مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1396 | دوره:35 | شماره:448 |تعداد مقالات:9

مقدمه: Multiple sclerosis، به عنوان یک بیماری عصبی- ایمنی شناسی (Neuroimmunology) در انسان شناخته می شود. شواهد حاکی از نقش عامل نورون زایی مشتق از مغز ( Brain-derived neurotrophic factorیا BDNF) و گیرنده اختصاصی آن، تیروزین کیناز Tyrosine receptor kinase B) B یا TrkB) در پیشرفت این بیماری است. تاثیر عوامل مختلف بر روی بیان این عوامل در مطالعات مختلف گزارش شده است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تاثیر چهار هفته شنای هوازی بر میزان عوامل نورون زای مشتق از مغز و تیروزین کیناز B در مغز موش های مدل حیوانی Multiple sclerosis یا مبتلا به انسفالومیلیت خود ایمن تجربی Experimental autoimmune encephalomyelitis) یا EAE) بود.روش ها: موش های C57BL/6 به 8 گروه 10 تایی شامل 6 گروه موش های مدل EAE (شاهد، شنا، دریافت اینترفرون بتا-1، شنا و دریافت اینترفرون بتا-1، شاهد تزریق، شاهد شنا و تزریق) و 2 گروه موش های سالم (شاهد، شنا) تقسیم شدند. از روز 9 بیماری، موش ها به مدت 4 هفته روزانه مقدار 150 واحد بین المللی/ گرم اینترفرون بتا-1 دریافت نمودند و یا به مدت 4 هفته، به صورت 5 روز در هر هفته و روزانه 30 دقیقه، ورزش شنا داشتند. بافت مغز جدا و سطح عوامل پیش گفته به روش (ELISA) Enzyme-linked immunosorbent assay سنجیده شد. داده ها توسط آزمون One-way ANOVA تحلیل شدند.یافته ها: EAE منجر به کاهش BDNF و افزایش TrkB در مغز موش های مدل EAE شد. همچنین، نشان داده شد که شنا و تیمار اینترفرون بتا-1، منجر به افزایش این عوامل در مغز موش ها شد؛ در حالی که این افزایش به صورت آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، احتمال می رود ورزش نسبت به داروی اینترفرون بتا-1، عامل موثرتری در تغییر سطح BDNF و TrkB بافت مغز موش های مدل EAE باشد.

مقدمه: تفکیک دقیق بازه های زمانی بیداری از خواب، باعث افزایش دقت طبقه بندی مراحل خواب و تعیین شاخص بازده خواب می گردد که از نظر تشخیصی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله، سه ویژگی جدید از طیف مرتبه دوم سیگنال استخراج و از ترکیب آن ها با ویژگی خود همبستگی فاز جهت تفکیک خواب از بیداری استفاده گردید.روش ها: از مقادیر طیف مرتبه دوم الکتروانسفالوگرام تصویر خاکستری ساخته شد و با آستانه گذاری Otsu به تصویر دو سطحی تبدیل گشت. سپس، از آن سه ویژگی تعداد بیت یک، نسبت تعداد بیت های یک بالای قطر فرعی به پایین آن و آنتروپی استخراج و با ترکیب این ویژگی ها با میانگین مقادیر خود همبستگی فاز، روش کارآمد و جدیدی برای تمایز خواب از بیداری پیشنهاد گردید.یافته ها: میزان صحت، ویژگی و حساسیت برای نتایج محاسبه شد. با استفاده از ویژگی خود همبستگی فاز، بازه ی بیداری از خواب با دقت 77.53 درصد و ویژگی نسبت تعداد بیت یک در دو طرف قطر فرعی تصویر طیف مرتبه دوم با 88.12 درصد قابل تفکیک است. در نهایت، ترکیب این سه ویژگی با ویژگی خود همبستگی فاز، صحت تفکیک خواب از بیداری را به 92.42 و میزان حساسیت و ویژگی را به 91.82 و 93.10 رساند.نتیجه گیری: ویژگی های پیشنهاد شده، کارایی لازم را برای استفاده در تعیین عمق خواب دارا بودند. روش ارایه شده جهت تمایز خواب از بیداری با ترکیب ویژگی های استخراج شده از تصویر طیف مرتبه دوم با خود همبستگی فاز، از روش های مشابه خود به جهت دقت بالاتر و پیچیدگی محاسباتی کمتر، کاراتر است.

مقدمه: میلوم متعدد (Multiple Myeloma)، دومین سرطان خونی شایع است. این بیماری، به علت سرطانی شدن دسته ای از سلول ها به نام پلاسماسل ها (Plasma cells) ایجاد می شود. شناسایی و شمارش پلاسماسل ها، اطلاعات ارزشمندی را به منظور تشخیص این بیماری برای پاتولوژیست ها فراهم می کند. فرایند شمارش و بررسی دستی پلاسماسل ها، زمان بر و با توجه به طبیعت خسته کننده ی آن، در معرض خطا می باشد. به همین دلیل، وجود ابزاری کامپیوتری در کنار پاتولوژیست به منظور کمک در بخش بندی و استخراج سلول ها، می تواند بسیار مفید باشد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف ارایه یک ابزار کامپیوتری برای بخش بندی سلول های موثر در بیماری میلوم متعدد از روی تصاویر میکروسکوپی انجام شد.روش ها: در روش پیشنهادی، پس از بهبود کیفیت تصاویر با استفاده از تطبیق هیستوگرام و فیلتر میانه، سلول ها با استفاده از مدل تغییر شکل پذیر Chan-Vese استخراج شدند. همچنین، برای بخش بندی سلول های به هم چسبیده، الگوریتم آب پخشان اصلاح شده، استفاده گردید. سپس، هسته ها با به کارگیری روش خوشه بندی K-means استخراج شدند.یافته ها: روش پیشنهادی بر روی 30 تصویر میکروسکوپی، شامل 370 سلول مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج محاسبه شده از روش پیشنهادی، نشان داد که معیار ارزیابی، حساسیت، دقت، صحت و (DSC) Dice Similarity Coefficient به ترتیب 89.01، 89.95، 97.71، 98.63 و 93.86 درصد برای بخش بندی سلول و 91.43، 92.48، 96.13، 98.53 و 95.47 درصد برای بخش بندی هسته بودند.نتیجه گیری: در این پژوهش، روش جدیدی جهت بخش بندی و استخراج سلول های موثر در تشخیص سرطان میلوم متعدد از تصاویر میکروسکوپی با استفاده از مدل های تغییر شکل پذیر و روش خوشه بندی ارایه شد. نتایج ارزیابی نشان می دهد که الگوریتم پیشنهادی، عملکرد بخش بندی را در مقایسه با روش های قبلی بهبود داده است.

مقدمه: ویروس هپاتیت E وابسته به خانواده هپه ویریده ها و تنها گونه جنس هپه ویروس ها می باشد. این ویروس، 4 گونه دارد که گونه های 3 و 4 آن، می تواند باعث بروز عفونت مزمن به خصوص در بیماران مبتلا به نقص ایمنی (مثل بیماران پیوند کبد و کلیه) بشود. این مطالعه، با هدف بررسی فراوانی آلودگی به این ویروس در بیماران پیوند کلیه، انجام شد.روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1395 در شهر اصفهان بر روی 100 بیمار دریافت کننده پیوند کلیه که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. پس از خون گیری از بیماران انتخاب شده،  RNAویروس (HEV) Hepatitis E با روش (Real time PCR) Real time polymerase chain reaction ردیابی شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران 48.2±14.2 و 63 درصد آن ها مرد بودند. بر اساس بررسی انجام شده، هیچ کدام از 100 بیمار بررسی شده از نظر آلودگی به ژنوم ویروس HEV مثبت نبودند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، می توان گفت که آلودگی به ویروس HEV در بیماران پیوند کلیه در اصفهان قابل توجه نمی باشد. از این رو، غربالگری بیماران با توجه به هزینه بالای این آزمایش، لزومی ندارد و توصیه نمی شود.

مقدمه: داروی ضد تشنج والپروات سدیم، دارای اثرات تراتوژنیک روی سیستم اسکلتی انسان و حیوانات از طریق ایجاد رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو می باشد. کارودیلول بتابلاکری، اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی دارد و در بیماری هایی مانند دیابت و نارسایی کلیه مفید است و در مدل های تجربی ایجاد کننده استرس اکسیداتیو، اثر حفاظتی داشته است. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه نقش کارودیلول و ویتامین) E به عنوان آنتی اکسیدان شاخص) در کاهش یا پیش گیری از ناهنجاری های اسکلتی ناشی از والپروات سدیم در جنین موش صحرایی بود.روش ها: مطالعه حاضر، بر روی 30 سر موش صحرایی آبستن در 4 گروه انجام شد. در روزهای 8 و 9 آبستنی گروه اول (گروه شاهد) تا چهارم به ترتیب نرمال سالین، والپروات سدیم به میزان 300 میلی گرم/ کیلوگرم، والپروات سدیم و کارودیلول به میزان 5 میلی گرم/ کیلوگرم و والپروات سدیم و ویتامین E به میزان 100 میلی گرم/ کیلوگرم داخل صفاقی تجویز شد. روز 20 آبستنی پس از آسان کشی تمامی موش ها و استخراج جنین ها، طول و وزن آن ها تعیین و با آلیزارین قرمز- آلسین آبی رنگ آمیزی شد و سیستم اسکلتی جنین ها در زیر استریومیکروسکوپ مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: درصد ناهنجاری های اگزنسفالی، شکاف کام، مهره شکاف دار و آمفالوسل در گروه دریافت کننده والپروات سدیم به تنهایی به ترتیب 14.58، 14.58، 16.66 و 10.41 درصد بود، در حالی که درصد این ناهنجاری ها توسط کارودیلول با دز 5 میلی گرم/ کیلوگرم به ترتیب 6.55، 8.19، 6.55 و 8.19 درصد و توسط ویتامین E با دز 100 میلی گرم/ کیلوگرم به ترتیب به 3.50، 8.77، 3.50 و 3.50 درصد کاهش یافت. میانگین طول جنین ها در گروه والپروات سدیم همراه با کارودیلول و گروه والپروات سدیم به اضافه ویتامین E نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کمتر بود، اما اختلاف معنی داری نداشتند. میانگین وزن جنین ها در گروه والپروات سدیم به اضافه ی ویتامین E، به طور معنی داری بیشتر از گروه های والپروات سدیم و گروه والپروات سدیم به اضافه کارودیلول بود، اما نسبت به گروه شاهد کمتر بود.نتیجه گیری: کارودیلول بر روی ناهنجاری های اسکلتی ناشی از والپروات سدیم و تغییرات طول جنین ها به اندازه ویتامین E تاثیر داشت، اما ویتامین E بر روی تغییرات وزن جنین ها اثر محافظتی بیشتری داشت.

مقدمه: بیماری مزمن کلیوی Chronic kidney disease) یا (CKD یک بیماری پیش رونده است. به دنبال افزایش بیش از پیش چاقی و دیابت، شیوع CKD در حال افزایش است. شیوع CKD در ایران، 23.7-6.5 برآورد شده است. پیشرفت CKD به طور عمده به خاطر عوامل ثانویه ای می باشد که اغلب ارتباطی به فعالیت بیماری اولیه ندارند. عوامل ثانویه، شامل عوامل جمعیت شناختی، عوامل بالینی و الگوی مصرف داروهای کاهنده فشار خون می باشد. این مطالعه، با هدف بررسی اپیدمیولوژیک عوامل جمعیت شناختی و پایه ای بالینی مبتلایان به بیماری مزمن کلیوی در شهر اصفهان در سال های 90-1375 انجام شد.روش ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه مقطعی بود که بر روی 504 بیمار مبتلا به بیماری مزمن کلیوی در پاییز سال 1394 انجام شد. با استفاده از پرسش نامه، اطلاعات مربوط به وزن، قد و شاخص توده بدنی، داروهای کاهنده فشار خون، فشار خون پایه و سالیانه ی بیمار، بیماری زمینه ای، پروتئینوری، میزان کراتینین و فیلتراسیون گلومرولی تخمین زده شده از پرونده بیماران استخراج شد.یافته ها: از 504 شرکت کننده، 48.6 درصد مرد و 51.4 درصد زن بودند. میانگین سنی جمعیت 17.06 ± 46.64 سال بود. میانگین فیلتراسیون گلومرولی برآورد شده اولیه در بیماران 73.33±32.05 میلی لیتر/ دقیقه/1.73 مترمربع بود. 55.4 درصد بیماران پروتئینوری داشتند. 32.1 درصد افراد مبتلا به دیابت بودند. گروه دارویی (ACE inhibitor) Angiotensin converting enzyme inhibitors و Vasodilator به ترتیب با توزیع فراوانی 76.9 و 0.6 درصد، پرمصرف ترین و کم مصرف ترین داروها بودند.نتیجه گیری: ویژگی های جمعیت شناختی و پایه ای بالینی در این مطالعه به طور تقریبی مشابه سایر مطالعات انجام شده در کشور بود، با این تفاوت اساسی که درصد قابل توجهی از بیماران را افراد جوان تر تشکیل می دادند. شیوع دیابت و گلومرولونفریت از اغلب آمارهای ذکر شده در ایران بیشتر بود. الگوی مصرف داروهای کاهنده فشار خون نیز با الگوی ذکر شده در راهنماها مطابقت بیشتری داشت. سرعت کاهش (eGFR) Estimated glomerular filtration rate سالانه به طور قابل توجهی کند می باشد که قابل توجه است.

مقدمه: تعامل سیستم ایمنی با سلول های تومورال، می تواند عنصر مهمی در تعیین رفتار تومور و در نتیجه طول عمر بیمار باشد. در این مطالعه، لنفوسیت های T سیتوتوکسیک CD8 به عنوان یک عامل پیش آگهی دهنده در مقایسه با سایر ویژگی های تومور در ارتباط با بقا و مرگ و میر بیماران سرطان پستان ارزیابی شدند.روش ها: نمونه های پاتولوژی 52 بیمار مبتلا به سرطان پستان انتخاب شد. لنفوسیت های CD8 به روش ایمونوهیستوشیمی ( Immunohistochemistryیا IHC) رنگ آمیزی و به صورت نیمه کمی شمارش شدند. خصوصیات بالینی و آسیب شناسی شامل مرحله(Stage) ، درجه (Grade)، درگیری غدد لنفاوی، نوع تومور، تهاجم لنفوواسکولار، متاستاز، عود، نشانگرهای  (HER2) Human epidermal growth factor receptor 2 ،(PR) Progesterone receptor ،(ER) Estrogen receptorوKi67 ، سابقه ی خانوادگی، مرگ و میر و بقای کلی بیماران ارزیابی و ثبت گردید.یافته ها: بین وجود CD8 با مرگ و میر (P=0.050) و بقای کلی بیماران (P=0.090)، رابطه آماری معنی داری دیده نشد. در بین ویژگی های تومور، مرحله (P=0.020)، درگیری غدد لنفاوی (P=0.020)، نشانگر(P=0.045) Ki67 ، متاستاز (P<0.001) و عود (P=0.008) با میزان مرگ و میر ارتباط معنی داری داشت. بقای کلی بیماران با مرحله (P=0.009)، درگیری غدد لنفاوی (P=0.003)، متاستاز (P=0.020)، نبود نشانگر (P=0.020) PR و نشانگر (P=0.010) Ki67 در ارتباط بود.نتیجه گیری: با وجود مطرح شدن CD8 به عنوان یک عامل پیش گویی کننده ی بقا در برخی مطالعات، چنین ارتباطی در مطالعه حاضر دیده نشد. جهت ارزیابی ارتباط سیستم ایمنی با مرگ و میر و بقا، مطالعات با نمونه بیشتر و بررسی هم زمان چندین رده سلول ایمنی پیشنهاد می گردد.