علوم و تکنولوژی پلیمر
سال:1382 | دوره:16 | شماره:2 (پیاپی 64) |تعداد مقالات:6

در این پژوهش، کامپوزیتهای پلی وینیل کلرید با 20 تا 30 درصد وزنی الیاف خمیر کاغذ شیمیایی - مکانیکی هیه و خواص مکانیکی و فیزیکی کامپوزیت بررسی شد. برای سازگار سازی PVC با الیافت خمیر کاغذ از لاندا -آمینوپروپیل تری متوکسی سیلان به عنوان جفت کننده با بکارگیری دو روش استفاده شد. در روش اول الیاف خمیر کاغذ قبل از مخلوط کردن پلیمر با جفت کننده سیلانی در دو سطح 1 و 2 درصد وزنی قبل از اختلاط با الیاف خمیر کاغذ روی پلیمر پیوند زده شد.در روش دوم جفت کننده سیلانی در دو سطح 1و 2 درصد وزنی قبل از اختلاط با الیاف خمیر کاغذ روی پلیمر پیوند زده شد. پیوند خوردگی الیاف خمیر و PVC با جفت کننده سیلانی به کمک طیف سنجی تبدیل فوریه و سطوح اتصال بین الیاف خمیر کاغذ و PVC با میکروسکوپ الکترون پویشی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آزمون خواص مکانیکی نشان دهنده بهبود برخی از خواص مکانیکی کامپوزیت نسبت به PVC بدون الیاف است. ولی درمجاورت جفت کننده سیلانی این بهبود خواص مشهودتر است. خواص مکانیکی کامپوزیتهایی که در آنجا الیاف خمیر کاغذ با سیلان پوشش داده شده نسبت به کامپوزیتهای تهیه شده از پلیمر پیوند خورده با سیلان بهتر است. نتایج نشان می دهد که کامپوزیت تهیه شده با 30 درصد وزنی الیاف خمیر کاغذ با 1 درصد جفت کننده سیلانی پیوند خورده روی الیاف آن مدول و استحکام کششی بیشتری نسبت به سایر فرآورده ها دارد. کامپوزیت دارای 20 درصد وزنی الیاف خمیر کاغذ با 2 درصد جفت کننده سیلانی از استحکام ضربه ای (شکافدار) بیشتری نسبت به سایر نمونه ها برخوردار است. مکانیسم سازگارسازی الیاف خمیر کاغذ با پلیمر به کمک جفت کننده سیلانی پیشنهاد شده است.

دراین مقاله روشی جدید برای قالبگیری تزریقی اسفنج ساختاری گرمانرم با استفاده از عامل پفزای شیمیایی بطور پیوسته ارائه شده است. در اکثر فرایندهای تولید اسفنج به کمک عامل پفزای شیمیایی، دانه یا پودر پلیمر پیش از فرایند شکل دهی با مقدار عامل پفزای شیمیایی بطور ایستا مخلوط می شود که عموما اختلاط خوبی را نتیجه نمی دهد. در این پژوهش از یک اکسترودر دومارپیچی ناهمسوگرد به همراه دو تغذیه کننده برای اختلاط عامل پفزا با پلیمر و از یک دستگاه تزریق عمودی پیستونی برای تزریق اسفنج به داخل قالب استفاده شده است. دو روش کم فشار و فشار گاز متقابل برای ساخت اسفنج ساختاری مرسوم است. ضعف عمده اسفنجهای ساختاری تهیه شده به روش کم فشار، زبری سطح آنهاست که این ضعف در روش فشار گاز متقابل قابل رفع است. در این مطالعه دو روش کم فشار و فشار گاز متقابل بررسی شده و کیفیت سطوح نمونه های ساخته شده به دو روش مزبور با یکدیگر مقایسه شده است.

در این پژوهش برای اولین بار کیتین از پوسته سیست آرتمیای دریاچه ارومیه به روش شیمیایی بهینه و یا بازدهی 3±28 درصد وزنی استخراج شد. سپس، مقداری از کیتین تولید شده با استیل زدایی به کیتوسان با بازدهی 5±50 درصد تبدیل شد. کیتین و کیتوسان استخراج شده با دو نوع مشابه تجاری از کشورهای ویتنام (از پوسته خرچنگ) و چین (از پوسته میگو) که به روشهای رایج شیمیایی تهیه شده بودند، مقایسه گردید. نایج بدست آمده نشام می دهد که نوع منبع اولیه و روشهای عمل آوری بر وزن مولکولی، گرانروی، ساختار بلوری، ساختار شیمیایی (درصد نیتروژن، کربن، هیدروژن و اکسیژن)، درجه استیل زدایی و رنگ اثر دارد. آزمایشهای تشخیص کیفی در این پژوهش شامل طیف سنجی زیر قرمز، پراش پرتوایکس، تجزیه عنصری، گرانروی سنجی، تعیین وزن مولکولی و سنجش درجه استیل زدایی است.

با توجه به استفاده روزافزون از پرتوهای الکترونی درصنایع پلیمری در زمینه هایی نظیر گندزدایی محصولات یکبار مصرف پزشکی، تولید کابل، لوله و محصولات منقبض شونده اثر این پرتو بر چند مخلوط پلی اتیلن بررسی شد. نتایج نشان می دهد که با افزایش شار، چگالی پیوندهای عرضی در نمونه ها افزایش می یابد و تغییرات فاحشی در خواص نمونه ها نظیر دمای ذوب، درصد بلورینگی، دمای تخریب و خواص فیزیکی و مکانیکی ایجاد می شود. در ضمن، نمونه ها در دمای بالا حالت الاستومری به خود می گیرند. این افزایش چگالی پیوندهای عرضی در پلیمرهای دارای کربن نوع سوم شدیدتر است. استفاده از مواد افزودنی نظیر متاکریلیک اسید بازده تولید پیوندهای عرضی را افزایش می دهد. اما دی کومیل پروکسید، مشکلات فرایندی حادی را ایجاد می کند.

در این پژوهش با استفاده از ترکیب آمینو پروپیل تری متوکسی سیلان به عنوان بهبود دهنده چسبندگی، پیش عمل آوری یا آماده سازی سطح آلومینیوم آلیاژی 1050، قبل از اعمال پوشش اپوکسی بررسی شد. همچنین با اندازه گیری زاویه تماس به روش ایستا، قابلیت ترشدن سطح نمونه های آماده سازی شده با سیلان و با طیف سنجی زیر قرمز انتقال فوریه بر هم کنشهای شیمیایی بین لایه سیلان و سطح آلومینیوم بررسی شد. استحکام چسبندگی در حالت های خشک تر و بازیافتی با استفاده از روش های برش متقاطع و جدایش کششی بررسی و با نمونه های کرومات دار شده مقایسه گردید. نتایج اندازه گیری کشش سطحی افزایش نسبی در قابلیت تر شدن سطح نمونه های آماده سازی شده با سیلان را نشان می دهد که ناشی از افزایش قطبیت سطح است. نتایج طیف سنجی FTIR وجود پیک جذبی در ناحیه cm-1،933  مربوط به پیوند Si-O-Alو ناحیه cm-1، 1100 مربوط به پیوند Si-O-Si را نشان می دهد. با استفاده از ترکیبات سیلان برای آماده سازی سطح، بهبود قابل توجهی در چسبندگی خشک، تر و بازیافتی نسبت به نمونه رسوب زدایی شده و نمونه کرومات دار شده مشاهده گردید که با توجه به نتایج بررسی قابلیت تر شدن و نتایج طیف سنجی می توان این امر را به احتمال برقراری پیوندهای شیمیایی و مکانیکی بین لایه سیلان با سطح آلومینیوم و پوشش اپوکسی نسبت داد.

در این پژوهش از لایه هایی از الیاف موازی آکریلیک به طول متوسط cm،11  در آزمایشگاه به روش سوزنی پارچه بی بافت تهیه شد. خواص مکانیکی نمونه های بی بافت تولیدی از قبیل برگشت پذیری، تنش و کرنش هنگام پارگی و ضریب همبستگی تغییر شکل عرضی به تغییر شکل طولی (نسبت سطحی پواسون) اندازه گیری شد. دستگاه اندازه گیری خواص مکانیکی کششی همراه با فیلمبرداری مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که تنش پارگی نمونه بی بافت تحت تاثیر وزن در متر مربع لایه و تراکم سوزن زنی قرار می گیرد و همیشه تا حد زیادی (بیش از ده برابر) کمتر از تنش پارگی الیاف سازنده است. شکل منحنی تنش - کرنش نمونه بی بافت سوزن زنی شده مشابه با شکل منحنی تنش - کرنش الیاف سازنده نیست و ضریب کشسانی نیز به مقدار قابل توجهی کاهش می یابد. نسبت سطحی پواسون همیشه مثبت و در ابتدای ازدیاد طول یافتن نمونه بیشتر متغیر است. با توجه به نظریه های متفاوت درباره توجیه خواص مکانیکی نمونه های بی بافت که عوامل موثر را منقطع بودن، اصطکاک و آرایش الیاف می دانند. تصادفی بودن قرار گرفتن طول الیاف مستقیم در راستای نیرو به عنوان یک عامل موثر مورد توجه قرار گرفته است.