مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1399 | دوره:42 | شماره:2 |تعداد مقالات:13

زمینه: آتروفی عضلانی یکی از شاخص های دیابت است، با توجه به نقش تمرینات HIIT در کاهش هایپرگلیسمی در بیماران دیابتی، هدف از پژوهش حاضر تاثیر 8 هفته تمرینات HIIT بر بیان ژن مایوستاتین، فولیستاتین و نسبت فولیستاتین بر مایوستاتین در رت های نر مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع تجربی بود، که 60 سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزن 20± 250 گرم، پس از القا دیابت به وسیله تزریق نیکوتین آمید-استریپتوزوسین، به شکل تصادفی به 5 گروه: گروه های کنترل پایه (12 سر)، کنترل HIIT (12 سر)، HIIT (12 سر)، کنترل دیابت (12 سر) و دیابتی HIIT (12 سر) تقسیم شدند. گروه های تمرین، HIIT را بر روی تردمیل اجرا می کردند، که سرعت از 16 متر بر دقیقه در پایان هفته هشتم به 38 متر بر دقیقه رسید. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه رسید. در زمان 24 ساعت پس از آخرین جلسه آموزشی، موشها بیهوش گردیدند. سپس بافت عضله سولیوس بلافاصله استخراج گردید و میزان بروز ژن میواستاتین و فولیستاتین از طریق Real Time-PCR و مقیاس (2-Δ Δ Ct×103) اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه عدم معنی داری بیان ژن مایوستاتین بین گروه های پژوهش را نشان داد (0/05

زمینه: دیابت باعث اختلالات ساختاری و عملکردی در بافت ها می شود و مشکلاتی نظیر فیبروز را ایجاد می کند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 6 هفته تمرین استقامتی بر فیبروز عضله اسکلتی موش های صحرایی دیابتی بود. روش کار: 28 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با محدوده وزن 250-200 گرم به روش تصادفی به چهار گروه برابر شامل دیابت تمرین، دیابت کنترل، سالم تمرین، سالم کنترل تقسیم شدند. پس از 12 ساعت محرومیت از غذا، جهت القای دیابت از تزریق درون صفاقی استرپتوزوسین استفاده شد. دو هفته پس از تزریق، پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط به مدت 6 هفته انجام شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، عضلات سولیوس و بازکننده دراز انگشتان موش های صحرایی استخراج شد. جهت بررسی فیبروز بافتی، از روش رنگ آمیزی ماسون تری کروم استفاده شد. یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل سالم، بیماری دیابت منجر به افزایش معنی دار فیبروز در عضله نعلی (002/0=P) و عضله باز کننده دراز انگشتان (048/0=P) شد. همچنین تمرین استقامتی منجر به کاهش معنی دار فیبروز در عضله نعلی در گروه دیابت ورزش نسبت به گروه دیابت کنترل شد (043/0=P) اما تمرین استقامتی بر میزان فیبروز عضله بازکننده دراز انگشتان تاثیر معنی دار نداشت (341/0=P). همچنین تمرین باعث کاهش معنی دار سطوح گلوکز خون در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه دیابت کنترل شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرین استقامتی با شدت متوسط می تواند از ایجاد فیبروز بافتی ناشی از دیابت جلوگیری کند. لذا پیشنهاد می شود که تمرین استقامتی به عنوان یک مداخله غیر دارویی در جهت جلوگیری از فیبروز در عضلات بیماران دیابتی به کار گرفته شود.

زمینه: در مطالعه حاضر، یک سیستم زیست سازگار انتقال دارو با استفاده از نانوالیاف کیتوسان-ژلاتین بر پایه روش الکتروریسندگی تهیه شد. روش کار: نانوالیاف به روش الکتروریسندگی تهیه شد و به منظور پایداری در محیط آبی بوسیله گلوتر آلدهید اتصال عرضی داده شد. مورفولوژی سطح و سایز تقریبی نانوالیاف توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ نوری ارزیابی شد. یافته ها: نانوالیاف توصیف ویژگی شده و انواع برهمکنش های دارو و نانوالیاف توسط طیف سنجی مادون قرمزارزیابی شد. تورم پذیری نانوفیبرها در حدود 88/3٪ و پایداری نانوالیاف در محیط آبی حدودا 3 روز تخمین زده شد. نتیجه گیری: آزمایشات رهایش دارو در بافر فسفات (PBS pH=7. 4) نشان داد که رهش دارو در ساعات اولیه به صورت تهاجمی اتفاق افتاده و سپس کاهش یافته و رهاش کنترل شده به مدت سه روز دیگر ادامه یافت. نتایج بدست آمده نشان داد که طراحی سیستم انتقال داروی تریامسینولون به خوبی انجام شده و میتواند به صورت یک پچ کاربردی در آینده مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه: فرکانس نیروهای عکس العمل زمین طی حرکات انتقالی همچون راه رفتن و دویدن با ایجاد آسیب مرتبط است. مقایسه فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد دارای کمردرد و افراد سالم می تواند در بازتوانی بیماران کمردرد مفید می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در بیماران کمردرد در مقایسه با همسالان سالم آن ها انجام شد. روش کار: نوع مطالعه در این تحقیق مقطعی-عرضی می باشد. همچنین نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 40 نفر مرد بود که به ترتیب در دو گروه سالم (تعداد20 نفر) و بیماران دارای عارضه کمردرد (تعداد 20 نفر) قرار گرفتند. برای اندازه گیری متغیرهای نیروی عکس العمل در نواحی ده گانه پا از دستگاه فوت اسکن (نرخ نمونه برداری: 300 هرتز) استفاده شد. از آزمون آماری تی مستقل جهت مقایسه بین گروهی استفاده شد. سطح معناداری برابر 05/0>P بود. یافته ها: نتایج نشان داد که فرکانس با توان 5/99 درصد در قسمت استخوان کف پایی اول در گروه کمردرد حدود 50 درصد بیشتر از گروه سالم است (017/0=P). همچنین فرکانس با توان 5/99 درصد در بخش داخلی پاشنه در گروه کمردرد کمتر از گروه سالم بود (007/0=P). همچنین تعداد هارمونی های ضروری در قسمت استخوان کف پایی چهارم در گروه کمردرد بیشتر از گروه سالم بود (049/0=P). نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به عارضه کمردرد مزمن سرعت دویدن کمتر از افراد سالم است و مقادیر پایین اغلب مولفه های طیف فرکانس می تواند حاکی از الگوی راه رفتنی محافظتی در این بیماران باشد. این تغییر سرعت و فرکانس پایین هنگام دویدن، نشان دهنده کاهش کارآیی مکانیکی در بیماران مبتلا به کمردرد است.

مقدمه: بیماری عروق کرونری (CAD) در اثر آترواسکلروزیس به وجود می آید. مطالعات نشان می دهند که فاکتورهای متعددی در ارتباط تنگاتنگ با ایجاد و پیشرفت CAD وجود دارند که شامل پراکسیداسیون لیپیدها، التهاب، کمبود فاکتورهای گشاد کننده عروقی و آنتی اکسیدانتها می باشند. هدف از این مطالعه بررسی ریسک فاکتورهای فوق الذکر در بیماران عروق کرونری قلب دیابتیک و غیرسیگاری می باشد تا با اندازه گیری این پارامترها، قبل از ایجاد آترواسکلروز بتوان در تشخیص و نیز درمان بیماری در این افراد استفاده کرد. مواد و روش کار: 100 نفر شامل 50 بیمار با آنژیوگرافی تشخیص داده شده از نوع CAD و 50 نفر با سن و جنس همسان شده و بدون CAD به عنوان شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. سطح پروفایل لیپیدی با روش های استاندارد اندازه گیری شد. فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیس موتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز ((GPX و توتال آنتی اکسیدانت ((TAC در نمونه ها با استفاده از کیت راندوکس و با دستگاه اتوآنالایزور مورد ارزیابی قرار گرفت. سطوح hs-CRP توسط روش ایمونوتوربیدومتریک با استفاده از کیت پارس آزمون تشخیص داده شد. غلظت مالون دی آلدیید ((MDA در نمونه های سرم با روش اسپکتروفتومتریک و بر اساس واکنش تیوباربیتوریک اسید مورد ارزیابی قرار گرفت. سطوح نیتریک اکساید در نمونه ها توسط متد گریس اندازه گیری شد. یافته ها: سطوح MDA و hs-CRP سرم در بیماران CAD در مقایسه با گروه کنترل بطور معنی داری افزایش یافته بود. در هر صورت فعالیت آنزیمی SOD و GPX اریتروسیت و سطوح TAC در بیماران بطور معنی داری کاهش یافته بود. در گروه CAD سطوح کلسترول توتال، تری گلیسرید و LDL-C بطور معنی داری بالاتر و سطوح HDL-C بطور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود. مقادیر پایین غلظت NO در گروه بیمار نسبت به گروه سالم مشاهده شد (0/05 >p). نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که ریسک فاکتورهایی مانند فاکتورهای التهابی و استرس اکسیداتیو در بیماران عروق کرونری قلب که دیابتیک و غیرسیگاری هستند نیز می تواند در ایجاد و پیشرفت آترواسکلروزیس سهیم باشند، همچنین به نظر می رسد سطوح پایین NO و مارکرهای آنتی اکسیدانتی می تواند در این بیماران بعنوان ریسک فاکتورهای دیگری در پیشرفت بیماری عروق کرونری مطرح باشد

زمینه: با توجه به مطالعات قبلی، دیابت با اختلال عملکرد شناختی، شکل پذیری سیناپسی، سیناپتوژنز و نوروژنز در مغز همراه است. شواهد نشان می دهد که فعالیت ورزشی باعث بهبود عملکرد شناختی و جلوگیری از تغییرات زیانبار در مسیرهای سیگنالینگ مرتبط با دیابت می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی بر روی تردمیل (ATET) بر پروتیین های سیناپسی در قشر پیش پیشانی و هیپوکامپ موش های صحرایی دچار دیابت القا شده توسط استرپتوزوتوسین (STZ) بود. روش کار: در این مطالعه از 20 سر موش صحرایی بالغ نر نژاد ویستار حدودا 3 ماهه با وزن 25 ± 250 گرم استفاده شد. دیابت القایی به وسیله رژیم غذایی پرچرب (HFD) به مدت 4 هفته و دوز پایین STZ (35 میلی گرم/ کیلوگرم به صورت تزریق درون صفاقی) ایجاد شد. سپس حیوانات دیابتی به دو گروه 10 تایی تقسیم شدند: گروه کنترل (C) و گروه تمرین هوازی (E). برنامه تمرینی در هفته اول با سرعت 13 متر در دقیقه، 25 دقیقه در روز، به مدت 5 روز در هفته و با شیب صفر درجه شروع و به تدریج در هفته هشتم به سرعت 27 متر بر دقیقه به مدت 60 دقیقه در روز افزایش یافت. برای مقایسه گروه ها از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 0/05>P استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که ATET بیان پروتیین SNAP-25 و PSD 95 را در هیپوکامپ و قشر پیش پیشانی نسبت به گروه C افزایش داد. با این حال، اختلاف معنی داری بین میزان سیناپتوفیزین هیپوکامپ و قشر پیش پیشانی در گروه های E و C وجود نداشت. نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان دادند تمرین هوازی بر روی تردمیل می تواند اثرات زیانبار دیابت را کاهش داده و بیان پروتیین های پیش و پس سیناپسی مرتبط با یکپارچگی سیناپسی را افزایش دهد.

زمینه: وضعیت پیش‫ دیابتی با افزایش شاخص های استرس اکسیداتیو و کاهش آنتی‫ اکسیدان‫ها مرتبط است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 12 هفته تمرین تداومی با شدت های Fatmax و آستانه بی هوازی و تمرین تناوبی شدید بر آنتی اکسیدان های آنزیمی و شاخص پراکسیداسیون لیپید در بیماران پیش‫دیابتی بود.‬‬‬‬ روش کار: 32 بیمار پیش دیابتی(سن 0/4± 7/38 سال، شاخص توده بدنی 4/1± 9/26 کیلوگرم بر متر مربع، چربی بدن 5/2± 2/26 درصد و اوج اکسیژن مصرفی 22/0± 49/2 لیتر در دقیقه) در 4 گروه 8 نفری کنترل (CON)، گروه تمرین تناوبی (HIT)، گروه تمرین تداومی با شدت Fatmax (FAT) و گروه تمرین تداومی با شدت آستانه بی هوازی (IAT) قرار گرفتند. آزمودنی گروه‫ های HIT، FAT و IAT به مدت 12 هفته به اجرای تمرین ورزشی ویژه خود پرداختند. قبل و بعد از 12 هفته مالون دی آلدهید (MDA)، سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) و کاتالاز (CAT) خون آزمودنی‫ها در آزمایشگاه سنجش و از آزمون آماری t همبسته و تحلیل واریانس آنکوا برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.‬‬ یافته ها: نتایج ما نشان داد که تاثیر تمرین ورزشی بر میزان گلوکز خون در گروه های FAT، IAT و HIT به ترتیب 12%، 10% و 17% بود، که این تفاوت بین 3 گروه تمرینی نسبت به گروه CON معنی دار بود (05/0≥P). میزان SOD و CAT پس از تمرین در مقایسه با قبل از تمرین افزایش معنی داری پیدا کرد. همچنین نتایج MDA گروه های FAT، IAT و HIT تغییر معنی داری را در مقایسه با حالت پایه نشان داد (0/05≥P). نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که روش های تمرینی اثرات یکسانی بر میزان شاخص مقاومت به انسولین در بیماران پیش دیابتی دارد. همچنین تمرین تداومی با شدت کم تا متوسط و تمرین تناوبی شدید روش های تمرینی اثرگذار بر بهبود آنتی اکسیدان های آنزیمی و شاخص پراکسیداسیون لیپید محسوب می شود.

زمینه: بیماری سنگ کلیه یکی از اختلالات شایع دستگاه ادراری می باشد که بدلیل داشتن ریسک فاکتورهای مشابه بیماری کرونری قلب نظیر فشار خون بالا، دیابت و اسید اوریک بالا می تواند با این بیماری ارتباط داشته باشد. از اینرو در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی ارتباط بین سنگ کلیه و بیماری کرونری قلب بپردازیم. روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی تعداد 600 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان شهید چمران اصفهان که تحت آنژیوگرافی عروق کرونری قلب قرار گرفتند به دو گروه دارای تنگی عروق کرونری (مثبت) و بدون تنگی عروق کرونری (منفی) تقسیم شدند و یافته های دموگرافیک و بالینی بیماران شامل ابتلا به بیماری سنگ کلیه با استفاده از پرسشنامه طراحی شده جمع آوری گردید. یافته ها: در گروه آنژیوگرافی مثبت 4/28 درصد بیماران و در گروه آنژیوگرافی منفی 5 درصد از بیماران مبتلابه بیماری سنگ کلیه بودند (001/0=P). همچنین در گروه آنژیوگرافی مثبت 7/20 درصد بیماران و در گروه آنژیوگرافی منفی 5/7 درصد بیماران سابقه بیماری سنگ کلیه داشتند (04/0=P). فراوانی ابتلا به بیماری هایپرتنشن درگروه آنژیوگرافی مثبت (6/49 درصد) بطور معنی داری بیشتر از گروه آنژیوگرافی منفی (5/32 درصد) می باشد (04/0=P). نتیجه گیری: فراوانی بیماری کرونری در مبتلایان به سنگ کلیه بیشتر است. از اینرو مداخلاتی به منظور پیشگیری از ابتلا به بیماری سنگ کلیه بخصوص با کنترل فشار خون که ریسک فاکتور مشترک هردو بیماری محسوب می شود می تواند ریسک بیماری عروق کرونری قلب را کاهش دهد. بااین وجود مطالعات گسترده تری دراین زمینه به منظور تایید تاثیر بیماری سنگ کلیه بر روی ریسک بیماری کرونری قلب نیاز می باشد.

زمینه: سویه های مقاوم به دارو و پاسخ نامناسب به درمان، علت اصلی ناکارآمدی در ریشه کن سازی هلیکوباکتر پیلوری است. اسیدهای چرب غیر اشباع با بیش از یک پیوند دوگانه، تاثیر مهاری بر رشد باکتری دارند. لذا مطالعه حاضر به تاثیر اسیدهای چرب امگا بر بیان کاسپازها در معده بیماران آلوده به هلیکوباکترپیلوری با علایم دیسپپتیک پرداخته است. روش کار: در مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور، 34 بیمار آلوده به هلیکوباکترپیلوری با علایم دیسپپتیک بطور تصادفی به دو گروه 17 نفره، گروه کنترل دریافت کننده درمان استاندارد سه گانه (شامل آموکسیسیلین، کلاریترومایسین و امپرازول) و گروه مورد دریافت کننده درمان استاندارد همراه با اسیدهای چرب امگا-3، امگا-6 و امگا-9 به مدت دو هفته، تقسیم گردیدند. پس از پایان دوره درمان، میزان بیان ژن آنزیم کاسپاز-8، به روشPCR Real-Time و میزان نیمه کمی این پروتیین به روش برش انجمادی و ایمنوهیستوشیمی بررسی گردید. بدلیل مستقل بودن گروه های مورد مطالعه، میانگین نتایج بدست آمده توسط نرم افزار آماری SPSS در هر گروه محاسبه و توسط آزمون Independent Sample t-Test و من-ویتنی در دو گروه مقایسه شدند (0/05>p). یافته: در گروه مورد در مقایسه با کنترل، بیان ژن کاسپاز-8 افزایش معنادار (002/0 =p) را نشان داد (08/0=p). همچنین میزان درصد پروتیین آنزیم کاسپاز-8 افزایش معناداری در گروه مورد نسبت به کنترل نشان داد (004/0 =p). نتیجه گیری: می توان بیان کرد که اسیدهای چرب امگا همراه با درمان استاندارد سه گانه، سبب القای آپوپتوز در بافت معده می شود.

زمینه: گزارش شده مکمل ویتامین D باعث تنظیم متغیرهای آپوپتوزی از جمله پروتیینهای BAX و BCL-2 در سلولهای قلبی می شود و عملکرد میوکاردی را بهبود می بخشد، ولی مکانیسم آن به درستی معلوم نیست برخی از شواهد نشان می دهند که تمرینات تداومی ممکن است نسبت پروتیین BAX, BCL-2 قلبی را در میوکارد تغییر دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تداومی بر پروتیینهای BAX و BCL-2 همراه با مصرف مکمل ویتامین D در رت های نر سالم می باشد. روش کار: 50 راس رت نر سالم به صورت تصادفی به 5 گروه 10 راسی شامل: 1-(کنترل) 2-مکمل ویتامین D 3-تمرین تداومی 4-تمرین تداومی همراه با مصرف مکمل ویتامین D 5-دی متیل سولفاکساید +سالین تقسیم بندی شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته و هر روز روی تریدمیل با سرعت و شیب مشخص دویدند. 24 ساعت بعد از آخرین تمرین و در حالت بی هوشی سینه ی آنها شکافته شد. میزان پروتیینهای BAXو BCL-2 توسط دستگاه الایزا استخراج شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنووا در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. یافته ها: میزان غلظت پروتیین BAX در گروه مکمل+تمرین در مقایسه با گروه های دیگر کاهش بیشتری داشت ولی از لحاظ آماری معنی دار نبود. در متغیرهای BCL2 و BAX/BCL2 در گروه های تمرین و مکمل ویتامین D در مقایسه با گروه کنترل و دارونما تغییرات اندکی مشاهده شد که از لحاظ آماری معنادار نبودند (0/05>P). نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می دهد که هشت هفته تمرینات تداومی همراه با مصرف مکمل ویتامین D تاثیری بر نسبت پروتیین BAX/BCL2 در رتها نداشته و تا حدودی می تواند از بروز آپوپتوز سلولهای قلبی از طریق تنظیم در نسبت BAX/BCL-2 جلوگیری کند.

زمینه: آنتراسیت از قابلیت جذب سطحی و حذف انواع آلاینده ها از جمله فلزات سنگین از آب شرب برخوردار است. این تحقیق با هدف بررسی کارایی حذف فلزات سنگین آهن، روی و منگنز از آب شرب در تصفیه خانه اکباتان و شهید بهشتی شهر همدان به ترتیب با فیلترهای واجد و فاقد لایه آنتراسیت در سال 1395 انجام یافت. روش کار: در این پژوهش مقطعی-توصیفی-تحلیلی، با توجه به این که ورودی هر دو تصفیه خانه از منبعی یکسان تعذیه می شد، پس از برداشت 12 نمونه آب از خروجی هر یک از تصفیه خانه ها و آماده سازی نمونه ها در آزمایشگاه مطابق روش استاندارد، غلظت عناصر آهن، روی و منگنز توسط دستگاه نشر اتمی (ICP) در سه تکرار خوانده شد. همچنین پردازش آماری نتایج توسط نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون های شاپیرو-ویلک، تی مستقل، تی تک نمونه ای و همبستگی پیرسون انجام یافت. یافته ها: نتایج بیان گر آن است که بیشینه میانگین غلظت عناصر آهن، روی و منگنز بر حسب میکروگرم در لیتر به ترتیب با 1070 ± 1200، 50 ± 110 و 140 ± 170 در همه موارد مربوط به نمونه های آب شرب تصفیه خانه اکباتان است. از طرفی نتایج پردازش آماری نشان داد که میانگین غلظت عناصر روی و منگنز در نمونه های آب هر دو تصفیه خانه با رهنمود WHO اختلاف معنی دار آماری داشته و از حد مجاز کم تر بود. همچنین بین نمونه های آب تصفیه خانه های اکباتان و بهشتی از نظر میانگین غلظت تجمع یافته عناصر آهن، روی و منگنز اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به این که لایه آنتراسیت صافی های تصفیه خانه اکباتان در اثر کارکرد طولانی مدت و احتمالا برخورداری از کیفیت نامرغوب، قابلیت جذب سطحی فلزات سنگین را از دست داده اند، نسبت به احیاء یا تعویض لایه آنتراسیت این تصفیه خانه توصیه می شود.

زمینه و اهداف: لرز بعد از بیهوشی، عارضه شایعی است که با افزایش مصرف اکسیژن بدن می تواند باعث بروز مشکلاتی نظیر افزایش فشار داخل چشمی و جمجمه ای و درد پس از عمل گردد. با توجه به اهمیت کنترل لرز بعد از عمل و جهت محدود کردن استفاده از روش های درمان دارویی لرز، این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی تجویز مایعات وریدی گرم در پیشگیری از لرز بعد از عمل های جراحی ENT انجام گرفت. روش کار: این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی یک سوکور بر روی 70 بیمار تحت اعمال جراحی ENT انجام گرفت. بیماران به طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده مایعات گرم شده و گروه دریافت کننده مایعات با درجه حرارت اتاق تقسیم شدند. علایم حیاتی بیماران بعد از اینتوباسیون تا ورود به ریکاوری و میزان بروز و شدت لرز بیماران در ریکاوری در فواصل معین بررسی و یادداشت گردید. یافته ها: بین بیماران از نظر سن و وزن و علایم حیاتی و درجه حرارت در طول عمل تفاوت معنی داری وجود نداشت. 6/28 درصد بیماران گروه تجربی و 4/71 درصد بیماران گروه کنترل لرز داشتند که تفاوت موجود معنی دار می باشد، بطوریکه استفاده از سرم گرم باعث کاهش قابل ملاحظه لرز در گروه تجربی گردید (006/0=p). نتیجه گیری: تجویز مایعات گرم در پیشگیری از لرز پس از عمل جراحی موثر می باشد. با توجه به عدم وجود عوارض همودینامیک می توان از تجویز مایعات گرم پیش از القای بیهوشی به عنوان جایگزینی برای تجویز پتیدین استفاده کرد.

زمینه: یکی از عوارض بیماری دیابت وقوع آپوپتوز در مغز می باشد که می تواند منجر به اختلالات شناختی گردد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر 4 هفته دویدن اختیاری روی چرخ دوار بر میزان سمافورین 3B، پراکسید هیدروژن و آپوپتوز سلول های هیپوکامپ موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین بود. روش کار: در این مطالعه تجربی 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به وزن 10± 235 گرم، به طور تصادفی در 4 گروه کنترل سالم (C)، تمرین سالم (E)، کنترل دیابت (D) و تمرین دیابت (ED) تقسیم شدند. موش های صحرایی با تزریق استرپتوزوسین محلول در بافر سیترات به صورت درون صفاقی، دیابتی شدند. آزمودنی های گروه های تمرینی به مدت 4 هفته در قفس های مجهز به چرخ دوار و به صورت اختیاری به فعالیت پرداختند و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند، سپس بافت هیپوکامپ از مغز استخراج و پس از هموژنایزاسیون و سانتریفیوژ به روش الایزا اندازه گیری متغیرها انجام گرفت. از آزمون آماری تحلیل واریانس یکطرفه و t مستقل برای ارزیابی اطلاعات، استفاده شد. یافته ها: میزان سمافورین 3B، پراکسید هیدروژن و آپوپتوز در گروه D به صورت معنی دار بیشتر از گروه C بود (0/05≤ P). در گروه ED میزان سمافورین 3B، پراکسید هیدروژن و آپوپتوز به صورت معنی دار کمتر از گروه D بود (0/05≤ P). میزان آپوپتوز و سمافورین 3B در گروه E به صورت معنی دار کمتر از گروه C و ED بود (0/05≤ P). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد القای دیابت تجربی موجب افزایش میزان سمافورین 3B، پراکسید هیدروژن و آپوپتوز در هیپوکامپ مغز می شود. دویدن اختیاری در مدت 4 هفته با کاهش سطوح سمافورین 3B و پراکسید هیدروژن و آپوپتوز هیپوکامپ همراه بود.