مجله علوم پزشکی فیض
سال:1397 | دوره:22 | شماره:1 |تعداد مقالات:18

سابقه و هدف آلزایمر یکی از شایع ترین بیماری های تحلیل برنده سیستم عصبی است که منجر به از دست رفتن توان فکری، رفتاری و توانایی یادگیری می گردد. هدف از انجام این مطالعه بررسی ماندگاری اثر تزریق بتا آمیلویید 42-1 در ناحیه CA1 هیپوکامپ موش های صحرایی نر بالغ بر یادگیری و حافظه فضایی توسط ماز آبی موریس می باشد. مواد و روش ها در این مطالعه از 42 سر موش صحرایی نر بالغ استفاده شد که به طور تصادفی در گروه های کنترل (دست نخورده)، شم (تزریق حلال) و دریافت کننده بتا آمیلویید (5 میکروگرم/میکرولیتر) تقسیم بندی شدند. تزریقات به صورت دوطرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ موش ها انجام شد. گروه اول دریافت کننده بتا آمیلویید و حلال آن پس از 6 روز، گروه دوم پس از 11 روز و گروه سوم پس از 31 روز تحت آموزش با ماز آبی موریس قرار گرفتند. نتایج در مقایسه دو گروه کنترل و شم در طول 4 روز آموزش و همچنین در آزمایش به خاطرآوری و یافتن سکوی آشکار، اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتایج مرحله یادگیری در گروه های دریافت کننده بتا آمیلویید نشان می دهد که مسافت طی شده و زمان سپری شده برای یافتن سکوی پنهان به صورت معنی داری در مقایسه با گروه های شم افزایش یافته، ولی تفاوت معنی داری در آزمایش به خاطر آوری و یافتن سکوی آشکار بین این گروه ها مشاهده نگردید. نتیجه گیری تحت تاثیر قرار گرفتن طولانی مدت هیپوکامپ با بتا آمیلویید سبب تخریب بیشتر حافظه و یادگیری در حیوانات مبتلا به آلزایمر می گردد.

سابقه و هدف: بابزیاها دومین انگل خونی شایع در پستانداران پس از تریپانوزوماها می باشند و بابزیوز به عنوان یک بیماری مشترک نوپدید بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلی مطالعه حاضر ارزیابی تغییرات بافت شناختی بیضه متعاقب القاء بابزیوز تجربی توسط بابزیا بایژمینا در موش سوری بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 24 موش سوری نر بالغ به صورت تصادفی به چهار گروه مساوی شامل شاهد فاقد تیمار، شم (حیوانات 2/0 میلی لیتر سرم فیزیولوژی را به صورت داخل صفاقی همزمان با القاء بابزیوز تجربی دریافت می کردند)، برداشت طحال و بابزیوز تجربی تقسیم شدند. بابزیوز تجربی به واسطه تزریق داخل صفاقی 2/0 میلی لیتر نمونه خون آلوده حاوی هپارین گاوی که واجد آلودگی تایید شده با بابزیا بایژمینا بود به موش هایی که قبلا طحال آن ها به روش جراحی خارج گشته بود، القاء گردید. تمامی حیوانات پس از گذشت 5 روز از شروع مطالعه آسان کشی شدند و ساختار بافتی بیضه متعاقب تایید آلودگی به واسطه بررسی های ریزبینی و مولکولی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بابزیوز تجربی کاهش قابل توجهی در سطح مقطع عرضی، کیفیت، بلوغ و تعداد مقاطع لوله های اسپرم ساز به همراه تغییرات مورفولوژیک شدید در بافت بیضه مانند کاهش بارز اسپرماتوژنز و توقف بلوغ اسپرماتوژنیک را در مقایسه با گروه های شاهد، شم و برداشت طحال سبب گردید. نتیجه گیری یافته های مطالعه حاضر آشکار ساخت که آلودگی با بابزیا بایژمینا در موش سوری احتمالا به واسطه اختلال در روند خون رسانی عروق خونی کوچک و کاهش جریان خون می تواند به آسیب بیضه منجر شود.

سابقه و هدف در این مطالعه تجربی اثر عصاره هیدروالکلی دانه کهورک بر استرس اکسیداتیو ناشی از تیواستامید در موش صحرایی بررسی شده است. مواد و روش ها تعداد 30 سرموش صحرایی نر به طور تصادفی در سه گروه شاهد سالم، کنترل مثبت (دریافت کننده تیواستامید) و گروه دریافت کننده تیواستامید و تحت تیمار با عصاره دانه کهورک ( mg/kg100) تقسیم شدند. استرس اکسیداتیو با سه تزریق داخل صفاقی تیواستامید mg/kg50 به فاصله 24 ساعت القا شد. عصاره هیدروالکلی دانه کهورک ( mg/kg100) به صورت خوراکی به مدت 21 روز تجویز شد. گروه شاهد سالم و گروه استرس اکسیداتیو بدون تیمار سرم فیزیولوژی دریافت کردند. در پایان آزمایش، از قلب موش ها خونگیری به عمل آمد و فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز سرمی بررسی شد. همچنین پس از آسان کشی، نمونه های بافت کبد و کلیه جهت بررسی پراکسیداسیون لیپیدی جدا گردید. نتایج فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در گروه مسموم شده با تیواستامید به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد سالم بود (0/001 نتیجه گیری در مجموع می توان گفت عصاره هیدروالکلی دانه گیاه کهورک در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از تیواستامید در موش صحرایی اثر حفاظتی دارد.

سابقه و هدف امروزه تحقیقات در زمینه نانوذرات برای استفاده تشخیصی و درمان سرطان روبه افزایش است. در این مطالعه سمیت نانو ذرات نقره سنتز شده با عصاره گیاه آرتمیزیا روی رده های سلولی سرطان کولون (HT29) و نرمال HEK293 ارزیابی گردید. مواد و روش ها در این مطالعه سنتز سبز نانوذرات نقره توسط عصاره گیاه آرتمیزیا تورنفورتیانا انجام گرفت. سپس، نانوذرات نقره با روش های طیف سنجی مرئی فرابنفش(UV-vis)، آنالیز پراش اشعه ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی گذاره (TEM) بررسی شدند. رده های سلولی HT29 و HEK293 با غلظت های مختلف نانوذرات نقره به مدت 24 ساعت تیمار شده و میزان زنده مانی سلول ها و دوز 50 درصد کشندگی (IC50) با روش MTT محاسبه گردید. نتایج نانوذرات سنتز شده پیک جذبی طیف سنجی مرئی فرابنفش را در طول موج 425 نانومتر نشان دادند. الگوی پیک های حاصل از آزمون XRD و TEM نشان داد که نانوذرات اغلب شکل کروی داشته و میانگین اندازه آنها 22 نانومتر می باشد. نتایج MTT نشان داد که نانوذرات نقره اثر کشندگی وابسته به دوز و زمان داشته و میزان بقاء سلول ها را به طور معنی داری کاهش می دهند. مقدارIC50 طی زمان 24 ساعت به ترتیب غلظت 71/40 و 38/61 میکروگرم در میلی لیتر برای سلول های HT29 و HEK293 بود. نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد که اثر کشندگی نانوذرات سنتز شده به روش سبز روی سلول های سرطانی کولون نسبت به سلول های نرمال بیشتر است. بنابراین، استفاده از این نانوذرات می تواند در درمان سرطان کولون مورد توجه قرار گیرد.

سابقه و هدف عوامل مترشحه از آدیپوسیت ها مثل رزیستین و آدیپونکتین بر مقاومت محیطی به انسولین و دیابت نوع دو تاثیر دارند. فعالیت های بدنی و انار دارای خاصیت ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی بوده که بر رزیستین و آدیپونکتین تاثیرگذارند. هدف از این پژوهش بررسی اثر مصرف عصاره میوه انار همراه با تمرین هوازی بر رزیستین، آدیپونکتین سرمی و مقاومت به انسولین زنان مبتلا به دیابتی نوع دو می باشد. مواد و روش ها تعداد 33 نفر زن مبتلا به دیابت نوع دو از شهرستان بابل انتخاب شده و به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، عصاره میوه انار، تمرین و عصاره میوه انار-تمرین) تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت شش هفته، هر هفته سه جلسه (با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره و مدت 25 تا 45 دقیقه) در برنامه تمرینی هوازی شرکت کردند. گروه های کنترل-عصاره میوه انار و عصاره میوه انار-تمرین، 150 میلی لیتر عصاره میوه انار را به مدت شش هفته (حدود ساعت 18 عصر) مصرف نمودند. دو روز قبل و بعد از اجرای پروتکل، خون گیری انجام شد. نتایج یافته ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین سطوح رزیستین در سه گروه تجربی وجود ندارد. همچنین، نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین سطوح آدیپونکتین و مقاومت به انسولین در هر چهار گروه وجود دارد. نتیجه گیری در مجموع می توان گقت تمرین و عصاره میوه انار و ترکیب این دو از طریق کاهش آدیپونکتین و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع دو اثرات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی نشان می دهند.

سابقه و هدف آکنه ولگاریس یک بیماری التهابی پوست است. رتینویید های موضعی با خواص ضدالتهابی قابل توجه برای درمان آکنه به کار می روند. شایع ترین عارضه آنها تحریک پوستی در موضع استفاده می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی و تحمل پذیری ترتینویین 05/0 درصد و آداپالن 1/0 درصد در بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس خفیف تا متوسط می باشد. مواد و روش ها در این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسو کور، 50 بیمار مبتلا به آکنه صورت خفیف تا متوسط که به درمانگاه پوست بیمارستان فرشچیان همدان مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول ژل ترتینویین 05/0 درصد و گروه دوم ژل آداپالن 1/0 درصد دریافت کردند. شدت آکنه بر اساس GAGS (Global acne grading system) و تحمل پذیری بدو مطالعه، و هفته های 4 و 12 بعد از درمان در هر دو گروه اندازه گیری شد. نتایج میانگین GAGS بدو مطالعه در گروه آداپالن 49/56 (12/24SD=) و در گروه ترتینویین 47/76 (11/34SD=) بود (0/592= P). این مقیاس در هفته 4 در گروه آداپالن به 35/00 (11/13SD=) و در گروه ترتینویین به 25/28 (8/17SD=) کاهش یافت (0/001P=). همچنین، کاهش GAGS در هفته دوازدهم هم مشاهده شد (گروه آداپالن9/00± 25/08 و گروه ترتینویین 4/71± 12/12؛ 0/001< P). از نظر تحمل پذیری بین دو گروه در پایان هفته 4 و 12 اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد (به ترتیب 1 =P و 0/747P=) نتیجه گیری آداپالن 0/1 درصد و ترتینوین 0/05 درصد هر دو در درمان آکنه خفیف تا متوسط موثرو بی خطرند، اما ژل ترتینویین در کاهش مقیاسGAGS موثرتر است. تحمل پذیری نسبت به هر دو دارو یکسان است.

سابقه و هدف دیابت نوع دو با افزایش سن، رژیم غذایی ناسالم، چاقی و شیوه زندگی کم تحرک افزایش می یابد. هدف این پژوهش تعیین تاثیر ترکیبی 12 هفته تمرین هوازی و مصرف بتاگلوکان جو بر قند خون، ترکیب بدنی و فشار خون زنان دیابتی نوع دو می باشد. مواد و روش ها تعداد 24 نفر از زنان دیابتی با میانگین سنی 49 سال و قند خون 280-110 میلی گرم بر دسی لیتر به صورت هدفمند انتخاب شده و به سه گروه کنترل، تغذیه، و ورزش و تغذیه تقسیم شدند. گروه تجربی تغذیه روزانه یک عدد نان جو حاوی 4 گرم بتاگلوکان را به مدت 12 هفته مصرف کردند. گروه تجربی ورزش و تغذیه علاوه بر مصرف نان جو، در جلسات پیاده روی پیش رونده با شدت 70-60 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. متغیرهای اندازه گیری شده شامل قند خون، وزن، درصد چربی، و فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بود که قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. نتایج یافته های تحقیق، کاهش معنی داری را در قند خون ناشتای گروه ترکیبی ورزش و تغذیه و گروه تغذیه در مقایسه با گروه کنترل نشان داد، درحالی که در تغییرات ترکیب بدنی و فشار خون گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری به نظر می رسد ترکیب تمرین هوازی و مصرف بتاگلوکان و یا مصرف بتاگلوکان به تنهایی می تواند سبب کاهش قند خون بیماران دیابتی گردد.

سابقه و هدف عملکرد مطلوب شناگران رقابتی به سازگاری های ایجاد شده در قدرت و توان اندام های فوقانی و تحتانی و تعامل با عضلات ثبات دهنده ناحیه مرکزی بدن بستگی دارد. بنابراین تحقیق حاضر به این سوال که آیا بی تمرینی های کوتاه مدت بر عملکرد ورزشی دختران شناگر نخبه رقابتی کودک و نوجوان اثر دارد، می پردازد. مواد و روش ها برای انجام این کوهورت آینده نگر آزمودنی ها به طور در دسترس انتخاب شده و شامل 48 دختر شناگر رقابتی با بیش از دو سال سابقه ورزش حرفه ای حاضر در تیم داماش تهران بودند که بر اساس سن در دو گروه کودک و نوجوان تقسیم شدند. استقامت عضلات خم کننده، باز کننده و جانبی تنه، قدرت عضلات تنه، تعادل پویا و عملکرد ورزشی (شنای سرعتی 50 و 100 متر) این ورزشکاران در دو مرحله مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج با مقایسه نتایج بین دو گروه کودک و نوجوان تفاوت معنی داری در سرعت شنای 50 متر مشاهده شد (0/001= P). همچنین، مجموع استقامت عضلات تنه، قدرت عضلات تنه و تعادل پویا در گروه نوجوان تفاوت معنی داری نشان داد (0/01= P) و در گروه کودک تعادل پویا و سرعت شنای 50 و 100 متر تفاوت معنی داری داشت (0/001= P). نتیجه گیری یک دوره 25 روزه بی تمرینی تغییرات قابل توجهی در عملکرد عضلات تنه، تعادل و اجرای ورزشی شناگران رقابتی به ویژه رده سنی کودک به وجود می آورد.

سابقه و هدف بروز مهارکننده علیه فاکتور انعقادی VIII اصلی ترین مشکل درمان بیماران مبتلا به هموفیلی A است. اخیرا ارتباط پلی مورفیسم های برخی از ژن های دخیل در سیستم ایمنی با توسعه مهارکننده ها مشخص شده است. گزارش ها نشان داده اند که آنتی ژن 4 وابسته به لنفوسیت T سیتوتوکسیک (CTLA-4) نقش مهمی در تنظیم فعالیت سلولT برعهده داشته و بنابراین پلی مورفیسم ژن CTLA-4 با استعداد ژنتیکی به بیماری های گوناگون خودایمنی مرتبط می شود. در این مطالعه برای اولین بار ارتباط بین پلی مورفیسم ژن CTLA-4 و توسعه مهارکننده در بیماران هموفیل نوع A ایرانی صورت گرفته است. مواد و روش ها در این مطالعه مورد-شاهدیDNA ژنومی از نمونه های خون 55 بیمار هموفیلی A دارای مهارکننده و 45 بیمار هموفیلی A بدون مهارکننده استخراج شد. سپس، تعیین ژنوتیپ ژن CTLA-4 با استفاده از روش Tetra Primer ARMS PCR انجام شد. به علاوه، پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی ژن CTLA-4 با استفاده از روش توالی یابی DNA مورد ارزیابی قرار گرفتند. از طرف دیگر، نقش فاکتور محیطی ابتلا به عفونت HCV در بیماران هموفیل دارای مهارکننده و بدون آن تعیین شد. نتایج یافته های مطالعه نشان داد که هیچ گونه ارتباط معنی داری بین بروز مهارکننده ها با آلل ها و ژنوتیپ های مختلف ژن CTLA-4 وجود ندارد (0/05>P). به علاوه، تفاوت معنی داری بین ابتلا به عفونت HCV و توسعه مهارکننده ها مشاهده شد (0/05P<). نتیجه گیری پلی مورفیسم ژن CTLA-4 در ایجاد مهارکننده علیه فاکتور انعقادی در بیماران ایرانی با هموفیلی نوع A نقشی ندارد.

سابقه و هدف از آنجا که سرم گاوی در انسان ایمونولوژیک بوده و به هنگام پیوند خطر انتقال عفونت را به همراه دارد، در این تحقیق سرعت تکثیر، بقاء و بیان ژن های نوروتروفینی در سلول های بنیادی چربی انسانی کشت داده شده در محیط بدون سرم و سرم دار با یکدیگر مقایسه شدند. مواد و روش ها در این مطالعه تجربی سلول های بنیادی از بافت چربی زیرجلدی ناحیه شکم 15 خانم سزارینی استخراج شده و در محیط کشت-MEMα حاوی 10 درصد سرم جنین گاوی یا محیط فاقد سرم کشت داده شدند. بنیادی بودن سلول های پاساژ چهارم با روش فلوسایتومتری و قابلیت تمایزشان به سلول های چربی و استخوان تایید شد. تکثیر و بقاء سلولی، به ترتیب با روش های همو سایتو متری و MTT بررسی شد. همچنین، میزان بیان ژن های نوروتروفیک با روشRT-PCR ارزیابی گردید. نتایج سلول ها به نشان گر های CD44، CD73، CD90، CD105 پاسخ مثبت داده و به نشان گرهای CD34 و CD45 پاسخ منفی دادند و توانایی تمایز به سلول های چربی و استخوان را داشتند. بقاء و تکثیر سلول های کشت شده در محیط سرم دار به مدت 48 ساعت نسبت به محیط بدون سرم، به طور معنی داری افزایش یافته بود. سرم باعث افزایش معنی داری در میزان بیان ژن های BDNFوNT-3 نسبت به سلول هایی که در محیط بدون سرم کشت داده شده بودند، گردید. نتیجه گیری با حذف سرم و بهینه سازی شرایط کشت می توان سلول های مناسب تری برای پیوند فراهم کرد. نتایج به دست آمده را می توان مقیاسی جهت یافتن جایگزین مناسب برای سرم گاوی قرار داد.

سابقه و هدف حمل کوله پشتی که در دو دهه اخیر وزن آن افزایش یافته است، باعث تغییرات ساختار قامتی می شود. هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر کوتاه مدت و بدون مداخله وزن و مدت زمان حمل کوله پشتی بر وضعیت سر، کایفوزیس و لوردوزیس در دختران 14 تا 18 سال بوده است. مواد و روش ها این پژوهش به دنبال اثر کوتاه مدت حمل کوله پشتی و از نوع علی پس از وقوع است. تعداد 262 دختر 14 تا 18 سال با میانگین سن 1/1± 15/5 سال، قد 6 ± 160 سانتی متر، وزن 12/5± 56/4 کیلوگرم، وزن کوله پشتی 1/3± 3/98 کیلوگرم، و مدت زمان حمل 8/5± 17/5 دقیقه به صورت تصادفی انتخاب شدند. سپس از این تعداد 45 دختر سالم با (میانگین سنی 8/15 سال) به صورت داوطلبانه انتخاب شده و در سه گروه حمل کوله پشتی با وزن 3/5، 4/8 و 6/1 کیلوگرم به مدت 16، 21 و 27 دقیقه با سرعت 6/1 متر بر ثانیه بر روی تردمیل راه رفتند. زاویه سر به جلو، کایفوزیس و لوردوزیس آنان فبل و بعد از راه رفتن اندازه گیری شد. نتایج حمل کوله پشتی بیشتر از 5/3 کیلوگرم در مدت دقیقه 16 باعث افزایش معنی دار در میزان زاویه کایفوزیس گردید (0/048=P). حمل کوله پشتی در تمام وزن ها توانست باعث افزایش معنی دار زاویه لوردوزیس شود، اما درخصوص تغییرات زوایه سر تفاوت معنی داری در سه گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری توصیه می شود دختران از حمل کوله پشتی بالاتر از 6 درصد از وزن بدن در مدت بیش از 16 دقیقه خودداری کنند.

سابقه و هدف باتوجه به نتایج متفاوت تست های تخمین سن دندانی در جمعیت های مختلف و نیز فقدان مطالعات کافی روی نژاد ایرانی، مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان انطباق دو روش Demirjian و Nolla در تخمین سن دندانی طراحی شده است. مواد و روش ها در مطالعه مقطعی حاضر تعداد 185رادیوگرافی پانورامیک موجود در پرونده بیماران بخش های کودکان و ارتودنسی مورد ارزیابی قرار گرفت. تکامل هریک از دندان های سمت چپ مندیبل به غیر از مولر سوم در روش Demirjian از A تا H و در روش Nolla از 0 تا 10 طبقه بندی شدند. نتایج میانگین سن افراد 8/2± 6/9 سال بود. به طور میانگین در هر دو جنس روش Nolla نسبت به سن تقویمی کم برآوردی و روش Demirjian بیش برآوردی داشت. ضریب همبستگی پیرسون برای سن تقویمی در روش Nolla 982/0=پسرΡ ، 985/0=دخترΡ و در روش Demirjian 987/0=پسرΡ ، 988/0=دخترΡ بود. تفاضل سن تقویمی و سن دندانی برای روش Nolla در پسرها بین 02/0-تا 77/0 و در دخترها بین 1/0-تا 7/0 و برای روش Demirjian در پسرها بین 02/0 تا 76/0 و در دخترها بین 05/0 تا 9/0 بود. نتیجه گیری روش Demirjian همواره با بیش برآوردی و روش Nolla با کم برآوردی از سن تقویمی همراه اند. با توجه به تفاضل سن تقویمی و سن دندانی در دو روش، به طور کل میانگین تفاضل ها، در روش Nolla نسبت به روش Demirjian کمتر بوده، و روش Nolla برآورد صحیح تری از سن تقویمی داشته است. لذا از مطالعه حاضر رجحان روش Nolla بر روش Demirjian نتیجه می شود.

سابقه و هدف در تخمدان، فولیکول های در حال رشد از مجموعه فولیکول های بدوی که در ابتدای زندگی جنینی ایجاد شده اند، تکامل می یابد. بیشتر فولیکول های تخمدانی دچار فرایند حذفی به نام آترزی فولیکولی می شوند. آترزی فولیکولی یک فرآیند مهم و انتخاب منفی در طول رشد و تکوین فولیکول های تخمدانی است. عقیده بر این است که مرگ سلولی، آپوپتوز، در این فرآیند دخیل است. این مقاله مروری است بر برخی پژوهش هایی که در زمینه آپوپتوز در تخمدان و فاکتورهای دخیل در آن انجام شده است. مواد و روش ها برای انجام این مطالعه مروری ابتدا جستجو در بانک های اطلاعاتی PubMed، Scopus، Embase، Current Content، IranMedex با کلمات کلیدی آپوپتوز و تخمدان انجام شد. سپس، مقالات چاپ شده به زبان های انگلیسی و فارسی از سال 1376 تا 1396 که به صورت تمام متن در دسترس بودند، مطالعه شدند. ژن های دخیل در آپوپتوز تخمدانی و فاکتورهای کنترل کننده آترزی فولیکولی و نقش آن ها در ذخیره فولیکول های تخمدانی و باروری بررسی شدند. نتایج اگرچه آترزی فولیکولی در همه مراحل تکوین فولیکولی اتفاق می افتد، اما مشخص شده است که یک فرآیند وابسته به مرحله تکوینی است و بخش زیادی از آن در مرحله انتقالی بین فولیکول های پره آنترال و شروع تشکیل آنتروم مشاهده می شود. فاکتورهای پاراکرین و اتوکرین مختلفی مرگ سلولی تخمدان را کنترل می کنند. نتیجه گیری سلول های تخمدان سیگنال های متضادی را برای بقا و مرگ دریافت می کنند و آنچه که تعیین کننده سرنوشت سلول ها در مراحل مختلف تکوین فولیکولی است، تعامل بین سیگنال های مختلف است.