مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران (نامه دانشگاه)
سال:1388 | دوره:19 | شماره:71 |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: در این پژوهش اثرL-NAME  (مهارکننده نیتریک اکساید سنتاز) به عنوان آنتاگونیست نیتریک اکساید، بر یادگیری وابسته به وضعیت القا شده با WIN55, 212-2 در موش های کوچک آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: به دنبال بیهوشی موش ها از طریق تزریق درون صفاقی کتامین و زایلزین، حیوان ها توسط دستگاه استریوتاکسی جراحی شدند و ناحیهCA1  کانول گذاری شد. روش اجتنابی مهاری (غیرفعال) با مدل Step-down برای بررسی حافظه در موش های کوچک آزمایشگاهی بکار گرفته شد و حافظه حیوان 24 ساعت بعد از آموزش مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: تزریق درون مغزی WIN55,212-2 (1µ/mouse، 0.5) در روز آموزش به تخریب حافظه حیوانات منجر شد. حافظه تخریب شده با تزریق WIN55,212-2 (1µg/mouse) در روز آموزش با بکار بردن همان مقدار از WIN55, 212-2 (1 µg/mouse) در روز آزمون به حالت عادی برگشت. تزریق قبل از آزمون، L-NAME (3µg/mouse، 1، 0.3) به تنهایی و همچنین در حیواناتی که حافظه آنها با تزریق WIN55,212-2 (1µg/mouse) در روز آموزش تخریب شده بود، تاثیری روی حافظه اجتنابی مهاری ندارد. بعلاوه در حیواناتی که WIN55,212-2 (1µg/mouse) را هم بعد از آموزش و هم قبل از آزمون دریافت کرده بودند، تزریق L-NAME (3µg/mouse) دو دقیقه قبل از WIN55,212-2 در روز آزمون، حافظه اجتنابی مهاری را تخریب می نماید.استنتاج: نتایج این پژوهش نشان می دهد که WIN55,212-2 قادر به ایجاد یادگیری وابسته به وضعیت می باشد و تزریق قبل از آزمون L-NAME  می تواند یادگیری وابسته به وضعیت القا شده با WIN55, 212-2 را مهار نماید.

سابقه و هدف: کیتین بعد از سلولز یکی از فراوانترین مواد آلی موجود در طبیعت است که کاربردهای زیادی در صنایع غذایی، آرایشی، کشاورزی، پزشکی و محیط دارد. منابع طبیعی این پلیمر، ساختار اسکلتی سخت پوستان، حشرات و دیواره سلولی برخی از باکتری ها و قارچ ها را تشکیل می دهد. مشتق داستیله کیتین، کیتوزان نامیده می شود که قابلیت انحلال آن از کیتین بیشتر است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تغییر در خواص ضدمیکروبی مشتق داستیله کیتوازن استخراج شده از ضایعات میگوی غالب خلیج فارس Penaeus semisculcatus، روی باکتری Pseudomonas aeroginosa  بعنوان یک فرصت طلب بیمارستانی است.مواد و روش ها: ابتدا کیتین و کیتوزان به روش شیمیایی و میکروبی از ضایعات میگو Penaeus semisulcatus تحت شرایط بهینه استخراج شد. به منظور دستیابی به ترکیبات داستیله کیتوزان، محلول قلیایی ترکیبات استخراج شده در دوره زمانی 15، 20، 45 دقیقه و 10 ساعت در دمای 85 درجه سانتیگراد حرارت داده شد و با اتانل مطلق آبگیری گردید. جهت ارزیابی درصد میزان داستیلاسیون کیتوزان حاصله، از روشFT-IR  استفاده شد و ساختار آن با میکروسکوپ الکترونی نگاره بررسی شد. سپس از ترکیبات فوق دیسک تهیه شد و خواص ضدمیکروبی آن روی سودومونا آئروژینوزا بیمارستانی با روش انتشار در آگار بررسی گردید. در انتها از ترکیبات فوق، باند زخم تهیه شد و اثر ضدمیکروبی آن در محیط کشت بررسی شد.یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق، تولید کیتوزان با حداکثر میزان داستیلاسیون 65 درصد را با روش FT-IR تایید نمود. مدت زمان حرارت دهی از 15 دقیقه تا 10 ساعت، تغییر محسوسی در کاهش میزان استیلاسیون ترکیبات استخراج شده نشان نداد. با افزایش مدت زمان حرارت دهی قطر منافذ غشایی کیتین از 1-5/0 میکرون به 25/0-065/0 میکرون کاهش یافت. افزایش میزان ماده موثره روی دیسک تا سه برابر، سبب افزایش 50 درصدی مهار رشد روی سودومونا آئروژینوزا بیمارستانی شد.استنتاج: نتایج حاصله، رابطه افزایشی بین افزایش زمان حرارت دهی و افزایش میزان داستیلاسیون را نشان نداد. افزایش میزان داستیلاسیون و حضور یون کلسیم سبب بسته شدن منافذ غشایی و افزایش اثر ضدمیکروبی گردید. بنابراین روش انجام شده در این تحقیق، دستیابی مناسب و ارزان قیمت به غشا های کیتوزانی با قطر منافذ متفاوت را امکان پذیر می سازد. با توجه به عدم سمیت ترکیبات کیتینی و کیتوزانی، به کارگیری تراکم های بیشینه آن می تواند اثرات ضدمیکروبی بهتری را نشان دهد.

سابقه و هدف: در این مطالعه شدت وابستگی فیزیکی به مرفین (با بررسی علایم سندرم قطع)، میزان مرگ و میر و تغییرات وزن در برخی از روش های رایج القا وابستگی به مرفین با هم مقایسه شده اند.مواد و روش ها: در این مطالعه شش روش شایع ایجاد وابستگی به مرفین انتخاب شدند. در تمام این روش ها وابستگی به مرفین در موش های وستار نر مورد بررسی قرار گرفت. در تمام این روش ها وابستگی به مرفین با تزریق مکرر مرفین انجام شد. علایم سندرم قطع در تمام گروه ها در روز آخر تزریق و چهار ساعت پس از مصرف آخرین دوز مرفین به مدت 20 دقیقه بررسی شد. این علایم شامل پرش عمودی، اسهال، دندان قروچه، پتوز، تکان دادن سر، تکاندن بدن مثل سگ خیس و ایستادن روی دو پا هستند.یافته ها: نتایج نشان داد که در همه گروه ها متعاقب مصرف نالوکسان تمامی علایم سندرم قطع آشکار خواهند شد اما به هر حال شدت بروز این علایم (پرش عمودی، اسهال، دندان قروچه، تکان دادن سر، تکاندن بدن مثل سگ خیس و ایستادن روی دو پا) در گروه های مختلف متفاوت بود. همچنین میزان مرگ و میر و تغییرات وزن نیز در گروه های مختلف متفاوت بود.استنتاج: به طور خلاصه نتایج این مطالعه نشان داد که روش های متفاوت ایجاد وابستگی به مرفین منجر به درجات متفاوتی از علایم و رفتارهای سندرم قطع، مرگ و میر و تغییرات وزن می شود.

سابقه و هدف: لپتوسپیروز یکی از بیماری های شایع مشترک بین انسان و حیوان در جهان می باشد که هر ساله در استان گیلان و به ویژه در شالیکاران شیوع فصلی دارد. تشخیص لپتوسپیروز با اتکا به علایم بالینی، به دلیل تشابه آن با اغلب عفونت های حاد مشکل است. لذا آزمون های سرولوژیکی در تشخیص لپتوسپیروز جایگاه مهمی دارند و میکرو آگلوتیناسیون (MAT)، استاندارد طلایی محسوب می شود ولی چون در آزمایشگاه های تشخیص طبی، معمول و قابل اجرا نیست، توسل به روش های آسان تر یک ضرورت محسوب می شود. لذا این مطالعه به منظور راه اندازی و تعیین حساسیت و ویژگی یک آزمون لاتکس آگلوتیناسیون تجربی در تشخیص لپتوسپیروز انجام گرفته است.مواد و روش ها: تعداد 98 نمونه مثبت و 54 نمونه منفی که باMAT  آزموده شده بودند و 30 نمونه شاهد، توسط یک سوسپانسیون آنتی ژنی از نوع آنتی ژن تام، که از چهار سویه شایع بومی تهیه شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: تعداد موارد مثبت کاذب 15 عدد و موارد منفی کاذب 12 عدد بوده است. مقادیر حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی و بالاخره درستی آزمون لاتکس آگلوتیناسیون راه اندازی شده به ترتیب 89، 84.5، 86.7، 87.2 و 87 درصد بدست آمد.استنتاج: باتوجه به حسا سیت و ویژگی نسبتا بالای این آزمون که به مطالعات قبلی انجام شده توسط محققان دیگر نزدیک است و با توجه به این نکته که انجام آن به تجهیزات آزمایشگاهی اختصاصی نیاز ندارد و در نقاط دور افتاده نیز قابل اجرا می باشد، لذا می توان آن را برای غربالگری اولیه با ارزش دانست.

سابقه و هدف: اونیکومایکوزیس، عفونت قارچی ناخن است که توسط گونه های متفاوتی از قارچ ها شامل درماتوفیت ها، مخمرها و کپک های غیر درماتوفیتی ایجاد می شود. این بیماری در حدود 30 درصد عفونت های قارچی پوست را تشکیل می دهد. هدف این مطالعه بررسی فراوانی اونیکومایکوزیس و عوامل مرتبط با آن در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان بوعلی سینا و کلینیک طوبی شهر ساری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی - مقطعی، 101 نمونه ناخن جمع آوری شده طی 14 ماه با آزمایش مستقیم میکروسکوپی و کشت مورد ارزیابی قرارگرفتند. در آزمایش مستقیم، نمونه ها با سه روش: 1- هیدروکسید پتاسیم 20درصد (KOH)، 2- رنگ آمیزی کالکوفلورسفید (CFW) 3- (KOH treated nail clipping+PAS):KONCPA مورد ارزیـابی قرار گرفتند. در روش کشت، نمونه ها روی سابورو دکستروز آگار حاوی کلرآمفینیکل(SC) و سابورو دکستروز آگار حاوی کلرآمفینیکل و سیکلوهگزامید (SCC) کشت داده شدند.یافته ها: در این مطالعه 79 بیمار زن (78 درصد) و بقیه مرد بودند (22 درصد). عوامل مخمری شایعترین عوامل مسبب اونیکومایکوزیس بودند که در اکثر موارد از ناخن دست جدا شدند. شایعترین گونه های مخمری کاندیدا آلبیکنس و کروزه ای بودند. عوامل قارچی رشته ای غیر درماتوفیتی در (24 درصد) موارد و بخصوص از ناخن پا جدا شدند که در بین این عوامل آسپرژیلوس ترئوس بیشترین میزان شیوع را دارا بود. درماتوفیت ها در 7 درصد موارد و به ویژه از ناخن پا جدا شدند که در بین آنها ترایکوفایتون منتاگروفایتیس گونه غالب بود. قارچ های رشته ای ناشناخته در 19 درصد موارد و عفونت mixed در 20 درصد موارد دیده شدند. بیشترین میزان فراوانی اونیکومایکوزیس در بیماران در محدوده سنی 30-49 سال دیده شد. شــایعترین فرم کلینیکی (تهـاجمی)، فرم DLSO (88 درصد) بود و پس از آن به ترتیب WSO (5 درصد)، PSO (5 درصد)، TDO (1 درصد) و DLSO+PSO (1 درصد) قرار گرفتند.استنتاج: این تحقیق نشان داد که اونیکومایکوزیس شـــایعترین عارضه در بیمارانی است که از اختلالات ناخنی رنج می برند. در این منطقه عوامل مخمری و شبه مخمری نسبت به سایر عوامل قارچی نقش بیشتری را در ایجاد این عفونت ایفا نمودند. ابتلا در زنان به دلیل تماس بیشتر با رطوبت و مواد شوینده، بیشتر است.

سابقه و هدف: ماتریکس متالو پروتئینازها (MMPs) خانواده ای از آنزیم های پروتئولیتیک هستند که در هضم پروتئین های ماتریکس خارج سلولی نگهدارنده سلول ها و افزایش رفتار متاستازی تومورهای بدخیم انسانی نقش مهمی دارند. گزارش شده است کهMMP ها به دو صورت پروآنزیم یا آنزیم فعال در نمونه های بیولوژیکی وجود دارند و نیز مشخص شده است که از بین این خانواده (Matrix Metalloproteinase-9) MMP-9 در هر دو مرحله شروع و متاستاز سرطان پستان نقش دارد. ما در مطالعات قبلی خود روی این ژن، ارتباط یک پلی مورفیسم C/T در پروموتوراین ژن و مرحله متاستاز سرطان پستان را گزارش کرده بودیم. با توجه به وجود یافته های اندک فعلی در مورد ارتباط میزان فرم فعال این آنزیم و سرطان و نیز ارتباط فرم فعال با نوع ژنوتیپ اللی افراد، در این مطالعه ما به بررسی همزمان میزان MMP-9 فعال و ارتباط آن با ژنوتیپ آللی بیماران مبتلا به سرطان پستان پرداختیم.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد - شاهدی، میزان MMP-9 فعال پلاسمایی در 100 بیماران مبتلا به سرطان پستان و 120 نمونه کنترل سالم همزمان با نوع ژنوتیپ اللی این افراد بررسی شد. میزان غلظت پلاسمایی از طریق زیموگرافی ژلاتین (gelatin zymography) با ژل پلی اکریلامید و ژنوتیپ آللی در محل پلی مورفیسم با هضم آنزیم محدودکننده (PCR-RFLP) بررسی شد.یافته ها: آنالیز داده های آماری نشان داد که غلظت پلاسمایی MMP-9 فعال در افراد مبتلا به سرطان پستان در مقایسه با گروه کنترل سالم اختلاف بسیار معنی داری دارد به طوریکه غلظت فرم فعال این آنزیم در گروه کنترل سالم بسیار کمتر از گروه بیماران سرطان پستان بود (به ترتیب 7/0 نانوگرم و 7/1 نانو گرم) (P<0.0001). همچنین میزان MMP-9 فعال در افراد دارای ژنوتیپ TT و CT در مقایسه با افراد کنترل CC افزایش معنی داری نشان داد (1.5 برابر).استنتاج: طبق یافته های حاضر غلظت MMP-9 فعال در گروه بیماران سرطان پستان در مقایسه با گروه کنترل افزایش قابل ملاحظه ای دارد و افزایش میزان پلاسمایی این آنزیم، با وجود آلل T در پروموتور این ژن و پیشرفت سرطان پستان در این افراد ارتباط دارد. بنابراین می توان از اندازه گیری فرم فعال پلاسمایی این آنزیم یا وجود الل T در افراد، به عنوان یک عامل تشخیصی برای گروه بندی بیماران سرطان پستان و تشخیص زنان بیمار مستعد متاستاز به دیگر نواحی استفاده کرد.

سابقه و هدف: دی (2- اتیل هگزیل) فتالات (DEHP) به عنوان نرم کننده در ساخت تولیدات پلی وینیل کلراید (PVC) کاربرد دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات DEHP بر وزن بدن، وزن بیضه، قطر لوله های منی ساز، ارتفاع اپیتلیوم منی ساز، قطر لومن لوله های منی ساز، تعداد سلول های سرتولی و اسپرماتیدهای گرد لوله های منی ساز بیضه موش سوری بود.مواد و روش ها: در این تحقیق موش های سوری نر بالغ نژاد NMRI با میانگین سنی 4 هفته انتخاب و سپس به سه گروه کنترل، حلال و تجربی تقسیم شدند. هر موش در گروه تجربی روزانه با 2g/kg DEHP که در 100 µl روغن ذرت حل شده بود و در گروه حلال روزانه با 100 µl روغن ذرت به مدت 14 روز گاواژ می شد. موش ها در گروه کنترل چیزی دریافت نمی کردند. روز اول و آخر آزمایش وزن هر موش اندازه گیری و ثبت شد. بیضه راست و چپ به طور جداگانه وزن شدند و سپس بیضه چپ در محلول بوئن ثابت شد. بعد از این مرحله بافت به ترتیب وارد مرحله پردازش و قالب گیری شد. به منظور انجام مطالعات بافتی برش های 5 میکرومتری از بافت بیضه با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند.یافته ها: تجویز DEHP موجب کاهش معنی دار وزن بدن و بیضه شد. به علاوه DEHP منجر به کاهش قطر لوله های منی ساز، ارتفاع اپیتلیوم منی ساز و قطر لومن لوله های منی ساز شد. تعداد سلول های سرتولی و اسپرماتیدهای گرد لوله های منی ساز به طور معنی دار نسبت به گروه کنترل کاهش یافت.استنتاج: بر اساس یافته های مطالعه حاضرDEHP  بر وزن بدن و بیضه، روند اسپرماتوژنزیس و در کل سیستم تولید مثلی جنس مذکر اثرات سمی دارد.

سابقه و هدف: تنوع ژنیتکی گونه های اکینوکوکوس گرانولوزوس از لحاظ اپیدمیولوژی و کنترل بیماری در مناطق بومی دارای اهمیت است. بنابراین جهت تعیین استرین ها یا ژنوتیپ های اکینوکوکوس گرانولوزوس، پروتواسکولکس های کیست های هیداتید کبدی و ریوی بوفالو از شمال هند و کیست های کبدی گوسفند، گاو و شتر از شمال ایران، با روش مولکولی مورد مطالعه و مقایسه قرارگرفتند.مواد و روش ها: دراین مطالعه پروتواسکولکس های کیست های هیداتید با رور از کبد و ریه های ایزوله های حیوانی بوفالو از کشتارگاه شهر علیگر در شمال هند وکیست های کبد ایزوله های گوسفند، گاو و شتر از کشتارگاه شهر ساری و گرگان از شمال ایران جمع آوری شد. خصوصیات ملکولی ITS1- rDNA انگل با روش PCR-FRLP بعد از استخراج و تکثیرDNA  و هضم آنزیمی با 5 آنزیم محدودالاثر تجزیه کننده اندو نوکلئازی (Alu1, Msp1, EcoR1,Hha1 and Taq1)  و الکتروفورز بر روی ژل آگاروز مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: در مطلعه حاضر بیش از یک قطعه ITS1- rDNA در اندازهای مختلف و با الگوی متفاوت در ایزوله ها حیوانی مشاهده شد. از نظر اندازه و تعداد قطعه، اندازه قطعات DNA ریوی بوفالو الگوی متفاوتی نسبت به دیگر ایزوله ها نشان داد و اندازه و الگوی DNA قطعات کبدی با دو الگو، یکی مشابه الگوی ایزوله های ریوی و دیگر مشابه الگوی های گوسفند، گاو و شتر بوده است که نشان دهنده تفاوت ژنیتکی در بین ایزوله ها یا وجود دو استرین متفاوت می باشد. با توجه به تشابه و تفاوت باندها DNA از نظر اندازه، تعداد و الگوی بدست آمده بعد هضم آنزیمی می توان نتیجه گرفت که الگوی DNA ایزوله های ریوی وکبدی بوفالو از هند و همچنین ایزوله های گوسفندی و شتری از ایران با آنزیم های Taq1 و Msp1 در حین تشابه دارای اختلافاتی با یکدیگر در الگوی بدست آمده هستند ولی از نظر تعداد و اندازه باندها با یک دیگر، بخصوص با آنزیم های Alul، EcoRl و Hhal مشابه می باشند. از طرفی الگوی ITS1 ایزوله های ریوی بوفالو از هند کاملا متفاوت از ایزوله های کبدی بوفالو، گوسفند، گاو و شتر می باشد. بنابراین بر اساس الگوهای PCR-FRLP دو استرین گوسفندی (G1) و بوفالوی (G3) مشاهده شد، که از نظر ژنوتیپ متفاوت می باشند.استنتاج: نتایج این مطالعه نشان داد، از نظر خصوصیات ژنیتکی، در کیست های هیداتید ایزوله شده کبد و ریه بوفالو شمال هند دو استرین متفاوت (استرین بوفالوی G3 و استرین مشابه گوسفندی G1) و در ایزوله های گوسفند، گاو و شتر شمال ایران تنها استرین گوسفندی وجود دارد که این تفاوت ژنوتیپی ایزوله ها باید در مطالعات بعدی بخصوص مطالعه ژن های میتوکندری و تعیین توالی اسیدهای آمینه مشخص گردد.

سابقه و هدف: درد جلوی زانو از شایع ترین علایمی می باشد که بیمار بخاطر آن به کلینیک های ارتوپدی به خصوص کلینیک زانو مراجعه می کند. در بسیاری از موارد پس از معاینات بالینی، روش های پاراکلینیک و تصویربرداری، علت مشخصی که بتواند توجیه کننده این نوع درد باشد، شناسایی نمی شود. به این نوع درد که عامل پاتولوژیک قابل شناسایی ندارد سندرم درد جلوی زانو می گویند. این مطالعه با هدف تعیین رابطه بین ایندکس پاتلا و سندرم درد جلوی زانو در بیماران مراجعه کننده به کلینیک ارتوپدی بیمارستان امام خمینی ساری در سال 1387 انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مورد - شاهدی بر روی 44 بیمار که به کلینیک ارتوپدی بیمارستان امام خمینی ساری مراجعه کرده بودند، انجام شد. گروه مورد شامل 22 نفر با سندرم درد جلوی زانو و گروه شاهد نیز شامل 22 نفر از بیمارانی بودند که درد جلوی زانو نداشتند و به علت مشکلاتی غیر از زانو به کلینیک مراجعه کرده بودند. علاوه بر این دو متغیر عواملی چون شغل، ایندکس توده بدنی، طول تاندون و استخوان پاتلا و نسبت این دو متغیر نیز برای همه بیماران ثبت گردید. از تمام بیماران رادیوگرافی لاترال زانو به عمل آمد و در گرافی نسبت طول تاندون پاتلا به طول استخوان پاتلا (ایندکس پاتلا) محاسبه گردید و میزان ارتباط بین نسبت طول استخوان پاتلا به تاندون پاتلا با دردهای جلوی زانو در افراد سالم و بیمار مقایسه شد.یافته ها: ایندکس پاتلا در بیماران با درد جلوی زانو (گروه مورد) بطور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود. این سندرم در خانم های خانه دار بیش از سایر خانم ها دیده می شود. شاخص توده بدنی و ایندکس پاتلا بین دو جنس مذکر و مونث اختلاف معنی داری نداشت (1.14±0.13 در مقابل 0.98±0.09).استنتاج: از جمله عواملی که ما را بیش از پیش ترغیب نمود تا بتوانیم مطالعه اخیر را برای بررسی این سندرم انجام دهیم فقدان علت شناخته شده برای این سندرم بود. این مطالعه نشان داد که اختلاف معنی داری بین ارتباط ایندکس پاتلا در دو گروه مورد و شاهد وجود دارد اما بیان کرد که نمایه توده بدنی و ایندکس پاتلا در جنس مذکر و مونث رابطه معنی داری ندارند.

سابقه و هدف: بررسی میزان تکرار تصاویر رادیوگرافی و عوامل مرتبط با آن در راستای بهره وری مناسب از منابع موجود بخش های درمانی صورت می گیرد. تکرار تصاویر رادیوگرافی سبب استهلاک سیستم ها و کاهش عمر مفید آنها می شود. و موجب پرتوگیری کارکنان و بیماران می شود. با شناخت درصد تکرار تصاویر رادیوگرافی و عوامل مرتبط با آن می توان نسبت به رفع مشکلات موجود اقدام کرد و در نهایت صرفه جویی قابل ملاحظه ای در منابع مالی حاصل خواهد شدمواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، نمونه ها (تصاویر رادیوگرافی) بصورت آمارگیری و غیر تصادفی به مدت سه ماه از 8 اتاق رادیوگرافی و چهار تاریکخانه و چهار بیمارستان دولتی در شهرستان ساری جمع آوری شدند. در مدت مطالعه، تمامی فیلم های کنار گذاشته شده توسط کارشناسان مقیم در هر مرکز، مطالعه مشاهده شد و اطلاعات در فرم های طراحی شده وارد گردید. در این طرح عوامل مرتبط با تکرار تصاویر رادیوگرافی شامل: خطا در شرایط تابش، خطا در حالت گماری بیمار، عدم انتخاب درست نقطه تابش روی عضو و عدم انطباق مرکز تابش و مرکز کاست، انتخاب نامناسب اندازه فیلم، حرکت بیمار، خطای ناشی از دستگاه، تغییرات ظاهر تصویر ناشی از تاریکخانه و سایر موارد مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از 36758 فیلم استفاده شده در چهار مرکز درمانی، 2155 فیلم تکرار شد و درصد کل تکرار تصاویر رادیوگرافی 9/5 درصد بود. بیشترین درصد تکرار تصاویر رادیوگرافی در بیمارستان بوعلی سینا (2/7 درصد) و کمترین درصد تکرار مربوط به بیمارستان زارع (7/0 درصد) بود. از عوامل مرتبط با تکرار تصاویر رادیوگرافی، بیشترین درصد تکرار مربوط به شرایط تابش بالا (4/1 درصد) و کمترین درصد مربوط به انتخاب نامناسب اندازه فیلم (08/0 درصد) بود. درصد سایر عوامل شامل انتخاب شرایط تابش پایین 12/1 درصد، خطا در مرکز تابش 92/0 درصد، سایر موارد 84/0 درصد، تاریکخانه 78/0 درصد، خطا در حالت گماری بیمار 32/0 درصد، خطای عملکردی دستگاه 27/0 درصد و عامل حرکت 14/0 درصد می باشد.استنتاج: این مطالعه نشان می دهد که درصد تکرار تصاویر رادیوگرافی در بیمارستان های دولتی شهرستان ساری نسبت به آمارهای منتشر شده در سایر مراکز در سطح قابل قبولی قرار دارد. با اتخاذ تدابیر مناسب از جمله آموزش پرسنلی که از تجربه کمتری برخوردارند، کنترل کیفی منظم دستگاه های مولد اشعه ایکس و مراحل تاریکخانه، طراحی روش های انتخاب مناسب شرایط تابش می توان درصد تکرار تصاویر رادیوگرافی را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش داد و از به هدر رفتن منابع مالی جلوگیری کرد.

سابقه و هدف: به دلیل به وجود برخی محدودیت های استفاده از لیپوپروتئین باوزن مولکولی کم(LDL)  سرم بعنوان شاخص اندازه گیری کننده خطر بروز بیماری های قلبی عروقی و نیز اهمیت آپولیپوپروتئین (APOB) B بعنوان یکی از فاکتورهای مهم در تعیین خطر بیماری شریان کرونر (CAD)، اندازه گیری کلسترول غیرموجود در لیپوپروتئین با وزن مولکولی زیاد(Non-HDL)  که از کم کردن مقدار کلسترول موجود در لیپوپروتئین با وزن مولکولی زیاد(HDL-C)  از کلسترول تام به دست می آید، بدلیل در برداشتن کلیه ذرات لیپوپروتئینی دارای آپولیپوپروتئین در سنجش خطر بیماری شریان کرونر ارزش فراوانی دارد.مواد و روش ها: در این مطالعه از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان قلب دانشگاه علوم پزشکی مازندران جهت آنژیوگرافی، 100 مرد و زن که در آنژیوگرافی مبتلا به بیماری شریان کرونر بودند، بعنوان گروه مورد و 100 نفر از افرادی که درآنژیوگرافی مبتلا به بیماری شریان کرونر نبودند، بعنوان گروه شاهد، وارد مطالعه شدند. سپس ارزش کلسترول غیر موجود در HDL با کلسترول موجود در LDL، بعنوان یک ریسک فاکتور مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: سطوح اندازه گیری شده تری گلیسرید، کلسترول تام، لیپوپروتئین با وزن مولکولی کم (LDL-C) ، لیپوپروتئین ایجاد کننده لیپوپروتئین آتروژنیک (Lpa) و Non-HDL در گروه مورد بالاتر از شاهد بوده و سطح HDL در گروه مورد پایین تر از گروه شاهد بود. آزمون آنالیز همبستگی نشان داد که Non-HDL بر خلاف LDL-C، همبستگی بهتری با تری گلیسرید نشان می دهد و با HDL نیز ارتباط معکوس دارد.استنتاج: نتایج نشان داد که Non-HDL یک معیار سنجش مناسب از اجزای کلسترولی همه LPa به دست می دهد، چرا که پتانسیل ناشی از مقادیر افزایش یافته ذرات آتروژنیک باقی مانده غنی از تری گلیسرید را به عامل خطر LDL  اضافه کرده و آنرا به عنوان عامل خطرزای شاخص، ارایه می کند.

بر اساس فرهنگ لغت آکسفورد، استرس، نیرو یا فشاری است که می تواند موجب اختلال و از هم گسیختگی موازنه و تعادل سیستم یا ارگانیسم گردد. یافته های بالینی نشان می دهد فشار روانی ناشی از رویدادهای روزمره زندگی به تدریج فعالیت سیستم های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار داده و عملکرد آنها را تضعیف و مختل می سازد و یا با تضعیف سیستم ایمنی، استعداد ابتلا به بیماری های روانی و جسمی را افزایش می دهد. از نشانه های شایع استرس، خستگی، سردرد، تنش ماهیچه، اختلالات گوارشی و سرگیجه می باشد. استرس، بالا قادر است موجب کاهش سطح سلامتی و رفاه افراد گردد. اعمال مدیریت زمان باعث می شود تا آگاهی افراد از زمان در دسترس افزایش یافته و آنان وظایف خود را به صورت برنامه ریزی شده و بطور موثرتری انجام دهند و از این طریق حداکثر بهره وری را بدست آورند. همچنین مدیریت زمان روی سلامت روانی افراد اثر گذاشته و مشکلات سایکوسوماتیک، استرس و فشارهای روانی ناشی از کار را کاهش می دهد. این مطالعه با نشان دادن رابطه استرس و مهارت مدیریت زمان در کارکنان مرکز بهداشت شهرستان ساری و ارایه نتایج کاربردی به مدیران، با تاکید بر اهمیت و ضرورت برنامه ریزی و تنظیم وقت، کمک می کند تا افراد با برنامه ریزی صحیح و ایجاد توازن بین تقاضاهای شغلی و خانوادگی، ضمن افزایش انگیزه، عملکرد و کاهش هزینه های درمانی ناشی از بیماری های روان تنی، به اثربخشی و بهره وری سازمانی بالاتری دست یابند.