پژوهش در پزشکی
سال:1399 | دوره:44 | شماره:4 |تعداد مقالات:13

سابقه و هدف: اثرات داروهای گیاهی در کنترل بیماری های مزمن مانند دیابت در دست بررسی است. یکی از داروهای گیاهی که اخیرا در کنترل دیابت مورد توجه قرار گرفته است سیاه دانه است. مکانیسم اثر سیاه دانه در کنترل دیابت چندان مشخص نیست. یکی از مکانیسم های مرتبط با دیابت نوع 2 که منجر به بهبود مقاومت به انسولین می شود افزایش غلظت آدیپونکتین و کاهش غلظت لپتین سرم است، ولی مطالعات محدودی اثر روغنی سیاه دانه را بر روی غلظت لپتین و آدیپونکتین مورد بررسی قرار داده اند. هدف از این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل دار دو سوکور تصادفی بررسی اثر عصاره روغنی سیاه دانه بر غلظت لپتین و آدیپونکتین سرم در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، چهل و سه بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با سن 30 تا 55 سال (20 زن، سن 53. 7 6. 3 سال) به طور تصادفی به دو گروه مداخله (23 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله روزانه 2 کپسول (500 میلی گرم عصاره روغنی سیاه دانه) و گروه کنترل روزانه دو کپسول (500 میلی گرم دارونما) را به مدت 8 هفته مصرف کردند. غلظت لپتین و آدیپونکتین در ابتدای مطالعه و پس از 8 هفته اندازه گیری شد. برای محاسبه تغییرات غلظت لپتین و آدیپونکتین سرم، از مقادیر پایان مطالعه و ابتدای مطالعه استفاده شد و مقادیر ابتدای و پایان مطالعه با استفاده از آزمون زوجی t آنالیز شد. نتایج: عصاره روغنی سیاه دانه به طور معنی داری در گروه مداخله (مقادیر پایه 7. 3 0. 6، پس از مداخله (P<0. 055, 5. 2 0. 3 در مقایسه با گروه کنترل (مقادیر پایه 7. 6 0. 9، پس از مداخله (P<0. 41, 7. 8 0. 9 کاهش یافت. هیچ تغییری در غلظت آدیپونکتین پس از مصرف دارونما یا عصاره روغنی سیاه دانه مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد که عصاره روغنی سیاه دانه سبب کاهش غلظت لپتین سرم در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می شود ولی تاثیر معنی داری بر غلظت آدیپونکتین سرم بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ندارد.

سابقه و هدف: اهمیت باروری و مسایل مربوط به آن، به عنوان مهمترین عامل موثر تغییر دهنده اندازه جمعیت، باعث شده تا مطالعات در مورد باروری و مسایل ضمیمه آن روز به روز افزایش یابد. ناباروری، ناتوانی جنسی فعال است. گندم با نام علمی Triticum Sativum Lam متعلق به خانواده Poaceae است. تیره گندم از بزرگ ترین تیره های گیاهان گلدار است. با توجه به مصرف زیاد گندم توسط ایرانیان و نظر به اینکه، نازایی یکی از مسایلی است که بنیان خانواده را در هم می ریزد، هدف از این مطالعه بررسی اثر تجویز عصاره هیدروالکلی گندم (Triticum sativum) بر میزان هورمون های استروژن، پروژسترون، لوتیینی کننده (LH) و محرک فولیکول (FSH) در موش های صحرایی ماده بالغ می باشد. روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 30 سر موش ماده در محدوده وزنیmg 250-200 و سن تقریبی سه ماه در 5 گروه 6 تایی شامل گروه های شاهد، کنترل مثبت و دریافت کننده دوزهای mg/kg 50، 100 و 150 عصاره هیدروالکلی گندم انجام گرفت. تجویزها به صورت گاواژ به مدت 21 روز انجام شد. در پایان تیمار، پس از خونگیری از نمونه ها، میزان هورمون های استروژن، پروژسترون، LH و FSHاندازه گیری و داده ها با استفاده از نرم افزار Minitab6 و با آزمون های ANOVA و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، گندم باعث افزایش معنی دار در میزان هورمون های پروژسترون (p=0. 03)، استروژن (p=0. 03) LH, (0. 04=p) و (p=0) FSH در تمام گروه های تجربی گردید. نتیجه گیری: به نظر میرسد که استفاده از عصاره هیدروالکلی گندم موجب افزایش سطح هورمون پروژسترون، استروژن، LH و FSH گردید. احتمالا ترشح زیاد هورمون LH، باعث افزایش سطح هورمون FSH، فعال شدن آپلن و به دنبال آن زنجیره تولید پروژسترون از سلول های گرانولوزای جسم زرد گردیده است.

سابقه و هدف: استخوان اولنا یکی از مهم ترین استخوان های اندام فوقانی می باشد. شکستگی های ناحیه اولکرانون این استخوان بسیار شایع می باشد. زاویه پشتی پروگسیمال اولنا Pudaبخشی از آناتومی نرمال پروگسیمال اولنا می باشد که در صورت عدم ترمیم puda سبب مشکلات عملکردی ناحیه آرنج در آینده می شود. بنابراین هدف از مطالعه ما بررسی شیوع و اندازه زاویه پشتی پروگسیمال اولنا Puda و tip to apex distance با توجه به سن و جنس می باشد که می تواند در مداخله های جراحی مفید بوده ودر طراحی های پلاتین های ناحیه پروگسیمال اولنا مورد استفاده قرار گیرد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-مقطعی بوده که برروی 109 گرافی دوطرفه لترال آرنج انجام شده است و دو متغیر Puda (زاویه پشتی پروگسیمال اولنا) و Tip to apex distance مورد ارزیابی قرار گرفته اند. همچنین آزمون t-test در سطح معنی داری 0. 05 انجام گردید. که با استفاده از نرم افزار 26spss آنالیز گردید. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که اندازهpuda دو طرفه بین جنسیت ها و بصورت مستقل در هر جنس اختلاف معنی داری ندارد. فاصله tip to apex در دوجنس و میان مردان اختلاف معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که tip to apex distance ممکن است بنا به دلایل مختلفی در میان جوامع و جنسیت ها متفاوت بوده و دلیلی بر تنوع پلاتین های آناتومیکی که در شکستگی های استخوان اولنا مورد استفاده قرار میگیرد باشد.

سابقه و هدف: چاقی به عنوان یک چالش جهانی، ناشی از تعادل مثبت انرژی است و به کارگیری پروتکل های تمرین بدنی یکی از روش های مدیریت وضعیت چاقی و اختلالات مرتبط می باشد. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) به تنهایی و همراه با تمرین مقاومتی (ترکیبی CHRT) بر عوامل نیم رخ لیپیدی، گلوکز، انسولین و مقاومت انسولین در زنان میان سال مبتلا به اضافه وزن/چاق انجام شد. روش کار: 24 زن میان سال اضافه وزن/چاق به مدت 8 هفته (5 روز/هفته) در دو گروه همگن (12 نفری) تمرین HIIT به تنهایی و ترکیبی CHRT (3 روز HIIT و 2 روز تمرین مقاومتی) شرکت کردند؛ تمرین HIIT شامل وهله های دویدن به صورت پنج تکرار چهار دقیقه ای با 80 تا 85٪ Vo2max و دو دقیقه استراحت فعال با 60% Vo2max بین تکرارها بود و برنامه تمرین مقاومتی نیز به صورت دایره ای و با %80-75 1-RM انجام شد. نمونه های خونی طی 48 ساعت قبل و بعد از دوره تمرین، جمع آوری شد، سپس داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه تحلیل شد. یافته ها: کاهش توده بدنی و WHR متعاقب پروتکل های تمرینی در گروه HIIT معنی دار نبود (p>0. 05)، درصورتی که هر دو نوع تمرین منجر به کاهش معنا دار درصد چربی بدنی، کلسترول، TG، HDL، LDL، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین شدند که مقادیر فاکتورهای WHR و نیم رخ لیپیدی میان دو گروه تفاوت معنا داری داشتند (p>0. 05) و میزان تغییرات در گروه CHRT بیشتر بود. نتیجه گیری: انجام تمرین CHRT، به دلیل اعمال تاثیرات مضاعف ناشی از سازوکارهای جبرانی هر دو روش تمرینی، به نحو مطلوب تری می تواند منجر به کاهش وزن و تعدیل عوامل متابولیکی در زنان میان سال اضافه وزن/چاق شود.

سابقه و هدف: دیابت بارداری (Gestational Diabetes Mellitus) از اختلالاترایج در بارداری می باشد که بهبود وضعیت متابولیک وکاهش عوارض بارداری در آن اهمیت بسزایی دارد. در این زمینه پروبیوتیک ها به تازگی مورد توجه قرار گرفته اند ولی یافته های کمی وجود دارد، لذا ما به بررسیاثر پروبیوتیک بر روی کنترل قند، بهبود پروفایل لیپید و نتایج بارداری در بیماران مبتلابه دیابت بارداری پرداختیم. مواد وروش ها: در این مطالعه ی کار آزمایی بالینی، 120 بیمار مبتلا به دیابت بارداری تحت رژیم درمانی، بررسی شدند. . بیماران به طور تصادفی در دو گروه (هر گروه 60 نفر)پروبیوتیک و کنترل تقسیم شدند، مشاوره تغذیه انجام شد و به مدت 6 هفته تحت درمان قرار گرفتند. ویژگی های بیوگرافیک (سن، سن بارداری، تعداد بارداری، BMI) بررسی و سطح سرمی FBS، TG، Total cholesterol، LDL و HDL قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. همچنین وزن موقع تولد، نمره ی آپگار، نیاز بهشروع انسولین و عوارض بارداری در کلیه بیماران بررسی شد. نتایج با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بیماران دو گروه از نظر معیار های بیوگرافیک همسان بودند، و تمامی بیماران در ابتدای سه ماه ی دوم بارداری قرار داشتند. در گروه تحت پروبیوتیک FBS کاهش معنا داری داشت (P=0. 01)، و نسبت به گروه کنترل نیاز به شروع انسولین به طور معنا داری کمتر بود (P=0. 026). در هر دو گروه افزایش لیپید ها را داشتیم که در گروه کنترل افزایش LDL (P=0. 01) و در گروه پروبیوتیک افزایش HDL (P=0. 01) معنی دار بود. وزن موقع تولد (P=0. 001) و عوارض باداری (P=0. 028) در گروه تحت پروبیوتیک به طور معنی داری کمتر بود. نتیجه گیری: استفاده از پروبیوتیک ها در GDM منجر به کنترل بهتر قند، کاهش نیازبه انسولین و کنترل بهتر سطح لیپید می شود. همچنین عوارض بارداری در مصرف پروبیوتیک کاهش می یابد. برای تایید نتایج این مطالعه و به دست آوردن الگوی مصرفی مناسب پروبیوتیک ها انجام مطالعات وسیعتر پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: به طور کلی، پیدایش بیماری های عفونی در سرتاسر جهان یک تهدید برای عموم به شمار می رود به خصوص با پیدایش گونه های باکتری گرم مثبت و گرم منفی که در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند یک مشکل کلی در سلامت عموم به چشم می خورد. طی سالیان متمادی از آنتی بیوتیک ها برای کنترل انواع عفونت های ناشی از محیط های بیمارستان و اجتماع استفاده می شد. پیشرفت های فعلی در زمینه نانو بیوتکنولوژی و توانایی تهیه نانو ذره اکسید روی در اندازه ها و شکل های مختلف منجر به رشد و توسعه عوامل جدید ضد میکروبی شده است. در این تحقیق، اثرات ضد باکتریایی نانو ذره اکسید روی بر دو باکتری یرسینیا انتروکلی تیکا و انتروکوک فکالیس مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این پژوهش، نانو ذره اکسید روی از زیولیت تهیه گردید و مقدار آن با استفاده از XRF تعیین شد. حداقل غلظت مهارکنندگی رشد (MIC) و حداقل غلظت باکتری کشی (MBC) با استفاده از روش انتشار دیسک تعیین شد. یافته ها: بر اساس نتایج این بررسی، مقدار MIC نانو ذره اکسید روی برای همه ی باکتری های مورد آزمایش 4 میلی گرم بر میلی لیتر و مقادیر MBC این ماده برای سویه استاندارد و جدایه یرسینیا انتروکلی تیکا 4 میلی گرم بر میلی لیتر و برای سویه استاندارد و جدایه انتروکوک فکالیس 64 میلی گرم بر میلی لیتر محاسبه گردید. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، در مورد باکتری گرم منفی یرسینیا انتروکلی تیکا کاهش شدیدتری در مقایسه با باکتری گرم مثبت انتروکوک فکالیس مشاهده شد. با توجه به نتایج بدست آمده، می توان به استفاده از این نانو ذرات در بخش های مختلف صنایع غذایی از جمله بسته بندی مواد غذایی جهت مهار یا کاهش رشد میکروارگانیسم های موجود در غذا در آینده امیدوار بود.

سابقه و هدف: بافت چربی بواسطه ترشح آدیپوکاین های مختلف مانند IL-6 و CRP نقش مهمی در پاتوژنز و توسعه دیابت نوع2 ایفا می کند. با توجه به نقش فعالیت بدنی بر کاهش عوامل التهابی و عدم قطیعت در مورد موثرترین مدل تمرینی، هدف از اجرای پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تداومی بر میزان بیان ژن IL-6 و CRP در بافت چربی رت های دیابتی بود. روش کار: 21 سر رت نر نژاد ویستار پس از القا دیابت نوع 2 (با مصرف هفت ماه غذای پرچرب و شیرین حاوی30 درصد چربی حیوانی و 25 درصد فروکتوز) در سه گروه هفت تایی شامل گروه کنترل، تمرین تداومی و HIIT تقسیم شدند. برنامه تمرین تداومی و HIIT به مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته اجرا شد. بیان IL-6 و CRP در بافت چربی احشایی به روش Real Time PCR بررسی شد. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری p<0. 05 آنالیز شد. یافته ها: کاهش معنادار بیان ژن IL-6 در گروه های HIIT و تداومی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (p<0. 001) و میزان کاهش بیان IL-6 در گروه HIIT نسبت به گروه تداومی معنادار بود (p=0. 022)، به طوری که این میزان در گروه تداومی و تناوبی به ترتیب 0. 62 0. 06 و 0. 38 0. 09 بود؛ کاهش معنادار بیان CRP نیز در هر دو گروه تمرین کرده در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (p<0. 001)، به طوری که این میزان در گروه تداومی و تناوبی به ترتیب 0. 66 0. 1 و 0. 59 0. 06 بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که HIIT در مقایسه با تمرین تداومی در کاهش التهاب بافت چربی موثرتر است.

سابقه و هدف: سلول های بنیادی اسپرماتوگونی (SSCs) مدلی عالی برای کمک به درک بیشتر روند تمایز، رشد و عملکرد بیضه ها می باشد و در نتیجه امکان استفاده بیشتر از این سلول ها در درمان نازایی، تولید حیوانات تراریخته و داروهای نوترکیب را فراهم می کنند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات غلظت های مختلف ملاتونین بر القاء کلونی زایی SSCs است. مواد و روش ها: سلول های اسپرماتوگونی از بیضه بره های نابالغ با استفاده از هضم آنزیمی دو مرحله ای استخراج گردید و سپس به مدت 10 روز در 3 گروه شامل گروه شاهد (کشت ساده در محیط پایه DMEM حاوی 1% آنتی بیوتیک و 5% سرم گوساله جنینی(FBS)) و تیمارهای 1 و 2 (به ترتیب کشت در محیط کشت پایه مذکور توام با اضافه کردن 1 میکرومول و 1 نانومول ملاتونین) کشت شدند. تعویض محیط کشت هر 72 ساعت یکبار انجام شد و همزمان تعداد و قطر کلونی ها با استفاده از میکروسکوپ معکوس ارزیابی شد. نتایج: ماهیت بنیادینگی سلول های اسپرماتوگونی با استفاده از رنگ آمیزی ایمنوسیتوشیمی علیه آنتی ژن PGP9. 5 تایید گردید. تعداد و مساحت کلونی های اسپرماتوگونی در روز هفتم کشت در تیمار 1 به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (P=0. 04578). نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که افزودن ملاتونین با دوز 1 میکرومول تاثیر مثبتی بر القاء کلونی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط آزمایشگاه دارد.

سابقه و هدف: پلاکت ها در طی مدت ذخیره سازی دچار یکسری تغییرات بیوشیمیایی، عملکردی و مرفولوژیک می شوند که به مجموع انها آسیب ذخیره پلاکت گفته میشود که میتواند سبب کاهش عملکرد و کاهش بقاء پلاکت ها گردد. آسیب اکسیداتیو یکی از دلایل اصلی آسیب ذخیره پلاکت می باشد. به همین دلیل در این مطالعه سعی شده به تعیین تاثیر استرس اکسیداتیو در پلاکت ها در طول مدت نگهداری پرداخته شود. این تحقیق در سال 1396 در مرکز تحقیقات سازمان انتقال خون ایران انجام شده است. مواد و روش ها: دراین مطالعه که از نوع تجربی بود، 10کیسه کنسانتره پلاکت تهیه شده به روش پلاکت غنی از پلاسما (PRP)، مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای تحقیق شامل، اندازه گیری گونه های فعال اکسیژن میتوکندریایی(ROS)، غلظت مالون دآلدیید(MDA)، غلظت متابولیت های نیتریک اکسید (نیترات/نیتریت)، فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز(LDH) و شمارش پلاکت ها در روزهای 1، 3، 5 و 7 نگهداری بود. در این مطالعه برای توصیف داده های بدست آمده از آنالیز آماری واریانس استفاده گردید. یافته ها: میزان ROS میتوکندریایی (37 16. 22)، غلظت (22. 2 11. 6) MDA و فعالیت آنزیم (3680 7. 4) LDH در طول نگهداری پلاکت ها، بصورت معنی داری افزایش یافته بود (P<0. 001). از طرف دیگر، شمارش پلاکت ها نیز، بصورت معنی داری نگهداری کاهش یافته بود. غلظت متابولیت های نیتریک اکسید (نیترات و نیتریت) در طی روزهای نگهداری پلاکت تغییر چندانی را نشان نمی داد (P>0. 05). نتیجه گیری: به نظر می رسد که استرس اکسیداتیو در طول مدت نگهداری پلاکت ها به وقوع پیوسته که می تواند باعث کاهش تعداد پلاکت ها و کاهش بقاء آنها در طول مدت نگهداری شود. شاید استفاده از مواد افزودنی آنتی اکسیدان در پلاکت ها بتواند سبب کاهش آسیب اکسیداتیو و در نتیجه افزایش بقاء این فرآورده خونی مهم گردد.

سابقه و هدف: سلامت انسان با کمیت و کیفیت خواب ارتباط دارد. هدف مطالعه حاضر تعیین کیفیت خواب در سالمندان با مشکل قلبی-عروقی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی روی 147 بیمار مبتلاء به بیماری عروق کرونر قلب مراجعه کننده به بیمارستان امام علی کرمانشاه انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ، پرسشنامه افسردگی و اضطراب بک استفاده شده است. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نگارش 25 و روش های آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: 131 نفر(1/89%) کیفیت خواب ضعیف داشتند. که از این تعداد 84 نفر(1. 57 درصد) نمره در بازه 5-9 داشتند که نشان دهنده مشکلات خواب خفیف می باشد. 41 نفر (9/34 درصد) نمره در بازه 10-14 داشتند که حکایت از شدت مشکلات متوسط دارد و 6 نفر (1. 4درصد) نمره در بازه 15-21 داشتند که نشان دهنده مشکلات خواب شدید است. میانگین نمره کل کیفیت خواب در بیماران 8. 29 3. 36 بود که نشان دهنده کیفیت خواب ضعیف بیماران عروق کرونر قلب می باشد. همچنین نتایج نشان داد که از سن، تحصیلات با کیفیت خواب ارتباط نداشت ولی متغیرهای جنسیت، شاخص توده بدنی و متغیرهای روانشناختی مانند افسردگی، اضطراب و نشخوار فکری با کیفیت خواب این بیماران مرتبط بود (0. 05>p). بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بیماران عروق کرونر قلب کیفت خواب پایینی دارند. همچنین با توجه به رابطه ای که بین متغیرهای روانشناختی مانند افسردگی و اضطراب و کیفیت خواب آن ها وجود دارد انجام اقداماتی جهت کاهش این مولفه ها نیز لازم به نظر می رسد.

سابقه و هدف: از تمرینات ورزشی به عنوان مهمترین استراتژی غیر دارویی برای ایجاد اثرات حفاظتی پیش شرطی سازی میوکارد نام برده می شود، اما به طور کامل مکانیسم دقیق چنین فرایندی هنوز مشخص نیست. بنابراین، در این پژوهش به ارزیابی آثار حفاظتی پیش شرطی سازی تمرینات شنا بر آسیب ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن میوکارد در موش های نر ویستار پرداخته شد. مواد و روش ها: بدین منظور، 20 راس موش ویستار به طور تصادفی در دو گروه کنترل و گروه تمرینی توزیع شدند. گروه تمرینی به مدت 10 هفته (5 روز در هفته، هر جلسه 60 دقیقه) به فعالیت شنا پرداختند. پس از اتمام دروه تمرینی کلیه آزمودنی ها تحت جراحی ایسکمی (30 دقیقه) ریپرفیوژن (120 دقیقه) میوکارد قرار گرفتند. سپس اندازه ناحیه انفارکتوس و شاخص های فشار اکسیداتیو مورد اندازه گیری قرار گرفت. یافته ها: نتایج آنالیز آماری نشان داد که شاخص های آنتی اکسیدانیGSH، GPx و کاتالاز پس از آسیب ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن میوکارد بین دو گروه تفاوتی نداشت، اما میزان MDA و MPO در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود. همچنین اندازه ناحیه انفارکتوس متعاقب آسیب ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن میوکارد در گروه تمرینی (4/6± 32/34) نسبت به گروه کنترل (7/9± 17/42) به میزان 8 درصد کمتر بود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که ده هفته تمرینات شنا از طریق کاهش تولید رادیکال های آزاد موجب کاهش اندازه ناحیه انفارکتوس پس از آسیب ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن میوکارد می گردد. این تغییرات حاکی از ایجاد اثرات حفاظتی پیش شرطی سازی تمرینات شنا می باشد.

سابقه و هدف: کارکنان شاغل در بخش ای سی یو یکی از مهم ترین راه های انتقال اسینتوباکتر بومانی با وسایل مختلف ازجمله کاتتر به بیماران می باشند. هدف از این مطالعه بررسی حضور آنتی بادی علیه پپتید های ایمونوژنیک پروتیین ompA (Outer Membrane Protein A) طراحی شده از اسینتوباکتر بومانی به عنوان پپتید های کاندید واکسن علیه این پاتوژن است. روش بررسی: در اینمطالعه تجربی، 62 نمونه خون شامل پرستاران بخش ICU بیمارستان گنجویان دزفول و بیمارستان فیروز آبادی تهران و همچنین افراد سالم غیر مرتبط با عفونت های بیمارستانی و بیماران مبتلا به لوپوس جمع آوری گشت. سرم افراد به منظور کاهش آنتی بادی های غیر اختصاصی، در مواجه با لیزات باکتری اشرشیاکلی قرار گرفت. جهت تعیین نمونه های مثبت از نظر وجود آنتی بادی علیه اسینتوباکتر بومانی تست الایزا با لیزات اسینتوباکتر بومانی برای تمام نمونه ها انجام شد. نمونه های مثبت جدا شده و حضور آنتی بادی علیه پپتید های ایمونوژنیک طراحی شده، توسط الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: از 33 نمونه پرستاران بخش ICU، ٪ 75 دارای آنتی بادی علیه اسینتوباکتر بومانی (مثبت) و از 22 نمونه نرمال غیر شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی 27% مثبت بودند و اختلاف میانگین عدد جذب (OD) گروه پرستاران و افراد غیر در معرض با P=0/0002 محاسبه شد. همچنین نتایج الیزا با پپتید های ایمونوژنیک طراحی شده از پروتیین ompA اسینتوباکتر بومانی نشان داد پپتید شماره 5 بیشترین توانایی را برای واکنش با آنتی بادی موجود در سرم دارا می باشد. و سرم افراد مبتلا به لوپوس در مواجهه با این پپتید نیز دارای تیتر آنتی بادی بودند. نتیجه گیری: پرسنل شاغل در بخش های آی سی یو به دلیل در معرض قرارگرفتن مکرر و فراوان با اسینتو باکتر بومانی، واجد سطوح بالایی از آنتی بادی سرمی هستند، همچنین افراد غیر در معرض قرار گرفته نیز واجد سطوحی از آنتی بادی البته پایین تر از جمعیت در معرض می باشند. این یافته با سابقه قبلی این پژوهش که در افراد غیر در معرض، علیه این پاتوژن آنتی بادی سرمی مشاهده نشده بود (1)، متفاوت بود که دلیل آن علاوه بر سپری شدن زمانی حدود 5 سال، نشان دهنده گسترش رو به افزایش کلونیزاسیون باکتری در سطوح بیوتیکی انسان ها می باشد. هرچند اثبات این نظریه و نیز استفاده از این روش به عنوان یک روش تشخیصی نیاز به تعداد بسیار بیشتری از نمونه های در معرض و غیر در معرض می باشد.

سابقه و هدف: فعالیت بدنی شدید باعث رهایش رادیکال های آزاد اکسیژن و موجب آسیب های اکسایشی در ماکرو مولکول های زیستی می شوند. یکی از راه های مقابله با اثرات نامطلوب فشار اکسایشی ناشی از فعالیت های ورزشی استفاده از مکمل های ضد اکسایشی خوراکی است. هدف مطالعه حاضر تعیین اثر ده هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل سزامین بر عوامل استرس اکسایشی غیرآنزیمی در مردان ورزشکار بود. مواد و روش ها: 40 آزمودنی پسر ورزشکار با حداقل 4 سال سابقه فعالیت ورزشی مستمر به صورت داوطلبانه در این مطالعه تجربی شرکت کردند. آزمودنی ها بطور تصادفی در چهار گروه دارونما (10 نفر)، تمرین (10 نفر)، تمرین + مکمل (10 نفر) و مکمل (10 نفر) قرار گرفتند. مداخله بمدت ده هفته شامل پروتکل تمرین هوازی (چهار روز در هفته/ 35-30 دقیقه) و مصرف مکمل سزامین (3 قرص 17 میلیگرمی در هفته) بود. نمونه های خونی در شش مرحله شامل پیش آزمون (شرایط پایه بلافاصله و 24 ساعت بعد از یک وهله تمرین شدید) و پس ازمون (بعد ده هفته تمرین هوازی و 24 ساعت یعد از یک وهله تمرین شدید) گرفته شد. داده ها بوسیله آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری p-value<0. 05 تحلیل شد. یافته ها: پس از ده هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل سزامین، مقادیر پلاسمایی ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و اسیداوریک افزایش معنی دار (P=0. 001) و بیلی روبین (P=0. 007) و پروتیین تام پلاسمایی (P=0. 001) کاهش معنی دار نسبت به حالت پایه داشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از مکمل سزامین توام با فعالیت هوازی با حجم مناسب برای بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی غیرآنزیمی افراد ورزشکار می تواند مفید و باعث تقویت سیستم آنتی اکسیدانی آنها شود.