مجله پرستاری و مامایی
سال:1397 | دوره:16 | شماره:2 ( پی در پی 103) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: دوران حاملگی یک بحران موقعیتی است و در مواردی که به خوبی مدیریت نشود استرس زیادی به مادر و اطرافیان وی وارد می کند. کلاس های آمادگی برای زایمان شامل کلاس های گروهی باهدف آموزش زنان باردار می باشد. این مقاله به بررسی میزان رضایتمندی زنان باردار از برگزاری کلاس های آمادگی برای زایمان و ارتباط آن با میزان اضطراب در این زنان پرداخته است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی-مقطعی از نوع تحقیقات سیستم بهداشتی انجام شد. در این پژوهش 80 زن باردار به صورت تصادفی وارد پژوهش شدند. این زنان به مدت 8 جلسه 5/1 ساعته در کلاس های آمادگی برای زایمان شرکت کردند. پس از پایان آخرین جلسه پرسشنامه توسط افراد شرکت کننده در پژوهش تکمیل شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه مشخصات فردی و پرسش نامه محقق ساخته رضایتمندی زنان باردار از کلاس های آمادگی برای زایمان و پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر بود. داده ها با استفاده از نسخه 22 نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی داری کم تر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: اکثر زنان (8/53) از نحوه برگزاری کلاس های آمادگی برای زایمان رضایت کامل داشتند. آزمون تی زوج نشان داد که نمره اضطراب بعد از پایان مطالعه در زنان باردار تحت مداخله کاهش معنی داری داشته است (P=0. 000) و آزمون میانگین زوجی نشان داد که ارتباط معنی داری بین میزان رضایتمندی و سطح اضطراب در این زنان وجود ندارد (p˃ 0/05). بحث و نتیجه گیری: بنابراین می توان به زنان باردار توصیه کرد که شرکت در کلاس های آمادگی برای زایمان جهت افزایش رضایتمندی آن ها و کاهش اضطراب دوران بارداری شان کاربرد مناسب دارد.

پیش زمینه و هدف: سرطان به درجات مختلفی در ابعاد گوناگون زندگی بیماران مبتلا به سرطان تاثیرات منفی می گذارد. هدف از پژوهش حاضر اثربخشی روان درمانی مذهبی – معنوی با تاکید بر اهمیت دعاهای شماره 15 و 23 صحیفه سجادیه بر نگرش به بیماری و سلامت روان در بیماران مبتلا به سرطان شهر اهواز بود. مواد و روش کار: در یک طرح تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، تعداد 30 نفر از بیماران مبتلا به سرطان شهر اهواز با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) تخصیص یافتند. گروه مداخله 6 جلسه مداخله روان درمانی مذهبی – معنوی با تاکید بر اهمیت دعاهای شماره 15 و 23 صحیفه سجادیه را به صورت گروهی 90 دقیقه ای، هفته ای 2 جلسه دریافت کرد. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلر و مقیاس نگرش به بیماری کلنر بود، که در دو مرحله ی قبل از مداخله و پایان مداخله تکمیل شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها آمار توصیفی و برای تعیین سطح معنی داری از آزمون)ANCOVA01/0P< ( استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون های تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که روان درمانی مذهبی-معنوی با تاکید بر اهمیت دعاهای شماره 15 و 23 صحیفه سجادیه باعث افزایش سلامت روان (005/0 P<) و نیز تقویت نگرش مثبت نسبت به بیماری (002/0 P<) در افراد گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل، در مرحله پس آزمون شد و تفاوت آن معنی دار بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به تاثیر مثبت این مداخله در بهبود سلامت روان و نیز تقویت نگرش مثبت نسبت به بیماری، می توان گفت که این مداخله برای بیماران مبتلا به سرطان در کنار درمان های دیگر می تواند مناسب باشد و پیشنهاد می شود از آن به عنوان رویکرد درمانی در بیمارستان ها و مراکز مشاوره استفاده شود.

پیش زمینه و هدف: مراقبین سلامت به عنوان دستیار، پزشک خانواده شهری را در ارائه خدمات سلامت یاری می رسانند. رضایت مراقبین سلامت می تواند عامل مهمی در ماندگاری و ارائه جامع تر و کیفی تر خدمات سلامت محسوب می شود. این مطالعه به منظور بررسی سطح رضایت مراقبین سلامت استان های فارس و مازندران از برنامه پزشک خانواده شهری انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در زمستان 1395 انجام گرفت. 15 درصد مراقبین سلامت استان های فارس و مازندران به صورت تصادفی منظم انتخاب و مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه خودساخته شامل متغیرهای فردی با 16 سوال باز و بسته و رضایت مندی از برنامه پزشک خانواده شهری با 13 سوال بسته در مقیاس لیکرت بود که روایی و پایایی آن مورد تائید قرار گرفت. یافته ها: از 228 مراقب سلامت مطالعه شده، 133 نفر (3/58 درصد) شاغل استان فارس و 219 نفر (1/96 درصد) زن بودند. میانگین سطح رضایت از پزشکان خانواده شهری از 5 نمره، 9/0± 90/3 و از رفتار جمعیت تحت پوشش 0/1± 22/3 بود. رضایت کلی 8/54 درصد مراقبین سلامت بالاتر از حد متوسط (بالاتر از 5/3) بود. بین رضایت مراقبین سلامت و استان محل خدمت در هیچ کدام از موضوعات موردبررسی اختلاف معنی دار وجود نداشت (05/0 بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که رضایت مندی مراقبین سلامت از عملکرد پزشکان خانواده بالاتر از حد متوسط و از جمعیت تحت پوشش در حد متوسط بود. پیشنهاد می گردد برنامه های مداخله ای به منظور ارتقای رضایت مندی در سطوح مختلف طراحی و اجرا گردد.

پیش زمینه و هدف: شبکه های اجتماعی مجازی به لحاظ عمومیت یافتن در میان کاربران در گستره وسیع جغرافیایی به وسیله ای بی بدیل در عرصه ارتباطات و تبادل علوم، دانش و فناوری در دنیای پیشرفته امروزی تبدیل شده و ازجمله عوامل موثر در پیشرفت تحصیلی دانشجویان به شمار می رود. لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین دیدگاه دانشجویان پرستاری در رابطه با نقش شبکه های اجتماعی مجازی در پیشرفت تحصیلی آنان انجام گرفت. مواد و روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی پیمایشی بود که در آن 356 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1396 با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته در دو قسمت مشخصات دموگرافیک و نقش شبکه های اجتماعی مجازی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان بود. داده های جمع آوری شده پس از وارد کردن در نسخه 13 نرم افزار SPSS با استفاده از آمار توصیفی تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: دیدگاه اکثر دانشجویان مشارکت کننده در پژوهش حاکی از نقش سازنده و مثبت شبکه های اجتماعی مجازی در دو حیطه «پژوهشگری» و «انجام تکالیف» بود، این در حالی است که دانشجویان نقش شبکه های اجتماعی مجازی در دو حیطه «ارتقاء نمرات» و «ایجاد تمرکز» را مخرب و منفی قلمداد نمودند. همچنین از دیدگاه دانشجویان، استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی تاثیر سازنده/مخرب در حیطه «انگیزش تحصیلی» نداشت. بحث و نتیجه گیری: اتخاذ تدابیر از پیش طراحی شده توسط متصدیان و برنامه ریزان آموزش پرستاری، برای بهره جویی از شبکه های اجتماعی مجازی جهت تقویت هر چه بیشتر پتانسیل های مثبت و هدایت کاربران جهت جلوگیری از وقوع آثار مخرب ضروری می نماید.

پیش زمینه و هدف: استرسی که مادر در دوران بعد از زایمان درک می کند، نه تنها سلامت مادران زایمان کرده را مختل می کند، بلکه باعث اختلال در پیوند مادر-کودک می شود. این پژوهش باهدف تعیین تاثیر مشاوره ی مبتنی بر حمایت خانواده بر استرس درک شده بعد از زایمان و پیوند مادر-کودک در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی منتخب شهر ارومیه« طراحی گردید. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی می باشد که بر روی 330 نفر از زنان نخست زا انجام شد. زنان به طور تصادفی به دو گروه مداخله (165 n=) و کنترل (165 n=) تقسیم شدند. افراد گروه مداخله 6-4 جلسه مشاوره مبتنی بر حمایت خانواده دریافت کردند و افراد گروه کنترل از مراقبت های معمول برخوردار شدند. ابزار گردآوری داده ها، فرم اطلاعات فردی، پرسشنامه حمایت خانواده، پرسشنامه پیوند مادر-کودک و پرسشنامه استرس درک شده پس از زایمان بود. یافته ها: نتایج نشان دهنده وجود اختلاف معنادار آماری در نمره کل استرس درک شده و ابعاد آن (خستگی، ارتباط با نوزاد، تغذیه نوزاد، ارتباط با بدن، برنامه های آینده، ارتباط با همسر) و نمره کل پیوند مادر-کودک و ابعاد آن (پیوند معیوب مادر-کودک، طرد و خشم، اضطراب مراقبت و خطر آزار کودک) پس از پایان مداخله در گروه مداخله می باشد (001/0>P). اما اختلاف آماری معنی داری در گروه کنترل مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مشاوره مبتنی بر حمایت خانواده باعث کاهش استرس درک شده و مشکلات پیوند مادر-کودک می شود. مشاوره مبتنی بر حمایت خانواده پیشنهاد می شود.

پیش زمینه و هدف: فرآیند پرستاری محور اصلی کار پرستاری و نماد رابطه کاربرد هنر و علم پرستاری در پیشگیری از بیماری ها، حفظ و ارتقاء سلامتی است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر شواهد بر مهارت اجرای فرآیند پرستاری در دانشجویان دانشکده پرستاری خوی انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 40 نفر از دانشجویان دانشکده پرستاری خوی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده سپس به صورت تصادفی 20 نفر در گروه کنترل و 20 نفر در گروه آزمون قرار گرفتند. مداخله آموزشی برای گروه آزمون به صورت دو جلسه دوساعته برگزار شد که ارائه مطالب آموزشی توام با انجام کارگروهی به راهنمایی اساتید مجرب و همراه با تمرینات تفکر انتقادی بود ولی در گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نگردید. مهارت اجرایی فرآیند پرستاری دانشجویان قبل از مداخله با ارائه سناریو و بعد از مداخله بر اساس مراقبت از بیمار در بالین و توسط چک لیست مشخص گردید. جهت تعیین روایی چک لیست از روایی صوری و محتوای و برای تعیین پایایی از آلفای کرونباخ (75/0 (α = و آزمون مجدد (70r=. /) استفاده شد. داده های خام توسط نرم افزار SPSS و آزمون های تی مستقل و تی زوج تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: متوسط سن دانشجویان 23/1± 16/22 بود. بر اساس نتایج آزمون تی مستقل، ارتباط معنی دار آماری قبل از مداخله در دو گروه آزمون و کنترل وجود نداشت (05/0 p>). نتایج آزمون تی زوج نشان داد که مداخله آموزشی بر مهارت اجرایی فرآیند پرستاری دانشجویان موثر بود (000/0 p=). بحث و نتیجه گیری: با توجه به تاثیر آموزش پرستاری مبتنی بر شواهد بر مهارت اجرایی فرآیند پرستاری، پیشنهاد می گردد مراقبت از بیماران در مراکز آموزشی و درمانی بر مبنای فرآیند پرستاری و با به کارگیری اصول پرستاری مبتنی بر شواهد صورت گیرد تا زمینه ساز ارتقای کیفیت مراقبت های پرستاری شده و در کسب استقلال حرفه ای و ارتقاء توانمندی های پرستاران موثر باشد.

پیش زمینه و هدف: آموزش مهارت های جنسی و اهمیت یادگیری آن می تواند باعث جلوگیری از بروز برخی تعارضات، اختلالات و مشکلات جنسی شود. هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های جنسی بر طرح واره های جنسی زنان، عزت نفس جنسی و رضایت جنسی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره ی شهر اصفهان بوده است. مواد و روش کار: روش تحقیق در این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه آزمایش و کنترل می باشد. جامعه ی آماری پژوهش، زنان مراجعه کننده به یکی از مراکز مشاوره ی شهر اصفهان بودند، که پرونده ای در خصوص مشکلات و مسائل جنسی در آن مرکز داشتند و به شیوه ی در دسترس، 30 نفر از زنانی که شرایط حضور در پژوهش را داشتند به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. ابزار جمع آوری داده های پژوهش حاضر، پرسشنامه های برانگیختگی طرح واره های شناختی در بافت جنسی (QCSASC)، عزت نفس جنسی زنان (SSFIW) و رضایت جنسی زنان (ISS) بوده است. طول مدت اعمال متغیر مستقل (آموزش مهارت های جنسی) بر گروه آزمایش 15 ساعت بود که طی شش هفته و به صورت هفته ای یک جلسه انجام گرفت. در مرحله پس آزمون دو گروه (کنترل و آزمایش) جهت بررسی اثربخشی مداخله با استفاده از پرسشنامه های فوق، مورد بازآزمایی قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها: ی این پژوهش از طریق آزمون تحلیل کوواریانس نشان دادند که آموزش مهارت های جنسی بر عزت نفس جنسی و رضایت جنسی زنان تاثیر داشته است ولی بر طرح واژه های جنسی زنان موثر نبوده است. نتیجه گیری: آموزش مهارت های جنسی می تواند باعث بهبود و افزایش رضایت جنسی زنان گردد.

پیش زمینه و هدف: همدلی یک عنصر ضروری در عملکرد مامایی است که نقش اساسی در ایجاد و کیفیت ارتباط با بیمار دارد. ارتباط موثر، گرم و همدلانه، نتایج بالینی را بهبود بخشیده، در پیشرفت درمان و افزایش انگیزه بیمار برای شرکت فعال در درمان مهم است. با توجه به اهمیت همدلی در کیفیت رابطه و نتایج درمان این مطالعه باهدف بررسی مهارت همدلی در دانشجویان مامایی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی در سال 1394 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. در این مطالعه کلیه دانشجویان مامایی ترم 5 و 7(73 نفر) و 219 مادر باردار شرکت کردند. به ازای هر دانشجو 3 مادر باردار به شیوه نمونه گیری در دسترس، وارد مطالعه شدند. جهت ارزیابی عملکرد همدلانه دانشجویان، پرسشنامه تعدیل شده «درک بیمار از همدلی پزشک»، توسط مادران باردار شرکت کننده و جهت ارزیابی همدلی، پرسشنامه« همدلی جفرسون ویژه پزشکان و پرسنل بهداشتی» به روش خودارزیابی توسط دانشجویان تکمیل شد. سپس اطلاعات وارد نرم افزار SPSS شده و در سطح آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین نمرات عملکرد همدلانه دانشجویان (58/9± 38/89) و میانگین نمرات همدلی (01/6± 36/80) بود. نتایج نشان دادند بین عملکرد همدلانه با برخی از اطلاعات دموگرافیک دانشجویان رابطه آماری معنی داری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: : نتایج این مطالعه نشان می دهد مهارت های همدلی دانشجویان مامایی در سطح خوب است بااین حال با توجه به اهمیت همدلی در بهبود نتایج بالینی، تقویت فضای همدلی بین دانشجویان و بیماران ضروری به نظر می رسد.