مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1398 | دوره:21 | شماره:1 (پی در پی 69) |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: کراتین به طور متداول در ورزشکاران مصرف شده و اثر مکانیسم های مولکولی و عوارض جانبی آن کمتر شناخته شده است. افزایش بیش از حد آنزیم های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز به عنوان نشانگر آسیب سلولی در نظر گرفته می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر مصرف مکمل کراتین بر میزان آنزیم کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز متعاقب یک جلسه انقباض های شدید عضلانی در دختران ورزشکار انجام شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور 30 دختر دانشجوی ورزشکار از طریق تست 7 مرحله ای بروس برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه 15 نفری مداخله (مصرف مکمل کراتین 0. 3 g/kg/bw در 4 وعده به مدت 7 روز) و کنترل (دارونما، پودر نشاسته) قرار گرفتند. نمونه گیری خون در شرایط قبل از مصرف مکمل و 24 ساعت پس از آزمون ورزشی Cunningham برای اندازه گیری لاکتات دهیدروژناز (Lactate Dehydrogenase: LDH) و کراتین کیناز (Creatine Kinase: CK) انجام گردید. یافته ها: مقادیر CK (323± 63 IU/L) و LDH (119± 13 IU/L) پس آزمون گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل (به ترتیب با مقادیر 328± 44 IU/L و 122± 14 IU/L) اختلاف آماری معنی داری نشان ندادند. نتیجه گیری: مصرف یک دوره 7 روزه مکمل کراتین بر مقادیر لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز متعاقب متعاقب یک جلسه انقباض های شدید عضلانی در دختران ورزشکار اثری ندارد.

زمینه و هدف: افزایش هزینه انرژی در پیشگیری و درمان چاقی و کاهش عوارض آن می تواند از طریق تحریک عوامل مرتبط با قهوه ای شدن بافت چربی سفید صورت گیرد که آیریزین و FGF21 ازجمله این عوامل هستند. این مطالعه به منظور تعیین اثر 12 هفته تمرینات تناوبی سنگین و سبک بر سطح آیریزین و عامل رشد فیبروبلاست 21 (FGF21) زنان چاق و دارای اضافه وزن انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی 35 زن دارای اضافه وزن و چاق (سن 3. 58± 39. 8 سال و شاخص توده بدن 3. 37± 27. 1 کیلوگرم بر متر مربع) از بین شرکت کنندگان در فراخوان انجام شد. شرکت کنندگان به طور تصادفی ساده در سه گروه تمرین تناوبی سنگین (12نفر)، تمرین تناوبی سبک (12نفر) و گروه کنترل (11نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل 12 هفته تمرینات تناوبی سنگین و سبک به مدت 25 تا 60 دقیقه در هر جلسه و سه جلسه در هفته بود. قبل و بعد از دوره تمرینی برای اندازه گیری شاخص های آیریزین و FGF21 سرمی از همه آزمودنی ها درحالت ناشتا خونگیری شد. یافته ها: سطح FGF21 سرمی تنها پس از 12هفته تمرین تناوبی سنگین در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (P<0. 05). در حالی که تغییری در سطح آیریزین سرمی متعاقب هر دو نوع تمرین تناوبی سنگین و سبک در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. همچنین درصد چربی بدن، نسبت دور کمر به دور لگن و BMI آزمودنی های گروههای تمرین تناوبی سبک و سنگین در مقایسه با گروه کنترل کاهش آماری معنی داری یافتند (P<0. 05). VO2max دو گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0. 05). نتیجه گیری: 12هفته تمرین تناوبی سبک و سنگین بدون تغییر در سطح سرمی آیریزین، تاثیر مطلوبی بر افزایش VO2max و بهبود ترکیب بدن داشت. همچنین تمرین تناوبی سنگین باعث افزایش معنی دار FGF21 می شود که می تواند از طریق قهوه ای کردن بافت چربی سفید در کاهش وزن موثر باشد.

زمینه و هدف: از شاخص عدم تقارن راه رفتن می توان برای درمان های کلینیکی استفاده کرد. این مطالعه به منظور تعیین اثر آنی و طولانی مدت ارتز پا بر شاخص عدم تقارن طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در کودکان دارای کف پای صاف حین راه رفتن انجام شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 15 کودک 9 تا 12 ساله پسر دارای کف پای صاف به طور تصادفی در سه گروه عدم استفاده از ارتز، اثر آنی و طولانی مدت ارتز قرار گرفتند. برای ثبت داده های کینماتیکی و کینتیکی طی سه شرایط راه رفتن بدون ارتز، اثر آنی و طولانی مدت به ترتیب از سیستم تحلیل حرکتی و صفحه نیرو استفاده شد. یافته ها: شاخص عدم تقارن مولفه داخلی-خارجی طیف فرکانس حین راه رفتن بدون ارتز، اثر آنی و طولانی مدت ارتز در متغیرهای فرکانس میانه و پهنای باند بیشتر از 4 درصد تعیین شد. هیچ اختلاف آماری معنی داری در شاخص عدم تقارن مولفه های طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین، شاخص عدم تقارن تعداد هارمونی های ضروری، شاخص عدم تقارن مجموع توان هارمونی های ضروری و شاخص عدم تقارن شماره هارمونی پایه در سه محور عمودی، قدامی-خلفی و داخلی-خارجی بین سه شرایط راه رفتن بدون ارتز، اثر آنی و همچنین اثر طولانی مدت ارتز مشاهده نشد. با این حال شاخص عدم تقارن مجموع توان هارمونی های ضروری محور داخلی-خارجی اثر آنی ارتز حین راه رفتن با ارتز تمایل به کاهش را در مقایسه با راه رفتن بدون ارتز نشان داد که از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: علی رغم بالا بودن شاخص عدم تقارن مولفه داخلی-خارجی طیف فرکانس نیروی عکس العمل زمین حین راه رفتن بدون ارتز، اثر آنی و طولانی مدت ارتز در متغیرهای فرکانس میانه و پهنای باند، ارتز مورد استفاده اثر معنی داری را بر بهبود شاخص عدم تقارن مولفه های طیف فرکانس نیروی عکس العمل زمین نشان نداد.

زمینه و هدف: آتورواستاتین یک عضو چربی دوست خانواده استاتین است که جز داروهای ضدهیپرلیپیدمیک است. شواهد زیادی دال بر اثر محافظتی آتورواستاتین بر روی اعمال شناختی مغز وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر آتورواستاتین بر حافظه فضایی موش های دریافت کننده رژیم غذایی پرچرب انجام گردید. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (سن 2± 60 هفته) انجام شد. موش ها در 5 گروه 7 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل، کنترل-آتورواستاتین و شم (دریافت رژیم غذایی پرچرب برای 8 هفته) و گروه های دریافت کننده رژیم پرچرب آتورواستاتین (با دوزهای 10 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت 4 هفته) بود. یادگیری و حافظه فضایی با استفاده از ماز آبی موریس در یک دوره شش روزه شامل 5 روز آموزش و روز آخر، روز آزمون (روز probe) اندازه گیری شد. یافته ها: رژیم غذایی پرچرب باعث کاهش یادگیری و عملکرد ضعیف حافظه در دوره آموزش و probe نسبت به گروه کنترل گردید و همچنین در روز probe نیز گروه پرچرب مدت زمان کمتری را در ربع هدف سپری نمود (P<0. 05). تیمار با آتورواستاتین بعد از دریافت رژیم غذایی پر چرب باعث بهبود حافظه نسبت به گروه پرچرب گردید (P<0. 05). نتیجه گیری: درمان کوتاه مدت (4 هفته) با آتورواستاتین در موش های صحرایی دریافت کننده رژیم غذایی پرچرب می تواند حافظه فضایی آنها را بهبود ببخشد.

زمینه و هدف: حافظه حفظ و انبار کردن دانش به دست آمده و یادگیری فرایند تغییرات سازشی در رفتار فرد است که بر اثر کسب تجربه صورت می گیرد. گیاه ارزن حاوی پروتئین ها، مواد معدنی، ویتامین ها و آنتی اکسیدان های مورد نیاز برای حفظ حیات و سلامت سلول های بدن پستانداران است. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره های الکلی دانه گیاه ارزن پروسو (Panicum miliaceum L. ) بر حافظه فضایی موش سفید آزمایشگاهی نر انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 24 سر موش سوری نر به 4 گروه 6 تایی در گروه های کنترل و سه گروه تیمار تقسیم شدند. عصاره الکلی دانه گیاه ارزن پروسو به روش سوکسله تهیه شده و به سه گروه تیمار به ترتیب با دوزهای 25، 50 و 75 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به روش داخل صفاقی، به مدت 21 روز تزریق شد. گروه کنترل نرمال سالین دریافت نمود. پس از سپری شدن یک ماه از اولین تزریق، رفتارهای یادگیری و تست های حافظه روی موش ها اجرا شد. برای بررسی حافظه فضایی از ماز آبی موریس و برای یادگیری اجتنابی غیرفعال از شاتل باکس استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از مقایسه حافظه احترازی غیرفعال بین گروه های مورد مطالعه با استفاده از دستگاه شاتل باکس نشان داد که زمان تاخیر در هر سه گروه تیمار شده با عصاره الکلی دانه گیاه ارزن پروسو در دوزهای 25، 50 و 75 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن افزایش آماری معنی داری نسبت به گروه کنترل داشتند (P<0. 05). میانگین زمان پیدا کردن سکو در ماز آبی موریس در گروه تیمار شده با عصاره الکلی دانه گیاه ارزن پروسو در دوز 75 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در مقایسه با گروه کنترل کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0. 05). نتیجه گیری: عصاره الکلی دانه گیاه ارزن پروسو در دوز 75 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن سبب بهبود یادگیری و افزایش حافظه فضایی در موش سفید آزمایشگاهی گردید.

زمینه و هدف: حشره کش دیازینون کنترل کننده قوی استیل کولین استراز در پایانه های عصبی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر دیازینون بر آزمون های عملکردی و تغییرات بافتی کبد موش صحرایی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه های تجربی اول، دوم و سوم به ترتیب مقادیر 50، 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دیازینون را به صورت خوراکی به مدت 21 روز دریافت کردند. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکرد و گروه شاهد حلال دارو را دریافت نمود. در روز 22، نمونه خونی از همه گروه ها تهیه و آنزیم های کبدی شامل آلانین ترانس آمیناز (ALT)، آسپارتات ترانس آمیناز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP)، پروتئین تام، آلبومین و بیلی روبین اندازه گیری شدند. پس از بیهوشی حیوانات بافت کبد جدا و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: سطح آنزیم های ALT و AST در گروه های تجربی دریافت کننده مقادیر 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دیازینون نسبت به گروه کنترل افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0. 05). سطح آنزیم ALP در تمام گروه های دریافت کننده دیازینون نسبت به گروه کنترل افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0. 05). سطح پروتئین تام در تمام گروه های دریافت کننده دیازینون نسبت به گروه کنترل کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0. 05). سطح آلبومین در گروه تجربی دریافت کننده مقدار حداکثر دیازینون نسبت به گروه کنترل کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0. 05). در گروه های تجربی در نمونه های بافتی تهیه شده با افزایش مقدار دارو نکروز بافتی بیشتری مشاهده شد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مصرف خوراکی دیازینون باعث افزایش سطح آنزیم های کبدی و کاهش سطح پروتئین تام، آلبومین و تغییرات نکروتیک در کبد موش های صحرایی می گردد.

زمینه و هدف: بیماری های قارچی در بیماران دارای نقص سیستم ایمنی رو به افزایش است. از مهم ترین بیماری های قارچی آسپرژیلوزیس است. در ارتباط با اثر ملاتونین در بیماری های قارچی مطالعات اندکی انجام شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر محافظتی ملاتونین و آمفوتریسین B در موش های صحرایی مبتلا به آسپرژیلوزیس انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 250 گرم انجام شد. حیوانات به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل گروه کنترل منفی (بدون دارو و عامل قارچی)، کنترل مثبت (ایجاد ضعف سیستم ایمنی با سیکلوفسفامید، سپس تلقیح با اسپور قارچی آسپرژیلوس)، گروه درمان شونده با ملاتونین 200 microgram/kg، گروه درمان شونده با آمفوتریسین B و گروه دریافت کننده آمفوتریسین B توام با ملاتونین بودند. عامل اینترلوکین-6 (Interleukin. 6: IL. 6) و TNFα (Tumor Necrosis Factor Alpha) در روزهای یک و 10 بعد از آلودگی اندازه گیری شد. یافته ها: مقادیر IL. 6 و TNFα روز اول و دهم هر سه گروه تیمار در مقایسه با گروه کنترل مثبت، کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0. 05). مقادیر IL. 6 و TNFα روز اول و دهم در گروه تیمار شده با آمفوتریسین B توام با ملاتونین در مقایسه با دو گروه تیمار شده دیگر، به میزان بیشتری کاهش نشان داد (P<0. 05). نتیجه گیری: مصرف ملاتونین همراه با آمفوتریسین B باعث افزایش و تقویت سیستم ایمنی در موش های مبتلا به آسپرژیلوس می گردد.

زمینه و هدف: افزایش سن سبب کاهش شاخص های عملکرد اتونوم قلبی از قبیل پاسخ ضربان قلب به فعالیت ورزشی و ریکاوری ضربان قلب متعاقب فعالیت بدنی می گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثر فعالیت مجدد اعصاب پاراسمپاتیک پس از فعالیت ورزشی بالاتنه در مردان جوان و میانسال انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه شبه تجربی 24 مرد فعال به صورت غیرتصادفی در دو گروه 12 نفری با توجه به محدوده سنی 30 تا 35 سال (جوان) و 55 تا 60 سال (میانسال) قرار گرفتند. شرکت کنندگان به انجام فعالیت ورزشی بالاتنه با کارسنج دستی مونارک پرداختند. در طول آزمون، ضربان قلب به طور پیوسته توسط الکتروکاردیوگرام ثبت شد. همچنین، ضربان قلب شرکت کنندگان بعد از اتمام آزمون به مدت 10 دقیقه ثبت شد. به منظور اندازه گیری متغیرهای حیطه زمان شامل PNN50 و RMSSD تغییرپذیری ضربان قلب، یک دقیقه فواصل متوالی موج های RR جمع آوری شده در 5 دقیقه و 10 دقیقه بعداز اتمام آزمون، برای تجزیه و تحلیل به نرم افزار اندازه گیری تغییرپذیری ضربان قلب انتقال داده شد. همچنین ریکاوری ضربان قلب در یک دقیقه و 2 دقیقه پس از آزمون از طریق اختلاف بین حداکثر ضربان قلب در حین آزمون با ضربان قلب در یک و 2 دقیقه بعد از اتمام آزمون اندازه گیری شد. یافته ها: تفاوت آماری معنی داری بین PNN50 در دقیقه 5 و 10 پس از تست در مردان جوان سال یافت شد (P<0. 05). همچنین مردان جوان دارای مقادیر بالاتری از RMSSD در دقیقه 5 و 10 در مقایسه با مردان میانسال بودند. ریکاوری ضربان قلب در دقیقه 2 پس از تست نسبت به دقیقه یک پس از تست به طور معنی داری در هر دو گروه بالاتر بود (P<0. 05). . ریکاوری ضربان قلب در افراد جوان نسبت به افراد میانسال در 5 و 10 دقیقه اثر فعالیت ورزشی بالاتنه به دلیل عقب نشینی سریع تر اعصاب سمپاتیک بالاتر بود. نتیجه گیری: تغییرات در سیستم عصبی اتونومیک به نوع و مدت فعالیت و سن آزمودنی ها بستگی دارد.

زمینه و هدف: تمامی ارگانیسم ها برای مدیریت رفتارها، نیازمند بهره برداری از الگوهای شناختی دستگاه عصبی مرکز و پیرامونی هستند. این مطالعه به منظور مقایسه باورهای فراشناختی و تحمل ابهام مبتلایان به افسردگی و اضطراب با افراد سالم انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی تمامی مراجعین مبتلا به افسردگی و اضطراب به درمانگاه روانپزشکی بیمارستان زارع شهر ساری طی بهار 1396 در مقایسه با افراد سالم انجام شد. تعداد 120 نمونه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند که از این تعداد 40 نفر مبتلا به افسردگی و 40 نفر مبتلا به اضطراب و 40 نفر سالم بودند. از پرسشنامه تحمل ابهام لین، فراشناخت ولز، اضطراب بک و افسردگی بک استفاده شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار تحمل ابهام در گروه های مبتلا به افسردگی و اضطراب در مقایسه با گروه شاهد افزایش آماری معنی دار نشان داد (P<0. 05). میانگین و انحراف معیار باورهای نگرانی مثبت در گروه مبتلا به افسردگی در مقایسه با گروه شاهد کاهش آماری معنی داری داشت (P<0. 05). میانگین و انحراف معیار باورهای فراشناخت منفی در مورد افکار و معیار خود آگاهی شناختی در گروه مبتلا به افسردگی در مقایسه با گروه شاهد کاهش آماری معنی داری یافت (P<0. 05). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که اختلال اضطراب و افسردگی می تواند سبب کاهش تحمل روانشناختی در افراد گردد.

زمینه و هدف: مصرف غیرمنطقی فرآورده های خونی بیماران را در معرض عوارض ناخواسته قرار می دهد و بار مالی اضافه بر جامعه و بیماران تحمیل می کند. این مطالعه به منظور تعیین الگوی مصرف گلبول قرمز فشرده (Packed Red Blood Cells: PRBC) در نوزادان و کودکان بستری انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی آینده نگر بر روی 80 نوزاد (کمتر مساوی 4 ماه) و 36 کودک (بیش از 4 ماه تا 16 سال) دریافت کننده PRBC در بیمارستان بوعلی سینا ساری انجام شد. مشخصات دموگرافیک بیماران و متغیرهای فرآورده خونی ثبت شد و با معیارهای استاندارد مقایسه گردید. یافته ها: در طول مدت مطالعه، 116 واحد تزریق PRBC (28. 5%) مورد بررسی قرار گرفت. در کل مصرف PRBC در 24 درصد از بیماران از گایدلاین پیروی نشد و این فرآورده در 12 درصد از بیماران با هموگلوبین بیشتر از 12 گرم در دسی لیتر و نیز 12 درصد بیماران با هموگلوبین بیشتر از 10 گرم در دسی لیتر، نامناسب تجویز شده بود. حجم مصرفی نسبت به وزن و سرعت تزریق فرآورده در گروه سنی کمتر مساوی 4 ماه به طور معنی داری بیشتر از کودکان با سن بیش از 4 ماه تعیین شد (P<0. 05). بیشترین موارد در سندرم زجر تنفسی نوزادان (62. 1%) و سرکوب مغز استخوان (14. 7%) مصرف شده بود. نتیجه گیری: درصد قابل توجهی از بیماران PRBC را خارج از توصیه های گایدلاین دریافت نمودند. به نظر می رسد برای مصرف منطقی تر PRBC در کودکان و نوزادان بایستی گایدلاین های موجود به منظور کاهش هزینه و عوارض جانبی مدنظر قرار گیرند.

زمینه و هدف: بار اسیدی رژیم غذایی تعادل اسیدیته بدن را تحت تاثیر قرار می دهد که ممکن است با خطر اضافه وزن، چاقی و همچنین با نمایه کیفیت رژیم غذایی (dietary quality index international: DQI-I)، میانگین نسبت کفایت مواد مغذی (mean adequacy ratio: MAR) و دانسیته انرژی رژیم غذایی مرتبط باشد. این مطالعه به منظور تعیین ارتباط بار اسیدی رژیم غذایی با وضعیت وزنی، کیفیت رژیم غذایی (DQI-I)، میانگین نسبت کفایت مواد مغذی (MAR) و دانسیته رژیم غذایی در بین زنان تهرانی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-مقطعی-تحلیلی به صورت تصادفی روی 306 نفر از زنان 50-20 ساله مراجعه کننده به مراکز بهداشتی مناطق جنوب شهر دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. بار اسیدی رژیم غذایی با استفاده از نمایه های بار اسیدی شامل اسیدهای انباشت کلیه (potential renal acid load: PRAL)، اسید خالص درونزاد (net endogenous acid production: NEAP) و بار اسیدی رژیم غذایی (dietary acid load: DAL) محاسبه شد. امتیازهای DQI-I، MAR و دانسیته انرژی رژیم غذایی برای افراد محاسبه شد. یافته ها: شانس ابتلا به چاقی (95% CI= 0. 97-5. 50، OR=2. 33، P=0. 04) و چاقی شکمی (95% CI=1. 21-4. 50، OR=2. 4، P=0. 005) به طور معنی داری در طول سهک های DAL (بار اسیدی رژیم غذایی) افزایش یافت. در حالی که حتی بعد از تعدیل مخدوشگرها سایر نمایه های بار اسید رژیم غذایی ارتباط معنی داری با چاقی، اضافه وزن و چاقی شکمی نشان ندادند. با افزایش بار اسیدی رژیم غذایی در طول سهک های امتیازهای بار اسیدی رژیم غذایی، نمایه های DQI-I و MAR به طور معنی داری کاهش و دانسیته رژیم غذایی به طور معنی داری افزایش یافت (P<0. 05). نتیجه گیری: بار اسیدی رژیم غذایی با شانس ابتلا به چاقی و چاقی شکمی ارتباط داشت. PRAL، NEAP و DAL نمایه های خوبی برای تعیین کیفیت رژیم غذایی بودند.

زمینه و هدف: پرستاری یکی از مشاغل تنش زا است و یکی از سندرم های رایج ناشی از تنش در بین پرستاران تاب آوری پایین است. بالا بردن ظرفیت تاب آوری یکی از عوامل موثر در برخورد با تنش ها است. این مطالعه به منظور تعیین رابطه خوشبینی و شوخطبعی با تاب آوری زنان پرستار بیمارستانهای شهر اصفهان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی روی 230 زن پرستار شاغل در بخش های عمومی بیمارستان های شهر اصفهان طی سال 1395 انجام شد. ابتدا از میان بیمارستان ها، به شیوه نمونه گیری خوشه ای سه بیمارستان انتخاب شد. تعداد پرستاران بخش های درمانی مختلف در این بیمارستان ها 600 نفر بود و در نهایت با استفاده از جدول برآورد حجم نمونه کرجسی و مورگان سال 1970، تعداد 235 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه شوخ طبعی لفکورت و مارتین (Sense of Humor Questionnaire: SHQ)، پرسشنامه خوش بینی جهت گیری زندگی کارور و شیرر (Life Orientation Test-Revis: LOT-R) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (The Connor-Davidson Resilience Scale: CD-RISC) استفاده شد. یافته ها: بین خوش بینی و تاب آوری رابطه آماری معنی دار و منفی وجود داشت (P<0. 05). همچنین بین شوخ طبعی و تاب آوری رابطه معنی دار و مثبت یافت شد (P<0. 05). علی رغم این که تمامی زیرمولفه های شوخ طبعی قادر به پیش بینی تاب آوری است. خنده از سایر زیرمولفه های دیگر بیشترین اثر را بر تاب آوری داشت. نتیجه گیری: خوش بینی سبب کاهش تاب آوری و شوخ طبعی باعث افزایش تاب آوری زنان پرستار شاغل در بیمارستان می گردد.

زمینه و هدف: بیماری لیشمانیوز یکی از مهم ترین بیماری های ناقل زاد است که توسط پشه خاکی ها به انسان و دیگر حیوانات منتقل می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر کنترل جوندگان صحرایی در کاهش لیشمانیوز جلدی نوع روستایی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، عملیات کنترل جوندگان با استفاده از سم فسفردوزنگ 2. 5% در ماه های اردیبهشت، تیر و شهریور سال 1395 در 45 روستای شهرستان گنبدکاووس استان گلستان انجام گردید. مراحل اجرای عملیات در هر یک از روستاها امتیاز بندی شد. به طوری که به هر یک از مراحل لانه کوبی (یک مرحله) و طعمه گذاری (سه مرحله) 25 امتیاز در نظر گرفته شد. بروز بیماری گزارش شده در هر یک از روستاها نیز استخراج شد. در نهایت ارتباط بین امتیاز جونده کشی در هر یک از روستاها با بروز بیماری مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: لانه های فعال جوندگان در اطراف 45 روستا وجود داشت. پس از اتمام عملیات کنترل جوندگان، هفده روستا امتیاز صفر تا 25، هشت روستا امتیاز 26 تا 50، شانزده روستا امتیاز 51 تا 75 و چهار روستا امتیاز 76 تا 100 را کسب کردند. میانگین میزان بروز بیماری در این روستاها به ترتیب 3466. 9± 2473. 5، 2828± 1929. 1، 4515. 4± 3478. 4 و 636. 3± 546. 6 تعیین شد. بین اجرای عملیات جونده کشی و بروز بیماری سالک ارتباط آماری معنی دار یافت شد. به طوری که بروز بیماری در روستاهای دارای امتیاز جونده کشی 76 تا 100 نسبت به روستاهای دارای امتیاز 51 تا 75 و 26 تا 50 کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0. 05). نتیجه گیری: با توجه به کاهش بروز بیماری لشمانیوز جلدی در روستاهای با امتیاز بالای جونده کشی در شهرستان گنبدکاووس، اجرای عملیات کنترل جوندگان صحرایی به صورت اصولی ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: لیستریا مونوسیتوژنز یک پاتوژن داخل سلولی منتقله از غذا است که باعث مننژیت، مننگوانسفالیت و سقط جنین می گردد. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی آلودگی نمونه های غذایی به گونه های لیستریا به ویژه لیستریا مونوسیتوژنز، تعیین سروتایپینگ و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 150 نمونه غذایی از سوپرمارکت ها، فروشگاه ها و غذاهای آماده در مناطق مختلف تهران طی فروردین لغایت شهریور 1397 تهیه گردید. همه جدایه های مشکوک از نظر تست های بیوشیمیایی مورد آزمایش قرار گرفتند. جدایه های لیستریا مونوسیتوژنز با استفاده از آزمون های حساسیت ضدمیکروبی و سروتایپینگ ارزیابی شدند. یافته ها: از مجموع 150 نمونه مورد بررسی، 30 نمونه (20درصد) از نظر گونه های لیستریا و 9 نمونه (6درصد) از نظر لیستریا مونوسیتوژنز (سبزی 4جدایه 44. 44%، پنیر 2 جدایه 22. 22% و گوشت 3 جدایه 33. 33%) مثبت بودند. از 9 جدایه لیستریا مونوسیتوژنز، 5 جدایه (55. 55%)، 3 جدایه (33. 33%) و یک جدایه (11. 11%) به ترتیب متعلق به سرووارهای 4b، 1/2b و 1/2a بودند. لیستریا مونوسیتوژنزهای جدا شده به آنتی بیوتیک های تری متوپریم، سولفامتوکسازول، تتراسایکلین، استرپتومایسین، کلرامفنیکل و سیپروفلوکساسین مقاوم بودند؛ به پنی سیلین G، جنتامایسین، استرپتومایسین و آمپی سیلین حساس بودند و نسبت به سیپروفلوکساسین مقاومت بینابینی داشتند. نتیجه گیری: میزان آلودگی نمونه های گوشت، به ویژه سبزی و پنیر به لیستریا مونوسیتوژنز به علت مصرف خام حایز اهمیت است. باتوجه به پتانسیل آلودگی نمونه های مورد بررسی به لیستریا ضرورت پایش مستمر و تدوین یک برنامه دقیق برای شناسایی این باکتری در تهران و کل کشور وجود دارد.

زمینه و هدف: سیپروفلوکسازین در برابر طیف گسترده ای از باکتری ها به ویژه در برابر انتروباکتریاسه موثر است. با این حال مطالعات نشان داده که مقاومت باکتری اشریشیاکلی به سیپروفلوکسازین افزایش یافته است. آویشن یکی از گیاهان دارویی است که اسانس آن دارای اثر ضدمیکروبی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر اسانس آویشن های بومی به تنهایی و ترکیب با سیپروفلوکسازین بر روی سویه موتان اشریشیاکلی با مقاومت متوسط انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی 10 نمونه گیاه آویشن از استان لرستان در سال 1395 جمع آوری شد. آویشن های جمع آوری شده متعلق به گونه Thymus eriocali بود. اسانس گیاه به روش تقطیر توسط دستگاه کلونجر استخراج گردید. خواص ضدمیکروبی آویشن بومی با تعیین حداقل غلظت مهاری (minimum inhibitory concentration: MIC) با روش رقت های متوالی به تنهایی و به صورت ترکیب با سیپروفلوکسازین (رقت ماکرو و میکرو) بر روی سویه های اشریشیاکلی بررسی شد. میزان حداقل غلظت کشندگی (Minimum Bactericidal Concentration: MBC) از طریق کشت دادن تعیین شد. میانکنش اسانس و سیپروفلوکسازین با محاسبه شاخص غلظت مهاری (Fractional inhibitory concentration index: FICI) تعیین گردید. یافته ها: MIC اسانس برای سویه تیپ وحشی MG1655 و سویه موتان RE6 به ترتیب 8 و 10 میکرولیتر بر میلی لیتر بود. مقدار MBC مشابه با MIC تعیین شد. مقدار 0. 4mg/ml از اسانس در سویه موتان باعث کاهش 45 برابری MIC سیپروفلوکسازین و ایجاد اثر سینرژیستی شد (FICI=0. 06). نتیجه گیری: اسانس آویشن بومی در غلظتی کمتر از MIC خود، در ترکیب با سیپروفلوکسازین از طریق میانکنش سینرژیسمی موجب کاهش MIC آنتی بیوتیک و کاهش مقاومت آنتی بیوتیکی می گردد.

زمینه و هدف: ترکیبات آلی حلقوی از جمله آلاینده های رایجی هستند که در خروجی تصفیه خانه فاضلاب بسیاری از صنایع در غلظت های پایین تا صدها میلی گرم در لیتر مشاهده شده اند. فنل به مقدار زیاد در صنایع مصرف داشته و از طریق پساب این صنایع وارد محیط زیست می شود. این مطالعه به منظور حذف فنل از محلول های آبی با استفاده از پرسولفات فعال شده با آهن دوظرفیتی در حضور امواج فرابنفش انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی فتوکاتالیستی در مقیاس آزمایشگاهی و در سیستم ناپیوسته با استفاده از یک واحد راکتور با حجم 2. 5 L مجهز به لامپ جیوه ای کم فشار 55 واتی در طول موج 254 نانومترانجام شد. تاثیر پارامترهای بهره برداری نظیر pH محلول ( 3 تا 10)، غلظت پرسولفات (10 تا 75 میلی مول بر لیتر)، غلظت آهن (5 تا 30 میلی مول بر لیتر)، غلظت اولیه فنل (10 تا 100 میلی گرم بر لیتر) بر عملکرد فرایند مورد بررسی قرار گرفت. غلظت فنل با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر در طول موج 500 نانومتر اندازه گیری شد. یافته ها: با افزایش pH محلول از 3 تا 10 حذف فنل کاهش یافت. بیشترین میزان حذف فنل در زمان 45 دقیقه در pH 3 برابر با 82 درصد بود. همچنین کارایی فرایند در حذف فنل به غلظت اولیه پرسولفات و آهن بستگی داشت. نتایج بیانگر آن بود که تجزیه فنل از معادلات درجه اول کاذب تبعیت نمود. در شرایط بهینه بهره برداری میزان کاهش TOC در زمان 45 دقیقه 61 درصد تعیین شد. نتیجه گیری: فرایند توام پرسولفات / آهن دوظرفیتی / اشعه فرابنفش توانایی حذف مقادیر مختلف فنل را دارا است. لذا امکان استفاده از این فرایند در حذف فنل به تنهایی یا به عنوان پیش تصفیه در تصفیه فاضلاب صنایع وجود دارد.