طب داخلی روز (افق دانش)
سال:1399 | دوره:27 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

اهداف: آنژیوگرافی عروق قلبی روشی اضطراب آور برای بیماران است. به طوری که 80 درصد بیماران اضطراب قبل از آنژیوگرافی را بیان کرده اند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر واقعیت مجازی و تنفس ریتمیک بر اضطراب بیماران کاندید آنژیوگرافی عروق کرونر در بیمارستان علی ابن ابی طالب (ع) شهر زاهدان در سال 1398 انجام شد. مواد و روش  ها: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی بود که در سال 1398 روی نود بیمار بستری در بخش مراقبت های قلبی بیمارستان علی ابن ابی طالب(ع) شهر زاهدان انجام شد. واحدهای پژوهش به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در سه گروه واقعیت مجازی، تنفس ریتمیک و کنترل قرار گرفتند. میزان اضطراب قبل، نیم و یک ساعت بعد از مداخله با پرسش نامه اشپیل برگر اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 در سطح معنی داری 5/05 با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس اندازه های تکراری و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته  ها: میانگین و انحراف معیار اضطراب واحدهای پژوهش قبل از مداخله در گروه واقعیت مجازی، تنفس ریتمیک و کنترل به ترتیب 7/82± 57/56، 6/49± 57/10 و 6/74± 56/33 بود. میانگین و انحراف معیار اضطراب واحدهای پژوهش یک ساعت پس از مداخله در گروه واقعیت مجازی 7/46± 42/30، تنفس ریتمیک 6/14± 47/46 و کنترل 6/47± 55/93 بود. نتایج بین گروهی آزمون آنالیز واریانس اندازه های تکراری نشان داد کاهش میانگین اضطراب واحدهای پژوهش در طی مدت مداخله در سه گروه تفاوت معنی داری داشت (0/001˂ P). این تفاوت مربوط به گروه کنترل با دو گروه واقعیت مجازی (0/001˂ P) و گروه تنفس ریتمیک (0/004=P) است؛ به طوری که کاهش میانگین اضطراب واحدهای پژوهش در طی مدت مداخله در گروه واقعیت مجازی و تنفس ریتمیک به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود. نتیجه  گیری: نتایج نشان داد واقعیت مجازی و تنفس ریتمیک منجر به کاهش اضطراب بیماران کاندید آنژیوگرافی می شود و کاربرد آن ها به عنوان روش هایی بدون تهاجم، ارزان، بدون عارضه و قابلیت اجرای آسان پیشنهاد می شود.

اهداف: سرطان پستان، شایع ترین سرطان در زنان و دارای بالاترین میزان مرگ ومیر در میان سرطان ها در بین زنان است. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بهزیستی روان شناختی و سرسختی روان شناختی با نقش میانجی گری حمایت اجتماعی در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. مواد و روش  ها: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان مبتلا به سرطان پستان در استان مازندران در سال 1397 بود. به این منظور نمونه ای شامل 236 بیمار مبتلا به سرطان پستان به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، سپس مقیاس های بهزیستی روان شناختی ریف (RSPWB)، سرسختی روان شناختی (AHI) و حمایت اجتماعی برلین روی آنان اجرا شد. داده ها با استفاده از الگوی معادله ساختاری (SEM) تحلیل شدند. یافته  ها همبستگی بین متغیرهای بهزیستی روان شناختی و سرسختی روان شناختی با حمایت اجتماعی معنادار بود (001/P<0). شاخص های برازش حاکی از برازش مناسب با الگوی پیشنهادی بود (05/P<0). همچنین رابطه غیرمستقیم بین سرسختی روان شناختی و بهزیستی روان شناختی از طریق حمایت اجتماعی معنا دار بود (05/P<0). نتیجه  گیری: با توجه به اهمیت حفظ و ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان، بررسی میزان سرسختی روانی و حمایت اجتماعی با بهزیستی روان شناختی و مداخله جهت افزایش سلامت روانی این بیماران جهت بهبودی و سازگاری با بیماری توصیه می شود.

اهداف: ناتوانی، استقلال افراد سالمند و کیفیت زندگی آنان را کاهش و وابستگی آن ها را افزایش می دهد و باعث نیازمندی فرد سالمند به حمایت های روزافزون، افزایش پذیرش در خانه سالمندان و مرگ زودرس می شود. هدف این پژوهش؛ تعیین میزان ناتوانی و عوامل مؤثر بر آن در سالمندان شهر گناباد بود. مواد و روش  ها: این مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی (از نوع مقطعی) و به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی روی 470 نفر از سالمندان 60 سال و بالاتر ساکن شهر گناباد انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه مشخصات جمعیت شناختی و پرسش نامه استاندارد شده سازمان جهانی بهداشت برای بررسی ناتوانی درسالمندان بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 14/5 و آزمون کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک رتبه ای تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته  ها: 35/6 درصد سالمندان دارای ناتوانی خیلی کم، 40/6 درصد کم، 15/2 متوسط و 8/6 درصد دارای ناتوانی شدید بودند. سن (0/001>P)، جنس (0/03=P)، سطح سواد (0/001>P)، و سابقه بیماری زمینه ای (0/001>P) پیش بینی کننده های معنی دار ناتوانی سالمندان بودند. نتیجه  گیری: بین ناتوانی و افزایش سطوح آن با سالمند شدن فرد ارتباط وجود دارد، با توجه به افزایش جمعیت سالمندان، لزوم اهمیت به سلامت، کاهش ناتوانی ها و ارتقای کیفیت زندگی آنان برای حفظ زندگی مستقل و عدم وابستگی، ضروری است.

اهداف: سوانح و حوادث جزء علل اصلی بستری شدن و مرگ به شمار می روند. این مطالعه به بررسی شیوع و علل انواع حوادث ثبت شده در مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی شهرستان گناباد در سال 1397 با استفاده از نمودار پارتو پرداخته است. مواد و روش  ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی توصیفی است و در آن اطلاعات مربوط به 12281 حادثه ثبت شده در سال 1397 بررسی شد و متغیر های مورد نیاز از قبیل تعداد حادثه، علل حادثه، سن، جنس و زمان حادثه به تفکیک حوادث مرتبط با حمل و نقل و حوادث غیرمرتبط با حمل و نقل جمع آوری شد و درنهایت با استفاده از نمودار پارتو و به کمک نرم افزار مینی تب نسخه 16، SPSS نسخه 18 و 2010 EXCEL مورد آنالیز قرار گرفت. یافته  ها: با توجه به نتایج، بالاترین نرخ حوادث مربوط به سقوط (542 مورد، 46 درصد) و کمترین آن مربوط به حوادث سوختگی شیمیایی و سوختگی الکتریکی با یک مورد حادثه است. بیشترین شکایت افراد مراجعه کننده مربوط به تصادف است (15/5 درصد). در مطالعه حاضر نرخ حوادث جاده ای بیشتر از حوادث درون شهری است (به ترتیب 8142 "66 درصد" و 4208 مورد "34 درصد"). بیشترین میزان حوادث مربوط به موتور سیکلت (748مورد "47 درصد") و خودروی سبک (744 مورد "47 درصد") است و تعداد حوادث رخ داده در ماه شهریور و فروردین بیشتر است. بیشترین حوادث در سن 16 تا 20 سال و در افراد مذکر است. نتیجه  گیری: از آنجا که حوادث مربوط به سقوط و برخورد با نیروی مکانیکی بیشترین میزان شیوع را دارد، بایستی در جهت پیشگیری از این قبیل حوادث و بررسی علل ایجاد آن ها منابع مالی و انسانی بیشتری تخصیص یابد و با توجه به اینکه بیشترین شکایت افراد مراجعه کننده به مرکز فوریت پزشکی تصادف است و نرخ حوادث جاده ای بیشتر است، توسعه آگاهی مردم نسبت به رعایت اصول ایمنی در هنگام رانندگی و افزایش ضریب ایمنی جاده ها ضروری است.

اهداف: وسواس فکری عملی یکی از مشکلات جدی سلامت روان شناختی بوده و سالانه هزینه های اقتصادی و اجتماعی هنگفتی را بر جامعه تحمیل می کند و علائم ناتوان کننده آن کارکرد میان فردی، شغل و زندگی فرد را مختل می کند. هدف پژوهش بررسی نقش میانجی ناگویی هیجانی در رابطه بین سبک های مقابله ای و ویژگی های شخصیتی با وسواس فکری عملی بود. مواد و روش  ها: روش پژوهش، توصیفی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش تمامی بیماران مبتلا به وسواس فکری عملی مراجعه کننده به کلینیک های روان پزشکی شهر کرمان در سال 1397-1398 بودند که از میان آن ها دویست نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه سبک های مقابله ای لازاروس و فولکمن (1984)، پرسش نامه شخصیتی پنج عاملی نئو کاستا و مک کری (1985)، پرسش نامه ناگویی هیجانی تورنتو باگبی، پارکر و تیلور (1994) و پرسش نامه وسواس فکری عملی مادسلی هاجسون و راچمان (1997) بود. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی هم زمان و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام گرفت. یافته  ها: نتایج نشان داد که ویژگی های شخصیتی (به جز روان رنجورخویی) با ناگویی هیجانی (000/0>P؛ 0/523-= r) و وسواس فکری عملی (000/0>P؛ 0/253-= r) رابطه منفی و معکوس دارد. همچنین ناگویی هیجانی با وسواس فکری عملی (000/0P؛ 0/045-=r) رابطه ندارد، اما سبک هیجان مدار با وسواس فکری عملی (0/005>P؛ 0/198=r) رابطه مثبت و مستقیم دارد. شاخص برازش داده حاکی از براش مناسب داده ها با الگوی پیشنهادی بود (0/05>P). نتیجه  گیری: ناگویی هیجانی به عنوان میانجی گر در رابطه بین سبک های مقابله ای و ویژگی های شخصیتی با وسواس فکری عملی، نقش مهمی در بهبود سلامت روان بیماران وسواسی دارد.

اهداف: دیابت نوع 2 یک بیماری در حال رشد و یک خطر مهم برای ابتلا به بیماری عروق کوچک و بزرگ است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر شش هفته تمرین هوازی بر بیان ژن HMGB1 بافت آئورت موش های دیابتی بود. مواد و روش  ها: در این مطالعه تجربی چهل سر موش صحرایی نر (هشت هفته ای) به طور تصادفی انتخاب و پس از آشنایی با پروتکل تمرین به چهار گروه تقسیم شدند (ده سر در هر گروه): 1. کنترل سالم؛ 2. کنترل دیابت؛ 3. تمرین دیابت؛ 4. تمرین سالم. ابتدا مدل دیابت القا شد سپس در گروه تمرینی پنج روز دویدن روی تریدمیل به مدت شش هفته اجرا شد. پس از دوازده تا چهارده ساعت ناشتایی و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه گیری از بافت آئورت جهت تجزیه و تحلیل HMGB1 با تکنیکPCR Real Time انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. در صورت مشاهده تفاوت معنی دار از آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین محل اختلاف بین گروهی استفاده شد (0/05> P). یافته  ها: القای دیابت منجر به افزایش معنی دار بیان ژن HMGB1 در بافت آئورت موش ها شد (P=0/001) که انجام تمرین هوازی سبب کاهش معنی دار این ژن شد (P=0/003). همچنین انجام تمرین هوازی در موش های سالم نیز مقادیر بیان ژن HMGB1 بافت آئورت را کاهش داد (P=0/000). نتیجه  گیری: تمرین هوازی ممکن است با کاهش بیان ژن HMGB1 در بافت آئورت موش های صحرایی دیابتی اثر محافظتی داشته باشد و می تواند به عنوان یک روش غیردارویی مؤثر برای بهبود التهاب ناشی از دیابت و جلوگیری از اختلالات عروقی مورد استفاده قرار گیرد.

اهداف: هموستاز و سطوح آدیپوکاین های بدن تحت تأثیر فعالیت بدنی و اضافه وزن قرار گرفته، بدین ترتیب دستخوش تغییراتی می شوند. از این رو هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرین ورزشی پیلاتس بر سطوح سرمی رزیستین، ویسفاتین، و کمرین زنان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش  ها: در مطالعه نیمه تجربی حاضر، 28 زن دارای اضافه وزن داوطلبانه شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه چهارده نفره (آزمایش و کنترل) تقسیم شدند. برنامه تمرینی پیلاتس به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) در باشگاه ورزشی اهواز به اجرا درآمد. در این مدت اعضای گروه کنترل هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشتند. نمونه های خونی قبل و 48 ساعت پس از هفته هشتم تمرین بعد از 14-12 ساعت ناشتا بودن طی دو مرحله برای اندازه گیری سطوح سرمی رزیستین، ویسفاتین و کمرین از گروه های مورد مطالعه گرفته شد. از آزمون آماری تی وابسته جهت بررسی تغییرات درون گروهی متغیرها و از آزمون تحلیل کوواریانس جهت بررسی تغییرات بین گروه های تحقیق استفاده شد. مقادیر به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 23 با سطح معناداری کوچک تر از 0/05 آنالیز شدند. یافته  ها: نتایج تحقیق نشان داد که پس از یک دوره تمرین پیلاتس در گروه تمرین میزان تغییرات سطوح سرمی رزیستین (0/001=P) ویسفاتین (0/045=P) و کمرین (0/009=P) کاهش معناداری نسبت به قبل از تمرین داشتند. همچنین در مقایسه بین گروهی نیز میزان تغییرات سطوح سرمی رزیستین (0/005=P) ویسفاتین (0/034=P) و کمرین (0/025=P) نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشتند. نتیجه  گیری: بر اساس نتایج این گونه به نظر می رسد که تمرین ورزشی پیلاتس یک عامل تحریکی کافی برای کاهش رزیستین، ویسفاتین و کمرین در زنان دارای اضافه وزن است و می تواند به عنوان یک برنامه تمرینی مناسب جهت کنترل سلامت و وضعیت فیزیولوژیک در زنان دارای اضافه وزن مورد توجه قرار گیرد.

اهداف: استرس یکی از عوامل اصلی است که در آغاز، تشدید و عود بیماری مالتیپل اسکلروزیس نقش دارد، فعال شدن بیماری هزینه های قابل توجهی برای فرد و جامعه دارد. در این راستا هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش هوش معنوی، حس انسجام و انعطاف پذیری شناختی (منابع درونی) در پیش بینی استرس ادراک شده بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود. مواد و روش  ها: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود و 156 نفر از افراد مبتلا به بیماری مالتیپل اسکلروزیس به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان مقیاس هوش معنوی، حس انسجام، استرس ادراک شده و پرسش نامه انعطاف پذیری شناختی را کامل کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی (رگرسیون گام به گام) و نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. یافته  ها: یافته ها نشان داد که از بین مؤلفه های هوش معنوی، آگاهی متعالی؛ از بین مؤلفه های حس انسجام، معنی دار بودن و از بین مؤلفه های انعطاف پذیری شناختی، کنترل پذیر بودن و جایگزین ها استرس ادراک شده را پیش بینی می کند. نتیجه  گیری: بر مبنای نتایج، به نظر می رسد که در برنامه مدیریت استرس، آموزش منابع درونی مقابله می تواند به کاهش استرس ادراک شده کمک کند.