زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1400 | دوره:24 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

مقدمه: سرطان پستان، شایع ترین سرطان زنان در تمام دنیاست. یکی از عوارض دیررس و طولانی مدت رژیم های شیمی درمانی که در درمان این بیماران استفاده می شود، آمنوره ناشی از کموتراپی (CIA) می باشد. تحقیقات نشان داده اند که CIA باعث بهبود پیش آگهی در بیماران مبتلا به سرطان پستان با رسپتور استروژن مثبت می شود، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی CIA در بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی گذشته نگر بر روی 96 از بیماران غیر یایسه زیر 50 سال که در طی سال های 94-1388 در بیمارستان آیت الله روحانی بابل به علت آدنوکارسینوم پستان تحت شیمی درمانی قرار گرفتند، انجام شد. رژیم شیمی درمانی شامل 6 دوره آدریامایسین و اندوکسان (AC) هر 2 هفته یا 4 دوره AC و 4 دوره تاکسان بود. اطلاعات دموگرافیک بیماران، زمان های قطع و برگشت قاعدگی، رژیم شیمی درمانی، اندازه تومور و تعداد غدد لنفاوی درگیر با استفاده از پرسشنامه محقق ساخت جمع آوری و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های آماری کای اسکویر و تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه 36 نفر از بیماران (5/37%) سن کمتر و یا مساوی 40 سال و 60 نفر (5/62%) بین 50-40 سال داشتند. 58 بیمار (4/60%) دچار CIA شدند. 44 نفر (3/73%) از بیماران بین 50-40 سال و 14 نفر (38%) از بیماران کمتر از 40 سال دچار CIA شدند (001/0=p). CIA در رژیم AC 61% و در رژیم AC و تاکسان 5/59% بود (87/0=p). نتیجه گیری: آمنوره ناشی از شیمی درمانی شایع است و در سن بالای 40 سال بسیار شایع تر می باشد. همچنین اضافه کردن تاکسان به رژیم AC موجب افزایش CIA نمی شود.

مقدمه: سرطان پستان، شایع ترین سرطان و علت اصلی مرگ ومیر ناشی از سرطان در میان زنان است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر 8 هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل آب انار بر سطوح سرمی استروژن، پروژسترون و پروتیینP53در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی به صورت پیش آزمون و پس آزمون در سال 1398 بر روی 40 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان استان قم انجام شد. افراد به طور تصادفی به چهار گروه 10 نفره کنترل، آب انار، تمرین هوازی و تمرین هوازی و مصرف آب انار تقسیم شدند. گروه های تمرین هوازی و تمرین هوازی+مصرف آب انار به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرینات را انجام دادند. همچنین گروه های مصرف آب انار روز جلسه تمرین و در حالت ناشتا 100 سی سی آب انار مصرف می کردند. جهت بررسی متغیرهای تحقیق 48 ساعت قبل و بعد از اجرای پروتکل از شرکت کنندگان 4 سی سی خون گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که 8 هفته تمرین هوازی باعث کاهش معنی دار در سطوح سرمی استروژن، پروژسترون (05/0>p) و افزایش معنی دار در سطوح پروتیین P53 (05/0>p) در زنان مبتلا به سرطان پستان گردید. بر اساس نتایج مطالعه، استروژن و پروژسترون در گروه های مصرف آب انار و تمرین هوازی کاهش داشت، اما این کاهش معنی دار نبود (05/0>p). همچنین نتایج نشان داد که مصرف آب انار به مدت 8 هفته باعث کاهش غیر معنی داری در سطوح استروژن و پروژسترون و افزایش معنی داری در سطوح P53 زنان مبتلا به سرطان پستان گردیده است (05/0>p). نتیجه گیری: تمرین هوازی+ مصرف آب انار باعث کاهش عوامل خطرزای سرطان پستان و افزایش پروتیین مرتبط با مرگ سلولی p53 در زنان مبتلا به سرطان می گردد.

مقدمه: به منظور حمایت فاز لوتیال به عنوان بخشی اجتناب ناپذیر در برنامه های IVF از داروهای پروژسترونی مانند لوتوژل و یوتروژستان استفاده می شود. یوتروژستان داروی شناخته شده جهت حمایت از فاز لوتیال می باشد. هدف از مطالعه این است که با توجه کاهش دسترسی در کشور ایران لوتوژل در صورت اثربخشی و تحمل به عنوان یک پروژسترون میکرونیزه اثربخش جهت حمایت از فاز لوتیال در بیماران تحت IVF استفاده شود. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 99-1398 بر روی 200 نفر از مراجعین به کلینیک ناباروری بیمارستان طالقانی تهران که تحت IVF قرار گرفتند، انجام شد. افراد به دو گروه مساوی تقسیم شدند که یکی از گروه ها تحت درمان با لوتوژل 200 میلی گرم واژینال و گروه دیگر تحت درمان با یوتروژستان 200 میلی گرم واژینال از همان روز گرفتن اووسیت قرار گرفتند. میزان اثربخشی، تحمل پذیری، بی خطر بودن، میزان حاملگی کلینیکی مثبت، میزان حاملگی موفق تا هفته 12 و میزان سقط در دو گروه با هم مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون من ویتنی، کای دو و آزمون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان BHCG مثبت در گروه های لوتوژل 22% و یوتروژستان 23% بود که تفاوت معناداری نداشتند (866/0=p). میزان بارداری بر اساس سونوگرافی FHRمثبت در گروه لوتوژل 18% و یوتروژستان 22% بود که تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (480/0=p). میزان بارداری موفق تا 12 هفتگی برای لوتوژل 13% و برای یوتروژستان 15% بود که نشان دهنده عدم رابطه معنادار بین دو گروه بود (684/0=p). میزان وقوع حاملگی بیشتر از 20 هفته نیز در هر دو گروه لوتوژل و یوتروژستان 14% بود که اختلاف آماری معنادار وجود نداشت (000/1=p). نتیجه گیری: میزان به وجود آمدن BHCG مثبت، بارداری بر اساس سونوگرافی FHRمثبت و بارداری موفق تا 12 هفتگی در استفاده از دو داروی لوتوژل و یوتروژستان یکسان بود. همچنین در میزان بروز عوارض تفاوتی مشاهده نشد. به همین دلیل می توان از هر کدام از این دارو ها برای حمایت فاز لوتیال در بیماران تحت IVF استفاده کرد.

مقدمه: اختلالات جنسی مرتبط با استفاده طولانی مدت از متادون و بوپرنورفین بسیار شایع هستند. به منظور بررسی تاثیرات درمان نگهدارنده با متادون (MMT) و بوپرنورفین (BMT) بر عملکرد جنسی زنانی که دچار وابستگی به سوء مصرف مواد اپیوییدی هستند، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی مقایسه ای تاثیر درمان نگهدارنده با استفاده از متادون و بوپرنورفین بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به وابستگی به سوءمصرف مواد اپیوییدی انجام شد تا اقدامات موثری جهت انتخاب بهتر در زمینه مشاوره و تصمیم گیری در خصوص درمان این افراد صورت گیرد. روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی مقطعی در سال 96-1394 بر روی 89 زن مبتلا به سوء مصرف مواد افیونی انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، عملکرد جنسی و رضایت مندی زنانی که از قبل تحت درمان با MMT و BMT بودند، با استفاده از پرسشنامه های شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) و رضایت جنسی لارسون در دو مقطع با فاصله 3 ماه تکمیل و جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های تی مستقل، یومن ویتنی و کای اسکویر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: نمرات کل مقیاس (پرسشنامه شاخص عملکرد جنسی زنان) FSFI در گروه BMT به طور معنی داری بالاتر بود (05/0>p). نمرات حاصل از مقیاس میل جنسی و خرده مقیاس های برانگیختگی در گروه BMT نسبت به گروه MMT به طور معنی داری بهبود یافتند (05/0>p). از نظر سطح رضایت جنسی در دو مقطع مورد بررسی، بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد (25/0=p). نتیجه گیری: استفاده از BMT در زنان مبتلا به سوء مصرف مواد اپیوییدی می تواند تاثیر مثبت بیشتری نسبت به MMT در میل جنسی و برانگیختگی جنسی این افراد داشته باشد. این امر احتمالا منجر به پیوستگی بیشتری به استفاده از درمان نگهدارنده می شود. در موارد دیگر، این دو دارو از لحاظ میزان اثربخشی و ایجاد رضایت مندی از عملکرد جنسی مشابه یکدیگر هستند.

مقدمه: مخدرهای داخل نخاعی در ترکیب با بی حس کننده های موضعی به طور شایعی برای القاء بی دردی و بیهوشی در طی عمل جراحی سزارین مورد استفاده قرار می گیرند. مخدرهای محلول در چربی مانند فنتانیل و سوفنتانیل، از جمله پرکاربردترین مخدرهای داخل نخاعی مورد استفاده هستند. خارش از عوارض شایع مخدرها است، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه فراوانی و شدت خارش به دنبال تجویز داخل نخاعی فنتانیل یا سوفنتانیل همراه با بوپی واکایین در جراحی سزارین غیراورژانس انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور در سال 1398 بر روی 50 زن باردار کاندید جراحی سزارین غیراورژانس مراجعه کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی (ره) تهران انجام شد. افراد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه 25 میکروگرم فنتانیل و گروه دیگر 5/2 میکروگرم سوفنتانیل در همراهی با 5/12 میلی گرم بوپی واکایین هایپرباریک 5/0% دریافت کردند. پس از عمل جراحی، اطلاعات مربوط به سن، شاخص توده بدنی، مدت زمان جراحی و خارش مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های آماری تی مستقل و کای اسکویر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بین دو گروه از نظر سن (428/0=p)، شاخص توده بدنی (339/0=p) و مدت زمان جراحی (296/0=p) تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. فراوانی خارش در گروه فنتانیل 68% و در گروه سوفنتانیل 88% بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (088/0=p). شدت خارش (361/0=p) و استفاده از داروی ضدخارش (333/0=p) نیز بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری را نشان نداد. نتیجه گیری: خارش از عوارض شایع استفاده از مخدرهای داخل نخاعی فنتانیل و سوفنتانیل می باشد. شواهدی به نفع شیوع بیشتر خارش در گروه سوفنتانیل نسبت به گروه فنتانیل یافت نشد.

مقدمه: شیوع اضافه وزن و چاقی و عوارض آن به سرعت در جهان در حال افزایش است. بنابرین لازم است روش های نوینی برای پیشگیری و درمان آن ارایه گردد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر 6 هفته تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون (کاتسو) با دو شدت متغیر بر درصد چربی، قدرت عضلانی و سطح سرمی آیریزین در زنان دارای اضافه وزن انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1398 بر روی 42 زن دارای اضافه وزن در شهر مشهد انجام شد. افراد به طور تصادفی در سه گروه تمرینات مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون با شدت 30-20% از یک تکرار بیشینه، تمرینات مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون با شدت 50-40% و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت 6 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه 60-50 دقیقه به تمرین پرداختند. قبل و بعد از مداخله تمرینی سطوح سرمی آیریزین، قدرت عضلانی و درصد چربی گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: شش هفته تمرین مقاومتی همراه با کاتسو با دو شدت متفاوت منجر به افزایش معنی دار قدرت در مرحله پس آزمون شد (001/0=p). تغییرات سطح سرمی آیریزین و درصد چربی معنی دار بین دو گروه نبود (05/0p≥ ). نتیجه گیری: تمرین مقاومتی همراه با کاتسو بدون تغییر در سطح سرمی آیریزین، در شدت 30-20% منجر به کاهش معنی دار درصد چربی شد.

مقدمه: فیبرینوژن یکی از مهم ترین عوامل التهابی و شاخص پیش بینی کننده در بیماری های قلبی-عروقی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات هوازی با شدت های ثابت و متغیر بر ترکیب بدن و برخی عوامل فیزیولوژیک و انعقادی زنان میانسال دارای اضافه وزن انجام شد. روش کار: این مطالعه کاربردی و به روش نیمه تجربی در سال 1394 بر روی 30 زن در سه گروه 10 نفره تمرین هوازی با شدت ثابت، شدت متغیر و کنترل در شهرستان بجنورد انجام شد. برنامه تمرین هوازی شامل 8 هفته تمرین هوازی، 30 دقیقه فعالیت هوازی با شدت ثابت معادل 60% ضربان قلب و با شدت متغیر شامل 2 دقیقه رکاب زدن با شدت 50% حداکثر ضربان قلب و 1 دقیقه رکاب زدن با شدت 70% حداکثر ضربان قلب بود. سطوح فیبرینوژن، PT، PTT، تعداد پلاکت ها و فاکتور غیرانعقادی در 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از جلسه تمرین جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 25) و آزمون های تی همبسته، تحلیل آنالیز کواریانس (ANCOVA) و آزمون تعقیبی توکی به ترتیب برای تغییرات درون گروهی و بین گروهی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: وزن (شدت ثابت 001/0=p و شدت متغیر 001/0=p)، شاخص توده بدنی (شدت ثابت 001/0=p و شدت متغیر 001/0=p)، فشارخون سیستولی (شدت ثابت 03/0=p و شدت متغیر 001/0=p) و فشارخون دیاستولی (شدت ثابت 001/0=p و شدت متغیر 001/0=p) کاهش معنی داری یافت؛ در صورتی که درصد چربی بدن فقط در گروه تمرین هوازی با شدت ثابت کاهش معنی داری یافت (001/=p). زمان پروترومبین (شدت ثابت 004/0=p و شدت متغیر 009/0=p)، زمان نسبی ترومبوپلاستین (شدت ثابت 005/0=p و شدت متغیر 01/0=p)، فیبرینوژن (شدت ثابت 001/0=p و شدت متغیر 02/0=p) و تعداد پلاکت ها (شدت ثابت 02/0=p و شدت متغیر 001/0=p)، کاهش معنی داری یافت؛ در صورتی که فاکتور غیرانعقادی در هر دو گروه تمرین هوازی با شدت ثابت و متغیر افزایش معنی داری یافت (شدت ثابت 003/0=p و شدت متغیر 001/0=p). میزان انعطاف پذیری (شدت ثابت 003/0=p و شدت متغیر 001/0=p) و حداکثر اکسیژن مصرفی (شدت ثابت 001/0=p و شدت متغیر 001/0=p) در هر دو گروه تمرین هوازی با شدت ثابت و متغیر افزایش معنی داری یافت. نتیجه گیری: 8 هفته تمرین هوازی با دو شدت ثابت و متغیر از طریق کاهش شاخص های ترکیب بدن، فاکتورهای انعقادی و افزایش شاخص های آمادگی جسمانی در زنان دارای اضافه وزن می تواند احتمالا در بهبود سلامت قلب و عروق و کاهش التهاب موثر باشد.

مقدمه: سندرم متابولیک، یک نگرانی در حال افزایش بهداشت عمومی در سراسر جهان است. نیاز مبرمی به مهار این سندرم با به کارگیری روش هایی با حداقل عوارض جانبی احساس می شود. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر زیره سبز بر شاخص های سندرم متابولیک انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه سوکور در سال 1398 بر روی 66 نفر از زنان سنین باروری با وجود حداقل 3 شاخص سندرم متابولیک و مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهرستان رفسنجان انجام شد. افراد به صورت در دسترس انتخاب و با روش تخصیص تصادفی در دو گروه دریافت کننده 500 میلی گرم زیره سبز و دارونما تقسیم شدند. قبل و بعد از 8 هفته مداخله، اندازه دور کمر، FBS، HDL و تری گلیسرید اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تی مستقل، من ویتنی یو، تی زوجی و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین دور کمر، TG، HDL و فشارخون سیستولیک قبل و بعد از مداخله در گروه زیره سبز اختلاف معناداری داشت (05/0p<). در گروه کنترل این تغییرات معنادار نبودند. میانگین FBS در گروه زیره سبز تغییر معناداری نداشت (739/0=p)، ولی در گروه کنترل میزان FBS افزایش یافته بود (004/0=p). میانگین فشارخون دیاستولیک در هر دو گروه بعد از مداخله کاهش معناداری داشت (05/0>p)، ولی در گروه زیره سبز این کاهش بیشتر بود (001/0>p). نتیجه گیری: مصرف 500 میلی گرم زیره سبز 2 بار در روز می تواند بر بهبود شاخص های سندرم متابولیک در زنان سنین باروری موثر باشد.

مقدمه: علاقه جوانان به ورزش های قدرتی سبب استفاده زیاد استروییدهای آنابولیک (AAS) بدون توجه به عوارض طولانی مدت آن شده است. از این رو، مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی تاثیر داروهای AAS بر باروری مردان انجام شد. روش کار: در راستای هدف مطالعه مروری حاضر، جستجو در پایگاه های اطلاعاتی Google Scholar، Irandoc، ISC، Science Direct، Proquest، Pubmed، Scopus و Magiran با کلید واژه های داروهای انرژی زا، باروری مردان، اسپرماتوژنز، استرویید آنابولیک آندروژنی و AAS بدون محدودیت سال انجام شد. از مجموع 8453 مقاله استخراج شده، پس از بررسی عنوان، چکیده و معیارهای ورود و خروج، در نهایت 33 مقاله مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: داروهای AAS عوارض طولانی مدتی بر سیستم باروری مردان دارند؛ به طوری که اسپرماتوژنز را از طریق 4 مکانیسم اولیه شامل اثرات مستقیم بر سلول های جنسی، تغییر محور هیپوتالاموس، هیپوفیز و بیضه، اختلال عملکرد نعوظ یا انزال و کاهش میل جنسی مختل می کند. همچنین با مهار بازخورد منفی در سطوح LH و FSH نیز سبب کاهش تولید تستوسترون و سرکوب اسپرماتوژنز می گردد. اکثر عوارض پس از قطع مصرف، برگشت پذیرند، اما مصرف طولانی مدت در سنین باروری و مراحل تکامل بیضه سبب اختلال در آنالیز مایع منی و پارامترهای عملکردی اسپرم می شود و امکان پاسخ به درمان جایگرین هم وجود ندارد. هنوز اطلاعات کافی برای زمان مورد نیاز جهت برگشت قدرت باروری مردان بعد از قطع مصرف گزارش نشده است. نتیجه گیری: مصرف بی رویه داروهای AAS اثرات نامطلوب درازمدتی بر سلامت باروری مردان دارد، از این رو وجود اقلام متنوع و ناشناخته دارو در بازار، حجمه تبلیغات در باشگاه ها و فضای مجازی و مصرف زیاد دارو بدون توجه به عوارض آن، نیازمند اقدامات مدیریتی جهت حل این معضل بهداشت جهانی و حفظ سلامت باروری مردان دارد، لذا آموزش به جامعه، ورزشکاران، مربیان و ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی توصیه می شود.

مقدمه: سقط خودبه خودی، یکی از عوارض شایع بارداری است که علل اصلی آن ناشناخته مانده است؛ از آنجایی که ممکن است کمبود ویتامین D یکی از علل آن باشد، مطالعه مرور سیستماتیک حاضر با هدف بررسی ارتباط ویتامین D با سقط جنین انجام شد. روش کار: در این مرور سیستماتیک و متاآنالیز، جستجوی متون منتشر شده در بازه زمانی ابتدای سال 1990 تا انتهای سال 2019 در پایگاه داده های Pubmed، Embase، Cochrane Library، Scopus، Web of Science، SID، Magiran، IranMedex با کلیدواژه های ویتامین D، Pregnancy loss، 25-Dihydroxyvitamin d3، 25-hydroxyvitamin، Fetal loss، Miscarriage و Abortion و کلیدواژه های فارسی معادل آنها انجام شد. کیفیت مقالات با چک لیست اوتاوا مورد ارزیابی قرار گرفت و از نرم افزار STATA برای انجام متاآنالیز استفاده شد. یافته ها: از 311 مقاله یافت شده در مرحله اول، در نهایت 5 مقاله (5203 نفر) واجد معیارهای مطالعه بودند. از نظر کیفیت متدولوژی، تمامی مقالات وارد شده در سطح متوسط قرار داشتند. یافته های مطالعات وارد شده به متاآنالیز نشان داد که بین سطوح پایین ویتامین D و سقط جنین ارتباط وجود دارد (اندازه اثر: 02/0، فاصله اطمینان 95%: 06/0 تا 02/0-). نتیجه گیری: نتایج متاآنالیز بیانگر ارتباط سطح سرمی ویتامین D با سقط جنین بود؛ بنابراین این گونه می توان نتیجه گرفت که سطوح پایین ویتامین D به عنوان یک عامل خطر برای تهدید به سقط جنین محسوب می شود.

مقدمه: واریانت آناپلاستیک تومور سلول گرانولوزا جوانان، یکی از نادرترین بدخیمی های تخمدان می باشد. هدف از این گزارش مورد، توصیف یک مورد تومور سلول گرانولوزا جوانان تخمدان واریانت آناپلاستیک در یک دختر 14 ساله با تظاهر خونریزی غیر طبیعی رحمی و بزرگی تدریجی شکم می باشد. معرفی بیمار: بیمار در بدو تشخیص با اینهیبین آ و ب بیشتر از 500 (پیکوگرم بر میلی لیتر) و توده تخمدانی حدود 15×20×30 سانتی متر تحت سالپینگواووفورکتومی یک طرفه قرار گرفت و تشخیص تومور سلول گرانولوزا تخمدان جوانان برای وی مطرح گردید که پیگیری نداشته و 10 ماه بعد با آسیت، توده مجدد و متاستاز به کبد و دوردست مراجعه کرده است، بیمار تحت کموتراپی چهار نوبت با رژیم BEP(بلیومایسین، اتوپوزاید، سیس پلاتین) و 5 نوبت پکلی تاکسول و کربوپلاتین و سپس لاپاراتومی با هدف متاستاتکتومی قرار گرفت که به علت وسعت درگیری، درمان امکان پذیر نبوده است. در نهایت 5 ماه پس از جراحی دوم، بیمار فوت شد. نتیجه گیری: این گزارش مورد، موید نیاز به پیگیری دقیق بیماران مبتلا به تومور سلول گرانولوزا جوانان تخمدان و توجیه مناسب بیمار و قیم ایشان جهت تجویز درمان های ادجوانت مورد نیاز برای پیشگیری از عود بیماری می باشد.

مقدمه: تومورهای فیلودس (PTs)، نیوپلاسم های فیبرویپیتلیال پستان هستند. PTها نسبتا نادر هستند و کمتر از 1% از کل نیوپلاسم های پستان را تشکیل می دهند. در این مطالعه یک مورد فیلودیس تومور بزرگ به دنبال مصرف رازیانه گزارش می شود. معرفی بیمار: بیمار خانمی 47 ساله MCzabz بود که با شکایت توده بزرگ در پستان چپ به بیمارستان پیمانیه شهرستان جهرم مراجعه کرد. بیمار به مدت 8 سال سابقه نازایی داشته و از 2 سال قبل توده ای به ابعاد 3 سانتی متر در پستان چپ داشته است و طی 7 ماه قبل، به مدت 3 ماه به دلیل بی نظمی قاعدگی، رازیانه مصرف کرده است. نتیجه گیری: به نظر می رسد افزایش سایز تومور پستان در این بیمار به دلیل مصرف خودسرانه رازیانه باشد، زیرا رازیانه استروژن زیادی دارد که بر سلول های دارای گیرنده های استروژنی بتا تاثیر می گذارد و سلول های فیلودس تومور نیز دارای گیرنده های استروژنی بتا می باشند که در این بیمار به دلیل مصرف خودسرانه رازیانه به مدت 3 ماه، باعث افزایش حجم ناگهانی این توده در پستان بیمار شده است.