مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1392 | دوره:31 | شماره:225 |تعداد مقالات:5

مقدمه: یکی از مهم ترین علل کمر درد، تخریب دیسک بین مهره ای (Intervertebral Disc یا IVD) است. تخریب IVD در اثر کاهش تعداد سلول ها و کاهش تولید و تخریب ماتریکس خارج سلولی (Extracellular matrix یا ECM) بافت IVD به خصوص در ناحیه نوکلئوس پالپوزوس (Nucleus pulposus یا NP) ایجاد می شود. در مهندسی بافت از داربست های طبیعی و غیرطبیعی مختلف برای ترمیم و بازسازی IVD استفاده می گردد. اگرکان یکی از پروتئوگلیکان های مهم در بافت NP دیسک می باشد. هدف این مطالعه مقایسه میزان ترشح اگرکان تولیدی توسط سلول های NP در IVD انسانی در دو داربست آلژینات و کیتوسان- ژلاتین بود.روش ها: سلول های NP با تجزیه آنزیمی کلاژناز از بافت NP بیماران مبتلا به فتق IVD در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان تهیه گردید. محلول کیتوسان با محلول ژلاتین مخلوط شد. مخلوط حاصل پس از Freeze drying، به عنوان داربست مورد استفاده قرار گرفت. داربست آلژینات نیز تهیه گردید. سوسپانسیون سلولی حاوی سلول های NP جدا شده، به دو داربست منتقل شد و تا 14 روز کشت داده شد. برای بررسی میزان ترشح اگرکان از تکنیک ELISA و برای بررسی مورفولوژی سلول ها نیز از میکروسکوپ نوری استفاده شد.یافته ها: میزان ترشح اگرکان، از روز 3 تا 14 به صورت معنی داری افزایش داشت. مقایسه میزان ترشح در دو داربست آلژینات و کیتوسان- ژلاتین نشان داد که اختلاف معنی داری بین دو داربست در روزهای 7 و 14 کشت وجود داشت ولی در روز 3 کشت این اختلاف معنی دار نبود. با توجه به نتایج، میزان ترشح ماتریکس خارج سلولی توسط سلول های نکلئوس پالپوزوس در داربست آلژینات نسبت به داربست کیتوسان- ژلاتین اختلاف معنی داری داشت.نتیجه گیری: داربست آلژینات نسبت به داربست کیتوسان- ژلاتین محیط مناسب تری برای ترشح ECM توسط سلول های NP انسانی در In vitro فراهم می کند و پیشنهاد می شود از این داربست برای کشت سلول های NP در In vivo استفاده گردد.

مقدمه: دونپزیل یک مهارکننده قابل برگشت و غیر رقابتی کولین استراز است که در درمان آلزایمر کاربرد دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تهیه یک شکل دارویی خوراکی از دونپزیل بود که قادر باشد علاوه بر آزادسازی تدریجی دارو، سبب کاهش عوارض گوارشی آن شود و افزایش پذیرش بیمار را برای مصرف خوراکی دارو بدنبال داشته باشد.روش ها: پس از تهیه هیبرید دونپزیل- مونت موریلونیت اثر دو متغیر غلظت دارو و دمای محیط ساخت هیبرید بر میزان داروی بارگیری شده در مونت موریلونیت مورد مطالعه قرار گرفت. جهت دستیابی به رهش مطلوب، هیبرید دونپزیل- مونت موریلونیت تهیه شده با پلیمرهای کربومر، کیتوزان، سدیم آلژینات و اودراژیت L100-55 (به طور جداگانه) Spray drying گردید. نانوکامپوزیت های (دونپزیل- مونت موریلونیت- پلیمر) حاصله از لحاظ میزان بارگیری دارو و سرعت آزادسازی دونپزیل مورد آزمایش قرار گرفتند. همچنین نانوذرات منتخب توسط میکروسکوپ الکترونی نگاره (Scanning electron microscope یا (SEM مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: بیشترین میزان بارگیری دارو معادل 16.8 درصد مربوط به نانوکامپوزیت های حاوی 2 میلی مول دارو بود که در دمای 70 درجه سانتی گراد تهیه شده بود (فرمولاسیون با کد (D2MMT70. از طرف دیگر، فرمولاسیون هایی که میزان داروی آن ها 1 میلی مول بود و در دمای 25 درجه سانتی گراد تهیه شده بودند (فرمولاسیون با کد D1MMT25)، کمترین میزان بارگیری دارو را معادل 12.3 درصد، داشتند. از میان 4 نوع پلیمر مورد استفاده در این طرح اودارژیت L100-55 و سدیم آلژینات نسبت به دو پلیمر دیگر (کربومر و کیتوزان) تاثیر بیشتری بر آزادسازی دارو از هیبرید دونپزیل- مونت موریلونیت داشتند و از میان آن ها فرمولاسیون با کد H1AL1 درصد رهش بالاتری در دو محیط بافر هیدروکلریک اسید (34 درصد) و بافر فسفات (18.84 درصد) از خود نشان داد.نتیجه گیری: دما تاثیر قابل توجهی در میزان بارگیری دارو در هیبریدهای تهیه شده داشت. با این همه تغییر غلظت دارو اثر قابل توجهی بر این پارامتر نداشت. حضور دو پلیمر سدیم آلژینات و اودراژیتL100-55 ، اثر مطلوبی بر رهش دونپزیل از نانوکامپوزیت های ساخته شده، داشت.

مقدمه: در چند دهه اخیر، ضرورت تغییر محتوای دروس علوم پایه پزشکی مطرح و تایید شده است. گروه آناتومی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نیز بخشی از این مسوولیت را بر عهده گرفته است. این مطالعه در راستای ادغام روش های معاینه فیزیکی، آناتومی سطحی و آناتومی رادیولوژیک در درس آناتومی عملی طرح ریزی و اجرا گردید، تا دست مایه ای برای تغییر در بخش عملی این درس باشد.روش ها: این مطالعه یک مطالعه مداخله ای بود و در نیم سال دوم سال تحصیلی 1390-1389 در گروه آناتومی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. دانشجویان پزشکی در قالب چهار گروه تحت آموزش آناتومی قرار گرفتند. آموزش در گروه اول به صورتی که در سایر کلاس های عملی انجام می پذیرفت. گروه دوم تنها عملی، گروه سوم تنها نظری و در گروه چهارم هم نظریو هم عملی انجام شد. پس از آن سنجش آگاهی بالینی به عمل آمد و میانگین نمرات مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: تفاوت معنی داری بین چهار گروه از نظر توزیع جنسیتی وجود نداشت (P>0.05). در ارزیابی نمرات مربوط به سوالات معاینه فیزیکی میانگین نمرات گروه اول و دوم به طور معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود (P<0.05). مقایسه نمرات مربوط به سوالات آناتومی سطحی، نشان داد که نمره گروه اول به طور معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود (P=0.01). میانگین نمرات گروه های مختلف در ارتباط با سوالات آناتومی رادیولوژیک تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد ادغام نکات بالینی در آموزش آناتومی توانسته است بینش بالینی فراگیران را به خصوص در زمینه معاینه فیزیکی و آناتومی سطحی افزایش دهد. با تکمیل و انجام اصلاحات روی این شیوه می توان به موفقیت های بیشتری در زمینه آموزش آناتومی برای دانشجویان پزشکی دست یافت.

مقدمه: بر اساس گزارش ها، سرطان پستان در کشور ما در حدود یک دهه زودتر از جامعه جهانی بروز می کند. این امر بر اهمیت غربالگری به موقع آن می افزاید. انجام غربالگری به افزایش مدت زمان بدون بیماری و طول عمر بیمار کمک می کند. در این مطالعه، رابطه بین سن و وجود متاستاز اولیه در زمان تشخیص با مدت زمان بدون بیماری و میزان بقای کلی در بین مبتلایان به سرطان پستان بررسی شد.روش ها: این مطالعه، یک مطالعه گذشته نگر تحلیلی بود که در سال های 1378 تا 1388 انجام شد. جامعه مورد مطالعه زنان مبتلا به سرطان پستان تایید شده بود که به کلینیک سرطان پستان بیمارستان سیدالشهدا (ع) و یا مطب های خصوصی مراجعه کرده بودند. نمونه گیری به روش سرشماری انجام شد. مرحله بندی سرطان بر اساس تقسیم بندی AJCC (American Joint Committee on Cancer) انجام گرفت. اطلاعات بیماران از پرونده های آنان استخراج شد و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه 685 بیمار مبتلا به سرطان پستان در طول 10 سال بررسی شدند. میانگین سن افراد در زمان تشخیص 47.9±11.08 سال بود. در افراد زیر 40 سال میزان کلی بقا در حدود 95 ماه و در افراد بالای 50 سال برابر با 113 ماه بود. وجود متاستاز اولیه به طور میانگین حدود 20 ماه از میزان کلی بقا کاسته بود.نتیجه گیری: همان طور که پیش بینی می شد سرطان پستان با سن رابطه عکس دارد؛ به این معنی که ایجاد بیماری در سنین پایین موجب کاهش میزان بقا و مدت زمان بدون بیماری می شود. همچنین تشخیص زودهنگام و بدون وجود متاستاز اولیه بر میزان بقا و مدت زمان بدون بیماری می افزاید که این خود بیانگر اهمیت غربالگری به موقع در این سرطان است.

مقدمه: تحقیقات بی شماری در راستای عصاره های روغنی سیر علیه انگل Leishmania انجام شده است، ولی مطالعات اخیر ثابت کرده اند که این عصاره ها از جمله آلیسین خود سایتوتوکسیک هستند و خاصیت درمانی سیر مربوط به ماده ای بی بو به نام SAC (S-allyl-cysteine) می باشد. از آن جایی که مطالعات کمی بر اثربخشی این ماده بر انگل Leishmania انجام شده است، در این مطالعه، میزان اثربخشی SAC بر بقا، آپوپتوز و پرولیفراسیون انگل Leishmania major در شرایط برون تنی بررسی شد.روش ها: در این مطالعه از سویه استاندارد Leishmania major (MRHO/IR/75/ER) استفاده شد. پس از کشت، پروماستیگوت ها با غلظت های 2.5، 5، 10، 20، 40 و 50 میلی مولار از SAC مواجه شدند. پس از 72 ساعت، تعداد انگل ها، آپوپتوز و پرولیفراسیون آن ها بررسی گردید.یافته ها: هیچ کدام از غلظت های SAC باعث القای آپوپتوز در انگل نشد. بررسی پرولیفراسیون مشخص کرد که غلظت های 5 و 10 میلی مولار دارای بیشترین اثر بر میزان تکثیر بودند. از طرف دیگر، مشاهده مستقیم مشخص کرد که محیط های کشت حاوی غلظت های نهایی 20، 40 و 50 میلی مولار دارای تعداد بیشتری اشکال روزت (Roset) می باشند.نتیجه گیری: از آن جایی که خاصیت آنتی اکسیدانی SAC ثابت شده است و این مطالعه نیز ثابت کرد که غلظت هایی از SAC می تواند اثر مناسبی بر بقا و افزایش رشد پروماستیگوت ها در محیط کشت داشته باشد، به نظر می رسد که این ماده به عنوان عاملی محرک جهت رشد پروماستیگوت های انگل می تواند مورد استفاده قرار گیرد.