پرستاری مراقبت­ های ویژه
سال:1398 | دوره:12 | شماره:4 |تعداد مقالات:7

زمینه و هدف: اورژانس بیمارستان به عنوان خط اول برخورد با بیماران دارای اهمیت ویژه ای است. با توجه به اینکه مرگ ومیر بیماران در بخش اورژانس مشکلی است که در سال های اخیر تشدید یافته است. این مطالعه باهدف بررسی علل مرگ ومیر در بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام خمینی ارومیه در نیمه اول سال 1396 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی است؛ که پس از کسب مجوز پرونده تمامی افراد مراجعه کننده به اورژانس در بازه زمانی 1 فروردین 1396 تا 31 شهریور 1396 که به هر علت در اورژانس فوت کرده بودند، از بایگانی استخراج و ازنظر متغیرهای سن، جنس تاهل، محل سکونت، شکایت اولیه، مدت بستری در اورژانس، سرویس ویزیت شده، محل فوت و علت فوت جمع آوری شد. یافته ها: در مجموع 133 پرونده موردبررسی قرار گرفت که 77 (9/57 درصد) مرد، 114 (7/85 درصد) از فوت شدگان متاهل و 71 (4/53 درصد) ساکن شهر و میانگین سنی بیماران مراجعه کنندگان 9/18 ±8/66 بود؛ که بیشترین شکایت ذکرشده توسط بیماران و یا همراه بیماران افت هوشیاری و کمترین موارد ذکرشده مربوط به درد قفسه سینه، هماچوری و تورم اندام تحتانی بود و زمان حضور درصد بالایی از فوت شدگان (6/58 درصد) 24 ساعت و کمتر از آن بوده است. بیشترین علل مرگ ومیر ایست قلبی تنفسی و بیماری های قلبی عروقی بوده و درنهایت در بررسی مدت زمان ابتلا و مشکل دار بودن بیماران (حاد یا مزمن)، 38 مورد (6/28 درصد) دچار اختلال حاد و 95 مورد (4/71 درصد) سابقه قبلی بیماری مزمن داشتند. نتیجه گیری: بیشتر علل مرگ ومیر، ایست قلبی تنفسی و مشکلات قلبی عروقی بوده که لذا بیان کننده اهمیت کنترل و پیشگیری از این بیماری ها و از طرف دیگر برنامه ریزی مناسب، آموزش کارکنان و تجهیز کردن بخش اورژانس در کاهش موارد مرگ ومیر تاثیرگذار باشد.

مقدمه: از مهمترین مشکلات بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه افزایش بار حسی است و یکی از مهم ترین پیامدهای افزایش بار حسی بروز اختلالات عصبی و روانی از جمله دلیریوم و بیقراری می باشد و از طرفی بروز دلیریوم باعث افزایش نیاز به داروهای آرامبخش می شود. با استفاده از روش ها: و ابزارهای غیر تهاجمی از جمله چشم بند و گوش بند، از طریق کم کردن اثر عوامل محیطی می توان به کاهش بروز دلیریوم و عوارض آن کمک کرد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو گروهی است که بر روی 88 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه مرکز آموزشی درمانی بعثت شهر همدان در سال 1396 انجام گرفت. مداخله به مدت 7 شب و از شب دوم بستری انجام شد. در گروه مداخله برای بیماران از ساعت 10 شب تا 6 صبح همزمان از چشم بند و گوش بند استفاده و در گروه کنترل، مداخله خاصی انجام نشد. جهت جمع آوری اطلاعات دموگرافیک از پرشسنامه پژوهشگر ساخته که تعیین اعتبار و روایی شده بود. جهت سنجش بروز دلیریوم از پرسشنامه (CAM-ICU Confusion Assessment Method fore the ICU) و پرسشنامه Richmond Agitation-sedation scale RASS جهت بررسی سطح بیقراری استفاده گردید. داده ها با نرم افزار آماری SPSS 20 در سطح معناداری 05/0 و با استفاده از آزمون های آماری کای دو، تی تست مستقل، Ancova repeated measure مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج: مطالعه نشان داد بیماران در دو گروه مداخله و کنترل از نظر مشخصات دموگرافیک، شرایط اتاق و علل بستری در بخش، تفاوتی نداشتند. همچنین نتایج: نشان داد استفاده از وسایلی نظیر گوش بند و چشم بند به طور معناداری باعث کاهش سطح بیقراری (بر اساس مقیاس RASS) بیماران در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل گردید 001/0 =p. همچنین میزان بروز دلیریوم (بر اساس مقیاس CAM-ICU) در گروه مداخله کاهش معنادار آماری نسبت به گروه کنترل داشت. 001/0

زمینه و هدف: خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی سطح بالایی از اضطراب را تجربه می کنند که می تواند سبب ایجاد مشکلات جسمی و روانی در آنها شود. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر حمایت اطلاعاتی بر اضطراب خانواده بیماران بستری در بخش ویژه قلبی انجام گرفته است. روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی مراقبان خانوادگی بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه قلبی بیمارستان سوم شعبان دماوند و با روش نمونه گیری آسان در سال 1398 انجام شد. تعداد 60 مراقب خانوادگی به دو گروه 30 نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. مراقبان خانوادگی گروه آزمون محتوای حمایت اطلاعاتی را به صورت ارایه چهره به چهره وکتابچه آموزشی دریافت کردند و گروه کنترل، بروشور آموزشی بخش را دریافت نمودند. هر دو گروه علاوه بر تکمیل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه HADS را در دو مرحله تکمیل نمودند. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره اضطراب گروه آزمون و شاهد قبل از حمایت اطلاعاتی به ترتیب (2/46) 8/53 و (2/91) 7/70 بود. دو گروه از نظر سطح اضطراب قبل از مداخله تفاوت معناداری نداشتند. بعد از مداخله در گروه کنترل در هر مرحله میانگین نمره تغییر چشمگیری نداشت (3/51) 7/07، ولی در گروه آزمون میانگین نمره اضطراب کاهش یافت (6/62) 5/77. البته میزان این کاهش از نظر آماری در بین دو گروه تفاوت معنادار نداشت (0/25=P). اما با استفاده از آزمون معادلات برآوردی تعمیم یافته از منظر زمان-گروه معنادار بود (0/001=P) که نشان می دهد مداخله نقش تسهیل کننده در کاهش اضطراب دارد. نتیجه گیری: استفاده از حمایت اطلاعاتی در کاهش اضطراب خانواده بیماران بخش ویژه قلبی موثر است.

مقدمه: مرگ ناگهانی و غیر منتظره از یک سو و تصمیم بسیار مهم اهدای عضو از سوی دیگر می تواند وضعیت سلامت روانشناختی خانواده بیماران مرگ مغزی را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. این پژوهش با هدف تعیین وضعیت سلامت روانشناختی ناشی از مرگ و اهداء عضو بر خانواده بیماران مرگ مغزی انجام شد. مواد و روش ها: طرح پژوهش در این مطالعه از نوع طرح توصیفی-مقطعی است. جامعه مورد نظر در پژوهش حاضر شامل تمامی اعضای درجه یک خانواده بیماران مرگ مغزی رضایت دهنده به اهدای عضو بودند که بر اساس روش نمونه گیری در دسترس تعداد 50 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سلامت روان، افسردگی و اضطراب بک و پرسشنامه تجربه سوگ است. یافته ها: میزان سوگ و اضطراب شرکت کنندگان در پژوهش در حد متوسط بود (به ترتیب 52 درصد و 38 درصد). میزان افسردگی اکثر افراد شرکت کننده در پژوهش (50%) در حد متوسط بوده است. از لحاظ میزان سلامت عمومی نیز نیمی از آزمودنی ها وضعیت سلامتی خیلی ضعیف تا ضعیف داشتند. داده ها نشان داد که بین نمره کلی سوگ با اضطراب و افسردگی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد (001/0

زمینه و هدف: خارج کردن لوله سینه ای یکی از استرس زاترین رویدادها در بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه است، ماساژ بازتابی پا یکی از رویکردهای غیر دارویی است که به دلیل کاهش عوارض و هزینه ها در کانون توجه محققین در جامعه بیماران تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ماساژ بازتابی پا بر اضطراب بیماران در هنگام خروج لوله قفسه سینه پس از جراحی قلب باز انجام شد. روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل دار سه گروهی دو سویه کور است که در بیمارستان بقیه االله اعظم (عج) و جماران تهران، در سال 93-1392 انجام شد. تعداد 88 بیمار پیش از خروج لوله قفسه سینه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی با بلوک های شش تایی در سه گروه آزمون (ماساژ بازتابی مرکز و یک سوم قدامی کف پا 10 دقیقه با 29نفر)، درمان نما (تماس سطحی یک سوم خلفی کف پای چپ بیمار 10 دقیقه با30 نفر) و شاهد (مراقبت های معمول با 29 نفر) قرار گرفتند. قبل از مداخله در هر سه گروه ابزار سنجش اضطراب اسپیلبرگر تکمیل شد. پس از خروج لوله قفسه سینه بلافاصله میزان اضطراب اسپیلبرگر ثبت شد. یافته ها: بر اساس یافته ها: ی حاصل از این مطالعه تفاوت میانگین متغیرهای کمی شامل سن، قد، وزن و سطح بدن و متغیرهای کیفی جمعیت شناختی بیماران شامل وضعیت تحصیلات، اشتغال و تاهل در بین سه گروه قبل از مداخله معنادار نبود (0/05>p) که نشان دهنده همگن بودن نمونه ها پیش از شروع مداخله است. آزمون تی زوجی تفاوت معناداری را بین دو گروه از نظر آماری نشان داد به طوری که میزان اضطراب موقعیتی پس از خروج لوله قفسه سینه در گروه آزمون کاهش داشت (0/003

زمینه و هدف: معمولا هرگاه بیماری در بیمارستان دچار ایست قلبی ریوی می شود، در زمان شروع عملیات احیا خانواده بیمار به اتاق انتظار هدایت می شود و یک نفر از اعضای تیم احیا از اتاق احیا خارج شده و خانواده را در جریان وضعیت بیمار قرار می دهد. یکی از موضوعات مورد بحث در بسیاری از کشورها از جمله ایران حضور خانواده حین احیا است که در ایران به صورت جدی اجرا نمی شود. از عوامل موثر نسبت به پذیرش و اجرای آن می توان به میزان اعتماد به نفس پرستاران اشاره کرد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین تجربه کاری و اعتماد به نفس پرستاران اورژانس نسبت به حضور خانواده حین احیا است. روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی همبستگی است که در مدت سه ماه (از خرداد تا مرداد 1398) و در 7 بیمارستان آموزشی شهر تبریز انجام شد. 140 نفر از پرستاران بخش اورژانس به روش تصادفی طبقه ای نسبی در این مطالعه انتخاب شدند. از پرسشنامه های اطلاعات فردی اجتماعی و اعتماد به نفس پرستاران نسبت به حضور خانواده حین احیا استفاده شد. یافته ها: متوسط سن مشارکت کنندگان در پژوهش (05/7± ) 87/30 سال بود. اکثر پرستاران زن و دارای مدرک کارشناسی بودند. نزدیک به نصفی از پرستاران (42/46%) کمتر از 5 سال سابقه کار داشتند. همچنین میانگین نمره اعتماد به نفس ایشان نسبت به حضور خانواده حین احیا (69/12 ± ) 91/52 از 85 و در حد متوسط بود. پرستاران با سابقه کاری بیشتر، اعتماد به نفس بالاتری داشتند، به طوری که بین میانگین نمره اعتماد به نفس پرستاران با سابقه کمتر از 5 سال و پرستاران با سابقه 11 تا 20 سال اختلاف معنادار (P=0/025 و F=3/200) وجود داشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج: مطالعه حاضر، پرستارانی که سابقه کاری بیشتری دارند از اعتماد به نفس بالاتری برای حضور خانواده حین عملیات احیای قلبی ریوی دارند. بنابراین به مدیران پرستاری و بیمارستانی پیشنهاد می شود تا برای اجرای بهتر مراقبت خانواده محور در بخش اورژانس، از پرستاران با سابقه کاری بیشتر و به تبع آن دارای اعتماد به نفس بالاتر استفاده کنند.

زمینه و هدف: بیماران تحت تهویه مکانیکی به دلیل وجود لوله تراشه در داخل دهان دچار نقص در برقراری ارتباط کلامی می شوند و از آنجایی که امروزه حرکت به سمت الگوی آرام بخشی سبک در حال جریان است، برقراری ارتباط یکی از چالش های مهم برای این بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی به شمار می آید. این مطالعه با هدف تبیین تجارب بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی از برقراری ارتباط در بخش مراقبت ویژه انجام گرفت. روش ها: در این مطالعه از روش پدیدارشناسی برای تبیین تجارب بیماران هوشیار تحت تهویه مکانیکی از برقراری ارتباط در بخش مراقبت ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه استفاده شد. برای جمع آوری داده ها مصاحبه از 10 مشارکت کننده که حداقل 24 ساعت هوشیاری تحت تهویه مکانیکی در بخش مراقبت ویژه را داشتند در یک دوره 6 ماهه در سال 2019-2018 انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش کلایزی و برای تسهیل در طبقه بندی کدهای اولیه بدست آمده از نرم افزار MAXQDA 10 استفاده شد. یافته ها: از کدهای اولیه بدست آمده، دو مضمون اصلی "رنج روحی-روانی" و "تاب آوری" بدست آمد. مضمون اصلی رنج روحی-روانی از زیر مضمون های "وحشت محرومیت" و "نادیده گرفته شدن از جانب دیگران" و مضمون اصلی تاب آوری نیز از زیر مضمون های "درک نقش تامین کننده های مراقبت و خانواده" و "به کارگیری جایگزین های مناسب" تشکیل یافته است. نتیجه گیری: بیماران هوشیار تهویه مکانیکی در تلاش برای افزایش برقراری ارتباط هستند و زمانی که از طرف کادر درمان به ادامه برقراری ارتباط با این بیماران اهمیت داده شود، می تواند باعث ایجاد حس امیدواری و افزایش اعتماد به نفس و کنترل شرایط برای بیماران شود.