مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1389 | دوره:28 | شماره:116 |تعداد مقالات:18

مقدمه: سالمونلوزیس یکی از معضلات بهداشتی جوامع بشری به حساب می آید. با وجود این اهمیت، درمان دارویی سالمونلوزیس محدود به بیماری حاد و تب تیفوئید است. امروزه، پس از شناسایی اولین سویه مقاوم سالمونلا، گزارش های مبنی بر وجود انواع مقاومت های دارویی و به خصوص بتالاکتامازهای وسیع الطیف از سراسر دنیا ارایه می شود.روش ها: ابتدا با روش انتشار از دیسک، حساسیت دارویی سویه های آن ها بررسی شد، سپس توسط روش E-test، MIC موارد مقاوم تعیین گردید. با استفاده از دیسک های ESBL جهت بررسی آنزیم بتالاکتاماز به روش Double disk، وجود بتالاکتاماز در انواع مقاوم تعیین شد و این مقاومت ها با استفاده از روش PCR و پرایمر یونیورسال، مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در 60 سویه، مقاومت به حداقل یک آنتی بیوتیک وجود داشت. از این میان، 45 سویه واجد مقاومت چندگانه دارویی بود. بیشترین مقاومت نسبت به آمپی سیلین دیده شد، این در حالی بود که هیچ مقاومتی نسبت به ایمی پنم و سیپروفلوکساسین وجود نداشت که این نتایج توسط نتایج E-test تایید شد. نتایج بررسی ESBL ها حاکی از وجود 5 مورد مقاومت به سفوتاکسیم بود. در مورد ایزوله های مقاوم، 2 مورد واجد قطعه ژنی پلاسمیدی Bla-ctx-m-type بود.نتیجه گیری: جداسازی مقاومت چند دارویی در سالمونلاهای ایزوله شده و اثبات وجود بتالاکتامازهای وسیع الطیف در انواع مقاوم، توجه ویژه به مصرف سفالوسپورین های وسیع الطیف و بررسی های گسترده را در سطح ملی خاطر نشان می سازد.

مقدمه: هیپرلیپیدمی در بیماران پیوند کلیه شایع است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر داروی ازتیمیب بر پروفایل چربی و عملکرد کلیه در بیماران پیوندی و بررسی عوارض این دارو در آنان بود.روش ها: این کارآزمایی بالینی از آبان ماه 1385 تا دی ماه 1387 در یک مرکز خصوصی نفرولوژی در اصفهان انجام شد. جمعیت مورد مطالعه، بیماران پیوند کلیه مراجعه کننده به این مرکز بودند (450 نفر). بر اساس معیارهای ورود، 78 نفر از بیماران انتخاب شدند و ازتیمیب به برنامه درمانی قبلی آن ها اضافه شد و بیماران در سه گروه قرار گرفتند. گروه E، فقط ازتیمیب، گروه ES ازتیمیب و استاتین و گروه EG ازتیمیب و جم فیبروزیل دریافت کردند. بیماران، قبل از مداخله، سه و شش ماه پس از آن مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: در نهایت، 61 بیمار با میانگین سنی 49±12.3 سال در سه گروه بررسی شدند. تری گلیسرید، سه و شش ماه پس از مداخله در گروه E و ES به طور قابل توجهی کاهش یافت. کلسترول سه و شش ماه پس از مداخله در سه گروه به میزان قابل توجهی کاهش داشت. طی مطالعه، هیچ موردی از پس زدن پیوند دیده نشد. میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) در سه گروه افزایش یافت ولی قابل توجه نبود (P>0.05).نتیجه گیری: ازتیمیب داروی موثر و ایمن در درمان هیپرلیپیدمی بیماران پیوند کلیه می باشد و این دارو به شکل تک درمانی و درمان ترکیبی با استاتین یا فیبرات، قادر به کاهش کلسترول و به شکل تک درمانی و درمان ترکیبی با استاتین، قادر به کاهش تری گلیسرید به میزان قابل توجه می باشد.

مقدمه: بیماری عروق کرونر از علل مهم مرگ و میر و معلولیت در سراسر جهان است. مقاومت به آسپرین از علل مهم شکست درمانی در کسانی محسوب می شود که علیرغم دریافت آسپرین حوادث آترواسکلروتیک را تجربه می کنند. مطالعات متعدد میزان مقاومت به آسپرین را 60-5 درصد گزارش کرده اند. با توجه به تنوع آمار گزارش شده در این زمینه، مطالعه در بیماران ایرانی دریافت کننده آسپرین طراحی شد. همچنین برای اولین بار ارتباط مقاومت به آسپرین با شدت درگیری عروق کرونر در این مطالعه سنجیده شده است.روش ها: در یک مطالعه مقطعی 170 بیمار که وجود بیماری عروق کرونر در آنها به اثبات رسید شرکت کردند. دو سی سی نمونه ادراری از هر بیمار گرفته شد. یک پرسشنامه که شامل سوالاتی در زمینه فشارخون، دیابت، چربی خون و سیگار بود، تکمیل و سطح ترمبوکسان B2 ادراری جهت هر بیمار دو بار به صورت مجزا به روش ELISA سنجیده شد. شدت درگیری عروق کرونر با روش Gensini Modified و دادن امتیاز به هر بیمار محاسبه شد. اطلاعات با روش General linear model توسط SPSS16 مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: 75.3 درصد از افراد مورد مطالعه به آسپرین مقاوم بودند. ارتباط معنی داری میان مقاومت به آسپرین و شدت درگیری عروق کرونر وجود داشت (P<0.001). همچنین مطالعه ما نشان داد که زنان بیشتر به آسپرین مقاوم بودند. (P=0.003) ارتباط معنی داری میان وجود دیابت در بیماران و مقاومت به آسپرین دیده شد. (P=0.023).بحث و نتیجه گیری: مطالعه ما که در گروهی از بیماران ایرانی انجام شده مقاومت به آسپرین را 75.3 درصد گزارش کرده است که یکی از بیشترین آمار گزارش شده در مطالعات انجام شده در این زمینه بود. همچنین افرادی که بیماری عروق کرونر شدیدتری داشتند بیشتر به آسپرین مقاوم بودند.

مقدمه: در مطالعات تجربی و بالینی، پس از انجام  Percutanouse coronary angioplasty((PCI، چه در فاز اولیه و چه در فاز دیررس، بهبودی عملکرد دیاستولی (LV) Left ventricle اتفاق می افتد. از آن جا که فلوی دیاستولی میترال، که توسطPulse wave  (PW) اندازه گیری می شود، محدودیت هایی دارد، به تازگی از (TDI) Tissue doppler imaging که یک روش ساده، حساس و ارزان قیمت می باشد، برای ارزیابی عملکرد دیاستولی بطن چپ استفاده می شود که وابسته به عوامل مخدوش کننده ای مثل تعداد ضربان قلب نیست.روش ها: 40 نفر از بیماران کاندید آنژیوپلاستی به علت تنگی شدید  Left anterior desending((LAD انتخاب شدند و همگی تحت آنژیوپلاستی و گذاشتن Stent قرار گرفتند. همه بیماران قبل از آنژیوپلاستی و یک ماه پس از آن تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند. پارامترهای داپلر معمولی شامل E wave deceleration time، A velocity و E velocity و پارامترهای TDI شامل Aa velocity، Ea velocity و Sa velocity اندازه گیری شد. داده های قبل و بعد از PCI با هم مقایسه شدند.یافته ها: پس از PCI در داپلر معمولی فقط E wave deceleration time به صورت معنی دار بهبود یافت ولی پارامترهای دیگر شامل A velocity و E velocity تغییر معنی دار نداشت. از بین پارامترهای TDI نیز Aa velocity و Ea velocity در ناحیه سپتوم به طور معنی داری بهبود یافت ولی Sa velocity ناحیه سپتوم با وجود افزایش، از نظر آماری معنی دار نبود. بهبود مشخص در Ea velocity در ناحیه لترال اتفاق افتاد؛ Sa velocity و Aa velocity بهبود یافت ولی از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر (Coronary artery disease) عملکرد سیستولی و دیاستولی مختل می شود که به راحتی می توان آن را توسط TDI تشخیص داد؛ اگر چه اختلال عملکرد سیستولی پس از PCI باقی می ماند، ولی عملکرد دیاستولی به صورت مشخص بعد از آنژیوپلاستی بهبود می یابد. مطالعه ما نشان داد که پس از PCI عملکرد دیاستولی بطن چپ بهبود می یابد و این بهبودی در طول زمان اتفاق می افتد. بر خلاف مطالعات قبلی، این مطالعه نشان داد که Aa velocity یک ماه پس از رواسکولاریزاسیون به طور معنی داری بهبود می یابد.

مقدمه: نزدیک به دو سوم افرادی که مبتلا به دیابت نوع دو هستند، درجاتی از کبد چرب را نشان می دهند که ممکن است باعث ایجاد عوارضی در بیماران شود. در این مطالعه، تاثیر سالسالات بر بهبود علایم کبد چرب و هم زمان ارتباط کبد چرب با نشانه های سندرم متابولیک در جامعه دارای اختلال قند بررسی شده است.روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده دو سو کور در دو گروه بیماران مبتلا به دیابت تازه تشخیص داده شده و افراد پیش دیابتی انجام شده است. بیماران پس از بررسی اولیه آزمایشگاهی و سونوگرافی به صورت تصادفی در دو بازوی مطالعه جای گذاری شدند. در بازوی اول روزانه سه گرم سالسالات و در بازوی دوم دارونما برای سی روز تجویز گردید.یافته ها: از بین 46 نفر بیمار مبتلا به دیابت، 34 نفر (74 درصد) دچار کبد چرب بودند؛ ابتلا به این عارضه در بین 113 نفر فرد پیش دیابتی نیز 75 درصد نمونه ها (86 نفر) را شامل می شد. فراوانی نسبی درجات کبد چرب بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. میانگین AST در افراد با کبد چرب مبتلا به دیابت (23±7 IU/dl) و افراد بدون کبد چرب (18±3 IU/dl) تفاوت معنی داری داشت (P<0.05). تفاوت تغییر ترانس آمنیازها قبل و بعد از مداخله، چه در گروه بیماران پیش دیابت و چه در گروه مبتلا به دیابت، بین دریافت کنندگان دارو و دریافت کنندگان دارونما تفاوتی را نشان نداد.نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان حدس زد که اگر دیابت را ادامه منطقی روند پاتوژنزی بدانیم که قبل از آن پیش دیابت است، به احتمال قوی، کبد چرب قبل از این مرحله شکل گرفته است. این مطالعه نتوانست نشان دهد که تجویز سالسالات با دوز سه گرم روزانه در درمان کبد چرب بیماران پیش دیابت و مبتلا به دیابت اثر دارد.

مقدمه: اختلالات هموروئیدال از بیماری های شایع است. روش های درمان هموروئید با جراحی شامل چند روش باز یا بسته است که در بین این ها روش جراحی باز Milligan morgan hemorrhoidectomy (MMH) به طور شایع در اکثر کشورها مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله روش جدیدی جهت هموروئیدکتومی ارائه شد که در این روش با Primary ligation عروق هموروئیدال قبل از رزکشن بافت هموروئید، میزان خون ریزی حین عمل کاهش می یابد.روش ها: بیماران مبتلا به هموروئید درجه IV و III به صورت تصادفی در دو گروه 31 نفره مورد و شاهد تقسیم بندی شدند و همه موارد توسط یک جراح مورد جراحی قرار گرفتند. گروه مورد به روش جدید و گروه شاهد به روش سنتی MMH جراحی شدند. میزان خون ریزی حین عمل و وجود یا عدم احتباس ادراری بعد از عمل برای هر بیمار جداگانه مشخص و ثبت شد.یافته ها: در گروه مورد میانگین تعداد گاز خونی شده در حین عمل 2.1±0.9 و در گروه شاهد 4.4±1.5 عدد به دست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). میزان احتباس ادراری در گروه مورد 3 نفر (9.7 درصد) و در گروه شاهد 1 نفر (3.2 درصد) بود که اگرچه در گروه مورد این تعداد بیشتر بود ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (P=0.31).نتیجه گیری: میزان خون ریزی حین عمل در روش جدید کمتر از روش سنتی MMH بود (بیش از 50 درصد). این روش باعث کاهش خون ریزی بیمار حین عمل می شود و می تواند باعث کاهش طول مدت عمل و رزکشن بهتر بافت به علت دید بهتر جراح شود.

مقدمه: با توجه به این که اندوفتالمیت از مهم ترین عوارض پس از عمل جراحی کاتاراکت می باشد و در صورت رخداد می تواند عوارض متعدد چشمی از قبیل کاهش شدید بینایی و یا حتی از دست رفتن بینایی ایجاد کند، به کارگیری روش هایی در جهت کاهش این مشکل از اهمیت به سزایی برخوردار است.روش ها: در این کارآزمایی بالینی آینده نگر، جامعه هدف بیماران دچار انواع مختلف کاتاراکت مراجعه کننده به بیمارستان فیض و کلینیک صدرا بودند. سن و جنس افراد و میزان بروز اندوفتالمیت در آنان ثبت گردید. قابل ذکر است که کلیه موارد جراحی توسط یک روش جراحی (فیکوامولسیفیکاسیون) انجام گرفت. در همه بیماران شستشو و استریل کردن پلک ها با استفاده از قطره رقیق شده بتادین و شیوه استریل سازی Prep and drep در اتاق عمل به یک طریق انجام پذیرفت. در گروه مورد به بیماران داروی سفوروکسیم تزریق گردید و به گروه شاهد دارویی تزریق نشد. جهت مقایسه فراوانی نسبی (بروز) عفونت اندوفتالمیت در 2 گروه از آزمون c2 و در صورت نیاز از آزمون دقیق فیشر استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه 11500 بیمار بررسی شدند. 5958 نفر از این بیماران آنتی بیوتیک دریافت کردند. 5542 بیمار نیز آنتی بیوتیک دریافت نکردند. در طی این مطالعه 7 بیمار (21.9 درصد) از بیماران مبتلا به اندوفتالمیت، آنتی بیوتیک دریافت کردند، در حالی که 25 بیمار (78.1 درصد) از بیماران مبتلا به اندوفتالمیت، آنتی بیوتیک دریافت نکرده بودند. آزمون دقیق فیشر نشان داد که میزان فراوانی اندوفتالمیت بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری داشته است (0.001=P).نتیجه گیری: فراوانی اندوفتالمیت در بیماران مبتلا به کاتاراکت که تحت عمل جراحی فیکو قرار گرفته، آنتی بیوتیک سفوروکسیم دریافت کردند، به طور معنی داری کمتر از بیماران مبتلا به کاتاراکتی بود که تحت عمل جراحی فیکو قرار گرفتند ولی انتی بیوتیک دریافت نکردند؛ بر این اساس، تزریق سفوروکسیم داخل اتاق قدامی چشم در پیش گیری از اندوفتالمیت بسیار موثر بوده است.

مقدمه: با توجه به این که بسیاری از زنان در طول عمر خود تجربه ای از دردهای پستانی دارند که سبب بروز اضطراب در آن ها می شود، در این مطالعه سعی داشتیم حساسیت و ویژگی روش های غیرتهاجمی سونوگرافی و ماموگرافی را در تشخیص بدخیمی ها در زنان با درد پستان بررسی کنیم.روش ها: در این مطالعه، 74 بیمار زن که از درد پستان شاکی بودند و پزشک برای آن ها انجام ماموگرافی و سونوگرافی هم زمان را تجویز کرده بود، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات حاصل از انجام ماموگرافی و سونوگرافی این زنان با نتیجه Fine needle aspiration ( (FNAآن ها مورد مقایسه قرار گرفت و حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی این روش ها اندازه گیری شد.یافته ها: از کل بیماران مورد بررسی تنها 3 مورد در FNA مبتلا به بدخیمی پستان بودند. در این مطالعه، حساسیت و ویژگی ماموگرافی به ترتیب 100 و 98.2 درصد و حساسیت و ویژگی سونوگرافی به ترتیب 67 و 97.2 درصد به دست آمد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهند که سونوگرافی و ماموگرافی در مواردی که شک قوی به وجود سرطان پستان وجود دارد، روش های مناسب جایگزین برای FNA نیستند و در این موارد انجام بیوپسی ضروری است.

مقدمه: ریسک افزایش سل فعال یک معضل مهم سلامت در بین بیماران تحت همودیالیز است. از تست پوستی توبرکولین (TST) جهت تشخیص عفونت با توبرکلوزیس استفاده می شود. در برخی از موارد، وقوع اورمی در این بیماران باعث ایجاد انرژی پوستی می گردد که دقت و درستی تست را کاهش می دهد. هدف از این مطالعه، تشخیص واکنش مثبت TST و شیوع پدیده بوستر در تست TST سه مرحله ای در بیماران تحت درمان با همودیالیز بود.روش ها: 74 بیمار در مراکز همودیالیز الزهرا (س) و زهرای مرضیه (س) اصفهان تحت آزمایش قرار گرفتند. جهت تشخیص فراوانی پدیده بوستر، بیماران با نتیجه ایندوراسیون کمتر از 10 میلی متر یک و چهار هفته پس از تست اولیه تحت TST مجدد قرار گرفتند.یافته ها: در تست اولیه، 12 بیمار (16.2 درصد) واکنش توبرکولین مثبت (ایندوراسیون بیشتر از 10 میلی متر) نشان دادند. 8 بیمار (10.8 درصد) TST مثبت پس از تست ثانویه و 6 نفر (8.1 درصد) پس از تست سوم به این تعداد اضافه شدند. پدیده بوستر در 24 درصد از بیماران تشخیص داده شد. ارتباط واضحی بین مثبت بودن بوستر و کم خونی وجود داشت. هیچ گونه ارتباطی بین مثبت بودن بوستر با سن، جنس، سطح سرمی آلبومین، نسبت کاهش اوره و شاخص موفق بودن دیالیز (KT/V) وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: با توجه به اهمیت تشخیص سل در بیماران تحت همودیالیز، نتایج این مطالعه، ارزش تست پوستی TST سه مرحله ای را در بیماران تحت همودیالیز تایید می کند. از آن جایی که TST تستی ساده و ارزان است، به نظر می رسد در بیماران کاندید پیوند کلیه مفید باشد.

مقدمه: هدف مطالعه حاضر تعیین و مقایسه توزیع فراوانی نماهای رادیوگرافی قفسه سینه در بیماران مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت و اسمیر منفی بود.روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی با بررسی پرونده های 142 بیمار مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت و منفی به صورت همه شماری اجرا گردید. پرونده ها از نظر اطلاعات فردی، نتیجه رنگ آمیزی اسید فاست خلط و همچنین گرافی قفسه صدری بیماران بررسی شد و نتایج آن از نظر منطقه درگیر ریه ها و همچنین نوع درگیری ثبت گردید. سپس، اطلاعات جمع آوری شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی بیماران 46.46±20.51 سال بود؛60 نفر مرد (42.3 درصد) و 82 نفر زن (57.7 درصد) بودند. همچنین 53 نفر (37.3 درصد) از بیماران ایرانی و 89 نفر (62.7 درصد) افغانی بودند. از میان بیماران بررسی شده، 81 مورد (57 درصد) بیمار سل ریوی اسمیر مثبت و 61 مورد (43 درصد) بیمار سل ریوی اسمیر منفی بودند. میانگین سنی (P=0.51)، توزیع جنسی (0.2=P؛ 1.68 =c2) و توزیع بیماران بر حسب ملیت (P=0.54؛ 0.38 =c2) در دو گروه بیماران اسمیر مثبت و اسمیر منفی معنی دار نبود. همچنین تفاوت معنی دار آماری از نظر منطقه درگیر (0.8 =P؛ 0.94 =c2) و نوع درگیری (0.12=P؛ 12.88=c2) مشاهده نشد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، تفاوتی در بین بیماران اسمیر مثبت و اسمیر منفی از نظر یافته های رادیوگرافی قفسه سینه مشاهده نشد.

مقدمه: پریتونیت مهم ترین عارضه دیالیز صفاقی است. شایع ترین علت پریتونیت عفونت محل خروج کاتتر است. تاکنون مطالعات متعددی تاثیر پروفیلاکتیک مصرف موضعی موپیروسین در محل خروجی کاتتر را بر بروز پریتونیت اثبات کرده است. با توجه به گزارش مقاومت دارویی نسبت به موپیروسین در چند مطالعه و نیز بروز موارد عفونت خروجی کاتتر با ارگانیسم های گرم منفی، این مطالعه جهت مقایسه اثر پیش گیری کننده جنتامایسین با موپیروسین بر روی بروز پریتونیت و عفونت های محل خروجی کاتتر در بیماران تحت دیالیز صفاقی انجام شد.روش ها: در این کارآزمایی بالینی شاهددار دو سو کور، 121 بیمار تحت دیالیز صفاقی در دو گروه دریافت کننده پماد جنتامایسین و موپیروسین به مدت 6 ماه از نظر بروز پریتونیت و عفونت محل خروج کاتتر بررسی شدند. اطلاعات به دست آمده به وسیله نرم افزار SPSS با آزمون های آماری c2، Student-t و Logistic regression مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: پس از 6 ماه، 8 مورد پریتونیت در گروه جنتامایسین گزارش شد؛ در حالی که هیچ موردی از پریتونیت در دریافت کنندگان موپیروسین دیده نشد (P=0.03). عفونت محل خروجی کاتتر در گروه جنتامایسین در ماه های چهارم و پنجم 4.2 و 3.3 برابر گروه موپیروسین بود (P=0.0001).نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده، پماد جنتامایسین 0.1 درصد در مقایسه با پماد موپیروسین 2 درصد در پیش گیری از عفونت محل خروجی کاتتر و کاهش بروز پریتونیت موثر نبوده است و به عنوان جایگزین توصیه نمی گردد.

مقدمه: ناباروری یکی از مشکلات شایع در جواع مختلف است که بروز آن سبب ایجاد اضطراب و نگرانی در زنان مبتلا به آن می شود. این مطالعه جهت بررسی علل ناباروری در افرادی تحت لاپارسکوپی تشخیصی قرار گرفته بودند، انجام شد.روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 300 پرونده از مراجعینی که با شکایت ناباروری در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان تحت لاپاروسکوپی قرار گرفته بودند، انجام شد. اطلاعات جمع آوری شده از پرونده ها در چک لیست هایی ثبت و سپس در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: بیشترین فراوانی را در بین بیماران مطالعه شده، گروه سنی 30-21 سال با درصد فراوانی 56.3 درصد و کمترین فراوانی را گروه سنی بزرگ تر از 40 سال با درصد فراوانی 3.1 درصد داشت. 63 درصد افراد مورد مطالعه مبتلا به ناباروری اولیه بودند. در 28.3 درصد از بیماران مورد مطالعه هیچ علتی در لاپاراسکوپی برای ناباروری تشخیص داده نشده و به عنوان طبیعی گزارش شده بود. فراوان ترین علت شناخته شده ناباروری در کل بیمارانی که تحت لاپاروسکوپی قرار گرفته بودند، انسداد لوله با فراوانی 19 درصد و پس از آن چسبندگی با فراوانی 12.6 درصد بود و کمترین فراوانی مربوط به اندومتریوز (2.3 درصد) بود.نتیجه گیری: به طور کلی فراوان ترین علت ناباروری انسداد و چسبندگی لوله بوده که لاپاراسکوپی روش استاندارد طلایی برای تشخیص آن است. پس به نظر می رسد، استفاده از لاپاراسکوپی در تشخیص علت ناباروری روشی مفید و مطمئن باشد. به علاوه، با توجه به این که عفونت لگنی از علل شایع ایجاد انسداد لوله های فالوپ است، آموزش افراد جامعه جهت پیش گیری از بروز این عفونت می تواند یکی از راه های کاهش شیوع ناباروری باشد.

مقدمه: با توجه به این که ازدواج های فامیلی دارای شیوع به نسبت بالایی در کشور ما می باشد و این ازدواج ها تاثیر قابل توجهی در بالا بردن شیوع عقب ماندگی های ذهنی دارد، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ازدواج های فامیلی بر عقب ماندگی ذهنی کودکان انجام گردید.روش ها: در یک مطالعه مورد شاهدی که در سطح مناطق روستایی شهرستان خمینی شهر اصفهان در سال 1388 انجام شد، 206 بیمار مبتلا به عقب ماندگی ذهنی و 412 شاهد که از نظر سن و جنس همسان شده بودند، از روستای مشابه با هر بیمار انتخاب گردیدند. با مراجعه مستقیم پژوهشگر به تک تک روستاها و مصاحبه با والدین کودکان عقب مانده ذهنی و همچنین مصاحبه چهره به چهره با افراد شاهد، اطلاعات مربوط به عوامل مرتبط جمع آوری شد.یافته ها: در حالی که ازدواج والدین در 133 نفر (64.6 درصد) از گروه بیماران، ازدواج فامیلی بود، این میزان در گروه شاهد 128 نفر (31.1 درصد) به دست آمد و تفاوت مشاهده شده از نظر آماری نیز معنی دار بود (P<0.001). از میان همه عوامل مورد بررسی، تشنج در بدو تولد، سابقه فامیلی، استرس شدید در بارداری، سواد مادر، سواد پدر و ازدواج فامیلی به ترتیب با نسبت شانس (دامنه اطمینان 95 درصد) 12 (11.2-15.5)، 8.7 (4.7-16)، 7.8 (4-17)، 4.4 (2.6-12)، 3.8 (1.2-6.5) و 2 (1.4-2.4) خطر اتفاق افتادن عقب ماندگی ذهنی را افزایش می داد.نتیجه گیری: در این مطالعه، ازدواج فامیلی تاثیری معنی دار در عقب ماندگی ذهنی فرزندان داشت که این مطلب با یافته های بسیاری از مطالعات قبلی هم خوان است. این موضوع بیان کننده نقش بسیار مهم و ارزنده مشاوره ژنتیک در قبل از ازدواج می باشد.

مقدمه: وجود قارچ در دستگاه تنفس فوقانی اغلب بعد از عمل جراحی و آزمایش بافت شناسی و کشت نمونه ها تشخیص داده می شود. در این گزارش، یک مورد عفونت قارچی (موکورمایکوزیس) از ساب گلویت و تراشه بیمار دیابتی معرفی می شود.گزارش مورد: خانم 24 ساله ای با سابقه دیابت، از حدود 3 روز قبل دچار گلودرد و گرفتگی صدا شده، با دیسترس تنفسی و استریدور شدید تحت عمل تراکئوستومی اورژانس قرار گرفت. هنگام عمل، جراح متوجه ضایعات سفید رنگ پنیری شکل در تراشه شد که به پاتولوژی ارسال گردید و تشخیص موکورمایکوزیس برای بیمار داده شد. بیمار تحت عمل لارنگوسکپی مستقیم و دبریدمان کامل ضایعات تراشه به همراه آمفوتریسین B و مراقبت های شدید قرار گرفت که پس از 6 هفته، حال عمومی بیمار بهبود یافت و ترشحات قهوه ای از تراشه قطع شد.نتیجه گیری: در بسیاری از بیماران با ضعف سیستم ایمنی (مانند دیابت)، هرگاه مخاط دستگاه تنفسی به وسیله عوامل عفونی (باکتری یا ویروس) یا آلرژی تحت تاثیر قرار گیرد، شرایط مساعدی برای عفونت های فرصت طلب قارچی موکومایکوزیس فراهم می شود که نباید دور از ذهن بماند.