نشریه پرستاری ایران
سال:1398 | دوره:32 | شماره:121 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: خطاهای دارویی یکی از شایع ترین خطاها در پرستاری بالینی به شمار می آیند. این مطالعه با هدف تعیین دلایل وقوع خطاهای دارویی، عدم گزارش آن ها و فراوانی وقوع این خطاها در بخش های مراقبت ویژه صورت گرفت. روش بررسی: این پژوهش توصیفی-مقطعی در سال 1398 انجام شد. حجم نمونه 300 نفر از پرستاران شاغل در بخش های ICU و CCU از سه بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم بودند که به شیوه سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه روا و پایا شده خطای دارودهی بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های آنالیز واریانس و تی مستقل) تحت نرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل شدند. یافته ها: خطای سیستمی با میانگین نمره 2/1 ± 1/4 و خطای داروخانه ای با میانگین نمره 1/1 ± 5/2 بیش ترین و کم ترین دلایل وقوع خطاهای دارویی بودند. هم چنین، دلایل مدیریتی با میانگین نمره 1 ± 8/3 و دلایل مربوط به اختلاف نظر در مورد تعریف خطای دارویی با میانگین نمره 1/1 ± 6/2 بیش ترین و کم ترین علت عدم گزارش خطای دارویی اعلام شد. هم چنین، خطای وریدی با 56/22 درصد، فراوانی بالاتری نسبت به خطای غیروریدی با 89/21 درصد داشت. در میان مشخصات فردی، بین وقوع خطای دارویی با سن (029/0P=) و سابقه کار در بخش فعلی (007/0P=)، طبق آزمون آماری آنالیز واریانس، ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. نتیجه گیری کلی: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، ضروری است که به منظور کاهش بروز خطا توسط پرستاران، شرایطی ایجاد شود تا از بروز خطاهای سیستمی در بیمارستان کاسته شود. هم چنین بر مدیران پرستاری واجب است که بستری فراهم نمایند تا پرستاران بتوانند خطاهای خود را گزارش دهند. به علاوه، این مدیران باید نسبت به پایش دقیق دارو دادن توسط پرستاران به ویژه داروهای وریدی، اقدام نمایند.

زمینه و هدف: برآورد و تحلیل هزینه های آموزش دانشجویان با فراهم کردن اطلاعات مربوط به عملکرد واقعی واحدهای فعالیت، به اتخاذ تصمیمات آگاهانه تر مدیران و سیاست گزاران نظام آموزشی کمک می نماید. این مطالعه با هدف تحلیل هزینه های آموزشی دانشجویان دانشکده ی پرستاری و مامایی در بیمارستان های مستقل دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام گرفته است. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی، مقطعی است که از دیدگاه بیمارستان، به محاسبه هزینه های مستقیم آموزش دانشجویان پرستاری و مامایی به تفکیک مقاطع تحصیلی در سال 97-1396 پرداخت. محیط پژوهش شامل بیمارستان های فیروزگر، حضرت رسول اکرم، اکبرآبادی، حضرت علی اصغر، فیروزآبادی، هاشمی نژاد، شهدای هفتم تیر، لولاگر، مطهری، روانپزشکی ایران و شفا یحیاییان بود. در این مطالعه از رویکرد هزینه یابی تحقیقی، واقعی و مستقیم استفاده شد، بدین ترتیب که پس از شناسایی سرفصل های هزینه با روش مصاحبه ساختاریافته با مدیران گروه های آموزشی دانشکده ها، سوپروایزرهای آموزشی، روسای بخش های بالینی و مالی، اساتید و دانشجویان (حدود 20 نفر)، به جهت تعیین سهم استفاده دانشجویان از سرفصل های هزینه، کارسنجی و زمان سنجی انجام گرفت. ابزار مطالعه در مرحله اول مطالعه راهنمای مصاحبه و در مرحله دوم چک لیست بود. یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، بیشترین هزینه سرانه تربیت دانشجو در رشته ی مامایی مقطع کارشناسی در بیمارستان اکبرآبادی (1125926) و کمترین آن در در رشته ی روان پرستاری مقطع کارشناسی ارشد در بیمارستان حضرت علی اصغر(ع) (46154) بوده است. مهمترین سرفصل هزینه ای برای آموزش این دانشجویان مربوط به هزینه لوازم مصرفی می باشد. نتیجه گیری کلی: با توجه به هزینه بالای آموزش دانشجو، می توان با ایجاد شفافیت در فرایندهای آموزشی از طریق برگزاری جلسات بارش افکار میان مدیران گروه های آموزشی و مسیولین دانشکده ی پرستاری مامایی، مسیولین آموزشی بیمارستان ها و دانشجویان، در راستای مدیریت هزینه های آموزشی اقدام نمود.

زمینه و هدف: امروزه توجه به صلاحیت پرستاران اهمیت بیشتری یافته است و به نظر می رسد صلاحیت پرستاری می تواند با عوامل مختلفی همچون توانایی تفکر انتقادی شخص مرتبط باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط صلاحیت با تفکر انتقادی پرستاران شاغل در بیمارستان امام خمینی (ره) دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر از نوع همبستگی توصیفی بوده که در سال 1398 انجام شد. نمونه های این پژوهش 170 پرستار بیمارستان امام خمینی (ره) دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند که به روش طبقه ای متناسب وارد مطالعه شدند. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش از پرسشنامه های صلاحیت پرستاران (CIRN) و تفکر انتقادی Ricketts استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، من ویتنی و کروسکال والیس تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره کل صلاحیت پرستاران 04/16 ± 74/169 (از 220) بود که بر اساس نمره دهی ابزار، در حد صلاحیت پرستاری بالا تلقی می شود. نمره کل تفکر انتقادی پرستاران 27/12 ± 75/124 (از 165) بود که بیانگر تفکر انتقادی بالا در پرستاران شرکت کننده در مطالعه است. بین نمره کل صلاحیت پرستاری و تفکر انتقادی، همبستگی مثبت و معنی دار مشاهده شد (0001/0; 64/0r: ). بین هیچ یک از متغیرهای جمعیت شناختی با صلاحیت پرستاری ارتباط معنی داری وجود نداشت اما تفکر انتقادی پرستاران شاغل در بخش های ویژه به گونه ای معنی دار بیش از پرستاران شاغل در بخش های عمومی بود (0/008=P). نتیجه گیری کلی: پرستاران با توانایی بهتر تفکر انتقادی، صلاحیت پرستاری بهتری دارند و می توانند به صورت مستقل و موثر مراقبت پرستاری مناسبی را ارایه دهند. تقویت تفکر انتقادی پرستاران می تواند به ارتقای صلاحیت پرستاری آن ها کمک کند.

زمینه و هدف: دیسترس اخلاقی در حرفه پرستاری امری اجتناب ناپذیر است. پرستاران به دنبال دیسترس اخلاقی دچار علایمی مانند سردرگمی، ترس، اضطراب و بی قدرتی می شوند و همین امر منجر به نارضایتی شغلی و ترک محل خدمت پرستاران می شود. مطاله حاضر با هدف تعیین رابطه دیسترس اخلاقی با مشخصات جمعیت شناختی پرستاران بخش مراقبت های ویژه در مراکز آموزشی و درمانی شهر تهران طراحی و اجرا گردیده است. روش بررسی: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی توصیفی است و نمونه ها شامل 200 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه مراکز منتخب شهر تهران هستند که با روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامهCorly جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین فراوانی دیسترس اخلاقی 96/48 با انحراف معیار21/18 نزدیک به میانه نمره ابزار (49) بود و میانگین شدت دیسترس اخلاقی 04/52 با انحراف معیار 43/18 از میانه نمره ابراز (49) بالاتر بود. همچنین ارتباط آماری معنی داری میان فراوانی دیسترس اخلاقی با نوع بخش محل خدمت وجود داشت (014/=P). فراوانی دیسترس اخلاقی در بخش ICU-OH به طور معنی داری کمتر از دو بخش (040/0 CCU (P= و (018/0P =)ICU بود و در دو بخش ICU و CCU این اختلاف معنی دار نبود. ارتباط معنی دار آماری میان شدت دیسترس اخلاقی با بخش محل خدمت پرستاران مورد پژوهش وجود داشت (030/0 P=). همچنین در بخش ICU-OH به طور معنی داری شدت دیسترس اخلاقی کمتر از بخش CCU (005/0P=) و ICU (008/0 P=) بود و در دو بخش ICU وCCU تفاوت معنی دار وجود نداشت. شدت و فراوانی دیسترس اخلاقی با سایر متغیرهای جمعیت شناختی ارتباط آماری معنی داری نداشتند. نتیجه گیری کلی: دیسترس اخلاقی در پرستاران بخش مراقبت ویژه در حد متوسط گزارش شد که می تواند در امر مراقبت از بیماران و سلامت کارکنان تاثیر منفی داشته باشد. به همین سبب نتایج این پژوهش خطاب به مسیولین و مدیران پرستاری است که سیاست های درمانی متناسبی برای کاهش دیسترس اخلاقی در میان پرستاران بخش مراقبت های ویژه اتخاذ نمایند.

زمینه و هدف: سواد سلامتی به عنوان ظرفیت فرد برای کسب، تفسیر و درک اطلاعات اولیه و خدمات سلامتی تعریف می شود که بر تصمیم گیری های مرتبط با سلامتی اثرگذار است. آسم از بیماری های مزمن شایع بوده و کیفیت زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این پژوهش تعیین ارتباط سواد سلامت با کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به آسم مراجعه کننده به درمانگاه های دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی شهر یزد در سال 1397 بود. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه همبستگی توصیفی بود. تعداد 300 بیمار مبتلا به آسم با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده، پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، کیفیت زندگی و سواد سلامت بود که به صورت خودگزارش دهی تکمیل شد. داده ها با SPSS نسخه 16و آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس یافته ها، بیشتر بیماران زن (3/52%)، متاهل (3/87%) با میانگین سنی 08/11 ± 9/43 بودند. همچنین بیشتر (3/73%) واحدهای مورد پژوهش برای دریافت مطالب مرتبط با بیماری آسم از گزینه پرسیدن از پزشک و کارکنان بهداشتی و درمانی استفاده می کردند. میانگین سواد سلامت 55/28 ± 78/100 بود و بیشترین نمره مربوط به مولفه ارزیابی (5/68) و کمترین نمره مرتبط با مولفه دسترسی (36/55) بود. همچنین سواد سلامت بیشتر واحدهای مورد پژوهش (45%) ناکافی بود. میانگین نمره کیفیت زندگی 32/5 ± 91/46 بود و کمترین میانگین به بعد جسمی (88/2 ± 66/10) و بیشترین میانگین به بعد نگرانی در مورد سلامتی (88/2 ± 41/17) اختصاص داشت. بین سواد سلامت و مولفه های آن با کیفیت زندگی و ابعاد آن ارتباط آماری معنی داری یافت نشد (0/05

زمینه و هدف: دیسمنوره و سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یکی از رایج ترین اختلالات در زنان است که ابعاد مختلف زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثربخشی ترکیب دارچین و زنجبیل همراه با تمرینات ورزشی بر دیسمنوره و PMS بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل 100 زن مبتلا به دیسمنوره اولیه و اختلالات PMS ساکن شهر قایمشهر در سال 1398 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به روش قرعه کشی در چهار گروه 25 نفری تمرین ورزشی، دارچین-زنجبیل، ترکیبی (تمرین ورزشی+ دارچین-زنجبیل) و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی ورزشی شامل هشت هفته تمرین کششی و پیاده روی، سه جلسه در هفته بود. کپسول 500 میلی گرمی دارچین-زنجبیل با شروع درد و 72 ساعت اولیه قاعدگی، سه بار در روز برای دو ماه مصرف می شد. شرکت کنندگان قبل و هشت هفته پس از مداخله ها با استفاده از مقیاس دیداری شدت درد قاعدگی، ابزار غربالگری PMS و ثبت وضعیت روزانه PMS ارزیابی شدند. از آزمونهای t زوجی، من ویتنی، کروسکال والیس، آنالیز واریانس یک راهه و توکی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: پس از هشت هفته، شدت و مدت درد دیسمنوره اولیه و نمره علایم جسمانی و روانی PMS در گروه های مداخله پایین تر از گروه کنترل بود (0/05>P). به علاوه تاثیر مداخله ترکیبی بر درصد تغییرات شدت و مدت درد دیسمنوره اولیه و نمره علایم جسمانی و روانی در مقایسه با گروه های تمرین و دارچین-زنجبیل بیشتر بود. نتیجه گیری کلی: هر یک از مداخله های غیردارویی پیاده روی همراه با تمرینات کششی، مصرف همزمان دارچین-زنجبیل و مداخله ترکیبی، اثرات مثبتی بر کاهش شدت و مدت درد دیسمنوره اولیه و بهبود علایم جسمانی و روانی PMS دارند. بنابراین پیشنهاد می شود به عنوان شیوه های درمانی بی خطر و موثر برای درمان این اختلالات مورد توجه قرار گیرند.

زمینه و هدف: رضایت شغلی ازعوامل مهم و تاثیرگذار بر افزایش میزان بهره وری سازمان ها می باشد و هوش هیجانی مجموعه مهارت هایی است که توانایی فرد جهت مواجهه با فشار های محیطی را افزایش می دهد. با توجه به این که هوش هیجانی بر سلامت و بهداشت روانی فرد تاثیر می گذارد و همچنین با در نظر گرفتن نقش رضایت شغلی در کیفیت خدمات تکنولوژیست های اتاق عمل مطالعه ی حاضر با هدف تعیین ارتباط هوش هیجانی با رضایت شغلی در تکنولوژیست های اتاق عمل انجام شد. روش بررسی: این پژوهش مقطعی از نوع همبستگی توصیفی بوده و شرکت کنندگان شامل همه ی تکنولوژیست های اتاق عمل بیمارستان های شهر سنندج (110 نفر) بودند که به صورت سر شماری در سال 1396 انتخاب شدند و 10 نفر از تکنولوژیست های اتاق عمل به دلیل سابقه کمتر از یکسال از مطالعه خارج شدند. از فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه هوش هیجانی (Sibriashring) و پرسشنامه رضایت شغلی (Job Satisfaction Spector) برای جمع آوری داده استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و ضریب همبستگی پیرسون، t مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که هوش هیجانی با رضایت شغلی ارتباط معنی داری ندارد (05/0P>). میانگین هوش هیجانی 112 بود که نشان می دهد هوش هیجانی در سطح مطلوبی قرار دارد و میانگین و انحراف معیار رضایت شغلی 5/121 بود که نشان می دهد کمتر از حد متوسط بود. نتیجه گیری کلی: نتایج این مطالعه نشان داد میزان رضایت شغلی تکنولوژیست های اتاق عمل به طور معنی داری کمتر از متوسط است، بنابراین پیشنهاد می شود که مسیولان امر با افزایش امکانات رفاهی در محیط کار، ترفیع مناسب و شرایط مطلوب محیط کار میزان رضایت شغلی تکنولوژیست های اتاق عمل را در سطح مطلوبی قرار دهند.

زمینه و هدف: سوگ یک واکنش طبیعی به از دست دادن، تولد نوزاد نارس و یا غیرطبیعی است ولی در صورت طولانی شدن، خطر ابتلا به بیماری های مزمن جسمی، افزایش پیدا میکند. اصلیترین اقدامات پرستاران برای کاهش مشکلات والدینی که نوزادشان در بخش ویژه بستری است، توانمند ساختن آنان در امر مراقبت از نوزاد است، بنابراین این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه توانمندسازی بر سوگ مزمن والدین نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی غیرتصادفی با گروه کنترل بود که پس از تصویب طرح و اخذ تأییدیه از کمیته اخلاق در پژوهش و کسب معرفی نامه از دانشگاه علوم پزشکی ایران در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان حضرت رسول اکرم و علی اصغر تهران صورت گرفت. در این مطالعه بر اساس شرایط ورود به مطالعه 68 پدر و مادر دارای نوزاد نارس بستری، به صورت در دسترس انتخاب شدند. تخصیص واحد های پژوهش به دو گروه، به صورت طرح زمانی بود یعنی ابتدا گروه کنترل و سپس گروه مداخله نمونه گیری شد. در ابتدا فرم اطلاعات جمعیت شناختی و ابزار سوگKendall که دارای 18 سئوال پنج گزینه ای لیکرتی است، توسط نمونه های هر دو گروه تکمیل شد. در گروه مداخله، برنامه فرصت های توانمند سازی والدین (مداخله آموزشی-رفتاری چهار مرحله ای) و در گروه کنترل اقدامات معمول بخش انجام شد. تمام آموزش ها و جلسات با والدین به صورت گروه های 2-4 نفره شامل پدر و مادر در اتاق کنفرانس بخش با اجازه سرپرستار و توسط پژوهشگر و کمک پژوهشگر اجرا شد و یک ماه پس از اجرای طرح، از طریق شبکه اجتماعی واتس آپ، مجدداّ پرسشنامه توسط نمونه ها تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از کامپیوتر و نرم افزار SPSS نسخه 16، ابتدا با روش های آمارتوصیفی مانند جداول توزیع فراوانی و شاخص های عددی نمونه های پژوهش توصیف شدند و سپس از آمار استنباطی وآزمون های آماری کای دو، تست دقیق فیشر، آزمون تی مستقل و آزمون تی زوجی در راستای مقایسه دو گروه و نیز رسیدن به اهداف استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که مشارکت کنندگان در دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای سن، سطح تحصیلات، محل زندگی، مدت زمان بستری نوزاد، جنسیت نوزاد و نوع زایمان تفاوت آماری معنی داری نداشته اند و با در نظر گرفتن سطح معنی داری 05/0 دو گروه از نظر این ویژگی ها همگن بودند. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد میانگین نمره سوگ مزمن والدین در هر دو گروه قبل از اجرای مداخله تفاوت آماری معنی داری نداشت (05/0P>) ولی پس از اجرای مداخله میانگین و انحراف معیار به ترتیب در دو گروه کنترل و مداخله 38/8 ± 11/43 و 45/5 ± 85/32 بوده که از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<). این نتایج بیانگر تأثیر مثبت برنامه توانمندسازی در کاهش سوگ مزمن والدین نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه می باشد. نتیجه گیری کلی: نتایج این مطالعه بیانگر مؤثر بودن برنامه توانمند سازی بر سوگ مزمن والدین نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بود. پیشنهاد می شود این برنامه به عنوان یک برنامه اثربخش و کم هزینه در بخش مراقبت ویژه نوزادان مد نظر قرار گیرد.