ارتقای عملکرد کارکنان یکی از دغدغه های اصلی سازمان های دولتی است. پژوهش حاضر با هدف تاثیر مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراک شده بر عملکرد فردی با میانجی گری استرس شغلی و التزام کاری، و تعدیل گری مهارت کاری و حمایت سرپرستی ادراک شده در بین کارکنان رسمی آموزش و پرورش استان قزوین و مناطق چهارده گانه آن انجام می شود. نمونه آماری مطابق جدول مورگان شامل 260 نفر می شود. پژوهش حاضر از نوع پیمایشی است که برای گردآوری داده ها از پرسش نامه استفاده می کند. تجزیه وتحلیل داده ها به روش مدل سازی معادله های ساختاری مبتنی بر تحلیل واریانس انجام می شود. نتایج پژوهش نشان می دهد که رابطه مستقیم بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و عملکرد فردی وجود دارد. در ضمن، نقش میانجی گری التزام کاری در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراک شده و عملکرد فردی مثبت و معنادار است، اما نقش میانجی استرس شغلی در روابط بین متغیرهای پیشگفته بی اثر است. به علاوه، نقش تعدیل کنندگی حمایت سرپرستی ادراک شده در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و استرس شغلی مثبت و معنادار است. در پایان، یافته های پژوهش نشانگر آن است که تسلط کاری در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و التزام کاری نقش معناداری در تعدیل کنندگی ایفا نمی کند.