی (گروه شاهد) انجام گرفت. در گروه شاهد 53 نفر (9/34 درصد) و در گروه مورد 40 نفر (5/26درصد) سابقه مصرف قرصهای خوراکی ترکیبی را داشتند که اختلاف آنها به لحاظ آماری معنی دار نبود (P<0.2). سیکلهای ماهانه نامنظم با بروز دوقلوزایی ارتباط داشت (P<0.04). شیوع دوقلویی 3/15 در هزار تولد بود.  نتایج این تحقیق نشان داد ارتباط معنی داری بین بی نظمیهای سیکل ماهانه در گروه مورد و شاهد وجود دارد (P<0.05). نتیجه گیری: مصرف قرصهای خوراکی ترکیبی با دوقلوزایی در حاملگی بعدی ارتباطی ندارد. با توجه به عوارض شناخته شده دوقلوزایی بررسی سایر عوامل توصیه می گردد.

سابقه و هدف: باتوجه به شیوع و اهمیت سوتغذیه در گروه آسیب پذیر زیر 5 سال و نظر به تناقضهایی که در مورد علل آن وجود دارد و به منظور تعیین رابطه آن  با BMI  مادر و جنس کودک، تحقیقی در مراکز بهداشتی ـ درمانی شهر کاشان طی سالهای 82-1381 انجام شد. مواد و روش ها: تحقیق به روش تحلیلی از نوع موردی ـ شاهدی صورت پذیرفت. ابتدا بطور تصادفی  10 مرکز بهداشتی ـ درمانی در مناطق مختلف شهر  انتخاب شدند، آنگاه با استفاده از نمونه گیری هدفمند در هر مرکز بهداشتی درمانی بر حسب جمعیت تحت پوشش، تعدادی کودک زیر 5 سال واجد شرایط (جمعا 125 کودک) با منحنی وزن به سن زیر صدک سوم منحنی NCHS یعنی دارای سو تغذیه وزن به سن، به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. همزمان در هر مرکز به ازای هر نمونه مورد، یک کودک فاقد سو تغذیه وزن به سن (جمعا  125 کودک) که به لحاظ سایر عوامل تاثیر گذار بر سو تغذیه با گروه مورد مشابه بود به عنوان شاهد انتخاب شد. هر دو گروه  از نظر BMI‏‏ مادر و جنس کودک مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمونهای آماری t، کای دو وmantel haenszel مورد قضاوت قرار گرفت و نسبت شانس (OR) عوامل، مشخص و تعمیم پذیری آن در جامعه تعیین شد. یافته ها: مقایسه 125 کودک زیر 5 سال دارای  سوتغذیه وزن به سن (گروه مورد) با 125 کودک طبیعی (گروه شاهد)، نشان داد که اختلاف عوامل مشابه سازی شده تاثیرگذار بر سو تغذیه در دو گروه به لحاظ آماری معنی دار نیست ولی میانگین  BMI مادر و جنس دختر در دو گروه اختلاف معنی داری دارند  .نسبت شانس و حدود اطمینان در جامعه  برای سو تغذیه و BMI کمتر از 22 به ترتیب 1/2 و 16/1 تا 4 7/3 بود. این نسبتها  برای جنس دختر  OR=1.81و 07/1 تا  CI=3.05بود که از لحاظ آماری معنی دار و قابل تعمیم به جامعه می باشد (P<0.05). اگرچه هر کدام از عو امل فوق به تنهایی با سو تغذیه کودک رابطه داشتند اما آزمون آماری mantel haenszel نشان داد همزمانی هر دو عامل با سو تغذیه بی ارتباطست. نتیجه گیری و توصیه ها: کاهش BMI مادر و جنس دختر هرکدام به تنهایی  با سو تغذیه رابطه دارند و آن را افزایش می دهند اما در صورتیکه همزمان هر دو عامل در نظر گرفته شود ارتباط آنها با سو تغذیه کودک تایید نمیشود. تحقیقات بعدی جهت تعیین سایر عوامل موثر بر سو تغذیه توصیه می شود.

سابقه و هدف: در کشور ما سالانه تعداد زیادی از بیماران تحت عمل جراحی تعویض دریچه قلبی قرار می گیرند. با توجه به بروز مشکلات فراوان و روشن نبودن میزان آن در بیماران تعویض دریچه ای منطقه این مطالعه به منظور تعیین مشکلات این افراد در سال 1380 در کاشان انجام گرفت. مواد و روشها: مطالعه از نوع توصیفی بود که بر روی کلیه بیماران تعویض دریچه قلبی شده انجام گردید. پس از معاینه، پرسشنامه ای شامل خصوصیات بیمار اعم از سن، جنس، شغل، نوع دریچه، محل و مدت تعویض دریچه، مشکلات تنگی نفس، خلط خونی، سرفه مداوم ، خس خس سینه، تپش قلب، ادم محیطی، فشار خون زیر 95 میلی متر جیوه، رژیم غذایی، خونریزی غیرطبیعی،  وضعیت پیشگیری از بارداری، مشکلات خواب نظیر دیر به خواب رفتن، بیدار شدن حین خواب و نخوابیدن، تغییر فعالیت روزانه، رژیم غذایی و مصرف نمک تکمیل شد. سپس داده های خام از پرسشنامه استخراج و به روش دستی طبقه بندی و با آمار توصیفی ارایه شد و با استفاده از آزمونهای دقیق فیشر و کای دو و محاسبه نسبت شانس (OR) و فاصله اطمینان (CI) برای تجزیه و تحلیل داده ها اقدام گردید. یافته ها: از مجموع 140 بیمار تعویض دریچه شده 20 نفر فوت و 20 نفر مهاجرت نموده بودند، از موارد باقیمانده 60 نفر زن و 40 نفر مرد بودند. 75 نفر در محدوده سنی 50-21 سال (با میانگین سنی 36 سال) قرار داشتند. 98 نفر دریچه مکانیکی و 2 نفر دریچه بیولوژیک داشتند. 70 نفر از افراد پژوهش حداقل به یکی از مشکلات سیستم تنفسی دچار بودند. بیشترین موارد مشکلات تنفسی شامل تنگی نفس و خلط خونی مربوط به دریچه بیورک شایلی (به ترتیب 6/46 و 7/36 درصد) و بیشترین موارد خس خس ریه مربوط به دریجه سنت جود (5/28 درصد) بود.  بیشترین میزان تپش قلب، ادم محیطی و فیبریلاسیون دهلیزی (به ترتیب با 7/85، 3/14، و 4/90 درصد) مربوط به دامنه سنی 51 سال به بالا بود. بیشترین روش پیشگیری از حاملگی، جلوگیری از طرف همسر بود. 60 نفر دچار مشکلات خواب بودند. 70 درصد تغییر در فعالیت روزانه داشتند و 70 درصد هم رژیم غذایی کم نمک مصرف می کردند. بیشترین داروی مصرفی همراه با داروی ضد انعقاد (وارفارین)، دیژیتال بود که 58 درصد آن را مصرف می کردند. 55 درصد بیماران هیچگونه آموزشی در خصوص مراقبتهای بعد از عمل ندیده بودند که مشکلات آنها شامل تنگی نفس، خلط خونی، سرفه مداوم، اختلالات خواب و کاهش تحمل فعالیت بیش از گروه آموزش دیده بود. همچنین در گروه آموزش ندیده، بروز مشکلات خونریزی باOR:12.3 و  CI:4.28-36.9 و تنگی نفس با OR:6.1 و CI:2.3-16.6 بیشتر از گروه آموزش دیده بود. نتیجه گیری  و توصیه ها: با توجه به اینکه بیشترین مشکلات بیماران تعویض دریچه قلبی شده، تنگی نفس، خونریزی، خلط خونی، کاهش تحمل فعالیت، اختلال خواب، فیبریلاسیون دهلیزی و فشار خون پایین بود و از طرفی، بروز این مسایل در گروهی که آموزش ندیده بودند بیشتر از آموزش دیده ها بود، توجه بیشتر به آموزش این بیماران بعد از عمل، جهت پیشگیری از عوارض فوق و نیز انجام مطالعات بیشتر در این رابطه توصیه میگردد.

سابقه و هدف: سندرم هیپرایمونوگلوبولینمی E یک نقص ایمنی اولیه ایدیوپاتیک می باشد که از دوره نوزادی با افزایش شدید ایمونوگلوبولین E سرم و عفونت های پوستی و ریوی راجعه استافیلوکوکی همراه با تشکیل پنوماتوسل شروع می شود. از دیگر یافته های همراه، چهره خشن، ائوزینوفیلی و اختلالات اسکلتی می باشد. با توجه به تنوع تظاهرات این سندرم که به سهولت باعث اشتباه در تشخیص آن از سایر سندرمهای نقص ایمنی نادر می شود، در این مقاله به معرفی یک مورد از آن که در سال 1381 به  بیمارستان شهید بهشتی کاشان مراجعه کرده بود اقدام می گردد. معرفی بیمار: بیمار مردی است 30 ساله که به علت تب، تنگی نفس و سرفه های خلط دار مراجعه کرده است. شرح حال رویدادهای مکرر پنومونی و عفونتهای پوستی را از زمان کودکی متذکر است. در معاینه بیمار اسکارهای متعدد بر روی پوست صورت، گردن و پاها مشاهده می شود. در گرافی قفسه سینه کیستهای متعدد دارای جدار نازک با مشخصه پنوماتوسل و در سی تی اسکن ریه پنوماتوسل های متعدد در هر دو ریه همراه با آبسه مشاهده می شود. با توجه به شرح حال عفونتهای راجعه و سیستمیک، بیمار از نظر نقص ایمنی بررسی شد. که با عنایت به افزایش بسیار زیاد ایمونوگلوبولین E توتال سرم و ائوزینوفیلی، تشخیص سندرم هیپرایمونوگلوبولینمی E در وی مسجل میگردد. بیمار تحت درمان وریدی آنتی بیوتیکهای ضداستافیلوکوک قرار گرفته و بعد از درمان مرحله حاد، تحت پروفیلاکسی درازمدت با کوتریموکسازول و کلوگزاسیلین خوراکی قرار میگیرد. در پیگیری حال عمومی وی رضایت بخش است. نتیجه گیری و توصیه ها: لازم است تشخیص سندرم نادر هیپرایمونوگلوبولینمی E براساس یافته های بالینی، عفونتهای پوستی مکرر از دوران نوزادی، پنومونی راجعه و پنوماتوسل همراه با افزایش زیاد ایمونوگلوبولین E توتال سرم مورد توجه قرار گیرد. توصیه می شود پس از درمان عفونتهای حاد، پروفیلاکسی با داروهای ضد استافیلوکوک به صورت خوراکی ادامه یابد و سیر بیماری پیگیری شود.