مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
سال:1398 | دوره:26 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

آنفولانزا یک بیماری حاد تنفسی است که در اثر ویروس های آنفولانزا که معمولا زیرگروه آنفولانزای A و B هستند ایجاد می شود. ویروس آنفولانزا می تواند سبب بروز بیماری های خفیف یا شدید شده، بیماری افراد مبتلا به بیماری های زمینه ای را تشدید کند و یا سبب ایجاد عفونت های باکتریال ثانویه گردد. برخی گروه ها مانند: زنان باردار، افراد مسن، کودکان خردسال و افرادی که شرایط بهداشتی خاص دارند، بیشتر در معرض عوارض جدی آنفولانزا قرار می گیرند. روش های متعددی برای جلوگیری از بروز این بیماری وجود دارد که از ایمن سازی می توان به عنوان بهترین روش مداخله برای پیشگیری از عفونت های ناشی از این ویروس اشاره کرد..

زمینه و هدف: اضطراب یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که باعث کاهش کیفیت زندگی و اختلالات مزمن می گردد. با توجه به عوارض جانبی بیشتر داروهای شیمیایی این مطالعه با هدف بررسی اثرعصاره هیدروالکلی برگهای پونه بر اضطراب در موش های صحرایی نر انجام گردید. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی از 24 سر موش صحرایی نر استفاده شد. حیوانات به 4 گروه 6 تایی شامل گروه های کنترل (فاقد تیمار) و سه دسته ی تجربی دریافت کننده ی دوز های 400، 800، 1600 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش عصاره ی هیدروالکلی پونه تقسیم گردیدند. عصاره نیم ساعت قبل از آزمون به صورت داخل صفاقی تزریق شد. جهت سنجش اضطراب از ماز صلیبی مرتفع استفاده شد مدت زمان و تعداد دفعات حضور موش ها در بازو های باز و بسته ماز ثبت گردید. نتایج با استفاده از آزمون های آماری تجزیه واریانس یک طرفه و تست پیگیری توکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین درصد تعداد ورود به بازوی باز و مدت حضور در آنها در موشهایی که در عصاره را دریافت داشتند نسبت به گروه کنترل به صورت معنی دار افزایش(P<0. 05) و مدت حضور را بازوی بسته ماز کاهش(P<0. 05, 0. 01) یافت. نتیجه گیری: برطبق این یافته ها عصاره هیدروالکلی برگ پونه موجب کاهش اضطراب در موش های صحرایی شده و ممکن است این اثر را بر انسان هم داشته باشد که نیاز به مطالعه دارد.

زمینه و هدف: در کنار اثربخشی دارودرمانی، مشخص شده است که مداخلات رفتاری و کاربرد مکانیسم های مقابله با درد منجر به کاهش پیامدهای سردردهای میگرنی می شود. هدف مطالعه کنونی، تعیین تاثیر آموزش بر اساس مدل مراحل تغییر بر کاربرد مکانیسم های غلبه بر درد در بیماران زن مبتلا به میگرن بود. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، به روش نمونه گیری چند مرحله ای 60 بیمار زن مبتلا به میگرن در قالب گروه های تجربی و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها قبل و 2 ماه بعد از آموزش با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه راهبردهای مقابله ای، پرسشنامه خودکارآمدی درد، الگوریتم مراحل تغییر درد و مقیاس آگاهی جمع آوری شد. افراد گروه تجربی، 5 جلسه آموزش گروهی 60 دقیقه ای را به همراه پمفلت آموزشی هدفمند دریافت کردند. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS (ویرایش 23) و با کمک آزمون های کای اسکوئر، تی زوجی و مستقل آنالیز شدند. یافته ها: میانگین دفعات بروز، شدت و مدت سردردهای میگرنی بعد از مداخله در گروه تجربی بهبود یافت (0/05< P). همچنین، به استثنای راهبرد ارزیابی مجدد و حمایت اجتماعی، میانگین دفعات کاربرد راهبردهای مقابله ای در گروه تجربی بعد از مداخله افزایش یافت (0/05< P). علاوه بر این، میانگین نمره آگاهی و خودکارآمدی در بیماران گروه تجربی بعد از مداخله افزایش یافت (0/001< P). همچنین، رتبه مراحل آمادگی بیماران گروه تجربی بعد از مداخله افزایش یافت و بیماران مراحل فعال آمادگی را گزارش کردند (0/01< P). نتیجه گیری: یافته های پژوهش بر اثربخشی آموزش مبتنی بر مراحل تغییر در بهبود استفاده از راهبردهای مقابله با درد و همچنین، کاهش دفعات، شدت و مدت سردردهای میگرنی تاکید می کند.

زمینه و هدف: کلبسیلا پنومونیه یکی از مهم ترین علل ایجاد عفونت بیمارستانی است که به دلیل ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی، اخیرا بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر، شناسایی و توالی یابی ژن های blaCTX-M در سویه های بالینی کلبسیلا پنومونیه جدا شده از بیمارستان میلاد تهران بود. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، ابتدا مقاومت آنتی بیوتیکی 100 جدایه بالینی کلبسیلا پنومونیه نسبت به سفالوسپورین ها با استفاده از روش انتشار از آگار صورت گرفت؛ سپس ژن های مقاومت blaCTX-M group2 و blaCTX-M group9 با استفاده از روش PCR شناسایی شدند. در ادامه ژنوتایپینگ تعدادی از جدایه ها بر اساس توالی ژن های مذکور انجام گرفت و دندروگرام با استفاده از نرم افزار مگا (نسخه 6) رسم شد. یافته ها: بر اساس نتایج آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی، میزان مقاومت به سفالوسپورین ها بین 30 تا 54 درصد بود. در مجموع، 5 درصد جدایه ها دارای ژن blaCTX-M-group2 و 8 درصد جدایه ها دارای ژن blaCTX-M-group9 بودند. همچنین نتایج ژنوتایپینگ نشان داد که توالی blaCTX-M-group2 در این مطالعه با توالی های ثبت شده در پایگاه داده جهانی (NCBI) شباهت اندکی داشت و توالی ژن blaCTX-M grop9 مشابه توالی blaCTX-M14 جدایه اشریشیاکلی بود. نتیجه گیری: هر چند فراوانی ژن های blaCTX-M در این مطالعه پایین بود، اما با توجه به اینکه این ژن ها از طریق عناصر ژنی متحرک در بین انتروباکتریاسه ها قابل انتقال هستند زنگ خطر جدی در گسترش مقاومت دارویی در بین کلبسیلا پنومونیه محسوب می شود.

زمینه و هدف: با توجه به هزینه و بعضی محدودیت ها در اندازه گیری درصد حجم بازدمی ثانیه اول (FEV1%)، این مطالعه به منظور تعیین رابطه درصد اشباع اکسیژن (SPO2%) با درصد حجم بازدمی ثانیه اول (%FEV1) در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی ریه (COPD) انجام شد. روش تحقیق: در یک مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی، تعداد 25 زن و 25 مرد مبتلا به بیماری انسدادی ریه به صورت نمونه گیری غیر احتمالی و آسان از بین بیماران مراجعه کننده به کلینیک سرپایی بیمارستان ولی عصر بدون توجه به شدت بیماری انتخاب شدند. برای اندازه گیری %FEV1 از روش اسپیرومتری و برای اندازه گیری SPO2% از پالس اکسی متر انگشتی استفاده شد. آزمون های آماری مورد استفاده نیز شامل: آزمون پیرسون، t مستقل و مدل رگرسیون خطی بود. یافته ها: میانگین سنی بیماران برابر 10/47∓ 63/18سال، میانگین %FEV1 برابر با 16/15∓ 36/6و میانگین SPO2% برابر 5/53∓ 84/2 بود. ضریب همبستگی بین %FEV1 و SPO2% برابر با 0/36(0/01=P) بود. در بیماران سیگاری، میانگین SPO2% برابر با 22/5± 67/82 و در افراد غیرسیگاری 5/29∓ 86/5بود (0/02=P). نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که در صورت ثابت بودن شرایط با افزایش یک واحد SPO2%، مقدار %FEV1 با ضریب احتمال0/16 به میزان 0/36 افزایش می یابد (0/02=P). نتیجه گیری: مقدار SPO2% ارتباط معنی داری در حد متوسط با مقدار %FEV1 دارد و می تواند تا حدی %FEV1 را پیشگویی کند؛ بنابراین در افراد مبتلا به بیماری انسدادی ریه تشخیص داده شده، می تواند به جای اسپیرومتری در ارزیابی و پیگیری بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: با وجود اثرات مثبت تمرینات تمرین تناوبی شدید (High intensity interval training; HIIT)، این تمرینات موجب ایجاد فشار اکسایشی می گردد؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرین HIIT همراه با مصرف مکمل نانوکورکومین بر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و مالون دی آلدهید دختران دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. تعداد 48 نفر از دانشجویان دختر دارای اضافه وزن با میانگین سنی 0/94∓ 21/78 سال و شاخص توده بدنی 2/1∓ 28/12کیلوگرم بر مترمربع وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی و به تعداد مساوی (12n=) به چهار گروه تمرین، تمرین-مکمل، مکمل و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های مصرف کننده مکمل، روزانه یک کپسول 80 میلی گرمی نانوکورکومین مصرف کردند. گروه های تمرین، هفته ای سه جلسه به مدت 6 هفته تمرینات HIIT را با 85 تا 95 درصد حداکثر ضربان قلب اجرا نمودند. قبل و بعد از دوره تمرینی و مصرف مکمل، نمونه های خونی برای اندازه گیری شاخص های مالون دی آلدهید و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام گرفته شد. یافته ها: در مطالعه حاضر، کاهش معنی دار سطوح مالون دی آلدهید (0/009P=) و افزایش معنی دار ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (0/01P=) در گروه مکمل-تمرین دیده شد. در حالیکه، سطوح مالون دی آلدهید (0/004P=) در گروه تمرین افزایش معنی داری داشت. نتیجه گیری: در حالی که ورزش تناوبی شدید در افراد دارای اضافه وزن موجب استرس اکسیداتیو می گردد، مصرف همزمان مکمل احتمالا می تواند سبب بهبود ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در افراد دارای اضافه وزن گردد.

زمینه و هدف: شاخص های آلتمتریکس، به منظور سنجش جنبه های مختلف تاثیرگذاری یک اثر، در محیط شبکه های اجتماعی ایجاد شد. پژوهش حاضر با هدف بررسی شاخص های آلتمتریکس مقالات دانشگاه علوم پزشکی بیرجند ثبت شده در پایگاه Scopus انجام شد. روش تحقیق: این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی بود که با روش علم سنجی و با استفاده از شاخص های آلتمتریکس انجام شد. گردآوری داده ها در تاریخ 16 تیرماه 1398 با جستجوی عناوین مقالات دانشگاه علوم پزشکی بیرجند به صورت انفرادی در پایگاه Scopus و بر اساس شاخص های plumX (استفاده، کسب، بحث، رسانه های اجتماعی و استناد) صورت پذیرفت و به مدت 2 هفته شاخص های مذکور استخراج گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: از میان 911 مقاله بازیابی شده، در مجموع 89 درصد مقالات دانشگاه حداقل یکبار در رسانه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده بودند. حداکثر میزان فراوانی سنجه ها، به پارامتر خوانندگان که زیرمجموعه شاخص کسب است تعلق داشت. مقالات دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیشترین میزان توجه را با اختلاف زیاد در شبکه مندلی کسب کرده بودند. بین میزان استنادات دریافتی مقالات با سنجه کسب، ارتباط معناداری وجود داشت (000/0sig=، 286/0r=). بین میزان استنادات دریافتی در پایگاه Scopus و سنجه بحث رابطه معناداری مشاهده نگردید (820/0sig=، 048/0-r=). نتیجه گیری: شاخص های آلتمتریکس یا سنجه های جایگزین، می توانند مکمل مناسبی برای تحلیل های استنادی باشند. توجه به این شاخص ها در انتشار مقالات توسط پژوهشگران، می تواند در کسب استناد مقالات، تاثیرگذار باشد.

زمینه و هدف: با توجه به رشد آمار طلاق و آسیب پذیری زنان مطلقه در جامعه، هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت سازگاری پس از طلاق و عوامل مرتبط با آن در زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد بود. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-تحلیلی، بر روی 160 زن مطلقه تحت پوشش کمیته امداد شهر بیرجند به روش نمونه گیری چندمرحله ای در سال 1397 انجام شد. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه استاندارد سازگاری با طلاق Fisher استفاده گردید. داده ها در نرم افزار SPSS (ویرایش 19) وارد و توسط آزمون های آماری tمستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی در سطح 0/05=α تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 6/2∓ 37/5سال و مهمترین علت طلاق آنها، اعتیاد همسر (44/4%) بود. میانگین نمره کل سازگاری در زنان مورد مطالعه 56/3∓ 331/1 تعیین گردید که 62/7 درصد، از سازگاری ضعیف و 37/3 درصد از سازگاری متوسط برخوردار بودند. میانگین نمره سازگاری در زنان شاغل به طور معناداری بالاتر از زنان خانه دار (0/001(P< بود و با افزایش سطح تحصیلات، نمره سازگاری افزایش معنی داری را نشان داد (0/027P=). همچنین نتایح این مطالعه نشان داد که بین سن، تعداد فرزند، شغل همسر سابق، طول مدت تاهل و سال های سپری شده از طلاق، با سازگاری پس از طلاق رابطه معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که زنان مطلقه به خصوص زنان خانه دار و دارای تحصیلات پایین، از وضعیت سازگاری مطلوبی برخوردار نیستند؛ بنابراین انجام مداخلات مورد نیاز برای بهبود وضعیت سازگاری به مسئولین و برنامه ریزان پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و آگاهی با مقاومت های رایج در هر منطقه، می تواند به اتخاذ تدابیر درمانی مناسب کمک کند. هدف از این مطالعه، شناسایی عوامل باکتریایی ایجادکننده عفونت و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی آنها در بیماران بستری در مرکز آموزشی-درمانی شهدای قائن در طی سال های 97-1396 بود. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، در فاصله زمانی یکسال، از بیماران بستری در مرکز آموزشی-درمانی شهدای قائن تعداد 1980 نمونه جمع آوری شد. این نمونه ها در محیط های بلاد آگار و EMB کشت و در دمای 37 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت انکوبه شدند؛ سپس باکتری های عامل عفونت با انجام آزمایش های بیوشیمیایی افتراقی، بسته به گرم مثبت یا گرم منفی باکتری، تعیین هویت شدند. برای تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها از روش دیسک دیفیوژن و برای تعیین سویه های تولیدکننده آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف (ESBL) از روش فنوتیپی دیسک ترکیبی استفاده شد. یافته ها: از 1980 نمونه جمع آوری شده از بیماران بستری، 183 ایزوله باکتریایی جمع آوری شد که از این تعداد 151 ایزوله باکتری گرم منفی و 32 ایزوله باکتری گرم مثبت شناسایی شد. شایع ترین باکتری جداشده اشریشیاکلی با فراوانی 60/1 درصد بود و بعد از آن استافیلوکوکوس اورئوس و کلبسیلا به ترتیب: 11/5درصد و 10/9 درصد فراوانی داشتند. در مجموع باکتری های گرم مثبت کمترین مقاومت را به سیپروفلوکساسین و ایمی پنم و باکتری های گرم منفی کمترین مقاومت را به آمیکاسین داشتند. تعداد 44/7درصد از باکتری های گرم منفی، تولیدکننده ESBL بودند. نتیجه گیری: تجویز آنتی بیوتیک براساس الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی می تواند موثرتر و مفیدتر باشد. شیوع بالای سویه های تولیدکننده ESBL، نشان دهنده ضرورت پایش و شناسایی سریع این سویه هاست.

ترومبوآمبولی وریدی (VTE)شامل: ترومبوز وریدی (DVT) و آمبولی ریه (PE)است و یکی از دلایل مرگ و میر در طی دوره بارداری است. در طی دوران بارداری، تغییرات متعدد در سیستم انعقادی مادر، منجر به انعقادپذیری بالا می شود. نتایج نشان داده است تقریبا یک مورد در هر 200-500 زن در طی بارداری یا پس از بارداری مبتلا به ترومبوآمبولی وریدی و 30 درصد از آنها مبتلا به آمبولی ریه می شوند. در طی سه ماهه سوم بارداری و به خصوص در دو هفته اول پس از زایمان، خطر VTE در زنان افزایش می یابد. خطر VTE پس از بارداری نیز 5 برابر بیشتر از دوره بارداری است. بارداری به تنهایی یکی از عوامل خطر VTE می باشد؛ به علاوه برخی از زنان ریسک بالای پیشرفت VTE را دارند. مهمترین عوامل خطر VTE در طی دوره بارداری شامل: سابقه VTE قبلی، ترومبوفیلی اکتسابی، سابقه VTE قبلی به علت جراحی بزرگ، مشکلات طبی (از جمله سرطان، بیماری قلبی و. . . )، ترومبوفیلی ارثی پرخطر و. . . می باشد...