مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1390 | دوره:29 | شماره:140 |تعداد مقالات:7

مقدمه: مهم ترین عارضه دریافت بیش از حد پرتو ایکس افزایش خطر بروز بدخیمی ها و به خصوص انواع سرطان ها است. بخش جراحی نوزادان بیمارستان الزهرا (س) محل بستری نوزادانی است که دچار انواع بیماری های جراحی هستند و تحت انجام انواع روش های تصویربرداری، از گرافی ساده تا فلوروسکوپی و CT اسکن قرار می گیرند. ممکن است در حین انجام روش های تصویربرداری معمول پرتو ایکس، آسیب های پرتوی اتفاق بیفتد. با توجه به میزان پرتودهی دستگاه های رادیولوژی موجود و تعداد و انواع گرافی های به عمل آمده برای نوزادان بخش جراحی نوزادان مرکز پزشکی الزهرا (س) اصفهان، هدف این مطالعه تعیین متوسط دوز تجمعی دریافتی توسط نوزادان بود.روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی و آینده نگر، در بخش جراحی نوزادان بیمارستان الزهرا (س)، با حجم نمونه 168 نفر صورت پذیرفت. اندازه گیری دوز جذبی پرتو در سطح بدن به کمک دوزیمتر ترمولومینسانس ( TLDمدل 200GR ) انجام گرفت.یافته ها: متوسط مدت بستری نوزادان مورد مطالعه 7.64 روز بود. بیشترین رادیوگرافی به عمل آمده رادیوگرافی قفسه صدری با تعداد کل 338 عدد بود. متوسط تعداد رادیوگرافی های ساده برای هر نوزاد در طول مدت بستری 2.77 عدد بود. متوسط دوز دریافتی پرتو ایکس توسط نوزادان در طول مدت بستری معادل 3.13 میلی سیورت (Millisievert یاmSv ) و بیشترین میزان دوز پرتو برای یک نوزاد معادل 42.83 میلی سیورت بود. متوسط دوز دریافتی در بیمارانی که فلوروسکوپی داشتند 12.6 میلی سیورت و در بیمارانی که تنها رادیوگرافی ساده داشتند یا رادیوگرافی نداشتند 0.863 میلی سیورت بود.نتیجه گیری: متوسط دوز دریافتی برای این بیماران در طول مدت بستری، تا حداکثر دوز مجاز سالانه فاصله زیادی دارد، اما در مقایسه با سایر مراکز مشابه در دنیا دوز قابل توجهی است. متوسط دوز دریافتی برای بیمارانی که فلوروسکوپی داشتند بسیار بالا و عامل خطر بود.

مقدمه: رزکسیون ریوی (Pulmonary resection) یکی از شایع ترین اعمال جراحی قفسه سینه است. عوارض زیادی پس از رزکسیون ریوی رخ می دهند که ممکن است منجر به افزایش موربیدیتی و مورتالیتی در این بیماران شوند. از مهم ترین این عوارض فیستول برونکوپلورال ( Bronchopleural fistulaیاBPF ) است. بروز این عارضه با مرگ و میر و عوارض جانبی متعددی همراه می باشد.روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی بود و جامعه آماری آن را تمام کسانی که از سال 1387 تا 1389 تحت عمل رزکسیون ریه در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان قرار گرفتند، تشکیل می داد. حجم نمونه شامل 147 بیمار بود. نتایج با استفاده از ضریب همبستگی کندال و آزمون χ2 آنالیز شد.یافته ها: در 7.3 درصد از افراد مورد مطالعه عارضه BPF دیده شد. یافته ها نشان دادند که بروز BPF بعد از رزکسیون ریه با وسعت رزکسیون، سمت رزکسیون و نیاز به تهویه مکانیکی رابطه داشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد که با توجه به نتایج به دست آمده در موارد رزکسیون ریه که در ریه راست به وقوع می پیوندند و نیز در موارد پتومونکتومی بیماران باید تحت نظارت بیشتری از لحاظ بروز BPF قرار گیرند.

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس ( Multiple sclerosisیا MS) به عنوان اصلی ترین علت ناتوانی عصبی در بالغین جوان محسوب می شود. تا امروز، شیوع دقیق فلج حرکتی چشم ناشی از درگیری اعصاب سوم، چهارم و ششم مغزی، در جمعیت مبتلا به MS در کشورمان به دقت ارزیابی نشده است. هدف این مطالعه بررسی شیوع فلج این اعصاب در مبتلایان به MS بود.روش ها: این مطالعه به روش گذشته نگر و بر روی بیماران ثبت نام شده در انجمن MS اصفهان تا پایان مرداد ماه 1389 (3522 بیمار مبتلا بهMS ) انجام شد. برای کشف موارد فلج های منفرد اعصاب محرکه چشم، تمامی مراجعات مربوط به 3522 بیمار این مرکز مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در میان 3522 بیمار مبتلا به MS در این مرکز 76 نفر (2.15 درصد) سابقه فلج منفرد اعصاب محرکه چشم را داشتند. در 32 نفر (0.91 درصد) آن ها این علامت، اولین علامت بروز بیماری بود. تفاوت معنی داری بین فراوانی بروز این علامت به عنوان علامت شروع (91 درصد) و سیر بیماری (1.24 درصد) وجود نداشت (P=0.19) فلج عصب ابدوسنس شایع ترین فلج منفرد اعصاب محرکه چشم با درگیر کردن 56 نفر (1.59 درصد) بود. فراوانی فلج اعصاب سوم 0.51 درصد و زوج چهارم 0.05 درصد بود. از میان 76 نفری که فلج منفرد اعصاب محرکه چشم داشتند تنها 30 بیمار در بررسی MRI ساقه مغز دارای پلاک بودند.نتیجه گیری: گرچه درگیری ساقه مغز در طول سیر بیماری MS شایع است، اما فراوانی فلج های منفرد اعصاب محرکه چشم در بیماران MS به نظر بسیار اندک بوده است و تنها در کمتر از 1 درصد موارد اولین علامت در ابتدای بیماری MS است.

مقدمه: به منظور کاهش درد ناشی از لیزر تاکنون از بی حس کننده های موضع چون کرم EMLA استفاده شده است. هدف ما در این مطالعه، بررسی اثر ژل پیروکسیکام در کاهش درد بیمار در حین انجام لیزر و پس از آن و کاهش التهاب و اریتم پوست بیماران و پیگمانتاسیون متعاقب آن بود.روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دو سوکور در مرکز نوین لیزر بر روی 122 نفر از بیماران 18 تا 60 سال که کاندید انجام لیزر فراکسل Co2 بودند، انجام گرفت. جمعیت مورد مطالعه قبل از لیزر در یک طرف صورت از ژل پیروکسیکام و در طرف دیگر از ژل لوبریکات استفاده کردند. درد، شدت اریتم و پیگمانتاسیون پس از لیزر در دو طرف صورت در زمان های مشخص به کمک آزمون Repeated measures ANOVA و نرم افزار SPSS نسخه 18 با یکدیگر مقایسه شد.یافته ها: ژل پیروکسیکام نسبت به ژل لوبریکانت در کاهش درد ناشی از لیزر فراکسل مؤثرتر بود (P<0.01)، ولی از نظر شدت اریتم و پیگمانتاسیون پس از لیزر بین دو ژل تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: ژل پیروکسیکام می تواند به عنوان یک داروی مطمئن و موثر، بدون عارضه ای ناخوشایند برای کاهش درد ناشی از لیزر فراکسل استفاده شود ولی این دارو روی اریتم و پیگمانتاسیون ناشی از لیزر اثری ندارد.

مقدمه: سندروم تاکوتسوبو با اختلال موقت آپیکال یا میانه بطنی و کاهش کسر جهشی بطنی مشخص می شود و تظاهرات انفارکتوس حاد میوکارد را در غیاب پاتوفیزیولوژی آترواسکلروز تقلید می کند ولی درمان های متفاوتی را می طلبند. از این رو در این گزارش یکی از موارد این بیماری بحث شده است.گزارش مورد: بیمار خانم 40 ساله ای بود که با شرح حال بی اختیاری ادرار تحت عمل جراحی قرار گرفت. پس از انجام جراحی بیمار از درد قفسه سینه شاکی بود. در الکتروکاردیوگرام وی تغییرات ST دیده شد. آنژیوگرافی وی عدم وجود ضایعه انسدادی کرونر را نشان داد ولی در ونتریکولوگرافی بطن چپ اتساع آپکس به همراه ظاهر کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو دیده شد. برای بیمار درمان حمایتی آغاز شد اما وی پس از 3 روز به علت ابتلا به سپسیس درگذشت.