مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1392 | دوره:31 | شماره:265 |تعداد مقالات:7

مقدمه: کادمیوم به عنوان یک عنصر آلوده کننده محیطی و صنعتی، به دلیل خاصیت تجمعی آن در اندام های بدن، برای بسیاری از بافت ها و به ویژه برای بیضه ها بسیار سمی است و باعث اثرات دژنراتیو وسیعی در آن ها می گردد. ا زاین رو، هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر تزریق کادمیوم بر کیفیت اسپرم موش رت و اثر حفاظتی احتمالی هورمون گرلین بر اسپرم های این حیوان بود.روش ها: تعداد 30 عدد موش رت نر بالغ به 3 گروه 10 تایی شامل گروه شاهد- سالین، کادمیوم- سالین و کادمیوم- گرلین تقسیم شدند و برای ایجاد مسمومیت 2mg/kg کلرید کادمیوم از طریق صفاقی به گروه های 2 و 3 تزریق گردید. برای گروه سوم نیز 10 نانومول هورمون گرلین یک روز قبل از تزریق کادمیوم و به مدت 10 روز پیاپی تجویز شد. سپس 5 موش از هر گروه در روز های 5 و 10 پس از تجویز کادمیوم کشته شدند و بیضه آن ها جهت ارزیابی اسپرم، استخراج گردید.یافته ها: کادمیوم باعث کاهش معنی دار وزن بیضه ها و نیز غلظت اسپرم در هر دو روز مطالعه شد (P<0.0100). همچنین درصد حرکات پیش رونده اسپرم ها در روز 10 (P<0.0001) و نیز درصد اسپرم های دارای غشای عملکردی سالم (Hypoosmotic swelling test یا HOS-t) هم در روز 5 و هم در روز 10 به دنبال دریافت کادمیوم کاهش یافتند (P<0.0010). در حالی که تجویز هورمون گرلین، باعث افزایش درصد اسپرم های HOS مثبت چه در روز 5 و چه در روز 10 در مقایسه با گروه کادمیوم- سالین گردید (P<0.0500)، اما نتوانست باعث افزایش معنی دار درصد اسپرم های دارای حرکات پیش رونده، غلظت اسپرم و نیز وزن بیضه ها در هیچ یک از روز های مطالعه گردد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که احتمال می رود هورمون گرلین به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی خود باعث حفاظت و در عین حال افزایش درصد اسپرم های دارای غشای عملکردی سالم شود که خود به عنوان پیش زمینه ای جهت افزایش درصد حرکات اسپرم ها خواهد بود. از این رو، می توان از این هورمون در جهت تعدیل اثرات حاد کادمیوم بر کیفیت اسپرم استفاده نمود.

مقدمه: کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در فعالیت های حرکتی دچار مشکل هستند. مشخصه اصلی این اختلال، نارسایی های حرکتی است. این کودکان علاوه بر مشکلات حرکتی، در حوزه های دیگر نیز با مشکلاتی مواجهند. هدف این پژوهش، بررسی و مقایسه ویژگی های عصب- روان شناختی بود که طی آن کارکرد اجرایی و توجه و عملکرد های حسی- حرکتی، زبان، حافطه و یادگیری مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: پژوهش حاضر به شیوه علی- مقایسه ای اجرا شده است. جامعه آماری شامل کلیه کودکان پیش دبستانی 6 ساله شهر اصفهان بود. آزمودنی ها شامل 50 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی و 50 کودک عادی بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه عصب- روان شناختی Connor و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون MANOVA استفاده شد.یافته ها: بین ویژگی های عصب- روان شناختی (کارکرد اجرایی و توجه و عملکردهای حسی- حرکتی، زبان، حافظه و یادگیری) کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشد و کودکان عادی، تفاوت معنی دار مشاهده شد (P<0.05 برای همه موارد).نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در حوزه های عصب-روان شناختی متفاوتند و در مقایسه با کودکان عادی در سطح پایین تری قرار دارند و مشکلات حرکتی نیمرخ عصب-روان شناختی این گروه از کودکان را تحت تاثیر قرار داده است.

مقدمه: نوکاردیا باکتری رشته ای گرم مثبت، هوازی، پارشیال اسید فاست و فرصت طلب می باشد که با ورود به دستگاه تنفسی و یا پوست آسیب دیده، بیماری عفونی خطرناکی به نام نوکاردیوزیس را ایجاد می نماید. در این مطالعه، جهت شناسایی گونه های نوکاردیا از آزمون های میکروبیولوژیک که شامل طیف وسیعی از آزمایش های بیوشیمیایی است، استفاده گردید.روش ها: بعد از جداسازی ایزوله های نوکاردیا توسط روش Paraffin baiting، با طیف وسیعی از آزمایش های بیوشیمیایی شامل رشد در محیط لیزوزیم براث، هیدرولیز اسید آمینه های زانتین، تیروزین، هیپوزانتین و کازئین، ژلاتین و اوره، احیای نیترات، رشد در دمای 45 و 35 درجه سانتی گراد، تولید اسید از کربوهیدرات ها تعیین هویت گردیدند.یافته ها: در این مطالعه با توجه به نتایج به دست آمده از آزمایش های فنوتیپی، 12 ایزوله به عنوان نوکاردیا آستروئیدس کمپلکس (63.15 درصد)، 5 ایزوله نوکاردیا سایروسرژیکا، (26.31 درصد) و 1 ایزوله نوکاردیا اوتایدیس کاویاروم (5.26 درصد) تشخیص داده شد. همچنین گونه 1 ایزوله (5.26 درصد) بر اساس آزمایش های فنوتیپی، تعیین هویت نگردید.نتیجه گیری: در این مطالعه با استفاده از آزمون های فنوتیپی چند گونه نوکاردیا از نمونه های خاک تهران جدا سازی و خالص گردید. به هر حال، با توجه به افزایش گونه های نوکاردیا در خاک و شباهت های بسیار میان ویژگی های فنوتیپی و متغیر بودن بعضی صفات آن ها، برای کسب نتایج بهتر بایستی از آزمون های فنوتیپی و ژنوتیپی بیشتری بهره گیری کرد.

مقدمه: آنتی بادی های Anti-CCp (Anti-cyclic citrullinated peptide) یکی از شاخص ترین و پیش بینی کننده ترین آزمایش تشخیصی در بیماری آرتریت روماتوئید (RA یا Rheumatoid arthritis) می باشد که وجود آن در بیماری های مختلفی مانند آرتریت پسوریازیس تا بیماری های نورودژنراتیو همچون آلزایمر گزارش شده است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه بررسی میزان آنتی بادی Anti-CCP در دو گروه بیماران مبتلا به اختلال حافظه خفیف و پیشرفته به شکل آلزایمر و همچنین مقایسه میزان آنتی بادی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید (با درجه خفیف و متوسط) و بیماران مبتلا به آلزایمر بود.روش ها: 29 بیمار مبتلا به آلزایمر، 30 مورد بیماران با تشخیص اختلال حافظه خفیف (MCI یا Mild cognitive impairment)، 44 بیمار با تشخیص آرتریت روماتوئید و 30 نفر از افراد سالم به عنوان گروه شاهد (بعد از تطابق جنس و سن) مورد مطالعه قرار گرفتند. آنتی بادی های Anti-CCP به طور کمی به وسیله یک Solid phase enzyme immunoassay kit اندازه گیری شد.یافته ها: میزان Anti-CCP (میانگین ± انحراف معیار) به طور قابل ملاحظه ای در بین بیماران مبتلا به آلزایمر (13.6±1.6) بالاتر از موارد سالم (4.2±1.1) و بیماران مبتلا به 4.8±1.3 MCI بود (P=0.0100). در بیماران مبتلا به آلزایمر، سطح سرمی Anti-CCP در 32.1 درصد موارد غیر طبیعی بود. در مقایسه با آن، سطح سرمی Anti-CCP در موارد خفیف و متوسط آرتریت روماتوئید در 95.5 درصد موارد غیر طبیعی بود. میزان تیتر آنتی بادی به شکل معنی داری در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید (54.7±4.8) بالاتر از بیماران مبتلا به آلزایمر (13.6±1.6) بود (P=0.0001).نتیجه گیری: به طور مشخص تیتر Anti-CCP در بیماران مبتلا به آلزایمر کمتر از بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید خفیف می باشد و این امر، به طور کامل با توجه به حساسیت و اختصاصیت زیاد این آنزیم در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید قابل پیش بینی است و این نشان می دهد که حتی در موارد خفیف تا متوسط در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، تیتر این آنتی بادی به عنوان نشانگر تشخیصی، قابلیت کاربرد دارد، اما در موارد خفیف اختلال حافظه، میزان تیتر این آنتی بادی تفاوت معنی داری با گروه شاهد ندارد. به هر حال، با پیشرفت روند بیماری به شکل آلزایمر، این آنتی بادی به شکل معنی داری افزایش یافت.

زردچوبه، نام عامیانه گیاه Curcuma longa، یک ادویه هندی متعلق به خانواده زنجبیل است. زردچوبه علاوه بر استفاده به عنوان ادویه و رنگ دهنده به غذا، به طور سنتی برای درمان بیماری های مختلف از جمله التهاب مفاصل، زخم معده، زردی، ترمیم زخم، تب، تروما و بیماری های پوستی نیز کاربرد داشته است. خواص دارویی و اثرات بیولوژیک زردچوبه در اصل با جزء اصلی موجود در ریزوم آن یعنی Curcumin مرتبط است. در این مقاله مکانیسم هایی که به واسطه آن، کورکومین خواص ضد سرطانی خود را القا می کند، مورد بررسی قرار گرفت. کورکومین دارای خواص آنتی اکسیدانی، ضد باکترایی، ضد قارچی، ضد ویروسی، ضد التهابی، ضد رشدی و پروآپوپتوتیک است و پتانسیل درمانی فوق العاده ای در برابر انواعی از سرطان ها دارد. کورکومین فعالیت ضد سرطانی خود را از طریق مهار مسیرهای التهابی، توقف سیکل سلولی، القای آپوپتوز و مهار آنژیوژنز و متاستاز در سلول های سرطانی، القا می کند.