پژوهش در پزشکی
سال:1396 | دوره:41 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: ناباروری پدیدهای است که 15 درصد زوجین را تحت تاثیر قرار می دهد و در این بین حدود 50 درصد موارد ناباروری علل مردانه دارد. یکی از علل ناباروری آزو اسپرمی است که به نبود اسپرم در هر انزال اطلاق می شود و قریب 1 درصد مردان کل جمعیت را درگیر می کند. در این مطالعه به مروری جامع در خصوص بیماری آزوسپرمی و عوامل موثر در ایجاد آن به همراه شناخت بهتری از روش های تشخیص و ارائه اطالعات جامعی از روش های درمانی نوین این اختلال تولید مثلی پرداخته می شود.روش بررسی: برای نگارش این مقاله مطالعه وسیعی در مورد آزواسپرمی، دلایل و روش های درمانی با جست وجو کلمه های Azoospermia، genetics، treatment و diagnosis در پایگاه های اطلاعاتی معتبر پزشکی و به طور عمده PubMed تا سال 2016 انجام شد. از میان مقاله های جمع آوری شده، مقاله هایی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله از جهت توضیحات اجمالی در مورد اتیولوژی بیماری آزوسپرمی و راه های درمانی بیماری داشتند انتخاب شدند و مورد مطالعه بیشتر قرار گرفتند.یافته ها: مرور مقاله ها نشان دادند که بیماری های ژنتیکی مانند سندروم کالین فلتر، فیبروزکیستی، نارسایی اولیه و ثانویه بیضه به دلیل اختلال های هورمونی، ناهنجاری های کروموزومی اعم از عددی یا ساختاری، جهش های ژنی، تغییرات ژنومیک در سطح تلومرها و آپوپتوز حاصله، پلی مورفیسم های ژنتیکی و نیز اختلال های آناتومیک مرتبط با مجرای دفران و انزال، سن، درمان های سرطان بیضه و سایر بیماری ها، واریکوسل و جراحی های درمانی بیضه از مهمترین عوامل شناخته شده موثر در ایجاد آزواسپرمی هستند.تحلیل و تفسیر: به رغم وجود عوامل بسیار متعددی که در آزواسپرمی مردان دخالت دارند، مشاوره ژنتیکی و آزمایش های بالینی می توانند در بسیاری از موارد با تشخیص زودرس علت بیماری توان تولید اسپرم و باروری را به بیمار بازگرداند.نتیجه گیری: با بررسی و شناخت دقیق اتیولوژی آزواسپرمی در یک فرد می توان با ارائه راهکار درمانی مناسب به مدیریت بیماری کمک کرد.

سابقه و هدف: کیفیت خواب نقش اساسی و تعیین کننده در سلامت جسمانی و روا نشناختی انسان دارد. شیوع اختلال های خواب گسترده بوده و آثار آن بر ابعاد فردی و اجتماعی زندگی افراد بسیار مخرب است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی هیپنوتیزم درمانی بر بهبود کیفیت خواب انجام شد.مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تمام دانشجویان مرکز علمی کاربردی خراسان رضوی در سال 1393 بودند. نمونه شامل 30 نفر از افراد داوطلب بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل، هر گروه 15 نفر، جایگزین شدند. برای سنجش کیفیت خواب از پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ و برای انجام جلسه های هیپنوتیزم درمانی از روش ویلکینسون (1981) استفاده شد. در مرحله پیش آزمون، هر دو گروه به پرسشنامه کیفیت خواب پاسخ دادند. سپس، گروه آزمایش در 6 جلسه هیپنوتیزم درمانی شرکت کرد و گروه گواه هیچ مداخل های دریافت نکرد. در انتهای جلسه های درمانی، از هر گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کواریانس تجزیه وتحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد هیپنوتیزم درمانی بر بهبود کیفیت کلی خواب و ابعاد کیفیت ذهنی خواب، تاخیر در به خواب رفتن، اختلال های خواب و اختلال های عملکرد روزانه موثر است.نتیجه گیری: هیپنوتیزم درمانی از طریق مکانیسم هایی نظیر کاهش برانگیختگی فیزیولوژیکی، تحریک آرمیدگی، رهاسازی تنش و تغییر های شناختیکیفیت خواب افراد را بهبود می بخشد. بکارگیری این روش درمانی در درمان مشکلات خواب و انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه با توجه به خلاء مطالعه ای، پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: بیماری پارکینسون تحلیل نورن های دوپامینی در ساختمان متراکم جسم سیاه (SNc) و دیگر نواحی ساقه مغز است. استرس اکسیداتیو نقش مهمی در مرگ نورون ها در بیماری پارکینسون دارد. یکی از علل ایجاد پارکینسون تولید سوپراکسایدهاست و ترکیب هایی که بتواند جلوی تولید این مواد را بگیرند قابلیت درمانی دارند. مهار کنندگان آنزیم ACE (آنزیم مبدل آنژیوتانسین) دارای چنین خاصیتی هستند. از آنجا که گیاه جعفری باعث مهار آنزیم ACE می شود و در پژوهش قبلی باعث کاهش عوارض رفتاری و پاتولوژیک در مدل تجربی پارکینسون در موش صحرایی شد. در این پژوهش اثر عصاره آبی گیاه جعفری بر پراکسیداسیون لیپیدی و اکسیداسیون پروتئین ها بررسی شد.روش تحقیق: در این تحقیق تجربی 36 عدد موش صحرایی نر به 6 گروه 6 تایی شاهد، تخریب با تزریق نوروتوکسین 6 -هیدروکسی دوپامین به داخل جسم سیاه نیمکره چپ، درمان با سه دوز مختلف عصاره آبی جعفری و درمان با کاپتوپریل به مدت 8 روز (7 روز قبل از تزریق نوروتوکسین و 1 روز بعد آن) تقسیم شدند. موش ها 24 ساعت بعد از تزریق سم تحت آزمایش های بیوشیمیایی (تعیین میزان اکسیداسیون پروتئین ها و پراکسیداسیون لپیدها) قرار گرفتند و همچنین اندازه گیری میزان فعالیت آنزیم ACE مغزی یک روز بعد از تزریق سم در رابطه با همه گروه ها انجام شد. از نرم افزار prism Graphpad برای محاسبات آماری و رسم نمودارها استفاده شد.نتایج: کمترین میزان فعالیت آنزیم ACE مربوط به درمان با کاپتوپریل است و گروه های عصاره جعفری نیز توانستند به میزان معنی معناداری فعالیت آنزیم ACE در مغز را وابسته به غلظت مهار کنند (p<0.0001). بررسی اکسیداسیون پروتئین ها و پراکسیداسیون لیپیدها حاکی از کاهش غیر معنادار اثر عصاره جعفری و کاپتوپریل نسبت به گروه نوروتوکسین بود.نتیجه گیری: جلوگیری از پراکسیداسیون سلولی مکانیسم اصلی عصاره آبی جعفری در جلوگیری از بیماری پارکینسون با وجود دارا بودن خاصیت مهار کنندگی ACE نیست.

سابقه و هدف: شواهد موجود نشان می دهند که پیگیری نامناسب و ناکافی بیماران پس از ترخیص منجر به افزایش ریسک بستری دوباره برنامه ریزی نشده می شود که امروزه به عنوان یک فاکتور نشان دهنده عملکرد ضعیف نظام سالمت مورد توجه قرار می گیرد. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر آموزش و پیگیری پس از ترخیص بیماران مبتال به نارسایی قلبی در میزان مراجعه دوباره به پزشک و بستری دوباره بود.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت یک کارآزمایی بالینی، روی 120 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی که در بیمارستان طالقانی تهران بستری بودند، انجام گرفت و با استفاده از روش تصادفی بلوکی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. بیماران گروه مداخله پس از ترخیص طبق دستورالعمل آموزشی که بر اساس گایدلاین های موجود و نیاز بیماران گردآوری و تدوین شده بود، آموزش دیده و به وسیله 9 تماس تلفنی که در ماه اول پس از ترخیص هر هفته و در دو ماه بعدی هر دو هفته یک بار انجام می گرفت، پیگیری شدند، ولی بیماران گروه کنترل خدمات روتین را دریافت کردند. اطلاعات بیماران دو گروه هر دو هفته یک بار به مدت سه ماه طبق چک لیست کنترلی ثبت شد و با استفاده از آزمون کای مربع، فیشر و test-t مورد آنالیز قرار گرفت. تاثیر مداخله با استفاده از مدل GEE بررسی شد.یافته ها: میزان بستری دوباره بیماران در گروه مداخله 19.3 درصد و در گروه کنترل 38.2 درصد بود که یافته های حاصل، بیانگر کاهش معنادار بستری دوباره بیماران در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل است (p=0.05). بیمارانی که نیاز بالا برای مراجعه به پزشک داشتند در گروه مداخله 17.5 درصد و در گروه کنترل 28.3 درصد بود که در مجموع دو گروه از لحاظ میزان مراجعه سرپایی به پزشک تفاوت معناداری با هم نداشتند.نتیجه گیری: آموزش و پیگیری بیماران مبتال به نارسایی قلبی پس از ترخیص به کاهش میزان بستری دوباره منجر می شود.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت عود در شکست برنامه های ترک اعتیاد و نقش جنبه های روانی تندرستی در پدیده عود، در این پژوهش رابطه بین احساس شادکامی به عنوان یکی از اجزای سالمت روان مثبت و عود سوءمصرف مواد بررسی شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 68 نفر از معتادان ساکن در یکی از مراکز ترک اعتیاد شهر تهران در سال 1395 به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و بررسی شدند. برای جمع آوری اطالعات، از پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک معتاد و شرایط وی در زمینه اعتیاد و نسخه فارسی شده پرسشنامه ارزیابی شادکامی سازمان بهداشت جهانی (WHO-5-P) استفاده شد. سپس به کمک آزمون همبستگی پیرسون، رابطه بین شادکامی و اجزای مختلف آن با عود سوءمصرف مواد بررسی شد.یافته ها: میانگین دفعه های عود در گروه با شاخص شادکامی ضعیف (نمره کمتر از 13) برابر با 4.89±10.92 بار و در گروه با شاخص شادکامی مناسب (نمره 13 و بیشتر) برابر با 2.71±5.30 بار بود. تحلیل داده ها نشان داد که بین سطح شاخص شادکامی و دفعات عود رابطه معنادار معکوسی وجود دارد (P<0.05). همچنین این رابطه بین اجزای «سرزندگی» و «سرحال از خواب بیدار شدن» شاخص شادکامی با دفعه های عود وجود داشت.بحث و نتیجه گیری: سطح شادکامی ضعیف با عود بیشتر همراهی دارد و توجه به عوامل مربوط به سالمت روان مثبت مانند شادکامی، دسترسی آسان به مراکز مشاوره و دریافت مراقبت های مربوطه، می تواند نقش موثری در کاهش عود داشته باشد.

سابقه وهدف: هورمون های تنظیم کننده اشتها نقش مهمی در تعادل انرژی ایفا می کنند. نسفاتین-1 و نوروپپتیدY دو پپتید ضداشتها و اشتهاآور هستند که نقش مهمی در تعادل انرژی و چاقی ایفا می نمایند می کنند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر تمرین استقامتی بر سطوح نسفاتین-1، نوروپپتید Y و کورتیزول سرم در مردان چاق کم تحرک انجام گرفت.روش بررسی: در این پژوهش تجربی، تعداد 30 نفر از مردان 48 تا 60 سال و با 30³ BMI انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تمرین استقامتی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 12 هفته تمرین استقامتی (دویدن روی تردمیل) با شدت 50-75 درصد حداکثر ضربان قلب بود. نمونه گیری خونی قبل و بعد از 12 هفته برای اندازهگیری غلظت نسفاتین-1، نوروپپتید Y، کورتیزول سرم و برخی فاکتورهای التهابی انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی زوجی و تحلیل کوواریانس استفاده شد.یافته ها: تحلیل های آماری نشان دادند به دنبال انجام 12 هفته تمرین استقامتی کاهش معناداری در سطح کورتیزول مشاهده شد (p=0.015) کاهشی نیز در سطوح نسفاتین-1 مشاهده شد که از لحاظ آماری معنادار نبود (p=0.060) تغییر معناداری نیز در سطح نوروپپتیدY) مشاهده نشد (p=0.307). کاهش معناداری در شاخص های آنتروپومتریک در گروه تمرین مشاهده شد (p<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که 12 هفته تمرین استقامتی، به رغم تاثیر بر کورتیزول، تاثیر معناداری بر سطح نوروپپتیدY و نسفاتین-1 ندارد.

سابقه و هدف: تحقیق ها نشان داده میزان بیان (Ubiquitin D) UBD در ایجاد سرطان موثر است. ارتباط مابین بیان UBD با تمایز سلولی و مراحل پیشرفته سرطان بیان می کند که به احتمال UBD در پیشرفت کارسینوژنز دخالت دارد. افزایش UBD با بیان 53 p مرتبط بوده که به تسریع پیشرفت سرطان منجر می شود. در این مطالعه تغییرهای بیان ژن UBD به عنوان یک بیومارکر برای تشخیص و بررسی پیشرفت بیماری در افراد مبتال به سرطان خون بررسی شده است.روش بررسی: در این مطالعه تعداد 100 نمونه خون افراد مبتال به سرطان خون و 100 نمونه خون افراد سالم، در بازه سنی 36 تا 74 سال جمع آوری شد. سپس RNA نمونه ها استخراج و سنتز cDNA به کمک آنزیم MMuLV و پرایمرهای dt Oligo و hexamer Random انجام شد. پرایمرهای ویژه UBD با کمک نرم افزار Express Primer طراحی شد و میزان بیان ژن UBD با روش (روش نسبی) سنجیده شد.یافته ها: میانگین افزایش بیان ژن UBD در افراد کمتر از 50 سال برابر با P<0.0001, 5.82 و در افراد بیشتر از 50 سال برابر با P<0.0001,2.10 است. در گروه CML کمترین میزان بیان 1.70 برابر و در گروه ALL بیشترین میزان بیان 7.97 برابر به صورت میانگین نسبت به نرمال وجود دارد و میانگین افزایش بیان ژن UBD در افراد گروه CLL برابر با برابر با 3.21 و در گروه AML برابر با 4.94 (Pvalue<0.0001) برابر مشاهده شد.نتیجه گیری: ژن UBD می تواند بررسی بیشتری شود تا شاید بتواند به عنوان یک بیومارکر پیشنهادی برای تشخیص سرطان خون استفاده شود. بنابراین می توان ارزیابی میزان بیان این ژن را برای تشخیص ابتال به سرطان خون مورد استفاده قرار داد. به هرحال مطالعه های بیشتری نسبت به روش های کاربردی فعلی، در تشخیص سرطان که دارای خطاهای زیادی نسبت به تکنیکی که در این مطالعه استفاده شده و اثبات دقت و حساسیت آن الزم است.

با توجه به افزایش دانش بشری در خصوص کنترل، درمان، پیشگیری و ریشه کنی بیماری های قارچی، آمار مبتلایان به بیماری های قارچی همچون درماتوفیتوزیس در انسان ها و حیوانات نشان دهنده آن است که هنوز این بیماری یکی از مهمترین مسائل بهداشتی و درمانی در ایران و جهان به شمار می رود. آلودگی استخرهای چشمه های آب گرم به قارچ های بیماری زای درماتوفیتی و قارچ های ساپروفیت می تواند ریسک ابتلا افراد بومی و توریست به بیماری های مرتبط را افزایش دهد. از این رو بررسی و مطالعه عوامل قارچی فرصت طلب و پاتوژن مستقر در این اماکن می تواند کمک بسیار موثری در جهت رفع آلودگی و یا کاهش میزان آن و در نتیجه پیشگیری از بروز عفونت های احتمالی شود. این تحقیق برای بررسی فلور قارچی چشمه های آب گرم استان مازندران، برای نخستین بار در پاییز 1394 انجام گرفت.روش بررسی: در تحقیق حاضر که با طراحی توصیفی انجام گرفت، از تمام چشمه های آب گرم بهسازی شده در استان مازندران، سه نمونه به حجم 500 میلی لیتر تهیه شد و سپس به آزمایشگاه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انتقال داده شد. سپس بر اساس روش های مستقیم، کشت و مورفولوژی کلنی قارچ ها، آلودگی چشمه ها از نظر وجود قارچ های ساپروفیت و درماتوفیت مورد بررسی و با آمار توصیفی ارائه شد.یافته ها: در 17چشمه از 22 چشمه آب گرم بهسازی شده در استان مازندران، قارچ های ساپروفیت جدا شد. از 66 نمونه آب جمع آوری شده از چشمه ها، 19 نمونه (28.78 درصد) از نظر حضور قارچ های ساپروفیت مثبت بودند. بیشترین قارچ های جدا شده به ترتیب آسپرژیلوس نایجر، پنی سیلیوم وکلادوسپوریوم بودند. در این بررسی هیچ گونه قارچ درماتوفیتی از نمونه های مورد بررسی جداسازی و شناسایی نشد.نتیجه گیری: آلودگی قارچی چشمه های آب گرم در این استان بالا بوده و جای نگرانی دارد و هشداری برای توریست ها، گردشگران و مسافران و کسانی که از این چشمه ها استفاده می کنند است. به همین منظور انجام تحقیق های جامع برای کاهش آلودگی بیماری های مرتبط با آلودگی های قارچی در چشمه های آب گرم استان مازندران و سایر چشمه های آب گرم کشورمان امری مهمی به شمار می رود.

سابقه و هدف: متخصصان زنان و زایمان و ماماها به عنوان الگوهایی عملی در زمینه زایمان نقش اساسی در آموزش زنان باردار دارند. هدف از این مطالعه تعیین نگرش نسبت به روش زایمان و زایمان ترجیحی دانشجویان مامایی، پزشکی و عوامل مرتبط در دانشگاه های شهر تهران بود.روش بررسی: این مطالعه با شرکت 300 نفر دانشجوی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران در سال 1393 به صورت توصیفی مقایسه ای انجام شد. ابزار گردآوری اطالعات دو پرسشنامه محقق ساخته شامل پرسشنامه «مشخصات دموگرافیک و عوامل مرتبط با روش زایمان ترجیحی» و پرسشنامه «نگرش نسبت به روش زایمان» است. پرسشنامه ها پس از تعیین اعتبار محتوای کیفی و کمی و پایایی به دو روش بازآزمایی و ارزیابی همسانی درونی با ضریب آلفاکرونباخ مورد استفاده قرار گرفت. داده ها توسط نرم افزار 16-Spss تجزیه و تحلیل آماری شد. آزمون های آماری مورد استفاده شامل: کای دو، ANOVA، test-T یا معادل ناپارامتری آنهاست. سطح معناداری مورد قبول در این مطالعه P-value£0.05 است.یافته ها: در مجموع بیشتر دانشجویان مورد مطالعه (49درصد) روش سزارین را ترجیح داده بودند. در مقایسه گروه ها، دانشجویان سال اول مامایی (16.7 درصد) و پزشکی (48.6 درصد) به ترتیب از نظر آماری کمتر از دانشجویان سال 4 مامایی (51.3 درصد) و انترن پزشکی (75.7 درصد) سزارین را ترجیح داده بودند (0.006, p_value:0.001). نگرش اکثریت دانشجویان به روش سزارین مثبت بود، به طوری که در 4 گروه مورد بررسی به ترتیب 45.5، 92.3، 30.8 و 100 درصد دانشجویان سال اول و چهارم مامایی و سال اول و انترن پزشکی نسبت به سزارین نگرش مثبت داشتند. از میان عوامل مرتبط مورد بررسی سن، قومیت، وزن، محل سکونت، محل تولد، درآمد ماهانه خانوار، ارتباط معناداری با روش زایمان ترجیحی داشتند.نتیجه گیری: میزان ترجیح روش سزارین و نگرش مثبت نسبت به آن در میان دانشجویان مامایی و پزشکی سال بالا بیشتر از دانشجویان ورودی این رشته هاست و مسوالن سیستم آموزشی باید درصدد ایجاد برنامه هایی برای اصالح نگرش دانشجویان باشند.