مجله علوم پایه پزشکی ایران
سال:1383 | دوره:7 | شماره:2 (پیاپی 22) |تعداد مقالات:12

هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی در اعمال مختلفی از قبیل تنظیم گردش خون و رفتارهای جنسی سندرم ترک و درک درد دخالت می کند. همچنین اثر کلونیدین در ایجاد بی دردی معین شده است. در این تحقیق اثر کلونیدین در فقدان هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی مورد مطالعه قرار گرفته است. در این تحقیق از موشهای صحرایی N-MRI استفاده شد. بعد از اعمال جراحی هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی در مختصات D=10.5 و L=±1.6 و AP=11.8 با جریان الکتریسیته مستقیم (1 mA, 6 sec) به طور دو طرفه تخریب گردید. بعد از یک دوره بهبودی 10 روزه تست درد حاد توسط صفحه داغ (Hot Plate) انجام شد. در روز تست کلونیدین ابتدا در سالین استریل حل شده و 1 ساعت قبل از تست، به طور داخل صفاتی تزریق گردید. نتایج نشان داد بین گروه کنترل و  (Sham)در خصوص درک درد تفاوت معنی داری وجود ندارد. مقایسه آماری بین گروه شم و گروهی که هسته LPGi به طور دو طرفه تخریب شده بود، کاهش معنی داری نشان داد (P<0.0002). تزریق کلونیدین در دوز0.02 mg/kg با (P<0.001) و مقدار 0.2 mg/kg با (P<0.001) باعث افزایش آستانه درک درد در حیوانات با LPGi تخریب شده گردید. بنابراین به نظر میرسد که گیرنده های آلفا-2 موجود در هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی نقش مهمی در بروز بی دردی حاصل از به کار بردن کلونیدین اعمال نمی کنند

IL4یک سایتو کاین ضد التهابی مهم است که نقش کلیدی در شبکه سایتو کاینی و در تکامل Th1/Th2 داشته و بوسیله سلولهای T کمکی و احتمالا در پاسخ ایمنی اکتسابی زودرس توسط ماست سلها و بازوفیلها تولید می شود و مانند تمام سایتو کاینهای عمده در سطوح پایین mRNA با یک نیمه عمر کوتاه بیان می شود.مدارک متناقضی وجود دارد که مطرح کننده نقش اینترلوکین 4 و اینترلوکین 13 در پاتوژنز آلرژی و آسم است. هدف از این تحقیق تعیین نقش بیان ژن اینترلوکین 4 در مدلهای رت آلرژیک و غیر آلرژیک می باشد. در این تحقیق از سه گونه مختلف رت، نوع(Brown Norway) و BN آلرژیک و تولید کننده IgE، نوع PVGغیر آلرژیک و نوع WISTAR با تولید مقدار کم IgE، جهت ارزیابی بیان اینترلوکین 4 و همچنین پروتئین اینترلوکین 4 به روشهای ELISA و RT-PCR نیمه کمی استفاده شد. نتایج نشان داد که رتهای BNتولید کننده بیشترین سطح اینترلوکین 4 و بیان IL-4 mRNA می باشد. نوع WISTAR و نوع PVG نشان دهنده بیان کمتر اینترلوکین 4 در تمام بررسی ها بوده و می تواند به عنوان کمترین تولید کنندگان mRNAاینترلوکین 4 محسوب شوند.نتایج بدست آمده تاییدی بر این تئوری است که بیان بیشتر mRNA اینترلوکین 4 می تواند آلرژیک باشد و باعث تولید بالای IgE گردد.اگرچه نمی توان پلی مورفیسم ژن اینترلوکین 4 در ناحیه غیر کد شونده و نقش سایر سایتوکاینها نظیر اینترلوکین 13 و TGFB در شبکه سایتوکاین را رد کرد.

اولین اقدام تشخیصی برای بیمار مبتلا به پلورال افیوژن، افتراق مایع جنبی اگزودا از ترانزودا می باشد. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر نسبت بیلی روبین مایع پلور به بیلی روبین سرم و مقایسه آن با سه معیار پروتیین، (LDH) lactic dehydrogenase و کلسترول مایع پلور در در تشخیص اگزودا از ترانزودا می باشد. مطالعه به صورت آینده نگر در 50 بیمار مبتلا به پلورال افیوژن انجام شد. 34 نفر پلورال افیوژن اگزوداتیو و 16 نفر پلورال افیوژن ترانزوداتیو داشتند. ارتباط نسبت بیلی روبین مایع پلور به بیلی روبین سرم مساوی یا بیشتر از 0.6 با اگزودا بودن مایع که به وسیله سه معیار دیگر ودر رابطه با اتیولژی ثابت شده بیماری به دست آمد، از نظر آماری قابل ملاحظه بود. حساسیت، اختصاصی بودن و ارزش پیش بینی مثبت (positive predictive value - PPV ) و منفی (negative predictive value - NPV ) و کار آیی به ترتیب 76%، 87%، 93%، 63%، 87%بود. بنابراین نسبت بیلی روبین مایع پلور به بیلی روبین سرم (bilirubin ratio) می تواند در افتراق اگزودا از ترانزودا موثر باشد. علاوه بر آن اندازه گیری نسبت بیلی روبین مایع پلور به بیلی روبین سرم ارزانتر (cost effective) و بیشتر در دسترس می باشد

معمولا اندازه گیری آنتی بادیهای ضد گلبول قرمز به روش آزمون کومبس غیر مستقیم انجام می شود اما حساسیت این آزمون تا اندازه ای محدود بوده و ارزیابی تیتر آن نیز بسیار وابسته به فرد آزمایش کننده است. اخیرا نوع تغییر یافته ای از روش ELISA در شناسایی آنتی بادیهای ضد گلبول قرمز گزارش شده است. این روش آزمون آنتی گلبولین وابسته به آنزیم (Enzyme-Linked Anti-globulin Test) نامیده می شود. در این مطالعه سعی ما بر این است تا ضمن بررسی پارامترهای آنالیتیک این تکنیک، آن را با تکنیک متداول کومبس یا (Direct Anti- globulin Test) DAT مقایسه نماییم.نتایج ما نشان می دهد که ایجاد برخی تغییرات در تکنیک ELAT این روش را جهت استفاده روزمره، قابل اجرا و ساده تر می سازد. این روش با ضریب تغییرات 5.21% و 9.08% به ترتیب برای آزمونهای انجام شده در یک روز و روزهای متفاوت از تکرارپذیری مناسبی برخوردار است و حداقل 16 بار حساس تر از روش DAT است. اندازه گیری D Anti- همبستگی قابل قبولی (R=0.88) را بین ELAT  و DAT نشان داد. بنابراین این روش می تواند در ارزیابی دقیق تر مادران آلوایمیونیزه و بیماران مبتلا به آنمی همولیتیک مورد استفاده قرار گیرد. از طرف دیگر از این روش می توان در ارزیابی فرآورده دارویی Anti-Rho(D) به طور دقیق میزان ایمونو گلوبولین IgG را تعیین نمود

اثرات حاد و کوتاه مدت لواستاتین بر اختلال عملکرد اندوتلیوم، بر بستر عروقی مزانتر جدا شده از رتهای دیابتی (استرپتوزوسین) بررسی گردید. 12 هفته پس از القای دیابت با یک بار تزریق داخل صفاتی استرپتوزوتوسین (به میزان 45 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن حیوان) بستر عروقی مزانتر از حیوانات جدا شده و بصورت ثابت توسط پمپ پرفیوز گردید. دیابت سبب کاهش پاسخ به غلظتهای مختلف استیل کولین در بستر عروقی مزانتر گردید. مجاورت بافتها با لواستاتین در بافتهای دیابتی، پاسخ اتساعی وابسته به استیل کولین را بهبود بخشیده در حالی که پاسخهای اتساعی را در بافتهای کنترل تغییری نداد. 15 دقیقه پرفوزیون در حضور L-NAME اختلاف معنی دار بین پاسخ اتساعی گروه کنترل و دیابتی به استیل کولین را از بین برد و همچنین اثر مفید لواستاتین در بهبود عملکرد گروه دیابتی را حذف نمود. از سوی دیگر، 15 دقیقه پرفوزیون در حضور ایندومتاسین تفاوت بین پاسخ اتساعی گروه کنترل و دیابتی به استیل کولین را حذف نکرد و همچنین اثر بهبود دهنده لواستاتین را در گروه دیابتی از بین نبرد. لواستاتین نتوانست پاسخ اتساعی به نیتروپروساید سدیم را در گروه کنترل و دیابتی تغییر دهد. همچنین لواستاتین اثر اتساعی مستقیمی در بافتهای جدا شده از گروه کنترل و دیابتی نداشت. از داده ها می توان نتیجه گرفت 10 دقیقه پرفورزیون بستر عروقی مزانتر با لواستاتین، از طریق افزایش فراهمی زیستی نیترید اکساید (NO) به صورت معنی داری اتساع عروقی وابسته به اندوتلیوم را در حیوانات دیابتی بهبود می دهد که احتمالا بیشتر از طریق اثرات آنتی اکسیدانی لواستاتین می باشد.

تیموکینون مهمترین ترکیب موجود در اسانس دانه های گیاه سیاه دانه می باشد. مطالعات انجام شده بر روی تیموکینون نشان داده است که این ترکیب کینونی فعال، آسب اکسیداتیو در مدلهای مختلف هپاتوتوکسیسیتی را مهار کرده و قادر است از پراکسیداسیون چربیها در بافت کبدی جلوگیری بعمل آورد. به منظور مشخص نمودن اثرات تیموکینون بر پراکسیداسیون چربیها در مغز که در جریان ایسکمی مغزی اتفاق می افتد، از یک مدل حیوانی با عنوان انسداد چهار رگ یا 4-VO برای ایجاد ایسکمی مغزی و آسیب متعاقب پرفیوژن در مغز رت استفاده شد. پس از ایجاد ایسکمی و آسیب متعاقب پرفیوژن، میزان مالون دی آلدهاید (MDA) به عنوان محصول اصلی پراکسیداسیون چربیها در بافت هیپوکامپ مغز حیوانات در گروههای درمان و کنترل (نرمال سالین + توئین 80) به روش بیوشیمیایی (بر اساس واکنش شیمیایی MDA با تیوباربیتوریک اسید) اندازه گیری شد. در این روش، تیموکینون (2.5-10 mg/kg)، فنی توئین (50 mgkg)و نرمال سالین (10 ml/kg) بلافاصله پس از ایجاد ایسکمی و در جریان پرفیوژن مجدد، به صورت داخل صفاتی به حیوانات تزریق شدند. نتایج نشان داد که سطح MDA اندازه گیری شده در هیپوکامپ حیوانات در گروههای دریافت کننده تیموکینون (5, 10 mg/kg) به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بوده است. این نتایج نشان می دهد که تیموکینون با جلوگیری از افزایش MDA توانسته است از پراکسیداسیون چربیها در جریا ن آسیب ایسکمی و پرفیوژن مجدد در مغز رت ممانعت بعمل آورده و به این ترتیب می تواند با جلوگیری از پراکسیداسیون چربیها در سلولهای عصبی در جریان آسیب ناشی از ایسکمی های مغزی اثرات محافظتی داشته باشد

متاآنالیز یا فراتحلیل عبارتست از ترکیب نتایج مطالعات مستقلی که همگی هدف یکسانی را دنبال می کنند. انجام این کار در مورد کارآزماییهای بالینی مستقل و مشابه که از لحاظ عامل تیمار و پیامد یکسان هستند، در سالهای اخیر رشد چشمگیری پیدا کرده و روشهای آماری مختلفی در این زمینه ارئه گردیده است. این روشها با تکیه بر تئوریهای آماری بدون نیاز به داده های اولیه و تنها با فراهم بودن مقدار تاثیر تیمار و واریانس آن در مطالعات مختلف آنها را با هم ادغام نموده و برآورد دقیق تری برای میزان تاثیر تیمار ارائه می نماید. در این مطالعه مدلهای متداول در متاآنالیز معرفی گردیده اند ضمن آنکه جزییات کار در مدل با اثر ثابت آورده شده و چهارچوب کار توسط مدل با اثر تصادفی ارائه گردیده است.روش آماری به کار گرفته شده در این تحقیق برای متاآنالیز کارآزماییهای بالینی تاثیر سیر بر کاهش کلسترول خون بر اساس مدل اثر ثابت با فرض همگنی واریانسهای اثر تیمار در مطالعات مختلف می باشد که فرض همگنی واریانس های اثر تیمار برای اولین بار به عنوان یک پیش فرض در مدل آماری مربوطه قرار می گیرد. تعداد 12 مقاله در باره موضوع از مقالات چاپ شده در مجلات مختلف پزشکی شناسایی و 6 مطالعه که دارای همگنی واریانسها بوده اند، انتخاب شده و نتایج آنها توسط روش مذکور با هم ادغام گردیده اند.در متاآنالیز کارآزماییهای بالینی با فرض همگنی واریانسهای اثر تیمار از واریانس ترکیبی به جای واریانسهای منفرد برای برآورد اثر تیمار استفاده می شود. این روش برای مواقعی که تعداد نمونه به کار برده شده در مطالعات نسبتا کم باشد، بهتر عمل می کند. توسط شبیه سازی داده های غیر واقعی از توزیع نرمال تولید گردید. متاآنالیزهای متعدد توسط هر دو روش با و بدون واریانس ترکیبی برای تعداد نمونه های متفاوت بر روی آنها انجام گرفت. مقایسه نسبت فواصل اطمینان تولید شده که پارامتر جامعه را پوشش داده بودند، در دو روش متاآنالیز نشانگر بالاتر بودن احتمال پوشش پارامتر جامعه توسط فواصل اطمینان تولید شده در روش پیشنهادی می باشد

جذب کم آنتی ژنهای پروتئینی از سطوح مخاطی، استفاده از سامانه های تجویز دارو را الزامی می کند. با اینکه میکروسفرهای دکستران (Sephadex®) قابلیت خوبی در تجویز داروها از راه مخاط نشان داده اند، اما کمتر در ایمن سازی مخاطی به کار گرفته شده اند. با توجه به مزایای ایمن سازی مخاطی در مقایسه با راه تزریق و با توجه به اثر جذب افزایی میکروسفرهای دکستران، کفایت این سیستمها در تجویز مخاطی آنتی ژنها مورد بررسی قرار گرفت. میکروسفرهای دکستران حاوی توکسوئید کزاز (TT) با پراکنده کردن آنها در محلول TT و لیوفیلیزه کردن بعدی تهیه شدند.خصوصیات مربوط به اندازه ذره ای و سطح میکروسفرها با استفاده از میکروسکوپ نوری و الکترونی بررسی گردید. میزان انکپسولاسیون TT با روش میکرو_ BCA و آنتی ژنیسیته توکسوئید انکپسوله شده با روش ELISA تعیین شد. زهش برون تن TT از میکروسفرها در یک مدل با شرایط شبیه حفره بینی انجام شد. تعیین مخاط چسبی و سرعت رویش میکروسفرها از حفره بینی با روش گاما سینتی گرافی و با تجویز میکروسفرهای خالی نشاندار شده با تکنسیوم درون بینی داوطلبان سالم انجام و ایجاد تحریک موضعی در بینی نیز با تجویز میکروسفر در بینی داوطلبان بررسی شد. این تحقیق منجر به تهیه میکروسفرهایی با قطر میانگین حدود 150 میکرون و درصد انکپسولاسیون (n=3) %20.3 گردید. در بررسی با روش SDS-PAGE نوارهای حاصل از توکسوئید انکپسوله شده با نمونه استاندارد مطابقت داشت. آنتی ژنیسیته TT انکپسوله برابر TT %90.5±1.8 (n=4) اولیه بود. پس از 4 ساعت %36.9±3.4 (n=4) از میکروسفرهای پاشانده شده در بینی داوطلبان از ناحیه نازوفارنکس پاک شده بودند. آزمایشات آزادسازی نشان دهنده آزاد شدن حدود 100% توکسوئید انکپسوله شده ظرف یک ساعت بود. همچنین میکروسفرهای دکستران در مطالعه درون تن در داوطلبان سالم هیچگونه اثر تحریکی از قبیل سوزش و یا ا حتقان گزارش نشد. با توجه به پایداری مناسب و ابقای خصوصیات آنتی ژنیک توکسوئید کزاز انکپسوله شده در میکروسفر دکستران و نیز روند آزاد سازی مناسب، مخاط چسبی مطلوب، عدم تحریک موضعی و همچنین بهای کم و در دسترس بودن سفادکس، از این میکروسفرها احتمالا می توان به عنوان یک سامانه آنتی ژن رسانی مخاطی استفاده نمود. با این حال مطالعات تکمیلی جهت بررسی چگونگی ایمنی زائی این سامانه در حیوان آزمایشگاهی ضروری است.