مجله علمی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
سال:1381 | دوره:20 | شماره:3 |تعداد مقالات:13

گاهی فقط یک جهش ژنتیکی بدون اینکه تغییری در بیماریزایی میکروب بوجود آورد سبب مقاوم شدن میکروارگانیسم در برابر آنتی بیوتیک میشود. به عنوان مثال میکوباکتریوم سلی این وضع را در برابر استرپتومایسین پیدا کرده است. برای جلوگیری از پیدایش این نوع مقاومت باید از توام نمودن چند دارو استفاده کرده و با مقدار کافی و مدت طولانی بکار برد تا میکروب از بین برود و از سرایت آن از فرد بیمار به سالم (سرایت میکروب مقاوم) جلوگیری شود. ولی متاسفانه با پیدایش میکوباکتریوم های مقاوم به چند داروی ضد سل متوجه میشویم که مسئله به این سادگی و راحتی نیست. مثال دیگری درباره جهش که منجر به مقاومت میکروارگانیسم میشود عبارتست از مقاوم شدن استافیلوکک و پسودومناآئروژینوزا به فلوروکینولون ...  

کمبود آنزیم گلوکز- 6- فسفات دهیدروژناز (G6PD) شایعترین اختلال آنزیمی انسان می باشد. در نوزادان می تواند موجب زردی شدید و همچنین بیلیروبین آنسفالوپاتی و عقب ماندگی ذهنی و مرگ گردد.این مطالعه به شیوه مقطعی (تحلیلی) در بخش نوزادان بیمارستان کودکان امیرکلا (بابل) صورت گرفت. در این بررسی 165 نوزاد زرد (مورد) و 123 نوزاد غیرزرد مورد بررسی قرار گرفتند. فعالیت آنزیم به روش فلئورسنت لکه ای (FST) مورد آزمایش قرار گرفت و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های دقیق فیشر و مربع کای انجام گردید و P<0.05 با معنی تلقی گردید. 23.6 درصد نوزادان زرد و 11.6 درصد نوزادان غیرزرد (شاهد) به کمبود آنزیم G6PD مبتلا بودند که اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت (P<0.0001).36درصد نوزادان زرد مبتلا به کمبود G6PD در مقابل 18.2 درصد نوزادان زرد بدون کمبود G6PD به تعویض خون نیاز پیدا کردند که این اختلاف معنی دار بوده است (P<0.001).با عنایت به فراوانی زیاد و نیاز بیشتر به تعویض خون نوزادان زرد مبتلا به کمبود G6PD که نمایشگر شدت زردی در این گروه نوزادان و عواقب آن می باشد، پیشنهاد می گردد که در بررسی زردی نوزادان آزمون کمبود G6PD بصورت معمولی در آمده و مسئولین وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی امکان غربالگری کلیه نوزادان پس از تولد از نظر کمبود   G6PD را فراهم سازند.

عفونت ادراری از شایعترین عفونتهای دوران کودکی است که هنوز مرگ و میر و موربیدیتی قابل توجهی دارد. بنا به توصیه بسیاری از مراجع پس از تشخیص آن، در همه کودکان مبتلا سونوگرافی انجام می شود. در حالیکه بعضی دیگر، انجام سونوگرافی را محدود به موارد خاصی می دانند. هدف این مطالعه توصیفی گذشته نگر بررسی نتایج سونوگرافی در کودکان مبتلا به عفونت ادراری بوده است. در این راستا بیمارانی که طی 10 سال (بهمن 1367 تا بهمن 1377) در بیمارستان بهرامی با تشخیص UTI بستری شدند مورد بررسی قرار گرفت. در همه این کودکان سونوگرافی سیستم ادراری توسط یک رادیولوژیست مجرب انجام شده است. 148 مورد عفونت ادراری بررسی شد که از این تعداد 125 مورد UTI توسط کشت اثبات شده و سونوگرافی انجام شده است. 78 درصد بیماران دختر و 22 درصد پسر بودند.شیوع UTI با افزایش سن کاهش یافته و شایعترین گروه سنی 9-6سال بود. 91.2 درصد بیماران در هنگام مراجعه تب داشتند و شایعترین سن تب 5-2 سال بود. با افزایش سن شیوع تب کاهش می یافت. شایعترین عامل بیماریزا ای کلی بوده است. در 35 درصد بیماران سونوگرافی طبیعی بوده و علایم عفونت ادراری در 35 درصد و آنومالی همراه در 24 درصد وجود داشت. شایعترین یافته عفونت افزایش ضخامت جدار مثانه و شایعترین اختلال همراه هیدرونفروز بوده است.

18 بیمار جهت اصلاح هالوکس والگوس و کاهش زاویه بین متاتارس اول و دوم تحت عمل استئوتومی مایل متاتارس اول قرار گرفته اند. 12 بیمار زن و 6 بیمار مرد بودند. در این بیماران زاویه واروس متاتارس اول به طور متوسط 15 درجه بوده و تغییرات تحلیل برنده در رادیوگرافی خفیف یا اصلا وجود نداشت. زاویه والگوس حدود 30 درجه بود. اصلاح متوسط زاویه واروس 6 درجه و کاهش متوسط زاویه والگوس 15 درجه بود. زمان پیگیری در این پژوهش 3.2 سال بود

با توجه به ناشناخته بودن نسبی علایم چشمی (از جمله تظاهرات ته چشمی) بیماران مبتلا به کولیت اولسروز این تحقیق به منظور توصیف سیر بالینی علایم و ضایعات سگمان خلفی چشم گروهی از بیماران مبتلا به این بیماری که تحت درمان استروئید خوراکی قرار گرفتند، انجام شده است.تحقیق درباره یکسری از بیماران ارجاع شده به بیمارستان فارابی طی سالهای 1377-1371 صورت گرفته است. بیماران از نظر ویژگیهای دموگرافیک، تظاهرات چشمی (سگمان خلفی)، درمانهای انجام شده قبلی و نتایج بالینی مورد بررسی قرار گرفتند. جهت کلیه آنها استروئید خوراکی تجویز شد، تاثیر درمانی پس از گذشت 6 هفته علاوه بر بررسی وضعیت ضایعات ته چشمی، به وسیله تغییرات حدت بینایی نیز اندازه گیری شده و با آزمون مک – نمار مقایسه گردید.15 بیمار (7 مرد – 8 زن) در محدوده سنی 26.5-19.5 سال در طول حدود 7 سال مورد بررسی قرار گرفتند. 46.7% بیماران تظاهرات ته چشمی از نوع انفصال سروز شبکیه با ارتشاح مشیمیه ای داشتند. میزان دید قبل از درمان معادل یا بیشتر از 3.10 از 23% به 50% پس از درمان استروئیدی خوراکی افزایش یافت (P<0.001).چون تجویز استروئید خوراکی موجب تسریع بهبودی و کاهش عوارض ابتلا سگمان خلفی چشم در بیماران دچار کولیت اولسروز می شود، از همکاران گاسترو آنترولوژیست درخواست می شود که با توجه به مشابه بودن تظاهرات چشمی کولیت اولسروز و سایر بیماریهای گروه IBD با سایر بیماریهای چشمی نسبت به ارجاع این بیماران به چشم پزشکان اقدام نمایند.

تروما یکی از علل اصلی مرگ و میر و معلولیت در جوامع می باشد. در این میان ضربه به سر بخش عمده ایی از انواع تروما را در بر می گیرد و در نتیجه نقش قابل توجهی در ایجاد خسارات ناشی از بیماریها به عهده دارد. دانستن اطلاعات همه گیری شناختی شرط اول هر برنامه مداخله ایی برای کاستن از میزان این خسارات می باشد. تاکنون مطالعات فراوانی روی ضربه های سر انجام شده است و ما سعی کرده ایم در این مطالعه به بعضی از جنبه های همه گیری شناختی ضربه های سر پاسخ بدهیم. این یک مطالعه مقطعی و توصیفی است که در گروه بیماران ضر به سری که طی یک سال به سه بیمارستان سینا، شهدا و فیاض بخش مراجعه کرده بودند، صورت پذیرفته است.طی این مدت 58000 بیمار به بخش فوریتها مراجعه نمودند که از میان آنها تعداد 10967 نفر به دلیل ضربه به سر مراجعه کرده بودند که بدین ترتیب نسبت 18.9 درصد بیماران ترومایی را بیماران ضربه به سر تشکیل می داده اند. میانگین سنی بیماران به صورت کلی برابر 23.95 سال بوده است (±0.17). نسبت مردان به زنان در این مطالعه نسبت 2.9 به 1 بوده است. شایعترین محل وقوع ضربه های سر در حوادث داخل شهری بوده (42.1%) و شایع ترین علت ضربه سر نیز تصادف با وسایل نقلیه موتوری بوده است (34.5%). از نظر وضعیت سطح هوشیاری بر مبنای معیار اغمای گلاسکو (GCS)، 96 درصد بیماران از نوع خفیف (ضریب گلاسکو بالاتر از 12 و 1.4 درصد از نوع متوسط (ضریب گلاسکو بالاتر از 8 و پایین تر از 13) و 2.2 درصد نیز از نوع شدید (ضریب گلاسکو کمتر از 8) بوده اند. 83.4 درصد بیماران بصورت سرپایی درمان شده اند در حالی که 6.6 درصد آنان بستری گردیده اند میزان مرگ و میر بصورت کل در بیماران برابر 2.2 درصد بوده است. توسط ارتقا کیفیت مسایل مربوط به رانندگی و آموزش بیشتر مردم می توان تا میزان قابل توجهی از معلولیت و مرگ و میر انواع تروماکاست.

اکنون بخوبی مشخص گردیده که کاهش چربیهای خون عوارض بالینی و مرگ و میر در بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی عروقی (CHD) را کاهش می دهد. بنابراین تصمیم بر آن شد تا مطالعه ای با هدف تعیین تاثیر بازتوانی قلبی بر روی چربیهای سرم در بیماران قلبی انجام گیرد.این مطالعه یک مطالعه بالینی است که بر روی تعداد 120 بیمار از بیماران قلبی مراجعه کننده به واحد بازتوانی که شامل افراد مبتلا به سکته قلبی، افرادیکه جراحی قلب بازداشته و یا تحت عمل آنژیوپلاستی قرار گرفته اند، می باشد. در ابتدا چربیهای سرم افراد شامل کلسترول تام (T.Cho)، تری گلیسرید (TG)، -LDL کلسترول (LDL-C) و –HDL کلسترول (HDL-C) بیماران در شرایط ناشتا (14 ساعت) تعیین گردید. 60 نفر از این افراد (گروه مورد مداخله) در یک دوره بازتوانی که شامل مشاوره تغذیه، مشاوره روانی و همچنین 24 جلسه ورزش که هر جلسه 45 تا 60 دقیقه و سه جلسه در هفته بوده که هر جلسه 10-5 دقیقه گرم کردن، 40-30 دقیقه حرکات هوازی و 10-5 دقیقه سردکردن می باشد. 60 نفر از بیماران (گروه شاهد) افرادی بودند که به علل دوری راه منزل یا نداشتن حوصله در برنامه بازتوانی شرکت نکرده اند و از نظر سن، وضعیت اقتصادی – اجتماعی، سابقه بیماری و سطح چربیهای سرم با گروه اول یکسان هستند.پس از مطالعه T.Cho، TG و LDL-C به ترتیب در 70، 62 و 76 درصد افراد مورد مداخله بازتوانی کاهش یافته که این میزانها به ترتیب در 35، 30 و 68 درصد آنها به سطح طبیعی رسیده است. همچنین HDL-C در 68 درصد این گروه افزایش داشته که در 65 درصد آنها طبیعی گردیده است. میانگین T.Cho، TG و LDL-C در گروه بازتوانی پس از مطالعه به ترتیب 20، 56 و 19 میلی گرم بر دسی لیتر و LDL-C/HDL-C به میزان 0.8 کمتر از گروه کنترل و 5HDL-C میلی گرم بر دسی لیتر بیشتر بوده است که این تغییرات معنی دار بوده است. بر اساس این نتایج، تاثیر مفید برنامه بازتوانی در بیماران قلبی مشخص گردید.

اثر وضعیت روی غذا در گسترش تشنج صرعی و نیز میزان روی هیپوکامپ در سه دسته موش صحرایی که رژیم روی بالا، روی مناسب و آب معمولی مصرف می کردند، با استفاده از اسپکتروفتومتر جذب اتمی بررسی شد. نود موش صحرایی در سه گروه مختلف از نظر میزان روی مصرفی در آب به مدت ده هفته مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند. ایجاد تشنج با استفاده از تزریق داخل پریتوئن کلریدلیتیوم و پیلوکارپین در موشها انجام شد. نتایج بدست آمده از طریق آنالیز واریانس و آزمونهای پس از آن مورد ارزیابی قرار گرفت.بروز تشنج با بالا رفتن میزان روی کاهش می یابد. بالا رفتن روی با افزایش قابل ملاحظه محتوی روی هیپیوکامپ همراه بود. این نتایج نشان می دهد که روی ممکن است یک اثر پیشگیری کننده در گسترش تشنج داشته باشد و نقش مهمی را در پاتوفیزیولوژی تشنج صرعی به عهده داشته باشد.

هدف معرفی یک مورد نادر به نام نشانگان FG است که برای اولین بار در ایران گزارش می شود که به صورت عقب ماندگی ذهنی، هیپوتونی، ماکروسفالی، صورت مشخص و یبوست تظاهر می کند. این نشانگان مرتبط با کروموزوم X و مغلوب است. بیمار مورد نظر پسری 4 ساله است که به دلیل تب و تشنج مراجعه و در بیمارستان امام حسین (ع) بستری گردید. تشنج از نوع تونیک کولونیک و عمومی بوده و سابقه تشنج را از یکسالگی نیز داشته است فرزند ششم خانواده بوده و دو دایی بیمار در دوره نوزادی فوت نموده اند. بیمار دارای سری بزرگ (دولیکوسفال) قدی کوتاه، شکمی برجسته، عقب ماندگی ذهنی خفیف و صورتی مشخص داشت. در رادیوگرافی جمجمه کرانیوسین استوزیس گزارش شده است. از بیمار EEG بعمل آمد که بیانگر وجود صرع بود. در سی تی اسکن مغز کورپوس کالوزوم وجود نداشت. بدلیل سوفل قلبی اکوکاردیوگرافی انجام شد که انسداد دریچه آئورت خفیف نشان داد. سونوگرافی کلیه و مجاری ادراری انجام گرفت که اتساع پلویس کلیه چپ و مجاری آن مشخص شد که تمامی علایم موجود با نشانگان FG مطابقت دارد.

در بسیاری از بانوان پرکاری تیروئید در دوران شیردهی ظاهر و یا تشدید می شود. مراقبت مادران شیرده مبتلا به پرکاری تیروئید با اشکال توام بوده و تا دهه اخیر مصرف داروهای ضد تیروئید توسط مادران شیرده منع شده بود. پژوهش هایی که در 20 سال گذشته در مورد غلظت داروهای ضد تیروئید در شیر انجام شد منجر به تدوین توصیه ها برای مصرف این داروها در دوره شیردهی گردید. مطالعات دقیق و وسیع دهه اخیر نشان داده است که مصرف پروپیل تیواوراسیل و متی مازول در زمان شیردهی سبب ایجاد اختلالی در غلظت هورمونهای تیروئید کودکان شیرخوار نمی گردد. حتی در مواردیکه مصرف دوزهای بالای متی مازول سبب افزایش TSH مادر شیرده می گردد، غلظت سرمی هورمونهای تیروئید و TSH کودکان شیرخوار طبیعی است. کودکانی که از شیر مادران هیپرتیروئیدی که متی مازول مصرف می کردند. استفاده کرده اند در سنین 4 تا 8 سالگی از سلامت کامل برخوردارند و ضریب هوشی کلی آنها و اجزا یازده گانه ضریب هوشی با کودکان شاهد تفاوت معنی داری ندارد. این تحقیقات بی خطر بودن شیردادن شیرخواران برای مادران هیپرتیروئیدی که داروهای ضد تیروئید مصرف می کنند را اثبات کرده است و پزشکان می توانند ادامه شیردهی را توسط مادران توصیه نمایند.