دانشکده علوم پزشکی نیشابور
سال:1399 | دوره:8 | شماره:4 (پیاپی 29) |تعداد مقالات:12

مقدمه: پری بیوتیک ها، مواد غیر قابل هضم در قسمت های فوقانی دستگاه گوارش هستند که به علت تحریک رشد و فعالیت دسته ای از باکتری-های مفید موجود در کولون (پروبیوتیک ها) تأثیر مثبتی در بهبود سلامت میزبان دارند. فروکتوالیگوساکاریدهای با زنجیره ی کوتاه مانند فیبر β-گلوکان، نشاسته ی مقاوم، پکتین، اینولین و بسیاری از کربوهیدرات های غیرقابل هضم مثال هایی از ترکیبات پری بیوتیک می باشند. اینولین یک پلیمر زیستی ذخیره ای متشکل از مولکولهای D-فروکتوز با پیوندهای (1 2) β بوده که در انتها واجد یک مولکول D-گلوکز با پیوند (2 1) α می باشد. پیکربندی اینولین و آرایش مونومرهای فروکتوز باعث می شود اینولین در دستگاه گوارش انسان غیر قابل هضم باشد و سطوح قند خون افزایش پیدا نکند. اینولین اثرات سودمندی بر ترکیب فلور روده، جذب مواد معدنی، ترکیب چربی خون و جلوگیری از سرطان روده ی بزرگ دارد. اینولین رشد میکروارگانیزم های مفید سلامت بخش را تحریک و در مقابل، باکتری های انتروپاتوژنیک را مهار می کند. میکروارگانیزم های مفید، اینولین را تخمیر کرده و ترکیبات اسیدی مانند اسیدهای چرب کوتاه زنجیر با قابلیت کاهش pH در روده ی بزرگ و مهار پاتوژن ها را تولید می کنند. مقدار اینولین در گیاهان مختلف از 1% در موز تا بیشتر از 15% در ریشه ی کاسنی متغیراست. اینولین نوع فروکتان به طور عمده در انواع گیاهان دو لپه ای متعلق به تیره ی آستراسه شامل کاسنی، سیب زمینی ترشی، کنگرفرنگی، قاصدک و گل کوکب یافت می شود. مطالعه حاضر به معرفی متداول ترین ترکیبات پری بیوتیک سلامت بخش و به طور ویژه اینولین می پردازد.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثر تمرین تصویرسازی حرکتی پس از جلسه ی تمرین بر تحکیم حافظه ی حرکتی سالمندان بود. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش، سالمندان زن و مرد سالم ساکن در آسایشگاه های شهر مشهد بودند که 22 نفر از افراد واجد شرایط به صورت تصادفی در 2 گروه تصویرسازی حرکتی و کنترل (11 نفر هر گروه) قرار گرفتند. مداخلات درگروه آزمون شامل مراحل اکتساب، بازیابی پس از 24 ساعت و یک هفته بود. تکلیف حافظه ی حرکتی شامل اجرای یک توالی انگشتی بود که پس از آن تمرین مکمل تصویرسازی حرکتی برای گروه تجربی و مطالعه کتاب به مدت 15 دقیقه برای گروه کنترل اجرا شد. در توصیف آماری داده ها از شاخص های میاتگین و انحراف استاندارد و در تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری (تعیین اثر بخشی تمرینات تصویرسازی حرکتی) و نیز از آزمون تعقیبی بونفرونی جهت مشخص شدن تفاوت معنی دار در مراحل مختلف استفاده شد و جهت مقایسه دو گروه از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در مرحله یادداری 2، بین دو گروه تصویرسازی حرکتی و کنترل تفاوت معنی دار آماری با برتری گروه تصویرسازی وجود دارد (F=9/87 و P=0/005). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از تمرین تصویرسازی حرکتی موجب بهبود معنادار در مراحل مختلف شد؛ همچنین، تمرین مکمل تصویرسازی حرکتی در تحکیم و بهبود حافظه حرکتی سالمندان پس از یک هفته موثر است.

مقدمه: سلامت روانشناختی به مفهوم تامین و ارتقا سلامت روانی فردی و اجتماعی، پیشگیری از ابتلا و درمان مناسب بیماری های روانی و توانبخشی بیماران روانی است. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران با تاب آوری بیماران بخش های جراحی است. مواد و روش ها: این پژوهش به روش توصیفی-همبستگی با ماهیت کاربردی در سال 1398 انجام شد. جامعه آماری شامل بیماران بخش های جراحی بیمارستان نمازی شیراز بود که با استفاده از فرمول کوکران عداد 115 نفر از بیماران به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود و فرم رضایت آگاهانه شرکت در تحقیق نیز از نمونه نیز اخذ گردید. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه استاندارد فلاح (1398) برای سنجش سلامت روانشناختی و پرسشنامه استاندارد کونور و دیویدسون (2003) برای سنجش تاب آوری می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شبکه های عصبی مصنوعی و آزمون اسپیرمن استفاده گردید. همچنین آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 انجام شد. یافته ها: میانگین نمرات ارزیابی بیماران از متغیر سازگاری هیجانی 71/ 4 از نمره 5 با انحراف معیار 03/1، هوش هیجانی 45/4 با انحراف معیار 11/1، سازگاری اجتماعی31/4 با انحراف معیار 10/1، عوامل محیطی 18/4 با انحراف معیار 15/1، ارتباطی– اجتماعی 07/4 با انحراف معیار 17/1 و تاب آوری 75/4 با انحراف معیار 02/1 محاسبه شد. نتیجه گیری: بین ابعاد سلامت روانشناختی با تاب آوری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، بنابراین با بهبود، تقویت و توسعه ابعاد سلامت روانشناختی پرستاران می توان میزان تاب آوری بیماران را در مقابله با درد افزایش داد.

مقدمه: ولوواژنیت کاندیدیایی (Vulvovaginal Candidiasis; VVC) عفونتی ناشی از مخمرهای جنس کاندیدا است که هر ساله میلیون ها زن به آن مبتلا می شوند. باتوجه به افزایش مقاومت دارویی، انتخاب داروی مناسب در کنترل و بهبود عفونت نقش بسزای دارد. لذا تحقیق حاضر با هدف مطالعه علائم بالینی و الگوی مقاومت دارویی گونه های کاندیدا جداسازی شده از ولوواژنیت کاندیدیایی در شهرستان گراش صورت گرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 268 نمونه واژن از مراجعه کنندگان به بیمارستان امیرالمومنین شهرستان گراش از مهرماه 1397 لغایت مهر 1398 صورت گرفت. نمونه ها پس از آزمایش مستقیم میکروسکوپی، بر روی محیط سابورو دکستروز آگار حاوی کلرامفنیکل (mg/L500) کشت داده شد. گونه های کاندیدا با استفاده از آزمون های فنوتیپی استاندارد و تست جذب قندها (API20C) تعیین هویت شدند. الگوی حساسیت دارویی به روش انتشار از دیسک (Kirby-Bauer) بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری کای دو استفاده گردید. یافته ها: از میان 268 نمونه واژن مورد مطالعه، نتیجه 79 نمونه (47/29 درصد) با آزمایش مستقیم میکروسکوپی و کشت، مثبت شد. 48 مورد کاندیدا آلبیکنس (75/60 درصد) و 31 مورد گونه های غیر آلبیکنس (39/24 درصد) شناسایی گردید. خارش (89/51 درصد) شایع ترین علامت بالینی نمونه های مورد بررسی بود. بیشترین و کمترین میزان مقاومت دارویی در گونه های کاندیدا به ترتیب نسبت به فلوکونازول (55/64 درصد) و آمفوتریسین B (32/6 درصد) مشاهده شد. نتیجه گیری: ولوواژنیت ناشی از کاندیدا آلبیکنس در مقایسه با سایر گونه های کاندیدا فراوانی بیشتری دارد. جهت درمان اولیه ولوواژنیت کاندیدایی استفاده از داروی های آمفوتریسین B و کاسپوفانژین توصیه می شود.

مقدمه: مقاومت میکروارگانیسم ها به آنتی بیوتیک ها در حال افزایش است و محققان به فکر جایگزین کردن عوامل ضدمیکروبی موثر و با عوارض جانبی کمتر می باشند. یکی از استراتژی ها، تمرکز بر فعالیت های فیتوشیمیایی با خاصیت ضدمیکروبی است. در حال حاضر محققان، گیاهان مختلفی را مورد بررسی قرار داده اند که می توانند منبع بالقوه ای برای عوامل مختلف ضدمیکروبی باشند. عصاره ی گونه های Scabiosa دارای خاصیت بالای آنتی اکسیدانی، فلاونوئیدی و ترپنی می باشد. مواد و روش ها: پس از جمع آوری گیاه و آماده سازی عصاره ی متانولی، ابتدا جهت شناسایی ترکیبات فیتوشیمیایی عصاره، آنالیز گاز کروماتوگرافی طیف نگار جرمی (GC/MS) صورت گرفت. سپس توسط روش میکروبراث دایلوشن، حداقل غلظت مهارکنندگیMIC) ) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) برای Escherichia coli، Staphylococcus aureus وCandida albicans محاسبه گردید. یافته ها: آنالیز ترکیبات شیمیایی عصاره، 85 ترکیب را نشان داد که بیشترین آن مربوط به آلفا لینولنیک اسید، پالمتیک اسید، P-xylene و فیتول می باشد. همچنین مقدار MIC برای باکتری های S. aureus، E. coliو C. albicans، به ترتیب برابر 5/2، 25 و mg/ml 50 تعیین گردید. مقدارMBC نیز برای باکتری-های S. aureus و E. coli برابر mg/ml 50 و برای قارچ C. albicans mg/ml 100 به دست آمد. کلیه تستها بصورت دوتایی گذاشته شدند. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که با توجه به اثرات ضد التهابی و ضد میکروبی این گیاه، استفاده از عصاره آن می تواند به عنوان جایگزینی با حداقل اثرات جانبی جهت درمان عفونت های رایج و بیماری های التهابی استفاده نمود.

مقدمه: بیوفیلم را می توان یک اجتماع باکتریایی نامید که اغلب بر روی سطوح زنده یا غیر زنده تشکیل می شوند و در محیط طبیعی، صنعتی و بیمارستان ها شایع می-باشند. کلبسیلا پنومونیه به عنوان یک عامل پاتوژن، پتانسیل بالقوه ای در ایجاد بیوفیلم دارد. پی بردن تشکیل بیوفیلم در باکتری های تشکیل دهنده ی بیوفیلم دارای اهمیت می باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تشکیل بیوفیلم در جدایه های کلبسیلا پنومونیه از موارد عفونت های ادراری بیمارستان ثامن الائمه بجنورد به دو روش فنوتیپی کنگورد آگار و کدورت لوله می باشد. مواد و روش ها: در مطالعه ی حاضر 30 نمونه از کشت های مثبت دارای جدایه کلبسیلا از بیماران مبتلا به عفونت مجاری ادراری مراجعه کننده به بیمارستان ثامن الائمه شهرستان بجنورد مورد بررسی قرار گرفت. جهت تایید جدایه ها تست های بیوشیمیایی از قبیل رنگ آمیزی گرم، اوره، سیمون سیترات و TSIانجام گرفت. جدایه ها جهت تشکیل بیوفیلم به روش کنگو رد آگار و کدورت لوله مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در این پژوهش در بررسی تولید بیوفیلم به روش کنگوردآگار 50 درصد جدایه ها دارای بیوفیلم قوی و 66/16 درصد دارای بیوفیلم متوسط بودند. هم چنین در بررسی به روش کدورت لوله 33/33 درصد جدایه ها دارای بیوفیلم قوی و 40 درصد دارای بیوفیلم متوسط بودند. نتیجه گیری: در دو روش مورد مطالعه جدایه های مورد مطالعه قادر به تولید بیوفیلم بودند. با توجه به تولید بیوفیلم در باکتری ها و اهمیت آن در بیماری زایی و ایجاد افزایش مقاومت باکتری در برابر آنتی بیوتیک های متداول بررسی تولید بیوفیلم بسیار مهم می باشد.

مقدمه: باکتری بورخولدریا سودومالئی، ویبریوکلرا و شیگلا دیسانتری عامل بیماری میلوئیدوزیس، وبا و شیگلوز در انسان می باشند. پروتئین های BLF1 مربوط به B. pseudomallei، CTxB ویبریوکلرا و StxB شیگلا دیسانتری خاصیت آنتی ژنیک، ادجوانتی مخاطی، حاملی و ایمنی زایی دارند. هدف این مطالعه، ساخت کاست ژنی دربردارنده ی ژن های blf1، ctxB وstxB و بیان پروتئین آن ها در E. coli می باشد. مواد و روش ها: با استفاده از نرم افزار های بیوانفورماتیک Protparam و Modeller، حالت های مختلف پروتئین کایمریک ژن های مربوطه بررسی شد. ساختار دوم پروتئین و اپی توپ-های خطی و ساختاری نیز تعیین گردید. ژن های blf1 و stxB از پلاسمید pET28a-BLF1-STxB، PCR و قطعه 850 جفت بازی BLF1-STxB با جایگاه های آنزیمی NotI وSalI در وکتور بیانی pET28a-CTxB زیرهمسانه سازی و به باکتری E. coli سویه ی BL21(DE3) ترانسفورم شد. پس از توالی یابی، بهینه سازی بیان ژن سنتزی تحت القایIPTG (Isopropyl-β-D-thiogalactoside) و درجه حرارت 25 درجه سانتیگراد انجام و بوسیله تکنیک SDS-PAGE مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: شاخص ناپایداری پروتئین کایمر برابر با 06/40 و نیمه عمر آن در E. coli بیش از 10 ساعت به دست آمد. شاخص سازگاری کدون سازه ی کایمر به 9/0 و محتوای GC آن به 9/54 درصد افزایش یافت. بهترین ترتیب ممکن برای ساخت واکسن نوترکیب، ممزوج سه تایی CTxB-BLF1-STxB بدست آمد. بیان پروتئین نوترکیب از ژن سنتزی تحت القای IPTG، منجر به تولید پروتئینی با وزن مولکولی 48 کیلودالتون شد. نتیجه گیری: با توجه به توانایی توقف پروتئین سازی BLF1، خاصیت حاملی STxB و خاصیت ادجوانتی CTxB، قرار دادن این سه ژن در یک کاست ژنی به بهترین حالت، می-تواند به عنوان یک کاندید واکسن مناسب مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: ارتقا عملکرد جسمانی و تأخیر در خستگی با استفاده از مکمل های تغذیه ای همواره مورد توجه ورزشکاران بوده است. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر مصرف 6 هفته آب هندوانه بر شاخص نیتریک اکساید خون و عملکرد ورزشی تکواندوکاران زن نخبه بود. مواد و روش ها: 25 تکواندوکار زن نخبه با میانگین سنی (26/2± 84/21 سال)، شاخص توده بدن (37/1± 87/20 کیلوگرم بر مترمربع)، حداکثر اکسیژن مصرفی (97/1± 86/38 میلی لیتر در دقیقه برکیلوگرم وزن بدن) و سابقه تمرینی بیشتر از 5 سال به صورت داوطلبانه و تصادفی یک سو کور در دو گروه مکمل آب هندوانه (15 نفر) و دارونما (10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها به مدت 6 هفته و سه روز در هفته مقدار 500 میلی لیتر نوشیدنی آب هندوانه یا دارونما را 45 دقیقه قبل از شروع تمرینات تکواندو مصرف کردند. نمونه های خونی در دو مرحله قبل و پس از 6 هفته مکمل یاری از ورید بازویی آنتی کوبیتال آزمودنی ها گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و وابسته با سطح معناداری 05/0P≤ بررسی شدند. یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد سطوح نیتریک اکساید پلاسما (016/0P=) و حداکثر اکسیژن مصرفی (001/0P=) در گروه مکمل دهی آب هندوانه نسبت به دارونما افزایش معناداری داشت. از طرف دیگر درد عضلانی 24 و 48 ساعت پس از تمرینات تکواندو در پس آزمون گروه مکمل دهی آب هندوانه نسبت دارونما، کاهش معناداری داشت (05/0P≤ . ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده مصرف آب هندوانه منجر به ریکاوری سریع تر و کاهش درد عضلانی 24 و 48 ساعت پس از تمرینات تکواندو در تکواندوکاران زن نخبه شد.

مقدمه: فلبوتوموس پاپاتاسی، ناقل اصلی لیشمانیوز جلدی روستایی با عامل لیشمانیا ماژور در ایران می باشد که پراکندگی وسیعی در کشور دارد. هدف این مطالعه تعیین اثر فاکتورهای آب و هوایی بر احتمال وجود ناقل در برخی از شهرستان های استان خوزستان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، طی دو فصل پشه خاکی ها از 5 شهرستان انتخابی جمع آوری شدند. اطلاعات هواشناسی مناطق تحت مطالعه از سازمان هواشناسی تهیه گردید. برای بررسی احتمال وجود ناقل اصلی با متغیرهای محیطی از ضریب همبستگی اسپیرمن و برای مقایسه این احتمال در مناطق نمونهگیری از آزمون کروسکال والیس استفاده شد. نقشه پراکندگی ناقل اصلی در نرم افزار ArcGIS 10. 5 ترسیم گردید. یافته ها: از884 عدد پشه خاکی صید شده، 506 عدد فلبوتوموس پاپاتاسی بودند، که به تعداد زیادی از اماکن داخلی صید شدند. بیشترین تعداد فلبوتوموس پاپاتاسی درشهرستان اهواز 151 (8/29%) و کمترین تعداد این گونه در شهرستان اندیمشک، 4 (79/0 %) مشاهده گردید. اختلاف معنی داری بین محل جغرافیایی و احتمال وجود ناقل اصلی لیشمانیوز جلدی روستایی بود (0001/0 ˂ P). درجه حرارت در مناطق نمونه گیری اختلاف معنی داری داشت ( 024/0= P). با تاثیر فاکتور دما، بیشترین و کمترین احتمال وجود ناقل به ترتیب در دشت آزادگان (05/0 ± 71/0) و اندیمشک (03/0 ± 01/0) گزارش گردید. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر فلبوتوموس پاپاتاسی به عنوان گونه غالب صید گردید. با کنترل اثر مخدوش کنندگی فاکتور محیطی درجه حرارت، بین احتمال وجود این گونه در شهرستان اندیمشک با سایر شهرستان ها اختلاف معنی داری مشاهده شد.

مقدمه: با توجه به رشد مقاومت های آنتی بیوتیکی و بررسی راه های جدید در نانوبیوتکنولوژی، این مطالعه به بررسی اثر درمانی نانوذرات نقره روی باکتری E. coli برای کنترل و یافتن درمان جدید علیه جدایه های مولد ESBL اشرشیاکلی می پردازد. مواد و روش ها: بر روی 100 نمونه اشرشیاکلی، مقاومت آنتی بیوتیکی با روش دیسک برای 3 آنتی بیوتیک سفالوسپورین نسل سوم و پس از آن برای جدایه های مقاوم تست تاییدی انجام شد. تاثیر نانوذره نقره روی ایزوله های ESBL با روش انتشار چاهک و در ادامه MIC و MBC نیز انجام شد. جهت آنالیز و بررسی نتایج، از نرم افزار spss16 و در تمامی موارد 05 /0 >p معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان مقاومت به سفالوسپورین نسل سوم به ترتیب 45%، 20% و 44% بود، تست تاییدی در حضور کلاونیک اسید نشان داد که 5/85 درصد نمونه ها ESBL می باشند و بیشترین اثر مهارکنندگی نانوذره نقره به روش انتشار چاهک در غلظت های ppm 4000، 2000، 1000 بود. بیشترین MIC به دست آمده متعلق به غلظت ppm 62/15 و کمترین ppm 8/7 بود. در تعیین MBC در ایزوله ها بیشترین و کمترین غلظت که اثر کشندگی داشت به ترتیب، ppm 5/62 و ppm 8/7 بود. نتیجه گیری: حداقل غلظتی از نانوذره نقره برای از بین بردن باکتری اشرشیاکلی ppm 8/7 است. بنابراین محلول کلوئیدی نانو ذره نقره فعالیت ضد باکتریایی بسیار خوبی را در غلظت های پایین از خود نشان می دهد و به عنوان بیوسید مناسب پیشنهاد می شود.

مقدمه: هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین اثر هشت هفته تمرین هوازی و ازن درمانی بر بیان ژن Beclin-1، mTOR و AMPK بافت غضروف آسیب دیده در موش های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت (OA) زانو بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار 10± 220 گرمی به طور تصادفی به پنج گروه سالم (CN)، استئوآرتریت (OA)، OA+ازن درمانی، OA+تمرین هوازی و OA+ازن درمانی+تمرین هوازی تقسیم شدند. استئوآرتریت به روش جراحی انجام شد. تمرین ورزشی شامل دویدن روی نوارگردان به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته، هر جلسه 35-45 دقیقه و با سرعت 18 متر در دقیقه بود. موش های گروه ازن درمانی، ازن (O3) با غلظت 20 پیکوگرم بر لیتر، یک بار در هفته و در مدت سه هفته دریافت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و در وضعیت 12 ساعت ناشتایی نمونه های غضروف زانو جدا شد و سطوح mRNA فاکتورهای Beclin-1، AMP و mTOR به روش RT-PCRاندازه گیری شد. یافته ها: در بافت غضروفی، سطوح Beclin-1 در گروه OA کاهش، ولیکن AMPKو mTOR افزایش یافت. ازن درمانی، تمرین هوازی و ترکیب ازن درمانی+تمرین هوازی موجب معکوس شدن روند تغییرات شد (0. 009=P). اما بین این گروه ها تفاوت معناداری وجود نداشت (0. 05≥ P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، ازن درمانی، تمرین ورزشی و ترکیبی سطوح mRNA فاکتورهای Beclin-1 غضروف مفصلی را افزایش می دهند. اما، تمرین ورزشی با شدت متوسط با تعدیل سطوح mTOR ممکن است نقش بیشتری در کنترل اتوفاژی کندروسیت غضروف مفصلی در موش های صحرایی مدل OA داشته باشد.

مقدمه: عوارض جانبی داروها همواره به عنوان یکی از موارد بحث برانگیز در علوم پزشکی مطرح بوده است. تاکنون تحقیقات کافی درباره آثار جانبی و پاتولوژیک گیاه کلپوره به عنوان یک گیاه دارویی بر جنین صورت نگرفته است. لذا مطالعه ی پیش رو در نظر دارد اثرات پاتولوژیک عصاره هیدروالکلی گیاه کلپوره بر ترکیبات شیمیایی مایع کوریوآلانتوییک و پارامترهای وزن، رشد و بافت های خارجی و داخلی جنین را با استفاده از مدل جنینی ماکیان مورد بررسی قرار دهد. مواد و روش ها: تعداد 48 تخم مرغ نطفه دار از نژاد راس 308 بطور تصادفی به 3 گروه مساوی تقسیم گردید. در گروه اول (کنترل) مقدار 5/0 سی سی فسفات بافر سالین و در گروه های دوم و سوم 5/0 سی سی عصاره هیدروالکلی کلپوره به ترتیب با دوزهای 25 و 50 میلی گرم/کیلوگرم وزن تخم مرغ به داخل زرده تخم مرغ ها تلقیح گردید. به جنین ها تا روز 18 اجازه رشد داده شد و سپس از نظر ضایعات ماکروسکوپی و میکروسکوپی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: تزریق عصاره هیدروالکلی موجب ایجاد اختلال در وزن، رشد و فاکتورهای بیوشیمیایی مایع کوریوآلانتوییک در طول دوران رشد گردید و بیشترین آثار پاتولوژیک در بافت های پوششی، مغز، ریه، قلب، کبد و کلیه جنین های دریافت کننده عصاره کلپوره با دوز 50 میلی گرم/کیلوگرم مشاهده گردید. نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی کلپوره می تواند آثار پاتولوژیک مختلفی در اندام های خارجی، داخلی و مایع کوریوآلانتوییک ایجاد نماید. با توجه به مصرف این گیاه در مناطق مختلف ایران، توصیه می شود استفاده از آن بخصوص در دوران بارداری با احتیاط صورت پذیرد.