مقدمه: انتروکوکها از عوامل مهم عفونت دستگاه ادراری هستند که مقاومت آنتی بیوتیکی بالایی دارند، این مطالعه تعیین فراوانی ژن هایermA, B, C در انتروکوکهای مقاوم به اریترومایسین جدا شده از نمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستانهای آموزشی شهر قزوین و تهران را هدف قرار داده است.روش کار: در این مطالعه اپیدمیولوژی- توصیفی که از سال 1391-1392 در دو بیمارستان آموزشی در قزوین و سه بیمارستان در تهران صورت گرفت، تعداد 165 ایزوله انتروکوک مورد مطالعه قرار داده شدند، مقاومت به اریترومایسین با روش انتشار دیسک و رقت سازی در آگار برای تعیین حداقل غلظت مهاری (MIC) بر اساس استانداردهای (Standard Institute Clinical and Laboratory) CLSI تعیین گردید و با انجام PCR حضور ژنهای ermA, B, C بررسی شدند.نتایج: از بین 165 ایزوله انتروکوک 142 ایزوله (86%) انتروکوکوس فکالیس و 23 ایزوله (13.9%) انتروکوکوس فاسیوم بودند. نتایج تست های حساسیت دارویی نشان داد که در مجموع 158 (95%) ایزوله ها دارای مقاومت و یا حساسیت حد واسط نسبت به اریترومایسین بوده و همچنین نتایج نشانگر قرابت معنادار نتایج حاصل از دیسک دیفیوژن با آگار دایلوشن بود. از مجموع 165 سویه مورد مطالعه تعداد 147 (89%) ایزوله مقاوم به اریترومایسین (MIC≥8mg/ml) و 11 (6.6%) ایزوله دارای مقاومت حد واسط(MIC1-4mg/ml) و 7 (4.2%) ایزوله حساس به اریترومایسین(MIC≤0.5m g/ml) بودند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ژنهایermA, B, C در سویه های مقاوم به اریترومایسین انتروکوک از شیوع بالایی برخوردار بوده و فراوان ترین ژن عامل مقاومت ژن ermB می باشد.