مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1389 | دوره:28 | شماره:106 |تعداد مقالات:12

مقدمه: سپسیس، بعد از عفونت های ریه و بیماری ایدز، سومین علت مرگ به دلیل عفونت بوده، با در نظر گرفتن روند رو به تزاید بروز و مشکلات متعاقب آن (از جمله شوک سپتیک) شایع ترین علت مرگ در بخش های مراقبت ویژه است. سپسیس ناشی از باکتری های گرم منفی از جمله مهم ترین علل ایجاد سپسیس می باشد و در 20 سال اخیر روند ابتلا به آن رو به افزایش بوده است. سپسیس ناشی از باسیل های گرم منفی مرگ و میر بیشتری نسبت به باکتری های دیگر دارد ولی باکتری های گرم مثبت، بی هوازی ها، قارچ ها و حتی ویروس ها نیز می توانند در زمره علت شناسی های این بیماری قرار گیرند. تعاقب وقایع پاتوفیزیولوژیک ناشی از تداخل بین عامل بیماری زای مهاجم و میزبان انسانی هنوز از جمله مسایل متنوع و ‏پیچیده به شمار می رود و به نحو کامل روشن نشده است. به ویژه این نکته حایز اهمیت است که متاسفانه مشاهدات به عمل آمده ‏در مدل های حیوانی سپسیس به سختی در مورد مدل انسانی قابل انطباق می باشد.‏ بدشگون ترین اختلال متعاقب سپسیس گرم منفی، شوک است. به نظر می رسد کاهش فشارخون همراه با سپسیس با آزادی پپتیدهای موثر بر عروق مانند برادی کینین و سروتونین و آسیب وارده بر عروق با وخامت این بیماری در ارتباط باشد. شاه‏ علامت همودینامیکی سپسیس، حالت هایپردینامیک با وجه مشخصه بالا بودن برون ده قلبی توام با پایین بودن مقاومت عروق محیطی است‏. اهداف اصلی درمانی برای بیماران مبتلا به سپسیس شامل موارد پنج گانه تشخیص به موقع و بررسی نوع پاتوژن مهاجم، حذف سریع منبع عفونت، شروع درمان ضدمیکروبی به صورت تهاجمی در مراحل اولیه، تدارک مناسب حمایت های قلبی عروقی و ریوی شامل احیا با مایعات، استفاده از منقبض کننده های عروقی و تهویه مکانیکی و در نهایت در نظر داشتن درمان های حمایتی متابولیک می باشد.فرآیند سپسیس، با در نظر گرفتن تعاریف اولیه ملاک های تشخیصی، نشانگانی سهل و ممتنع است و با وجود سادگی ‏ظاهری علت شناسی آن، هنوز حایز پیچیدگی های یک بیماری شناخته شده نسبی است. ‏هدف از این مقاله، آموزشی مروری بر آخرین فرضیات و یافته های تشخیصی و درمانی مرتبط با سپسیس می باشد.

مقدمه: انواژیناسیون در دوره نوزادی نادر است. انواژیناسیون ایلئوایلئال نیز از انواع نادر انواژیناسیون می باشد؛ به طوری که کل موارد انواژیناسیون روده باریک 10 درصد تمام موارد انواژیناسیون دوره کودکی را شامل می شود.گزارش مورد: در این گزارش، نوزادی 6 روزه معرفی می گردد که با علایم دیستانسیون شکم، استفراغ های مکرر صفراوی و دفع مدفوع خونی مراجعه نمود و پس از بررسی ،تحت لاپاراتومی تشخیصی قرارگرفت. وی با تشخیص انواژیناسیون ایلئوایلئال، بدون Lead point واضح، تحت رزکسیون و آناستوموز اولیه قرارگرفت و با حال عمومی خوب ترخیص شد.

مقدمه: میزان آسیب در زنان نسبت به مردان بیشتر است. تغییرات چرخه ای در غلظت هورمون های جنسی زنان که در طول سیکل عادت ماهیانه رخ می دهد، ممکن است در این امر نقش داشته باشد. هدف از این تحقیق، مقایسه میزان آسیب های ورزشی در مراحل مختلف سیکل عادت ماهیانه زنان ورزشکار بود.روش ها: ورزشکاران حرفه ای بیست تیم از مجموع تیم های شرکت کننده در لیگ برتر زنان در فصل 86-85 ایران (284 نفر) در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند و از بین آن ها ورزشکارانی که دچار آسیب دیدگی شدند، به عنوان نمونه های تحقیق در نظر گرفته شدند (سن 24.27±3.9 سال، قد 167±7 سانتی متر و وزن 59.8±5 کیلوگرم). اطلاعات مربوط به سیکل عادت ماهیانه و آسیب ورزشکاران از طریق فرم ثبت آسیب که توسط خود ورزشکار و پزشک تیم تکمیل می شد، جمع آوری گردید.یافته ها: میزان کل آسیب ها، آسیب اسپرین و همچنین آسیب های لیگامنت متقاطع قدامی در مرحله لوتئینی به طور معنی داری نسبت به مرحله تخمک گذاری و فولیکولی بیشتر بود (P<0.05). اما زمانی که نسبت کل آسیب های هر مرحله به تعداد روزهای آن مرحله محاسبه شد، این نسبت در مرحله تخمک گذاری بیشتر بود.نتیجه گیری: از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که میزان بروز آسیب ورزشی در زنان ورزشکار از تغییرات هورمون های جنسی سیکل عادت ماهیانه پیروی می کند. پیشنهاد می شود زنان ورزشکار برای به حداقل رساندن آسیب ها تا حد امکان از موقعیت های خطرناک در تمرین و مسابقه در مرحله وسط دوره سیکل عادت ماهیانه (تخمک گذاری) دوری کنند.

مقدمه: عفونت های قارچی در افراد دچار ضعف سیستم ایمنی، گیرندگان مغز استخوان و افراد دیابتیک شیوع چشم گیری پیدا کرده است. چنانچه هر عاملی موجب افزایش تحریک سلول های ایمنی گردد، می تواند به عنوان عوامل تقویت کننده سیستم دفاعی و در طراحی های مدل واکسن مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق از پروتئین های سیتوپلاسمی کاندیدا آلبیکنس جهت تحریک سلول های لنفوسیتی استفاده شد.روش ها: سوش مخمری کاندیدا آلبیکنس بر روی محیط GYEP کشت داده شد. سپس مخمرها به طور جداگانه از محیط کشت جمع آوری و با استفاده از گلوله شیشه ای ریز خرد شد. سوسپانسیون حاصل با دور 100000×g به مدت یک ساعت سانتریفیوژ و مایع رویی حاوی عصاره سیتوپلاسمی جدا شد. برای تعیین وزن مولکولی پروتئین ها از الکتروفورز و به منظور خالص سازی بیشتر و تهیه قطعات سیتوپلاسمی از ژل فیلتراسیون G200 استفاده شد. موش های Balb/c به پنج گروه تقسیم شدند: دو گروه به ترتیب با سلول های فعال و غیرفعال (هر دو گره همراه با ادجوانت) و سه گروه دیگر به ترتیب با ادجوانت کامل، ادجوانت ناقص و سرم فیزیولوژی حساس شدند. هفت روز پس از آخرین تزریق، موش ها کشته و طحال آن ها جدا شد. سپس سوسپانسیون لنفوسیتی تهیه و در پلیت های 96 خانه ای با آنتی ژن های به دست آمده از ژل فیلتراسیون مجاور شد. بعد از 72 ساعت، مایع رویی کشت لنفوسیت ها، جهت بررسی الگوی ترشحی جمع آوری و با تست ELISA مقادیر INF-g و IL-4 اندازه گیری شد. به منظور سنجش تحریک لنفوسیت ها از تست MTT نیز استفاده شد.یافته ها: بر اساس تست MTT، در گروه های آزمون با سوش کاندیدا تحریک لنفوسیتی صورت پذیرفت و گروه های حساس شده با سلول های فعال (Active) شاخص تحریکی بالایی داشت. بر اساس تست ELISA پروتئین های سیتوپلاسمی استخراج شده کاندیدا آلبیکنس پاسخ های ایمنی سلولی را به سمت Th1 متمایل می نماید.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد که پروتئین های سیتوپلاسمی استخراج شده می تواند به عنوان یک ماده پیشنهادی جهت بررسی های کامل در خصوص روش های تهیه مواد برای تامین سیستم ایمنی مقاوم همراه با مصونیت یا پیش گیری از عفونت های کاندیدایی، به ویژه در بیماران ایدزی و سرطانی مورد بهره برداری قرار گیرد.

مقدمه: تنگی شریان کلیوی (Renal Artery Stenosis یا RAS) یکی از علل اصلی افزایش فشارخون ثانویه می باشد و شایع ترین علت آن را آترواسکلروز تشکیل می دهد. به تازگی آنژیوپلاستی شریان کلیوی (Percutaneous Transluminal Renal Angioplasty یا RAS) روش انتخابی خوبی برای درمان این اختلال شده است. در این مطالعه نتایج این روش در نمونه ای از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه های تخصصی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ارزیابی شد.روش ها: تعداد 32 بیمار با تنگی شریان کلیوی و فشارخون مقاوم به درمان انتخاب شده، تحت عمل PTRA قرار گرفتند و سپس به مدت چهارهفته توسط متخصص قلب پی گیری شدند. پیامدهای اصلی در پی گیری شامل اندازه گیری فشارخون، تعیین عملکرد قلبی و شدت درد قفسه صدری و کراتنین سرم بود. داده ها پس از جمع آوری توسط مدل آنالیز واریانس با تکرار اندازه گیری و آزمون Friedman تحت تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: فشارخون سیستولیک به طور معنی داری از 4/199 میلی متر جیوه قبل از عمل به 2/142 میلی متر جیوه در 4 هفته بعد از عمل کاهش می یابد. این کاهش در فشارخون دیاستولیک هم از 114 میلی متر جیوه به 2/89 میلی متر جیوه مشهود بود. به طور معنی داری، کلاس عملکرد قلبی افزایش و درد قفسه سینه کاهش یافت، اما سطح کراتنین سرم تغییر معنی داری از خود نشان نداد.نتیجه گیری: PTRA یک روش سودمند برای درمان افزایش فشارخون ناشی از تنگی شریان کلیوی می باشد. این روش از طریق کاهش فعالیت سیستم رنین – آنژیوتانسین - آلدوسترون و کاهش فعالیت نوروهورمونال باعث کاهش فشارخون و مورتالیتی و موربیدیتی قلبی عروقی و بهبود عملکرد کلیوی می گردد. همچنین این روش باعث کاهش نیاز بیماران به داروهای ضدفشارخون می شود که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است.

مقدمه: یائسگی یکی از مراحل طبیعی زندگی زنان می باشد که با مشکلات عدیده ای همراه است که پوکی استخوان از شایع ترین آن ها می باشد. در پژوهش حاضر بر آن شدیم تا به بررسی مقایسه ای اثر تیبولون بر پیش گیری از استئوپروز در زنان یائسه سالم بپردازیم. تیبولون یک استرویید صناعی دارای اثرات استروژنیک، پروژستوژنیک و آندروژنیک است.روش ها: در این مطالعه، 87 نفر خانم یائسه دارای دارای شرایط مطالعه به دو گروه تقسیم شدند؛ گروه اول روزانه 5/2 میلی گرم تیبولون به همراه کلسیم - دی و گروه دوم تنها کلسیم - دی دریافت کردند. در ابتدای مطالعه و بعد از 6 ماه درمان، فاکتورهای بیوشیمیایی بازگردش استخوان (آلکالان فسفاتاز سرم و Ca/Cr ادرار) در آنان اندازه گیری شد. سنجش تراکم استخوان مهره های کمری و گردن فمور نیز در ابتدا و بعد از 9 ماه درمان توسط تکنیک جذب سنجی با انرژی دوگانه (DEXA) اندازه گیری گردید.یافته ها: در گروه تیبولون کاهش آلکالان فسفاتاز سرم و افزایش Ca/Cr ادرار معنی دار بود T–score، Z-score  و BMD  مهره های کمری و گردن فمور نیز در گروه تیبولون به صورت معنی داری افزایش یافت. مقایسه قبل و بعد از درمان فاکتورهای سنجش تراکم استخوان و معیارهای بیوشیمیایی باز گردش استخوان در گروه کلسیم - دی اختلاف معنی داری را نشان نداد. در مقایسه بین گروهی، میانگین تغییرات فاکتورهای سنجش تراکم استخوان مهره های کمری و گردن فمور و فاکتورهای بیوشیمیایی بازگردش استخوان بین گروه درمان شده با تیبولون و گروه شاهد در مرحله قبل و بعد از درمان از نظر آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: تیبولون اثرات مفیدی بر مارکرها و دانسیته استخوان دارد و مانع از دست دادن استخوان و پوکی استخوان در زنان یائسه می شود.

مقدمه: گاهی با وجود نامناسب بودن سرویکس ممکن است نیاز به القای زایمان باشد. در چنین مواردی برای آماده سازی سرویکس و ختم بارداری باید روشی مناسب و مطمئن را در نظر بگیریم. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر میزوپروستول واژینال با سوند فولی جهت آمادگی سرویکس و القای زایمان بود.روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی، بر روی 110 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از شهریور تا اسفند 87 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه میزوپروستول (49 نفر) و سوند فولی (59 نفر) تقسیم شدند. گروه اول، 25 میکروگرم میزوپروستول واژینال هر 4 ساعت حداکثر تا 6 دز دریافت کردند. در گروه دوم، سوند فولی شماره F18 و پر شده با 50 cc آب مقطر در پشت سوراخ داخلی سرویکس قرار داده شد. داده ها با نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. P<0.05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید.یافته ها: دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک، اندیکاسیون های سزارین، نتایج مادری جنینی و نتایج نوزادی یکسان بودند. زایمان طبیعی به طور معنی داری در گروه میزوپروستول بالاتر بود (8/89 در برابر 7/62 درصد، P=0.001). میانگین کل زمان زایمان به طور معنی داری در گروه میزوپروستول کوتاه تر از گروه سوند فولی بود (11.08±5.6 در برابر 13.6±16.0 ساعت، P=0.03).نتیجه گیری: در موارد نیاز به ختم بارداری و آماده نبودن سرویکس، استفاده از دو روش میزوپروستول واژینال و سوند فولی مناسب است ولی به نظر می رسد میزوپروستول مدت زمان زایمان و نیاز به سزارین را کاهش می دهد.

مقدمه: اولین گروه از باکتری ها که باید در کلنی موش های صحرایی آزمایشگاهی بررسی و از کلنی پاک گردند، باکتری های زئونوز می باشند. این باکتری ها سلامت پرسنل، محققین و حیوانات را به خطر انداخته، ممکن است به نتایج آزمایش ها نیز آسیب بزنند. در این تحقیق سه کلنی از موش های صحرایی متعارف برای یافتن پنج باکتری زئونوز  Salmonella typhimurium، Salmonella enteritidis، Streptobacillus moniliformis، Pasteurella pneumotropica و Streptococcus pneumonia مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: جمیعت مورد مطالعه، 60 سر موش صحرایی از سه نژاد Sprague Dawley، Wistar  و NMRI از سنین 4-3، 8 و 25 هفتگی بودند. حیوانات به طور تصادفی و به تعداد مساوی ازجنس نر و ماده انتخاب و به سه گروه 20 تایی برای هر کدام از نژادها تقسیم شدند. تعداد 240 نمونه از قسمت های نازوفرنکس (n=120)، سکوم (n=60) و کبد (n=60) حیوانات مذکور تهیه و کشت باکتریایی از آن ها انجام گرفت.یافته ها: باکتری های زئونوز پیش گفته در هیچ کدام از 240 نمونه مورد آزمایش وجود نداشت. با این حال، در 1/82 درصد از نمونه ها باکتری هایی که تحت شرایط معمول غیر بیماری زا هستند، یافت شد که به طور عمده Escherichia coli، Bacillus spp، Streptococcus spp و Enterobacter spp تشخیص داده شدند. اختلاف معنی داری در میزان آلودگی به باکتری های غیر زئونوز در گروه سنی 4-3 هفتگی با گروه سنی 8 هفتگی وجود نداشت ولی بین این دو گروه با گروه سنی 25 هفتگی در سه نژاد مورد مطالعه اختلاف معنی داری مشاهده گردید (P<0.001).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه پیشنهاد می نماید که استفاده از این حیوانات، تهدیدی برای سلامت پرسنل و انجام تحقیقات به واسطه باکتری های زئونوز یاد شده ایجاد نمی کند.