مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1399 | دوره:28 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

مقدمه: پیودرما گانگرنوزوم یک بیماری نادر پوستی است که باعث ایجاد زخم های دردناک پوستی می شود. بیماری در هر رده سنی 20 تا 50 سال در زن و مرد ایجاد می شود. در بالغین بازخم درناک در ساق پا تظاهر می کند و در بچه ها باعث درگیری ساق پا، ران، سر و گردن می شود. پیودرما گانگرنوزوم با یک پاپول، ندول و یا پوسجول مشخص می شود که به طرف یک ضایعه زخمی با حدود نامشخص پیشرفت می کند. در این مقاله یک مورد پیودرما گانگروزنوم بعد از عمل جراحی پستان معرفی می شود. بیمار یک خانم 38 ساله که به علت یک زخم 3 سانتی متر در ناحیه پستان راست که به تدریج رشد کرده و در معاینه حاوی ترشحات اگزوداتیو خونی از 2 هفته قبل مراجعه کرده است. در سابقه، دو هفته بعد از عمل جراحی پستان یک زخم پیشرونده سه سانتی متری در سطح پستان ایجاد شده که به تدریج این زخم بزرگتر می شود. در طی درمان، آنتی بیوتیک های متعدد خوراکی، تزریقی تجویز می شود که تاثیری در بهبودی زخم نداشتند. نتیجه بیوپسی، زخم غیر اختصاصی پوستی به همراه هیپرپلازی بدون شواهدی ازبدخیمی گزارش شد. بیمار هیچگونه علایم گوارشی نداشت. برای بیمار داروی Infliximab شروع شده و ادامه یافت. نتیجه گیری: در تشخیص افتراقی زخم های پوستی مقاوم به درمان های معمول, خصوصا در ناحیه در پستان همیشه باید تشخیص پیودرماگانگرنوزوم را مد نظر داشت.

مقدمه بیماری آلزایمر (AD)، متداول ترین زوال عقل در جمعیت سالخورده است. آلزایمر یک اختلال دایمی و پیشرونده مغز است که باعث بروز خسارات سنگین اجتماعی و مالی در سراسر جهان می شود، این بیماری با کاهش پیشرفت های نورون و اتصالات سیناپسی پس از رسوب پروتیین آمیلویید بتا (Aβ ) مشخص می شود. AD دارای علایمی مانند، توانایی ضعیف در درک یا استفاده نادرست از کلمات، عدم تعادل در راه رفتن و اختلال در عملکردهای اجرایی در حوزه برنامه ریزی، سفارش و تصمیم گیری است. به طور کلی، طبقه بندی AD به دو شکل خانوادگی و پراکنده است. درمان های جاری برای بیماران مبتلا به AD تنها می تواند علایم را کاهش دهد، اما نمی تواند به طور کامل از انحطاط عصبی جلوگیری کند، بنابراین هیچ بهبود دراز مدتی ایجاد نمی گردد. سلول های بنیادی سلول های نامتمایز هستند که دارای توانایی تولید بسیاری از انواع مختلف سلول ها در بدن می باشند. تعداد بسیاری از داده ها نشان دهنده پتانسیل درمانی سلول های بنیادی برای انواع بیماری های عصبی است. مطالعات متعدد نشان دادند که سلول های عصبی و گلیال با موفقیت از سلول های بنیادی مختلف تمایز یافته اند. در این مقاله مروری، به بررسی درمان های بیماری آلزایمر توسط انواع سلول های بنیادی پرداخته ایم.

مقدمه سلیاک یک بیماری خود ایمنی ناشی از عدم تحمل دایمی به گلوتن است که در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد باشند ایجاد می گردد. این بیماری با آتروفی مخاط روده کوچک و تظاهرات گوارشی و خارج گوارشی خود را نشان می دهد. فاکتورهای محیطی مانند گلوتن و فاکتورهای ژنتیکی مانند HLA و ژن های غیر HLA در ایجاد بیماری نقش دارند. آتروفی مخاط در نتایج پاسخ ایمنی تطابقی و ذاتی به گلوتن ایجاد می شود. نقش محوری بر عهده لنفوسیت های T-helper واسطه های التهابی مانند Tumor necrosis factor alpha و Interleukin15 می باشد. شناخت ریسک فاکتورهای ژنتیکی و مکانیسم های التهابی به تشخیص و درمان این بیماری کمک می نماید.

مقدمه: یایسگی بر جنبه های مهم زندگی زنان تاثیر می گذارد. هدف از این مطالعه تجربی، بررسی تمرین مقاومتی در کنار دریافت ویتامینD و کلسیم در دوره قبل از یایسگی بر تراکم معدنی استخوان در موش صحرایی بود. روش بررسی: حیوانات به طور تصادفی به گروه های کنترل، دارونما، ویتامینD، کلسیم، تمرین مقاومتی، ویتامینD +کلسیم، ویتامینD+ تمرین مقاومتی، کلسیم+ تمرین مقاومتی، ویتامینD+کلسیم+ تمرین مقاومتی تقسیم شدند. گروه های کنترل و دارونما به ترتیب با رژیم غذایی استاندارد و روغن کنجد تغذیه شدند. اوارکتومی بعد از دو ماه تمرین مقاومتی، کلسیم و یا ویتامین D انجام شد. تراکم و میزان مواد معدنی استخوان اندازه گیری شد. رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ایوزین جهت بررسی قطر و تعداد سلول های استخوانی انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزارversion 20 SPSS و آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه انجام شد. نتایج: در مقایسه با گروه کنترل افزایش میزان تراکم مواد معدنی استخوان در ناحیه کمر در گروه تمرین مقاومتی بیشتر از بقیه گروه ها (0/001

مقدمه: صنعتی شدن و رشد روزافزون شهرنشینی موجبات افزایش میزان آلودگی را فراهم کرده است و تاثیر مخربی بر سلامت عمومی داشته است، در این پژوهش به بررسی ارتباط غلظت آلاینده ها و برخی پارامترهای اقلیمی بر میزان مرگ های ناشی از بیماری های قلبی و تنفسی در شهر شیراز پرداخته شده است. روش بررسی: مطالعه از نوع تحلیلی است بدین منظور ابتدا به جمع آوری آمار روزانه مربوط به عناصر اقلیمی (دما، رطوبت، فشار، باد) طی دوره آماری (1393-1383) از اداره کل هواشناسی شیراز، و اطلاعات روزانه مربوط به آلاینده های هوا (CO، PM، NO2، SO2، O3) از اداره کل محیط زیست شیراز و آمار مرگ و میرهای قلبی-عروقی و تنفسی مربوط به همین دوره آماری از دانشگاه علوم پزشکی شیراز پرداخته شد در مرحله بعد با استفاده از نرم افزار version 22 SPSS به تحلیل روش های آماری و روابط همبستگی میانگین ماهانه، فصلی و سالانه متغیرها با فوت شدگان در سال های مورد بررسی پرداخته شد. نتایج: نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آنست که بین پارامتر های اقلیمی (رطوبت، فشار، دما و باد) با مرگ و میرهای ناشی از بیماریهای قلبی-عروقی و تنفسی ارتباط معناداری در سطح 95 و 99 درصد (P<0/01 P<0/05, ) وجود دارد. هم چنین بین مرگ و میرهای ناشی از بیماری های مورد مطالعه در فصول مختلف در شیراز تفاوت آشکاری مشاهده می شود و مرگ و میرهای ناشی از بیماری های قلبی-عروقی به نسبت بیماری های تنفسی دارای حساسیت بیشتری نسبت به پارامترهای اقلیمی هستند. نتیجه گیری: در مجموع در طول دوره آماری مورد نظر هیچ روز آلوده به آلاینده های O3 و NO2 در شهر شیراز مشاهده نگردید. روابط بین آلاینده ها دیگر و میزان مرگ و میر نیز معنا دار بودند این همبستگی با تاخیر زمانی 5-1 روزه برای آلاینده های CO و PM10 و 10-6 روزه را SO2 نشان می دهد.

مقدمه: پیری یک فرآیند پیچیده بوده و به عنوان عامل خطر برای بیماری هایی مانند فشار خون، آلزایمر، سرطان، افسردگی و اضطراب به شمار می آید. اخیرا دیده شده است که داروی ضد دیابت متفورمین دارای اثرات عصبی مهمی نظیر جلوگیری از کاهش حافظه، سکته مغزی، اضطراب، التهاب و تشنج می باشد. از این رو هدف پژوهش حاضر تعیین اثر متفورمین در برخی عملکردهای شناختی در موش های صحرایی نر مسن بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی 22 ماهه به طور تصادفی به 3 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه اول: گروه کنترل است که آب را بصورت خوراکی (گاواژ) دریافت کردند، گروه دوم: متفورمین با دوز mg/kg1 به صورت خوراکی و گروه سوم: متفورمین را با دوز mg/kg10 را به صورت خوراکی دریافت نمودند. پس از تیمار به مدت 40 روز (روزانه یک مرتبه) آزمون های رفتاری شامل ماز Y شکل، ماز به علاوه ای شکل مرتفع و آزمون افسردگی از حیوانات گرفته شد. نتایج با استفاده از نرم افزار Prism GraphPad نسخه 6 و آزمون One-way ANOVA و سپس تست تعقیبی Tukey-post Hoc-test بررسی شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که متفورمین با دوز mg/kg 10 میزان اضطراب (0/001

مقدمه: شواهد حاکی از افزایش استرس اکسیداتیو و بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی تام حاصل از فعالیت ورزشی منظم در بافت قلب بیماران دیابتی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی فزاینده بر سطوح آنزیم های آنتی اکسیدانی و وضعیت آنتی اکسیدانی تام بافت قلب موش_های دیابتی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 24 سر موش نر نژاد ویستار (با سن 10 هفته و وزن 8/11± 256 گرم) به 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته تمرین استقامتی فزاینده انجام دادند. 48 ساعت پس از اتمام پروتکل سطوح آنزیم های آنتی اکسیدانی (کاتالاز، گلوتاتیون و گلوتاتیون_پراکسیداز) و وضعیت آنتی اکسیدانی تام بافت قلبی موش ها اندازه گیری شد. جهت مقایسه های بین گروهی از نرم افزار version 25 SPSS آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و جهت بررسی ارتباط بین شاخص ها از آزمون پیرسون استفاده شد. نتایج: نتایج نشان دهنده تفاوت در وضعیت آنتی اکسیدانی تام، کاتالاز و گلوتاتیون (0/001=p) معنی دار و در گلوتاتیون پراکسیداز (0/240=p) معنی دار نبود. و آزمون تعقیبی افزایش معنی داری در وضعیت آنتی اکسیدانی تام و کاتالاز (تمرین سالم، کنترل سالم و تمرین دیابتی نسبت به کنترل دیابتی)؛ گلوتاتیون (تمرین سالم (0/001=p) و کنترل سالم (0/049=p) نسبت به کنترل دیابتی)؛ (تمرین سالم (0/003=p) نسبت به تمرین دیابتی) نشان داد. در نهایت برخی ارتباطات بین آنزیم های آنتی اکسیدانی و وضعیت آنتی اکسیدانی تام معنی دار بودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد تمرین استقامتی فزاینده موجب افزایش سطوح آنزیم های آنتی اکسیدانی و بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی تام شده و در نتیجه موجب کاهش استرس اکسیداتیو بافت قلبی موش های دیابتی می شود.

مقدمه: نیتریک اکساید علاوه بر نقش های مفیدی که در بدن دارد، اما سنتز بیش از حد آن باعث ایجاد بیماری های نورودژنراتیو می شود، بنابراین هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تغییرات نیتریک اکساید بافت هیپوکمپ و حس درد رت های نر مدل پارکینسونی متعاقب 6 هفته تمرینات تداومی و تناوبی بود. روش بررسی: در این پژوهش که از نوع تحقیقات تجربی بود از 24 سر رت نر نژاد ویستار استفاده شد. آزمودنی ها با استفاده از رزرپین به پارکینسون مبتلا شدند، سپس در 4 گروه تقسیم شدند. تمرینات هوازی به مدت 6 هفته و هر هفته 5 جلسه اجرا شد، که مدت تمرین از هفته اول تا ششم، روزانه طوری افزایش یافت که از 15 دقیقه در روز اول به 40 دقیقه در هفته ششم رسید، گروه تمرین تناوبی مدت زمان مشخص شده تمرین را در هفته نخست در دو نوبت در هفته های دوم تا چهارم در چهار نوبت و در هفته های پنجم تا ششم در شش نوبت اجرا کردند، در پایان 6 هفته حس درد با استفاده از آزمون فرمالین اندازه گیری سپس رت ها کشته شدند، و بافت هیپوکمپ جدا، و نیتریک اکساید با استفاده از روش الایزا و کیت های مخصوص اندازه گیری شد. نتایج با استفاده نرم افزار spss نسخه 19 و با استفاده از آزمون تحلیل واریانسیک راهه و آزمون تعقیبیLSDتجزیه وتحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد بیماری پارکینسون باعث افزایش سطوح نیتریک اکساید می شود (0/05 ≤ p). که تمرینات هوازی تداومی و تناوبی باعث کاهش نیتریک اکساید می شود (0/05 ≤ p). نشان داده شد بین دو گروه تمرینی اختلاف معنی داری وجود ندارد (0/68≤ P). هم چنین گروه کنترل پارکینسون افزایش درد معنی داری نسبت به گروه کنترل سالم نشان داد (0/01 ≤ p). دو نوع تمرین باعث کاهش میزان احساس درد شد (0/05 ≤ p)، که بین دو گروه تمرینی اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/23 ≤ p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، تمرینات هوازی تداومی و تناوبی باعث کاهش سطوح نیتریک اکساید و احساس درد در رت های مدل پارکینسونی شد.