تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک
سال:1399 | دوره:33 | شماره:2 (پیاپی 127) |تعداد مقالات:16

درد در مراقبت های بحرانی یا در مواقع پیش از جراحی، در بسیاری از موارد مؤلفه ای از سیمای بالینی بیمار است-که غالباً خاستگاه التهابی دارد-زیرا تمام واسطه های شیمیایی از تحریک التهابی یا از حساسیت گیرنده های درد آزاد می شوند. درد همچنین می تواند منشأ مکانیکی نیز داشته باشد (به طور مثال هنگامی که درد مرتبط با اتساع اندام های توخالی، فشردگی، پارگی یا تخریب بافتی همراه است). درد در این گونه موارد و بلافاصله پس از جراحی شدید به نظر می رسد و با شروع التهاب شدیدتر می شود. در نهایت درد می تواند از طریق انتقال مستقیم در نورون های نخاعی انتقال دهنده درد از ساقه مغز نشأت گیرد. مدیریت ضعیف در باب کنترل درد سبب منبعی از عوارض گردیده که یک پیش آگهی بی ثبات و غیر قابل اتکا را باعث می شود. بی دردی چندگانه بر پایه یک مفهوم کلی در بی هوشی عمومی و درمان سرطان نیز مورد استفاده قرار می گیرد. این مؤلفه ساده است: هنگامی که بر یک فرآیند پیچیده و چند عاملی غلبه شد، نسبت مزایا به خطرات با به کار گیری ترکیبی از رویکردهای متفاوت، بهتر است. تأثیرات سودمند موارد مذکور، افزاینده بوده و هریک از آن ها برای کاهش محدوده اثرات نامطلوب وابسته، مورد استفاده قرار می گیرند. در یک مدت زمان طولانی، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و داروهای ضد درد مخدر به تنهایی مورد استفاده قرار گرفته و استفاده از یک یا چند نوع از آن ها، وابسته به شدت درد ایجاد شده است. ترکیبی از چندین مولکول در تمام موارد مورد استفاده قرار می گیرد و بسته به نوع درد تغییر می کند.

آنفلوانزای پرندگان یک بیماری بسیار واگیر ویروسی است. در حال حاضر تحت تیپ H9N2 عامل بیماری در ایران بومی است و خسارت زیادی به صنعت طیور وارد می کند. لذا کنترل این بیماری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. واکسیناسیون یکی از این راهکارهای کنترلی می باشد. روغن هایی که در واکسن های تجاری بعنوان ادجوانت استفاده می-شوند روغن های معدنی هستند. از مهمترین معایب این روغن ها، متابولیسم پایین و باقیمانده در بافت، ایجاد واکنش های شدید بافتی، و همچنین سرطان زایی آنها است. لذا محققان در تلاش هستند در واکسن ها بجای روغن های معدنی از روغن-های گیاهی بعنوان ادجوانت استفاده کنند. در مطالعه حاضر، خاصیت ادجوانتی عصاره ی هگزانی میوه های انجیر و زیتون بطور جداگانه به همراه ویروس غیرفعال آنفلوانزا تحت تیپ H9N2 در بدن 50 قطعه جوجه گوشتی تجاری در مقایسه با واکسن تجاری بررسی شد. برای ارزیابی از روش پاسخ آنامنستیک استفاده شد. نتایج نشان داد مخلوط ها نمی توانند مانع از عفونت و پاسخ آنامنستیک در پرندگان شوند. درحالی که واکسن تجاری پاسخ آنامنستیک را مهار کرد و ایمنی مناسب تری را ایجاد نمود. با توجه به نتایج به نظر می رسد که حتی نتوان بصورت جداگانه از عصاره های هگزانی حاصل از میوه های انجیر و زیتون به عنوان ادجوانت در تهیه واکسن آنفلوانزای طیور استفاده کرد.

برونشیت عفونی یک بیماری حاد و بسیار مسری در ماکیان می باشد که منجر به زیان های مالی فراوانی در صنعت طیور می شود. انواع واکسن های کشته و زنده تخفیف حدت یافته حاوی سروتیپ های مختلف ویروس (از جمله H-120) به طور وسیع برای کنترل بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. واکسن ها باید به طور دوره ای در جوجه های واکسینه شده مورد ارزیابی قرار گیرند. هدف از این مطالعه، ارزیابی پاسخ های سرمی نسبت به تجویز واکسن زنده برونشیت عفونی طیور سویه H-120 تولید موسسه رازی در جوجه های صنعتی گوشتی و مقایسه آن با نتایج حاصل از واکسن تجاری وارداتی مشابه بود. برای این منظور، یک واحد پرورش مرغ گوشتی با دو سالن مجزا انتخاب شد. جوجه ها در هر سالن با یکی از واکسن های IBV موسسه رازی و وارداتی مایه کوبی شدند. از 20 جوجه هر سالن به-طور جداگانه در فواصل زمانی 4، 10، 20، 30 و 40 روز پس از مایه کوبی خون گیری شد. پاسخ های سرمی القاء شده علیه IBV در جوجه های مایه کوبی شده با آزمایش های الایزا و خنثی سازی سرمی (SN) اندازه گیری شدند. در این مطالعه، تفاوت معنی داری در عیار آنتی بادی الایزا مابین دو گروه مایه کوبی شده با واکسن H-120 مؤسسه رازی و واکسن وارداتی در هیچ کدام از نوبت های خونگیری مشاهده نگردید. نتایج آزمایش خنثی سازی سرم نیز تأیید کننده داده های آزمایش الایزا بود. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان داد که واکسن IBV سویه H-120 تولید موسسه رازی همانند واکسن وارداتی مشابه (شرکت CEVA) از توانمندی لازم برای ایجاد پاسخ ایمنی در گله های گوشتی برخوردار است.

هدف از این مطالعه تعیین گونه های آناپلاسما در گوسفندان استان مازندران بود. برای این منظور تعداد 95 نمونه خون از طریق رگ وداج گوسفند بطور تصادفی از نقاط مختلف استان مازندران جمع آوری گردید. در ابتدا DNA استخراجی از نمونه های خونی با جفت آغازگری که قطعه 1468 جفت بازی از ژن 16S rRNA جنس آناپلاسما را تکثیر می کرد، تکثیر شد. سپس جهت افزایش حساسیت آزمون، محصول PCR اولیه با جفت آغازگری که قطعه 345 جفت بازی از ژن 16S rRNA جنس آناپلاسما را تکثیر می کرد، تکثیر شد. 70 نمونه(7/73%) از 95 نمونه اخذ شده در اولین PCR و nested-PCR از نظر جنس آناپلاسما مثبت شدند. تمامی نمونه های مثبت با nested-PCR اختصاصی از نظر وجود آناپلاسما فاگوسیتوفیلم بررسی شدند و22 نمونه(2/23 %) از نظر آناپلاسما فاگوسیتوفیلم مثبت تشخیص داده شد. DNA استخراجی نمونه های مثبت با استفاده از جفت آغاز گرهای اختصاصی که قطعه 866 جفت بازی از ژن msp4 آناپلاسما اوویس را تکثیر می کرد، تکثیر شد. 56 نمونه(9/58%) از95 نمونه از نظر آناپلاسما اوویس مثبت بودند. این مطالعه اولین تشخیص ملکولی گونه های آناپلاسما در گوسفندان در استان مازندران است. نتایج نشان می دهد که در بین درصد آلودگی گوسفندان به آناپلاسمافاگوسیتوفیلوم، در فصول مختلف سال اختلاف معنی دار وجود دارد (05 /0 P<). همچنین از نظر آلودگی به آناپلاسما اوویس، از میان متغییر های مورد بررسی، بین فصول مختلف، ارتفاع از سطح دریا، جنس و طول جغرافیائی، اختلاف معنی دار وجود دارد (05/0 P<).

عامل مایکوباکتریوز، گونه های مختلف جنس مایکوباکتریوم، می باشد. مایکوباکتریوز یک بیماری مزمن و پیشرونده است که ممکن است تمام بافت های ماهی را درگیر کند. علائم خارجی در ماهی شامل از دست دادن پولک ها، زخم های پوستی، ناهنجاری های اسکلتی و. . . . می-باشد. علائم داخلی عفونت شامل بزرگ شدن کبد، طحال، کلیه و وجود ندول های سفید رنگ در اندام های داخلی می باشد. مایکوباکتریوز یک بیماری زئونوز مرتبط با شغل است و بیشتر افرادی که با ماهی سرو کار دارند، در معرض خطر هستند. هدف از این تحقیق جداسازی و تعیین هویت مولکولی مایکوباکتریوم از ماهی های قزل آلای پرورشی شهرستان سبزوار می باشد. در این تحقیق تعداد 50 ماهی قزل آلای پرورشی به صورت تصادفی از هفت استخر پرورش ماهی در مناطق مختلف شهرستان سبزوار جمع آوری شد. پس از کالبدگشایی و کشت اختصاصی نمونه ها در شرایط استریل، به منظور تشخیص اسیدفست بودن باکتری، رنگ آمیزی ذیل نلسن انجام شد. سپس استخراج DNA صورت پذیرفت وPCR-16s rRNA برای تایید عفونت مایکوباکتریومی انجام شد. برای تعیین هویت، نتایج سکونسینگ محصول PCR با استفاده از برنامه BLAST مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق، سه جدایه اسیدفست رشد نمود که سکانس هر سه جدایه با 99 درصد شباهت به گونه Mycobacterium peregrinum تعلق داشت. این بررسی نشان داد که در ماهیان مورد مطالعه، مایکوباکتریوم وجود دارد و انتقال آن به انسان و ایجاد بیماری های پوستی محتمل است. با توجه به اینکه M. peregrinum از آبزیان و موارد عفونت تنفسی انسان جداسازی شده، لذا ضروری است به افرادی که به هر نحوی با ماهی سروکار دارند، هشدارهای لازم داده شود.

برخی از کنه های سخت از ناقلین مهم عوامل بیماری زا به حیوانات و انسان ها هستند. این مطالعه به منظور تعیین شیوع آلودگی کنه های گوسفند و تغییرات فصلی جمعیت کنه ها در شهرستان سبزوار انجام شد. این مطالعه در بهار 95 تا زمستان 95 انجام شد. در مجموع 800 راس گوسفند به طور تصادفی انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد 400 کنه بالغ جمع آوری شد و سپس در الکل اتانول 70% و 5% گلیسیرین نگهداری شده و با استفاده از کلیدهای تشخیصی تعیین گونه گردید. براساس نتایج حاصله در این بررسی، دو جنس و چهار گونه از جمله هیالوما آناتولیکوم (Hyalomma anatolicum) (40%)، ریپی سفالوس تورانیکوس (Rhipicephalus turanicus) (30%)، هیالوما اگسکاواتوم (Hyalomma excavatum) (25/16%) و ریپی سفالوس بورسا (Rhipicephalus bursa) (75/13%) شناسایی گردید. شایع ترین کنه، هیالوما آناتولیکوم بود. شیوع کنه ها در گوسفندان 5/22% بود و بیشترین میزان آلودگی در فصل بهار (53%) مشاهده گردید. در این مطالعه بیشترین میزان آلودگی کنه ای در ناحیه سر و گوش (5/49%) گزارش گردید. کنه ها در انتقال بیماری هایی مانند تیلریوز، بابزیوز، آناپلاسموز و ارلیشیوز نقش دارند. بنابراین نتیجه این مطالعه می تواند در پایش برنامه های کنترل آن ها و در نتیجه پیشگیری از بیماری های منتقله بسیار حائز اهمیت و مفید باشد.

به منظور بررسی اثر عصاره خارمریم و تزریق دگزامتازون بر عملکرد تولیدی، فراسنجه های سرم، و کیفیت تخم در مرغ های تخمگذار، تعداد 72 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین (36W) با سن 75 هفته مورد استفاده قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل 2×3 برای بررسی اثرات شش تیمار متشکل از سه سطح عصاره خارمریم (صفر، 100 و mg/kg 200) و دو سطح تزریق دگزامتازون (صفر و چهار میلی گرم) در چهار تکرار و سه پرنده در هر تکرار در قالب طرح کامل تصادفی به مدت شش هفته اجرا شد. تزریق دگزامتازون موجب کاهش درصد تولید و تولید توده ای تخم مرغ در کل دوره آزمایش شد (05/0>P). مرغ های تخمگذار تحت تنش با تزریق دگزامتازون ضریب تبدیل خوراک بالاتری در مقایسه با گروه بدون تزریق در کل دوره نشان دادند (05/0>P). شمارش لنفوسیت در خون مرغ های تغذیه شده با mg 200 عصاره خارمریم بیشتر از سایر پرندگان بود (05/0>P). غلظت لیپوپروتئین های با چگالی بالا در سرم پرندگان تغذیه شده با mg 200 عصاره خارمریم بالاتر از سایر گروه ها بود (05/0>P). افزودن عصاره خارمریم به جیره مرغ های تخمگذار سبب کاهش غلظت لیپوپروتئین های با چگالی پایین سرم شد (05/0>P). نتیجه گیری شد که القاء تنش با تزریق دگزامتازون سبب کاهش شاخص های تولید و افزایش ضریب تبدیل غذایی شد و افزودن عصاره خارمریم به جیره غذایی تأثیری در تعدیل اثرات منفی تنش بر عملکرد مرغ های تخمگذار نداشت.

اینتگرون ها از جمله عوامل ژنتیکی متحرکی هستند که توانایی حمل ژن های مربوط مقاومت به ترکیبات ضدباکتریایی در باکتری های مختلف مانند اشریشیا کلی را دارند. در سال های اخیر تعیین الگوی حساسیت دارویی در باکتری های بیماری زا به منظور درمان موثرتر بیماری ها، اهمیت شایانی پیدا کرده است. هدف از این تحقیق بررسی حضور و فراوانی ژن اینتگرون کلاس یک در اشریشیا کلی جداسازی شده از ضایعات کلی باسیلوز طیور و مطالعه الگوی مقاومت دارویی این باکتری ها می باشد. بدین منظور تعداد 100 نمونه اشریشیا کلی از ضایعات بافتی جوجه های گوشتی مشکوک به عفونت کلی باسیلوز، از طریق روش کشت میکرویی جداسازی و با استفاده از آزمایش های بیوشیمیایی شناسایی گردید. برای بررسی مقاومت های آنتی بیوتیکی باکتری، از روش دیسک دیفیوژن با هفت دیسک آنتی بیوتیکی و طبق دستورالعمل CLSI استفاده گردید. ژنوم باکتری ها با روش جوشانیدن استخراج گردید و نمونه های DNA به وسیله واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) با استفاده از پرایمرهای اختصاصی برای حضور ژن اینتگرون کلاس یک مورد بررسی قرار گرفتند. براساس نتایج تعیین الگوی مقاومت به آنتی بیوتیک ها، میزان مقاومت به نالیدیکسیک اسید (100 درصد)، تتراسیکلین (96 درصد)، سیپروفلوکساسین (91 درصد)، نورفلوکساین (88 درصد)، لینکوسپکتین (53 درصد)، سفروکسیم (50 درصد) و جنتامایسین (17 درصد) مشاهده گردید. بعلاوه، 97 درصد باکتری های اشریشیا کلی جداسازی شده، حامل ژن اینتگرون کلاس یک بودند. بر اساس یافته های این تحقیق، میزان بالایی از شیوع ژن اینتگرون و مقاومت به ترکیبات ضدباکتریایی در بین سویه های بیماری زای اشریشیا کلی در طیور منظقه مورد مطالعه وجود دارد.

بروسلوز یکی از شایع ترین بیماری های قابل انتقال بین انسان و دام در ایران می باشد. بر اساس بروز سالانه بروسلوز انسانی، استان زنجان در گروه با خطر بالا طبقه بندی شده که به نظر می رسد مربوط به شیوع بالای بیماری در دام های اهلی استان باشد. این مطالعه مقطعی در نیمه اول سال 1397 جهت برآورد میزان شیوع، تعیین و سنجش عوامل خطر مؤثر بر آن در دام های روستایی استان زنجان در سطح انفرادی و گله ای صورت گرفت. برای این منظور از آزمایش های سرم شناسی رزبنگال (Rose Bengal)، رایت (Wright) و 2-مرکاپتواتانول (2-Meraptoetanol) همراه با تفسیر متوالی آن ها استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان شیوع سرمی انفرادی و گله ای بیماری به ترتیب 4. 0 درصد و 33. 2 درصد بوده و در 51. 9 درصد روستاها دام دارای تیتر آنتی بادی علیه بروسلا وجود داشت. برآورد نسبت شانس (Odds Ratio: OR) نشان داد که دفن یا سوزاندن جنین، جفت و پرده های جنینی سقط شده (0. 21=OR) و جمع آوری روزانه کود درفصل زایش (0. 3=OR) از عوامل محافظت کننده در شیوع بیماری بوده درحالی که وجود بز در ترکیب گله (9. 0=OR)، وجود سگ گله اختصاصی در دامداری (7. 9=OR)، معرفی دام جدید به گله (5. 0=OR)، جنین، جفت و پرده های جنینی سقط شده را در اختیار سگ قرار دادن (3. 6=OR)، رها نمودن این اندام ها در محیط (5. 2=OR)، دانش ناکافی دامدار در مورد روش های انتقال بیماری (3. 3=OR)، نبود سابقه واکسیناسیون علیه بروسلوز (10. 3=OR) و وجود سابقه سقط جنین در دام (3. 7=OR) به عنوان عوامل خطر مهم برای ابتلاء سرمی بروسلوز شناخته شد. لذا در کنار اقدامات کنترلی معمول، به منظور مبارزه هدفمند با بروسلوز در استان ضروری است در جهت تقویت عوامل محافظت کننده و نیز در راستای تضعیف عوامل خطر بیماری اقدامات کنترلی اختصاصی را تعریف و اجرا نمود.

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر تغذیه سطوح مختلف جلبک سارگاسوم آنگوستیفولیوم (Sargassum Angustifolium) بر شاخص های رشد و برخی فراسنجه های خونی بزغاله های بومی عدنی صورت گرفت. در این مطالعه، از 24 رأس بزغاله نر بومی عدنی با میانگین وزن 3/2± 6/15 کیلوگرم و سن شش ماه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با استفاده از سه سطح جلبک و هشت تکرار، به مدت 75 روز استفاده شد. تیمار های آزمایشی دریافت کننده جلبک، با جیره حاوی جلبک سارگاسوم آنگوستیفولیوم و گروه شاهد نیز در این مدت با جیره پایه تغذیه شدند. نتایج حاصل نشان داد که افزایش معنی داری در وزن نهایی و افزایش وزن روزانه بین تیمار های آزمایشی دریافت کننده جلبک و تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>P). همچنین درصد استفاده از جلبک، اثر معنی داری بر بازده لاشه بزغاله ها داشت (05/0>P). نتایج حاصل از بررسی تغییرات فراسنجه های خونی در دوره های مختلف آزمایشی، هیچگونه اختلاف معنی داری را بین تیمارهای تغذیه شده با جلبک و تیمار شاهد، نشان نداد (05/0

امروزه بررسی ترکیبات آنتی اکسیدان طبیعی مستخرج از موجودات دریایی مورد توجه می باشد. لذا در این مطالعه خواص آنتی اکسیدانی اسیدین Phallusia nigra سواحل چابهار بررسی شد. خواص آنتی اکسیدانی با استفاده از روش مهار رادیکال آزاد Diphenyl Picrylhydrazyl (DPPH)i، قدرت کاهشی و فعالیت کلاته کنندگی با استفاده از حلال های متانول، اتانول و کلروفرم بررسی شد. از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی دانکن جهت آنالیز آماری استفاده شد. بیشترین درصد مهار رادیکال DPPH مربوط به غلظت mg/ml 1 عصاره متانولی با مهار 5/1± 09/93 درصد بود. در روش سنجش قدرت کاهشی، غلظت mg/ml 1 عصاره متانولی بیش از سایر عصاره ها بود (01/0± 35/0). فعالیت کلاته کنندگی عصاره کلروفرمی در همه غلظت ها بالاترین درصد را داشت. در هر سه روش رابطه مستقیمی بین غلظت، توانایی مهار و جذب عصاره ها برقرار بود. نتایج نشان داد خواص آنتی اکسیدانی Phallusia nigra بسیار قابل توجه و می تواند مبنایی برای انجام مطالعات بعدی به منظور دستیابی به مواد دارویی جدید برای درمان بسیاری بیماری ها از جمله سرطان باشد. همچنین پس از انجام مطالعات درون تنی، پیش کلینیکی و کلینیکی می توان از عصاره آن در صنایع آرایشی و بهداشتی و دامپزشکی استفاده کرد.

متاسفانه استفاده از آنتی بیوتیک ها برای درمان بیماری ورم پستان دام منجر به ایجاد اثرات جانبی نامطلوبی شده است. از جایگزین های آنتی بیوتیک می توان به پروتئین های ضد میکروبی نظیر لاکتوپراکسیداز اشاره کرد. هدف از این پژوهش پیش بینی پپتیدهای پروتئین لاکتوپراکسیداز و مقایسه ی آن ها در گونه های انسان، شتر، گوسفند، بز، گاومیش و گاو و بررسی خواص ضد باکتریایی آن در برابر باکتری های Staphylococcus aureus و Escherichia coli مولد ورم پستان از طریق داکینگ مولکولی است. از این رو، خواص فیزیکوشیمیایی پروتئین لاکتوپراکسیداز و پپتیدهای زیست فعال حاصل از آن با استفاده از نرم افزار CLC Main Workbench 5 بررسی و سپس ساختار سوم آن برای شتر و انسان از طریق نرم افزار Swiss-Model پیش بینی شد. در ادامه پپتیدهای این پروتئین پیش بینی و در نهایت برهمکنش های پروتئین لاکتوپراکسیداز و پپتیدهای حاصل از آن با پروتئین های سطحی دو باکتری مذکور با استفاده از نرم افزار آنلاین ClusPro2. 0 صورت گرفت. نتایج داکینگ مولکولی نشان داد که مناسب ترین موقعیت اتصال که در آن پروتئین لاکتوپراکسیداز حاصله با منفی ترین انرژی به پروتئین سطحی غشاء این دو باکتری متصل شده است، به ترتیب مربوط به گاو و بز می باشد. بررسی بیوانفورماتیکی هفت پپتید حاصل از این پروتئین نیز نشان داد که پپتید شماره ی سه مربوط به گاو، بز، گاومیش، گوسفند عملکرد بهتری در اتصال و تخریب پروتئین سطحی غشاء این دو باکتری داشته و با انرژی اتصال منفی تری نسبت به فرم کامل پروتئین لاکتوپراکسیداز به این باکتری ها متصل شده است. امید است بتوان در آینده از این پپتیدها به عنوان جایگزینی مناسب برای آنتی بیوتیک ها در بخش درمان بیماری ورم پستان استفاده کرد.

کلپوره گیاهی از خانواده ی نعناعیان بوده که دارای مصارف دارویی فراوانی در طب سنتی بوده ولی اثرات آن بر ویژگی های تخمیر شکمبه ای تابحال ناشناخته مانده است. از اینرو این آزمایش با هدف بررسی تأثیر عصاره ی هگزانی استخراج شده از گیاه کامل کلپوره با دستگاه سوکسله بر برخی فراسنجه های تخمیری میکروارگانیسم های شکمبه ای (شامل باکتری ها، پروتوزوآ و قارچ ها) و با کمک یک جیره ی بالانس شده، در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. عصاره ی هگزانی کلپوره با نسبت های صفر، 150، 300 و 450 قسمت در میلیون به یک محیط کشت تهیه شده از مایع شکمبه ی گوسفند و بزاق مصنوعی (با نسبت یک به دو) اضافه و سرانجام برخی فراسنجه های تخمیری اندازه گیری شدند. با افزایش سطح عصاره از صفر به 450 قسمت در میلیون، میزان نیتروژن آمونیاکی و اسیدهای چرب فرار کل (TVFA)، افزایش معنی داری (خطی) نسبت به تیمار شاهد نشان دادند ولی سایر موارد شامل pH، فراسنجه های تولید گاز (گاز 24 و 48 ساعت، پتانسیل و ثابت نرخ تولید گاز)، گوارش پذیری ماده خشک و ماده آلی تغییر ننمودند. ضریب تفکیک پذیری (PF)، توده ی میکروبی تولیدی و بازده تولید توده ی میکروبی در سطح 450 قسمت در میلیون، از کمترین مقدار برخوردار بودند. نتایج کلی نشان داد که عصاره ی هگزانی کلپوره قادر است برخی فراسنجه های تخمیری را در محیط کشت (مانند افزایش نیتروژن آمونیاکی و TVFA)، دستخوش تغییراتی نموده و تا حدودی بهبود بخشد به طوری که بیشترین این تغییرات در سطح 450 قسمت در میلیون عصاره مشاهده گردید. همچنین به نظر می رسد که سطوح کمتر از 450 قسمت در میلیون، قادر به تغییر معنی دار پارامترهای تخمیری مورد مطالعه در مقایسه با تیمار شاهد نیستند.

دیابت ملیتوس یک بیماری متابولیک است که با اختلال در عملکرد غدد اندوکرین سبب بروز اختلالات باروری می شود. با توجه به نقش کروسین در تعدیل سیستم دفاع آنتی اکسیدانی، هدف از این مطالعه تعیین اثر کروسین بر هورمون های محور هیپوفیز-تخمدان در مدل موش های صحرایی دیابتی نوع یک انجام شد. در این مطالعه تجربی، 28 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه های شاهد، شاهد دیابتی و دو گروه دیابتی تحت تیمار با کروسین (غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم). دیابت در گروه های شاهد دیابتی و دیابتی تحت تیمار، با یک بار تزریق داخل صفاقی آلوکسان القاء شد. چرخه استروس موش های صحرایی توسط هورمون های جنسی یکسان شد. کروسین به مدت 25 روز به صورت داخل صفاقی به گروه های دیابتی تحت تیمار تزریق شد. به حیوانات گروه های شاهد و شاهد دیابتی محلول سالین تزریق شد. در پایان دوره تیمار، غلطت سرمی LH، FSH، استروژن و پروژسترون توسط روش الایزا اندازه گیری شد. تحلیل آماری توسط آزمون های One-way ANOVA و تعقیبی Tukey انجام شد. در مقایسه با گروه شاهد دیابتی، تجویز وابسته به دوز کروسین با غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم غلظت سرمی هورمون های LH، FSH، استروژن و پروژسترون را به طور معنی داری افزایش داد (05/0>p). نتایج این آزمایش نشان داد کروسین با افزایش سطح سرمی هورمون های LH، FSH استروژن و پروژسترون احتمالا موجب بهبود اختلالات هورمونی در بیماران دیابتی می شود.

هدف از مطالعه بهبود سیستم دفاع آنتی اکسیدانی و شاخص های بیوشیمیایی پلاسمای ماهی پرت در طی دوره محرومیت غذایی بود. 198 قطعه ماهی پرت (میانگین وزنی2/6± 5/25 گرم و میانگین طولی43/0± 34/6 سانتی متر) در سه تیمار شامل تیمار شاهد (جیره پایه)، تیمار آستاگزانتین (جیره حاوی 4 گرم بر کیلوگرم آستاگزانتین) و تیمار آستاگزانتین-نمک صفراوی (جیره حاوی 4 گرم بر کیلوگرم آستاگزانتین و 1200 میلی گرم بر کیلوگرم نمک صفراوی) به مدت 90 روز تغذیه، سپس به مدت 7 روز در معرض محرومیت غذایی قرارگرفتند. خونگیری از ماهیان در پایان دوره تغذیه (قبل از تنش محرومیت غذایی) و پس از آن صورت گرفت و آنزیم های اکسیداتیو و برخی پارمترهای بیوشیمیایی خون ماهیان سنجیده شد. نتایج نشان داد تغذیه با جیره حاوی آستاگزانتین به تنهایی می تواند باعث کاهش سطح آنزیم های اکسیداتیو در مقایسه با گروه شاهد در پایان دوره تغذیه شود، در حالی که کاهش سطح آنزیم های کبدی آسپارات آمینوترانسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز پلاسما، تنها در گروه ماهیان تغذیه شده با آستاگزانتین و نمک صفراوی مشاهده شد (05/0>p). محرومیت غذایی منجر به افزایش معنادار آنزیم های اکسیداتیو پلاسما در گروه شاهد شد (05/0>p). درحالی که چنین تغییراتی در تیمارهای تغذیه شده با آستاگزانتین و یا آستاگزانتین-نمک صفراوی مشاهده نشد (05/0>p). به طورکلی می توان بیان داشت که محرومیت غذایی منجر به افزایش معنادار آنزیم های اکسیداتیو و کاهش سطح آنزیم های کبدی و پروتئین پلاسمای ماهی پرت می شود، بااین وجود می توان با افزودن آستاگزانتین به تنهایی یا در تلفیق با نمک صفراوی به جیره، اثرات محرومیت غذایی را حداقل در برخی شاخص ها، کاهش داد.

بیماری ویروسی پریتونیت عفونی گربه سانان (FIP) مشابه پن لکوپنی یکی از علل مهم مرگ و میر گربه ها بشمار می آید. این بیماری به دو شکل خشک و مرطوب مشاهده می شود. به طور معمول تظاهر چشمی بیماری همراه با شکل خشک است. این گزارش درمانگاهی دربرگیرنده ی دو مورد گربه ی مبتلا به بیماری FIP به شکل مرطوب و خشک با علایم چشمی است. کموز، ترشحات فیبرینی، پرخونی عروق ملتحمه، گلوکوم دو طرفه ی چشم، خونریزی شبکیه و در نهایت کوری، علایم گربه ی اول این گزارش با درگیری شکل خشک بیماری بود که به دلیل عدم توجه، منجر به انتقال ویروس به گربه ی دوم و شکل گیری فرم مرطوب گردیده بود. تشخیص قطعی بیماری در شکل مرطوب FIP با هیستوپاتولوژی تأیید شد. سپس، احتمال انتقال آلودگی به گربه ی دوم توسط گربه ی اول با علایم چشمی با آزمایش کروماتوگرافی ارزیابی شد که کرونا ویروس مثبت بود. علایم چشمی FIP به دلیل تشابه با سایر بیماری های سیستمیک مانند ویروس لوسمی گربه سانان (FeLV)، ویروس نقص ایمنی گربه سانان (FIV)، توکسوپلاسموز و برخی از بیماری های قارچی کمتر مورد توجه قرار می گیرد. عدم توجه به بیماری، انتقال به سایر حیوانات را به همراه خواهد داشت. این مطالعه اولین گزارش علایم چشمی شکل خشک FIP است.