مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1392 | دوره:56 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

مقدمه: نا امنی غذایی به عنوان فراهم کردن غذای کافی به طور نامحدود یا نا مطمئن در همه اوقات برای یک زندگی فعال و سالم تعریف می شود سرطان به عنوان بیماری ناتوان کننده و کاهنده طول عمر، موجب لطمه های فردی و اجتماعی بسیار می گردد. مطالعات اخیر بیانگر شیوع گسترده ناامنی غذایی در مناطق مختلف ایران است. هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت ناامنی غذایی و برخی عوامل اجتماعی اقتصادی موثر در بیماران مبتلا به سرطان های گوارش فوقانی شامل سرطان های مری و معده است.روش کار: مطالعه به صورت توصیفی مقطعی بر 120 بیمار (72 مرد و 48 زن با میانگین سنی 60.23 سال) مبتلا به سرطان های گوارش فوقانی بستری شده در انستیتو کانسر ایران در سال 1390 انجام شد. مشخصات عمومی و اجتماعی اقتصادی و وضعیت ناامنی غذایی به ترتیب با استفاده از پرسش نامه های عمومی عوامل اجتماعی اقتصادی بیمار و پرسش نامه وضعیت امنیت غذایی خانوار USDA بررسی شدند. تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار های SPSS و Stata11SE انجام شد.نتایج: درصد ناامنی غذایی در جمعیت مورد مطالعه 69.17% بود. بین متغیرهای داشتن کودک زیر 18 سال و سطح اقتصادی پایین با ناامنی غذایی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به درصد بالاتر ناامنی غذایی در بیماران مبتلا به سرطان های گوارش فوقانی نسبت به افراد جامعه، می توان گفت که ناامنی غذایی احتمال بروز سرطان های گوارش فوقانی را در جمعیت ایرانی افزایش می دهد. لذا، کاهش ناامنی غذایی ممکن است در کاهش بروز این نوع سرطان ها موثر باشد.

مقدمه: بالاترین آمار کشوری بیماری تب کریمه کنگو مربوط به استان سیستان و بلوچستان است. از طرفی نظام مراقبت این بیماری از مهمترین راهکارها کنترل بیماری در جامعه می باشد. پزشکان عمومی به عنوان اولین سطوح برخورد کننده با بیماران مبتلا به تب کریمه کنگو نقش اساسی در اجرای صحیح نظام مراقبت بیماری را دارند. هدف از این مطالعه بررسی میزان آگاهی پزشکان عمومی شاغل در زاهدان در رابطه با نظام مراقبت بیماری مذکور است.روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است و کلیه پزشکان عمومی شاغل در شهرستان زاهدان در سال 1390 مورد مطالعه قرار گرفتند. برای ارزیابی میزان آگاهی پزشکان در ارتباط با نظام مراقبت بیماری تب کریمه کنگو از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. اطلاعات با استفاده از آزمون های کای دو، همبستگی پیرسون و تی تحلیل شدند.نتایج: از بین 112 پزشک شرکت کننده 42.9% اطلاعات ضعیف، 42.1% اطلاعات متوسط، 8% اطلاعات خوب داشته و هیچکدام از پزشکان، اطلاعات عالی در مورد نظام مراقبت بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو نداشتند. تفاوتی بین میزان آگاهی پزشکان عمومی برحسب دانشگاه محل تحصیل و مدت اشتغال آنها یافت نشد ولی میزان آگاهی پزشکان شاغل در بخش دولتی بیشتر از بخش خصوصی بوده و پزشکانی که سابقه گذراندان برنامه بازآموزی بیماری تب کریمه کنگو داشتند بیشتراز سایر پزشکان اطلاعات داشتند.نتیجه گیری: میزان آگاهی پزشکان عمومی زاهدان در مورد نظام مراقبت بیماری تب کریمه کنگو در حد نا مطلوب است. به نظر می رسد ادغام مبحث نظام مراقبت بیماریهای عفونی در کوریکولوم آموزشی بخش عفونی و پزشکی اجتماعی و برنامه های باز آموزی پزشکان عمومی پیرامون مبحث نظام مراقبت بیماریهای عفونی، گام موثری در کنترل بهتر این بیماریها در استان باشد.

مقدمه: نفروپاتی ماده حاجب، شایع ترین علت نارسایی حاد کلیوی ناشی از مواد حاجب رادیوگرافیک در بیمارانی است که کاتتریسم قلبی می شوند. این مطالعه با هدف ارزیابی ارتباط احتمالی اثر افزایش حجم داخل عروقی با نرمال سالین در پیش گیری از نفروپاتی ماده حاجب انجام شده است.روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بوده که در سالهای 1388 و1389 در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شده است. 962 بیمار در دو گروه مطالعه شدند. در گروه اول که شامل 575 نفر بود سرم نرمال سالین به میزان 1-2cc/kg/hr تجویز شد و گروه دوم شامل 387 نفر بود که تحت مداخله قرار نگرفتند. میزان کراتینین سرم، قبل از کاتتریزاسیون و بعد از آن اندازه گیری شد و تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های تی دانشجویی مستقل و من ویتنی انجام گردید.نتایج: سن بیماران در گروه فاقد مداخله 57±10.5 و درگروه دارای مداخله 57±10.2 سال بود (p=0.212). میانگین کراتینین قبل ازکاتتریزاسیون در گروه اول mg/dl 0.98±0.26 و در گروه دوم mg/dl 0.98±0.26 بوده است که تفاوت معنی دار است (P=0.04). میانگین کراتینین بعد از کاتتریزاسیون در گروه اول dl/mg 1.03±0.30 و در گروه دوم dl/mg 1.07±0.26 بوده است که تفاوت، معنی دار نمی باشد (p=0.17). میانگین تفاوت کراتینین قبل و بعد از کاتتریزاسیون در گروه اول dl/mg 0.043±0.44 و در گروه دوم dl/mg 0.132±0.22 بود که معنی دار است (p£0.01).نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه افزایش حجم داخل عروقی با نرمال سالین، اثر محافظتی در کارکرد کلیوی بیماران ندارد و وابسته به ریسک فاکتور ها و جنسیت می باشد.

مقدمه: صرع یک اختلال مزمن عصبی است که بر توانایی های شناختی و رفتاری کودکان اثرگذار است، همچنین عوامل وابسته به صرع ممکن است در کسب کفایت اجتماعی در کودکان، تداخل نماید. هدف مطالعه حاضر، ارزیابی مشکلات رفتاری و شناختی و کفایت اجتماعی در کودکان مبتلا به صرع در مقایسه با کودکان سالم است.روش کار: در این مطالعه توصیفی، 30 کودک 3 تا 7 ساله مبتلا به صرع مراجعه کننده به درمانگاه مغز و اعصاب اطفال بیمارستان قائم طی سال های 1388-1390 و 30 کودک سالم با خصوصیات جمعیت شناختی مشابه انتخاب شدند. کفایت اجتماعی، توانایی های شناختی و خصوصیات رفتاری کودک و اطلاعات جمعیت شناختی با پرسش نامه های مخصوص ارزیابی گردیدند. از آزمون تی مستقل برای مقایسه میانگین نمرات بین دو گروه استفاده شد.نتایج: طبق نمره گذاری آزمون توانایی ها و مشکلات و آزمون کانرز، مشکلات رفتاری و شناختی کودکان مبتلا به صرع در زیر گروه های علائم هیجانی، مشکلات سلوک، بیش فعالی- عدم توجه، معیار کلی مشکلات و نیز در زیرگروه بیش فعالی- تکانشگری، به طور معنی داری (p<0.05) بیشتر از گروه شاهد بود. بر اساس معیار بلوغ اجتماعی واینلند، کودکان مبتلا به صرع در مقایسه با کودکان سالم، نمرات کمتری کسب نمودند که البته این تفاوت به لحاظ آماری معنی دار نبود (P>0.05).نتیجه گیری: این مطالعه همسو با اکثر مطالعات قبلی نشان می دهد که کودکان مبتلا به صرع در مقایسه با گروه شاهد، مشکلات رفتاری بیشتری دارند و در خطر بالاتری برای عدم کسب بلوغ اجتماعی مطلوب می باشند. بنابراین انجام مداخلات آموزشی و روانشناختی برای حمایت از رشد و تکامل مطلوب روانی- اجتماعی این کودکان، ضروری است.

مقدمه: کوله لیتیازیس (بیماری سنگ صفراوی)، در اطفال به ندرت تشخیص داده می شود. هر چند طی سال های اخیر با استفاده از اولتراسونوگرافی موارد گزارش شده افزایش یافته است. در حال حاضر استاندارد طلائی درمان به ویژه در کودکان، کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک است. با وجود اینکه این روش در سایر کشورها از چندین سال پیش انجام می شده، اما طبق مطالعه حاضر، تا کنون در ایران متداول نبوده است، وگزارشی دراین مورد در منابع فارسی پیدا نشد.معرفی بیمار: در طی دو سال 1387-1389 از بیست بیمار مبتلا به سنگ صفراوی پنج بیمار تحت کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک قرار گرفته اند، نتایج حاصل از عمل آنها مورد بررسی قرار گرفته است.نتیجه گیری: گرچه این موارد اولین موارد انجام شده است ولی با تکمیل وسایل و تجربیات بیشتر امید است در آینده نیازی به جراحی باز کیسه صفرا مگر در موارد خاص نباشد.

معرض بالاترین خطر ابتلا به سرطان پروستات همیشه بحث برانگیز بوده است. این مطالعه با هدف بررسی میزان مقادیر PSA بر اساس سن و بررسی رابطه PSA و نمایه توده بدن (BMI) و حجم و اندازه پروستات در افراد بدون علامت انجام شده است.روش کار: در این مطالعه توصیفی از اطلاعات دموگرافیک و مقادیر PSA توتال و اندازه های به دست آمده پروستات از نتایج سونوگرافی 1149 نفر از افرادی که در تاریخ 1385-1390 به کلینیک چکاپ بیمارستان رضوی مراجعه کرده بودند، استفاده شد. قابل ذکر است که افراد مراجعه کننده بدون علامت بودند.به منظور تجزیه و تحلیل از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری و توصیفی مناسب استفاده شد.نتایج: نتایج حاصل از مطالعه میانگین سنی بین 45±12 و حجم توده بدنی 27±8 را نشان داد و رابطه بین PSA و BMI همبستگی بسیار پایین و معکوس را نشان داد اما این همبستگی معنادار نبود (p=0.08) و همبستگی بین میزان PSA و حجم پروستات بالاتر از همبستگی بین میزان PSA و تک تک اندازه های پروستات بود (p=0.001).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ارتباط معناداری بین میزان PSA و BMI وجود ندارد در حالی که در مطالعاتی که تاکنون در این زمینه بر افراد دارای علامت انجام شده ارتباط میان این دو فاکتور معنادار بوده است که ممکن است ناشی از میزان PSA بالاتر از 10 باشد و این ابهام ایجاد می شود که شاید در میزان بالای PSA رابطه میان این شاخص ها بهتر دیده می شود.

مقدمه: بافت چربی از طریق تولید و ترشح تعدادی پروتئین غیر طبیعی از جمله لپتین، آدیپونکتین و رزیستین در ایجاد مقاومت به انسولین نقش مهمی دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر یک دوره تمرینات هوازی بر میزان رزیستین سرم در مردان چاق است.روش کار: این مطالعه مورد شاهدی در سال 1389 در دانشگاه حکیم سبزواری انجام شد. 20 مرد چاق به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (10نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل انجام تمرینات هوازی به تعداد سه جلسه در هفته و به مدت 10 هفته بود. برنامه تمرین هر جلسه شامل دویدن نرم با شدت 65 تا 75% حداکثر ضربان قلب و به مدت 10 دقیقه بود. اصل اضافه بار به گونه ای رعایت شد که در هر جلسه نیم دقیقه به زمان دویدن افزوده می شد تا اینکه در جلسه آخر، زمان دویدن به 25 دقیقه رسید. قبل و بعد از دوره تمرینی، خونگیری انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل تحلیل شدند.نتایج: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه کنترل و تجربی در میزان رزیستین سرم و شاخص مقاومت به انسولین وجود ندارد. اما انجام تمرینات هوازی باعث کاهش معنادار شاخص توده بدن، وزن بدن، نسبت محیط کمر به لگن، درصد چربی بدن و افزایش معنادار حداکثر اکسیژن مصرفی شد.نتیجه گیری: می توان گفت انجام 10 هفته تمرینات هوازی بر میزان رزیستین سرم در مردان چاق تاثیری ندارد. با این حال، برای رسیدن به نتایج قطعی تر، انجام تحقیقات دیگری ضروری است.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر سه نوع دستورالعمل توجه درونی، بیرونی نزدیک و بیرونی دور بر اکتساب و یادگیری تکلیف تعادلی بیماران مبتلا به ام اس است.روش کار: این مطالعه توصیفی و نیمه تجربی در سال 1390 در دانشگاه فردوسی مشهد انجام شده است. نمونه آماری در این مطالعه30 بیمار مبتلا به ام اس بود که به شیوه تصادفی از بین بیماران مبتلا به ام اس شهر مشهد انتخاب شدند و به همین روش نمونه ها به سه گروه توجه درونی (توجه به پاها)، توجه بیرونی نزدیک (توجه به علامت های جلو پاها) و توجه بیرونی دور (توجه به نشانه های دورتر از پاها) تقسیم شدند. اطلاعات ثبت شده در پرسشنامه ها با آمار توصیفی و آزمون های آنوا، تی و نرم افزارهای اکسل و SPSS مقایسه و تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: با استفاده از آزمون تی وابسته نشان داده شد که سطح معنا داری برای عملکرد گروه درونی برابر p=0.41، برای گروه بیرونی نزدیک p=0.01 و برای گروه بیرونی دور p=0.001 است که با توجه به این که سطح معناداری p£0.05 در نظر گرفته شد در گروه درونی معنادار نبود و در دو گروه بیرونی دور و نزدیک معنادار بود.نتیجه گیری: آزمون فرضیه ها در سطح معنا داری p£0.05 نشان داد که تعادل شرکت کنندگان در هر دو گروه با دستورالعمل توجه بیرونی دور و نزدیک بهبود پیدا کرد و میزان پیشرفت در هر دو گروه تقریبامشابه بود ولی میانگین عملکرد این دو گروه بهتر از گروه با دستورالعمل توجه درونی بود.

مقدمه: در مورد اثر شدت های مختلف فعالیت مقاومتی بر کاهش درد اطلاعات کافی وجود ندارد. بر این اساس، هدف از این پژوهش بررسی اثر شدت های مختلف فعالیت مقاومتی بر آستانه و ادراک درد و پاسخ های قلبی –عروقی است.روش کار: این مطالعه توصیفی به روش تجربی در سال 1391 در شهرستان اردکان یزد انجام شد. 12 دانشجوی مرد غیر ورزشکار با نمایه توده بدنی 1.42±2 کیلوگرم بر متر مربع و فشارخون طبیعی (فشارخون سیستولی 129 ³ و فشارخون دیاستولی 84 ³ میلی متر جیوه) به صورت تصادفی هدفدار انتخاب شدند و 4 حرکت فعالیت مقاومتی را با سه شدت 40، 60 و 80 % 1 RM به صورت هم حجم اجرا کردند. آستانه درد از طریق Algometer و فشار خون بوسیله فشار سنج جیوه ای ALPK2 اندازه گیری شد.نتایج: فشار خون سیستولی و ضربان قلب در مقایسه با پیش از فعالیت، در فعالیت با شدت های 40، 60 و 80% 1 RM، به طور معنی داری بلافاصله پس از فعالیت افزایش یافت (p<05.0) و در دقایق 10، 15، 20 و 25 پس از فعالیت نسبت به بلافاصله پس از فعالیت کاهش معنی داری داشت (p<05.0). فشار خون دیاستولی پس از شدت های مذکور تغییر معنی داری نداشت (p>05.0). افزایش معنی دار آستانه درد تا دقیقه 5 پس از فعالیت مقاومتی با شدت 1RM %40 مشاهده شد و در شدت های 60 و 80% پس از فعالیت مقاومتی افزایش غیر معنی داری مشاهده گردید (p>05.0).نتیجه گیری: بر اساس عمده یافته های این پژوهش، تقابل فشار خون و آستانه درد در شدت پایین تر فعالیت مقاومتی مشاهده شد که می تواند حاکی از تاثیر مدت و تکرار بیشتر حرکات باشد.