زمینه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که داروهای آدرنرژیک دارای اثر بی دردی هستند. افدرین یک داروی آدرنرژیک بوده که با تخلیه کاتکول آمینها و هم با عمل مستقیم برگیرنده های ادرنرژیک عمل می کند. از سویی با توجه به اینکه داروهای اوپیوئیدی مثل مورفین با دوز درمانی ایجاد وابستگی و عوارض خطرناکی همچون دپرسیون تنفسی می نمایند سعی ما بر این بود که اثر افدرین را در افزایش بی دردی ناشی از مورفین و کاهش تحمل ناشی از آن بررسی نماییم. روش ها: برای انجام این کار ابتدا اثرات بی دردی ناشی از دوزهای مختلفی از افدرین ip) و 30 mg/kg و 20 و (10 مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس تاثیر همین دوزهای افدرین در روند تحمل ناشی از مصرف روزانه 30 mg/kg از مورفین بررسی شد. برای ایجاد تحمل نسبت به اثرات بی دردی ناشی از مورفین، روزانه مقادیر 30 mg/kg از مورفین به صورت ip (نیم ساعت بعد از دریافت دوزهای مختلفی از افدرین) به مدت 4 روز متوالی تزریق می شد و سپس در روز پنجم با استفاده از تست دوز مورفین (9 mg/kg, ip) تاثیرات دوزهای مختلفی از افدرین mg/kg, ip) 30 و 20 و 10) در روند تحمل مورد ارزیابی قرار می گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از مطالعه حاضر، حاکی از این است که دوزهای مختلفی از افدرین به صورت معنی دار (P<0.001) ایجاد بی دردی می نماید. از سوی دیگر، در استفاده توام دوزهای (3mg/kg, ip) از مورفین و (10 mg/kg, ip) از افدرین، اثرات بی دردی مشابه دوز 6mg/kg مورفین ایجاد می شود. مضافا اینکه دوزهای مختلف افدرین30 mg/kg, ip) و 20 و (10 قادر است تحمل ناشی از مصرف مورفین را به صورت معنی داری (P<0.001) کاهش دهد. نتیجه گیری: می توان نتیجه گیری نمود که حداقل بخشی از این اثرات (بیدردی ناشی از افدرین و مهار تحمل) با واسطه گیرنده های ادرنرژیک واسطه گری می شود.