زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1392 | دوره:16 | شماره:54 |تعداد مقالات:3

مقدمه: حاملگی مولار، یکی از مسائل نگران کننده در طب مامایی و زنان است. اما آنچه بیش از بروز حاملگی مولار اهمیت دارد، پیامدهای بارداری بعدی است، به گونه ای که یکی از سوالات مهم در مورد افرادی که حاملگی مولار را تجربه کرده اند، این است که در صورت بروز بارداری بعدی، سرانجام آن چه خواهد شد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی پیامد حاملگی مجدد پس از حاملگی مولار و طبیعی انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 793 زن بارداری که بین سال های 1385 تا 1390 با تشخیص حاملگی مولار و طبیعی به بیمارستان های معتضدی و امام رضا (ع) شهر کرمانشاه مراجعه کرده بودند، انجام شد. نمونه گیری به روش آسان (در دسترس) انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در این مطالعه، فرم اطلاعاتی پژوهشگر ساخته بود که از طریق مصاحبه با بیماران تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون آماری لونز، تی مستقل و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین سن افراد در گروه حاملگی مولار و طبیعی به ترتیب 26.5 و 23.93 سال بود. دو گروه از نظر میزان بروز مرده زایی، حاملگی نابه جا، زایمان زودرس و پره اکلامپسی در بارداری مجدد تفاوت معنی داری نداشتند (p=0.702). میزان سقط در گروه حاملگی مولار بیشتر بود (p=0.0001). فاصله زمانی بین بارداری ها در گروه حاملگی نرمال طولانی تر بود (p<0.001). در مجموع، دو گروه حاملگی مولار و طبیعی از نظر احتمال بروز حاملگی مولار در بارداری مجدد، اختلاف معنی داری داشتند (p=0.003). احتمال بروز حاملگی مولار مجدد در مطالعه حاضر 2.79 درصد بود.نتیجه گیری: می توان به زنانی که سابقه حاملگی مولار داشته اند، اطمینان خاطر داد که بارداری های بعدی آنها عموما در معرض افزایش خطر عوارض نخواهد بود.

مقدمه: احساس خستگی زنان در دوران بارداری و پس از زایمان شایع است و این خستگی ممکن است باعث اندوه بعد از زایمان شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط خستگی مادر در دوران بارداری با اندوه پس از زایمان انجام شد.روش کار: این مطالعه همبستگی در سال 1387 بر روی 60 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر مشهد انجام شد. افراد به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. خستگی با استفاده از «چک لیست اصلاح شده علائم خستگی» در هفته های 36 و 37 بارداری و در روز 5 بعد از زایمان اندازه گیری شد. اندوه بعد از زایمان با استفاده از آزمون افسردگی ادینبورگ و مصاحبه در روزهای 5 و 14 بعد از زایمان ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 14) و آزمون های تی دانشجویی، آزمون کای اسکوئر، تست دقیق فیشر، همبستگی لامبدا و آزمون رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: بین خستگی هفته 37 بارداری با اندوه روز 5 (p=0.038، r=0.651) و روز 14 (p<0.0001، r=1.000) بعد از زایمان ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد. همچنین بین خستگی هفته 36 بارداری با اندوه روز 14 بعد از زایمان (p=0.017، r=0.80) ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. بر اساس آزمون رگرسیون لوجستیک، وجود اندوه بعد از زایمان به میزان خستگی هفته 37 بارداری (p=0.015) وابسته بود.نتیجه گیری: بروز علائم خستگی در هفته های آخر بارداری با وقوع اندوه بعد از زایمان ارتباط دارد، لذا در مراقبت های دوران بارداری، علامت خستگی باید به عنوان عامل پیشگویی کننده اندوه بعد از زایمان مدنظر قرار گیرد.

مقدمه: ناهنجاری های مادرزادی از مهمترین دلایل معلولیت و مرگ و میر کودکان در کشورهای در حال توسعه و پیشرفته محسوب می شوند و هزینه بستری و اقدامات درمانی این کودکان، بار سنگینی را به سیستم بهداشتی و خانواده های آنها وارد می کند. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع ناهنجاری مادرزادی و عوامل خطر مرتبط با آن انجام شد.روش کار: در این مطالعه مقطعی، تمام نوزادانی که از آذر ماه سال 1389 تا مرداد ماه سال 1390 در بیمارستان های اردبیل متولد شده بودند، طی 24 ساعت اول بعد از تولد معاینه شدند و وجود هرگونه ناهنجاری مادرزادی قابل مشاهده ثبت شد. از 6868 نوزاد متولد شده در شهرستان اردبیل در مدت مطالعه، 57 نوزاد به ناهنجاری آشکار مادرزادی مبتلا بودند که به عنوان گروه مورد وارد مطالعه شدند و 180 نوزاد به ظاهر سالم، به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه پژوهشگر ساخته و بر اساس اطلاعات ثبت شده در پرونده بهداشتی زنان باردار گردآوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های رگرسیون تک متغیره و چند متغیره انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میزان شیوع ناهنجاری مادرزادی، 8.2 در 1000 تولد زنده بود و ناهنجاری های سیستم اسکلتی- عضلانی (%35.1)، سیستم عصبی مرکزی (%22.8)، دستگاه گوارش (%17.5)، دستگاه ادراری تناسلی (%15.8) و کروموزومی (%8.8) به ترتیب بیشترین شیوع را داشتند. ابتلاء به پلی هیدروآمنیوس (OR=14.4، p=0.001)، الیگوهیدروآمنیوس (OR=13، P=0.009)، پره اکلامپسی (OR=11.3، p=0.001)، حاملگی ناخواسته (OR=4.9، p=0.001)، عفونت ادراری (OR=2.8، p=0.04) و رابطه خویشاوندی (OR=2.2، P=0.038) مهمترین عوامل خطر همراه با ناهنجاری مادرزادی بودند.نتیجه گیری: اقدامات تشخیصی زود هنگام در زنان مبتلا به پلی هیدروآمنیوس، الیگوهیدروآمنیوس، پره اکلامپسی، حاملگی ناخواسته، عفونت ادراری و زنان دارای رابطه خویشاوندی با همسر می تواند راهکار مناسبی جهت کاهش تولد نوزادان ناهنجار باشد.