زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1399 | دوره:23 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

مقدمه: استرس اکسیداتیو، یکی از شاخص هایی است که در طی زایمان زودرس و همچنین بیماری های قلبی-عروقی تغییر می یابد. عوامل متعددی بر این شاخص مؤثر هستند، از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی 8 هفته تمرین ورزشی تناوبیبر شاخص های استرس اکسیداتیو زنان با زایمان زودرس پس از جراحی گرافت عروق کرونری (CABG) انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1398 بر روی 21 زن با زایمان زودرس دارای سابقه جراحی گرافت عروق کرونر در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. پس از تخصیص تصادفی، از نمونه ها خون گرفته شد و سپس گروه مداخله 24 جلسه تمرین ورزشی تناوبیرا انجام دادند و گروه کنترل زندگی عادی خود را می گذراندند. قبل و بعد از مداخله سطوح 8-هیدروکسی 2-دی اکسی گوانوزین سرمی و 8-هیدروکسی 2-دی اکسی گوانوزین ادراری اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون های آماری شاپیروویلک، تی دانشجویی و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: اثر برنامه تمرینات ورزشی تناوبیدر گروه مداخله موجب ایجاد اختلافات معنادار نسبت به قبل از ورزش در غلظت 8-هیدروکسی 2-دی اکسی گوانوزین سرمی (003/0=p) و ادراری (003/0=p) شد. همچنین اختلاف آماری بین گروهی متغیرهایی همچون وزن (048/0=p)، شاخص توده بدنی (004/0=p)، درصد چربی (002/0=p)، و 8-هیدروکسی 2-دیاکسی گوانوزین سرمی (001/0=p) و ادراری (001/0=p) در بین دو گروه مداخله و کنترل مشاهده شد. نتیجه گیری: انجام ورزش های تناوبی در زنان با سابقه زایمان زودرس که تحت عمل جراحی گرافت عروق کرونر قرار گرفته اند، می تواند موجب تغییر در شاخص استرس اکسیداتیو گردد.

مقدمه: پره اکلامپسی نوعی سندرم اختصاصی حاملگی است که تمام اعضای بدن را تحت تأثیر قرار می دهد. یکی از علل احتمالی پره-اکلامپسی، عوامل ژنتیکی از جمله ژن های زمینه ساز ارثی می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه سطح بیان LncRNA TERRA و طول تلومر در نمونه جفت زنان مبتلا به پره اکلامپسی و سالم انجام شد. روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی که در سال 97-1396 انجام شد، از 25 زن مبتلا به پره اکلامپسی که به بیمارستان علوی اردبیل مراجعه نمودند و کاندید ختم بارداری شدند، نمونه جفت تهیه شد و برای گروه کنترل نیز از 25 زن فاقد بیماری نمونه جفت تهیه شد. پس از استخراج RNA و سنتز cDNA میزان بیان ژن TERRA با استفاده از Real Time PCR و تغییرات طول تلومر با استفاده از تکنیک Telomere Length Assay اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین به دست آمده برای سطح بیان LncRNA TERRA در گروه مورد 9/1± 87/7 و در گروه شاهد 8/2± 8/9 بود که بر اساس نتایج آزمون تی مستقل بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری از لحاظ سطح بیان LncRNA TERRA وجود داشت (006/0=p). در بررسی تفاوت طول تلومر در دو گروه، میانگین به دست آمده برای طول تلومر در گروه مورد 9/1± 35/4 و در گروه شاهد 54/1± 2/6 بود که بر اساس نتایج آزمون تی مستقل بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری از لحاظ طول تلومر وجود داشت (001/0=p). بین سن مادران و سطح بیان LncRNA TERRA و طول تلومر همبستگی معنی داری وجود نداشت (88/0=p). بین جنسیت نوزادان در سطح بیان LncRNA TERRA و طول تلومر ارتباطی وجود نداشت (1/0=p). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه بیانگر نقش مشخص LncRNA TERRA و طول تلومر در پره اکلامپسی می باشند. می توان از دو معیار سطح بیان LncRNA TERRA و طول تلومر در پیش بینی و تشخیص پره اکلامپسی استفاده نمود.

مقدمه: درمان جراحی برداشتن لاپاراسکوپیک کیست آندومتریوز تخمدان (آندومتریوما) ممکن است با کاهش رزرو تخمدان و میزان باروری همراه باشد. اگرچه سیستکتومی یک طرفه با درناژ طرف مقابل می تواند این نتیجه منفی را کاهش دهد؛ اما ممکن است با افزایش عود بیماری همراه باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان عود بیماری در این دو روش لاپاراسکوپی انجام شد. روش کار: این مطالعه گذشته نگر بر روی نمونه ای از بیماران با سیستکتومی دوطرفه و سیستکتومی یک طرفه با درناژ طرف مقابل که بین سال های 95-1392 در بیمارستان جامع بانوان آرش وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران تحت جراحی لاپاراسکوپی قرار گرفته بودند، انجام شد. دو گروه در عود پس از جراحی مقایسه شدند. فراوانی نسبی عود در دو گروه با استفاده از آزمون کای دو و مدل رگرسیون لجستیک چندگانه (به منظور کنترل اثر مخدوش کنندگی) مقایسه شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در تمام تحلیل ها، 75 بیمار در دسترس بودند. عود سونوگرافیک بیماری بعد از یک سال در 31 نفر (4/41%) از کل بیماران مشاهده شد که 17 نفر (34%) در گروه A و 14 نفر (56%) در گروه B دچار عود شده بودند. بر اساس نتایج آزمون کای دو، میزان عود بیماری بعد از عمل در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (58/0=p)، هرچند میزان عود در گروه B بالاتر بود. پس از کنترل اثر مخدوش کنندگی سن و درمان دارویی اضافی، نسبت شانس عود بیماری در گروه B نسبت به گروه A 82/2 برابر بیشتر شد (01/8-99/0: CI 95%) که البته از نظر آماری معنادار نبود (051/0=p). نتیجه گیری: میزان عود در سیستکتومی دوطرفه در مقایسه با سیستکتومی یک طرفه با درناژ طرف مقابل کمتر بود، اگرچه این تفاوت معنی دار نبود. مطالعات با اندازه نمونه بزرگ تر پیشنهاد می شود تا این نتایج را تأیید کنند.

مقدمه: خشونت علیه زنان پدیده ای جهانی است و با توجه به ویژگی های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هر محل و مکان متفاوت می باشد. خشونت خانگی، شایع ترین نوع خشونت علیه زنان می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی خشونت خانگی فیزیکی و شایع ترین عوامل دخیل در ایجاد آن انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد شاهدی در فاصله سال های 98-1395 بر روی 23 زن باردار مراجعه کننده به اورژانس سوانح بیمارستان شهید هاشمی نژاد و امام رضا (ع) مشهد با شکایت ترومای ناشی از خشونت خانگی و 23 بیمار باردار دیگر به علت تروما ناشی از سایر علل انجام شد. جمع آوری اطلاعات با استفاده از چک لیست پژوهشگر ساخته شامل سه قسمت (اطلاعات دموگرافیک، خشونت اعمال شده و عوامل دخیل در اعمال خشونت) انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کای دو، تست فیشر دقیق، تی دانشجویی و یا من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: در طی سال های 98-1395، 23 زن باردار به علت خشونت خانگی به اورژانس دو بیمارستان ارجاعی سطح سه مشهد مراجعه نمودند. بر اساس آنالیز رگرسیونی، مهم ترین علل بروز خشونت خانگی از نظر زنان باردار بیکاری و مشکلات اقتصادی همسر، سابقه بستری قبلی به علت خشونت خانگی و اعتیاد همسران بود. 16 بیمار (6/34%) با رضایت شخصی بیمارستان را ترک نمودند و 30 بیمار (2/65%) دوره بستری را طی کردند. تعداد موارد رضایت شخصی به طور معناداری در بیماران آسیب دیده از خشونت خانگی بیشتر از سایر تروماها بود (001/0=p). نتیجه گیری: از مهم ترین علل زمینه ساز خشونت های خانگی در مطالعه حاضر می توان سابقه خشونت در فرد یا خانواده و نیز بیکاری و مشکلات اقتصادی را نام برد.

مقدمه: ابتلاء به عفونت پس از ماستکتومی می تواند طول مدت بهبودی را به شدت افزایش دهد. با توجه به احتمال نقش ویتامین D در جلوگیری از ابتلاء به عفونت، مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه سطح سرمی ویتامین D پس از ماستکتومی در زنان با و بدون عفونت پس از جراحی انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد شاهدی در سال 97-1396 بر روی 50 زن پس از جراحی ماستکتومی در بیمارستان امام رضا تبریز انجام شد. اطلاعات جمعیت شناختی و سطوح ویتامین D (اخذ نمونه خون) در ابزار محقق ساخته که حاوی اطلاعات مرتبط با بیماری بود، وارد شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های آماری تی مستقل و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین ویتامین D در گروه دارای عفونت 41/2± 33/27 و در گروه بدون عفونت 11/4± 55/49 بود (004/0=p). همچنین اکثر افراد گروه دارای عفونت (48%) در سطح کمبود ویتامین D بودند، در حالی که اکثر افراد گروه بدون عفونت (60%) در سطح نرمال قرار داشتند که این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (003/0=p). نتیجه گیری: سطوح پایین ویتامین D موجب افزایش احتمال ابتلاء به عفونت پس از ماستکتومی در زنان مبتلا به سرطان می شود.

مقدمه: کمبود دانشدر مورد سلامت دهان زنان باردار می تواند بر روی سلامت مادر و کودک اثر بگذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی سواد سلامت دهان و دندان مادران باردار در شهرهای جنوب استان کرمان انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی در سال 1397 بر روی 164 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان های جنوب استان کرمان انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک (سن، تحصیلات، تعداد فرزند، تعداد بارداری، وضعیت اقتصادی) و پرسشنامه استاندارد سواد سلامت دهان و دندان (شامل 17 سؤال در چهار حیطه شنیداری، درک مطلب، توانایی خواندن و تصمیم گیری) و ارزیابی رفتار بهداشتی وخوداظهاری در مورد وضعیت سلامت دهان و دندان و DMFT بود. تجزیه و تحلیل داده­ ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های آماری کای دو و ANOVA انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه 63 نفر (4/43%) افراد بارداری اول و بیشتر افراد 55 نفر (7/33%) دیپلم بودند. 121 نفر (8/73%) قبل از تصمیم به بارداری به دندان پزشک مراجعه نداشتند. بیشترین منبع کسب اطلاعات بهداشت دهان و دندان، دندان پزشکان بودند. سواد سلامت دهان و دندان در 122 نفر (4/74%) افراد ناکافی بود. بین سطح سواد سلامت دهان و دندان با میزان تحصیلات (009/0=p) و استفاده از خمیردندان (005/0=p) و مسواک زدن (001/0=p) ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری: سواد سلامت دهان و دندان در زنان باردار ناکافی است. مشاوره های دندان پزشکی قبل از تصمیم به بارداری و آموزش در این مورد توصیه می شود.

مقدمه: اختلالات خواب، یکی از شایع ترین مشکلات زنان یائسه است که می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی آنان شود. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر رایحه مریم گلی بر کیفیت خواب زنان یائسه انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور در سال 1398 بر روی 60 زن یائسه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر کرمانشاه انجام شد. افراد به طور تصادفی در دو گروه 30 نفره آزمون و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله به مدت 3 شب متوالی در یک هفته، به مدت یک ماه 2 قطره از اسانس مریم گلی را که در یک قطره چکان وجود داشت را بر روی یک گلوله پنبه ای به صورت آویز گردنی که از قبل آماده شده، چکانده و قبل از خواب مورد استشمام قرار داده و بعد از بیدار شدن از خواب آن را از گردن خارج می کردند. گروه کنترل نیز از دارونما به روش مشابه استفاده کردند. قبل و بعد از مداخله پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبرگ توسط هر دو گروه تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های کای دو، کولموگروف اسمیرنوف، تی مستقل، ویلکاکسون و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره کلی کیفیت خواب قبل از مداخله در دو گروه یکسان بود (191/0=p)، اما پس از مداخله، میانگین نمره کلی کیفیت خواب در گروه رایحه درمانی 57/1± 3 بود که در مقایسه با گروه کنترل (33/1± 13/7)، کاهش معنی داری یافت (001/0>p) و رایحه درمانی به بهبود کیفیت خواب گروه مداخله منجر شد. نتیجه گیری: رایحه درمانی با اسانس مریم گلی در بهبود کیفیت خواب زنان یائسه تأثیر بسزایی دارد، لذا با توجه به وجود اختلال خواب در زنان یائسه، پیشنهاد می شود این روش به عنوان یک روش مفید در بهبود کیفیت خواب زنان یائسه و ارتقای سلامت آنها استفاده شود.

مقدمه: شیوع عوارض مادری و جنینی در زنان باردار مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) نسبت به زنان باردار غیرمبتلا بالاتر است. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع عوارض دوران بارداری در فنوتیپ های مختلف زنان باردار مبتلا به PCOS (بر مبنای معیارهای انستیتوی ملی سلامت با فنوتیپ های اضافه شده برحسب معیار روتردام) انجام شد. روش کار: در این مطالعه گذشته نگر اطلاعات مربوط به دوران بارداری 266 زن مبتلا به PCOS بر اساس پرونده پزشکی آنها 95-1393 مورد بررسی قرار گرفت. این زنان بر مبنای علائم بالینی مرتبط با PCOS به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول یا گروه A (فنوتیپ شدید) شامل افرادی بودند که هنگام تشخیص بیماری هر سه علامت بالینی الیگو-آن اوولاسیون، هیپرآندروژنیسم و کیست های تخمدانی یا تنها دو علامت الیگواوولاسیون و هیپرآندروژنیسم را داشتند. گروه B شامل افرادی بود که فقط هیپرآندروژنیسم همراه کیست های تخمدانی (PCOM) یا الیگواوولاسیون همراه با کیست تخمدانی را داشتند (فنوتیپ خفیف). مقایسه عوارض مادری و جنینی دوران بارداری به صورت گذشته نگر و بر مبنای اطلاعات پرونده در بین دو گروه انجام شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و آزمون های تی تست، من ویتنی، خی دو و رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از بین عوارض مادری و جنینی، وزن کم هنگام تولد در بین زنان شرکت کننده در دو گروه تفاوت معنی داری داشت که پس از تعدیل با سن، شاخص توده بدنی و تعداد بارداری نسبت شانس تولد نوزاد با وزن کم هنگام تولد در گروه A نسبت به گروه B، 6/2 (01/0>p، 9/5-2/1؛ 95%: CI) بود. در این مطالعه تفاوت آماری معنی داری از ابتلاء به دیابت دوران بارداری، زایمان زودرس و شانس سقط خودبه خودی بین فنوتیپ های مختلف PCOS مشاهده نشد. نتیجه گیری: شانس تولد نوزادان با وزن کم در زنان مبتلا به فنوتیپ شدیدتر بیماری (گروه A) PCOSدر مقایسه با زنان مبتلا به فنوتیپ خفیف تر بیماری (گروه B) بالاتر می باشد. بنابراین در ملاحظات بالینی در زنان باردار مبتلا به PCOS، در نظر گرفتن فنوتیپ بیماری به عنوان یکی از عوامل تأثیرگذار در پیامدهای جنینی توصیه می گردد.

مقدمه: امروزه شیوه های غیرتهاجمی در روند بررسی مرگ سلولی کبدی و استفاده از درمان های کمکی غیردارویی مورد توجه متخصصین سلامتی می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر تمرینات ترکیبی با شدت های متفاوت بر CK18 (شاخص مرگ هپاتوسیت) و برخی شاخص های عملکردی در زنان مبتلا به کبد چرب غیرالکلی انجام شد. روش کار: این مطالعه کاربردی و نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون در سال 1397 بر روی 33 زن مبتلا به کبد چرب غیرالکلی در شهرستان شاهرود انجام شد. افراد به صورت تصادفی به گروه های تمرینی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین ترکیبی 1، تمرین اینتروال هوازی (AIT) همراه با تمرین مقاومتی و گروه ترکیبی 2، تمرین اینتروال شدید (HIIT) به همراه تمرین مقاومتی را به مدت 12 هفته اجرا کردند. آزمون های عملکردی (قدرت و استقامت بالاتنه و پایین تنه، توان هوازی) و نمونه گیری خونی قبل و بعد از 12 هفته انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 24) و R و آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: بین دو گروه تمرینی در میزان CK18 تفاوت معناداری وجود داشت (001/0>p) و تمرین ترکیبی 1 باعث کاهش بیشتری در CK18 شد. همچنین هر دو نوع تمرین باعث افزایش معنادار قدرت بیشینه و استقامت عضلانی بالاتنه و پایین تنه و VO2max و نیز کاهش معنادار درصد چربی بدن شد (001/0>p). در مقادیر وزن و شاخص توده بدنی تفاوت معناداری بین گروه ها مشاهده نشد (05/0

مقدمه: اپی زیاتومی، یکی از مداخلات جراحی در روند زایمان طبیعی است که درد ناشی از اپی زیاتومی مشکلی استرس زا برای مادران بعد از زایمان است. امروزه توجه بیشتر به استفاده از روش های کاهنده درد در طب سنتی مانند عصاره میخک شده است، لذا مطالعه حاضر با هدف اثربخشی عصاره هیدروالکلی غنچه های گیاه میخک بر میزان درد زخم اپی زیاتومی زایمان طبیعی انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه سوکور در سال 1398 بر روی 80 نفر از مادران زایمان نموده در بیمارستان های شهر فردوس، گناباد و مشهد انجام شد. افراد با استفاده از بلوک بندی تصادفی به دو گروه مداخله و دارونما تقسیم شدند. گروه مداخله عصاره میخک و گروه دارونما آب مقطر دریافت نمودند. واحدهای پژوهش در دو گروه محلول های مورد نظر را 2 بار در روز به مدت 10 روز بعد از زایمان دریافت نمودند. جهت گردآوری اطلاعات از چک لیست اطلاعات دموگرافیک و مامایی و ابزار های استاندارد شده دیداری درد و مک گیل استفاده شد. میزان درد در چندین مرحله (قبل از شروع مداخله، روز چهارم و دهم بعد از زایمان) سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های تی زوجی و کای دو انجام شد. انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان درد قبل از شروع مداخله در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (77/0=p). میزان درد در دو گروه در روزهای چهارم (00/0=p) و دهم بعد از زایمان (00/0=p) اختلاف آماری معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری: استفاده از عصاره میخک سبب کاهش شدت درد زخم اپی زیاتومی پس از زایمان می شود، بنابراین استفاده از آن پس از انجام اپی زیاتومی برای کاهش درد توصیه می شود.

مقدمه: تعداد زیادی از زنان از ماستالژی رنج می برند که این موضوع به دلیل اهمیت مصرف صحیح دارو از اهمیت زیادی برخوردار است. با توجه به عوارض داروهای شیمیایی، بیماران تمایل به استفاده از داروهای مکمل دارند، لذا مطالعه مرور سیستماتیک حاضر با هدف مقایسه تأثیر روغن گل مغربی و ویتامین E بر شدت ماستالژی دوره ای زنان انجام شد. روش کار: در این مطالعه متاآنالیز و مرور سیستماتیک، اطلاعات مربوط به مقایسه روغن گل مغربی و ویتامین E با استفاده از کلید واژه های فارسی: ماستالژی، ویتامین E، روغن گل مغربی، درد پستان و کلیدواژه های انگلیسی evening primrose oil and vitamin E، mastalgia و breast pain در پایگاه های اطلاعاتی SID، Iranmedex، IranDoc، Magiran، Web of science، Scopus، Pubmed و همچنین موتور جستجوی Google Scholarبدون محدودیت زمانی تا آذر ماه 1398 جستجو انجام شد. جهت ارزیابی کیفیت مطالعات از مقیاس جداد استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار CMA2 انجام شد. یافته ها: از تعداد کل 701 مطالعه بعد از اعمال معیارهای ورود و خروج، در نهایت 8 مطالعه کارآزمایی بالینی با حجم نمونه 878 نفر مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات در کشورهای ایران، آمریکا، هند و پاکستان انجام شده بود. نتایج متاآنالیز نشان داد که مقدار اختلاف بین دو گروه مداخله و کنترل (888/0 تا 266/0-: CI 95%) 311/0 می باشد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (291/0=p) و نشان دهنده این است که اثربخشی ویتامین E و روغن گل مغربی بر شدت ماستالژی برابر است. نتیجه گیری: تأثیر روغن گل مغربی و ویتامین E در درمان ماستالژی یکسان است. با توجه به ناهمگنی زیاد مطالعات، حجم کم نمونه و تنوع روش های تعیین پیامد، توصیه به مطالعات بیشتر در این زمینه می شود.

مقدمه: پانکراتیت حاد در دوران بارداری، یک حادثه نادر است که فراوانی آن بین 1 در هزار تا 1 در 10 هزار تولد تخمین زده شده است. در این مطالعه یک مورد پانکراتیت حاد بارداری و عواقب مادری و نوزادی آن به دنبال درمان حمایتی گزارش می شود. معرفی بیمار: بیمار خانم 25 ساله G2ab1 (حاملگی دوم و یک بار سقط) با حاملگی 30 هفته بود که از شب قبل از مراجعه دچار درد ناگهانی اپی گاستر شده بود که با تشدید درد و بروز تهوع و استفراغ، به بیمارستان قائم مشهد مراجعه کرد. گزارش MRI مبنی بر افزایش ضخامت کیسه صفرا و التهاب پانکراس و پلورال افیوژن سمت چپ بود و میزان آمیلاز و لیپاز 3 برابر نرمال بود. بیمار با تشخیص پانکراتیت، تحت درمان نگهدارنده قرار گرفت. در روز ششم بستری، بیمار دچار تب 38 درجه سانتی گراد و انقباضات رحمی شد و نوزاد پره ترم متولد شد. مادر و نوزاد با حال عمومی خوب از بیمارستان مرخص شدند. نتیجه گیری: پانکراتیت حاد در دوران بارداری می تواند منجر به زایمان زودرس شود. تشخیص زودهنگام و درمان نگهدارنده می تواند با نتایج مطلوب مادری و نوزادی همراه باشد.