مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1380 | دوره:44 | شماره:74 |تعداد مقالات:31

طی 6 سال (1377-1372) تعداد 98 بیمار را (77 زن و 21 مرد) با محدوده سنی 85-2 سال (میانگین 51.3 سال)، با تشخیص هرنی انسزیونال به علت لاپاراتومی قبلی، که بوسیله مولفین، تحت عمل جراحی ترمیم با پروتز مرسیلین به روش های مختلف قرار گرفتند، مورد مطالعه قرار دادیم. شایع ترین عمل جراحی اولیه منجر به هرنی انسزیونال و ترمیم با پروتز گردیده، شامل ترمیم اولیه هرنی جدار شکم در 30 مورد و اعمال ژنیکولوژی در 29 مورد است. دو مورد از بیماران ما کودک بوده اند که بدنبال امفالوسل نوزادی دچار هرنی بسیار حجیم جدار شکم بوده اند که پس از انجام پنوموپریتوان تحت درمان قطعی ترمیم هرنی با پروتز قرار گرفتند.بر طبق گزارشات ثبت پرونده در 72 مورد مطالعه بروز هرنی در 27 مورد (37.5 درصد) طی سال اول پس از عمل جراحی اولیه بوده است. عفونت زخم، عامل سببی ایجاد هرنی در 34.9% موارد، مورد مطالعه بوده است. محدوده وزنی بیماران ما به جز دو کودک، در محدوده 125-45 کیلوگرم (متوسط 73.8 کیلوگرم) بوده است که بالاتر از گروه شاهد با میانگین 60.6 کیلوگرم بوده است. تکنیک های بکارگیری مش شامل در Rives-stoppa در 60.2%؛Onlay  در 27.5%، 8.1%Underlay  و مش دو لایه در 4.1% بوده است. اقامت متوسط بیمارستانی 9.2 روز بوده و پی گیری بیمارستان از 18 ماه تا 84 ماه بوده است.دو مورد فوت به علت مشکل قلبی تنفسی بعد عمل جراحی داشته ایم. همچنین در 15 مورد (15.3%) و عوارض بعد از عمل ایجاد شده است که شامل نکروز لبه های پوست 3 مورد، عفونت دیررس 2 مورد، عفونت زودرس 2 مورد، فیستول روده ای 2 مورد، سروما 4 مورد و نارسایی تنفسی 1 مورد بوده است که تنها در یک مورد به علت عفونت دیررس مجبور به برداشتن کامل پروتز گردیدیم و در یک مورد عود هرنی به علت گسیختگی نسبی قسمت فوقانی پروتز وجود داشته است. اکثریت موارد خطاهای تکنیکی مانند سروما و فیستول روده ای در روش Onlay بوده است و روش انتخابی ما تکنیک استوپا - ریوس با پروتز مرسلین می باشد. به علت عوارض سوزن رورین اخیرا ما از ابزاری که بوسیله خودمان ابداع شده است (Maddah & Mahrabi mesh needle) برای تثبیت مش در طریق Rives- stoppa سود برده ایم.

هموگلوبین لاپاراسکوپی در صورتیکه با مواظبت کامل و با در نظر گرفتن شرایط مربوط انجام شود، اقدام ارزشمندی در تشخیص بیماری های مختلف کبد و پریتوئن، طبقه بندی کانسرها، سیروز و هپاتیت ها و بررسی علل مختلف آسیت، اسپلنومگالی و پورتال هایپرتنشن می باشد.این مطالعه حساسیت لاپاراسکوپی همراه با بیوپسی را در تشخیص بیماری های کبد و پریتوئن در حدود 86.8% نشان داده است، که می توان حساسیت آن را با گرفتن تعداد نمونه های بیشتر از نسوج درگیر افزود و در صورت وجود نمای طبیعی شکم و یا نماهای غیر اختصاصی، از کلیه ارگانهایی که درگیری احتمالی دارند (مانند کبد، پریتوئن، لیگامان روند، مزانتر و بخصوص نسوج زیرین فیبرین) بیوپسی گرفت. وجود نماهای خاصی چون گرانولهای ارزانی بر روی پریتوئن و بخصوص روده ها که همراه با چسبندگی در شکم و رسوب فیبرین باشد، از ویژگی 98% و حساسیت 91.7% برای تشخیص توبرکولوزشکمی برخوردار است. ولی ندولهای درشت در سطح کبد و پریتوئن با اندازه های مختلف (معمولا بیشتر از 4 میلی متر) تا حد زیادی تشخیص توبرکولوزشکمی را رد می نماید، در صورتیکه همین ندولها با رنگ سفید مایل به زرد همراه با رگه های خونی ظریف در روی آن، در سطح کبد مشاهده شوند، مخصوصا اگر دارای مرکز فرو رفته نیز باشند، ویژگی بالایی (94.2%) برای تشخیص کانسرهای متاستاتیک کبد و یا پریتوئن خواهند داشت.دیدن تغییر رنگ عمومی کبد (گلی متمایل به خاکستری) که اکثرا همراه با ندولاسیون با اندازه های مختلف در سطح کبد می باشد و نیز وجود پرخونی رگه ای و عروق پرپیچ وخم در لیگامان روند، از ویژگی بالایی برای تشخیص سیروز برخوردار است (%97.3).دقت این مطالعه برای تشخیص توبرکولوز شکمی 98.1، برای کانسرهای متاستاتیک کبد و پریتوئن، 86.2% و برای سیروز 94% می باشد.

از آنجا که در تشخیص بیماری های مختلف Imaging کمک زیادی می کند و در مورد اقدامات Imaging عواملی چون دقت تشخیصی، غیر تهاجمی بودن روش و سادگی انجام آن و نیز ارزان بودن دلیل ارجحیت سونوگرافی بر سایر اقدامات تشخیصی است. لذا با توجه به این جنبه ها و با توجه به اینکه تکنولوژی سونوگرافی در دهه اخیر پیشرفت های زیادی داشته است کاربرد این روش در تشخیص بیماریها روز بروز بیشتر می شود. در مطالعه ما نارسایی کلیه های پیوندی به روش (گذشته نگر) نزد 300 مورد کلیه پیوند در بیمارستان امام رضا (ع) بررسی گردید که اروپاتی انسدادی 100% دقت تشخیص داشته و دقت تشخیصی آن در مورد پس زدن حاد کلیه پیوندی 86% می باشد. برخی ویژگی های سونوگرافیک نظیر افزایش اکوی کورتیکال، کاهش اکوی سینوس، بارزتر شدن پیرامیدهای مدولری و از بین رفتن وضوح اتصال کورتیکومدولری در تشخیص نارسایی کلیه پیوندی از حساسیت بالایی برخوردار است. سایر علل نارسایی کلیه پیوندی نیز می توانند با سونوگرافی بررسی شوند. ولی جهت رسیدن به تشخیص قطعی مطالعات تکمیلی بیشتری ضرورت دارد.    

مقدمه و هدف: بیماری پتی ریازیس ورسیکالر قارچی سطحی شایع پوست است که توسط قارچ مالاسزیافورفور، یک ساکن طبیعی سطح پوست انسان، ایجاد می گردد. مالاسزیافورفور قارچی لیپوفیل و وابسته به لیپید است که تحت شرایط خاصی به فرم میسلیال و پاتوژن تغییر می یابد. با این گمان که ممکن است بین سطوح چربی های خون و پتی ریازیس ورسیکالر ارتباطی وجود داشته باشد، این مطالعه صورت گرفت.روش ها و مواد: در یک مطالعه آینده نگر روی 50 بیمار پتی ریازیس ورسیکالر از جنس مونث، سطوح پلاسمائی کلسترول تام و تری گلیسرید بین بیماران و 50 نفر افراد کنترل که از لحاظ جنس و سن با هم جور شده بودند، مقایسه گردید.بعلاوه گروه سوم مشتمل بر 50 نفر با سطوح کلسترول و تری گلیسرید سرمی بالاتر از حد نرمال با گروه کنترل از لحاظ بیماری قارچی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد: - در 22 درصد بیماران مبتلا به پتی ریازیس ورسیکالر، سطح کلسترول تام بالاتر از حد نرمال بود که در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی دار مشاهده شد.- در 24 درصد بیماران مبتلا به پتی ریازیس ورسیکالر، سطح تری گلیسرید بالاتر از حد نرمال بود که تفاوت معنی داری با گروه کنترل نشان داد ولی در بین گروهی که چربی های خون بالا داشتند، رابطه معنی داری با بیماری پتی ریازیس ورسیکالر بدست نیامد.نتیجه گیری: با کمک آزمون های آماری لازم مشخص گردید که بیماری پتی ریازیس ورسیکالر با سطح کلسترول تام و سطح تری گلیسرید خون رابطه دارد و کنترل میزان چربی های خون احتمالا می تواند در درمان این بیماری موثر باشد.

در سطح بین المللی بررسی های زیادی برای تعیین میزان شیوع افسردگی در کودکان و همبسته های آن صورت گرفته است، اما بررسی های انجام شده در ایران بسیار محدود است. در این بررسی، کودکان کلاس های چهارم و پنجم (12-10 ساله) در سال تحصیلی 79-1378 با استفاده از آزمون سی، دی، آی خانم دکتر ماریاکواکس در مناطق هفتگانه آموزش و پرورش شهر مشهد مورد ارزیابی قرار گرفتند. در مجموع 2071 نفر (1022 دختر، 1049 پسر) بررسی شدند، که به شیوه نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شده بودند.تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از آزمون های برازش به روش کلموگروف- اسمیرنوف و روش مان ویتنی- ویلکاکسون و کروسکال والیس و هم چنین ضرائب همبستگی خطی انجام شد. یافته ها نشان داد که فراوانی افسردگی با خط برش 20 در این شهر، 10.3% بود که فراوانی افسردگی در دختران بیشتر از پسران می باشد (دختران 13.1%، پسران (P<0.0001) (7.6% این بررسی نشان داد که متغیرهایی چون طلاق والدین، تغییر محل سکونت، تغییر مدرسه، سطح اجتماعی - اقتصادی خانوداه، تعداد افراد خانواده، سابقه بیماری عصبی روانی در خانواده، فوت بستگان، ... در بروز افسردگی در کودکان موثر است. هم چنین نتایج گویای آن است که در برنامه های پیشگیری باید کودکان به عنوان گروه هدف مورد توجه قرار گیرند. علاوه بر این استفاده از آزمون های غربالگری در شناسایی کودکان افسرده به مسوولین درمانی کمک می کند تا در پیشگیری ثانویه نیز نقش موثرتری داشته باشند.

لوله گذاری تراشه در جریان بیهوشی عمومی می تواند منجر به استریدور و لارنگواسپاسم پس از اعمال جراحی گردد. در کودکان به دلیل تفاوت آناتومیکی حنجره با بالغین، احتمال بروز این عوارض بیشتر می باشد، از طرفی این عوارض به دلیل بروز هیپوکسی می تواند تهدید کننده حیات باشند. لذا در خصوص پیشگیری از این عوارض روش ها و داروهای مختلفی مورد بحث محققین مختلف قرار گرفته و نتایج متفاوتی گزارش شده است. در خصوص مزایای اسپری بکلومتازون در این خصوص اتفاق نظر وجود ندارد. با عنایت به بحث انگیز بودن موضوع، مطالعه حاضر انجام گردید. در این کارآزمایی بالینی تعداد 200 کودک 1 تا 10 ساله کاندیدای اعمال جراحی مختلف را (به جز اعمالی که روی ناحیه سر و گردن و حلق صورت می گیرد) که همگی از گروه ASA1 بودند را بطور راندوم به دو گروه مساوی تقسیم نمودیم. آماده سازی قبل از عمل، مدت زمان ناشتا، روش القای بیهوشی و داروهای مصرف شده در حین القا بیهوشی و نگهداری در تمام موارد یکسان بوده است (تیوپنتال سدیم 6 میلی گرم/ کیلوگرم، سوکسی نیل کولین 2 میلی گرم/کیلوگرم، فتانیل2 میکروگرم/کیلوگرم، O2، N2O به نسبت مساوی و هالوتان). در گروه مورد مطالعه قبل از قرار دادن لوله تراشه، نواحی گلوت آغشته به 2 پاف اسپری بکلومتازون گردیده است و در گروه شاهد از دارویی در این خصوص استفاده نشده است. پس از اتمام عمل جراحی، کودک به ریکاوری منتقل و لوله تراشه در حالت بیداری خارج گردیده است. در ریکاوری وجود یا عدم وجود استریدور ولانگواسپاسم در فرم هایی از قبل تهیه شده ثبت شده است.  میانگین سنی و توزیع فراوانی جنس در دو گروه تفاوت معناداری باهم ندارند (P>0.05).شیوع استریدور در گروه مورد مطالعه 8% و در گروه شاهد 29% بوده است و شیوع لانگواسپاسم نیز در گروه مورد مطالعه 0% و در گروه شاهد 5% بوده و در تمام موارد P<0.05 بدست آمده  لذا تفاوت بین دو گروه از نظر آماری معنادار می باشد. با عنایت به نتایج فوق استفاده از اسپری بکلومتازون در ناحیه حنجره باعث کاهش شدید بروز استریدور ولارنگواسپاسم بعد از اعمال جراحی در اطفال می گردد، لذا مصرف روتین آنرا پیشنهاد می کنیم.

هدف: هدف از این مطالعه، بررسی تولید آنزیم بتا- لاکتاماز در استافیلوکک اورئوس های بیمارستانی مقاوم به آمپلی سیلین بود. این مطالعه، به دو روش انجام گردید: لوله آزمایش و لوله مویینه. سپس نتایج این دو روش با یکدیگر مقایسه گردید.روش: از میان نمونه های ارسالی از بخش های مختلف بیمارستان قائم (عج) مشهد، 50 نمونه استافیلوکوک اورئوس مقاوم به آمپی سیلین، پس از انجام کشت و آنتی بیوگرام انتخاب شدند. جهت انجام مطالعه پنی سیلین G پتاسیم با PH حدود 8.5 استفاده گردید. فنل رد نیز به عنوان شناساگر به محلول اضافه می شد. سپس مطالعه با استفاده از محلول فوق به دو روش لوله آزمایش و لوله مویینه انجام شد. نتایج: در نتایج بدست آمده از این مطالعه، اکثریت (%96) استافیلوکوک های مقاوم به آمپی سیلین دارای توانایی آنزیم بتا- لاکتاماز بودند. بحث: دو روش مذکور در مقایسه اختلافی با یکدیگر نداشتند. در ضمن دارای حساسیت بالایی بودند. پیشنهاد: در این موارد مصرف توام بتالاکتام ها را با سولباکتام و کلاولانیک اسید جهت جلوگیری از اثر آنزیم بتالاکتاماز پیشنهاد می گردد.

نارسایی حاد کلیه عبارت است از کاهش شدید و ناگهانی در فیلتراسیون گلومرول. در یک دوره 6 ماهه از تاریخ 1/6/75 تعداد 412 نوزاد در بخش NICU بستری شدند. 67 نفر از کل پذیرش های بخش مراقبت ویژه (%16.3) دچار ازتمی یعنی اوره بیش از 40 میلی گرم در دسی لیتر و دفع ادرار کمتر از یک سی سی به ازای هر کیلو در ساعت بودند. در 59 نفر از آنها (%88) نوع پره رنال بود که به باز کننده عروقی و فورزوماید پاسخ کلینیکی بصورت بهبود ازتمی و دفع ادرار دادند. بنابراین %16.4 کل پذیرش های NICU دچار نارسایی حاد کلیه بودند و نوع پره نال شایع ترین نوع آن می باشد. سپتی سمی و آسفکسی شایع ترین علت نارسایی کلیه بودند.  22 نفر از 67 بیمار به نارسایی حاد کلیه (%33) فوت نمودند. سپتی سمی، خونریزی و آسفکسی شایع ترین علل مرگ در این نوزادان بود.

در نوع درمان پارگی های حاد تاندن آشیل یگانگی خاصی بین مولفین مختلف وجود ندارد. ما تکنیک جراحی بوسورس را پیشنهاد می کنیم که بلافاصله پس از عمل جراحی بتوان تحریکات عضلانی را شروع کرد. این تحقیق نشان دهنده نتایج خوب پس از درمان جراحی و عوارض ناچیز بویژه نزد ورزشکاران می باشد. در فاصله بین 1365 تا 1375 تعداد 59 بیمار را با این روش درمان کردیم. بین این افراد 45 مرد و 14 زن بودند که سن متوسط آنها 25 سال بود. این تکنیک عبارت است از پیوند دو سر تاندون و برگردانیدن قسمتی از ناحیه پروگزیمال تاندون در روی قسمت دیستال آن. بیمار پس از عمل جراحی می تواند با تحمل کامل وزن در حالیکه اندام عمل شده وی گچ  گیری شده است شروع به راه رفتن کند. در این بیماران عوارض سیستمیک مانند ترومبوآمبولی و عوارض موضعی ناحیه عمل دیده نشده است فقط یکی از بیماران ما عود مجدد پارگی داشته که با درمان کنسرواتیف (چون راضی به عمل جراحی نشده است) معالجه شد. در این بررسی که 2 سال پس از آخرین عمل شروع شد نشان داد که آتروفی عضلات پشت ساق کمتر از یک سانتیمتر بوده است. 93% از بیماران ما به سطح اولیه فعالیت خود بازگشتند و 78% آنها توانستند به یک فعالیت معمولی ولی کمتر از حد اولیه دست پیدا کنند. این نتایج ثابت می کند که عوارض کمتر، و عود پارگی نیز ناچیز بوده است.به نظر می رسد که تکنیک های غیر جراحی در دستیابی به سطح اولیه ورزشی به اندازه نتایج جراحی نمی باشد مخصوصا اینکه تحریکات عضلانی تاندون که بلافاصله پس از عمل جراحی شروع می شوند باعث کاهش عوارض بویژه آتروفی عضلانی می شود. این بیماران احتیاج به وضعیت اکوانوس پانیز ندارند. بنابر موارد ذکر شده در بالا به نظر ما بهترین درمان پارگی های حاد تاندون آشیل تکنیک جراحی با روش بوسورس است.

SSPE یک بیماری بسیار نادر بوده و از عوارض ویروس بیماری سرخک می باشد. بدنبال واکسیناسیون سرخک از شیوع بیماری SSPE کاسته شده است و تنها سالی چند مورد در کشورهای پیشرفته گزارش می شود. از سال 1361 تا 1379 در بیمارستان قائم (عج) مشهد 34 بیمار مبتلا به SSPE را بررسی کردیم. بیماران شامل 23 پسر و11 دختر با متوسط سنی 10.89  سال بودند. آنان عمدتا در مناطق روستایی زندگی می کردند و بجز سه نفر که تنها شرح حال تجویز واکسن ذکر می شد در بقیه موارد ابتلا به سرخک وجود داشت (در 55% موارد حدود یک سالگی). در 90% بیماران اختلال منجر به مرگ شد (8. 8% با سیر فوق حاد) و تنها در 11% موارد پایداری و یا پیسرفت علایم بالینی دیده شد. تغییرات نوارنگاری در حدود 90% بیماران در مرحله دوم بیماری دیده شد. تظاهرات غیر معمول نوارنگاری شامل علایم کانونی با برتری نواحی جلوی سری (فرونتال) و جلوی سری گیجگاهی (فرونتوتمپورال)، طرح شبه آبسانس و کندی یک طرفه می باشد. SSPE درمان موفقی نداشته و بهترین روش مبارزه با آن پیشگیری با واکسیناسیون کامل می باشد.

آتاکسی اختلال در راه رفتن و یک علامت بالینی عصبی است که طیف گسترده ای از بیماری ها را در مقابل پزشک نمایان می سازد.تعداد 23 کودک مبتلا به آتاکسی حاد که در بخش اطفال امام رضا (ع) در طی سالهای 1375-1370 بستری شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. هدف از بررسی آتاکسی در کودکان از آن جهت حائز اهمیت می باشد که اختلال در راه رفتن می تواند به علل مختلف ایجاد شود و بعضی از این علل و تشخیص بموقع آن از حساسیت و اهمیت خاصی برخوردار است.با توجه به اینکه تشخیص آتاکسی نیاز به شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی کامل دارد ضروری است در صورت رد عفونت و مسمومیت ها، پیگیری های آزمایشگاهی لازم نیز انجام شود. در هر بیماری که با آتاکسی حاد مراجعه می کند در صورت رد عفونت و مسمومیت سی تی اسکن جمجمه نیز انجام شود.از نتایج این بررسی شایع ترین علل آتاکسی حاد به ترتیب عفونت (آنسفالیت و سربلیت)، مسمومیت ها، آتاکسی حاد مخچه ای و سندرم گیلن باره بود که 82.8% علل را تشکیل می دادند. بقیه 17.2% اختصاص به بیماری کاوازاکی و تومورهای ساقه مغز داشت.از نظر جنسی ابتلای پسران بیشتر از دختران بود (%56.5).از نظر سنی بیشتر مبتلایان را گروه سنی 6-1 سال تشکیل می دادند (%78.2).

مقدمه و هدف: افزایش بیماری سل در جهان به خصوص سل مقاوم به درمان که به دلیل مصرف غیر استاندارد دارو می باشد، باعث شد که استراتژی نتایج درمان سل ریوی اسمیر مثبت را در مرکز بهداشت شماره 2 منطقه ای با بروز بالا از نظر سل را بررسی کنیم.بیماران و روش ها: این مطالعه به صورت تحقیقی - توصیفی، گذشته نگر روی 406 بیمار سل ریوی اسمیر مثبت در دو سال 76 و 77 انجام شد. درمان بر اساس روش WHO برای بیماران شروع شده و هر 2 ماه یکبار بیماران جهت ویزیت و دارو مراجعه می کنند پیگیری بیماران به صورت Non-DOST است.یافته ها: تعداد 912 بیمار مسلول در این مدت تشخیص داده شده، 316 نفر سل خارج ریوی و 596 نفر سل ریوی که از این عده 190 بیمار سل ریوی اسمیر منفی و 406 بیمار سل ریوی اسمیر مثبت بودند. در گروه آخر میزان بهبودی 32.5%، میزان تکمیل دوره درمان 33%، میزان موفقیت 65.5%، شکست درمان 4.1%، غیبت از درمان 9.6%، درمان طولانی 14.3%، انتقال به بیمارستان 1.8%، بیماری مزمن 0.2%، میزان فوت 0.5% و میزان کانورژن 67% بود.نتیجه: با توجه به میزان بهبودی پایین پیشنهاد می گردد که استراتژی DOST در این منطقه اجرا شود و برای دستیابی به میزان بهبودی بالا، دانش پزشکان و کارکنان بهداشتی افزایش یابد.

دررفتگی مادرزادی مفاصل هیپ (CDH) که جدیدا به عنوان اختلال تکاملی یا (DDH) تعریف گردیده است، یکی از ناهنجاری های مادرزادی شایع بوده و تاخیر در درمان این ناهنجاری باعث ایجاد تغییرات ثانویه عضلات و لیگامان ها و استخوان مفصل می گردد (که خود بطور ثانویه باعث بروز تغییرات زودرس آرتروزیک در مفاصل لگن و ناحیه فقرات کمری می گردد). سالیان درازی است که بر تشخیص ودرمان این ناهنجاری تاکید شده و روش های مختلفی نیز ارائه گردید. از آنجایی که در مشهد آماری در رابطه با شیوع عدم ثبات، دررفتگی مادرزادی لگن و نتایج درمان زودرس و پیگیری طولانی مدت آن را تا این تاریخ نداشتیم. در سال 1369- 1368 طی یک پروژه تحقیقاتی 1611 نوزاد در بخش زایشگاه بیمارستان امام رضا (ع) با روش های کلینیکی و پاراکلینیکی در 24 ساعت اولیه تولد: تحت بررسی قرار گرفته و آماری معادل شیوع 2.5 در هزار برای دررفتگی کامل و 20 در هزار برای عدم ثبات هیپ حاصل گردید. تمامی این بیماران حداقل به مدت 6 ماه تحت درمان و به مدت 10 سال پیگیری و کنترل گردیده اند، که از این تعداد دو نفر گچ اسپایکا و 17 نفر روش استفاده از بریس پاولیک هارنس بوده و بقیه با روش Triple Diapper درمان شدند. در پایان این مدت تمامی بیماران تحت بررسی کلینیکی و پاراکلینیکی قرار گرفته و آماری معادل 100% بهبود با درمان زودرس حاصل گردید.چنین نتیجه گیری می شود که تشخیص زودرس و اقدام به درمان سریع، خصوصا در روزهای اولیه تولد در بهبودی کامل این آنومالی ارزش بسزایی دارد.

لنفوم مدیترانه ای نوعی آزار لنفوپرولیفراتیو اولیه روده باریک با شیوع بالا در بچه ها و بالغین جوان می باشد که اکثرا با ابتلا قسمت ابتدایی روده باریک و با علائم بالینی سندرم سو جذب و کاهش وزن شروع شده که در صورت عدم تشخیص به موقع و درمان مناسب بطور پیشرونده بطرف لنفوم های با پیش آگهی بد سیر می کند. این بیماری در پیش از 3/2 موارد همراه با افزایش زنجیره سنگین آلفا در سرم و ترشحات بدن می باشد. در این مقاله 45 بیمار مبتلا به لنفوم مدیترانه ای را که در مدت 20 سال از اوایل فروردین سال 1360 لغایت مهرماه 1379 در بیمارستان امام رضا (ع) بستری و در بررسی آسیب شناسی تشخیص فوق برای آنها داده شده است مورد بررسی قرار گرفته است. از این تعداد 26 بیمار مرد و 19 بیمار زن و متوسط سن مراجعه کنندگان 11.5±27 سال می باشد. قریب به اتفاق بیماران از لحاظ اقتصادی از طبقه پایین جامعه، و شکایت اصلی آنها اسهال مزمن و شایع ترین محل درگیری در روده باریک ژژونوم بود. در بررسی آسیب شناسی برحسب درجه پیشرفت بیماری 40 بیمار در مرحله A و 5 بیمار در مرحله B قرار داشتند. از آنجا که تشخیص لنفوم مدیترانه ای در مرحله اولیه بیماری با درمان مناسب می تواند منجر به بهبود طولانی مدت و یا حتی مانع پیشرفت بیماری به سمت لنفوم گردد. بنابراین تشخیص زودرس و درمان مناسب یکی از مهم ترین مسایل این بیماری می باشد، بعلاوه در هر بیماری که با آنتروپاتی، سندرم سو جذب، کاهش وزن شدید و یا هر نوع ادم و آسیت غیر قابل توجیه و ... مراجعه می کند باید این بیماری را در نظر داشت.

در مدت حدود ده سال (1379-1369) برای 396 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه که همودیالیز می شدند، آندسکپی فوقانی گوارش قبل از عمل پیوند کلیه انجام شد. معیارهای بین المللی قابل قبول برای تشخیص ضایعات بکار گرفته شد.تعداد 251 (63.38%) بیمار مرد با سن متوسط 33 سال و تعداد 145 (36.63%) بیمار زن با متوسط 35.7 سال مطالعه شدند. تعداد 228 (57.58%) بیمار یافته های آندسکپیک غیر طبیعی داشتند که به ترتیب شیوع عبارت بودند از:دئودنیت و / یا گاستریت اروزیو، ازوفاژیت، آنژیودیسپلازی، گاستریت هموراژیک، اولسر معده، اولسر اثنی عشر.با توجه به اینکه پس از پیوند کلیه و دریافت داروهای ایمونوسوپرسیو شیوع عوارض گوارشی فوقانی (مخصوصا خونریزی) افزایش قابل توجه ای پیدا می کند و نمی توان با توجه به علائم بیماران قبل از پیوند احتمال بروز این عوارض را پیش بینی نمود پیشنهاد می شود بیماران نارسایی مزمن کلیه قبل از انجام پیوند بطور روتین آندسکپی فوقانی گوارش برایشان انجام شود.

هموپتزی یک علامت مهم ریوی است زیرا هموپتزی ماسیو می تواند بصورت یک مشکل حاد تهدید کننده حیات بروز کند، همچنین هموپتزی می تواند نشان دهنده یک بیماری مهم نظیر کانسر برونکوژیک باشد. در این مطالعه 92 بیمار با هموپتزی، مورد بررسی قرار گرفته در بین 92 بیمار 77 مورد (83.6%) هموپتزی خفیف و 15 بیمار (16.3%) ماسیو بوده است. شایع ترین علل هموپتزی در این مطالعه عبارتند از: برونشکتازی 25%، توبرکولوز فعال 21.7% و کانسر برونکوژنیک 15%، در 7.6% موارد علت بخصوصی برای هموپتزی پیدا نشد (ناشناخته). شایع ترین علل هموپتزی ماسیو عبارت بودند از: توبرکولوز فعال در 46.6% و برونشکتازی در 26.6% موارد.

تغییرات عملی و عضوی موجب بروز اختلالات بسیار شایع قلبی می شوند. لیکن مطالعات معدودی در توصیف بیماری زایی مغز روی تغییرات ساختمان و عملکرد قلب انجام شده است. این مقاله مروری دارد باختصار، در توصیف اختلالات قلبی در جریان ضایعات داخل جمجمه ای از جمله خونریزی های مغزی، کوفتگی یا له شدگی مغزی، سکته ها، خونریزی های تحت عنکبوتیه چه خودبخودی یا ضربه ایی. این مطالعه به ارائه نتایج حاصل از بررسی یک ساله بطریق پیش نگری و پس نگری روی 100 بیمار مبتلا به ضایعات متوسط تا شدید مغزی می پردازد. در مورد خونریزی های تحت عنکبوتیه درجات 3 تا 5 هونت و هس (جدول 5) و در مورد ضربه های مغزی بیماران دارای کمتر از نمره 9 در معیار اغمای گلاسکو (GCS) که دچار عوارض قلبی عروقی متنوعی مثل تطویل فاصله Q-T تغییرات موج T و قطعه، ST، موجU ، موج Q و کمپلکس QRS شده اند. همچنین این بررسی اختلالات ریتم مثل فیبریلاسیون با فلاتر دهلیزی - بطنی، انقباضات پیش رس دهلیزی و بطنی را مورد نظر دارد و بروز علائم آنژین صدری ناشی از ضایعه عضله قلب و تغییرات فشار خون را تجزیه و تحلیل می نماید. در این مطالعه سعی شده است که رابطه ای بین شدت ضربه مغزی، سطح هوشیاری بیمار و تغییرات قلبی، اعمال جراحی مختلف و محل عمل و پیش آگهی پیدا شود و همچنین راه سمپاتیکی خارج شده از کورتکس اوربیتوفرونتال به سیستم لیمبیک و سپس به قلب از طریق گانگلیون ستاره ای توضیح داده شده است. در نتیجه گیری نهایی چون اختلالات قلبی بیماری زایی و مرگ و میر مبتلایان به ضایعات مغزی را قویا افزایش می دهند، توصیه هایی بر پیشگیری و درمان به موقع عوارض قلبی، ترجیحا با تثبیت خونریزی مغزی با استفاده از روش های طبی و جراحی شده است و توصیه به اجتناب از تجویز داروهای ضد آریتمی می شود، مگر اینکه کاملا مورد داشته باشد. روشن است که در صورت بروز فلوتر با فیبریلاسیون بطنی از داروهای اختصاصی ضد آریتمی و شوک الکتریک بایستی استفاده کرد.

زمینه: کوتاهی قد از شایع ترین علامت در جریان سندرم ترنر می باشد. مطالعات انجام شده نتایج متفاوتی را در مورد علت اختلال رشد در سندرم ترنر نشان داده اند.بیماران و روش مطالعه: در این مطالعه 10 بیمار مبتلا به سندرم ترنر و 12 دختر کوتاه قد طبیعی مورد بررسی قرار گرفته اند. میزان هورمون رشد پایه و یک ساعت پس از تجویز کلونیدین اندازه گیری شد و نتایج، مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج: میانگین هورمون رشد پایه در دختران سالم کوتاه قد 0.85±1.37 و در مبتلایان به ترنر 0.6±1.23 بود. یکساعت پس از تجویز کلونیدین این میزان در دختران سالم به 3.5±1.94 و مبتلایان به ترنر به 2.21±1.6 رسید (P 0.05).نتیجه گیری: حداکثر ترشح هورمون رشد در پاسخ به تحریک با کلونیدین در مبتلایان به سندرم ترنر در مقایسه با گروه شاهد (دختران کوتاه قد طبیعی). بصورت معنی داری کاهش یافته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تونیسیته سوماتواستاتین هیپوتالاموس در این بیماران دچار اختلال است. با توجه به مطالعات جدید که با تجویز طولانی مدت هورمون رشد توانسته اند قد مبتلایان به سندرم ترنر را به حد طبیعی برسانند، باید تجویز به موقع هورمون رشد و پرهیز از تجویز زود هنگام استروژن را در این بیماران مد نظر داشت.

این مطالعه جهت یافتن عوامل خطرزا در بروز انفارکتوسمیوکارد حاد در افراد زیر 40 سال در بیمارستان امام رضا (ع) و موسی بن جعفر (ع) صورت گرفته است. بیماران انتخاب شده که تعداد آنها 100 مورد بود در بخش سی - سی- یو بعلت انفارکتوس حاد قلبی از ابتدای سال 1378 تا پایان شهریور 1379 بستری شده بودند. طی یک مطالعه آینده نگر ما تاثیر فشار خون بالا، گلسترول و تری گلیسرید بالا، دیابت، سابقه فامیلی از بیماری های کرونر، تدخین تیپ شخصیت، و عدم فعالیت فیزیکی را در بروز سکته حاد قلبی در زیر 40 سال بررسی کردیم. بروز سکته حاد قلبی در زیر 40 سال در مردان بارزتر بود. شایع ترین فاکتور خطر تدخین بود.این یافته ها با آنچه در افراد مسن تر دیده می شود متفاوت بود، لذا می توان نتیجه گرفت کنترل عوامل قابل تعدیل چون تدخین، کمی تحرک، هیپرلیپدمی بخصوص در کسانی که در زمینه مستعد فامیلی از ابتدا به بیماری کرونری و تیپ A شخصیتی دارند می توان از بروز سکته حاد قلبی در سنین پایین جلوگیری کرد.

تجمع مایعات زیر پوستی (خونریزی، جمع شده مایع لنفاوی و ترشحات بین سلول و سرم بر اثر ضایعات فشارنده تروماتیک را مورل لاواله برای اولین مرتبه در سال 1853 به همین نام تعریف کرد و مطالعاتی در همین مورد انتشار داد. بررسی ما از سال 1371 تا سال 1378 مطالعه 8 مورد از این سندرم بوده است. چنانچه تشخیص زودرس حاصل شود و معالجه جراحی مناسبی انجام شود نتایج رضایت بخش است.  نکروزهای پوستی ایجاد شده بایستی کاملا جدا گردند و ترشحات زیر پوستی خارج گردیده و پس از دبریدمان کامل در صورت لزوم از گرافت پوستی جهت ترمیم پوست استفاده شود. در صورتیکه فقط تجمع مایع داشته باشیم با ساکشن مایع و جایگزین یک درن مکنده و پانسمان فشارنده به مدت 3 روز اقدام خواهد شد. چنانچه عوارض به سراغ بیمار نیایند پرونوستیک خوبی برای بیماران پیش بینی می شود.

ضایعه فشارنده طناب نخاعی بعلت خون سازی خارج از مغز استخوان یک سندرم شناخته شده ولی نادر است که در چندین بیماری سیستم خون ساز از جمله تالاسمی انیترمدیا دیده می شود. در بررسی نوشتجات پزشکی در مورد درمان این بیماران نظریه واحدی وجود ندارد. روش های درمانی شامل: جراحی و رادیوتراپی با دوز کم و تزریق خون (به میزانی که هموگلوبین بیش از 12.5 میلی گرم در دسی لیتر) می باشد. ما سه مورد از این بیماران را معرفی نموده که دو مورد با جراحی و تزریق خون و یک مورد با رادیوتراپی محل ضایعه و تزریق خون درمان شده با پیشگیری چند ساله هیچکدام عود ضایعه عصبی نداشته اند.

آرسنیک بخصوص املاح معدنی آن اثر سمی نسبتا شدیدی را بر بدن انسان اعمال می کند. مواردی که به بخش مسمومین بیمارستان امام رضا (ع) ارجاع می شود، معمولا بصورت اقدام به خودکشی است. با توجه به آمار موجود در این بخش مسمومیت اتفاقی آن کم و موارد جنایی آن نادر است. در این گزارش سه نفر بیمار از یک خانواده، بواسطه مصرف بشقاب آش که عمدا به انیدرید آرسینو آغشته شده، مسموم و به بیمارستان اعزام شده اند، مورد بحث قرار می گیرد.یکی از آنها مرد 45 ساله ای که به فاصله کمی پس از ورود به بیمارستان بعلت عوارض مسمومیت حاد فوت نمود و دو مورد دیگر، یکی پسر بچه هشت ساله و دیگری دختر شانزده ساله بود که پس از اقدامات تشخیصی و تجویز آنتی دوت و درمان های حمایتی نجات یافتند. پزشکان باید به موضوعات سم شناسی، تشخیص و درمان مسمومیت ها آشنایی داشته باشند. ضمنا سموم خطرناک توسط افراد ذیصلاح و با کنترل و نظارت دقیق در اختیار متقاضیان قرار گیرد.

یون کلسیم یک نقش اساسی در تحریک و انقباض فیبرهای عضلانی قلب دارد. علیرغم اهمیت کلسیم با کمال تعجب علائم کلینیکی نارسایی قلبی ناشی از کمبود کلسیم شایع نیست و در بررسی از میدلاین در 10 سال گذشته تعداد معدودی از بیماران هیپوکلسمی با نارسایی قلبی گزارش شده است.گزارش مورد: دختر 16 ساله در بخش اورژانس بدلیل علائم نارسائی احتقانی قلب بستری شد. در سابقه گذشته بیمار، تشنج و عمل کاتاراکت در 2 سال قبل به چشم می خورد. بیمار هیچگونه شواهدی از بیماری زمینه ای قلبی در گذشته را نداشت. در تست های آزمایشگاهی کلسیم 6 میلی گرم در دسی لیتر (نرمال 10.5- 8.5)، PTH فسفر 4.2 میلی گرم در 14.7 پیکوگرم در میلی لیتر (نرمال دسی لیتر (نرمال 5- 2.5) و 65- 15 پیکوگرم در دسی لیتر) گزارش شد.بیمار ضمن بستری تحت درمان با کلسیم - لوکالترول، دیگوکسین، هیدروکلروتیازید، کاپتوپریل قرار گرفت و با حال عمومی خوب مرخص گردید. در اکوکاردیوگرافی های سریال انجام شده، کسر جهشی بیمار از 30 درصد به 58 درصد افزایش پیدا کرد.

مقدمه: ساکسینیل کولین یک داروی شل کننده عضلانی دپولاریزان می باشد که در القا بیهوشی بصورت رایج و متداول بکار می رود. مصرف این دارو در بیمارانی که افزایش ذخیره پتاسیم دارند می تواند منجر به هیپرکالیمی گردد و هیپرکالمی ناشی از آن در بعضی از مواد از جمله سوختگی ها و بیماری های عصبی - عضلانی شدید می باشد. در خصوص استفاده از ساکسینیل کولین در نارسایی مزمن کلیه و هیپرکالیمی ناشی از آن در این بیماران از طرف محققین مختلف نتایج بحث انگیزی ارائه شده است. لذا با عنایت به موارد فوق، تحقیق حاضر پی ریزی گردید تا هیپرکالیمی ناشی از این دارو در بیماران با نارسایی مزمن کلیه اندازه گیری شده و با گروه شاهد مورد مقایسه قرار گیرد. روش کار: در این کار آزمایی بالینی (موردی - شاهدی) تعداد 40 بیمار با نارسایی مزمن کلیه کاندیدای عمل جراح پیوند کلیه از گروه سنی 20 تا 65 سال و همگی از گروه 3 و ASA بصورت تصادفی به دو گروه 20 نفری مورد و شاهد تقسیم شدند. مدت 4 ساعت ناشتا باشد، مقدار مایعات زمان دریافتی بر اساس وزن بدن و آماده سازی قبل از عمل در هر دو گروه یکسان بود. جهت هیچ یک از بیماران پیش داوری بیهوشی 1 بکار نرفته بود. در گروه مورد مطالعه از یک میلی گرم / کیلوگرم ساکسنیل کولین جهت ایجاد شلی عضلات در القا بیهوشی استفاده و در گروه شاهد از 5% میلی گرم / کیلوگرم استفاده گردید، در هر بیمار میزان پتاسیم خون پنج دقیقه قبل از القا بیهوشی و 5 دقیقه بعد از القا بیهوشی اندازه گیری شد و مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: توزیع فراوانی جنسی و میانگین سنی در هر دو گروه تفاوت معناداری با هم نداشتند. میانگین افزایش پتاسیم در گروه مورد حدود 0.7، 0.45 میلی مول / لیتر و حداکثر افزایش 0.7 میلی مول / لیتر بوده است (در 0.9 موارد میزان افزایش 0.7-0.16 میلی مول / لیتر بوده است) و در گروه شاهد می باشد، اما از نظر آماری این تفاوت معنادار نمی باشد. بحث: هیپرکالیمی از تزریق ساکسینیل کولین با دوز بیماران 1 میلی گرم / کیلوگرم در با نارسایی مزمن کلیه چشمگیر نبوده و در مقایسه با افراد نرمال تفاوت معناداری ندارد لذا این دارو در بیماران با نارسایی مزمن کلیه منع مصرف ندارد.

آتاکسی تلانژیکتازی مختلف (A-t ) بیماری ارثی با ابتلا سیستم هایی است که بصورت اتوزومال مغلوب منتقل می شود و با تلانژیکتازی در پوست و چشم بیمار، آتاکسی مخچه ای شدید، درجاتی از کمبود ایمنی و استعداد ابتلا به عفونت های مکرر سینوسی ریوی و بدخیمی های لنفورتیکولر و تومورهای مغزی تظاهر می کند. علائم عصبی معمولا تصویر بالینی ارجح بیماری را تشکیل می دهند که در هنگام براه افتادن کودک آشکار می شوند. این بیماری اغلب موجب معلولیت شدید شده بطوریکه بیمار همیشه و بطور کامل جهت تغذیه و مراقبت متکی به دیگران خواهد بود.در این گزارش یک مورد این بیماری از بخش اطفال بیمارستان امام رضا (ع) معرفی می گردد که علاوه بر تظاهرات کامل عصبی، پوستی، چشمی و عفونی بیماری، با ابتلا کامل به لوسمی لنفوبلاستیک حاد همراه بوده است.