مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1390 | دوره:29 | شماره:146 |تعداد مقالات:7

مقدمه: انواژیناسیون به معنای فرو رفتن قسمتی از روده به داخل قسمتی دیگر می باشد. در صورتی که تشخیص و درمان انواژیناسیون به موقع صورت گیرد می توان عوارض و میزان مرگ و میر ناشی از آن را کاهش داد. این مطالعه جهت بررسی معیارهای رادیولوژی بالینی و آزمایشگاهی قابل استفاده برای شناسایی بیمارانی که با باریم انما قابل درمان نیستند، انجام شد.روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی بود که بر روی کودکانی که از سال 1388 لغایت 1389 با تشخیص انواژیناسیون به بیمارستان الزهرا (س) اصفهان مراجعه کرده بودند، انجام شد. حجم نمونه 45 نفر محاسبه شد. اطلاعات مربوط به سن، جنس، مدت شروع علایم، تب، یافته های آزمایشگاهی شامل تعداد گلبول سفید، وجود خون در مدفوع و مایع آزاد در سونوگرافی و موفقیت یا عدم موفقیت جا اندازی با باریم انما برای کلیه کودکان مورد مطالعه جمع آوری شد. اطلاعات به دست آمده بر اساس آزمون های آماری Student-t و χ2 آنالیز گردید.یافته ها: در بیماران مبتلا به انواژیناسیون وجود مایع آزاد در سونوگرافی و خون در مدفوع احتمال موفقیت باریم انما را کاهش می داد. بین وجود لکوسیتوز، تب، جنس و زمان شروع علایم با موفقیت باریم انما ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به این که وجود مایع آزاد در سونوگرافی و وجود خون در مدفوع موفقیت باریم انما در جا اندازی انواژیناسیون را کاهش داد، توصیه می شود که در صورت موفقیت آمیز نبودن باریم انما در بیمارانی که مدفوع خونی و مایع آزاد در سونوگرافی دارند تلاش مجددی برای جا اندازی با باریم انجام نشود و این بیماران کاندید انجام عمل جراحی شوند.

مقدمه: عیوب کوچک ساختاری رحم مانند سپتوم ها، میوم، پولیپ و چسبندگی ممکن است تاثیرات مهمی در لانه گزینی و باروری ایجاد کنند و باعث نتایج باروری نامطلوب و خون ریزی غیر عادی رحمی شوند. در این مطالعه اثر مداخلات درمانی با استفاده از هیستروسکوپی در بهبود نتایج باروری در زنان مبتلا به ناباروری، سقط مکرر و خون ریزی غیر طبیعی رحم مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: این مطالعه به صورت آینده نگر و مداخله ای در مدت 5 سال (88-1383) بر روی 65 نفر از زنان مراجعه کننده به بیمارستان های الزهرا (س) و سینا با شکایت نازایی اولیه و ثانویه و یا سقط مکرر که تشخیص سپتوم رحمی، میوم زیر مخاطی و چسبندگی رحمی با استفاده از هیستروسالپنگوگرافی، سونوگرافی و یا هیستروسکوپی در آن ها تایید شده بود، انجام شد. سپس با استفاده از هیستروسکوپ در این زنان متروپلاستی، میومکتومی، باز کردن چسبندگی و پولیپکتومی با نظارت لاپاراسکوپی انجام شد. بیماران از نظر بروز حاملگی و عاقبت بارداری تا یک سال پس از مطالعه پی گیری شدند.یافته ها: بهترین نتیجه درمانی از نظر حاملگی در گروه دارای سپتوم و پولیپ مشاهده شد، به طوری که در 65 درصد زنانی که متروپلاستی هیستروسکوپیک شده بودند، حاملگی رخ داد که نزدیک به 70 درصد از این افراد به حاملگی ترم و فرزند زنده دست یافتند. خون ریزی غیر طبیعی رحم بیش از سایر شکایات بهبود یافت.نتیجه گیری: اعمال جراحی هیستروسکوپیک علاوه بر این که باعث بهبود میزان باروری در زنان مبتلا به آنومالی های رحمی می شوند، با بهبود سایر علایم از جمله خو ن ریزی غیر طبیعی رحم کیفیت زندگی این افراد را افزایش می دهند.

مقدمه: هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori یا HP)، شایع ترین عفونت باکتریایی مزمن است که در اطفال می تواند باعث بروز سوء تغذیه، آنمی، ناراحتی های گوارشی و در نتیجه تاخیر رشد جسمانی و فیزیکی شود. متاسفانه در 20 درصد بیماران درمان اولیه با شکست مواجه می شود. عدم پایبندی کامل به درمان، مقاومت دارویی و عوارض جانبی متعدد ناشی از درمان، شایع ترین علل شکست درمان هستند. پروبیوتیک ها از طریق اثرات ضد باکتریایی یا کاهش عوارض ناشی از درمان باعث بهبود پایبندی بیمار به رژیم درمانی و یا افزایش ریشه کنی عفونت HP می شوند. با توجه به مطالعات بسیار کم انجام شده در مورد اثر پروبیوتیک ها در درمان عفونت HP در کودکان، در این کارآزمایی بالینی این مساله را بررسی کردیم.روش ها: 50 کودک 4 تا 14ساله که در سال 1389 به بیمارستان الزهرا (س) مراجعه کرده بودند و عفونت با HP برای آن ها ثابت شده بود در یک کارآزمایی بالینی دوسو کور در دو گروه 25 نفری تحت درمان سه داروی (آموکسی سیلین، کلاریترومایسین و امپرازول) و پروبیوتیک Protexin یا درمان سه دارویی و پلاسبو قرار گرفتند. کودکان قبل از شروع درمان، روز 14 درمان و 2 و 4 هفته پس از اتمام درمان بررسی شدند. هر گونه عارضه طی درمان ثبت شد. در ویزیت آخر برای تعیین میزان ریشه کنی عفونت، تست تنفسی اوره انجام شد. کلیه نتایج با استفاده از آزمون 2χ و آزمون دقیق فیشر بررسی گردید. یافته ها: ریشه کنی هلیکوباکتر در گروه مورد 100 درصد و در گروه شاهد 92 درصد بود که از نظر آماری این اختلاف معنی دار نبود (P=0.24).فراونی نسبی اسهال، تهوع و طعم فلزی در دهان در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کمتر بود و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. فراونی نسبی یبوست، استفراغ، درد شکم، سوزش سردل، کاهش اشتها، آروغ زدن در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کمتر بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. در گروه مورد 1.2 درصد و در گروه شاهد 3.7 درصد داروها مصرف نشده بود (P<0.001).نتیجه گیری: هر چند در این بررسی استفاده از پروبیوتیک میزان ریشه کنی HP را افزایش نداد، ولی عوارض جانبی ناشی از درمان را کاهش و پایبندی به رژیم درمانی را افزایش داد.

مقدمه: مسمومیت ها یکی از اورژانس های پزشکی می باشند و در بین علل شایع مرگ در جهان، از علل مهم و رو به افزایش مرگ و میر محسوب می شوند. در سال های اخیر، شیوع مسمومیت با مواد مخدر و مواد روان گردان از جمله آمفتامین ها به خصوص در میان افراد جوان رو به افزایش است. پیش گیری و درمان به موقع این مسمومیت ها می تواند به میزان قابل توجهی از آمار مرگ و میر در جهان بکاهد.روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی تحلیلی و آینده نگر بود. روش نمونه گیری به صورت سرشماری از مسمومین با مواد مخدر یا مواد روان گردان به تنهایی و یا توام بود.یافته ها: در مدت 6 ماه، از کل مسمومین مراجعه کننده به بخش مسمومین که 2325 نفر بودند، 542 نفر (23.3 درصد) مصرف کننده مواد مخدر، روان گردان و یا مصرف کننده توام این مواد بودند. به عبارت دیگر، مصرف کننده مواد مخدر (419 نفر)، روان گردان (98 نفر) و یا مصرف کننده توام این مواد (25 نفر) بودند. میانگین سنی در سه گروه مورد مطالعه با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشت. در هر سه گروه فراوانی مردان بیشتر از زنان بود، اما فراوانی مردان در گروهی که مصرف توام مواد داشتند از دو گروه دیگر بالاتر بود. مواد مخدر بیشتر به صورت خوراکی، مواد روان گردان استنشاقی و مصرف توام مواد بیشتر به صورت ترکیبی از روش ها به کار برده شده بود. در هر سه گروه، بیشترین نحوه مصرف به صورت عمدی بود. علایم حیاتی بدو ورود بیماران در سه گروه در محدوده طبیعی بود، اما در مواد روان گردان میانگین ضربان قلب، دمای بدن، تعداد تنفس و فشار خون، مختصری بالاتر از مواد مخدر بود. توزیع فراوانی پیایند بر اساس نوع ماده مصرفی اختلاف معنی داری نداشت و در مجموع 4 نفر فوت کردند. میانگین سنی در گروهی که دچار مرگ و میر شدند از افرادی که زنده ماندند، به طور معنی داری بالاتر بود. سه گروه از لحاظ مدت و هزینه بستری، اختلاف معنی داری نداشتند.نتیجه گیری: مواد مخدر و روان گردان درصد بالایی از علل مسمومیت را به خود اختصاص دادند که در این میان مسمومیت مواد مخدر بیشتر از روان گردان ها بود. مردان جوان بیشترین مسمومین به دنبال مصرف این مواد بودند. این مساله بر ضرورت توجه بیشتر به روش های کنترل و پیش گیری از دسترسی و مصرف این مواد توسط مردان جوان، تاکید می کند.

مقدمه: انواع مختلف دستگاه های تولید فشار مثبت راه هوایی (Continuous positive airway pressure یا CPAP) در درمان سندرم دیسترس تنفسی نوزادان به کار می رود که برای هر یک از آن ها بر اساس مکانیسم تولید فشار ویژگی ها و مزیت هایی مطرح شده است. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر کاربرد CPAP با دو دستگاه Bubble CPAP و Medijet CPAP همراه با تزریق سورفاکتانت در ساعات اولیه تولد در درمان این سندرم بود.روش ها: 44 نوزاد با سن حاملگی 29 تا 7/6 33 هفته با علایم بالینی سندرم دیسترس تنفسی که نیاز به اکسیژن با غلظت بیش از 21 درصد داشتند به صورت تصادفی در دو گروه دریافت Bubble CPAP و Medijet CPAP قرار گرفتند. در صورتی که ظرف 30 تا 60 دقیقه اول تولد با CPAP معادل 8 سانتی متر آب، برای حفظ مقادیر O2 در محدوده مورد نظر به FIO2 بیشتر از 40 درصد نیاز بود، سورفاکتانت تزریق شد و نوزاد دوباره روی CPAP قرار می گرفت. با ادامه نیاز به درمان با CPAP و FIO2 بیشتر از 30 درصد دو دوز دیگر سورفاکتانت در فواصل زمانی 12 ساعت تجویز شد. در صورت بروز علایم بالینی یا آزمایشگاهی دیسترس تنفسی نوزاد تحت تهویه مکانیکی قرار گرفت. سیر بالینی و عوارض بیماری در دو گروه با هم مقایسه شد.یافته ها: مدت زمان درمان با CPAP و دریافت اکسیژن (بر حسب ساعت) در گروه Bubble CPAP با گروه Medijet CPAP تفاوت معنی داری نداشت (به ترتیب 47±25.7 در برابر 46.7±22.4 با P=0.874 و 158.7±191.9 در برابر 144±165.9 با P=0.702). همچنین بین دو گروه از نظر نیاز به تهویه مکانیکی و دوز دوم و سوم سورفاکتانت و بروز بیماری مزمن ریوی و پنوموتوراکس تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن تعداد اندک مطالعات کارآزمایی بالینی موجود و نتایج آن ها برای اثبات تاثیر یکسان کاربرد دو روش Bubble CPAP و Medijet CPAP همزمان با تزریق سورفاکتانت در درمان سندرم دیسترس تنفسی نوزادان و بروز عوارض، مطالعات بزرگ دیگری باید انجام گیرد.