طب دریا
سال:1399 | دوره:2 | شماره:1 |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: با توجه اثرات روان شناختی گسترده پنومونی ویروس کرونا (کووید-19) مانند استرس، اضطراب، افسردگی، اختلال استرس پس از ضربه روی افراد درگیر به ویژه کادر درمان، مبتلایان به این بیماری و خانواده های آنان و افراد قرنطینه، مطالعه حاضر با هدف بررسی، شناخت و ارایه مداخلات روان شناختی اثربخش مبتنی بر شواهد علمی به افراد درگیر با ویروس کرونا انجام شد. روش ها: این مطالعه به روش مقالات مروری روایتی از مقالات موجود از تاریخ 1 ژانویه تا 11 می 2020 با استفاده از کلیدواژگان ان کو، ویروس کرونا، ان کو2019، پنومونی، مداخلات روان شناختی در بحران ها، سلامت روان، کوید19، پاندمیک و با جستجو در سایت های معتبر پابمد، ساینس دایرکت، اسکوپوس، گوگل اسکالر، پروکویست و همچنین معروف ترین پایگاه های داده های داخلی یعنی پایگاه جهاد دانشگاهی، ایرانمدکس و مگیران به بررسی مطالعات انجام شده در زمینه ارایه مداخلات روان شناختی در زمان پنومونی ویروس کرونا پرداخته است. علاوه بر این، مقالاتی که به طور آنلاین توسط کمیسیون بهداشت ملی چین، مرکز ملی پیشگیری و کنترل بیماری ها و سازمان جهانی بهداشت منتشر شده است، نیز مورد جستجو قرار گرفتند. یافته ها: در مجموع، از تعداد 102 مقاله انگلیسی به دست آمده، تعداد 75 مقاله مورد مرور نهایی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در زمان پاندمی ویروس کرونا (کووید-19) اثرات روان شناختی منفی از جمله اختلال استرس پس از سانحه، افسردگی، اضطراب، استرس، اختلالات خواب و عصبانیت در کادر درمان و دیگر افراد درگیر با ویروس کرونا (کووید-19) به طور معناداری افزایش یافته بود. عوامل استرس زا شامل اضطراب سلامتی، نظریه های توطیه، طولانی شدن زمان قرنطینه، ترس از سرایت بیماری، ناامیدی، خستگی، لوازم محافظتی کم، اطلاعات ناکافی، ضرر مالی، شایعات، باورهای منفی درباره واکسیناسیون و انگ هستند. به علاوه یافته ها نشان داد که در زمان شیوع کرونا، رویکرد درمانی شناختی-رفتاری به صورت آنلاین موثر می باشد. نتیجه گیری: بر طبق مرور مطالعات انجام شده، مشخص شد که به طورکلی در زمان پاندمی ویروس کرونا (کووید-19) شاهد کاهش سلامت روان افراد به خصوص کارکنان درمانی درگیر با این بیماری هستیم و لازم است مداخلات روان شناختی سریع، مداوم و به موقع به خصوص خدمات تلفنی و آنلاین صورت گیرد و فواید خدمات روان شناختی آنلاین در طی زمان شیوع به مراتب بیشتر از خدمات روان شناختی حضوری و چهره به چهره است.

سیستم تنفسی اولین جایگاه بیماری زایی برای ویروس SARS-CoV-2 است. بر اساس شواهد آزمایشگاهی، ویروس از طریق ایزوفرم نوع دوم آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE2) وارد سلول های ریه می شود، که به میزان بالایی در سلول های آلویولی بیان می شود. بیماری ناشی از این ویروس به طور رسمی به عنوان کووید-19 نام گذاری گردید که با ایجاد آسیب های گسترده در بافت ریه باعث بروز نارسایی تنفسی حاد می گردد. نتایج بافت شناسی به دست آمده از نمونه برداری ریه بیماران کووید-19 آسیب گسترده آلویولی، ترشحات التهابی مزمن و ادم شدید را در ریه نمایان کرده است. بر این اساس، در حالت شدید بیماری، که آسیب گسترده در غشای تنفسی به همراه کاهش شدید در ظرفیت انتشاری ریه به وجود می آید، امکان تبادل گازها حتی با دستگاه تهویه مصنوعی نیز امکان پذیر نخواهد بود. در این وضیعت، استفاده از سیستم اکسیژن رسان غشایی خارج پیکری (ECMO) می تواند یک روش کمک کنده برای تبادل گازهای تنفسی و اکسیژنه شدن خون باشد. سیستم ECMO به عنوان یک درمان نجات بخش می تواند از هیپوکسی طولانی مدت و آسیب های بافتی جلوگیری نماید موقعی که یک کاهش در انتقال گازهای تنفسی در غشای تنفسی در حالات شدید بیماری کووید-19 مشاهده می گردد.

اعلام وضعیت اضطراری برای مقابله با کروناویروس جدید توسط دبیر کل سازمان جهانی بهداشت در 30 ژانویه 2020 اطلاع داده شد. پاندمی کووید-19 در دسامبر 2019 از ووهان چین آغاز شده و با توجه به قدرت انتقال بالای این ویروس خیلی سریع تمام دنیا را درگیر مشکلات چندگانه کرد. مدیریت کارآمد در برخی از کشورها خسارت را به حداقل رساند. ما در این مقاله اقدامات مدیریتی کشورهای مختلف را مورد بررسی قرار داده ایم. به نظر می رسد اقدام سریع، استفاده از تجربه، پیش بینی و تجهیز زیرساخت های مورد نیاز و استفاده و بکار گیری همه توانایی ها از فاکتورهای موثر در کنترل پاندمی کروناویروس جدید در بعضی از کشورها هست.

بیماری همه گیر کووید-19 در اواخر دسامبر سال 2019، با نام کروناویروس نوین-2019 (2019-nCoV)، باعث آغاز شیوع پنومونی از ووهان چین شد. این بیماری در حال حاضر همچنان بصورت یک تهدید بهداشتی بزرگ در سراسر جهان مطرح و جان تعداد زیادی از افراد را گرفته است. کرونا تا بحال حدود 220 کشور، از جمله ایران را آلوده کرده است. طبق آمار جهانی، میزان نرخ مرگ و میر آن 3/4-3/5 % می باشد. این ویروس در کمیته طبقه بندی ویروسها بعنوان سندروم تنفسی حاد شدید (Severe Acute Respiratory Syndrome) طبقه بندی شده است. علایم اولیه کووید-19 شامل پنومونی (با کاهش سطح اکسیژن، تنگی نفس، سرفه های تحریکی و خشک، تحریک ناحیه حلق، خلط، خطر فیبروز ریوی)، تب، دردهای عضلانی و خستگی می باشد. تا به امروز هنوز هیچ واکسن یا داروی ضد ویروسی موفقیت آمیزی برای این عفونت از نظر بالینی تایید نشده. لذا همچنان پیشگیری، کنترل عفونت و رعایت اصول بهداشتی توسط عموم مردم در اولویت می باشد. افراد مبتلا به این بیماری بصورت بارزی دچار مشکلات تنفسی حاصل از پنومونی می شوند و به تبع آن علایمی مانند کاهش سطح اکسیژن، تنگی نفس، سرفه های تحریکی و خشک، تحریک ناحیه حلق، خلط، خطر فیبروز ریوی بروز می نماید. هدف این مطالعه مروری بررسی نقش فیزیوتراپی تنفسی در درمان مبتلایان به کووید-19 بر اساس شواهد موجود می باشد.

کروناویروس جدید با نامSARS-CoV-2 شناخته شده است و بیماری ناشی از آن کووید-19 نامیده می شود. این بیماری قدرت انتقال فرد به فرد زیادی داشته و به نظر می رسد به علت توانایی بالا و تمایل پروتیین Spike به گیرنده سلولیACE2 انسانی است که به اندام هایی چون ریه، قلب، کبد و کلیه که دارای میزانی بالایی از این گیرنده هستند، آسیب وارد می کند. این مسیله باعث شده این اندام ها میزبانی برای این ویروس محسوب گردند و اثرات جانبی این بیماری روی این اندام ها تاثیر بگذارد، اگرچه بافت اصلی هدف این ویروس ریه ها محسوب می شود. به طور کلی این ویروس با کمک پروتیین Spike وارد سلول میزبان می گردد که این پروتیین یا بخش هایی از آن کاندیدی مناسب برای طراحی واکسن هستند و مهار یا بلاک گیرنده های ACE2 با استفاده از پادتن های خنثی کننده این گیرنده می تواند امیدی برای ممانعت از تهاجم این ویروس به سلول و آسیب های ناشی از آن گردد.

زمینه و هدف: در اواخر 2019، یک بیماری ویروسی جدید، با نام کووید-19، ناشی از کروناویروس SARS-CoV-2، از چین آغاز و خیلی زود به یک پاندمی تبدیل شد. کووید-19 عامل تهدیدکننده سلامت انسان ها و مسبب خسارات جانی و مالی جوامع بشری است. لذا محققین در تلاش برای شناسایی بهتر و کنترل سریعتر آن هستند. این مطالعه به ارایه جدیدترین اطلاعات کووید-19 پرداخته است. روش ها: داده های این مطالعه مروری، از جدیدترین مقالات مرتبط با کووید-19 استخراج شده و شامل منشاء کروناویروس و راه های انتقال، اکو-اپیدمیولوژی، دوره کمون و علایم بیماری و چشم اندازی بر کنترل و پیشگیری آن می باشد. نتایج: کروناویروس SARS-CoV-2 یک عامل زیونوتیک محسوب شده و جهش در ژنوم آن، مطرح می باشد. علایم آن متعدد بوده و مهم ترین راه انتقال، قطرات تنفسی است. لذا تاریخچه بیمار، تشخیص علایم عمومی، یافته های آزمایشگاهی، تصویربرداری قفسه سینه، تشخیص سرولوژیک و مولکولی، می تواند در شناسایی سریع تر بیماران، کنترل و پیشگیری موثر باشد. نتیجه گیری: تاکنون واکسن یا داروی موثری برای پیشگیری یا درمان کووید-19 وجود ندارد، محققین دنیا با افزایش آگاهی از ویژگی های ساختاری و رفتارشناسی ویروس، در تلاش برای تولید دارو و واکسن موثر هستند ولی تا کسب نتایج قطعی، تنها راه، پیشگیری و کنترل بیماری با رعایت پروتکل های بهداشتی است.

ارزیابی توانایی و کارایی نظام مراقبت بیماری COVID-19 در تشخیص بیماران با استفاده از شاخص های اپیدمیولوژیک به منظور آگاهی از کارکرد سیستم سلامت و سودمندی آن بسیار مهم و راهگشا می تواند باشد. مدیران و سیاستگذاران سلامت با در اختیار داشتن داده های مناسب و دقیق می توانند برنامه ریزی موثری برای کنترل بیماری اتخاذ نمایند و در صورت نیاز بازنگری لازم در برنامه نیز اعمال نمایند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی از شاخص های مهم ارزیابی توانایی نظام مراقبت در تشخیص موارد است. اما با توجه به حساسیت کم تست های تشخیصی بیماری COVID-19 و درصد زیاد منفی کاذب و فاصله طولانی بین تشخیص و نتیجه تایید شده، بهتر است برای ارزیابی توانایی نظام مراقبت از شاخص های پایایی مثل درصد توافق مثبت تست ها (Percent Positive Agreement)، آماره کاپا (KAPPA) استفاده شود.

بیان دیدگاه پاندمی کووید-91 در دسامبر 2019 از ووهان چین آغاز شد و با قدرت انتقال بالا، خیلی سریع تمام دنیا را درگیر مشکلات چندگانه کرد. کووید-19 در همه ابعاد اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه ایرانی تاثیر گذاشته و نظام سلامت ایران به شدت تحت تاثیر آن قرار گرفته است. با توجه به شدت شیوع این بیماری، نظام سلامت باید برنامه قابل قبولی برای مواجهه با این بیماری داشته باشد...

بیان دیدگاه یکی از پیامدهای روانی و اجتماعی ابتلا به برخی بیماری ها به خصوص بیماری های واگیردار در هر جامعه ای و در این روزهای سخت شیوع ویروس کرونا، ترس و وحشت بیمار از واکنش های اجتماعی، انگ بیماری و عامل انتقال بودن است که به خاطر هجمه سنگین این بیماری بر ابعاد مختلف جامعه، به این مهم توجه نشده است. شیوع فعلی بیماری کرونا باعث استیگما و رفتارهای تبعیض آمیز اجتماعی علیه افراد با قومیت های خاص و همچنین هر کسی که تصور می شود با ویروس در ارتباط بوده، شده است. همچنین، انگ اجتماعی می تواند موجب اختلالات رفتاری و تاثیر منفی بر بیماران، پزشکان، پرستاران، خانواده بیمار و. . . شود. این ویروس گذشته از اینکه تعداد بسیاری از کشورهای جهان را بصورت بالقوه در معرض گسترش خود قرار داده، خانواده های زیادی را نیز بصورت بالفعل تحت تاثیر شیوع قرار داده است. امروزه کمتر کسی در جهان وجود دارد که دستورالعمل ها و توصیه های بهداشتی مربوط به پیشگیری از این ویروس خطرناک را نشنیده و از آن بی خبر مانده باشد؛ اما کمتر رسانه و کارشناسی در خصوص وضعیت عمومی افرادی که یکی از اعضای خانواده خود را در اثر این بیماری از دست داده صحبتی به میان می آورد. این افراد ضمن قرار داشتن در وضعیت سوگ عظیم ناشی از فقدان عزیزشان با موارد نوظهوری از جمله نگرانی شدید در مورد ابتلای اعضای دیگرخانواده، نداشتن امکان برگزاری و اجرای مراسم و آداب تدفین و سوگواری برای عزیز خود به دلیل توصیه های بهداشتی از جمله ممنوعیت اجتماعات و به دنبال آن محرومیت از دریافت های عاطفی، همدردری، همدلی و همراهی خویشاوندان، دوستان و آشنایان خود مواجه هستند. آنها حتی نگرانی زیادی از چگونگی برخورد اطرافیان در مورد وقوع این اتفاق را دارند زیرا در طول زندگانی با پدیده مشابهی روبرو نشده و لذا خود بدیع بودن این وضعیت نیز؛ این افراد و اطرافیانشان را با کمبود تجربه واکنشی و الگوی رفتاری صحیح روبرو می کند. استیگما یا انگ اجتماعی، همچنین می تواند بعد از رها شدن فرد از قرنطینه بیماری نیز ایجاد شود، حتی اگر دیگر خطری برای انتشار ویروس به دیگران در نظر گرفته نشود. از این رو می توان گفت که برداشت جامعه از کرونا صرفا یک بیماری و نسبت به فرد مبتلا به کرونا تنها به عنوان یک بیمار محدود نمی شود، بلکه به عنوان معرف یا نشان د هنده فرد یا افرادی شناخته می شود که به احتمال زیاد دارای رفتارهای بهداشتی نبوده اند و در نتیجه این رفتارهای غیربهداشتی و غیرمراقبتی به کرونا مبتلا شده اند.

بیان دیدگاه کووید-19 یک بیماری جدید میباشد که از دیگر بیماریهای حاصل از کرونا ویروس از جمله سارس (سندرم حاد شدید تنفسی) و مرس (سندرم تنفسی خاورمیانه) متفاوت است. این ویروس، به سرعت منتشر شده و به دلیل قدرت بالای انتشار آن از دیگر انواع کروناویروسها، خطر انتقال بیشتری دارد. در حال حاضر هیچ درمان دارویی و یا واکسن تایید شده برای درمان یا پیشگیری از آن وجود ندارد و مطالعات مختلف کارآزمایی بالینی در حال تحقیق و بررسی بر روی موارد پیشنهادی هستند (1). با این وجود، کشورهای مختلف جهان، سازمان بهداشت جهانی و شرکای آن از جمله انستیتو بهداشت جهانی، بی وقفه در تلاش برای رسیدن به یک راهکار درمانی موثر هستند (2). با توجه به اطلاعات حاصل از کشورهای مختلف در شروع پاندمی کووید-19، حدود 40 درصد از مبتلایان شدت خفیف بیماری، 40 درصد شدت متوسط بیماری، 15 درصد حالت شدید بیماری و 5 درصد حالت بحرانی بیماری را تجربه می کنند...

بیان دیدگاه در 31 دسامبر سال 2019 نوعی از همه گیری پنومونی آتیپیک بر اثر ابتلا به ویروس جدید کرونا، SARS-Cov-2 در شهر ووهان چین گزارش شد (1, 2). بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی، آمار ابتلا به این ویروس تا تاریخ 16 آوریل. . .

بیان دیدگاه بیماری ناشی از کروناویروس جدید (COVID-19) بر مردم بسیاری از کشورها در بسیاری از مناطق جغرافیایی تاثیر گذاشته است. هرچند سازمان بهداشت جهانی و مقامات بهداشت عمومی در سراسر جهان اقدام به مهار شیوع بیماری کردهاند اما وجود بحران استرس در مردم به یک موضوع نگرانکننده تبدیل شده است. . .

بیان دیدگاه دو رفتار در دوره فراگیری ویروس کرونا در جهان مشاهده گردید. رفتار اول بین بیماران تبعیض قایل شد و بیمارستان ها به ترجیح برخی بیماران پرداختند. رفتار دوم بیماران را به چشم بیمار دیدند و با فداکاری به درمان بیماران پرداختند، هرچند ویروس درمان نداشت و زحمات موثر کمتر امکان داشت. این مقاله به رفتارشناسی انسان ها با تحلیل محتوای مبانی اخلاقی این دو نوع رفتار می پردازد و به دنبال یافتن علل بروز این اخلاقیات در بین پرستاران، پزشکان، بیمارستان ها، کادر درمان و دولت ها می باشد و تفاوت اخلاقی را در صدور افعال پزشکی متفاوت در برخورد با پدیده اپیدمی کرونا بی تاثیر نمی داند و به ملت ها توصیه آموزش مبانی اخلاقی در کنار مبانی حرفه ای به کادر درمان و مدیریت بیمارستان ها را توصیه می نماید...

بیان دیدگاه با گسترش بسیار سریع بیماری کووید-19 ناشی از کروناویروس نوین (SARS-CoV-2) در چین و پس از آن به سایر نقاط دنیا، نگرانی و وحشت زیادی در بین مردم جهان به وجود آمد. باتوجه به اینکه دانش در مورد این ویروس جدید محدود است و تحقیقات و تولید داروهای جدید یک فرایند بسیار طولانی است، لذا مسئولین فرهنگی و حکومتی کشور برای افزایش درک خطر مردم و عملکرد اجتماعی درست مبنی بر پیشگیری از شیوع ویروس بایستی با استفاده از تمام امکانات و تکنولوژی های روز تلاش کنند.