علوم دارویی (pharmaceutical sciences)
سال:1390 | دوره:17 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: یکی از روش های اصلاح خصوصیات جریان یابی و پرس پذیری اکسپیانت ها جهت استفاده در روش پرس مستقیم تغییر در شکل ذرات با استفاده از روش کریستالیزاسیون انتشار حلال امولسیونی Quasi-emulsion solvent diffusion (QESD) می باشد. هدف از این مطالعه تعیین کارآیی روش QESD در بهبود خصوصیات پرس پذیری اکسپیانت مانیتول بود. روش ها: ابتدا مانیتول در آب مقطر در دمای 80oC حل شد و سپس با کاهش دما تا 55oC، اتانول به سیستم افزوده شد. بعد از خشک شدن رسوب، آزمایشهای جریان یابی، میکروسکوپ الکترونی (SEM)، DSC و تست تفرق اشعه X بررسی شد. در نهایت از مخلوط 1 به 1 ناپروکسن و اکسپیانتها قرص تهیه شد و خصوصیات سختی و فرسایش آنها بررسی شد. یافته ها: جریان یابی مانیتول با روش QESD تا حدی بهبود یافت. دانسیته bulk و tapped در اکسپیانت مانیتول کاهش و اندازه ذره ای آن افزایش یافت. نتایج SEM نشان داد در حین روش QESD ذرات اولیه مانیتول شکسته و دوباره بهم می چسبند و تولید ذرات بسیار درشت می نمایند. قرص های تولید شده از مانیتول اصلاح شده، سختی بالاتر و استحکام کششی بیشتری نسبت به مانیتول اولیه داشتند که به ترتیب معادل 5.1 Kg±0.72 و 0.16 Kg/mm2±0.0001 بود. نتیجه گیری: روش کریستالیزاسیون کروی از طریق QESD روش مناسبی برای تغییر خصوصیات پرس پذیری مانیتول می باشد به گونه ای که قرصهای ناپروکسن حاصله استحکام مناسبی داشتند ولی تاثیر آن بر روی خصوصیات جریان یابی مانیتول به اندازه پرس پذیری نبود.

زمینه و هدف: صرع یکی از قدیمی ترین اختلالات عصبی شناخته شده است. با اینکه روشهای درمانی گوناگونی برای درمان صرع وجود دارد اما بیشتر این روشهای درمانی بطور نسبی توانسته اند حملات تشنجی را مهار کنند. اخیرا مشخص شده که گرلین، پپتیدی گوارشی که نقش کلیدی در تغذیه دارد، می تواند به عنوان یک عامل ضد تشنج عمل کند. در این مطالعه، به بررسی اثر تزریق حاد و مزمن گرلین بر تشنج القا شده با پنتیلن تترازول (PTZ) پرداختیم. روش ها: سالین یا گرلین با یکی از دوزهای nmol/ml/side) 3.0، 1.5، 0.3) به صورت دو طرفه به چهل رت نژاد ویستار تزریق شد. تزریق سالین یا گرلین سی دقیقه قبل از تزریق داخل صفاقی دوز واحد تشنج آور 50 mg/kg)) PTZ انجام شد. همچنین اثر تزریق مزمن گرلین به هیپوکمپ پشتی نیز در بیست رت نژاد ویستار دیگر بررسی شد. سالین (1 ml/side) یا گرلین با دوز موثر (0.3 nmol/ml/side) بطور دو طرفه و به مدت ده روز به رتها تزریق شد. در روز دهم، سی دقیقه بعد از تزریق سالین یا گرلین، PTZ با دوز واحد تشنج آور (50 mg/kg) بصورت داخل صفاقی تزریق شد. یافته ها: گرلین با دوز0.3 nmol/ml/side بصورت معنی دار (p<0.001) طول مدت و شدت حملات را کاهش داد. تزریق مزمن گرلین نیز طول مدت و شدت حملات را بطور معنی داری (p<0.001) کاهش داد. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که تزریق حاد و مزمن داخل هیپوکمپی گرلین اثرات مهاری بر تشنج القا شده با PTZ دارد.

زمینه و هدف: خصوصیات ویسکوالاستیک و چسبندگی ایبوبروفن باعث ایجاد مشکلاتی در قرص سازی به روش کمپرسیون مستقیم از این دارو شده است. در مطالعه حاضر رسوب مشترک دارو و ژلاتین به منظور بهبود خصوصیات فیزیکومکانیکی ایبوبروفن انجام گرفت. روش ها: از میکروسکوپ نوری وانالیز حرارتی به منظور بررسی خصوصیات فیزیکی نمونه ها استفاده شد. خصوصیات انحلال، قابلیت ریزش و تراکم پذیری نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: رسوب مشترک ایبوبروفن و ژلاتین منجر به تغییر در کریستالهای دارو از شکل سوزنی به شکل مسطح گردید. طبق نتایج قابلیت ریزش نمونه های حاصل نسبت به داروی خالص بهبود نشان داد ولی تغییری در سرعت انحلال آنها مشاهده نگردید. رسوب مشترک دارو و ژلاتین منجر به بهبود قابل ملاحظه در تراکم پذیری نمونه های حاصل در مقایسه با داروی تنها گردید که می تواند ناشی از افزایش و تغییر ماهیت سطوح موجود برای پیوند بین ذره ای به علت احاطه ذرات دارو توسط پلیمر باشد. نتایج آنالیز حرارتی نشان داد که دارو طی تهیه رسوب مشترک دچار تغییر ساختمانی نشده است. نتیجه گیری: مطالعه حاضر قابلیت تغییر در خصوصیات فیزیکومکانیکی دارو در مرحله کریستالیزاسیون با استفاده از مقادیر کم مواد افزودنی را نشان میدهد.

زمینه و هدف: تاثیرات تخریبی بوسولفان در روند اسپرماتوژنز به خوبی شناخته شده است. اخیرا پیشنهاد شده است که استروژن به عنوان عامل مهمی در اسپرماتوژنز نقش ایفا می کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات جین سینگ در اختلالات ناشی از بوسولفان در پارامترهای سیمن بود. روش ها: در این مطالعه 50 موش نژاد Balb-c استفاده شد که تحت شرایط یکسانی نگهداری شده بودند و به 5 گروه مساوی مطابق با درمان با بوسولفان و جین سینگ تقسیم شدند. بعد از در آوردن بیضه ها، دم اپی دیدیم بیضه راست آنها جدا و در داخل محیط کشت Hams F10 قرار داده شد و بعدا پارامترهای سیمن مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها :نتایج نشان داد که تعداد اسپرم ها در گروه دریافت کننده بوسولفان بطور معنی داری کاهش یافته است. مطلب دیگر اینکه در این گروه تعداد اسپرم ها در گروه های مختلف تفاوت زیادی داشت. و در مقابل تعداد اسپرم ها در گروه دریافت کننده جین سینگ بهبود یافته بود نسبت به گروه بوسولفان (31.25±3.93 VS 22.96±7.79). در بررسی نتایج درصد تحرک اسپرم، میزان درصد تحرک در گروه دریافت کننده بوسولفان نسبت به گروه کنترل افزایش نشان می داد. در تفسیر این حالت، مشاهده می شود بوسولفان اسپرم های با تحرک سریع کمتر متاثر می کند. درصد اسپرمهای با حالت طبیعی در تمام گروه ها مشابه بود. نتیجه گیری: یافته ها نشان دادند جینسینوزاید به عنوان فیتواستروژن گیاه جین سینک از اثرات ایجاد شده بوسیله بوسولفان جلوگیری می کند.

زمینه و هدف: روتین یک ماده مغذی و یک بیوفلاونوئید می باشد. در این مطالعه، اثرات محافظتی بالقوه روتین در آسیب کبدی ایجاد شده توسط تتراکلریدکربن (CCL4) و استامینوفن بررسی شد. روش ها: برای تتراکلریدکربن، 5 گروه 7 تایی از رت های مذکر بالغ، بررسی شدند. یک گروه به مدت 8 هفته (دو روز در هفته)1 mg/kg تتراکلریدکربن و گروه دوم روغن زیتون دریافت نمود. گروه سوم تا پنجم علاوه بر CCL4 به ترتیب یکی از دوزهای 10 mg/kg، 20 و 40 روتین دریافت کردند. برای استامینوفن، 5 گروه 7 تایی دیگر بررسی شدند. یگ گروه به مدت 8 هفته (دو روز در هفته) 300 mg/kg استامینوفن و گروه دوم سالین دریافت نمود. گروه سوم تا پنجم علاوه بر استامینوفن به ترتیب یکی از دوزهای 10 mg/kg، 20 و 40 روتین دریافت نمود. عملکرد کبدی با سنجش آلانین ترانس آمیناز (ALT) و اسپارتات ترانس آمینار (AST) سرم بررسی شد. جهت بررسی هیستوپاتولوژیک، مقاطع بافتی رنگ آمیزی شدند. یافته ها: سطوح ALT و AST پس از 8 هفته درمان با روتین در دوزهای20 mg/kg و40 به میزان معنی داری کاهش یافت (P<0.05). این کاهش در گروه دریافت کننده دوز20 mg/kg بیشتر بود (P<0.01) بررسی هیستوپاتولوژیک نشان دهنده کاهش آسیب کبدی در دوزهای  20 mg/kgو 40 روتین در استامینوفن و دوز20 mg/kg روتین برای ccl4 بود. نتیجه گیری: روتین بصورت بالقوه اثر محافظتی بر کبد دارد. خاصیت آنتی اکسیدانی و حذف رادیکال های آزاد که در مطالعات قبلی تایید شده، می تواند از عوامل احتمالی موثر در اثر محافظتی روتین باشد.

زمینه و هدف: تاموکسی فن داروی غیراستروئیدی است، که در درمان سرطان پستان، تومورهای مغزی و برای تحریک تخمک گذاری و درمان نازایی مصرف میشود. با توجه به اتصال تاموکسی فن به رسپتورهای استروژن و امکان نقش استروژن در تمایز فولیکول های بدوی، هدف از مطالعه حاضر، بررسی میزان باروری آزمایشگاهی در موشهایی است که طی دوره جنینی تحت تاثیر تاموکسی فن قرار گرفته اند. روش ها: جهت انجام مطالعه 30 سر موش ماده 8 هفته ای جهت جفت گیری انتخاب شدند. پس از بارور شدن از روز سیزدهم بارداری میزان 100mg/kg تاموکسی فن داخل صفاقی تزریق گردید. گروه کنترل، فقط حلال تاموکسی فن را دریافت کردند، پس از خاتمه باروری و رسیدن موشها به بلوغ 50 واحد hMG داخل صفاقی تزریق شد 48 ساعت بعد 5 واحد hCG داخل صفاقی تزریق شد، سپس موشها کشته شدند و پس از جمع آوری تخمک بطریق فلاشینگ، باروری با انجام لقاح آزمایشگاهی (IVF) و 72 ساعت بعد با تعیین نسبت لقاح تخمک ها بررسی شد. نتایج حاصله با استفاده از روش آماری ((u-Mann whitney آنالیز شدند. یافته ها: بررسی بدست آمده از لقاح آزمایشگاهی (IVF) نشان داد که درصد تخمک های لقاح یافته در اووسیت های موشهای گروه آزمایش نسبت به درصد تخمک های لقاح یافته در گروه کنترل بطور معنی داری (P<0.01) کمتر می باشد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده بیانگر آن است که قرارگیری مادر طی دوره حاملگی در معرض تاموکسی فن باعث می شود که جنین های در معرض، پس از تولد و رسیدن به بلوغ دچار اختلال در فولیکولوژنز و کاهش باروری گردند.

زمینه و هدف: هیپوکمپ در بسیاری از جوانب یادگیری و حافظه بخصوص یادگیری فضایی نقش دارد. گرلین یک هورمون پپتیدی است که توسط معده و نواحی مختلف مغزی ترشح می شود. چند تحقیق تاثیر مثبت گرلین بر برخی از انواع یادگیری و حافظه از جمله حافظه اجتنابی را به اثبات رسانیده اند. در مطالعه اخیر، تاثیر تزریق داخل هیپوکمپی دوزهای مختلف گرلین بر شکل گیری حافظه فضایی در رت های طبیعی و سالم از طریق ماز آبی موریس مورد بررسی قرار گرفت. روش ها: در این مطالعه، 50 سر رت نراز نژاد ویستار، به طور تصادفی به 5 گروه ده تایی شامل کنترل، سالین، دوزهای مختلف گرلین (0.3، 1.5 و 3 نانومول) تقسیم شدند. سالین یا گرلین به طور داخل هیپوکمپی تزریق گردید. تمامی گروهها به مدت دو روز در ماز آبی موریس تحت آموزش و بررسی قرار گرفته و پارامترهای یادگیری بین گروه کنترل ،سالین و گروههای مورد آزمایش مقایسه شد. یافته ها: گرلین با دوز 1.5 یا 3 نانومول باعث بهبود پارامترهای یادگیری شامل میزان مسافت طی شده و مدت زمان سپری شده در مقایسه با گروه سالین گردید (P<0.05)، در حالی که گرلین با دوز 0.3 نانومول تاثیری بر این پارامترها نداشت. نتیجه گیری: گرلین تاثیر مثبتی در فرایند حافظه و یادگیری داشته و تزریق داخل هیپوکمپی گرلین باعث بهبود حافظه فضایی در رت های طبیعی گردید.

زمینه و هدف: آسپیراسیون هنگام بیهوشی یک عارضه تهدیدکننده است که شدت آن بستگی به pH و حجم شیره معدی دارد. به علت از بین رفتن هوشیاری هنگام بیهوشی ‏رفلکس های حفاظتی راه هوایی از بین می‏رود و فرد را مستعد آسپیراسیون می‏کند. اقدامات پیشگیرانه دارویی جهت کاهش خطر آسپیراسیون ریوی به کار می‏رود.هدف از این مطالعه مقایسه اثر پانتوپرازول و فاموتیدین خوراکی روی حجم و اسیدیته معده در اعمال جراحی الکتیو می‏باشد. روش ها: در یک کارآزمایی بالینی آینده نگر و دو سوکور 120 بیمار کاندید عمل جراحی الکتیو به طور تصادفی در سه گروه D (دارونما)، P (پانتوپرازول) و F (فاموتیدین) قرار گرفتند. به بیماران گروه D، P و F به ترتیب یک عدد قرص دارونما، پانتوپرازول و فاموتیدین 40 میلی گرم خوراکی در ساعت 11 شب قبل از عمل داده شد. بعد از بیهوشی عمومی، محتویات معده بیماران آسپیره شده و درجه اسیدیته و حجم آن اندازه‏گیری شد. یافته ها: PH در گروه 2.87±92 D، در گروه 4.53±1.29 Pو در گروه 3.79±0.97 F بود که تفاوتهای موجود بین گروه D، P و F معنی دار میباشد. حجم شیره معده در گروه 36.61±19.7 D، در گروه 17.5±13.39 P و در گروه 14.46±14.78 F میلی لیتر نشان دهنده کاهش معنی دار حجم شیره معده در گروه P و F نسبت به گروه D است (p<0.05). نتیجه گیری: پانتوپرازول در کاهش pH موثرتر از فاموتیدین و دارونما، و فاموتیدین موثرتر از دارونما بود و فاموتیدین از نظر کاهش حجم موثرتر از پانتوپرازول می باشد.

زمینه و هدف: چالکونها ترکیبات طبیعی با اثرات وسیع بیولوژیکی هستند. در این مقاله سه چالکون حاوی آلیلوکسی مشابه بعضی از فلاونوئیدهای پیچیده طبیعی سنتز گردیده و همچنین اثرات ضدمیکروبی آنها بررسی شده است. روش ها: مشتق آلیلوکسی چالکونهای 3a-c از واکنش وانیلین و ایزووانیلین و سالیسیل آلدئید با آلیل برومید و سپس با استوفنون در محیط بازی، در طی دو مرحله سنتز شدند. روش استاندارد دیسک دیفوژن و رقت سازی در آگار برای اندازه گیری اثرات ضدمیکروبی ترکیبات 3a-c روی 3 گونه باکتری گرم مثبت و 2 گونه باکتری گرم منفی و 3 گونه قارچ استفاده شد. اثرات آنتی اکسیدانی آنها با روش DPPH اندازه گیری گردید. یافته ها: چالکونهای 3a-c بصورت کریستال های زرد - نارنجی با بهره %60-70 سنتز شدند. چالکون 3c در غلظت 4 mg قطر هاله 11.7 mmروی P. aeruginosa ایجاد کرد. چالکون 3b با MIC معادل  0.5 mg/mlروی S. epidermidis در غلظتهای2 mg و 4 به ترتیب هاله های 8.8 mm و 16.5 را نشان داد. مقدار MIC برای چالکونهای 3a و3c بالای2 mg/ml بدست آمد. اثرات آنتی اکسیدانی چالکونهای3a ، 3b و 3c به ترتیب 31، 28 و 27 درصد بود در ضمن چالکونهای سنتزی اثر ضدقارچی نداشتند. نتیجه گیری: چالکون 3a-c در دو مرحله سنتز شدند و اثرات ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی آنها بررسی گردید. اگرچه چالکونهای 3b و 3c با هم رابطه ایزومری ساختاری دارند، چالکون 3b و 3c بترتیب روی باکتری گرم مثبت و منفی اثر ضدباکتریایی ضعیف اما انتخابی نشان دادند. چالکون 3a هیچگونه اثر ضدمیکروبی نداشت.