مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سال:1387 | دوره:18 | شماره:66 |تعداد مقالات:20

سابقه و هدف: با وجود پیشرفت های زیاد در زمینه درمان تومور با استفاده از روش های رایج مانند جراحی، شیمی درمانی و غیره، علم پزشکی همچنان در درمان تومور ناتوان مانده است. در این رابطه علم ایمونولوژی افق تازه ای را جهت رییشه کنی تومور ارایه نموه به صورتی که ایمونوتراپی تومور امروزه به عنوان یکی از استراتژی های پذیرفته شده در درمان بعضی از انواع تومورها حداقل در مدل های حیوانی نتایج قابل قبولی را ارایه نموده است. هدف از این پژوهش بررسی اثرایمونوتراپی تراپئوتیک با استفاده از کمپلکس gp96-tumor peptide و نالوکسان به عنوان آنتاگونیست گیرنده های اپیوئیدی برای تقویت سیستم ایمنی خصوصا سیستم ایمنی سلولی علیه تومور می باشد.مواد و روش ها: در این تحقیق کمپلکس GP96 - Tumor peptide با استفاده از روش srivastava از رده سلولی WEHI 164 تخلیص شد. به گروه کنترل فقط محلول بافر فسفات ((PBS، به گروه تست یک نالوکسان، به گروه تست دو کمپلکس gp96-tumor peptide و به گروه تست سه کمپلکس gp96-tumor peptide همراه با نالوکسان تزریق شد. جهت ارزیابی اثربخشی واکسیناسیون بعد از روزهای معین اندازه تومور حاصله ثبت شد سپس موشها کشته و در شرایط استریل سلول های تک هسته ای از طحال آنها استخراج شدندکه در مرحله بر روی آنها آزمایش MTT جهت بررسی تکثیر سلول انجام شد و ازمحلول رویی حاصل از کشت سلول تولید سایتوکاین های اینترلوکین چهار و اینترفرون گاما با استفاده از کیت الایزا مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از تخلیص پروتئین نشان داد که ایزوفرم حاصل از تخلیص، فرم 66 کیلو دالتون پروتئین مورد نظر می باشد. نتایج حاصل از میزان حجم تومورنشان داد که در گروه تستها اختلاف معنی داری نسبت به گروه کنترل وجود ندارد. نتایج آزمایش MTT نشان داد که در گروه تستها اختلاف معنی داری نسبت به گروه کنترل وجود ندارد. نتایج حاصل از سنجش اینترلوکین چهار نشان داد در گروه تست یک و گروه تست دو اختلاف معنی داری نسبت به گروه کنترل دیده نمی شود ولی در گروه تست سه کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل وجود دارد. نتایج حاصل از سنجش اینترفرون گاما در گروه تست یک اختلاف معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان نداد ولی گروه تست دو و گروه تست سه افزایش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان دادند.استنتاج: از یافته های تحقیق نتیجه گرفته می شود که کاربرد کمپلکس gp96-tumor peptide به تنهایی فقط سبب افزایش میزان اینترفرون گاما می شود ولی کاربرد این کمپلکس همراه با نالوکسان علاوه بر افزایش میزان اینترفرون گاما سبب کاهش میزان اینترلوکین چهار می شود که برای القای پاسخ ایمنی سلولی علیه تومور ضروری می باشد.

سابقه و هدف: در سال های اخیر بررسی سیستم اوپیوئیدی و تغییرات آن در سایکوپاتولوژی بیماری اسکیزوفرنیا از طریق نقش احتمالی آن بر پایانه های عصبی و جسم سلولی نرون های دوپامینرژیک و کاهش ترشح دوپامین از هسته آکومبنس و اثرات داروهای برابر تاز شبه تریاکی در درمان بیماری فوق مورد توجه بالینگران قرار گرفته است.مواد و روش ها: در یک آزمون بالینی پیش گستر تصادفی دو سو کور با دارونما، 60 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیای مزمن بستری با نمرات PANSS بالای 80 به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند و مدت شش هفته به گروه مورد نالترکسان با دوز 100 میلی گرم روزانه و به گروه شاهد دارونمای نالترکسان به داروهای آنتی سایکوتیک که از قبل مصرف می کردند اضافه شد و با استفاده از ابزار PANSS علایم بیماری در ابتدای مطالعه و هر دو هفته یکبار و دو هفته پس از پایان مطالعه ثبت شد. اثرات درمان با اندازه گیری مکرر ANOVA محاسبه شد.یافته ها: علایم چهارگانه (علایم مثبت، علایم منفی، روان - آسیب شناسی عمومی و مجموع کل نمرات PANSS) در طول مدت مطالعه در گروه های مورد و شاهد و نیز دو گروه بیمارانی که قبل از مطالعه داروی تیپیک یا آتیپیک مصرف می کردند اختلاف با اهمیتی نداشتند.استنتاج: افزودن داروی نالترکسان با دوز 100 میلی گرم در روز به دارو های آنتی سایکوتیک تیپیک و یا آتیپیک بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیای مزمن، طی شش هفته اثرات درمانی مثبتی ندارد.

سابقه و هدف: زخم فشاری در بیمارانی که به مدت طولانی در بیمارستان یا منزل بستری می شوند به میزان زیادی رخ می دهند. درمان این زخم ها پر هزینه و برای درمان آن از روش های مختلفی استفاده می شود. این مطالعه با توجه به اثر مثبت پماد کالاندولا آفیشینالیس در درمان زخم ها و التهاب های پوستی و با هدف تعیین اثر این پماد بر زخم فشاری این مطالعه انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد، 20 بیمار که مبتلا به زخم فشاری بوده اند و درمان های رایج را دریافت می نمودند وارد مطالعه شدند. وضعیت بیماران از نظر مدت بیماری، مدت داشتن زخم، وسعت زخم ثبت و به مدت 4 هفته و هر روز 3 بار پانسمان محل زخم با پماد کالاندولا (پس از شستشو با سرم نمکی و خشک کردن) انجام شد و هر هفته وسعت زخم و درصد بهبودی بررسی و ثبت گردید.یافته ها: میزان بهبودی بیماران 56.6 درصد بود. اکثریت بیماران (55%) بهبودی نسبی پیدا کردند. زمان بهبودی هفته 3.5±1.2 بوده است (P<0.001) و بهبودی زخم فشاری در هفته های سوم و چهارم اتفاق افتاده است. استنتاج: پماد کالاندولا با توجه به ارزانی و در دسترس بودن می تواند در درمان زخم های فشاری مورد استفاده قرار گیرد و در بهبود زخم موثر می باشد و به عنوان یک روش درمانی در بیمارستان ها و منازل برای درمان زخم های فشاری بیماران تجویز و استفاده شود.

سابقه و هدف: درمان اختلالات خلقی با مشکلات فراوانی همراه می باشد از جمله عوارض دارویی، عدم پاسخ دهی مناسب به داروها و در نتیجه همکاری نامناسب بیمار با درمان. این مشکلات در کودکان و نوجوانان نیز تاثیری جدی در نتیجه درمان به دنبال دارد. مطالعه بر روی اثرات درمانی داروهای انتخابی و عوارض آنها، دستیابی به نتایج درمانی مطلوب تر را ممکن می سازد. در این مطالعه اثربخشی داروهای والپرات سدیم و لیتیم کربنات بر روی کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال خلقی دو قطبی در فاز حاد مانیک و مختلط (بمدت 6 هفته) بستری در بیمارستان روزبه تهران در سال 82 مقایسه شده است.مواد و روش ها: پژوهش فوق یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسو بی خبر می باشد که روی 30 بیمار 18-8 ساله مبتلا به اختلال خلقی دو قطبی انجام شده است. بیماری بر اساس DSM-IV و مصاحبه نیمه ساختار یافته تشخیصی K-SADS توسط روانپزشک فوق تخصص کودک و نوجوان تشخیص داده شده و آنگاه شدت علایم بیماری و میزان عملکرد بیماران با استفاده از ابزارهای MRS و CGAS به ترتیب در شروع درمان، پایان هفته سوم و پایان هفته ششم ارزیابی شد. 13 نفر از دریافت کنندگان لیتیم و 12 نفر از دریافت کنندگان والپرات سدیم مطالعه را به پایان رساندند. یافته ها با استفاده از آزمون نمونه های مستقل و روش تحلیل واریانس با نمونه های تکراری انجام شد.یافته ها: مقایسه میانگین های MRS در نوبت دوم (پایان هفته سوم) در دو گروه اختلاف آماری معنی داری نشان نداد و این یافته ها در پایان مطالعه (پایان هفته 6) نیز تکرار شد.مقایسه میانگین های مربوط به CGAS در نوبت دوم در دو گروه اختلاف آماری معنی داری نشان داد به این صورت که میزان بهبود عملکرد بیماران دریافت کننده والپرات سدیم در پایان هفته سوم بطور معنی داری بیشتر از بیماران دریافت کننده لیتیم کربنات بوده است (P<0.05) اما این یافته در پایان مطالعه (پایان هفته 6) تکرار نشد بدین معنی که اختلاف آماری معنی داری از مقایسه این میانگین ها در پایان هفته ششم به دست نیامد.استنتاج: بهبودی در علایم و نشانه ها و سطح عملکرد بیماران در پایان هفته ششم در دو گروه مشابه بوده و این نشان می دهد که لیتیم و والپرات سدیم در بهبودی علایم و نشانه ها و سطح عملکرد (در فاز حاد بیماری) به یک اندازه موثر هستند. در مقایسه سطح عملکرد بیماران دیده شد که گروه دریافت کننده والپرات سدیم در پایان هفته سوم بهبود بیشتری داشته اند و این ممکن است بدین معنی باشد که والپرات سدیم سریعتر از لیتیم اثر می کند.

سابقه و هدف: در حالی که دیابت ملیتوس نوع 2 شایعترین فرم در بین انواع دیابتهاست، اما علت اصلی ایجاد آن هنوز ناشناخته است. عوامل ژنتیکی و محیطی زیادی را در ایجاد دیابت دخیل می دانند. سایتوکاینها از جمله عوامل مربوط به سیستم ایمنی می باشند که اثر آنها بر ایجاد دیابت به اثبات رسیده است. میزان بیان سایتوکینها در افراد و جوامع مختلف، متفاوت می باشد. طی مطالعات قبلی ثابت شده است که پلیمرفیسمهای موجود در ناحیه 874+ ژن اینترفرون - گاما و  590- ژن اینترلوکین -4 با میزان بیان این دو سایتوکین در ارتباط است. با توجه به این شواهد در این مطالعه به بررسی پلیمرفیسمهای موجود در این نواحی با بیماری دیابت تیپ 2 پرداخته شد.مواد و روش ها: نمونه خون محیطی از 51 بیمار دیابتی نوع 2 و 50 نفر از افراد غیر دیابتی به همراه ضد انعقاد EDTA جمع آوری شد و DNA به روش salting out از خون محیطی جدا شد. پلیمرفیسمهای موجود در ناحیه 874+ ژن اینترفرون - گاما با روش ARMS-PCR و پلیمرفیسمهای موجود در ناحیه 590- ژن اینترلوکین -4 با روش PCR-RFLP بررسی شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که ژنوتیپ IFN-g TT در بیماران دیابتی نسبت به گروه کنترل افزایش داشت اما این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود بین تمام ژنوتیپهای IL-4 و گروه کنترل نیز هیچگونه اختلاف معنی داری پیدا نشد.استنتاج: با توجه به نتایج این مطالعه و دیگر محققین به نظر می رسد که پلیمرفیسمهای موجود در ناحیه 590- ژن  IL-4و ناحیه 874+ ژن IFN-g نمی تواند با این مطالعات در ارتباط باشند.

سابقه و هدف: آموزش بالینی جزء حیاتی برنامه درسی است. آشنا نبودن به محیط بیمارستان و ترس از ارزیابی مربی به عنوان مهمترین عوامل تنش زا در اولین روز کارآموزی دانشجویان پرستاری مطرح می باشد. در سال های اخیر توجه زیادی به Mentoring در پرستاری شده و استفاده از آن را به عنوان یک روش، جهت جلوگیری از اضطراب، سردرگمی، ارتقای یادگیری فعال، ایجاد محیط مناسب برای یادگیری، اعتماد به نفس، افزایش تعاملات بین دانشجویان، جلوگیری از ترک خدمت و دل زدگی دانشجویان پرستاری پیشنهاد می نمایند. این پژوهش با هدف تاثیر اجرای برنامه Mentorship بر روی عوامل تنش زای محیط بالینی دانشجویان پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی نسیبه ساری در سال های 86-85 اجرا گردید.مواد و روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی که در دانشکده پرستاری و مامایی نسیبه ساری، انجام گرفت تعداد 70 نفر دانشجویان ترم 2 پرستاری (واحد کارآموزی فن پرستاری) به صورت تصادفی و به روش قرعه کشی با همسان سازی از نظر سن، جنس، معدل ترم گذشته و ترم تحصیلی به دو گروه مساوی 35 نفری (مورد - شاهد) تقسیم شدند. در گروه مورد به ازای هر 5-4 دانشجو یک دانشجو سال بالایی ترم 8 پرستاری (مربوط به کارآموزی مدیریت پرستاری) به عنوان Mentor یا راهنما گذاشته شد، در حالی که در گروه شاهد دانشجویان تنها با حضور مربی و بدون راهنما و منتور بودند. برای هر دو گروه، قبل و بعد از کارآموزی فن پرستاری پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. اطلاعات توسط پرسشنامه دو قسمتی، 9 سوال اطلاعات دموگرافیک و 16 سوال مربوط به عوامل تنش زای محیط بالینی، تهیه و تکمیل گردید.یافته ها: اکثریت دانشجویان ترم دو پرستاری، از میان عوامل تنش زای محیط بالینی، به عامل «ترس از انجام روشهای اشتباه» بیشترین امتیاز و عامل «سوال پرسیدن از استاد» کمترین امتیاز را دادند. همچنین بر اساس آزمون تی زوج تنها در گروه مورد (بامنتور)، کاهش میانگین نمرات مربوط به عوامل تنش زای محیط های بالینی، قبل و بعد از کارآموزی فن پرستاری، معنی دار بود. 5.64=t و 34= df و P<0.0005.استنتاج: بر اساس نتایج پژوهش، اجرای برنامه Mentorship بر کاهش عوامل تنش زا محیط بالینی دانشجویان ترم دوم پرستاری، موثرتر بوده است، لذا پیشنهاد می شود برنامه ریزان آموزش بالینی دانشکده های پرستاری از این شیوه که هزینه اضافی ندارد و فقط نیاز به هماهنگی درون سازمانی دارد، استفاده نمایند.

سابقه و هدف: اعضای جنس مالاسزیا مخمرهای چربی دوست هستند که فلور طبیعی پوست انسان بوده و با تعدادی بیماریهای پوست مرتبط می باشند. این ارگانیسم در شرایط خاصی مسبب بیماری پیتیریازیس ورسیکالر و درماتیت سبوروئیک می باشد. گونه های مالاسزیا را می توان از طریق خصوصیات مرفولوژیک و بیوشیمیایی شناسایی کرد ولی این روشهای فنوتیپی معمولا زمان بر و فاقد قدرت تمایز کافی است؛ لذا روش های مولکولی شناسایی سریع تر و صحیح تری را فراهم می کند. هدف از این مطالعه تعیین گونه های مالاسزیا جدا شده از بیماران مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالر،درماتیت سبوروئیک،درماتیت اتوپیک با روش PCR –RFLP است.در این مطالعه ناحیه ITS1 از DNA ریبوزومی جهت تقویت در آزمایش PCR مورد استفاده قرار گرفت. آنگاه پلی مرفیسم موجود در قطعات تقویت شده به وسیله روشRFLP با استفاده از آنزیم های CfOI و BS+F5I و ایجاد قطعات متفاوت مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به الگوهای مختلف DNA های هضم شده گونه های مالاسزیا شناسایی شد.مواد و روش ها: جمعا 63 گونه مالاسزیا 30 استرین جدا شده از بیمار مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالرو 33 استرین جدا شده از بیماران مبتلا به درماتیت سبوروئیک مورد مطالعه قرار گرفت. جهت بررسی مولکولی، DNA ژنومی مخمرهای مالاسزیا جدا شده از محیط کشت استخراج گردید. ناحیه ITS1 (بین 18S و (5.8S از DNA ریبوزومی بوسیله واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) تقویت گردید. تعدادی از محصولات با یرایمر(forward)  ITS1 تعیین توالی شد و با جستجو در بانک ژنی گونه مالاسزیا تعیین گردید. آنگاه پلی مرفیسم موجود در قطعات تقویت شده به وسیله روشRFLP با استفاده از آنزیم های CfOI و BS+F5I و ایجاد قطعات متفاوت مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به الگوهای مختلف DNAهای هضم شده گونه های مالاسزیا شناسایی شد.یافته ها: از 37 بیمار مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالر (20 زن، 17 مرد) که محدوده سنی آنها بین 64-2 سال بود، در 30 مورد (81.1 درصد) کلنی مالاسزیا روی محیط کشت رشد کرد و مالاسزیا گلوبوزا از 16 بیمار (53.3 درصد)، مالاسزیا فور فور از 12 بیمار 40 درصد و مالاسزیا سیمپودیالیس از 2 بیمار (6.7 درصد) جدا شد. از 41 بیمار مبتلا به درماتیت سبوروئیک (22 زن، 19 مرد) که محدوده سنی آنها بین 52-1 سال بود. در 33 مورد (80.5 درصد) کلنی مالاسزیا روی محیط کشت رشد کرد و مالاسزیا فور فور از 14 بیمار (42.4 درصد)، مالاسزیا گلوبوزا از 13 بیمار (39.4 درصد)، مالاسزیا رستریکتا از 5 بیمار (15.2 درصد) و مالاسزیا سیمپودیالیس از یک بیمار (3 درصد) جدا شد. نتایج به دست آمده از آزمایش PCR- RFLP با نتایج به دست آمده از تعیین توالی نمونه های DNA و خصوصیات مرفولوژیک و بیوشیمیایی مطابقت کامل داشت. توالی های بررسی شده از 93 تا 99 درصد با توالی رفرانس خود در بانک ژنی شباهت داشت.استنتاج: گونه های غالب جدا شده در بیماران پیتیریازیس ورسیکالر به ترتیب فراوانی مالاسزیا گلوبوزا و مالاسزیا فور فور و گونه های غالب جدا شده در بیماران درماتیت سبوروئیک به ترتیب فراوانی مالاسزیا فورفور و مالاسزیا گلوبوزا بودند. همچنین الگوی حاصل از هضم آنزیمی قطعه ITS1 در مورد مالاسزیاهای بررسی شده روشی ساده، سریع و تکرار پذیر برای شناسایی گونه های مهم مالاسزیا می باشد اما جهت اطمینان، توصیه می شود این روش در مورد بیماران بیشتری مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: فاصله گذاری مناسب بین موالیداز عوامل موثر سلامت مادران و کودکان می باشد. این مطالعه به منظور تعیین الگوی فاصله گذاری بین موالید و برخی عوامل مرتبط با آن در مادران چندم زای شهرستان بابل انجام گردید.مواد و روش ها: این بررسی به صورت مقطعی بر روی نمونه 500 نفر از مادران چندم زای مراجعه کننده به زایشگاههای دولتی و خصوصی و نیز مادران چندم زا دارای کودک زیر 6 سال و مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهری بابل در سال 1386 انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک و مشخصه های باروری مادران از طریق مصاحبه توسط پرسشنامه مدون جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون کای دو و مدل رگرسیونی لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین و انحراف معیار فاصله بین تولدها 61±25.7 ماه بود. تنها در 3.8 درصد مادران فاصله تولد کمتر از 2 سال مشاهده گردید و بر عکس در بیشتر از ربع مادران (28 درصد) فاصله گذاری بیش از 6 سال بوده است. اکثریت مادران (76.8 درصد) در سن 34-20 سال قرار داشتند. با وجود این سن 35 سال یا بالاتر در 22.4 درصد موارد مشاهده گردید در حالیکه سن کمتر از 20 سال تنها در 0.8 درصد موارد وجود داشت. از بین متغیرهای مورد بررسی، سن مادر، تعداد زایمان، دوره شیردهی در زایمان قبلی، جنس فرزند قبلی، نوع روش جلوگیری از بارداری و وضعیت زایمان قبلی (مرده زا / زنده زا)، مرگ و میر زیر یکسال و نحوه مراجعه مادران به کلینیک تنظیم خانواده با فاصله بین موالید ارتباط معنی دار نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که سن مادر، تعداد زایمان ها، دوره شیردهی، مرده زایی، مرگ و میر زیر یکسال و نحوه مراجعه به کلینیک تنظیم خانواده و استفاده از روش های نوین از عوامل مرتبط با فاصله گذاری تولد ها می باشد. گرچه فاصله گذاری تولدها در اکثریت مادران در محدوده توصیه شده وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی قرار دارد. با توجه به افزایش سن مادر در موارد فاصله گذاری طولانی بین موالید و با ملاحظه به اینکه در این مطالعه نیز حدود ربع موارد خانم ها در سن بارداری بالاتر از 35 سال که جزء موارد حاملگی پرخطر محسوب می شوند، قرار دارند. لزوم بازنگری در برنامه آموزشی مدون جهت جلوگیری از افزایش بی رویه فاصله بین موالید در حد نامطلوب بالاتر از 6 سال که منجر به افزایش سن مادر در بارداری های بعدی می شود توصیه می گردد.

سابقه و هدف: خستگی یکی از علایم شایع بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) می باشد که باعث ایجاد اختلالات شدید و تاثیرات مخرب بر عملکرد روزانه، فعالیتهای شغلی و اجتماعی و در کل احساس خوب بودن در مبتلایان به این بیماری می گردد. از طرفی علایم متعدد ام اس تحت تاثیر یکدیگر و درمانهای دارویی گوناگون قرار می گیرند، لذا درمانهای غیر دارویی برای کنترل علایم ام اس پیشنهاد می گردد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر روش آب درمانی به عنوان یک روش درمانی مکمل بر خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است. که پس از نمونه گیری به روش آسان، نمونه ها به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و آزمون تخصیص داده شدند. روش کار در این مطالعه به صورت برگزاری یک جلسه توجیهی به منظور آشنایی نمونه ها با اهداف و روش مداخله و 24 جلسه انجام آب درمانی توسط گروه آزمون در مدت سه ماه بود در صورتیکه برای گروه شاهد هیچگونه مداخله ای انجام نشد. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، ابزار سنجش شدت خستگی (FSS) و چک لیست های خود گزارش دهی بود.یافته ها: در این پژوهش 50 نفر (25 نفر گروه شاهد و 25 نفر گروه آزمون) شرکت داشتند. آزمون آماری تی مستقل بین میانگین امتیاز خستگی قبل از مداخله تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نمی دهد ولی چهار هفته، هشت هفته و دوازده هفته بعد از مداخله این تفاوت بین دو گروه شاهد و آزمون معنی دار می باشد (P<0.05). همچنین آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر تفاوت معنی داری را از نظر میزان خستگی بین دو گروه شاهد و آزمون در چهار بار اندازه گیری نشان می دهد (P<0.05).استنتاج: انجام روش آب درمانی در بیماران ام اس توانست باعث کاهش شدت خستگی در این بیماران گردد، لذا انجام این تکنیک به عنوان یک روش موثر، مقرون به صرفه در هزینه و زمان، همچنین داشتن قابلیت یادگیری و اجرای آسان به بیماران مبتلا به ام اس توصیه می گردد.

سابقه و هدف: با وجود شباهت های فراوان در اپیدمیولوژی (همه گیری شناسی) بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) در دنیا، شیوع آن متغیر است. در مطالعات کرتزکی ایران جزو کشورهای با شیوع پایین بیماری ام اس طبقه بندی گردید. مطالعه حاضر با هدف دستیابی به شیوع مقطعی بیماری ام اس در استان مازندران و ارزیابی سایر جنبه های اپیدمیولوژیک آن انجام گرفته است.مواد و روش ها: مطالعه در سال 1386 به صورت مقطعی بر روی تمام بیماران ام اس ثابت شده (582 نفر، 161 مرد و 421 زن) مقیم مازندران که عضو انجمن ام اس مازندران نیز بوده اند، صورت پذیرفت. ضمن مصاحبه، اطلاعات دموگرافیک و مشخصات بیماری شرکت کنندگان در پرسش نامه ثبت گردید. آمار نفوس استان مازندران (2.893.087 نفر) ازنتایج سرشماری سال 1385 اخذ گردید.یافته ها: میانگین سن بیماران 9.4±34.3 و شیوع مقطعی بیماری 20.1 در صد هزار [فاصله اطمینان %95 (CI):18.7-22.1] بوده است. نسبت زنان به مردان 2.6 بوده و بیماری در دهه سوم عمر شایع تر بود. اختلالات بینایی با40.1  درصد (%95 CI 38.5-42.9:) و اختلالات حسی با 43.2 درصد (%95 CI 32.8-36.1:) به ترتیب شایع ترین علایم اولیه بوده اند.استنتاج: مازندران جزو مناطق با شیوع متوسط بالای ام اس می باشد که این نتیجه مغایرت قطعی با اطلاعات پیشین دارد. سایر اطلاعات همه گیری شناسی تقریبا از الگوی جهانی تبعیت نموده و بررسی های دقیق تری را می طلبد.

سابقه و هدف: هدف این مطالعه تعیین نگرش مذهبی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال تحصیلی 86 - 1385 بر حسب مقطع و رشته تحصیلی، جنسیت، سکونت یا عدم سکونت در خوابگاه و وضعیت تاهل بوده است. در این طرح، نگرش دانشجویان نسبت به مبانی نظری اسلام، برخی از فروعات دین و مسایل اخلاقی مورد مطالعه قرار گرفت.مواد و روش ها: در این طرح، از روش مطالعه میدانی از نوع توصیفی استفاده شده و جامعه آماری آن، دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران بوده اند که با توجه به روش نمونه گیری طبقه ای 384 نفر مشارکت داشته اند. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه ای مشتمل بر 38 سوال که روایی و پایایی آن تایید شده و نمرات نگرشی و بر اساس 5- تا 5 تنظیم شده بود، مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: یافته ها، میانگین نمره نگرش مذهبی در دانشجویان مقطع کاردانی و کارشناسی را به ترتیب 1.63±2.53 و کارشناسی را به ترتیب 1.45±3.06 نشان می دهد و اختلاف معناداری بین سطح نگرش آنها وجود دارد (p<0.01). میانگین نمرات نگرش در دانشجویان پسر 1.7±2.24 و در دختران 1.4±2.97 را نشان می دهد که اختلاف آنها از لحاظ آماری معنادار است (P<0.01). بیشتر نگرش ها نمره2.5  تا 4.5 و انحراف معیار 1.63 را نشان می دهد؛ بعلاوه 57 درصد کل دانشجویان نمره 4.5 را به خود اختصاص داده اند.استنتاج: میزان نمرات کل دانشجویان از نگرش مثبت آنها نسبت به مسایل متنوع مذهبی حکایت دارد. عدم التزام عملی نسبت به دستورات و شعائر مذهبی، رعایت واجبات و محرمات و سایر رفتارهای دینی را نباید صرفا در پایین بودن میزان نگرش نسبت به اصول دین، مبانی نظری اسلام و ارزش های دینی دانشجویان جستجو کرد، بنابراین بررسی سایر عوامل موثر در مطالعات مداخله ای بعدی پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: لپتوسپیروز نوعی بیماری باکتریایی مشترک بین انسان و دام است که ندرتا خود را به صورت شدید (سندرم ویل) نشان می دهد. با توجه به همه گیری این بیماری در مناطقی از استان مازندران به مورد نادری از پانکراتیت حاد که در سیر ابتلا به لپتوسپیروز شدید حادث شده است اشاره می گردد. بیمار آقای کشاورز 50 ساله ای است که به علت ابتلا 10 روزه به تب، دردهای عضلانی، استفراغ، ایکتر و درد شکم بستری گردید و به علت نارسایی حاد کلیه یکبار دیالیز شد. بیلی روبین به mg/dl 31.7 رسید، آمیلاز و لیپاز بیشتر از 3 برابر طبیعی و سی تی اسکن، نشانگر بزرگی منتشر پانکراس بود. اثبات تشخیص توسط تیتر بالاتر از 4 برابر طبیعی آنتی بادی IgM بر علیه لپتوسپیروز به روش ELISA بوده است. با درمان حمایتی و آنتی بیوتیکی بیمار بطور کامل مداوا گردید. بر اساس این گزارش بایستی لپتوسپیروز در تشخیص افتراقی ایکتر و پانکراتیت حاد مورد توجه باشد.

نعوظ دردناک یک عارضه نادر ولی جدی داروهای روانگردان می باشد که شیوع آن به دنبال آنتی سایکوتیک های تیپیک حدود 26-15 درصد است. تقریبا تمام آنتی سایکوتیک های آتیپیک همراه با عارضه پریاپیسم گزارش شده اند. به خاطر ضرورت آشنایی پزشکان با این عارضه جدی غیر معمول دارویی، گزارش یک مورد پریاپیسیم به دنبال مصرف آنتی سایکوتیک های مختلف آورده شده است تا در کارهای بالینی روانپزشکی مد نظر قرار گیرد. آقای 24 ساله با علایم هذیان کنترل(control delusion) ، هذیان گزند و آسیب ((persecutory delusion، هذیان جسمانی (somatic delusion) و توهم شنوایی (auditory Hallucination) به کلینیک سرپایی مراجعه کرده بود که علایم ایشان حدود یکسال قبل از مراجعه به تدریج با گوشه گیری، انزوای اجتماعی، محدودیت روابط اجتماعی شروع شده بود. حین درمان با 6 میلی گرم ریسپریدون، پس از دو ماه دچار علایم نعوظ دردناک بدون تحریک جنسی شده بود. متعاقب کاهش و قطع ریسپریدون و شروع 5 میلی گرم الانزاپین و با دریافت تنها یک دوز دارو نیز این عارضه تکرار شده بود. پس از قطع الانزاپین و شروع درمان با 150 mg کلوزاپین بعد از یکسال مجددا دچار پریاپیسم شد. بنابراین بهتراست پزشکانی که داروهای آنتاگونیست سروتونین - دوپامین را تجویز می نمایند، مراقب این عارضه نادر ولی جدی باشند.

استفاده از روش های درمانی غیر از روش های روتین در درمان بیماری ها مدت هاست که در بسیاری از کشورها مورد بحث می باشد و با توجه به شواهدی که حاکی از افزایش تقاضای بیماران برای دسترسی به خدمات طب تکمیلی و روی آوردن پزشکان به استفاده از این روش ها در ایران می باشد، جهت ساماندهی به این فعالیت ها داشتن اطلاعات در مورد آگاهی و نگرش پزشکان در خصوص یکی از این روش ها (هومیوپاتی) یک الویت به نظر می رسد.هومیوپاتی به عنوان یکی از رشته های طب تکمیلی از قدمتی دویست ساله برخوردار است. واژه هومیوپاتی از دو کلمه «هومیو» به معنی مشابه و «پاتی» به معنی درمان گرفته شده است و بنابراین هومیوپاتی به معنی مشابه درمانی است. مفهوم این واژه این است که هر عاملی که در یک فرد سالم باعث ایجاد بیماری شود می تواند موجب درمان فردی با همان بیماری گردد.این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی و نگرش پزشکان شهر ساری نسبت به درمان هومیوپاتی انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعه توصیفی می باشد و جامعه پژوهش آن شامل پزشکان شهرستان ساری اعم از پزشکان عمومی، متخصص و فوق تخصص 352 نفر بودند که تعداد 227 نفر 64.48 درصد در مطالعه شرکت داشتند و 97 نفر 27.55 درصد به صورت عدم همکاری و 28 نفر7.95  درصد به صورت تکمیل ناقص پرسشنامه در مطالعه شرکت نداشتند.ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه ای مشتمل بر سه قسمت 1- اطلاعات پایه و عمومی فرد پاسخ دهنده 2- سوالات سنجش آگاهی 3- سوالات سنجش نگرش بود. به این ترتیب میزان آگاهی و وضعیت نگرش به طور دقیق مورد سنجش قرار گرفته و در خاتمه اطلاعات بدست آمده از طریق برنامه آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج این تحقیق نشان داد که اکثریت پزشکان شهرستان ساری اعم از عمومی و متخصص نسبت به روش درمانی هومیوپاتی اطلاع چندانی نداشتند. به عنوان مثال از بین کل پاسخ دهندگان که 227 نفر بودند 53.3 درصد آنان آگاهی کم و 17.2 درصد آنان آگاهی بالایی نسبت به این روش درمانی داشتند علاوه بر آن بین سن افراد و آگاهی آنان نسبت به این روش درمانی خاص ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0.05) به طوری که بیشترین آگاهی در سنین کمتر از 35 سال و کمترین آگاهی در سنین بالای 50 سال مشاهده شد.41.4  درصد پاسخ دهندگان بر این عقیده بودند که آگاهی و شناخت درستی در مورد هومیوپاتی در بین مردم وجود ندارد.36.6 درصد افراد موافق شرکت در دوره های آموزشی برای این روش درمانی بودند. در تحقیق انجام شده در مورد مناسب بودن روش هومیوپاتی برای بیمارانی که از طب روتین مایوس شده اند51.1  درصد افراد پاسخ دهنده نظری نداشتند. در مورد کمتر بودن اثرات جانبی داروهای هومیوپاتی نسبت به داروهای روتین و گران تر بودن داروهای روتین از داروهای هومیوپاتی نیز اکثریت افراد نظری نداشتند. در مورد این سوال که هزینه بالای درمان روتین می تواند از علل گرایش بیماران به روش هومیوپاتی باشد 48 درصد پاسخ دهندگان نظری نداشتند. نتایج کلی این بررسی حاکی از آن است که اکثریت پزشکان شهر ساری نسبت به روش درمانی هومیوپاتی اطلاع چندانی نداشته اما تمایل به فراگیری و آشنایی بیشتر با این رشته را دارند. آنان تمایل داشتند در صورت لزوم با پزشکان متخصص طب مکمل در درمان بیمارانشان همکاری داشته باشند.