مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1398 | دوره:21 | شماره:2 |تعداد مقالات:5

مقدمه کم کاری تیروئید یکی از شایع ترین بیماری های غدد درون ریز به شمار می رود که میزان شیوع آن در جوامع مختلف 2 تا 10 درصد می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب، افسردگی و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید هاشیموتو بود. مواد و روش ها مطالعه نیمه تجربی حاضر از نوع کارآزمایی بالینی می باشد. 30 نفر (زن) بیمار مبتلا به کم کاری تیروئید هاشیموتو به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد (15 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسش نامه اضطراب و افسردگی بک و بهزیستی روان شناختی ریف جمع آوری شدند. تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS-21 و با استفاده از آزمون تحلیل اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی صورت گرفت. یافته ها نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمون و شاهد در اضطراب(P=0. 001, F=14. 16) افسردگی(P=0. 001, F=13. 12) و بهزیستی روان شناختی (P=0. 001, F=26. 60)، در مرحله پس آزمون و پس از سه ماه پیگیری نشان داد. نتیجه گیری یافته ها بیانگر تاثیر آموزش پذیرش و تعهد بر اضطراب، افسردگی و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید بود؛ بنابراین می توان از این درمان به عنوان یک درمان مکمل در کنار دارودرمانی برای بهبود زندگی این بیماران استفاده کرد.

هدف از مطالعه ی حاضر بررسی مقایسه ای تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی و مصرف ویتامین D بر سطوح پلاسمایی DPP4 وRBP4 و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به اضافه وزن بود. مواد و روش ها: 40 خانم دارای اضافه وزن با میانگین سنی 4/15± 39/92 سال و شاخص توده ی بدنی (BMI) 0/70± 28/25کیلوگرم بر مترمربع به صورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در چهار گروه تمرینات تناوبی، مصرف ویتامین D، تمرینات تناوبی همراه با مصرف ویتامین D و شاهد قرار گرفتند. در ابتدا، نمونه ی خون ناشتا جهت اندازه گیری فاکتورهای مورد نظر جمع آوری گردید. سپس برنامه ی تمرین تناوبی شامل وهله های 30 ثانیه ای دویدن با حداکثر سرعت و با 1/5 دقیقه استراحت فعال بین هر وهله به مدت 8 هفته وهله های دویدن (از 6 وهله در هفته اول تا 12 وهله در هفته آخر افزایش یافت) در هر گروه اجرا شد. شرکت کنندگان در گروه مصرف ویتامین Dو تمرین تناوبی به همراه مصرف ویتامین D، به صورت هفتگی و به مدت 8 هفته مکمل مورد نظر را دریافت کردند. به منظور مقایسه متغیرها در هر گروه، از آزمون t همبسته و برای مقایسه بین گروه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: پس از 8 هفته تمرین تناوبی و مصرف مکمل ویتامینD، سطوح DPP4، RBP4، گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین در هر سه گروه آزمون به طور معنا داری کاهش یافت (P≤ 0/05). نتیجه گیری: 8 هفته تمرین تناوبی و مصرف مکمل ویتامین D به واسطه ی کاهش سطوح DPP4، RBP4، گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین می تواند در کاهش عوامل خطرزای بیماری های ناشی از اضافه وزن از جمله دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی در افراد مبتلا مفید باشد.

چاقی یک عامل بسیار مهم در بسیاری از بیماری های مزمن می باشد. از جمله راه های کنترل وزن و چاقی انجام فعالیت بدنی منظم و استفاده از برخی گیاهان دارویی است. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین تاثیر مکمل یاری زنجبیل به تنهایی و همراه با تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر شاخص های تن سنجی و سطوح آیریزین سرم در مردان چاق انجام گرفت. مواد و روش ها: 64 مرد چاق در سنین20 تا 35 سال به طور تصادفی در 4 گروه (گروه دریافت کننده ی 1) مکمل زنجبیل، 2) مکمل زنجبیل+ تمرین، 3) تمرین+ دارونما و 4) دارونما) به مدت 10 هفته مورد مطالعه قرار گرفتند: افراد در گروه های دریافت کننده ی زنجبیل و زنجبیل+ تمرین، روزانه سه عدد کپسول 1 گرمی زنجبیل و افراد در گروه تمرین+ دارونما و گروه دارونما روزانه به مقدار مشابه کپسول دارونما (حاوی یک گرم نشاسته) به همراه هر وعده غذایی دریافت کردند. افراد در گروه زنجبیل+ تمرین و تمرین+ دارونما، در یک پروتکل تمرینی HIIT به مدت 10 هفته شرکت کردند. داده های مربوط به اندازه گیری های تن سنجی، سطوح آیریزین سرم و دریافت غذایی در ابتدا و انتهای مطالعه جمع آوری شد. یافته ها: مداخله ی زنجبیل به تنهایی موجب کاهش معنادار درون گروهی درصد چربی بدن شد (P=0/001). در گروه های زنجبیل+ تمرین و تمرین+ دارونما کاهش معنادار شاخص های تن سنجی شامل وزن، درصد چربی بدن، دور کمر، نسبت دور کمر به قد، نسبت به گروه دارونما مشاهده گردید (P<0/05). تفاوت معناداری در سطوح سرمی آیریزین در هیچ کدام از گروه های مورد مطالعه در پایان مداخلات مشاهده نشد (P>0/05). نتیجه گیری: تمرینات HIITبه تنهایی و همراه با زنجبیل در بهبود شاخص های تن سنجی موثر بودند.

هورمون های تیروئیدی در تنظیم بیوسنتز سولفید هیدروژن (H2S) نقش دارند. هدف از این مطالعه، تعیین اثرات تیروتوکسیکوز بر سطح H2S و اندازه گیری بیان ژن های سیستاتیونین بتا-سنتاز (CBS)، سیستاتیونین-گاما لیاز (CSE) و 3-مرکاپتوپیرووات سولفوترانسفراز (3-MST) در بافت چربی موش صحرایی است. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر به دو گروه شاهد (8=n) و تیروتوکسیکوز (8=n) تقسیم شدند. تیروتوکسیکوز با اضافه کردن لووتیروکسین (12 میلی گرم در لیتر) به مدت 21 روز در آب آشامیدنی ایجاد شد. سطح سرمی تری یدوتیرونین و تیروکسین تام و آزاد، و هورمون محرک تیروئیدی در روز 21 اندازه گیری شدند. سطح H2S در سرم و بافت چربی اپیدیدیمال، و همچنین بیان نسبی ژن های CBS، CSE و 3-MST در بافت چربی اپیدیدیمال، با اندازه گیری نسخه های mRNA، در هر دو گروه در روز 21 صورت گرفت. یافته ها: در گروه تیروتوکسیکوز، سطح سرمی تری یدوتیرونین و تیروکسین تام و آزاد به طور معنی داری بالاتر و سطح هورمون محرک تیروئیدی به طور معنی داری پایین تر از گروه شاهد بود. در گروه تیروتوکسیکوز سطح سرمی H2S (میکرومول در لیتر) (43 درصد، P<0/001) و بافت چربی اپیدیدیمال (30 درصد، P=0/044) پایین تر از گروه شاهد بود. همچنین تیروتوکسیکوز بیان ژن CSE را کاهش (62 درصد، P<0/001) و بیان ژن CBS را افزایش (116 درصد، P=0/013) داد، اما تاثیری بر بیان ژن 3-MST در بافت چربی نداشت. نتیجه گیری: موش های صحرایی با تیروتوکسیکوز سطح پایین تری از H2S هم در سرم و هم در بافت چربی اپیدیدیمال داشتند که می تواند ناشی از کاهش بیان ژن CSE در بافت چربی باشد. کاهش سطح H2S در سرم و بافت چربی ممکن است در پاتوفیزیولوژی تیروتوکسیکوز نقش داشته باشد.

متابولومیکس سنجش جامع متابولیت های کوچک با وزن مولکولی کمتر از 1500 دالتون است که در دو دهه اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. متابولومیکس به طور خاص تغییرات بیوشیمیایی به جا مانده از فرآیندهای سلولی را مورد بررسی قرار می دهد که می تواند بازگوکننده شرایط متابولیکی باشد. در سال 2007، استفاده از این روش در مطالعات متابولیسم فعالیت ورزشی آغاز شد. از متابولومیکس برای بررسی پاسخ های متابولیکی به فعالیت ورزشی، مکمل ها و فعالیت ورزشی، عملکرد ورزشی و تاثیر فعالیت ورزشی در شرایط بالینی استفاده شده است. هدف از این مطالعه توصیف تکنیک متابولومیکس و بررسی کاربرد آن در مطالعات متابولیسم فعالیت ورزشی و سپس مرور پژوهش های انجام شده از سال 2007 تا پایان 2018 می باشد. بدین منظور پایگاه های اطلاعاتی Google Scholar و PubMed بدون محدودیت زمانی مورد بررسی قرار گرفت. 58 مطالعه ی معتبر شناسایی شد که برای تسهیل تجزیه و تحلیل در 5 دسته طبقه بندی گردید. از این رو، 27 مطالعه در دسته ی پاسخ های متابولیکی به فعالیت ورزشی، 15 مطالعه در دسته ی تغذیه ی فعالیت ورزشی، 7 مطالعه در دسته عملکرد فعالیت ورزشی، 7 مطالعه در دسته ی بالینی فعالیت ورزشی و 2 مطالعه در دسته ی مقایسه ی متابولوم فعالیت ورزش کاران قرار گرفتند. بنابر قابلیت بالای متابولومیکس در سنجش تعداد زیادی از متابولیت ها، این روش می تواند رویکرد مناسبی برای مطالعات متابولیسم فعالیت ورزشی فراهم کند. از سوی دیگر، به دلیل این که متابولیت ها نقاط انتهای مسیرهای فیزیولوژیکی هستند، مطالعه ی آن ها اطلاعات معتبرتر و مفیدتری را فراهم می کند.