علوم پزشکی رازی
سال:1398 | دوره:26 | شماره:7 |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: دیابت تیپ 2 یک بیماری متابولیک است. مکان های ژنتیکی متنوعی در استعداد ابتلا به این بیماری نقش دارند که ازجمله آن مکان هایی در ژن ATF6 (Activating transcription factor) می باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط میان پلی مورفیسم ATF6(rs2070150) و دیابت تیپ دو در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در کردستان انجام شده است. روش کار: در مطالعه مورد-شاهدی حاضر، 100 نمونه خون بیمار همراه با 100 نمونه کنترل (با همسان سازی سن و جنس) از شهرهای استان کردستان برای جایگاه ATF6(rs2070150) با استفاده از روش Tetra-ARMs PCR ارزیابی شد و داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد در میان افراد بیمار 4، 12 و 84 نفر و در میان افراد کنترل سالم 3، 26 و 71 آن ها به ترتیب ژنوتیپ CC، CG و GG داشتند. این نتایج موید این است که فراوانی آلل های CC و GG در گروه بیمار نسبت به گروه کنترل بیشتر، ولی فراوانی آلل GC در گروه کنترل نسبت به گروه آزمایش بیشتر است که این تفاوت در سطح آلل های گروه بیمار و کنترل به لحاظ آماری نیز معنی دار می باشد نتیجه گیری: ژنوتیپ GC (42%) در جمعیت مطالعه شده یک ریسک فاکتور برای دیابت تیپ دو است (041/0p=).

زمینه و هدف: یکی از عوامل عملکرد مناسب نیروهای نظامی داشتن ارزیابی دقیق بازخورد می باشد که در این میان حس عمقی مناسب مفصل زانو یکی از عوامل تاثیرگذار در این زمینه می باشد. این مطالعه به منظور بررسی تغییرات حس عمقی مفصل زانو در نظامیان متعاقب یک دوره کشش استاتیک و دینامیک عضلات همسترینگ، چهارسررانی و دوقلو انجام گرفت. روش کار: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی، با طرح تحقیق پیش آزمون پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری مردان قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) آجا بود که از بین آن ها به روش تصادفی ساده و از نمونه های در دسترس 60 نفر به صورت تصادفی به سه گروه 20 نفری استاتیک (قد: 27/173، وزن: 14/78)، دینامیک (قد: 08/175، وزن: 92/76) و کنترل (قد: 12/176، وزن: 09/80) تقسیم شدند. آزمودنی ها در دو گروه استاتیک و دینامیک برنامه های کششی مربوط به گروه خود را اجرا نمودند. برای اندازه گیری حس عمقی مفصل زانو از روش گونیامتری تصاویر دیجیتال با تحلیل نرم افزاری اتوکد استفاده گردید. از آزمون های تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تی همبسته برای بررسی نتایج استفاده شد. داده های حاصل از این پژوهش با استفاده از نرم افزار 22SPSS، در سطح معنی داری 95% (05/0α ≤ ) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج متغیر حس عمقی مفصل زانو، بین گروه های استاتیک (کاهش، 05/0p=)؛ و دینامیک (کاهش، 004/0p=)، با کنترل (افزایش اندک)، اختلاف معنی داری را نشان داد. همچنین در گروه استاتیک (کاهش، 032/0p=)؛ و دینامیک (کاهش، 002/0p=)، در متغیر مذکور اختلاف معنی داری در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون مشاهده شد (کاهش مقادیر خطای مطلق بازسازی زاویه هدف و در نتیجه بهبود متغیر حس عمقی مفصل زانو). نتیجه گیری: تمرینات کششی استاتیک و دینامیک اندام تحتانی احتمالا می تواند از طریق اثر بر دوک های عضلانی، افزایش دمای عضله، بروز پدیده فعال سازی، تکرار حرکت در یک الگوی خاص و در نهایت پدیده تخلیه حسی پس انقباضی موجب افزایش حساسیت گیرنده های عضلانی و در نهایت بهبود حس وضعیت مفصل زانو شود. از آنجا که هر عامل کاهنده حس عمقی، می تواند منجر به بروز عدم ثبات مکانیکی گشته و در نهایت مفصل را مستعد ضربات خفیف و در نهایت آسیب نماید، تمرینات کششی نیز احتمالا می تواند موجب تغییر در ویژگی های دوک های عضلانی شده و سبب افزایش حس عمقی زانو شود. همچنین انجام کشش دینامیک موجب بهبود و افزایش توانایی انجام بهتر در متغیر حس عمقی مفصل زانو نسبت به کشش استاتیک شد.

زمینه و هدف: از عوارض مصرف داروی سیکلوفسفامید آسیب رسانی به مغز استخوان و تغییر پارامترهای خونی است. عصاره هسته انگور دارای اثرات آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و ضدمیکروبی می باشد. در این مطالعه اثرات عصاره هسته انگور بر پارامترهای خون در رت های نر تیمار شده با سیکلوفسفامید بررسی شد. روش کار: در این پژوهش تجربی تعداد 42 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار در محدوده وزنی gr20 ± 220 استفاده گردید. موش ها به طور تصادفی به 6 گروه 7 سری تقسیم شدند. گروه کنترل (روزانه ml5/0 نرمال سالین، درون صفاقی)، گروه شاهد (روزانه mg/kg15 داروی سیکلوفسفامید، درون صفاقی)، گروه کنترل مثبت (روزانه mg/kg200 عصاره هیدرواتانولی هسته انگور سیاه)، گرو ه های تیمار 1 و 2 و 3 (به ترتیب mg/kg100، mg/kg 200، mg/kg400 عصاره هیدرواتانولی هسته انگور + mg/kg15 داروی سیکلوفسفامید، درون صفاقی به مدت 10 روز). در پایان آزمایشات، نمونه های خون به طور مستقیم از قلب موش ها تهیه گردید و پارامترهای خونی نظیر گلبول قرمز، گلبول سفید، هماتوکریت، هموگلوبین و پلاکت آنالیز و بررسی شد. یافته ها: تعداد گلبول های خونی و پلاکت ها در گروه شاهد کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد (001/0>p). گروه کنترل مثبت افزایش معنی داری در پارامترهای خونی از قبیل تعداد RBC، PL و مقدار Hb نسبت به گروه دریافت کننده سیکلوفسفامید نشان می دهد (001/0>p). همچنین تیمار با عصاره هسته ی انگور دارای اثرات افزایشی معنی داری در تعداد گلبول های خونی و پلاکت ها نسبت به گروه شاهد دارد (01/0>p). نتیجه گیری: مصرف عصاره هسته انگور به صورت وابسته به دوز دارای اثر محافظت کنندگی بر پارامترهای خونی در موش های القاء شده با داروی سیکلوفسفامید می باشد.

آسپارتام به عنوان یک شیرین کننده سنتزی، دی پپتیدی است که از فنیل آلانین و آسپارتات تشکیل شده است. این ماده 180 تا 200 بار شیرین تر از شکر است که به دو روش آنزیمی و غیر آنزیمی ساخته می شود و اولین بار تصادفی در سال 1965 کشف شده است. قدرت شیرین کنندگی بالا و کالری کم آسپارتام باعث شد که از طرف صنایع غذایی به عنوان جایگزین مناسب شکر در مواد غذایی شیرین مانند انواع نوشیدنی ها و شیرینی ها برای افراد مبتلا به بیماری های مرتبط با هومئوستاز گلوکز معرفی شود. برخی پژوهش ها در سال های گذشته آسپارتام را عامل ایجاد کننده استرس اکسیداتیو، سندروم متابولیک، بیماری های دستگاه عصبی، تغییر دهنده میکروفلور دستگاه گوارش و عوارض ناشی از این تغییر و حتی سرطان دانسته اند. از طرف دیگر مطالعات گسترده ای همچنان آسپارتام را ماده ای بی خطر و جایگزین مناسب شکر برای جلوگیری از ابتلاء به بیماری هایی مانند چاقی، دیابت و کاهش دهنده وزن می دانند. با وجود این مطالعات ضدو نقیض، سازمان های مرتبط با ایمنی مواد غذایی مانند (FDA ˓ FAO و EFSA) همچنان مصرف آسپارتام را در حد میزان مصرف قابل قبول روزانه (DAI)، برای همه افراد به استثنا افراد مبتلا به بیماری فنیل کتونوریا مجاز می دانند.

زمینه و هدف: انتروباکتر آئروژنز یکی از عوامل عفونت های بیمارستانی است که سویه های استاندارد آن به سرعت در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم می شوند. کشف عوامل بازدارنده جدید جهت مقابله با این پاتوژن همواره رو به گسترش است. در این تحقیق، اثرات بازدارندگی چند ترکیب شیمیایی سنتزی شامل نانو ذرات منیزیم اکسید، مشتقات تیازول، ایمیدازولیدین و تتراهیدروپیریمیدین و ترکیبات طبیعی نایسین و پلی الایزین بر علیه انتروباکتر آئروژنز بررسی شده است. روش کار: مطالعه از نوع تجربی می باشد. محلول هایی از کلیه ترکیبات با غلظت اولیه مشخص در %10 DMSO تهیه گردید. تست های آنتی بیوگرام طبق روش های انتشار در دیسک و براث میکرو دایلوشن تحت دستور العمل های CLSIانجام گرفت. یافته ها: مشتقات تیازول و تتراهیدروپیریمیدین، نانوذرات منیزیم اکسید، نایسین و پلی الایزین فاقد اثر مهاری بر انتروباکتر آئروژنز بودند. تنها ایمیدازولیدین های a10 و c10با قطر هاله مهار رشد 12/6 و 52/11 میلی متر، حداقل غلظت مهاری (MIC-Minimum Inhibitory Concentration) 1024 و 256 میکروگرم بر میلی لیتر و حداقل غلظت کشندگی-MBC) (Minimum Bactericidal Concentration 2048 و 512 میکروگرم بر میلی لیتر بر انتروباکتر آئروژنز اثر مهاری داشتند. نتیجه گیری: اثرات مهاری ایمیدازولیدی های a10 و c10 بر سویه استاندارد انتروباکتر آئروژنز اثبات شد. طراحی و سنتز مشتقات جدید از این خانواده با قدرت اثر بیشتر، می تواند در مطالعات آتی مد نظر قرار گرفته شود.

زمینه و هدف: اختلال هماهنگی رشدی یک اختلال بارز در کودکان دبستانی است که تبحر حرکتی، تحصیلی و عزت نفس کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد؛ هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر بازی های حرکتی ریتمیک بر تبحر حرکتی، پیشرفت تحصیلی و عزت نفس کودکان با اختلال هماهنگی رشدی است. روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل 36 کودک دارای اختلال هماهنگی رشدی، با دامنه سنی ده تا یازده سال با روش نمونه گیری تصادفی ساده از مدارس ابتدایی منطقه 6 شهر تهران انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (18 نفر) و تجربی (18 نفر) قرار گرفتند. برای تشخیص اختلال هماهنگی رشدی از پرسشنامه مشاهده حرکتی برای آموزگاران (PMOQ-T)، برای پیشرفت تحصیلی از معدل دروس فارسی، ریاضی، علوم و املاء استفاده شد. همچنین برای ارزیابی عزت نفس و تبحر حرکتی به ترتیب از پرسشنامه کوپر اسمیت (SEI) و فرم کوتاه آزمون تبحر حرکتی ویرایش دوم استفاده شد. گروه تجربی به مدت 12 هفته و 36 جلسه به تمرین بازی های حرکتی ریتمیک پرداختند، اما گروه کنترل در این مدت فعالیتی انجام ندادند. بعد از پایان مداخله متغیرها اندازه گیری شدند و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس در سطح خطای 05/0 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد تمرین بازی های حرکتی ریتمیک تاثیر معناداری بر تبحر حرکتی (000/0 P=، 93/1F=)، پیشرفت تحصیلی (000/0 P=، 64/61F=) و عزت نفس (000/0 P=، 67/32F=)، کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل داشته است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود برای بهبود تبحر حرکتی، پیشرفت تحصیلی و عزت نفس کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی از بازی های حرکتی ریتمیک استفاده شود.

زمینه و هدف: کارکرد روانشناختی خانواده یکی ازجنبه های مهم محیط خانواده است که سلامت جسمانی، اجتماعی و هیجانی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد و به عوامل روانشناختی دیگری مانند تاب آوری، حمایت اجتماعی ادراک شده و فرسودگی شغلی نیز وابسته است. هدف این پژوهش بررسی نقش پیش بین تاب آوری، فرسودگی شغلی و حمایت اجتماعی ادراک شده بر کارکرد روانشناختی خانواده در پرستاران بود. روش کار این پژوهش مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل همه پرستاران شاغل در بیمارستان های شهرستان مراغه در سال 1397 به تعداد 350 نفر بودند. در نهایت از بین آنها 108 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های فرسودگی شغلی ماسلچ و جکسون، پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسون، مقیاس کارکرد های روانشناختی خانواده ایرانی و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران استفاده شد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان و به کمک نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که کارکرد روانشناختی خانوادگی پرستاران با فرسودگی شغلی رابطه معکوس (38/0-r=)، و با تاب آوری (32/0r=) و حمایت اجتماعی ادراک شده (48/0r=) رابطه مثبت دارد و فرسودگی شغلی، تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده 59 درصد از واریانس کارکرد های روانشناختی خانواده را پیش بینی می کند. نتیجه گیری: متغیرهای تاب آوری، حمایت اجتماعی ادراک شده و فرسودگی شغلی نقش موثری در پیش بینی کارکرد روانشناختی خانواده پرستاران داشتند. از این رو پیشنهاد می شود مشاوران، درمانگران و برنامه ریزان به نشانه های متغیرهای مذکور توجه کرده و تلویحاتی را برای ارتقا کارکرد روانشناختی خانوادگی پرستاران در جهت افزایش سلامت و بهداشت پرستاران و نیز خانواده های آن ها طراحی ک.

زمینه و هدف: خودمدیریتی یک عامل مهم در مدیریت بیماری های مزمن و کنترل علائم می باشد. با توجه به اهمیت خودمدیدیتی در افراد مبتلا به ام. اس این مطالعه با هدف بررسی تاثیر یک برنامه آموزشی روانشناختی در جهت بهبود خودمدیریتی در زنان مبتلا به ام. اس استان گیلان انجام شد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی غیر تصادفی، 50 نفر از زنان مبتلا به ام. اس استان گیلان در سال 1397در دو گروه مداخله (25 نفر) به شیوه داوطلبانه و کنترل (25 نفر) به شیوه همتاسازی مشارکت داشتند. این کارآزمایی در شهر رشت اجرا شد. جهت سنجش خودمدیریتی از مقیاس بازنگری شده خودمدیریتی بیماران ام. اس بی شاپ و فرین (2011) استفاده شد. پس از انجام پیش آزمون، گروه مداخله به مدت 5 هفته و طی هشت جلسه تحت آموزش قرار گرفت، اما گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد؛ پس از پنج هفته از هر دو گروه پس آزمون انجام شد و در نهایت پس از دو ماه دیگر آزمون پیگیری انجام شد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-22 و آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین نمرات پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری در نمره کلی خودمدیریتی در بیماران ام. اس بدون توجه به عامل گروهی تفاوت معنی داری وجود داشت (0001/0=P، 766/11=F). همچنین روند تغییرات خودمدیریتی از مرحله پیش آزمون به پس آزمون و پیگیری (اثر متقابل زمان و گروه) پایدار بود و تفاوت معنی دار مشاهده شد (0001/0=P، 930/26=F). نتیجه گیری: در راستای نتایج پیشنهاد می شود که ضمن شناخت و پوشش محدودیت ها، این مداخله روانشناختی در موقعیت های بالینی و پژوهشی جهت بهبود خودمدیریتی این بیماران استفاده شود.

زمینه و هدف: سوءمصرف مواد یکی از شایع ترین و پرهزینه ترین مشکلات سلامتی در جهان امروز است. درمان پزشکی استاندارد اغلب علاج بخش نیست و عود بیماری متداول است. هدف پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه اثربخشی تحریک از طریق جریان الکتریکی مستقیم (TDCS) و درمان سوءمصرف مواد مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSAT) بر بهبود کارکردهای اجرایی نوجوانان با اختلال مصرف مواد است. روش کار: طرح پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. تعداد 60 نوجوان پسر (21-18 سال) دارای اختلال مصرف مواد، با درنظر گرفتن ملاک های ورود و خروج انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه درمان تحریک الکتریکی با جریان مستقیم (20 نفر)، درمان سوءمصرف مواد مبتنی بر ذهن آگاهی (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) تخصیص یافتند. برای جمع آوری داده ها از آزمون های نوروسایکولوژی ان بک، دسته بندی کارت های ویسکانسین، آزمون تکانشی بارت و آزمون برو/نرو استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته همراه با اندازه گیری مکرر در SPSS. 22 اجرا گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که هم درمان تحریک با جریان الکتریکی مستقیم و هم درمان ذهن آگاهی در مقایسه با گروه کنترل منجر به بهبود کارکردهای اجرایی نوجوانان با اختلال مصرف مواد شده است (05/0>p). همچنین بین دو روش درمانی بکار گرفته شده تفاوت معناداری مشاهده نگردید. نتیجه گیری: تحریک با جریان الکتریکی مستقیم و درمان ذهن آگاهی به عنوان مداخلات موثر می توانند جهت بهبود کارکردهای شناختی افراد با اختلال مصرف مواد به کار گرفته شوند.

زمینه و هدف: به نظر می رسد تغییرات در تعادل سطوح سدیم و پتاسیم پلاسمایی و نیمرخ لیپیدی با تغییرات سطوح فشار خون مرتبط باشد. تمرین هوازی به عنوان یک فاکتور تعدیل گر جهت کنترل سطوح فشار خون شناخته می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی همبستگی بین تغییرات سدیم و پتاسیم پلاسمایی، نیمرخ لیپیدی و فشار خون متعاقب تمرین هوازی در مردان فعال دانشگاهی می باشد. روش کار: 65 مرد فعال دانشگاهی با نمونه گیری دردسترس هدفمند به عنوان آزمودنی های پژوهش انتخاب گردیدند. سپس تمامی آزمودنی ها به صورت تصادفی در گروه های کنترل و تجربی(تمرین در آب و خارج از آب) تقسیم شدند. در دوره پیش آزمون و بعد از مداخله تمرین هوازی با شدت 70 % ضربان قلب بیشینه، تمامی متغیرهای لیپیدی (HDL، LDL، VLDL، TG و TC)، فشار خون و سدیم و پتاسیم پلاسمایی اندازه گیری گردید. جهت مقایسه تفاوت ها و همبستگی به ترتیب از تحلیل واریانس یک راهه و همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: همبستگی تغییرات سطوح فشار خون سیستولی و سدیم پلاسمایی (86/0=r) بعد از مداخله تمرین هوازی در آب (88/0=r) و خارج از آب (90/0=r) اندکی افزایش می یابد. ارتباط سطوح فشار خون دیاستولی با سطوح سدیم پلاسمایی (07/0=r) بعد از مداخله تمرین هوازی در آب (08/0=r) و خارج از آب (11/0=r) افزایش غیرمعنی داری داشت. مداخله تمرین هوازی در آب و خارج از آب بر ارتباط فشار خون با متغیرهای لیپیدی تاثیر قابل ملاحظه ای نداشت(05/0≤ p). نتیجه گیری: مداخله تمرین هوازی در آب و خارج از آب تاثیر زیادی بر ارتباط سطوح فشار خون سیستولی و دیاستولی با سطوح سدیم و پتاسیم و متغیرهای لیپیدی ندارد.

زمینه و هدف: بیماری فیبرومیالژی که یک سندرم درد، خستگی مزمن است باعث کاهش قابل ملاحظه کیفیت زندگی در این بیماران می شود. در این مطالعه اثر تحریک الکتریکی مغز با جریان مستقیم را بر روی کیفیت زندگی در سالمندان با فیبرومیالژی بررسی کردیم. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور تصادفی شده 50 نفر زن سالمند با فیبرومیالژیا به طور تصادفی در دو گروه مداخله، کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله جریان الکتریکی مستقیم بر روی جمجمه به ناحیه کورتکس حرکتی اولیه (قطب مثبت) و منطقه سوپراربیتال سمت متقابل (قطب منفی)، به شدت 2 میلی آمپر برای 20 دقیقه در طی 10 جلسه را دریافت نمودند. گروه کنترل تحریک الکتریکی ساختگی را دریافت کردند. کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه FIQ، SF-36 برای دو گروه قبل از انجام مداخله، فورا پس از آخرین جلسه، یک ماه پس از آخرین جلسه تکمیل شد. همچنین پرسشنامه افسردگی بک، اضطراب همیلتون نیز برای هر دو گروه تکمیل شد. یافته ها: کیفیت زندگی در دو گروه کنترل، مداخله قبل از شروع درمان، بلافاصله بعد از آخرین جلسه، یک ماه بعد از آخرین جلسه به ترتیب با پرسشنامه ی FIQ، 84/58، 4/58 (796/0p=)، 17/56، 26/49 (020/0p=)، 86/57، 32/52 (050/0p=) و پرسشنامه SF-36 به ترتیب 38/04، 41/21 (413/0p=)، 45/49، 49/ 84 (376/0p=) و 40/40، 45/38 (138/0p=) بود. سطح اضطراب و افسردگی در دو گروه کنترل، مداخله نیز به ترتیب 20/36، 18/84 (219/0p=)، 16/68، 15/52 (106/0p=) و 18/00، 16/12 (112/0p=) بود. نتیجه گیری: علی رغم نتایج سایر مطالعات، در مطالعه حاضرکیفیت زندگی، در دو گروه مداخله و کنترل این تفاوت قابل ملاحظه نبود. همچنین شدت اضطراب، افسردگی علی رغم کاهش، در این دو گروه تفاوت قابل ملاحظه نشان نداد.

زمینه و هدف: یکی از راه های کاهش آپوپتوز در بدن، مصرف آنتی اکسیدان های غیرآنزیمی و دیگری ورزش مناسب می باشد. هدف از این پژوهش تاثیر تمرین هوازی و مصرف ال کارنیتین بر برخی از فاکتورهای آپوپتوز کبد موش صحرایی دیابتی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، تعداد 45 سر موش نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 300 گرم، به طور تصادفی به شش گروه شم، 2) گروه کنترل سالم، 3)گروه کنترل دیابتی، 4) گروه دیابتی دریافت کننده ال کارنیتین، 5)گروه دیابتی تمرین هوازی 6) گروه دیابتی تمرین هوازی و دریافت کننده ال کارنیتین تقسیم شدند. رت ها با تزریق نیکوتین آمید و تک دوز STZ به مقدار 55 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دیابتی شدند. رت های دریافت کننده ال کارنیتین روزانه 100 میلی گرم ال کارنیتین را به صورت خوراکی دریافت کردند. پروتکل تمرینی هوازی بر روی تردمیل انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد مداخله ترکیبی تمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین بر فاکتور Bcl2 بافت کبد موش های مبتلا به دیابت تاثیر معنی داری دارند، اما تمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین به تنهایی تاثیر معنی داری ندارند. همچنین نتایج نشان داد شش هفته تمرین هوازی و مداخله ترکیبی تمرین هوازی و مکمل ال کارنیتین بر فاکتور BAX بافت کبد موش های مبتلا به دیابت تاثیر معنی داری دارند، اما استفاده از مکمل به تنهایی تاثیر معنی داری ندارد. نتیجه گیری: مصرف مکمل ال-کارنیتین همراه با فعالیت ورزشی منظم، می تواند اثرات سودمندی بر بهبود آپوپتوز بافت کبد در آزمودنی های دیابتی نوع 2 داشته باشد.

زمینه و هدف: استروئیدهای جنسی بر تکثیر سلول های سرطانی در سیستم گوارشی تاثیرگذارند. هدف از این مطالعه بررسی اثر غلظت سیتوتوکسیک استرادیول بر بیان ژن های BAX، BCL2 وKAI-1/CD82 در سلول های آدنوکارسینومای کولورکتال (HT29) می باشد. روش کار در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی سلول های HT29 به دو گروه شاهد وگروه تحت تاثیر غلظت سیتوتوکسیک استرادیول (1/0 میلی گرم/ میلی لیتر) تقسیم بندی شدند. با استفاده از Real-time PCR بیان نسبی ژن های BAX، Bcl2 و CD82/KAI1 مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش آماری آزمون واریانس یک طرفه بین گروه ها مقایسه شدند. یافته ها: بیان ژن های BAX و BCL2 در سلول های HT29 دریافت کننده غلظت سیتوتوکسیک استرادیول به ترتیب دچار کاهش و افزایش معناداری شدند (001/0 p<) و بیان ژن CD82/KAI1 دچار افزایش معناداری شد (01/0 p<). نتیجه گیری: مکانیسم اثر سیتوتوکسیک استرادیول در سلول های آدنوکارسینومای کولورکتال، مرگ سلولی غیروابسته به BAX می باشد. همچنین، غلظت سیتوتوکسیک استرادیول در سلول های آدنوکارسینومای کولورکتال سبب افزایش مهار متاستاز می شود.