مجله دانشگاه علوم پزشکی قم
سال:1399 | دوره:14 | شماره:8 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: پرسشنامه FOUR (Full Outline of Un-Responsiveness Scale) یک مقیاس ارزیابی سطح هوشیاری در بیماران بستری در ICU (Intensive Care Unit) می باشد. روایی و پایایی این مقیاس می تواند توسط عوامل مخدوش کننده مانند شرایط اجتماعی، فرهنگی، بیولوژیکی و فیزیولوژیکی تحت تاثیر قرار بگیرد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی استانداردسازی مقیاس نمای کلی از عدم پاسخ دهی برای بررسی سطح هوشیاری بیماران براساس ویژگی های فردی جمعیت ایرانی انجام شد. روش بررسی: مطالعه تجربی-مقطعی حاضر در ارتباط با 60 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شد و در آن از مقیاس FOUR برای تعیین سطح هوشیاری نمونه ها استفاده گردید. پایایی، تطبیق داخلی و همچنین همبستگی های میان مقیاس ها با استفاده از آلفای کرونباخ و فرمول Spearman-Brown تخمین زده شدند. تمامی داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 تحلیل گردیدند و مقدار P کمتر از 05/0 به عنوان سطح معناداری آماری در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه همسانی درونی مقیاس GCS (Glasgow Coma Scale) و FOUR با استفاده از آلفای کرونباخ مطلوب به ترتیب معادل 943/0 و 889/0 به دست آمد. همچنین همبستگی مثبت و معناداری بین مقیاس FOUR و GCS مشاهده گردید (001/P= و 948/0r=). مجموع حساسیت و ویژگی در مجموع امتیاز FOUR حداکثر معادل 5 (حساسیت 72/0 و ویژگی 43/31) و مجموع امتیاز GCS حداکثر برابر با 7 (حساسیت 68/0 و ویژگی 3714/0) بود. از سوی دیگر، AUC (Area under the ROC Curve) در پیش بینی مرگ و میر داخل بیمارستانی برای FOUR معادل 491/0 محاسبه گردید (91/0=P و 645/0-338/0: CI 95 درصد). در حالی که این میزان برای GCS برابر با 527/0 بود (725/0=P و 679/0-374/0: CI 95 درصد). نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، مقیاس GCS می تواند به عنوان مقیاسی استاندارد برای ارزیابی سطح هوشیاری نمونه ها مورد استفاده قرار بگیرد. مقیاس های FOUR و GCS ویژگی های مشابهی دارند که مورد اول به دلیل ترکیب اجزای چشم و حرکت، ابزاری ارزشمند برای بررسی سطح هوشیاری است؛ بنابراین در موارد لازم مقیاس GCS را می توان با FOUR جایگزین نمود.

زمینه و هدف: جراحی گاستروتومی می تواند با بروز عوارض جدی پس از عمل همراه باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تجویز خوراکی سیلیمارین بر ویژگی های هیستوپاتولوژی و بیومکانیکی دیواره معده در پی جراحی گاستروتومی تجربی در رت انجام شد. روش بررسی: برش تمام ضخامت دیواره معده و متعاقبا بخیه آن در 36 سر رت نر ویستار انجام شد. برای گروه شاهد منفی، روزانه یک بار 2 میلی لیتر نرمال سالین به صورت خوراکی (به مدت پنج روز) تجویز گردید. برای گروه شاهد مثبت نیز اومپرازول (6/3 میلی گرم بر کیلوگرم) و برای گروه درمان سیلیمارین (50 میلی گرم بر کیلوگرم) به همان شیوه تجویز شد. در روز ششم، آسان کشی و نمونه برداری صورت گرفت. بررسی آماری داده ها با استفاده از روش آنووای یک طرفه و Kruskal-Wallis انجام شد. یافته ها: یافته های هیستوپاتولوژیکی نشان دادند که افزایش معناداری از نظر بلوغ فیبروبلاست ها، تجمع و آرایش رشته های کلاژن، میزان رگ زایی و تشکیل لایه اپیتلیال در گروه درمان با سیلیمارین نسبت به دو گروه دیگر وجود دارد. بر مبنای نتایج، نفوذ سلول های التهابی به طور معناداری در گروه های درمان شده با اومپرازول و سیلیمارین در مقایسه با گروه شاهد منفی کمتر بود. حداکثر نیرو، نیروی تسلیم، نیرو، تنش و جذب انرژی در گروه درمان با سیلیمارین در مقایسه با سایر گروه ها بیشتر بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان دادند که تجویز خوراکی سیلیمارین منجر به بهبود شاخص های التیام زخم و پارامترهای بیومکانیکی آن در مدل تجربی زخم تمام ضخامت معده رت گردید. براساس نتایج می توان مصرف سیلیمارین در پی جراحی گاستروتومی را توصیه نمود.

زمینه و هدف: شیوع ناگهانی کرونا شوکی برای جامعه جهانی به ویژه سیاست گذاران بهداشت جهانی بوده و میلیون ها نفر را درگیر کرده است. در این ارتباط، پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت سلامت روانی کاربران شبکه های اجتماعی در دوره شیوع بیماری کووید-19 در ایران انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود. جامعه آماری پژوهش تمامی کاربران تلگرام و واتساپ بودند. بدین منظور، 443 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه آنلاین نشانه های اختلالات روانی هاپکینز (Hopkins Symptoms Checklist (HSCL)-25: SCL25) استفاده گردید. از روش های آماری میانگین، انحراف استاندارد و آزمون t نیز بهره گرفته شد. یافته ها: یافته های به دست آمده نشان دادند که میانگین نمره کل نشانه های اختلالات روان شناختی در بین شرکت کنندگان در سطح نسبتا بالایی قرار دارد؛ بدین معنا که میانگین نشانه های اختلالات روانی شرکت کنندگان در سطح پایین برابر با 27/9 درصد بود. در این مطالعه ترس مرضی در بین پاسخگویان با میانگین 3/27 درصد گزارش گردید. کمترین میزان اختلال در بین اختلالات روانی، روان پریشی با میانگین 5/0 درصد بود (05/0>P). نتیجه گیری: براساس نتایج میانگین نمره زنان در اختلالات روان شناختی، شکایات جسمانی، وسواس جبری، حساسیت بین فردی و افکار پارانوییدی بیشتر از مردان بود. افرادی که تجربه مبتلا شدن به کرونا را داشتند در مولفه های شکایت جسمانی، وسواس جبری، اضطراب و ترس مرضی، نشانه های اختلال روانی بالاتری نسبت به افرادی داشتند که به کرونا مبتلا نشده بودند. همچنین افراد مجرد نشانه های بالاتری از اختلالات روانی نسبت به افراد متاهل داشتند. نشانه های شکایات جسمانی، اضطراب و ترس مرضی در بین افراد دارای بیماری های مزمن بالاتر از افراد بدون بیماری مزمن بود. همچنین ترس مرضی در بین افرادی که دارای والدین با بیماری مزمن بودند، بالاتر از دیگران بود.

زمینه و هدف: با توجه به احتمال بروز عفونت های خطرناک در افراد با ضعف ایمنی، افراد مسن و کودکان، آلودگی میکروبی آب یونیت های دندانپزشکی مورد توجه می باشد. در این ارتباط، پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان آلودگی باکتریایی آب یونیت های دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. روش بررسی: مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر که در سال 1397 در دانشکده دندانپزشکی قم انجام شد، 94 نمونه آب از سه قسمت هر یونیت شامل: توربین، پوار آب و هوا و لیوان پرکن بررسی گردید. نمونه گیری در روز شنبه و چهارشنبه قبل از شروع کار و پس از 60 ثانیه فلاشینگ انجام شد. نمونه های گرفته شده داخل ظروف دربسته استریل به آزمایشگاه میکروبیولوژی منتقل گردیدند و روی محیط های کشت نوترینت آگار از قبل آماده شده با روش کشت سطحی (Spread Plate) کشت داده شدند. سپس کلونی های رشدیافته روی هریک از پلیت ها شمارش گردید و تعداد کل کلنی بر حسب واحد تشکیل دهنده کلنی بر میلی لیتر برای هر پلیت گزارش شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 25 SPSS و آزمون های Kruskal-Wallis و Wilcoxon صورت گرفت. یافته ها: میانگین کل شمارش باکتریایی 16457 واحد تشکیل دهنده کلنی بر میلی لیتر بود. پری کلینیک بیشترین و بخش پریودانتیکس کمترین میانگین شمارش باکتریایی را داشتند. میانگین شمارش باکتریایی پس از فلاشینگ به طور چشمگیری کمتر از قبل از آن بود (001/0

زمینه و هدف: آرتریت روماتویید یکی از بیماری های شایع دستگاه ایمنی بدن است که میزان ابتلا به آن رو به افزایش می باشد. مطالعات اخیر موید آن هستند که تنیدگی و تنش های روانی-اجتماعی با ساز و کارهای فیزیولوژیک همچون سایکونوروایمونولوژی می توانند موجب بروز آرتریت روماتویید گردند. با توجه به نقش مسایل روانی در این بیماری، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی مقابله درمانگری و درمان شناختی-رفتاری در شاخص های ایمنی شناختی و بهزیستی روانی بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید مراجعه کننده به بیمارستان "امام خمینی" تهران انجام شد. روش بررسی: در پژوهش حاضر که از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با انتخاب گروه گواه و اندازه گیری در پیش آزمون و پس آزمون است، اثربخشی دو متغیر مستقل (مقابله درمانگری و درمان شناختی-رفتاری) بر متغیرهای وابسته (فاکتورهای ایمنی شناختی و بهزیستی روان شناختی) مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید مراجعه کننده به بیمارستان "امام خمینی" شهر تهران طی شش ماه اول سال 1398 بودند که از بین آن ها 60 آزمودنی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت کاملا تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس مداخله مقابله درمانگری و درمان شناختی-رفتاری برای گروه آزمایش اجرا شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه بهزیستی روانی Ryff (1994) و شاخص های ایمنی شناختی CRP (C-reactive Protein) و ESR (Erythrocyte Sedimentation Rate) بودند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس با سطح معناداری (05/0>P) استفاده شد. یافته ها: نتایج حاکی از اثربخشی معنادار مقابله درمانگری و درمان شناختی-رفتاری بر شاخص های CRP (001/0>P) و ESR (001/0>P) و بهزیستی روانی (004/0=P) بودند. نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی مقابله درمانگری و درمان شناختی-رفتاری بر شاخص های ایمنی شناختی و بهزیستی روانی، به نظر می رسد که بتوان از این درمان به عنوان مکمل دارودرمانی در جهت کمک به بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید استفاده کرد.

زمینه و هدف: فیبریلاسیون دهلیزی یکی از شایع ترین دیس ریتمی ها پس از جراحی بای پس عروق کرونر است که می تواند بر شانس بقا در یک سال اول پس از جراحی موثر باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از جراحی پیوند عروق کرونر و عوامل خطر موثر بر آن انجام شد. روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر با هدف بررسی پرونده 854 نفر از بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها عبارت بودند از: نوار قلب، نتایج اکوکاردیوگرافی، آنژیوگرافی و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی. اطلاعات با استفاده از نرم افزار 22 SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: 46 درصد از افراد دچار اختلال در سه عروق کرونر بودند. شایع ترین اختلالات ساختاری، رگورژیتاسیون میترال و بزرگی دهلیز چپ و هایپرتروفی آن بود که در 9/14 و 5/10 درصد از افراد وجود داشت. پرفشاری خون، هایپرلیپیدمیا و دیابت به ترتیب با 4/74، 2/56 و 8/31 درصد از شایع ترین بیماری های زمینه ای بودند. میزان بروز فیبریلاسیون دهلیزی در این افراد 9/18 درصد بود. بین بروز فیبریلاسیون دهلیزی پس از جراحی پیوند عروق کرونر با بزرگی دهلیز چپ و هایپرتروفی آن، سن و مدت زمان مصرف سیگار ارتباط وجود داشت (001/0

زمینه و هدف: ژن MLH1 (MutL homolog 1) عنصر اصلی هترودایمر MutLα بوده و در ترمیم عدم تطابق باز-باز و لوپ حذف و اضافه نقش دارد. هنگاهی که پروتیین MLH1 حضور ندارد، تعداد خطاهایی که تعمیر نشده باقی می مانند، افزایش می یابد و این مهم می تواند منجر به ایجاد تومور در بدن شود. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی کمی بیان ژن MLH1در نمونه خون بیماران ایرانی مبتلا به سرطان کلورکتال (CRC: Colorectal Cancer) و ارتباط آن با فاکتورهای مراحل پیشرفت تومور به لایه های دیواره روده (T) و مراحل تهاجم به گره لنفاوی (N) انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه نمونه خون 33 بیمار مبتلا به سرطان کلورکتال جمع آوری شد. استخراج RNA (Ribonucleic acid) و ساخت cDNA (Complementary DNA) مطابق با پروتکل کیت صورت گرفت. پرایمر به روش Exon-Exon Junction طراحی شد و آزمون Real Time PCR (Real-time Polymerase Chain Reaction) برای ژن های MLH1 و β-actin (Beta-actin) به صورت سه بار تکرار انجام شد. آنالیز نهایی نتایج با استفاده از نرم افزار Rest 2009 صورت گرفت و از آزمون T برای بررسی بیان ژن MLH1 و ارتباط آن با فاکتورهای T و N در نمونه های موجود استفاده گردید. یافته ها: نتایج حاصل از Real Time PCR 33 بیمار با میانگین سنی 55 سال و درصد فراوانی 5/42 زن و 5/57 مرد، کاهش معنادار بیان ژن MLH1 را در مراحل بالای بیماری نشان داد (*05/0>P). همچنین ارتباط کاهش بیان این ژن با فاکتورهای T(*05/0>P) و N (*05/0>P) معنادار بود. نتیجه گیری: بر مبنای نتایج، ارتباط مستقیمی میان کاهش بیان ژنMLH1 و مراحل بالای سرطان کلورکتال مشاهده شد و ارتباط آن با فاکتورهایT و N در تعدادی از بیماران ایرانی مبتلا به سرطان کلورکتال بررسی و تایید گردید.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت برقراری ارتباط اثربخش در شرایط اضطراری/بحرانی، استفاده از یک ابزار معتبر و پایا برای سنجش آمادگی بخش سلامت در زمینه ارتباطات خطر از اهمیت بالایی برخوردار است. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف روان سنجی چک لیست ارتباط خطر در شرایط اضطراری یا بحران بهداشت عمومی در زبان فارسی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه روان سنجی، ابتدا چک لیست طراحی شده توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها به زبان فارسی ترجمه و بازترجمه شد. در مرحله بعد، از نظرات متخصصان رشته های مختلف آموزش بهداشت و سلامت در بلایا و حوادث برای سنجش کیفی و کمی روایی محتوای سوالات چک لیست استفاده گردید. براساس نظرات پانل متخصصان، شاخص روایی محتوایی و نسبت روایی محتوای سوالات اندازه گیری شد. سوالات دارای نسبت روایی محتوایی و شاخص روایی محتوای کمتر از 62/0 و 79/0 حذف گردیدند. در این مطالعه روایی صوری سوالات چک لیست سنجیده شد. در ادامه، پایایی سوالات چک لیست با استفاده از ضریب توافق کاپای کوهن توسط دو ارزیاب مستقل (در 30 مرکز خدمات جامع سلامت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد) ارزیابی گردید. یافته ها: براساس نتایج روایی محتوایی کمی و کیفی، هشت سوال اصلاح شد و یک سوال غیر ضروری حذف گردید. شش سوال نیز ادغام شد. ضریب توافق بین ارزیابان (کاپای کوهن) معادل 87/0 (0001/0