مجله علوم پایه پزشکی ایران
سال:1383 | دوره:7 | شماره:3 (پیاپی 23) |تعداد مقالات:16

لنفوم های غیر هوجکینی اولیه دستگاه گوارش 4-1% تومورهای بدخیم دستگاه گوارش را تشکیل می دهند که شایعترین محل برای لنفومهای خارج گرهی نیز محسوب می گردند. علت لنفوم غیر هوجکینی ناشناخته است، اما مطالعات اخیر نشان داده که عفونت با ویروسها و به ویژه ویروس HTLV-1 ممکن است میزان خطر لنفوم غیر هوجیکینی از نوع با سلول T را افزایش دهد.هدف از این مطالعه بررسی وجود ژنوم ویروس در سلولهای بافت توموری بیماران مبتلا به لنفوم غیر هوجکینی اولیه دستگاه گوارش با استفاده از روش مولکولی PCR می باشد. این مطالعه روی نمونه های بافتی بیماران با لنفوم غیر هوجکینی اولیه دستگاه گوارش تشخیص داده شده در طی سالهای 1382-1360 در بخش آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) انجام گرفت. تعداد کل بیماران 103573 نفر بود که از این تعداد 65 مورد ویژگیهای لنفومهای اولیه گوارش را دارا بودند. تمام نمونه ها با شاخص های ایمونوهیستوشیمی شامل LCA، CD20، CD3 رنگ آمیزی شدند. از بین این تعداد 48 بیمار جهت انجام PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ویروس HTLV-1 شامل tax، LTR، pol و (GD21)env انتخاب گردیده و مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج مطالعه نشان می دهد نسبت مرد به زن در لنفوم های گوارشی برابر 5/1 و شایعترین رده سنی دهه 2و3 می باشد. هشت(12/3%) بیمار دارای لنفوم اولیه در معده، 52(80%) بیمار در روده باریک و 2(3%) بیمار در روده بزرگ بودند. در 3(7/4%) بیمار ابتلا بیش از یک ناحیه (ایلئوم و سکوم) وجود داشت. بر اساس طبقه بندی REAL، لنفوم IPSID شایعترین نوع بافت شناسی و تشکیل دنده 40% موارد بود. 64 مورد (5/98%) به عنوان لنفوم از نوع با سلول B و فقط یک مورد (5/1%) به عنوان لنفوم از نوع با سلول T مشخص گردیدند. از 48 بیمار انتخاب شده دو مورد (2/4%) برای HTLV-1 مثبت بودند. یک مورد مرد 55 ساله با لنفوم منتشر پلئومورف از نوع سلول T با ضایعه در معده بود و مورد دیگر دختر 15 ماهه با تشخیص لنفوم IPSID در ناحیه دئودنوم بود.

ایمونوگلوبولینها نیز مانند سایر پروتئینها در بعضی شرایط می توانند پایداری خود را از دست داده و به مولکولهای تجمع یافته محلول و یا غیرمحلول فاقد فعالیت بیولوژیک تبدیل گردند. هنگامی که این ایمونوگلوبولینها به عنوان فرآورده درمانی مورد استفاده قرار می گیرند، تشکیل تجمع مولکولی یا کاهش فعالیت بیولوژیک می تواند عواقب خطرناکی را به همراه داشته باشد. بنابراین تعیین ساختار شیمیایی محیط که باعث پایداری ایمونوگلوبولینها می شود، در صنایع داروسازی از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از انجام این مطالعه، دستیابی به فرمولاسیون Anti-D IgG به عنوان یک داروی تزریقی، با استفاده از بافرها و عوامل پایدار کننده متعدد بود. بنابراین بعد از تخلیص Anti-D IgG این پروتئین در مرحله اول در بافرهای مختلف شامل سیترات (pH=4.5)، استات (pH=5.5) و فسفات (pH=6.5,7.5) با مولاریته های 100Mm,50Mm,25Mm,10Mm فرموله شد. Anti-D IgG آماده شده در بافرهای فوق به مدت چهار ساعت در 57 درجه سانتیگراد قرار داده شد و سپس ترانسمیتازس در 580nm بررسی گردید. در بین بافرهای فوق Anti-D IgG در بافر استات با غلظت 10Mm دارای بالاترین پایداری بود. در مرحله بعد پایدارکننده های گلیسین، پلی سوربات 80 و مانیتول در غلظتهای مختلف به بافر استات ph=5.5، 10Mm حاوی Anti-D IgG اضافه شده و مانند مرحله قبل پایداری فرآورده در 57 درجه سانتیگراد به مدت 4 ساعت بررسی شد.در بین 16 فرمولاسیون تهیه شده، فرمولاسیون حاوی M0.3 گلیسین و 0.1% پلی سوربات 80 (v/v) و 7% مانیتول (w/v) دارای بالاترین پایداری برای Anti-D IgG بود. سپس پایداری این فرمولاسیون بر اساس فعالیت بیولوژیک Anti-D IgG مطابق استانداردهای فارماکوپه انگلستان بررسی شد. بر اساس نتایج به دست آمده، Anti-D IgG فرموله شده در شرایط فوق الذکر بعد از نگهداری به مدت 28 روز در 37 درجه سانتیگراد، فقط به میزان % 0.25±9.57 از فعالیت خود را (نسبت به مقدار اولیه) از دست می دهد. بنابراین می توان نتیجه گیری نمود که فرمولاسیون فوق می تواند جهت پایداریAnti-DIgGبه عنوان یک فرآورده داروئی تزریقی مورد استفاده قرار گیرد.

خلاصه: شاخص چاقی نوع توانی بر اساس W/Hp به دست می آید. در این مطالعه بر اساس 317 کودک شیرازی و والدین آنها مرجع چاقی رسم شده است الگوی چاقی نیز مشخص شده است. مقادیر اصلاح شده وزن و قد برای به دست آوردن بهترین شاخص چاقی توانی(W/Hp) مورد استفاده قرار گرفت. مدل چندجمله ای با استفاده از روش ناپارامتریHRY  برای رسم منحنی ها استفاده شد. بهترین مقدارP برای کودکان 2.5 و برای والدین آنها 1 به دست آمد. مدل چندجمله ای از درجه 3 برای والدین آنها برازش شد. شاخص چاقی کودکان از بدو تولد تا 3 ماهگی دارای روند افزایشی، تا 21 ماهگی دارای یک روند کاهشی و پس از آن دارای یک روند یکنواخت می باشد. شاخص چاقی و اندازه های دور سر، دور بازو و دور سینه به دو مؤلفه اصلی کاهش یافت که مولفه اول شاخص چاقی کودکان و مؤلفه دوم شاخص چاقی والدین را تبیین می کند. یک رابطه مستقیم ساختاری بین شاخص چاقی کودکان و والدین آنها وجود دارد. یک استاندارد محلی شاخص چاقی برای ایران ضروری می باشد که در این مطالعه به این مهم پرداخته شده است.

خلاصه: تکنیکهای انجماد را می توان به عنوان روشی برای ذخیره ژنوم به خصوص در مورد گونه هایی به کار برد که نسل آنها رو به انقراض می باشد. از این تکنیکها، در صورت بهینه شدن می توان برای حفظ و نگهداری جنینها و سلولهای سوماتیک به منظور کشت نیز استفاده نمود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر روشهای انجمادی بر بقا و بلوغ و تکوین توده های تخمک کومولوس (Cumulus Oocyte Complex: COC) گاوی می باشد. توده های تخمک کومولوس پس از جداسازی به روش آسپیراسیون با دو تکنیک انجماد آهسته و انجماد شیشه ای، منجمد شدند.روش انجماد آهسته با استفاده از محلول انجماد حاویDMSO 1.5 مولار + سوکروز 0.1 مولار و روش انجماد شیشه ای با استفاده از محلول انجمادی حاوی اتیلن گلیکول 40% به علاوه 18% w/v فایکل، 3% مولار سوکروز mg/ml105 BSA انجام گرفت و پس از ذوب میزان بقاء توده های تخمک کومولوس، با استفاده از رنگ آمیزی تریپال بلو مورد ارزیابی قرار گرفت و میزان تسهیم جنین ها تا مرحله دو سلولی به عنوان شاخص بلوغ و لقاح و تا مرحله هشت سلولی به عنوان شاخص تکوین بررسی قرار گرفت. بین میزان بقاء توده های تخمک کومولوس بین دو انجماد آهسته (79%) و انجماد شیشه ای (74.4%) ختلاف معنی داری وجود نداشت، در حالی که میزان تسهیم و تکوین در گروه انجماد شیشه ای بیشتر از گروه انجماد آهسته ای بود. نتایج حاصله از این تحقیق حاکی از آنست که گرچه اختلاف معنی داری در میزان بقاء توده های تخمک کومولوس بین گروه انجماد آهسته و انجماد شیشه ای وجود ندارد، ولی انجماد شیشه ای در مقایسه با انجماد آهسته بلوغ، لقاح و تکوین توده های تخمک کومولوس بهتری دارد.

خلاصه: با توجه به اثرات ضد تهوعی گیاه پونه در طب سنتی، جهت اثبات این اثر فعالیت ضد تهوعی فراکسیون های این گیاه روی جوجه مرغ بررسی گردید. جهت ایجاد تهوع از سولفات مس (60(mg/kg  و سوسپانسیون ایپکا (600 (mg/kg به روش خوراکی استفاده شد. از اندامهای هوایی گیاه پونه دو عصاره جوشانده آبی و خیسانده الکلی تهیه گردید که LD50 این عصاره ها به ترتیب mg/kg1561.7 و mg/kg2161.6 تعیین شد. همچنین بیشترین دوز غیرکشنده و موثر این دو عصاره به ترتیب mg/kg100 و mg/kg800 بود. سپس با توجه به اثر تهوعی بیشتر عصاره خیسانده الکلی از آن دو فراکسیون آبی متانولی و کاروفرمی تهیه شد که با توجه به ظاهر و حلالیت بهتر فراکسیون آبی متانولی، از آن سایر فراکسیون ها به روش کروماتوگرافی مایع با فشار متوسط (MPLC) تهیه شد که از میان این فراکسیونها دو فراکسیون) C شماره 47 تا 53) و) F شماره 67) اثرات ضدتهوعی مناسبی را نشان دادند. در تمام موارد قدرت اثر ضدتهوعی کنترل مثبت (متوکلوپرامید) بیشتر بوده است. همچنین با جداسازی در هر مرحله، اثر ضدتهواع بیشتر با دوز کمتر مشاهده شد که بیانگر افزایش کارایی جداسازی جزء یا اجرای ضدتهوعی در هر مرحله نسبت به مرحله قبلی بوده است و به این ترتیب فراکسیون F اثر ضدتهوعی بیشتری نسبت به فراکسیون C داشته و هر دوی این فراکسیونها هم از حاصل از گیاه پونه همگی دارای اثر ضدتهوع و ضداستفراغ با مکانیسم های احتمالی مرکزی و محیطی می باشند.

گل محمدی (Rosa damascene) گیاه شناخته شده ای است که در سرتاسر دنیا به دلیل زیبایی بی نظیرش به عنوان گل تزئینی کاشته می شود. علاوه بر خاصیت معطری، در طب سنتی ملتهای مختلف به اثرات فارماکولوژیک متعدد این گیاه از قبیل مصرف در درد و وروم پستان، ورم گردن، درد سینه و شکم اشاره شده است. در مطالعه حاضر اثر ضددردی عصاره آبی، الکلی و کلروفرمی گل محمدی توسط آزمونهای سنجش درد، شامل صفحه داغ (hot plate) و پرش دم (tail flick) و اثر ضدالتهابی عصاره الکلی مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور عصاره های آبی، الکلی (70%v/v) و کلروفرمی گل محمدی با استفاده از روش سوکسله تهیه شد. سپس با استفاده از نرمال سالین غلظتهای 100، 500 و 1000 میلی گرم بر کیلوگرم و به موشهای سوری نر (وزن 25-30 گرم) به صورت داخل صفاقی تزریق شد. مدت زمان تحمل حیوان در زمانهای 0، 30، 60 و 90 دقیقه پس از تزریق عصاره ها، مورفین (شاهد مثبت) و سالین (شاهد منفی) اندازه گیری و ثبت گردید. همچنین برای بررسی اثر ضدالتهابی، حجم پا با استفاده از استوانه مدرج در گروه دریافت کننده عصاره اندازه گیری و با گروه شاهد منفی (سالین) و شاهد مثبت (دیکلوفناک سدیم) مقایسه شد. برای ایجاد التهاب از کاراگنن استفاده شد. نتایج نشان داد که عصاره الکلی زمان تحمل درد را به میزان معنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش داده که قابل مقایسه با مرفین (9mg/kg) میباشد(P<0.001) . همچنین عصاره الکلی اثر ضدالتهابی قابل توجهی (در حد دیکلوفناک سدیم) نشان داد (P<0.001). پیش درمانی با نالوکسان باعث کاهش قابل توجه اثر ضددردی عصاره گردید. نتایج نشان دهنده اثر ضددردی قوی گل محمدی است و به نظر می رسد حداقل قسمتی از اثر ضددردی عصاره از طریق سیستم اوپیوئیدی باشد.

عوامل سطحی (سورفکانتها) از جمله پرمصرف ترین مواد جهت مصارف خانگی، صنعتی و داروسازی می باشند. در داروسازی از سورفکانت ها به عنوان ترکننده، حل کننده، امولسیون کننده و سوسپانسیون کننده استفاده می شود. همچنین در سالهای اخیر از این ترکیبات به عنوان افزایش دهنده جذب مخاطی داروهای کم جذب شونده استفاده شده است.در مطالعه حاضر اثرات همولیتیک چهار سورفکانت غیریونی از گروه پلی سوربات با نامهای تجاری توئین 20، توئین 40 ، توئین 60، و توئین 80 بر گلبول قرمز انسانی به عنوان نشانه ای از تاثیر آنها بر غشاء بیولوژیک مورد بررسی قرار گرفت.نتایج این مطالعه نشان داد که هر چهار سورفکانت مورد بررسی با شدتهای مختلف باعث لیز گلبول قرمز شدند و حداکثر همولیز به ترتیب در غلظتهای 1.6، 40، 80 و 80 میلی مول توسط توئینهای 20، 40، 60 و 80 دیده شد که نشان دهنده سمیت غشایی بسیار بالای توئین 20 می باشد. در مورد کلیه توئینها افزایش دما از 25 به 37 درجه سانتیگراد موجب افزایش همولیز گردید. افزایش زمان انکوباسیون نیز تاثیر مستقیمی بر همولیز نشان داد. همچنین مشخص شد که توئین 80 در غلظت حدود 2 میلی مول اثر حفاظتی بسیار موثری بر همولیز ناشی از توئین 20 دارد به نحوی که میزان همولیز را از 70% به حدود 1% کاهش داد. کلیه نتایج  p<0.05با توسط آزمون T-student-test مورد بررسی آماری قرار گرفت.

خلاصه: دیستروفی دوشن(D.M.D) ، شدیدترین و شایعترین نوع دیستروفی عضلانی بوده که بر اثر عدم وجود پروتئین سیتواسکلتال دیستروفین به وجود می آید و ژن طبیعی مسئول D.M.D بر روی بازوی کوتاه کروموزومX و درXP21 محل قرار دارد.در این بیماری که منجر به ضعف شدید عضلات اسکلتی می گردد، با اینکه فیبروز به وجود آمده مهمترین علت کاهش توانایی های حرکتی در بیماران شناخته شده است ولی علت بروز آن مشخص نمی باشد. دیده شده که در بیماریهایی نظیر فیبروز ریه و اسکلرودرما، ماست سل در ایجاد فیبروز نقش دارد، در این پژوهش ارتباط میان فیبروز ایجاد شده در دیستروفی دوشن و تعداد ماست سل مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق که به روش گذشته نگر بر روی 51 بیمار دوشنی صورت گرفت، بر اساس علایم بالینی آنها را به دو گروه خفیف و شدید طبقه بندی کرده و از نمونه های بیوپسی عضله بیماران مقاطع طولی و عرضی تهیه و پس از رنگ آمیزی میزان فیبروز موجود در آنها تعیین و نیز تعداد ماست سلها شمارش گردید. سپس یا استفاده از آزمونT-Test ارتباط میان دو متغیر بررسی شده و این نتیجه به دست آمد که ماست سل ها با افزایش شدت بیماری و نیز افزایش میزان فیبروز در بافت زیاد می شوند.

در بررسی بیوپسیهای برونش در موارد متعددی افتراق کارسینوم با سلول کوچک از ارتشاح لنفوسیتی شدید در مخاط برونش به سادگی و با اطمینان ممکن نیست. هدف ما از این تحقیق ارزیابی توانایی روش ارزان و قابل رنگ آمیزیAgNOR (Argyrophic Nucleolar Organizer Region) در این افتراق است. در این مطالعه 30 بلوک پارافینی کارسینوم با سلول کوچک و 30 بلوک پارافینی مخاط برونش با ارتشاح لنفوسیتی انتخاب شده و از هر بلوک 3 اسلاید میکروسکوپی تهیه شد. یک اسلاید به روش AgNOR رنگ شده و دو اسلاید دیگر به ترتیب از نظرLAC (Leukocytic Common Antigen) و سایتوکراتین مورد بررسی ایمنوهیستوشیمی قرار گرفتند. رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی برای حصول اطمینان از تشخیصهای مطرح شده بر اساس مطالعه مورفولوژی اسلایدهای H&E صورت گرفت. در کارسینوم با سلول کوچک متوسط تعداد نقاطAgNOR 4.97 عدد در هر سلول و در لنفوسیتهای غیر تومورال 1.30 عدد در هر سلول بود (P<0.001). در کارسینوم با سلول کوچک و لنفوسیتها درصد سلولهایی که حداقل 3 نقطه AgNOR را در هسته نشان می دادند، به ترتیب 88.18% و 6.73% بود (P<0.001). همچنین درصد سلولهایی که حداقل 5 نقطه AgNOR را در هسته نشان می دادند، به ترتیب 55.67% و 0.6% بود (P<0.001). به نظر می رسد با استفاده از تکنیک AgNOR و با مطالعه تعداد و پراکندگی AgNOR در هسته بتوان کارسینوم با سلول کوچک برونش را از انفیلتراسیون لنفوسیتی در بیوپسیهای آندوسکوپیک برونش افتراق داد.