مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1390 | دوره:29 | شماره:129 |تعداد مقالات:6

مقدمه: عیوب انکساری از شایع ترین شکایات چشمی افراد است که راه های درمانی متفاوتی برای آن وجود دارد. در این مطالعه، دو نوع لنز فاکیک داخل چشمی Artiflex و (ICL) Implantable Contact Lens در درمان میوپی با درجه بالا مورد مقایسه قرار گرفتند.روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که بر روی 40 چشم از 20 بیمار که به کلینیک چشم پزشکی مراجعه نموده بودند انجام شد. به صورت تصادفی در 20 چشم لنز Artiflex و در چشم مقابل آنها لنز ICL گذاشته شد. پس از 6 ماه دید اصلاح نشده، بهترین دید اصلاح شده، فشار داخل چشمی، اسپکولار میکروسکوپی، حساسیت کنتراست و بروز کاتاراکت و واکنش سلولی در اتاق قدامی در دو چشم بررسی مقایسه شد.یافته ها: در این مطالعه تفاوت آماری قابل ملاحظه ای بین دو گروه از نظر دید اصلاح نشده، بهترین دید اصلاح شده، فشار داخل چشمی، بروز کاتاراکت، حساسیت کنتراست و اسپکولار میکروسکوپی 6 ماه پس از عمل مشاهده نشد. در 40 درصد بیمارانی که لنز Artiflex داشتند واکنش سلولی در اتاق قدامی بروز کرد ولی در هیچ یک از مواردICL  این واکنش دیده نشد.نتیجه گیری: هر دو نوع لنز، لنزهای ایمن، با نتیجه قابل پیش بینی برای درمان میوپی با درجه بالا هستند و تفاوتی در نتایج این دو لنز به جز بروز بیشتر واکنش سلولی در اتاق قدامی در گروه Artiflex دیده نمی شود.

مقدمه: دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز و شایع ترین علت پلی نوروپاتی محیطی است. معاینه بالینی و الکترونوروگرافی ارزش بسیاری در تشخیص زودرس و جلوگیری از عوارض ناتوان کننده نوروپاتی دارند. هدف از این مطالعه بررسی یافته های الکترونوروگرافی در بیماران دیابتی بود.روش ها: مطالعه توصیفی - تحلیلی حاضر بر روی 103 بیمار دیابتی که جهت انجام تست های الکترونوروگرافی به یک کلینیک خصوصی مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. همه بیماران تحت معاینه نورولوژیک و الکترونوروگرافی سه عصب حرکتی مدیان، پرونئال عمقی و تیبیال و سه عصب حسی مدیان، پرونئال سطحی و سورال قرار گرفتند. در هر عصب سرعت هدایت عصب، تاخیر انتهایی و ارتفاع موج اندازه گیری شد. رفلکس H در هر دو پا در عضله سولئوس اندازه گیری شد.یافته ها: 30 نفر از افراد تحت مطالعه مبتلا به دیابت نوع I و 73 نفر مبتلا به نوع II بودند. 82 نفر مبتلا به نوروپاتی محیطی بودند. با افزایش مدت زمان بیماری، میزان بروز نوروپاتی نیز افزایش داشت. بیشترین شکایت بیماران احساس خواب رفتگی و گزگز شدن اندام ها (72 درصد) و بیشترین یافته بالینی کاهش رفلکس مچ پا (94 درصد) و حساس ترین پارامتر تشخیصی غیرطبیعی بودن رفلکس H (در 92.6 درصد) بود. به طور کلی پارامتر ارتفاع نسبت به تاخیر انتهایی حساسیت بیشتری داشت.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، تست های الکترونوروگرافی به خصوص پارامترهای سرعت هدایت عصبی شاخص های با ارزشی در تشخیص نوروپاتی دیابتی هستند.

مقدمه: سکته مغزی دومین علت مرگ در دنیا است. هدف این مطالعه بررسی سطح پروفایل چربی خون در گروهی از بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک و هموراژیک بود.روش ها: این مطالعه در سال 2007 میلادی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان روی 251 بیمار مبتلا به سکته مغزی انجام شد. سطح سرمی تری گلیسرید (TG یا Trigliceride)، کلسترول تام (TC یا Total Cholesterol)، کلسترولHDL  (High Density Lipoprotein) و کلسترول LDL (Low Density lipoprotein) در نمونه خون این افراد طی 24 ساعت اول بستری اندازه گیری شد. داده ها تحت نرم افزار SPSS و توسط آزمون های Student t-test، Mann-Whitney U آنالیز شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 69.97±10.63 سال بود. 207 بیمار مبتلا به سکته ایسکمیک و 44 بیمار مبتلا به سکته هموراژیک بودند. سطح TG در مبتلایان سکته ایسکمیک از مبتلایان سکته هموراژیک به طور معنی داری بالاتر بود (133.91±67.84 میلی گرم در دسی لیتر در مقایسه با 112.86±40.92 میلی گرم در دسی لیتر). در مبتلایان سکته هموراژیک سطح HDL نسبت به مبتلایان سکته ایسکمیک بالاتر بود (55.43±77.76 میلی گرم در دسی لیتر در مقایسه با 39.78±10.52 میلی گرم در دسی لیتر، P<0.01). سطح LDL در مبتلایان سکته هموراژیک نسبت به مبتلایان سکته‎ ایسکمیک بالاتر بود (131.36±45.98 میلی گرم در دسی لیتر در مقایسه با 116.94±40.02 میلی گرم در دسی لیتر، P<0.05). میانگین سطح کلسترول تام دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: در این مطالعه، در بیماران مبتلا به سکته هموراژیک سطح HDL و LDL نسبت به بیماران مبتلا به سکته ایسکمیک بالاتر و سطح TG در بیماران مبتلا به سکته ایسکمیک نسبت به هموراژیک بالاتر بود.

مقدمه: برای جلوگیری از پوکی استخوان در بیماران آرتریت روماتوئید (RA یا Rheumatoid Arthritis) از ترکیبات حاوی کلسیم و ویتامین D استفاده می شود. در بعضی از مطالعات، کنترل بهتر بیماری در مصرف کننده های ویتامین D دیده شده است. این مطالعه جهت بررسی اثر مصرف ویتامین D بر شاخص شدت بیماری DAS-28 یا Disease Activity Score در آرتریت روماتوئید طراحی شد.روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده (Randomized Controlled Clinical Trial) بر روی 117 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید بود. بیماران به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. افراد گروه مداخله به صورت هفتگی 50000 واحد ویتامین D و گروه شاهد علاوه بر درمان دارویی قرص دارونما دریافت کردند. سطح 25 هیدروکسی ویتامین D کلسیم، فسفر و آلکالن فسفاتاز،ESR  و اندکس DAS-28 قبل و پس از مداخله اندازه گیری شد. در پایان نتایج در هر دو گروه با هم مقایسه گردید. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری Paired t-test، Student t و برای کنترل اثر مخدوش گرها از General linear Model استفاده شد.یافته ها: دو گروه مورد مطالعه در ابتدای مطالعه تفاوت معنی دار از نظر شدت بیماری نداشتند و DAS28 آنها به ترتیب در گروه مداخله و شاهد 5.4±1.1 و 5.5±1.3 بود (P>0.05). مقایسه قبل و بعد از مداخله، کاهش تمام شاخص های بالینی و آزمایشگاهی در دو گروه را نشان داد. اگر چه مقدار کاهش در گروه مداخله بیش از شاهد بود اما این تفاوت معنی دار نبود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از ویتامین D فقط می توان به عنوان یک درمان کمکی (Adjuvant) در درمان بیماران RA استفاده کرد.

مقدمه: آرتریت روماتویید (RA یا Rheumatoid Arthritis) یک بیماری التهابی درگیر کننده عروق کوچک و متوسط پوست و سیستم عصبی محیطی است. درگیری مغزی به دنبال بیماری RA یک یافته نادر است و تاخیر در درمان آن با مرگ و میر و نقص عملکردی بالایی همراه است.گزارش مورد: آقایی 65 ساله با سابقه آرتریت روماتویید و مصرف روزانه پردنیزولون به مدت 10 سال، به دنبال سردرد منتشر نبض دار، خواب آلودگی و افت هوشیاری به بخش مراقبت های ویژه منتقل گردید و مورد مشورت نورولوژی قرار گرفت. در ابتدا بیمار همی پارزی راست به همراه فلج فاشیال مرکزی همان سمت داشت. طی مدت 72 ساعت با وجود مصرف آنتی پلاکت و آنتی کواگولان با دوز درمانی، علایم عصبی بیمار تشدید یافت و بیمار دچار همی پارزی چپ، افزایش خواب آلودگی و اختلال در Gaze افقی و عدم شناخت اطرافیان گردید. با توجه به سابقه بیماری کلاژن واسکولار و عدم وجود عوامل خطر آترواسکلروز، بیمار با شک به واسکولیت مغزی تحت درمان با پالس متیل پردنیزولون قرار گرفت. پس از دریافت دوز سوم علایم لترالیزه وی کاهش یافت، حرکات چشم طبیعی گردید و سطح هوشیاری بیمار ظرف مدت 9 روز پس از بستری بهبود یافت. تشخیص احتمالی بیمار (واسکولیت مغز) با نمای عروقی مشهود در سی تی آنژیوگرافی تایید گردید.نتیجه گیری: به نظر می رسد که درگیری سیستم عصبی مرکزی در بیماری آرتریت روماتویید نادر باشد ولی در نبود سایر علل آترواسکلروز و پیشرفت سریع علایم عصبی به همراه آنسفالوپاتی در بیماران با سابقه مثبت اختلالات کلاژن واسکولار، همواره باید این تشخیص را مدنظر قرار داد. با توجه به مرگ و میر بالای این بیماران ضمن پیگیری و رد نمودن سایر علل عفونی و عروقی، باید درمان این بیماران با پالس متیل پردنیزولون هر چه سریع تر آغاز گردد.