آرشیو توانبخشی (توانبخشی)
سال:1389 | دوره:11 | شماره:2 (مسلسل 42) |تعداد مقالات:22

هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ماساژ بر شاخص های رشدی و حیطه های تکاملی شیرخواران طراحی و اجرا شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی با تخصیص تصادفی است که بر روی 92 شیرخوار 2 تا 4 ماهه مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی امام خمینی شهر قم در سال 1388 انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها شامل یک فرم اطلاعات دموگرافیک و شاخص های رشدی شامل: وزن، قد، دورسر، دورسینه و دور بازو بودند. جهت شاخص های تکاملی در سن دو ماهگی از «چک لیست بررسی تکامل» استفاده گردید و در سن چهار ماهگی از آزمون تکاملی «پرسشنامه سنین و مراحل» استفاده گردید. شیرخواران در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. در گروه آزمایش به مادر آموزش داده شد که هر شب قبل از خواب و هر بار 15 دقیقه به مدت دو ماه شیر خوار را به روش ماساژ سوئدی لمس نماید. سپس شاخص های رشدی و تکاملی در چهار ماهگی بررسی و با هم مقایسه گردیدند.یافته ها: هر دو گروه از نظر جنس، شاخصهای رشد و تکامل در ورود به مطالعه همسان بودند. بعد از مداخله، افزایش وزن ((P<0.001، دور سینه ((P<0.001، دور بازو (p<0.001) در گروه آزمایش بیشتر از شاهد بود و اختلاف آماری معنی داری وجود داشت. افزایش دور سر و قد در گروه آزمایش بیشتر بود اما تفاوت معناداری نداشت. از نظر حیطه های تکاملی در 4 ماهگی در حیطه حرکات درشت ( (p<0.03و شناختی-اجتماعی ((p<0.001 در گروه آزمایش تفاوت معنادار بود و در حیطه ارتباطی ارزش اخباری بینابینی بود (P=0.058)، ولی در حیطه حرکات ظریف و حل مساله اختلاف معنی دار مشاهده نگردید.نتیجه گیری: ماساژ بر شاخص های رشد و تکامل شیرخواران موثر است.

   هدف: یکی از مشکلات افراد مبتلا به نشانگان شلی مفصلی عمومی دررفتگی و نیمه دررفتگی های حاد و مکرر شانه می باشد. با توجه به اهمیت کتف در ثبات و عملکرد شانه، هدف این مطالعه بررسی مقایسه ای وضعیت و راستای سه بعدی کتف در زنان مبتلا به پرتحرکی و شلی مفصلی و زنان سالم در حین بالا بردن بازو در صفحات فرونتال و ساژیتال می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی و مورد– شاهدی، ‍16 زن دچار شلی مفصلی به روش ساده و در دسترس و 16 زن سالم به روش همتاسازی و جورکردن با گروه مورد بر اساس سن، شاخص توده بدن و دوره قاعدگی انتخاب و با استفاده از دستگاه آنالیز حرکتی ویکون وی 460، جهت قرارگیری ( زوایای چرخش رو به بالا، تیلت خلفی، چرخش داخلی) و وضعیت کتف (بالا، پایین و داخل، خارج) آنها در زوایای مختلف بالا بردن بازو مورد سنجش و مقایسه قرار گرفت. جهت تحلیل داده های حاصل از آزمون تی مستقل استفاده گردید.یافته ها: در زوایای90  درجه (P=0.03)،120 درجه ( (P= 0.01و دامنه کامل حرکتی شانه (P=0.04)، میزان چرخش رو به بالای اسکاپولا در صفحه ساژیتال در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کاهش داشت. همچنین میزان جابجایی خارجی در صفحه ساژیتال در زوایای 90 درجه ((P=0.02 و 180 درجه (P=0.02) و در صفحه فرونتال در زوایای 120 درجه ((P=0.02 و 180 درجهP=0.01) ) کاهش معناداری را در گروه بیمار نسبت به گروه سالم نشان داد.نتیجه گیری: تغییر کینماتیک کتف یکی از عوامل مساعد کننده بروز آسیبهای شانه در زنان مبتلا به شلی مفصلی بوده و شاید نقص در سیستم عصبی– عضلانی عامل بوجود آورنده تغییرات در کینماتیک استخوان کتف در افراد مبتلا به نشانگان شلی مفصلی عمومی باشد.   

هدف: فشارهای اجتماعی نشات گرفته از افزایش علاقمندی به لاغری و نظرات گسترده در مورد ساختار بدن باعث شده است که نارضایتی از بدن در میان زنان که می تواند منشا کاهش عزت نفس، افسردگی و سایر اختلالات باشد، بسیار شایع شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر ورزش هوازی کوتاه مدت بر جنبه های مختلف نگرش تصویر بدنی در زنان بزرگسال می باشد. روش بررسی: در این پژوهش مداخله ای و شبه تجربی، از طریق نمونه گیری در دسترس، 82 نفر از زنان بزرگسال (18 تا 45 سال)، از میان 150 نفر از مراجعان به باشگاه های گل و انقلاب شهر تهران با توجه به همسان سازی و در نظر داشتن معیارهای ورود و خروج (عدم شرکت در انواع ورزش در3 ماه گذشته، عدم ابتلا به اختلالات جسمی و وجود نگرش منفی در مورد تصویر بدنی) انتخاب شده و به صورت تصادفی تعادلی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه چند بعدی نگرش فرد در مورد بدن خود (MBSRQ) انجام شد. گروه مداخله به مدت 4 هفته و هفته ای 3 روز به مدت 1 ساعت در ورزش هوازی شرکت کردند. داده های حاصل با آزمون های تی مستقل و زوجی و مجذور خی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مقایسه دو گروه بعد از مداخله، حاکی از وجود اختلاف معنادار بین آنها در خرده مقیاس های ارزیابی از ظاهر (P<0.001)، آگاهی از ظاهر (P<0.001)، آگاهی از احساس سلامت جسمانی ( (P=0.03و آگاهی از احساس بیماری (P=0.02) بود، ولی در مورد خرده مقیاس های ارزیابی از تناسب جسمانی (P=0.141) ، آگاهی از تناسب جسمانی (P=0.888)، ارزیابی از احساس سلامت جسمانی (P=0.72)، رضایت از بخشهای مختلف بدن  (P=0.082)، مشغولیت فکری با اضافه وزن (P=0.167) و ارزیابی وزن (P=0.156) بین دو گروه اختلاف معناداری وجود نداشت.نتیجه گیری: دوره های کوتاه مدت ورزش هوازی در بهبود برخی ابعاد نگرش تصویر بدنی در زنان بزرگسال موثر بوده و می تواند به عنوان یک ابزار درمانی در کاردرمانی مورد استفاده قرار گیرد. 

هدف: تعیین شدت اضطراب در مادران دارای کودکان فلج مغزی و ارتباط آن با نوع و شدت ناتوانی کودک بود.روش بررسی: این تحقیق به روش توصیفی-تحلیلی انجام شد. به این منظور 43 نفر از مادران دارای کودک 6 ماه تا 8 ساله فلج مغزی که در کلینیک صبا، وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در تهران تحت توانبخشی بودند، به روش نمونه گیری ساده (در دسترس) به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت از مادران، پرسشنامه هایی حاوی سوالات مشخصات دموگرافیک و آزمون اضطراب کتل، توسط آنان تکمیل گردید و بر اساس نمره حاصله وجود و شدت اضطراب در مادران مشخص شد. نوع فلج مغزی توسط متخصص کودکان و شدت ناتوانی حرکتی توسط کارشناس کاردرمانی با استفاده از آزمون «سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت» تعیین شد. تعداد 77 نفر از مادران کودکان طبیعی نیز به عنوان گروه کنترل پرسشنامه ها را تکمیل نمودند.یافته ها: بین اضطراب در دو گروه تفاوت معناداری به لحاظ آماری وجود نداشت، ولی نمره اضطراب مادران فلج مغزی با توجه به نوع فلج مغزی اختلاف معنی داری را نشان داد .(P=0.023) هم چنین رابطه معناداری بین شدت ناتوانی حرکتی، وضعیت اقتصادی خانواده، سن مادران، جنسیت کودکان، تعداد افراد ساکن در منزل، نحوه تولد کودک، نسبت فامیلی بین والدین و سطح تحصیلات والدین، با میزان اضطراب مادران ملاحظه نگردید.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها و محدودیت های پژوهش به نظر می آید که نیاز به انجام پژوهش های بعدی ضروری است.

هدف: پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی (VEMP)، یکی از ابزارهای جدید برای بررسی عملکرد دهلیزی می باشند. علیرغم تعدد تحقیقات انجام گرفته مرتبط با VEMP در بزرگسالان، تحقیقات اندکی در کودکان انجام گرفته است و ویژگی های پاسخ VEMP در کودکان کمتر بررسی شده است. هدف از این مطالعه، به دست آوردن مقادیر VEMP در این گروه سنی و مقایسه آن با بزرگسالان هنجار بود.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی-تحلیلی، 19 کودک (10 پسر و 9 دختر) با محدوده سنی 12-3 سال شرکت کردند. از کودکان خواسته شد تا روی تخت خوابیده و برای انقباض عضله استرنوکلیدوماستوئید هر طرف، سر خود را 30 درجه به بالا خم کرده و به سمت مخالف آن عضله بچرخانند. پاسخ VEMP با استفاده از محرک تون برست 500 هرتز ثبت گردید. زمان نهفتگی امواج p 13 و n 23، آستانه و نسبت دامنه ای پاسخ، محاسبه شده و با نتایج به دست آمده در بزرگسالان مقایسه گردید.یافته ها: پاسخ های VEMP با محرک تون برست 500 هرتز در تمامی کودکان ثبت شد. مقایسه زمان نهفتگی، آستانه و نسبت دامنه ای پاسخ، هیچ گونه تفاوت معناداری بین کودکان و گروه کنترل (بزرگسالان) نشان نداد.نتیجه گیری: آزمون VEMP می تواند به عنوان یک آزمون غیر تهاجمی و ارزشمند، برای بررسی عملکرد دهلیزی و به خصوص رفلکس گردنی-دهلیزی در کودکان مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: شواهد روزافزونی وجود دارد که در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن، ترس از حرکت می تواند به اندازه شدت درد ناتوان کننده باشد. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین ترس از حرکت و شدت درد با ناتوانی جسمی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن و تاثیر عواملی چون سابقه کمردرد، سن و جنسیت بر این ارتباط صورت گرفت.روش بررسی: در این تحقیق تحلیلی و مقطعی،194  بیمار با سابقه کمردرد مزمن بیش از 3 ماه، که در یک دوره چهار ماهه به هفت کلینیک شهر رشت مراجعه کرده بودند، به روش تمام شمار انتخاب و با استفاده از مقیاسهای درجه بندی عددی شدت درد، ناتوانی جسمانی رولند و موریس، ترس ازحرکت تمپا و پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، اطلاعات لازم از آنها اخذ و با محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره، تحت تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: ارتباط معناداری بین ناتوانی با ترس از حرکت، شدت درد و سن (P<0.001) و همچنین مدت ابتلا به کمردرد (P=0.036) وجود داشت که البته این روابط بین زنان و مردان متفاوت نبود. در مدل رگرسیون چند متغیره اجرا شده، ترس از حرکت و شدت درد، پیش بینی کننده هایی قوی برای ناتوانی بوده و تفاوتی بین آنها یافت نشد. سپس مدل پیش بینی با افزودن متغیرهای سن، جنسیت و مدت ابتلا انجام شد که ترس از حرکت و شدت درد در پیش بینی ناتوانی برتر از سایر متغیرها بودند. در میان ویژگیهای جمعیت شناختی تنها سن دارای ضریب بتای معناداری در پیش بینی ناتوانی جسمی بود (P=0.002).نتیجه گیری: ترس از حرکت، شدت درد و سن از عوامل مهم و موثر بر میزان ناتوانی ادراک شده در افراد مبتلا به کمردرد مزمن هستند. بنابراین جهت به حداقل رساندن ناتوانی، علاوه بر کاهش شدت درد، می توان به بیماران دچار ترس از حرکت، روش های درمانی را که بر کاهش این ترس تمرکز دارند پیشنهاد کرد.  

هدف: فلج مغزی اختلال غیر پیش رونده در وضعیت و حرکت بدن می باشد که در اثر علل مختلفی ایجاد می شود. رویکردهای توانبخشی مختلفی در این کودکان از جمله، رویکرد آموزش نمونشی به کار می رود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر رویکرد آموزش نمونشی در بهبود عملکرد حرکتی درشت کودکان فلج مغزی اسپاستیک 3 تا 6 ساله با هوش بهر طبیعی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع شبه تجربی و مداخله ای (قبل و بعد) بود که روی 20 کودک فلج مغزی اسپاستیک 3 تا 6 ساله در دسترس که شرایط ورود به مداخله را دارا بودند انجام شد. به منظور تعیین میزان هوش بهر کودکان از مقیاس هوشی وکسلر، و برای تعیین عملکرد حرکتی درشت قبل و بعد از مداخله از آزمون نرم افزاری ابزار سنجش عملکرد حرکتیدرشت-66 (GMFM-66) استفاده شد رویکرد آموزش نمونشی در یک برنامه 36 جلسه ای (5 روز در هفته و هر جلسه روزانه 2 ساعت) برای کودکان انجام شد.یافته ها: اختلاف معنی داری در عملکرد حرکتی درشت بعد از انجام مداخله درمانی دیده شد .(p<0.003) ارزیابی وضعیت قبل و بعد در هر یک از سطوح عملکردی نشان داد که بیشترین تاثیر آموزش نمونشی، در آزمودنی های سطح III می با شد. مقایسه سطوح از لحاظ عملکرد حرکات درشت نتیجه معنی داری مبنی بر تفاوت آنها نشان نداد (p>0.466).نتیجه گیری: رویکرد آموزش نمونشی باعث بهبود عملکرد حرکتی درشت می گردد و در تمامی سطوح عملکردی حرکات درشت کاربرد دارد.

هدف: بیماری پارکینسون یک اختلال مضمحل کننده اعصاب پیشرونده و شایع بوده که در اواخر سنین بزرگسالی شروع شده و شیوع آن در میانگین سنی 55 تا 60 سال افزایش می یابد. هدف از این مطالعه تعیین پایایی آزمون- بازآزمون و اثر تمرین آزمون پوردوپگبورد (که در سنجش مهارت دستی و ارزیابی های توانبخشی به کار می رود) در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی که از نوع اعتبارسنجی و روش شناختی است، 24 بیمار مبتلا به پارکینسون بین 50 تا 89 سال به صورت نمونه گیری ساده و در دسترس از درمانگاه های توانبخشی و بیمارستانهای شهر تهران انتخاب شدند. با استفاده از یک پرسشنامه جمعیت شناختی، اطلاعات عمومی بیماران اخذ و سپس به منظور تعیین پایایی آزمون پوردوپگبورد، هر خرده آزمون آن سه بار انجام شد و بازآزمون یک هفته بعد تکرار شد. داده های حاصل از طریق محاسبه ضریب همبستگی درون گروهی و خطای استاندارد اندازه گیری و آزمون آماری تی زوجی مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان ضریب همبستگی درون گروهی، در مرحله خاموش دارویی در یک آزمون و میانگین آزمون ها، همگی بالای 0.90 بود که حاکی از تکرارپذیری نسبی مطلوب آزمون می باشد. میزان خطای استاندارد اندازه گیری در تمامی موارد در یک بار آزمون و سه بار آزمون کمتر از 10 درصد حداکثر نمرات کسب شده در آزمون بوده و نشان دهنده مطلوب بودن تکرارپذیری مطلق آزمون است.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که آزمون پوردوپگبورد در ارزیابی مهارت دستی بیماران پارکینسون در مرحله خاموش (off) دارویی به اندازه کافی پایا می باشد.    

هدف: آسیب شنوایی در دوران کودکی معمولا بر همه جنبه های تولید و درک گفتار تاثیرگذار است. به نظر می رسد افراد آسیب دیده شنوایی از برخی مهارت های گفتاری و زبانی از جمله درک ساخت های مشتق از حرکت نحوی محروم هستند. هدف مطالعه حاضر مقایسه درک ساخت های مشتق از حرکت نحوی اسم بین کودکان آسیب دیده شنوایی و کودکان شنوای فارسی زبان می باشد.روش بررسی: این مطالعه از نوع مورد شاهدی بود که در آن 20 کودک شنوای 6 تا 7 ساله و 20 کودک آسیب دیده شنوایی 8 تا 12 ساله به روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان مدارس عادی دولتی و مدارس استثنایی دولتی ویژه ناشنوایان مقطع ابتدایی انتخاب شدند. به جز کم شنوایی در دانش آموزان ناشنوا، افراد مورد مطالعه هیچ گونه بیماری یا مشکل عصبی تایید شده ای نداشتند. برای تعیین میزان و نوع کم شنوایی، به پرونده وضعیت شنوایی دانش آموزان و تایید شنوایی شناس مدارس ناشنوایان استناد شد. برای انجام آزمون درک، از تکلیف محقق ساخته انطباق جمله – تصویر استفاده شد. در ابتدا روایی محتوایی احراز شد و بررسی پایایی آن نیز با ضریب آلفای کرونباخ 77 درصد مورد تایید قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و یو- من ویتنی و نرم افزار اس.پی.اس.اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بین نمره درک ساخت های مشتق از حرکت نحوی، در کودکان شنوا و آسیب دیده شنوایی تفاوت معناداری وجود داشت ( (P<0.05درک کودکان آسیب دیده شنوایی از جمله های دارای ساخت متعارف بهتر از جمله های مشتق از حرکت نحوی بود.نتیجه گیری: پاسخ های نادرست کودکان آسیب دیده شنوایی به تکلیف انطباق جمله – تصویر، بیانگر درک ناکامل آنها از جمله های مشتق از حرکت نحوی است و تفاوت چشمگیر کودکان شنوا و آسیب دیده شنوایی در درک جمله های مشتق از حرکت نحوی نشانگر نیاز ویژه این گروه به آموزش چنین ساخت هایی است.

هدف: این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر رویکرد لباس فضایی با رویکرد بوبات بر عملکرد حرکتی درشت کودکان فلج مغزی 4 تا 11 ساله شهر تهران انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی و کارآزمایی بالینی تصادفی، 24 کودک مبتلا به فلج مغزی بر اساس معیارهای تحقیق، از بین مراجعان موسسه توانبخشی ولی عصر به طور ساده انتخاب و پس از همتا سازی بر اساس سن و سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت، به صورت تصادفی ساده به دو گروه لباس فضایی و بوبات تخصیص یافتند. دوره درمانی برای هر دو گروه 36 جلسه، 3 بار در هفته بود. ابزار مورد استفاده، آزمون اندازه گیری مهارتهای حرکتی درشت بود. در تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های کولموگروف اسمیرونوف، تی مستقل و تحلیل واریانس برای اندازه های تکراری استفاده شد.یافته ها: هر دو گروه بعد از مداخله، پیشرفت معناداری در مهارتهای حرکتی درشت داشتند (P<0.001) پس از قطع مداخله، گروه لباس فضایی کماکان پیشرفت معناداری داشت (P=0.007)، اما گروه بوبات به طور معناداری پسرفت نمود (P=0.04) بلافاصله پس از مداخله، تفاوت معناداری بین دو رویکرد دیده نشد (P=0.598)، ولی پس از قطع درمان، اختلاف دو رویکرد معنادار بود (P=0.002).نتیجه گیری: هر دو رویکرد لباس فضایی و بوبات در بهبود عملکرد حرکتی درشت کودکان مبتلا به فلج مغزی موثرند، ولی با قطع جلسات درمانی، در رویکرد لباس فضایی پیشرفت ادامه یافته، در حالی که در رویکرد بوبات، بهبودی حاصل شده تا اندازه ای از دست می رود. 

هدف: این مطالعه با هدف تعیین همبستگی حاملگی پر خطر با تاخیر تکاملی کودکان 60-4 ماهه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان سال 1388 انجام گرفت.روش بررسی: مطالعه به شیوه توصیفی بر روی 401 مادر و کودک 60-4 ماهه به روش نمونه گیری چند مرحله ای انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم اطلاعاتی، چک لیست جمع آوری کننده اطلاعات و آزمون تکاملی «پرسشنامه های سنین و مراحل» بود. سپس داده ها با نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: چندقلویی (P=0.02)، وزن کم بدو تولد (P<0.001)، سقط تکراری (P=0.04)، دیابت (P=0.03) و اختلالات طبی دوران بارداری (P=0.01) همبستگی معناداری با تاخیر تکاملی کودکان داشتند؛ و در مدل لجستیک متغیرهای جنسیت پسر (P=0.04)، وزن کم بدو تولد (P<0.001)، ازدواج فامیلی (P=0.049) و اختلالات طبی بارداری (P=0.02) همبستگی معناداری با تاخیر تکاملی کودکان نشان دادند، ولی شاخص توده بدنی مادر، وضعیت اقتصادی و اجتماعی و سایر متغیرهای حاملگی پر همبستگی معناداری نداشتند. به طور کلی حاملگی پرخطر همبستگی معناداری با تاخیر تکاملی کودکان (P=0.002) و تاخیر تکاملی در حیطه حرکات ظریف (P=0.02) نشان داد.نتیجه گیری: برخی متغیرهای حاملگی پر خطر اثر محسوسی بر تاخیر تکاملی کودکان دارند. همچنین حاملگی پر خطر ارتباط معناداری با تاخیر تکاملی کودکان و حیطه حرکات ظریف را نشان می دهد. لزوم توجه بیشتر به کودکانی که مادرانشان حاملگی پر خطر داشتند در زمینه تاخیر تکاملی توصیه می گردد.

هدف: تفسیر انتقال در روان درمانی روان پویشی کوتاه مدت تکنیک مهمی به شمار می رود. هدف این پژوهش بررسی نقش تفسیر انتقال در پیامد شدت افسردگی 6 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی می باشد که با روان درمانی روان پویشی کوتاه مدت تحت درمان قرار گرفته اند.روش بررسی: در پژوهش حاضر با استفاده از طرح آزمایشی تک آزمودنی، 6 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی که به روش در دسترس انتخاب شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. شدت افسردگی از طریق پرسشنامه افسردگی بک 3 بار قبل از درمان، 20 بار در دوره درمان بعد از هر جلسه و 4 بار در دوره پیگیری سنجیده شد. داده های تحقیق با استفاده از روش تحلیل میزان اثر d)کوهن) و نمودار به طور چشمی مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مقایسه تغییرات میانگین نمرات افسردگی دوره درمان با دوره قبل از درمان از طریق تحلیل میزان اثر نشان داد که از 6 بیمار مورد بررسی، 5 نفر کاهش شدت افسردگی از حد متوسط به خفیف داشته اند. میزان اثر تغییر شدت افسردگی در دوره درمان در مقایسه با دوره قبل از درمان، در 4 مورد معادل میزان زیاد و 1 مورد معادل میزان متوسط بود. یکی از بیماران در دوره درمان در شدت افسردگی کاهش نشان نداد. تحلیل روند تغییرات از طریق نمودار حاکی از رخداد کاهش پایدار در نیمه دوم درمان بود.نتیجه گیری: در تفسیر انتقال، تمرکز بر روی یک الگوی غالب رابطه بین فردی، در کاهش علایم افسردگی در چارچوب روان درمانی تحلیلی کوتاه مدت موثر می باشد.    

هدف: هدف از این مطالعه بررسی الکترومیوگرافیک الگوی فعالیت عضلانی عضلات کمربند شانه ای خانم ها در برخی تمرینات عملکردی انتخابی اندام فوقانی که در فیزیوتراپی رایج می باشند بود.روش بررسی: این تحقیق به صورت شبه تجربی بر روی یک گروه 36 نفری از زنان سالم که به صورت در دسترس و به روش نمونه گیری ساده انتخاب شده بودند انجام شد. جهت ثبت فعالیت الکتریکی، الکترودهای سطحی روی عضلات سینه ای بزرگ، ذوزنقه ای فوقانی، ذوزنقه ای میانی، تحت خاری، سه گوش قدامی، سه گوش میانی و سه گوش خلفی قرار گرفتند. از افراد خواسته شد 6 تمرین عملکردی را که شامل تمرینات دور کردن بازو در دو صفحه فرونتال و اسکاپولار، دی 2 اف، دی 2 ای، تری پاد و پرس آپ بودند، به طور تصادفی انجام دهند. الگوی فعالیت عضلانی در دو حوزه زمانی، زمان شروع به فعالیت و زمان به حداکثر رسیدن فعالیت و حوزه سطح فعالیت، با استفاده از شاخص الکترومیوگرافی یکپارچه نرمال شده (NIEMG) بررسی شد. روش آماری استفاده شده در این تحقیق تحلیل واریانس برای اندازه های تکراری بود.یافته ها: عضله ذوزنقه ای فوقانی در اغلب قریب به اتفاق الگوهای حرکتی مورد بررسی سریعترین عضله بکار گرفته شده و با حداکثر سطح فعالیت در مقایسه با سایر عضلات بود. رفتار عضله سینه ای بزرگ در هر دو حوزه زمان و سطح فعالیت وابسته به الگوی فعالیت انجام شده متغیر بود. همچنین فعالیت عضلات سه گوش قدامی و خلفی در برخی از الگوهای حرکتی خصوصا الگوهای حرکتی مایل مانند الگوی حرکتی دور کردن بازو در صفحه اسکاپولار و یا محوری مانند الگوهای حرکتی دی 2 اف و دی 2 ای سطح فعالیت بالایی داشت. عضله سه گوش میانی در کلیه الگوهای حرکتی به عنوان یک عضله حرکت دهنده اصلی عمل کرده و ذوزنقه ای میانی و تحت خاری هم تقریبا در کلیه الگوهای حرکتی رفتار تقریبا مشابهی از خود نشان می دادند.نتیجه گیری: رفتار عضله ذوزنقه ای فوقانی وابسته به شکل الگوی حرکتی نمی باشد، در حالی که عضله سینه ای بزرگ وابسته به الگوی حرکتی می باشد. فعالیت عضلات سه گوش قدامی و خلفی وابسته به راستای انجام الگوی حرکتی و سه گوش میانی وابسته به جابجایی مفصل هدف در الگوی حرکتی می باشد و عضلات ذوزنقه ای میانی و تحت خاری نیز به عنوان عضلات ثبات دهنده – هدایت کننده وابستگی به الگوی فعالیت عضلانی ندارند. 

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش هنرهای تجسمی بر افزایش مهارت های ادراک بینایی دانش آموزان حساب نارسا انجام شد.روش بررسی: پژوهش کاربردی و روش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود و روش نمونه گیری به صورت غربالگری و نمونه شامل 30 نفر از دانش آموزان حساب نارسای پسر پایه های دوم و سوم دبستان بود و ابزار مورد استفاده عبارت بودند از پرسشنامه تشخیصی حساب نارساییDSM IV ،آزمون پیشرفته ادراک بینایی فراستیگ و آزمون ریاضی ایران–کی مت. آزمودنی ها پس از پیش آزمون در سه گروه 10 نفره نقاشی، سفال و کنترل قرار داده شدند به طوری که به یک گروه نقاشی و به یک گروه سفال آموزش داده شد و به گروه کنترل آموزشی داده نشد و بعد از آموزش از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد.یافته ها: تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی (شاخص های گرایش مرکزی) و مدل آماری تحلیل کواریانس تفاوت معنا داری را بین سه گروه نقاشی، سفال و کنترل نشان داد که در گروه نقاشی بیشتر مشهود بود (P<0.001).نتیجه گیری: آموزش هنرهای تجسمی بر مهارت های ادراک بینایی )غیر از درک ثبات شکل( موثر بوده و نشان دهنده تاثیر مثبت هنر از طریق نوروسایکلولوژی بر افزایش مهارت های درک و یادگیری بینایی می باشد.

هدف: این مطالعه تاثیر استفاده از محدودیت درمانی تعدیل یافته بر کیفیت گرفتن در کودکان فلج مغزی نیمه بدن بود.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 21 کودک در دسترس بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند. تمرینات متداول کاردرمانی در طی 6 هفته برای هر دو گروه به طور یکسان انجام شد و گروه مداخله روزانه به مدت 3 ساعت ار روش محدودیت درمانی تعدیل یافته نیز بهره جست. کیفیت گرفتن قبل و پس از مداخله بر اساس آزمون کیفیت مهارت های اندام فوقانی ارزیابی گردید. از آزمون های آماری کولموگروف-اسمیرنوف، تی-مستقل و اندازه گیری داده های تکراری (هر دو هفته) جهت تحلیل استفاده گردید.یافته ها: 11 کودک در گروه آزمایش (7 دختر، 4 پسر) با میانگین سنی (17.47±46.55) ماه و 10 کودک در گروه شاهد (5 دختر، 5 پسر) با میانگین سنی (19.19±48.10) ماه قرار گرفتند. تفاوت معناداری بین دو گروه بعد از شش هفته مداخله مشاهده گردید (P=0.042) و همچنین با استفاده از آزمون اندازه گیری های تکراری، معناداری در دو هفته بعد از مداخله و دو هفته دوم مشاهده گردید (P=0.001) و در دو هفته سوم معناداری مشاهده نگردید (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که محدودیت درمانی تعدیل یافته بر کیفیت گرفتن کودکان فلج مغزی نیمه بدن تاثیر دارد مطالعات بیشتر به منظور رشد و تحکیم بخشیدن به این روش را پیشنهاد می شود.

هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی نیمرخ رشد زبان دانش آموزان با و بدون اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی است. روش بررسی: در این پژوهش مقایسه ای مورد– شاهدی، از بین دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهر قزوین 30 کودک (15 پسر و 15 دختر) با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی با نمونه گیری ساده و 30 کودک سالم که با گروه مورد همتاسازی شده بودند شرکت کردند. ابزارهای به کار رفته، آزمون رشد زبان (TOLD-P:3) برای ارزیابی زبان و گفتار، مقیاس درجه بندی کانرز برای معلمان به منظور ارزیابی اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی و آزمون ریون برای ارزیابی هوش بودند. داده های حاصل با روش تحلیل واریانس مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: بین نیمرخ رشد زبان دانش آموزان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی و دانش آموزان سالم تفاوت معناداری وجود داشت P<0.001))، اما در بین گروه های جنسی در هر یک از گروه های مورد P=0.254))، و شاهد P=1.00)) تفاوت معنادار آماری وجود نداشت. واژگان تصویری، واژگان ربطی، واژگان شفاهی، درک دستوری، تمایزگذاری کلمه، گوش کردن، سازماندهی، صحبت کردن، معنی شناسی و نحو در گروه مورد به طور معناداری پایین تر از گروه شاهد بود، اما در تقلید جمله، تحلیل واجی و تولید کلمه بین دو گروه تفاوتی وجود نداشت.نتیجه گیری: کودکان با نارسایی توجه/ بیش فعالی در برخی از جنبه های رشد زبان از سطح پایین تری نسبت به کودکان طبیعی برخوردارند.    

هدف: این مقاله با هدف بررسی تاثیر برنامه تحریکات دهانی بکمن بر زمان دست یابی به تغذیه دهانی مستقل در نوزادان نارس متولد شده با سن جنینی (32-26) هفته انجام شد.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بوده و آزمودنی های این پژوهش شامل 20 نوزاد نارس (32-26 هفته) از بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان ولیعصر تهران بودند که مطابق معیارهای لحاظ شده انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. نوزادان گروه آزمایش برنامه 15 دقیقه تحریک دهانی شامل 12 دقیقه اطراف و داخل دهان و 3 دقیقه مکیدن غیر تغذیه ای (مکیدن انگشت پژوهشگر) داشت را دریافت می کردند که به مدت 10 روز متوالی انجام می شد، ولی نوزادان گروه کنترل این برنامه را دریافت نمی کردند. دو گروه از لحاظ زمان دستیابی به یک، چهار و هشت بار تغذیه دهانی در روز، فاصله زمانی بین دفعات مختلف تغذیه و مدت زمان بستری در بیمارستان مورد بررسی و مقایسه با استفاده از آزمون های آماری کولموگروف-اسمیرنوف، یو مان ویتنی، ویلکاکسون و تی مستقل قرار گرفتند.یافته ها: نوزادان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، تغذیه دهانی مستقل را بطور معناداری زودتر کسب کردند (P<0.001). مدت زمان بستری در بیمارستان در گروه آزمایش به طور معنی داری، کوتاه تر از گروه کنترل بود (P<0.001).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از این فرضیه حمایت می کند که تحریکات دهانی پیش تغذیه ای و مکیدن غیر تغذیه ای زمان دستیابی به تغذیه دهانی مستقل و زمان ترخیص از بیمارستان را در نوزادان نارس تسریع می بخشند.

هدف: هدف از این پژوهش، بررسی رابطه تقلید حرکتی غیر گفتاری با توانایی نامیدن و تاثیر تمرینات تقلید حرکتی غیر گفتاری بر افزایش توانایی نامیدن در کودکان مبتلا به درخودماندگی (اوتیسم) است.روش بررسی: در مرحله نخست این مطالعه که به روش مقایسه ای صورت پذیرفت، 22 کودک درخودمانده و 22 کودک سالم با نمونه گیری در دسترس انتخاب و توانایی نامیدن و تقلید حرکتی غیر گفتاری آنها مورد سنجش و مقایسه قرار گرفت. در مرحله دوم، مطالعه به صورت تجربی و مداخله ای صورت گرفت. کودکان درخودمانده به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. سپس کودکان گروه آزمایش به مدت 60 روز، روزانه یک ساعت تحت تمرین تقلید غیر گفتاری قرار گرفتند. در این مدت گروه کنترل از آموزشهای معمول قبلی بهره گرفتند. قبل و بعد از مداخله، توانایی نامیدن در دو گروه با استفاده از آزمون نامیدن سنجیده شد. در تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل و بررسی ضریب همبستگی بهره گرفته شد.یافته ها: تفاوت معناداری در توانایی نامیدن کودکان درخودمانده و سالم دیده شدP<0.001))، همچنین یافته ها حاکی است بین توانایی نامیدن و توانایی تقلید کلامی در کودکان درخودمانده همبستگی مثبت وجود دارد P<0.001)، r=0.878)به علاوه، داده ها حاکی از وجود تفاوت معنادار بین توانایی نامیدن دو گروه آزمایشی و کنترل پس از انجام مداخله می باشد P<0.001)).نتیجه گیری: بین توانایی نامیدن و تقلید حرکتی غیر گفتاری همبستگی مثبت و قوی وجود دارد و انجام تمرینات تقلید حرکتی غیرگفتاری به افزایش توانایی نامیدن در کودکان درخودمانده منجر می گردد.  

هدف: در این پژوهش اثربخشی تقویت کننده پته ای بر پیشرفت تحصیلی در درس علوم تجربی دانش آموزان پسر کم توان ذهنی پایه سوم راهنمایی در شهرستان های استان تهران را بررسی شد.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود که به صورت خوشه ای، نمونه ای به حجم 20 نفر از دانش آموزان کم توان ذهنی پایه سوم راهنمایی انتخاب شده و پس از انتساب تصادفی دانش آموزان در دو گروه آزمایش و کنترل، برای دانش آموزان گروه آزمایش طی 17 جلسه آموزش، از تقویت کننده پته ای استفاده شد ولی به دانش آموزان گروه کنترل تقویت کننده ای ارائه نشد. ابزار جمع آوری اطلاعات آزمون هوش وکسلر (برای همتا کردن گروه ها به لحاظ بهره هوشی) و آزمون های معلم ساخته پیشرفت تحصیلی در درس علوم تجربی بود. داده های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی همبسته تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات پیشرفت تحصیلی درس علوم تجربی گروه تقویت پته ای به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل است (P<0.001).نتیجه گیری: تقویت پته ای باعث پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کم توان ذهنی پایه سوم راهنمایی در درس علوم تجربی می شود و کاربرد تقویت کننده های پته ای انگیزه پیشرفت در دانش آموزان کم توان ذهنی را افزایش می دهد.

هدف: رفتار پرخاشگری مشکلی متداول میان افراد عقب مانده ذهنی است. یکی از روش های پیشنهاد شده جهت درمان پرخاشگری، هنردرمانی است. بر این اساس، هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان تاثیر نقاشی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان دختر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مقطع ابتدایی می باشد.روش بررسی: در این پژوهش تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل، 52 دانش آموز دختر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر 8 تا 15 سال مقطع ابتدایی شهرستان کرج با میانگین سنی 11.50 و انحراف معیار 2.210 با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند. پس از پرسشنامه پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی بهرامی، داورمنش و قزل سفلو (1387) در پیش آزمون، با توجه به پایه تحصیلی، سن و میزان پرخاشگری کل، دانش آموزان در دو گروه همتا قرار داده شدند و به تصادف یکی از دو گروه به عنوان گروه کنترل و دیگری به عنوان گروه آزمایش انتخاب شد. سپس گروه آزمایش در 8 جلسه متوالی، به نقاشی کشیدن پرداختند. پس آزمون، 10 روز پس از آخرین جلسه اجرا انجام شد. داده های حاصل با انجام از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون پرخاشگری کل، پرخاشگری کلامی و پرخاشگری غیر کلامی به خود، پرخاشگری کلامی و غیر کلامی به غیر خود گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (0.001>p).نتیجه گیری: نقاشی میزان پرخاشگری را در دانش آموزان دختر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مقطع ابتدایی کاهش می دهد.

هدف: هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر نمایش عروسکی (همراه با نور UV) در کاهش پرخاشگری دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مقطع ابتدایی است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، 50 دانش آموزش دختر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر با روش نمونه گیری تصادفی ساده از یکی از مدارس ابتدایی شهر تهران انتخاب شدند. پس از اجرای پرسشنامه پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی بهرامی، داورمنش و قزل سفلو (1387) در پیش آزمون، دانش آموزان به تصادف به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند و به تصادف یکی از دو گروه به عنوان گروه کنترل و دیگری به عنوان گروه آزمایش انتخاب شد. سپس برای گروه آزمایش 7 جلسه متوالی (هر جلسه 15 الی 20 دقیقه) نمایش عروسکی همراه با نورUV ، اجرا گردید. پس آزمون، 10 روز پس از آخرین چلسه اجرا انجام شد. داده های حاصل با انجام آزمون های کولموگراف اسمیرنوف و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون پرخاشگری کل، پرخاشگری کلامی و غیر کلامی به خود، پرخاشگری کلامی و غیر کلامی به غیر خود گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.001).نتیجه گیری: نمایش عروسکی همراه با نور UV میزان پرخاشگری را در دانش آموزان دختر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر کاهش می دهد.

هدف: از پژوهش حاضر دست یابی به علل و عوامل احتمالی موثر در تولد کودکان استثنایی در خانواده هایی با بیش از یک فرزند استثنایی است که از طریق تحلیل ویژگی های والدین با بیش از یک فرزند استثنایی در دو بخش ویژگی های جمعیت شناختی و زیستی و مقایسه آنها با والدین دارای یک فرزند استثنایی و والدین دارای فرزندان عادی در جامعه مورد مطالعه (شهرستان ارومیه) صورت گرفت.روش بررسی: پژوهش از نوع مقایسه ای پس رویدادی است و جامعه آماری شامل کلیه والدین با بیش از یک فرزند استثنایی و والدین با فرزند عادی در شهرستان ارومیه می باشد. نمونه آماری شامل 80 زوج از والدین با بیش از یک فرزند استثنایی و 53 زوج از والدین با فرزند عادی می باشد. در پژوهش حاضر از ابزار پرسشنامه ویژگی های زیستی-شناختی والدین با بیش از یک فرزند استثنایی و پرسشنامه سلامت عمومی استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون های مجذور خی توافقی، یو من ویتنی و آزمون تی استفاده شد.یافته ها: در متغیرهای جمعیت شناختی کودک نیز در متغیرهای ترتیب تولد کودک (0.001>P)، سابقه ابتلا به بیماری (P=0.006)، نوع نارسایی کودک (0.001) و علت اصلی معلولیت (0.014=P) در بین دو گروه تفاوت معنادار بود. در مورد متغیرهای زیستی، نوع ازدواج والدین (0.019)، سن پدر و مادر هنگام ازدواج (0.001>P)، سن مادر در دوره بارداری (P=0.031)، محل تولد پدر و مادر (P<0.01)، سلامت عمومی مادر (P=0.012) و گروه خونی پدر و مادر (P<0.001) تفاوت معناداری مشاهده شد.نتیجه گیری: پیشگیری و برنامه ریزی برای کنترل متغیرهای موثر بر میزان تولد کودکان استثنایی در خانواده ها که در تحقیق حاضر بررسی شده است، به کاهش معلولیت ها کمک خواهد کرد.