تولید فرآوری محصولات زراعی و باغی
سال:1398 | دوره:9 | شماره:3 |تعداد مقالات:15

سرمازدگی زمستانه از مهم ترین عوامل خسارت زا در درختان میوه به ویژه هسته داران است. مقاومت نسبی20 رقم/ ژنوتیپ بومی و وارداتی گیلاس به سرمازدگی زمستانه در شرایط برودت مصنوعی و ارتباط شدت سرمازدگی با درصد نشت یونی و برخی خصوصیات کمّی و کیفی شامل قطر شاخه و تنه، شدت رنگیزه آنتوسیانین نوک شاخه و تعداد عدسک در سال 1390 مورد بررسی قرار گرفت. در بهمن ماه شاخه های خواب دو ساله تحت تیمار سرمایی مصنوعی از 4 تا 24-درجه سلسیوس و معکوس آن قرار گرفتند و شدت سرمازدگی بر اساس درصد تغییر رنگ از سبز به قهوه ای بررسی شد. نتایج، شدت سرمازدگی در شاخه و جوانه ارقام/ ژنوتیپ های مختلف را به صورت متفاوتی نشان داد. شدت آسیب جوانه بیشتر از شاخه بود و این دو با هم همبستگی مثبت معنی دار داشتند. در هر دو اندام، ژنوتیپ های آلبالوگیلاس دانشکده مقاوم ترین و مشکین شهر حساس ترین رده بندی شدند. با توجه به کمینه برودت مورد آزمون، ارقام/ ژنوتیپ ها در سه گروه بسیارحساس (10 درصد)، نسبتاً حساس (15 درصد) و نسبتاً مقاوم (75 درصد) گروه بندی شدند. نتایج این پژوهش نشان داد اولاً، بیشتر ارقام/ ژنوتیپ های گیلاس مورد مطالعه به سرمای زمستان نسبتاً متحمل بودند و بین شدت خسارت و قطر شاخه همبستگی دیده شد که نشان می دهد نهال حساسیت بالاتری دارد، با توجه به ضعیف بودن ارتباط شدت خسارت با تعداد عدسک/ شدت رنگیزه آنتوسیانین، این صفات معیار مناسبی برای به گزینی مقاومت به سرمازدگی زمستانه نیستند.

بلال کوچک در ذرت، بلال های نارسی هستند که معمولاً دو تا سه روز بعد از ظهور تارهای ابریشمی و قبل از بارور شدن به عنوان سبزی بلال بدون غلاف برداشت می شوند که کمتر مورد توجه تحقیقات قرار گرفته است. به منظور بررسی اثر تراکم بوته و آرایش کاشت بر عملکرد، برخی صفات کیفی و مورفولوژیک بلال کوچک در هیبرید دانه طلایی (KSC403 su) آزمایشی مزرعه ای در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال 1393 اجرا شد. تیمارها شامل تراکم بوته در چهار سطح 100، 125، 150 و 175 هزار بوته در هکتار و سه آرایش کاشت یک، دو و سه ردیفه بود که به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شدند. نتایج نشان داد که عملکرد بلال کوچک، کل مواد جامد محلول، تابش خورشیدی و بیشتر صفات مورفولوژیک به طور معنی داری تحت تأثیر تیمارها و برهم کنش آنها قرار گرفتند. با افزایش تعداد ردیف و تراکم کاشت، سطح برگ، ارتفاع بوته افزایش یافت، درحالی که تعداد پنجه در بوته، تعداد بلال در بوته، عملکرد بلال با و بدون غلاف، وزن بلال با و بدون غلاف و قطر بلال کاهش یافت. بیشینه عملکرد بلال بدون غلاف (1834 کیلوگرم در هکتار) و با غلاف (9128 کیلوگرم در هکتار) در تراکم 150 هزار بوته در هکتار با آرایش کاشت یک ردیفه به دست آمد. به طورکلی آرایش کاشت یک ردیفه در تراکم 150 هزار بوته در هکتار برای دستیابی به بلال کوچک با عملکرد قابل قبول و کیفیت مطلوب به عنوان مناسب ترین تیمار شناخته شده و قابل توصیه در منطقه است.

گلرنگ (. Carthamus tinctorius L) گیاهی چند منظوره است که به ویژه به دلیل برخورداری آن از اسیدهای چرب چند اشباعی به عنوان گیاه روغنی کشت می شود. اما تنش خشکی بین فصلی و انتهای فصل علاوه بر کاهش عملکرد دانه سبب تغییر در کیفیت محصول نیز می شود. از طرفی استفاده از نانو ذرات به خاطر سطح تماس بالای آنها، می تواند موجب کاهش اثرات ناشی از تنش های محیطی شود. به همین منظور، پژوهش حاضر برای بررسی اثرات افشانه کردن نانو دی اکسید سیلیکون (10 و 20 میلی مولار)، نانو دی اکسید تیتانیوم (25 و 50 میلی مولار) و نانو اکسید روی (30 و 60 میلی مولار) بر رشد و عملکرد گلرنگ بهاره در سه رژیم رطوبتی متفاوت (مرطوب (عدم تنش)، تنش کم آبی و تنش شدید) در سال 1394 انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد نانو ذرات تأثیر مثبتی بر کاهش اثرات منفی تنش خشکی داشت. در بین نانوذرات، کاربرد نانو تیتانیوم توانست شاخص سبزینگی، غلظت پروتئین، خاکستر، روغن دانه، درصد رطوبت، آنزیم آلفا-آمیلاز و دمای کانوپی را به ترتیب 11/45، 28/68، 15/47، 14، 38/02، 16/38 و 16/71 درصد بهبود بخشد. با توجه به اهمیت اسیدهای چرب لینولئیک و اولئیک، بیشترین مقادیر این اسیدهای چرب به ترتیب در تیمارهای نانو تیتانیوم 50 میلی مولار و عدم کاربرد نانو کود در شرایط تنش خشکی مشاهده شد. به عنوان نتیجه نهایی از پژوهش حاضر می توان اذعان کرد که کاربرد نانوذرات به خصوص نانو تیتانیوم می تواند با تأثیر مثبت بر کاهش اثرات تنش خشکی سبب بهبود کمّی و کیفی روغن دانه گلرنگ شود.

تنش خشکی از مهم ترین عوامل محدود کننده کشت و تولید انگور در جهان و ایران است. برای بررسی اثر تنش خشکی بر برخی صفات فیزیولوژیکی سه رقم انگور فخری، ملایی و قلاتی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار شامل پتانسیل آب خاک در محدوده 0/2-(شاهد)، 0/7-و 1/2-مگاپاسکال در شرایط گلخانه ای در سال 1395 اجرا شد. در این پژوهش تاک های غیر پیوندی انگور در گلدان های بزرگ 26 لیتری با بافت لومی رسی مستقر شدند. بر اساس نتایج این پژوهش هر دو سطح تنش اثر معنی داری بر نسبت وزن خشک به سطح برگ، پایداری غشای سلولی، غلظت کلروفیل، پرولین، کربوهیدرات های محلول، محتوای آب نسبی برگ، فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز داشتند. کربوهیدرات های محلول در سطح تنش 1/2-مگاپاسکال افزایش معنی دار 47 درصدی نسبت به شاهد (10/57 میلی گرم در گرم وزن خشک) نشان داد. تنش خشکی باعث کاهش در صفت میزان محتوای آب نسبی برگ (2 درصد) و افزایش در صفات میزان پرولین (9 درصد)، مالون دی آلدئید (55 درصد)، میزان فعالیت پراکسیداز (15 تا 20 درصد) و میزان فعالیت آنزیم کاتالاز (9 درصد) شد. بیشترین و کمترین میزان کلروفیل به ترتیب در رقم قلاتی (1/63 میلی گرم در گرم وزن تر) و رقم فخری (1/31 میلی گرم در گرم وزن تر) مشاهده شد. به طورکلی رقم قلاتی پتانسیل بالاتری برای تحمل شرایط تنش خشکی نسبت به ارقام ملایی و فخری دارد.

با توجه به خطرات زیست محیطی عناصر سنگین، استفاده از گیاهان برای پالایش محیط زیست در دهه های اخیر مورد توجه قرارگرفته است. در این پژوهش به منظور بررسی امکان استفاده از گیاه لاله عباسی، برای کشت در خاک های آلوده به عناصر سرب و مس، آزمایشی شامل چهار سطح سرب (صفر، 200، 400 و800 میلی گرم برکیلوگرم خاک) و چهار سطح مس (صفر، 200، 400 و800 میلی گرم برکیلوگرم خاک) به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد. کاربرد هر دو عنصر باعث کاهش رنگیزه های فتوسنتزی و صفات مورفولوژیک گیاه شد. صفات روزنه ای نیز به طور معنی داری تحت تاثیر این عناصر کاهش یافتند. همچنین افزایش معنی داری در فاکتورهایی از قبیل غلظت قند احیا، پرولین، تجمع سرب و مس در ریشه و ساقه و همچنین فعالیت آنزیم های مورد ارزیابی مشاهده شد. بیشترین تجمع عناصر فوق، در ریشه های گیاه مذکور بود. غلظت های سرب و مس ریشه در بالاترین سطوح، نسبت به شاهد به ترتیب 32 و 22 برابر و در اندام هوایی نیز نسبت به شاهد 6 و 3/6 برابر افزایش یافتند. به علاوه فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز، کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز، در بالاترین سطوح کاربردی هر دو عنصر سنگین نسبت به شاهد به ترتیب 2/7، 2/5 و 2/4 برابر افزایش یافت. این درحالی بود که غلظت پرولین تحت تنش، بیش از 9 برابر افزایش یافت. نتایج نشان می دهد که لاله عباسی می تواند به عنوان یک گیاه باغچه ای متحمل به غلظت های مختلف سرب و مس در مناطق آلوده به این فلزات استفاده شود.

به منظور شناسایی واکنش ژنوتیپ های مختلف سیب زمینی به رژیم های متفاوت آبیاری و ارزیابی بهره وری آب آنها، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 95-1394 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اردبیل اجرا شد. پنج ژنوتیپ سیب زمینی (آگریا، کایزر، ساوالان، 1-397081 و 10-397082) و سه رژیم متفاوت آبیاری (آبیاری نرمال، 15 و 30 روز قطع آبیاری پس از 75 روز آبیاری نرمال) به عنوان تیمارهای آزمایش در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تأثیر قطع آبیاری روی میانگین وزن تر غده، تعداد غده در بوته، عملکرد غده در واحد سطح، عملکرد غده قابل فروش، عملکرد ماده خشک کل، شاخص برداشت، درصد ماده خشک غده و بهره وری مصرف آب در ژنوتیپ های مورد آزمایش، معنی دار بود. به طوری که بهره وری مصرف آب بر مبنای عملکرد غده در واحد سطح و عملکرد غده قابل فروش در ژنوتیپ های 1-397081، آگریا و 10-397082 در شرایط تنش افزایش یافت. بیشترین بهره وری مصرف آب بر مبنای شاخص برداشت در ژنوتیپ های کایزر و آگریا (54/29 و 49/29 درصد) و نیز بر مبنای درصد ماده خشک غده در ژنوتیپ های 1-397081، کایزر و آگریا به ترتیب (6، 9 و 26 درصد) مشاهده شد. بنابراین درصورتی که هدف تولید بالاترین عملکرد غده و بهره وری مصرف آب در شرایط تنش خشکی باشد، ژنوتیپ های 1-397081، آگریا و 10-397082، استفاده مؤثری از آب می کنند و رشد و عملکرد بهتری در شرایط تنش خشکی نشان می دهند.

به منظور بررسی اثر اسید سولفوریک، اسید هیومیک و نیترات پتاسیم بر صفات گل همیشه بهار آزمایشی در سال 95-1394 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه عامل و چهار تکرار اجرا شد. عامل نیترات پتاسیم با سه سطح (N1 = عدم کاربرد، N2 = 250 میلی گرم بر کیلوگرم و N3 = 500 میلی گرم بر کیلوگرم) به عنوان فاکتور اصلی، اسید سولفوریک با دو سطح (S1 = عدم کاربرد و S2 = 5 لیتر در هکتار) و تیمار اسید هیومیک با دو سطح (H1 = عدم کاربرد و H2 = 16 کیلوگرم در هکتار) به عنوان فاکتور فرعی بررسی شدند. صفات مورد بررسی شامل قطر کاپیتول، تعداد گل های زبانه ای در گل آذین، مجموع تعداد گل آذین در متر مربع، مجموع وزن تر و خشک گل آذین، شاخص برداشت گل آذین، اندازه گیری کاروتنوئید گلبرگ، فعالیت آنتی اکسیدانی و کیفیت رنگ گل های زرد و نارنجی (شاخص های L*a*b) بود. بیشترین وزن خشک گل آذین (53 گرم در متر مربع)، وزن تر گل آذین (380 گرم در متر مربع)، تعداد گل آذین در متر مربع (372)، تعداد گل زبانه ای در گل آذین (58) و شاخص برداشت (14 درصد) به ترتیب در تیمارهای N2S1، N2S2، N2S2، N2S1 و N1H2 به دست آمد. کمترین فعالیت آنتی اکسیدانی در تیمار S1H2 مشاهده شد. بالاترین شاخص a برای گل های زرد (5/23)، شاخص L برای گل های زرد (61/64) و شاخص b برای گل های نارنجی (84/44) به ترتیب از تیمارهای N1S1H1، N3S2H2 و N2H2 به دست آمد. در کل، بهترین تیمارها برای دو صفت مهم عملکرد ماده خشک گل آ ذین و تعداد گل آذین در متر مربع به ترتیب N2S1 و N2S2 بود.

با توجه به استقبال بازار از محصولات کشاورزی با کیفیت و سالم، استفاده از روش های غیرمخرب برای تعیین کیفیت آن ها مورد توجه قرار گرفته است. در این میان، روش طیف سنجی فروسرخ نزدیک (NIR) یکی از روش های پرکاربرد در حوزه ارزیابی کیفی محصولات کشاورزی است. در این پژوهش، سامانه ای برای اندازه گیری طیف NIR میوه گوجه فرنگی در مد "عبور نیمه" توسعه داده شد. از لامپ های هالوژنی به عنوان منابع تحریک نور و از یک اسپکترومتر پرتابل مجهز به فیبر نوری برای جمع آوری طیف در محدوده 400-1100 نانومتر استفاده شد. بلافاصله پس از جمع آوری طیف از 170 نمونه گوجه فرنگی (رقم گلدی) که در طول مراحل مختلف رسیدگی برداشت شده بودند، سفتی نمونه ها با استفاده از آزمون نفوذ با پروب استاندارد اندازه گیری شد. برای حذف اثر عوامل مزاحم از روش های مختلف پیش پردازش و برای مدل سازی سفتی از روش رگرسیون چند متغیره حداقل مربعات جزئی (PLS) استفاده شد. در بررسی نتایج اولیه طیف ها، دو پیک جذبی در طول موج های 670 و 990 نانومتر مشاهده شدند که به ترتیب مربوط به وجود کلروفیل و آب در میوه گوجه فرنگی بودند. روش طیف سنجی NIR توانست سفتی گوجه فرنگی را با یک ضریب همبستگی در مرحله پیش بینی (rp) برابر با 0/921 و خطای پیش بینی (RMSEP) برابر 2/5 نیوتن پیشگویی کند.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر گلیسرول و سالیسیلیک اسید بر تحمل به تنش یخ زدگی گیاه اطلسی ایرانی بود. بدین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار تحت شرایط کنترل شده انجام شد. فاکتور اول شامل دما (صفر و 4-درجه سانتی گراد) و فاکتور دوم محلول پاشی با ترکیبات ضد تنش (24 ساعت قبل از تیمار سرمایی) شامل شاهد (آب مقطر)، سالیسیلیک اسید (75 و 150 میلی گرم در لیتر)، گلیسرول (0/1، 0/25، 0/5 و 1 درصد) و تیمارهای ترکیبی 150 میلی گرم در لیتر سالیسیلیک اسید+ گلیسرول 0/25 درصد، 150 میلی گرم در لیتر سالیسیلیک اسید+ گلیسرول 0/5 درصد، 200 میلی گرم در لیتر سالیسیلیک اسید+ گلیسرول 0/25 درصد و محلول تجاری ضد سرما با غلظت چهار درصد بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که در شرایط تنش یخ زدگی، محلول پاشی گیاهان با سالیسیلیک اسید و گلیسرول باعث کاهش درصد تخریب ظاهری و نشت الکترولیت و افزایش میزان پرولین، کربوهیدرات کل، فنل کل و فعالیت آنتی اکسیدانی در مقایسه با گیاهان شاهد شد. درصد تخریب گیاهان تیمار شده با 150 میلی گرم در لیتر سالیسیلیک اسید+ 0/5 درصد گلیسرول در دمای 4-درجه سانتی گراد 33/3 درصد بود، درحالی که درصد تخریب گیاهان شاهد و تیمار شده با ترکیب تجاری ضد سرما به ترتیب 57/61 و 22/88 درصد بود. بیشترین میزان پرولین از تیمار 150 میلی گرم در لیتر سالیسیلیک اسید+ 0/25 درصد گلیسرول و دمای 4-درجه سانتی گراد حاصل شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که استفاده از گلیسرول و سالیسیلیک اسید باعث کاهش خسارت های ناشی از یخ زدگی از طریق بهبود شاخص های فیزیولوژیکی در گیاه اطلسی شد.

به منظور بررسی اثر متیل جاسمونات بر جوانه زنی، رشد و نمو و عملکرد ارقام طالبی، دو آزمایش جداگانه، در سال 1390 در آزمایشگاه و ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد. آزمایش جوانه زنی به شکل فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با تیمارهای آماده سازی بذر با متیل جاسمونات در پنج سطح (صفر، 25/1، 5/2، 5 و 10 میکرومولار)، رقم در دو سطح (شاه پسندی و آناناسی)، چهار تکرار و هر تکرار شامل 500 عدد بذر بود. آزمایش مزرعه ای به صورت اسپلیت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با تیمارهای آماده سازی بذر با متیل جاسمونات در سه سطح (صفر، 5 و 10 میکرومولار)، محلول پاشی متیل جاسمونات در دو سطح (صفر و 5 میکرومولار)، محلول پاشی اتفون در دو سطح (صفر و 300 پی پی ام) با چهار تکرار انجام شد. نتایج آزمایش جوانه زنی نشان داد، بیشترین درصد جوانه زنی (81/6 درصد) و سرعت جوانه زنی (6/74 بذر در روز) مربوط به غلظت پنج میکرومولار متیل جاسمونات بود. رقم شاه پسندی از لحاظ جوانه زنی بر رقم آناناسی برتری داشت. نتایج آزمایش مزرعه ای نشان داد، پیش تیمار با غلظت پنج میکرومولار متیل جاسمونات، سطح برگ را در رقم شاه پسندی 39/2 درصد افزایش داد. شاخص سبزینگی (7/7 درصد) تعداد برگ (19/2) و تعداد میوه (40 درصد) در مقایسه با شاهد افزایش یافت. افزایش وزن میوه (21/2 درصد) و ضخامت گوشت (10/3 درصد) رقم شاه پسندی با محلول پاشی جاسمونات پنج میکرومولار مشاهده شد. آماده سازی بذر با متیل جاسمونات پنج میکرومولار در افزایش عملکرد نسبت به محلول پاشی آن برتری داشت. پیش تیمار بذر با متیل جاسمونات پنج میکرومولار به منظور افزایش عملکرد ارقام شاه پسندی و آناناسی طالبی (به ترتیب 43 و 52 درصد) قابل توصیه است.

با توجه به اهمیت تغذیه درختان میوه در طول فصل رشد و نقش مهم آن در رشد، باروری و کیفیت میوه، همچنین کاربرد روز افزون محرک های زیستی به عنوان یکی از مهم ترین راهبردهای سیستم های کشاورزی پایدار، در پژوهشی اثر محلول پاشی چند محرک زیستی بر برخی از ویژگی های رشد رویشی و غلظت عناصر برگ درخت زردآلو رقم شکرپاره با هدف بهبود شاخص های کمّی و کیفی آن، در بهار 1394 در منطقه ابرکوه از توابع استان یزد بررسی شد. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با اعمال هفت تیمار تغذیه ای شامل شاهد (محلول پاشی با آب)، اسید هیومیک یک و دو در هزار، ترکیبات آمینواسید دار آمینول فورته سه و شش در هزار و هیومی فورته نیم و یک در هزار در چهار تکرار که هر تکرار شامل یک درخت هشت ساله بود، انجام گرفت. محرک های زیستی به صورت محلول پاشی در دو نوبت، دو هفته بعد از مرحله تمام گل و یک ماه پس از آن اعمال شد. نتایج به دست آمده نشان داد که اثر محرک ها بر رشد شاخه های سال جاری و بر میزان عناصر پرمصرف و کم مصرف برگ به جز میزان پتاسیم معنی دار بود (0/003=p). درحالی که اثر آنها بر میزان کلروفیل اختلاف معنی داری را نشان نداد. بیشترین میزان رشد طولی (115 سانتی متر) و کمترین میزان رشد قطری (9/71 میلی متر) شاخه های سال جاری با کاربرد آمینول فورته سه در هزار به دست آمد. حداکثر میزان نیتروژن (2/46 درصد) و فسفر (0/14 درصد) برگ با کاربرد هیومی فورته یک در هزار دیده شد، درحالی که حداکثر میزان عناصر کم مصرف تحت تأثیر اسید هیومیک دو در هزار حاصل شد. به نظر می رسد به منظور افزایش رشد رویشی و تغذیه بهینه درخت زردآلو، محلول پاشی با محرک های زیستی آمینول فورته سه در هزار و اسید هیومیک دو در هزار در زمان دو هفته بعد از تمام گل و یک ماه پس از آن می تواند مفید باشد.

استفاده از پوشش های خوراکی یکی از روش های مهم برای افزایش عمر تازه تجاری میوه ها و سبزی هاست که مانند یک سد گازی عمل می کنند. در پژوهش حاضر، اثر پوشش خوراکی کایتوسان به همراه اسانس آویشن بر افزایش ماندگاری پس از برداشت انگور رقم "بیدانه قرمز" بررسی شد. انگورها در مرحله رسیدگی تجاری (با TSS حدود 25 درجه بریکس)، برداشت و بلافاصله به آزمایشگاه پس از برداشت گروه علوم باغبانی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران منتقل شدند. سپس میوه ها با محلول w/v) 0/5) و 1 درصد چیتوزان، 150 و 300 میکرولیتر بر لیتر اسانس آویشن و ترکیب آنها تیمار شدند. روی نمونه های شاهد تیمار اعمال نشد. پس از تیمار انگورها، در بسته های 200 گرمی بسته بندی و به انبار دو درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 درصد به مدت 60 روز منتقل شدند. تغییرات در وزن، رنگ، pH، TSS، فساد و فاکتورهای کیفی میوه در فواصل 10 روز یک بار ارزیابی شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که تیمارهای کایتوسان و اسانس به طور معنی داری کاهش وزن، فساد، تغییرات رنگی، چروکیدگی و خردشدگی حبه ها را کاهش دادند. از نظر پانلیست ها، میوه های تیمار شده با شاهد تفاوت معنی دار نداشتند. به نظر می رسد که در میان تیمارهای مورد استفاده ترکیبی از کایتوسان و اسانس آویشن به طور معنی داری نسبت به سایر تیمارها در بهبود کیفیت میوه ها مؤثر بوده است.

به منظور بررسی اثرات تلفیقی کاربرد نواری علف کش و استفاده از کولتیواتور بر کنترل علف های هرز و عملکرد سیب زمینی، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1394 انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و 12 تیمار شامل: دو سطح از عامل کولتیواتور بین ردیفی (بدون کاربرد کولتیواتور و کاربرد یک بار کولتیواتور) و عامل علف کش در شش سطح، شامل کاربرد پیش رویشی پندیمتالین + کاربرد پس رویشی متری بیوزین به صورت سراسری، کاربرد پیش رویشی پندیمتالین + کاربرد پس رویشی متری بیوزین به صورت نواری، کاربرد پیش رویشی پندیمتالین به تنهایی، کاربرد پس رویشی متری بیوزین به صورت سراسری به تنهایی، کاربرد پس رویشی متری بیوزین به صورت نواری به تنهایی و بدون کاربرد علف کش بودند. علف کش پندیمتالین با فرمولاسیون EC 33 درصد و به میزان 1/1 کیلوگرم ماده مؤثره در هکتار و علف کش متری بیوزین با فرمولاسیون WP 70 درصد و به مقدار 700 گرم ماده مؤثره در هکتار، استفاده شدند. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از تیمارهای کاربرد پیش رویشی پندیمتالین + کاربرد پس رویشی سراسری و نواری متری بیوزین، باعث بیشترین عملکرد (41/158 و 36/168 تن در هکتار) و کمترین زیست توده کل علف های هرز شد. همچنین تیمارهای بدون کاربرد علف کش و کاربرد علف کش پندیمتالین به تنهایی نیز، کمترین عملکرد (16/482 و 18/752 تن در هکتار) و بیشترین زیست توده کل علف هرز را ایجاد کردند. کاربرد یک بار کولتیواتور بر زیست توده کل علف های هرز و عملکرد سیب زمینی تأثیر معنی داری ایجاد نکرد و فقط سبب کاهش تراکم کل علف های هرز شد. به طورکلی بر اساس نتایج این پژوهش، برهم کنش کاربرد کولتیواتور و کاربرد علف کش، بر تراکم و زیست توده کل علف های هرز و عملکرد غده و زیست توده سیب زمینی معنی داری نشد که دلیل احتمالی آن ناکافی بودن دفعات کاربرد کولتیواتور بود.

به منظور مطالعه عملکرد، اجزای عملکرد و کارایی زراعی فسفر در گیاه سویا تحت تأثیر مصرف نواری نیتروژن با فسفر در شرایط تنش رطوبتی، آزمایشی در سال 1396 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول تنش رطوبتی شامل سه سطح آبیاری پس از 60، 90 و 120 میلی متر تبخیر بود که در کرت های اصلی قرار داده شد و در کرت های فرعی نیز دو عامل نیتروژن (در دو سطح مصرف نواری و مصرف پخش) و فسفر (در دو سطح مصرف نواری و عدم مصرف) به صورت فاکتوریل قرار گرفتند. نتایج نشان داد با مصرف نواری نیتروژن تعداد غلاف در بوته و تعداد دانه در غلاف به ترتیب 8 و 16/21 درصد افزایش یافت. مصرف نواری نیتروژن با فسفر عملکرد دانه را نسبت به مصرف پخش نیتروژن با فسفر 11/4 درصد افزایش و به 3855/8 کیلوگرم در هکتار رسانید. مصرف نواری نیتروژن در سطوح آبیاری پس از 60، 90 و 120 میلی متر تبخیر، کارایی زراعی فسفر را به ترتیب 14/3، 27/6 و 35/4 درصد افزایش داد. عملکرد روغن نیز در مصرف همزمان نیتروژن با فسفر نسبت به مصرف فسفر به تنهایی در سطح آبیاری پس از 60 میلی متر تبخیر افزایش معنی داری به میزان 19/7 درصد نشان داد. به طور کلی مصرف نواری نیتروژن و فسفر در تمامی سطوح آبیاری عملکرد دانه و روغن را افزایش داد و سبب کاهش اثر منفی تنش رطوبتی بر سویا شد.

ریشه های گیاه روناس دارای رنگدانه هایی است که می تواند برای تولید یکی از بادوام ترین رنگ های قرمز گیاهی استفاده شود و در رنگرزی به ویژه در صنعت فرش استفاده می شود. به منظور بررسی تأثیر شوری بر افزایش یا کاهش میزان رنگدانه ای گیاه روناس، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی و در سه تکرار انجام گرفت. بر اساس مدل رنگی طراحی شده نزدیک به بینایی انسان و نتایج این مطالعه مشخص شد که میزان روشنایی (L*) با افزایش شوری خاک کاهش یافت، اما زردی و آبی بودن رنگ پشم (B*) و میزان قرمزی و سبزی رنگ پشم (A*) با افزایش شوری خاک تا سطح 8 دسی زیمنس بر متر افزایش یافت. همبستگی مثبت بین مؤلفه A* و پارامتر Ca+Mg و همبستگی منفی بین مؤلفه L* با پارامتر Ca+Mg در سطح آماری پنج درصد مشاهده شد. بین مؤلفه B* و اسیدیته آب نیز همبستگی مثبت دیده شد. سه مدل رگرسیون غیر خطی بین صفات خاک و صفات مرتبط با رنگ برازش داده شد که نمایانگر تنوع خاص پارامترهای مرتبط با رنگ نمونه های پشم رنگ شده تحت شرایط شوری مختلف است. این مدل ها رابطه مناسب و قابل قبولی را بین شرایط رشد روناس و صفات مرتبط با رنگ L*، A* و B* توصیف کردند. با توجه به مقاومت بسیار زیاد روناس به شوری، افزایش شوری در آب و خاک محیط کشت روناس باعث تقویت و بهبود کیفیت رنگی روناس شده است و کاربرد آن در مناطق شور مرکزی ایران اقتصادی است.