مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سال:1399 | دوره:30 | شماره:187 |تعداد مقالات:20

سابقه و هدف: این پژوهش در راستای بررسی اثرات مهاری اکستاسی (MDMA) بر روی فعالیت آنزیمی سیتوکروم 2C19 کبدی که یکی از آنزیم های مهم کبدی در پروسه متابولیسم طیف وسیعی از داروها می باشد، با استفاده از امپرازول به عنوان نشانگر فعالیت آنزیم (پروب) سیتوکروم 2C19 و روش پرفیوژن کبد ایزوله شده موش صحرایی انجام گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از 20 موش صحرایی نر از نژاد Sprague-Dawley با وزن 250 الی 300 گرم استفاده شد. پس از ایزوله نمودن کبد حیوان، امپرازول با غلظت 400 میکرومولار عبور داده شده و غلظت امپرازول و متابولیت آن تعیین شد. سپس کبد با بافر پرفیوژن شستشو داده شده و MDMA با غلظت 300 نانوگرم در میلی لیتر به صورت یکطرفه از همان کبد برای مدت 30 دقیقه عبور داده شد. در مرحله بعد و متعاقب شستشوی مجدد کبد با بافر پرفیوژن، امپرازول برای بار دوم از کبد عبور داده شده و نسبت متابولیکی پس از مواجهه با MDMA تعیین گردید. این فرآیند در گروه دیگری از حیوانات با غلظت 600 نانوگرم در میلی لیتر از MDMA نیز تکرار شد. یافته ها: تحلیل داده های حاصل از نمونه های سه فاصله زمانی پایانی پس از مواجهه کبد با MDMA به ترتیب نشانگر 6/26 درصد و 6/20 درصد کاهش در میزان نسبت متابولیکی امپرازول در دو غلظت 300 و 600 نانوگرم در میلی لیتر از ماده بود. استنتاج: با توجه به نتایج این مطالعه، مواجهه کبد با MDMA می تواند موجب کاهش معنی دار در فعالیت سیتوکروم 2C19 شود. برای بررسی دقیق تر این موضوع نیاز به مطالعات بیش تر می باشد.

سابقه و هدف: توسعه روش های سازگار با محیط زیست و فاقد مواد سمی در تولید نانوذرات، از مهم ترین جنبه های علم زیست نانوفناوری می باشد. در مطالعه حاضر، سنتز زیستی نانوذرات تیتانیوم دی اکسید با استفاده از برگ گیاه بومی حرا Avicennia marina و فعالیت ضدباکتریایی نانوذرات سنتزی بررسی شد. مواد و روش ها: تاثیر چهار ترکیب مختلف از عصاره خشک برگ و مقادیر متفاوت تیتانیوم ایزوپروپوکساید در سنتز زیستی نانوذرات تیتانیوم دی اکسید ارزیابی گردید. نانوذرات سنتزی با پراش اشعه ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، طیف سنجی UV-Vis و تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) مطالعه و فعالیت ضدباکتریایی آن ها به روش انتشار چاهک بررسی گردید. یافته ها: محلول حاوی عصاره خشک برگ حرا و ماده تیتانیوم ایزوپروپوکساید از 10 دقیقه بعد از شروع واکنش تغییر رنگ داد که بیانگر احیاء یون های تیتانیوم توسط عصاره و تشکیل نانوذرات تیتانیوم دی اکسید می باشد. ترکیب یک گرم عصاره خشک برگ با 75/3 میلی لیتر محلول تیتانیوم ایزوپروپوکساید به عنوان غلظت بهینه برای سنتز زیستی نانوذرات انتخاب گردید. استنتاج: آنالیز XRD تشکیل نانوذرات تیتانیوم دی اکسید کریستالی را اثبات نمود. نتایج حاصل از تصاویر SEM نانوذراتی را با میانگین 25 نانومتر و شکل کروی نشان داد. آنالیز FTIR بیانگر حضور Ti در ساختار نانوذره و تشکیل نانوذرات TiO2 بود. طیف سنجی UV-Vis کاهش انرژی باند گپ را در نمونه بهینه سنتزی نشان داد. در بررسی خاصیت ضدباکتریایی نانوذرات، باکتری های گرم منفی مقاومت بیش تری از خود نشان دادند. باکتری گرم مثبت Sp. Micrococuss با داشتن بیش ترین مقدار هاله عدم رشد، حساس ترین و باکتری گرم منفی Vibrio harveyi با توجه به عدم تشکیل هاله رشد، مقاوم ترین باکتری شناخته شد.

سابقه و هدف: عنایت به اهمیت ترمیم زخم در جراحی، لزوم یافتن جایگزین های موثر در فرآیند ترمیم زخم در فراورده های گیاهی بر مبنای مستندات طب سنتی ایرانی مورد توجه می باشد. هدف از این مطالعه تعیین اثر پماد ابوخلسا بر روند بهبود زخم های جراحی می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش مداخله ای-تجربی، تعداد 24 سر رت نژاد ویستار، به طور تصادفی در 4 گروه مساوی شاهد (بدون مداخله)، کنترل مثبت (تیمار با کرم سیلورسولفادیازین 1درصد)، مداخله1 (تیمار با پماد ابوخلسا) و مداخله2 (تیمار با مخلوط پماد ابوخلسا (هواچوبه) و کرم سیلورسولفادیازین 1درصد) قرار گرفتند. در نمونه های همه گروه ها، در ناحیه پشت گردن، یک زخم ایجاد شد؛ سپس گروه ها به مدت 21 روز تحت تیمار موضعی قرار گرفتند. در روزهای 4، 7، 14 و 21 زخم های در حال ترمیم، مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار SPSS22 و به وسیله آزمون one-way ANOVA و آزمون تعقیبی گیمز_هاول برای داده های توزیع نرمال و آزمون کروسکال والیس برای داده های با توزیع غیرنرمال تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: درصد بهبود زخم در روز چهارم (00/0= P) و هفتم (02/0= P) در گروه مداخله 1 نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری داشت و در چهاردهمین روز در گروه های شاهد، کنترل مثبت، مداخله 1 و مداخله2 به ترتیب 4/4± 16/81، 27/19± 84، 4± 28/94 و 19± 20/82 درصد بود. که در گروه مداخله1 به طور چشمگیری بالاتر از سایر گروه ها بود اما از نظر آماری معنی دار نبود (07/0= P). استنتاج: استفاده موضعی از پماد ریشه ابوخلسا می تواند التیام زخم جراحی را تسهیل کند.

سابقه و هدف: سرطان یکی از چالش های مهم سلامت در جهان می باشد. درمان های رایج این بیماری عمدتا موفقیت آمیز نبوده و با عوارض جانبی متعددی همراه است. پلاسمای اتمسفری سرد (CAP) موضوع تحقیق جدیدی در درمان سرطان می باشد. این مطالعه باهدف ارزیابی تاثیر سمیت CAP بر مدل های سلولی سرطان های شایع در مقایسه با سلول های طبیعی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه، از دستگاه CAP گاز آرگون برای تیمار رده های سلولی سرطان های ملانومای موشی (B16-F10)، رده سرطانی انسانی پستان (MCF-7) و ریه انسانی (A549) در مقایسه با سلول های نرمال فیبروبلاست موشی (L929) و اپیتلیال تنفسی نامیرا شده انسانی (Beas) استفاده شد. برای هر رده سلولی نرمال و یا سرطانی، تیمارها به این صورت انجام شد: گروه بدون درمان، تحت درمان با CAP به مدت 20 ثانیه، 30 ثانیه و گروه آخر به مدت 40 ثانیه تحت تابش قرار گرفتند و مورفولوژی و قابلیت تکثیر سلول ها در فاصله زمانی 24 و 48 ساعت بعد از مواجهه با CAP ارزیابی شد. یافته ها: درصد زنده ماندن سلول های سرطانی تیمارشده با CAPبه طور معنی داری نسبت به سلول های تیمار نشده کاهش یافت. پس از 24 ساعت تیمار 30 ثانیه ای با CAP زنده مانی رده های سلولی A549 و MCF-7 به ترتیب به 9/33 و 5/49 درصد کاهش یافت. همچنین 40 ثانیه تیمار، باعث کاهش زنده مانی سلول های B16-F10 به 9/37 درصد شد، اما CAP سمیت ناچیزی بر سلول های L929 داشت. به علاوه تاثیر CAP تا حدود زیادی وابسته به زمان تاثیر است و سمیت آن از 24 به 48 ساعت افزایش می یابد. استنتاج: مطالعه حاضر نشان داد تاثیر CAP بر سلول های سرطانی یک تاثیر انتخابی می باشد و وابسته به دوز تابش و مدت مواجهه سلول ها با ترکیبات تولیدشده توسط CAP است. می توان از CAP به علت سمیت فوق العاده بر سلول های سرطانی و انتخاب پذیری بالا برای درمان سرطان استفاده کرد.

سابقه و هدف: سرطان یکی از بیماری های مهم تهدیدکننده سلامت جهانی است. برخی از مطالعات، اثرات ضد سرطانی سلول های بنیادی مزانشیمال را نشان داده اند که این اثرات مربوط به سلول های بنیادی یا واسطه های مترشحه از آن ها می باشد. لذا هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر سوپر ناتانت سلول های بنیادی مزانشیمال بر روی رده های سرطانی A549 و JEG3 بوده است. مواد و روش ها: در یک مطالعه تجربی، سلول های A549 و JEG3 در محیط کشت DMEMF12 حاوی 10 درصد FBS کشت داده شدند. سپس با درصدهای مختلف سوپر ناتانت سلول های بنیادی مزانشیمال (100، 50، 40، 20، 10، 2) به مدت 48 ساعت تیمار شدند. در نهایت با استفاده از تست MTT فعالیت متابولیک سلولی در مقایسه با کنترل مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از MTT، اثر مهاری درصدهای مختلف سوپر ناتانت سلولی بر روی سلول های A549 را نشان داد. تفاوت معناداری بین سلول های تیمار شده با کنترل مشاهده شد (05/0< P). استنتاج: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داده است که سوپر ناتانت سلول های بنیادی مزانشیمال اثرات متفاوتی بر روی رده های مختلف سلول های سرطانی دارد. با توجه به اثر مهاری مشاهده شده در این تحقیق بر روی رده سلولی A549، پیشنهاد می شود که سلول های بنیادی مزانشیمال و فاکتورهای پاراکرین مترشحه از آن ها به عنوان یکی از اهداف درمانی در این نوع سرطان ها مد نظر قرار گیرند.

سابقه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی هوازی و مصرف قهوه سبز بر سطح مایونکتین سرم، هورمون شبه متیورین و مقاومت به انسولین در زنان چاق بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 40 نفر آزمودنی به صورت تصادفی در چهار گروه (قهوه سبز و تمرین تناوبی، قهوه سبز، تمرین و کنترل) تقسیم شدند. تمرین تناوبی هوازی به مدت 8 هفته، 5 جلسه در هفته و با 30 تا 45 دقیقه فعالیت اجرا شد. قهوه سبز را به مدت 8 هفته و روزانه 400 میلی گرم دریافت کردند. نمونه خونی پس از 12 ساعت ناشتایی و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین جهت اندازه گیری غلظت متیورین لایک، مایونکتین، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین گرفته شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون t همبسته و آنالیز واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری 05/0> P در نظر گرفته شد. یافته ها: شرکت کنندگان در مطالعه شامل40 نفر با میانگین وزنی 79/6± 71/81 کیلوگرم، قد 72/6± 01/161 سانتی متر، شاخص توده بدنی 6/4± 4/32 بودند. نتایج آزمون آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد تفاوت معنی داری در سطوح مایونکتین (001/0=P)، متیورین لایک (007/0=P)، انسولین (005/0=P)، گلوکز ناشتا (001/0=P) و مقاومت به انسولین (001/0=P) گروه های چهارگانه تحقیق وجود دارد. در گروه تمرین هوازی همراه با مصرف قهوه سبزسطح مایونکتین و متورین لایک به طور معنی داری نسبت به گروه تمرین هوازی (001/0=P) و گروه مصرف قهوه سبز (001/0=P) افزایش یافته است استنتاج: مصرف قهوه سبز و تمرین تناوبی می تواند بر برخی شاخص های گلایسمیک اثر گذار باشد. این یافته ها ممکن است بیانگر نقش مایونکتین و متیورین لایک در جلوگیری از چاقی و مقاومت به انسولین باشد.

سابقه و هدف: در ایران سرطان ها سومین عامل مرگ ومیر محسوب می شوند. سرطان موجب مخدوش شدن ابعاد عملکردی کیفیت زندگی می شود. این مطالعه باهدف تعیین تاثیر شان درمانی بر ابعاد عملکردی کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی شاهددار است که در سال 1398 روی 76 بیمار مبتلا به سرطان دارای پرونده در بیمارستان ایرانمهر بیرجند انجام شد. قبل از مداخله، فرم دموگرافیک و پرسشنامه بعد عملکردی کیفیت زندگی بیماران سرطانی تکمیل شد. شرکت کنندگان به طور تصادفی در گروه های مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله، شان درمانی در 3 تا 4 جلسه 45-30 دقیقه ای، انجام شد. در گروه کنترل، مداخله ای انجام نشد. 4 هفته پس از مداخله، پرسشنامه بعد عملکردی تکمیل شد. یافته ها: نتایج آزمون من ویتنی نشان داد که قبل از مداخله، تفاوت معناداری بین میانگین نمرات ابعاد مختلف بعد عملکردی بین دو گروه مداخله و کنترل وجود نداشت(05/0

سابقه و هدف: شکستگی گردن فمور، به خصوص در افراد جوان که معمولا در اثر ضربه های شدید با انرژی زیاد ایجاد می شوند، میزان بالایی از عوارض را به همراه دارند. نتایج بعد ازصدمه به مواردی نظیر جابجایی، خردشدگی، میزان خونرسانی، جااندازی مناسب و فیکساسیون پایدار و محکم وابسته است. هدف از این مطالعه، مقایسه دو روش DHS و MCS در شکستگی های قاعده گردن فمور می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 78 بیمار با شکستگی قاعده گردن فمور به روش فیکساسیون داخلی به روش MCS (26 نفر) و DHS (52 نفر) در طی سال های 97-1395 در بیمارستان شهید بهشتی بابل تحت درمان و مقایسه بالینی قرار گرفتند. میزان عوارض شامل درد و لنگش، عفونت، AVN و عدم جوش خوردگی بین این دو گروه بررسی شدند. همچنین نمره VAS و HHS نیز بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: میانگین سن بیماران در گروه MCS برابر 35/23 ± 19/54 سال و در گروه DHS برابر 06/21 ± 50/58 سال بود. در بیماران گروه MCS میزان عفونت، AVN، عدم جوش خوردگی و درد و لنگش به ترتیب برابر 3 مورد، 2 مورد، 3 مورد و 6 مورد بود. در گروه DHS این موارد به ترتیب برابر یک مورد، یک مورد، یک مورد و 4 مورد بودند. دو گروه از نظر عوارض، اختلاف معنی داری نداشتند (05/0>p). میانگین نمره VAS در گروه DHS به طور معنی داری کم تر از گروه MCS بود (05/0

سابقه و هدف: دریافت بیش از حد فلزات سنگین اثرات مضر بر سلامت دارد و استعمال دخانیات یکی از منابع مهم دریافت این عناصر می باشد. هدف از این تحقیق بررسی غلظت یازده فلز سنگین در تنباکوی انواع سیگار و قلیان پرمصرف در ایران می باشد. مواد و روش ها: غلظت عناصر سنگین در 9 نوع سیگار و 4 نوع تنباکوی قلیان با استفاده از دستگاه پلاسمای جفت شده القایی-طیف نشر اتمی ICP-MS اندازه گیری شد. آنالیزهای آماری پیش آزمون شاپیرو ویلک و آزمون های تی تست مستقل، آنالیز واریانس (One-way-ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: منگنز و سلنیوم به ترتیب بیش ترین و کم ترین غلظت را در تنباکوی سیگار و قلیان دارا می باشند. نتایج آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که اختلاف مقادیر عناصر منگنز، باریوم و آنتیموان در تنباکوهای سیگار معنی دار می باشند (05/0< P). در مجموع میانگین غلظت عناصر مورد مطالعه در تنباکوی سیگار بیش از تنباکوی قلیان بود. نتایج پس آزمون توکی و من-ویتنی نشان داد در میان تمامی نمونه های مورد مطالعه اعم از تنباکوی سیگار و قلیان، میانگین غلظت کلیه عناصر در هریک از دو گروه-تنباکوی سیگار و قلیان-فاقد اختلاف معنی د ار بودند (05/0> P). استنتاج: نتایج حاکی از مقادیر بالایی از فلزات سنگین در تنباکوی سیگار و قلیان موجود در بازار ایران می باشد. لذا با توجه به مخاطرات متعدد و شناخته شده این عناصر بر سلامتی انسان، ضمن آموزش مردم درخصوص مخاطرات آن ها، ضرورت دارد مقررات سخت گیرانه تری جهت کاهش مصرف به عمل آید.

سابقه و هدف: ناامنی غذایی یک مشکل عمده سلامتی برای تمامی سنین، مخصوصا سالمندان کشورهای در حال توسعه محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی شیوع، عوامل خطر و محافظتی ناامنی غذایی شدید خانوار در بین سالمندان شهر تهران می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 384 سالمند 60 سال و بالاتر از پنج پهنه اقتصادی-اجتماعی مختلف شهر تهران به روش نمونه گیری چند مرحله ای در سال 1398 انتخاب شدند. وضعیت امنیت غذایی با استفاده از پرسشنامه استاندارد ناامنی غذایی HFIAS بررسی شد. داده ها با استفاده ازتحلیل رگرسیون لاجستیک ساده و چندگانه در نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها: 8/37 درصد از سالمندان دارای امنیت غذایی کامل، 1/24 درصد ناامنی غذایی خفیف، 7/22 درصد ناامنی غذایی متوسط و 2/15 درصد ناامنی غذایی شدید می باشند. فعالیت فیزیکی ناکافی (57/25-96/2 95 درصد CI، 7/8= OR)، تحصیلات پایین (64/24-54/1: 95 درصد CI، 15/6= OR)، درآمد ناکافی (67/11-71/2: 95 درصد CI، 63/5= OR)، سرمایه اجتماعی پایین (03/9-09/1: 95 درصد CI، 13/3= OR)، ابتلا به بیماری های دهان و دندان (17/6-02/1: 95 درصد CI، 51/2= OR) و مرد بودن (11/4-89/0: 95 درصد، 92/1= OR) از عوامل خطر و داشتن فرزندان بیش تر (36/1-04/0: 95 درصد، 26/0= OR) عامل محافظتی ناامنی شدید غذایی در بین سالمندان بود. تعیین کننده های وارد شده به مدل مجموعا بین 2/44 درصد و 3/60 درصد از واریانس متغیر پیامد را توضیح می دهند. استنتاج: تنها یک سوم از سالمندان از امنیت غذایی کافی برخوردار بودند. یافته های این مطالعه در زمینه عوامل خطر و محافظتی ناامنی غذایی می تواند در طراحی و اجرای مداخلات زودهنگام تامین امنیت غذایی سالمندان موثر باشد.

سابقه و هدف: اسینتوباکتر پاتوژنی است که می تواند سبب شیوع عفونت های متنوع بیمارستانی شود. هدف از پژوهش حاضر یافتن موارد اسینتوباکتر در کشت های بیماران بستری در بیمارستان امام رضا(ع) تبریز و تعیین فراوانی شایع ترین ژن های OXA عامل مقاومت دارویی در این نمونه ها می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی که در بازه زمانی مرداد تا آبان ماه سال 1396 انجام شده است، تعداد 91 نمونه اسینتوباکتر جدا شده از نمونه های بالینی شامل خون، ادرار، ترشحات لوله تراشه، ترشحات زخم و نمونه ته حلق بیماران مورد بررسی قرار گرفت. باکتری ها با استفاده از روش های استاندارد باکتریولوژی، جداسازی و شناسایی شدند. برای تعیین حساسیت و مقاومت آنتی بیوتیکی از آزمایش آنتی بیوگرام براساس clsi سال 2016 استفاده شده است. پس از استخراج DNA باکتری ها، شناسایی ژن های (23, 24, 48, 58) OXA با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و روش ملکولی PCR انجام شد. یافته ها: از تعداد 91 اسینتوباکتر مورد مطالعه، 66 جدایه (52/72 درصد) دارای مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی (MDR) بودند. جدایه های با مقاومت انتی بیوتیکی چندگانه مقاومت 100 درصدی نسبت به سفپیم، سفوتاکسیم، پیپراسیلین-تازوباکتام، مروپنم نشان دادند. همه نمونه ها نسبت به آنتی بیوتیک کلیستین حساس بودند. براساس یافته های پژوهش میان داشتن ژن 24-OXAو مقاومت به توبرامایسین و آمیکاسین ارتباط معنادار آماری وجود دارد (005/0=P). استنتاج: با توجه به بالا بودن تعداد جدایه های با مقاومت چندگانه در این مطالعه، لزوم توجه به معیارهای کنترل عفونت بیمارستانی ضروری می باشد که توصیه می شود از راهکارهایی مانند شناسایی بیماران آلوده، یافتن منبع کولونیزاسیون باکتری، استریل کردن وسایل و بخش ها و کنترل مصرف آنتی بیوتیک در بیمارستان به منظور پیشگیری از ایجاد باکتری های مقاوم به چند دارو و کنترل عفونت های بیمارستانی استفاده شود.

سابقه و هدف: گاهی در درمان بیماران با علایمی مواجه می شویم که علی رغم درمان های معمول پاسخ مناسبی نمی بینیم و یا علایم آن ها با دانسته های طب کلاسیک قابل توجیه نیست، در این موارد شناسایی علل بیماری ها و درمان آن ها از دیدگاه طب ایرانی می تواند کمک کننده باشد. یکی از این علل، گازهای (باد یا ریح) درونی است؛ هدف از این پژوهش، معرفی ریح (نوعی گاز)، انواع و علل تولید آن در بدن به عنوان یکی از علل مادی بیماری زا (در کنار علل چهارگانه سوء مزاج) در طب ایرانی است. مواد و روش ها: این پژوهش، یک مطالعه کیفی است که در آن از روش تحلیل محتوای سوماتیو برای تحلیل کتب معتبر طب ایرانی و منابع الکترونیک استفاده شد. یافته ها: مفهوم باد در طب سنتی چینی و تبتی نیز دیده می شود، ولی آنچه در متون طب ایرانی به عنوان "ریح یا باد" معرفی می گردد ماده ای با ماهیتی شبیه گاز است که در بدن تولید می شود و نوع مفید آن در تسهیل فرایندهایی چون دفع طبیعی مدفوع، نعوظ و. . . نقش داشته و نوع مضر آن، به عنوان یکی از عوامل مهم بیماری زا در بیش از 90 نوع از بیماری ها همچون انواعی از سردرد، سرگیجه، صرع، تنگی نفس، درد مفاصل، کلیه و مثانه و. . . معرفی می گردد. در این مطالعه تعریف، علل، انواع و علایم ریح پدیدار و تبیین شد. استنتاج: با توجه به شمار بالای بیماری های ناشی از ریاح (باد یا گاز)، در طب ایرانی و مفهوم گازوترنسمیتر در طب نوین، به نظر می رسد که بایستی تمامی درمانگران گازها را نیز به عنوان یکی از علل بیماری زایی در نظر گرفته و با تشخیص و درمان مناسب به بهبود موثر بیماران کمک کنند.

سابقه و هدف: سرطان سلول سنگفرشی هشتمین سرطان شایع در آقایان و پانزدهمین در خانم ها می باشد. عود موضعی و متاستاز به لنف نود های ناحیه ای، دو مورد از مهم ترین مشکلات این بیماران است. فاسین یک پروتیین 55 کیلو دالتونی از خانواده پروتیین های باند شونده به اکتین می باشد که در سلول هایی با برامدگی غشایی بروز می یابد. هدف این مطالعه ارزیابی بروز مارکر فاسین در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (OSCC) می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی در سال 96 با مشارکت 60 بیمار مبتلا به OSCC که به بیمارستان شهید صدوقی یزد مراجعه کرده بودند، انجام شد. پس از تهیه مقاطع 4 میکرومتری از بلوک های پارافینی، پروسه ایمونوهیستوشیمی با استفاده از مارکر فاسین انجام گرفت و یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS 23 و تست های کای-اسکوار، من ویتنی و کروسکال والیس آنالیز شد. یافته ها: بر طبق نتایج مطالعه حاضر، اکثریت نمونه ها بروز ضعیف تا متوسط مارکر فاسین را نشان دادند و ارتباط معنی داری بین سن، جنس و درجه میکروسکوپی با بروز مارکر فاسین وجود داشت (022/0= P، 009/0= P، 011/0= P). علی رغم بروز بالای مارکر فاسین در نمونه های دارای عود ومتاستاز، ارتباط معنی داری در این زمینه یافت نشد (525/0= P، 769/0= P). استنتاج: بروز مارکر فاسین در کارسینوم سلول سنگفرشی احتمالا نشان دهنده نقش این مارکر در افزایش حرکت و مهاجرت سلول های سرطانی و عود و متاستاز می باشد.

سابقه و هدف: سینوزیت در کودکان یک بیماری شایع بوده که منجر به مشکلات حاد و مزمن و گاهی عوارض شدید می شود. از آن جایی که مطالعات جامع در مورد علل زمینه ای سینوزیت مزمن در کودکان در کشور ما صورت نگرفته است، این مطالعه با هدف بررسی شیوع نقص ایمنی هومورال در بیماران مبتلا به سینوزیت مزمن در بیمارستان کودکان امیرکلا بابل انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه، کلیه کودکان 3 تا 14 ساله ای که به علت علایم تنفسی فوقانی به درمانگاه های عفونی، ایمونولوژی و آلرژی بیمارستان کودکان امیرکلا بابل مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. کلیه بیماران از نظر سطح ایمونوگلوبولین های سرم (IgM، IgE، IgA، IgG) مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از 120 کودک مورد مطالعه با میانگین سنی 9/2 ± 9/6 سال، 79 مورد پسر بود. در 49 درصد از کودکان مبتلا به سینوزیت مزمن اختلال ایمنی هومورال گزارش شد. افزایش IgE در 54 بیمار گزارش شد (45 درصد) و 12 (10 درصد) مورد کاهش IgA داشتند که در 7 مورد درگیری توام افزایش IgE و کاهش IgA وجود داشت. بیش ترین فصل ابتلا در پاییز بود. در 10 درصد از بیماران نقص ایمنی گزارش شد که همه ی موارد از نوع کمبود IgA بود. بیش ترین موارد ابتلا در گروه سنی 9-5 سال بود. بین افزایش IgE و فصل رابطه معنی داری وجود داشت (013/0=p). استنتاج: مطالعه ما نشان می دهد اختلال ایمونوگلوبین ها در کودکان مبتلا به سینوزیت نسبتا شایع و مورد انتظار است.

سابقه و هدف: پایبندی به اصول اخلاق حرفه درگروه های پزشکی علاوه بر بر رضایت مندی بیماران نقش مهمی در بهبود و بازگشت سلامتی آنان دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی وضعیت اخلاق حرفه ای از منظر گیرندگان، ارایه دهندگان و فراهم کنندگان خدمت در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی در سال1398 انجام شد. جامعه آماری کارکنان، بیماران و مدیران بیمارستان های آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران بودند. روش نمونه گیری از کارکنان، بیماران و مدیران به ترتیب به صورت تصادفی ساده، تصادفی سیستماتیک و سرشماری بود و حجم نمونه نیز به ترتیب 241، 309 و 25 نفر بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. روایی محتوایی و ظاهری پرسشنامه با نظر خبرگان و روایی سازه آن با استفاده از تحلیل عامل تاییدی و پایایی آن به روش ضریب آلفای کرونباخ و پایایی مرکب مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آمار توصیفی و آزمون واریانس یک طرفه انجام شد. یافته ها: میانگین نمره کسب شده اخلاق حرفه ای از منظر ارایه دهندگان (64/0± 17/4) بیش تر از منظر فراهم کنندگان (52/0± 15/4) و گیرندگان (71/0± 95/3) بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود (05/0< P-). از مجموع دیدگاه مشارکت کنندگان مطالعه حاضر، بعد ارتباط با دیگر همکاران بیش ترین (55/0± 34/4) و احترام به حق بیمار (68/0± 09/4) کم ترین امتیاز را کسب نمودند. استنتاج: وضعیت اخلاق حرفه ای در بیمارستان های استان مازندران مطلوب می باشد. ارزیابی مستمر اخلاق حرفه ای جهت شناسایی نقاط ضعف و قوت و تصمیمات مناسب برای ارایه خدمات با پایبندی به اصول اخلاق حرفه ای توصیه می شود.

سابقه و هدف: تداخلات دارویی یکی از مهم ترین زیرمجموعه های اشتباهات دارویی شناخته می شود و زمانی رخ می دهد که اثرات و یا سمیت یک دارو تحت تاثیر دیگری قرار گیرد. هدف از این مطالعه، ارزیابی وضعیت موجود تداخلات دارویی و نقش بازخورد داروساز در تغییر وضعیت تداخلات دارویی نسخ بیمارستان امام سجاد رامسر می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به طور مقطعی-مداخله ای روی تمامی نسخ پزشکان متخصص و فوق تخصص کلینیک ویژه شهرستان رامسر در سال 1398، بر روی نسخ دارای اقلام دارویی از اسفند 97 تا اردیبهشت 98 انجام شد. پس از تعیین تداخلات دارویی بر اساس کتاب2014 Drug interaction facts و وب سایت www. drugs. com لیست تداخلات دارویی هر پزشک تهیه و به صورت رو در رو با پزشکان صحبت شد و لیست داروها به پزشکان تحویل داده شد. مجددا نسخ پزشکان دارای تداخلات دارویی طی 2 ماه دی و بهمن 98 پس از بازخورد مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در مرحله اول تعداد 2864 از نسخه های کلینیک ویژه بیمارستان امام سجاد (ع) طی 3 ماه مورد مطالعه قرار گرفت که تعداد 268 (3/9 درصد) نسخه دارای تداخل دارویی بودند. در 40 مورد (9/14 درصد) دارای تداخل عمده و 228 مورد (85 درصد) تداخل متوسط وجود داشت. پس از بازخورد به پزشکان دارای تداخل دارویی، میزان تداخلات از 3/9 درصد به 4/6 درصد کاهش یافت. استنتاج: ارتباط بیش تر بین پزشکان و داروسازان می تواند در زمینه شناسایی تداخلات دارویی و کاهش میزان بروز آن ها سودمند باشد.

کلسینوز زیر پوستی از رسوب غیرطبیعی کلسیم در بافت نرم تشکیل می شود و یکی از عوارض ناشی از اسکلرودرمی به ویژه در نوع اسکلرودرمی سیستمیک محدود است. این عارضه یکی از کرایتریاهای سندرم کرست (کلسینوز زیر جلدی، پدیده رینود، اختلال عملکرد مری، اسکلروداکتیلی و تلانژکتازی) می باشد. بیمار خانم 44 ساله ی بود که با سابقه اسکلرودرمی سیستمیک از 20 سال قبل، با درد ناحیه آرنج وانگشتان دست و پا و کلسینوز وسیع در بافت نرم مراجعه کرد. بیماربه علت درگیری پارانشیم ریه تحت درمان با داروهای ایمونوساپرسیو بوده و درمان های متفاوت دارویی و جراحی را برای درمان کلسینوز زیرجلدی دریافت کرده بود. در صورت پاسخ ناکافی به داروها، درمان جراحی می تواند تنها روش درمان در ضایعات علامتدار باشد.

مالفورماسیون شریانی-وریدی ریوی به عنوان ضایعاتی از ریه شناخته می شوند که بیش تر قسمت های محیطی لوب های تحتانی ریه را درگیر کرده و با علایمی مانند دیس پنه، هموپتزی و هموتوراکس تظاهر می یابند. بارداری یکی از شرایطی است که طی آن به دلیل تغییرات همودینامیک و همچنین عوامل هورمونال مثل افزایش سطوح استروژن، مالفورماسیون ها آشکار می شوند. در این گزارش به معرفی یک خانم باردار می پردازیم که با علایم دیسترس تنفسی و هموتوراکس، اقدامات درمانی اولیه برای وی صورت پذیرفت. برای بیمار، جراحی توراکوتومی انجام شده و ضایعه عروقی تحت رزکسیون قرار گرفت. پس از آن بیمار با شرایط همودینامیک پایدار به بخش انتقال یافت. جراحی توراکوتومی به دلیل خونریزی وسیع در این بیمار اندیکاسیون داشت. در برخورد با مالفورماسیون های عروقی در خانم های باردار، مشاوره سریع برای اقدام مناسب و همکاری تیم زنان با جراحی توراکس می تواند نجات دهنده جان مادر و جنین وی باشد.

کهیر یک ضایعه پوستی خارش دار با بروز سریع تورم در مرکز و قرمزی اطراف آن است که با فشار کم رنگ می شود. طبقه بندی کهیر براساس مدت بیماری، علت و عوامل محرک انجام می شود. در این مطالعه مروری، جستجو در پایگاه های اطلاعاتی مختلف چون scopus، PubMed، Google scholar با استفاده از کلید واژ ه هایی نظیر، کهیر، کهیر حاد، کهیر مزمن، علل کهیر، تشخیص کهیر و درمان کهیر، از اول ژانویه 2006 تا آخر دسامبر 2019 انجام شد. کهیر از شیوع بالایی برخوردار است و 10 تا 20 درصد افراد در طول زندگی خود به آن مبتلا می شوند. کهیر حاد بسیار شایع تر بوده و کهیر مزمن حدود 1 تا 5 درصد افراد جامعه را درگیر می کند. بیماران کهیری به خصوص نوع مزمن آن به استرس، هیجان و وسواس حساس تر هستند و کیفیت زندگی پایین تری دارند. علت اکثر کهیرهای مزمن هنوز ناشناخته می باشد و در اکثر موارد شرح حال و معاینه بالینی برای تشخیص کفایت می کند. همچنین آنتی هیستامین ها خط اول درمانی در کهیرهای حاد و مزمن می باشند. این مطالعه با هدف، مروری ساده بر آخرین یافته های پژوهشی در علل، تشخیص و درمان کهیر انجام پذیرفت.

لزوم به روزرسانی مراقبت بیماری های تنفسی و بومی سازی نظام مراقبت پنومونی بدون علت در ایران با توجه به پاندمی COVID-19 سردبیر محترم اولین بیمار مبتلا به COVID-19 در ایران، در بهمن ماه سال 1398 در قم گزارش شد. این بیمار بعد از بستری به علت پنومونی بدون علت مشخص و بدون پاسخ به درمان های روتین، شناسایی شد. بیمار سابقه مسافرت اخیر یا تماس با مسافر دیگری را ذکر نمی کرد و به نظر می رسد این بیمار از طریق انتقال بیماری در منطقه (Local Transmission) آلوده شده باشد. موارد قبلی مبتلا به COVID-19 در ایران، در نظام مراقبت در نظر گرفته شده تشخیص داده نشدند و بررسی های بیش تر نیز در پیدا کردن مورد اولیه (Primary Case) در قم و ایران ناموفق بود. . . .