در چند دهه گذشته برخی از کشورهای درحال توسعه به موفقیت های قابل ملاحظه ای در توسعه اقتصادی و تجارت بویژه صادرات صنعتی دست یافته اند. برای نمونه با وجود آن که وسعت کره جنوبی یک شانزدهم وسعت ایران است، اما صادرات آن بیش از بیست و پنج برابر صا درات غیرنفتی ایران است و نیز بیش از 95 درصد صادرات کره کالای صنعتی و بالای 35 درصد آن، کالای صنعتی با فناوری بالا می باشد. مضافا این کشور توانسته تولید ناخالص داخلی سرانه را در چهاردهه گذشته به بیش از 200 برابر افزایش دهد. حال سوال این است که چگونه این کشور و کشورهای مشابه توانسته اند به هم چون موفقیت هایی دست یابند. در همین راستا، تجربه منتخبی از کشورها (کره جنوبی، مالزی، ترکیه و هند) در توسعه صادرات در این مقاله بررسی می شود. آنچه که تحت عنوان بسته سیاستی توسعه صادرات در کشورهای مختلف با اولویت های متفاوت جهت تشویق و توسعه صادرات استفاده می شود، مشتمل بر سیاست های تجاری، مالیاتی، گمرکی، ارزی، اعتباری، بیمه، ایجاد مناطق آزاد، جلب و جذب سرمایه گذاری خارجی، منطقه گرایی و سایر سیاست های پشتیبانی کننده تجارت است. این بسته سیاستی در کشورهای مختلف با اولویت های متفاوت جهت تشویق و توسعه صادرات استفاده می شود، در پی پیاده نمودن زمینه های لازم برای توسعه صادرات شامل: الف- ایجاد انگیزه برای صادرات، ب- کاهش هزینه تولید صنعتی برای صادرات، ج- ارتقای قابلیت رقابت بین المللی، و د- ایجاد محیط امن برای فعالیت های صادراتی بوده است. برای تحقق هریک از اهداف چهارگانه فوق مجموعه اقداماتی در این کشورها انجام شده است. در مقاله حاضر سعی شده آن اقدامات تحلیل و بررسی شود.