بیماریهای عفونی و گرمسیری ایران
سال:1381 | دوره:7 | شماره:16 |تعداد مقالات:16

مننژیت عبارت است از التهاب پرد های مغز که با تعداد غیر طبیعی گلبولهای سفید، درمایع مغزی نخاعی خود را نشان می دهد. مننژیت باکتریال حاد یک بیماری بسیار مهم در سطح جهان است. در سالهای اخیر پیشرفتهای واضحی در شناسایی پاتوفیزیولوژی مننژیت باکتریال و چگونگی برخورد با این بیماران حاصل شده است. با وجود این مننژِیت باکتریال به عنوان یک عامل مهم مورتالیته و موربیدبند باقی مانده است.  بیشترین موارد مننژیت باکتریال در سنین کودکی رخ می دهد و عامل ایجاد کننده مننژیت در مقاطع سنی مختلف متفاوت می باشد. در آنالیز مایع مغزی نخاعی مننژیت باکتریال تیپیک مشخصات زیر وجود دارند: گلبولهای سفید 5000-1000 عدد درهر میلی لیتر که مساوی و یا بیشتر از 80% آنها لکوسیت های چند هسته ای هستند. پروتیین 500-100 میلی گرم در صد میلی لیتر و قند مساوی و یا کمتر از 40 میلی گرم در صد میلی لیتر. مشاهده میکروارگانیسم در رنگ آمیزی گرم از نمونه مایع مغزی نخاعی و یا به دست آوردن میکروارگانیسم در کشت خون و یا کشت مایع مغزی نخاعی مننژیت باکتریال را اثبات می کند. اما در برخی موارد به علل مختلف مثل اشکالات آزمایشگاهی و یا مصرف آنتی بیوتیک قبل از گرفتن نمونه ممکن است نتیجه رنگ آمیزی گرم و کشت منفی باشد. در این موارد بر اساس مشخصات آنالیز مایع مغزی نخاعی در مورد باکتریال یا غیرباکتریال بودن مننژیت قضاوت می شود. براساس آنالیز مایع مغزی نخاعی وجود گلبولهای سفید بیش از 2000 عدد در هر میلی لیتر یا پروتیین بیش از 220 میلی گرم در صد میلی لیتر و یا قند کمتر از 34 میلی گرم در صد میلی لیتر، در مایع مغزی نخاعی با دقتی حدود 99% نمایانگر مننژیت باکتریال می باشند. در این مطالعه در صورت منفی بودن رنگ آمیزی گرم و کشت مایع مغزی نخاعی و کشت خون، معیارهای فوق جهت تشخیص مننژیت باکتریال در نظر گرفته شده اند. هموفیلوس، مننگوکوک و پنموکوک سه عامل عمده هستند که در مننژیت باکتریال حاد دخالت دارند. در سالهای اخیر دو تغییر عمده در اپیدمیولوژی مننژیت باکتریال حاد مشاهده شده است. اولین تغییر کاهش انسیدانس مننژیت هموفیلوسی در کشورهایی است که برنامه واکسیناسیون علیه هموفیلوس آنفولانزای تیپ b به طور فراگیر در آنجا اجرا می شود. دومین تغییر در اپیدمیولوژی مننژیت باکتریال افزایش در عفونت با موش های مقاوم نوموکوک در سطح جهان می باشد. از آنجا که در مننژیت های باکتریال شروع درمان آنتی بیوتیکی حتی قبل از شناسایی ارگانیسم ایجاد کننده بیماری حیاتی است، کاهش مننژیت هموفیلوسی و افزایش مقاومت آنتی میکروبال در نوموکوک، روی انتخاب درمان empirical تاثیر گذاشته است. شیوع افزایش یابنده پنموکوک های مقاوم به آنتی بیوتیک موجب شده که گروهی پیشنهاد کنند در بیمارانی که در رنگ آمیزی گرم مایع مغزی نخاعی آنها حدس پنموکوک وجود دارد، از ترکیب سنقریاکسون به اضافه وانکومایسین استفاده شود. در این مقاله خصوصیات دموگرافیک، مشخصات بیوشیمیایی مایع مغزی نخاعی و ایتولوژی های مختلف مننژیت باکتریال مورد بررسی قرار گرفته در مورد الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی به عوامل مهم مننژیت باکتریال بحث می شود.

66 سویه انتروکوک جدا شده از نمونه های بالینی بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای تهران (شریعتی، لبافی نژاد، امام و حضرت رسول) توسط آزمایشات بیوشیمیایی تا حد گونه شناسایی شدند. 48 سویه E.aecalis، 17 سویه E.faecium و یک سویه E.durance تشخیص داده شدند. مقاومت کلیه سوشهای جدا شده نسبت به آنتی بیوتیکها، یه روش Disk Diffusion و تعیین MIC بررسی گردید. E.faecalis غالب ترین گونه و faecium دارای بیشترین و متنوع ترین انواع مقاومت های چندگانه بود. بیشترین و کمترین میزان مقاومت، به ترتیب نسبت به پنی سیلین (84.84%) و نکومایسین (3.3%) دیده شد. مقاومت به دوزهای بالای جنتامایسین هم در سویه های جدا شده وجود داشت.میزان مقاومت به ونکومایسین در سویه های انتروکوک در سویه های مطالعه شده در مقایسه با سایر کشورها کمتر بوده ولی مقاومت چندگانه نسبت به سایر آنتی بیوتیک ها (حداقل 3 دارو) افزایش نشان داده (39.3%) که اکثرا مربوط به سویه های E.faecalis می باشد.اگر چه فراوانی سویه های آنتروکوک مقاوم به ونکومایسین در سطح بیمارستانهای تهران بویژه در میان سویه های E.faecalis ناچیز می باشد، خطر افزایش احتمالی آن با توجه به مقاومت بالای سویه ها به سایر آنتی بیوتیک ها باید مورد توجه قرار بگیرد.

ارزش افزایش خفیف تا متوسط ترانس آمینازهای کبدی در پیش بینی وجود اختلالات کبد در مطالعات متعدد مورد بحث قرار گرفته است اما نتیجه قطعی در این زمینه تا به حال به دست نیامده است. بخصوص انجام بیوپسی در این بیماران از مواردی است که بسیار مورد بحث می باشد. به منظور مشخص کردن اختلالات احتمالی موجود در افراد مراجعه کننده با این افزایش بررسی حاضر به عمل آمده است. روش کار در این مطالعه، تعداد 85 بیمار که با افزایش ترانس آمینازهای کبدی (بالاتر از یک و نیم برابر حداکثر نرمال) به درمانگاه گوارش بیمارستان امام خمینی ارجاع شده اند به طور آینده نگر و در طی یک دوره 32 ماهه (از آغاز سال 1378 تا پایان آبان 1380) مورد بررسی قرار گرفته اند. در تمام بیماران تستهای مربوط به هپاتیت ویروسی، تستهای مربوط به اتو آنتی بادی ها، آلفا یک آنتی تریپسین، مس و سرولوپلاسمین سرم درخواست شده و افراد برای سونوگرافی ارجاع شدند. در صورت پایدار بودن افزایش آنزیمهای کبدی بیشتر از 6 ماه، بیوپسی کبدی برای بیمار انجام می شد. مقدمه و اهداف: در این مطالعه کلیه بیماران با آلکالن فسفاتاز بالاتر از سه برابر نرمال و یا سونوگرافی دال بر ضایعات فضاگیر یا اتساع مجاری کبدی حذف شدند. نتایج در بیمارانی که با آزمایشات اولیه و بدون بیوپسی تشخیص داده شده، بیشترین تشخیص نهایی به ترتیب هپاتیت مزمن C و B بوده است (به ترتیب 20% و 18.8%). در 55.3% بیماران کلیه آزمایشات اولیه منفی بوده و بعد از بیوپسی کبدی، شایع ترین تشخیص پاتولوژی در این گروه استئاتوز کبدی بوده است (78.7%). در کل شایع ترین تشخیصها در 85 بیمار بررسی شده، به ترتیب استئاتوز غیر الکلی کبد (43.5%)، هپاتیت C، و هپاتیت B بوده است.بحث: گرچه در بررسی افزایش بدون علامت ترانس آمینازهای کبدی، در صورتی که کلیه تست های ویرولوژی و اتوایمون منفی باشد، بیوژسی کبدی جهت مشخص کردن تشخیص و تعیین شدت صدمه کبدی در بیمارانی که کلیه آزمایشاتشان منفی بوده است، شاید بتوان این بیماران را برای مدتی تحت نظر گرفت و با رژیم غذایی و یا دارو درمان کرد.

پاسخ ایمنی حفاظتی و پاتولژیک در برابر Mtb پیچیده و چندین صورته است. دست یابی به یک تصویر روشن از این پاسخ، به منظور طرح و اجرا اقدامات برای طراحی یک واکسن و همچنان درمان سل، بسیار اساسی است. مجموعه ای از مطالعات روی حیوان و انسان، همچنین پیشرفته های فنی در مورد دستکاریهای ژنتیک این ارگانیسم موفق، افقی را برای سال های آینده خواد گشود.در حال حاضر مطالعات وسیعی در مورد اجزا پاسخ ایمونولوژیک: نقش ماکروفاژها، سلولهای T و طریق کنترل فاگولایروزوم فیوژن مورد نظر است ...

بیماری هاری یکی از خطرناکترین بیماریهای ویروسی مشترک بین انسان و حیوان می باشد. این بیماری در کشور ما به شکل بومی وجود دارد و سالانه بیش از پنجاه هزار نفر به علت گزش حیوانات مشکوک به هاری تحت درمان ضد هاری قرار می گیرند. علیرغم صرف هزینه های بسیار در رابطه با تامین سرم و واکسن ضد هاری مورد نیاز، متاسفانه سالانه به طور متوسط شاهد مرگ و میر قریب به ده هزار نفر از هارگزیدگانی که پس از گزش به مراکز درمان ضد هاری مراجعه نکرده اند می باشیم. در این بررسی چهل و چهار مورد مرگ ناشی از هاری مورد مطالعه توصیفی قرار گرفته و در آن کلیه متغیرهای سن، جنس، محل حادثه، نوع حیوان گزنده، محل جراحت، طول دوره کمون و طول دوره بیماری جمع آوری و تحت آنالیز اپیدمولوژیکی – آماری قرار گرفتند. طی مطالعه فوق افراد متعلق به گروه سنی 19-10 سال در معرض خطر بیشتری قرار داشته اند. در ارتباط با جنس افراد بیش از 90% مبتلایان را جنس مذکر تشکیل می دهند. بیشترین محل گزش در افراد فوق به ترتیب دست، سر و سپس پا می باشد. هم چنین عمده ترین عامل انتقال بیماری به انسان را سگها تشکیل می دهند. میانگین طول دوره نهفتگی بیماری 62.16 روز و میانگین طول دوره بیماری 3.29 روز است در ارتباط با محل حادثه بیشترین موارد مرگ انسانی در استان فارس رخ داده و با توجه به بررسیهای انجام شده ساکنین مناطقی که تراکم گوشتخواران وحشی و اهلی بیشتر بوده است، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

مایکوباکتریوم های مقاوم به چند دارو مشکلات زیادی برای بیماران و اجتماع فراهم آورده است. به علت محدود بودن داروهای ضد سل بسیاری از پژوهشگران تلاش نموده اند اثر آنتی بیوتیک های دیگر را بر این باکتری بیازمایند. به منظور ارزیابی پتانسیل ضد مایکوباکتریایی مجموعه آموکسی سیلین و کلاوولنیک اسید (کوآموکسی کلاو)، در یک مطالعه آینده نگر، بقای 38 خوکچه هندی که 34 سر به 8 گونه مایکوباکتریوم توبرکولوزیس های غیر مقاوم آلوده شده بودند، پس از درمان با ایزونیارید یا کوآموسی کلاو یا بدون درمان، با یکدیگر مقایسه گردید. قریب 6 هفته بعد از عفونت زایی تمام خوکچه هایی که بدون درمان رها شده بودند، مردند. اما تمام 8 خوکچه هندی های تحت درمان با ایزونیازید بدون مشکل زنده ماندند. این در حالی بود که از 17 حیوان تحت درمان با کوآموکسی کلاو 6 سر زنده ماندند. 2 سر از حیوانات قبل از مرگ به اسهال ملایم دچار بودند. حدود 40-35 روز بعد از درمان 6 حیوان باقیمانده در این گروه به بی اشتهایی مفرط و ضعف شدید دچار شدند.نتایج این پژوهش نشان می دهد اگر چه اثر ضد سلی کوآموکسی کلاو از ایزونیازید به مراتب کمتر است P val.=0.0029 اما در مقایسه با گروه بدون درمان P val.=0.053، ممکن است در صورت نیاز بتوان از این دارو با مقدار مناسب در مدت زمان محدود همراه داروهای دیگر علیه بیماری سل استفاده کرد.

استرونژیلوییدزیس عفونت روده ای انسان ناشی از استرونژیلوئیدزیس استرکورالیس می باشد.این بیماری در کشورهای گرمسیری و به عنوان یک عفونت فرصت طلب مطرح می باشد و در صورت عدم تشخیص در انسان به دلیل خودآلودگی می تواند به صورت پایدار تا سالها باقی بماند و اگر به دلایلی افراد مبتلا دچار نقص سیستم ایمنی گردند، نتیجه آن می تواند انتشار بیماری در بدن و سرانجام مرگ باشد. از آنجایی که در بعضی موارد که بیماری کهنه می شود عامل آلودگی در مدفوع کم، و تشخیص بسیار دشوار و حتی غیر ممکن می شود، لذا ایجاب می نماید که در این موارد از تستهای سرولوژیکی برای تشخیص استفاده شود و در این مطالعه هدف ما کشت نمونه مدفوع آلوده و تهیه آنتی ژن خام از لارو حاصله می باشد. بدین منظور نمونه مدفوع مثبت در محیط کشت ذغال تحت شرایط 28 درجه سانتی گراد دما، محیط تاریک و مدت زمان 7 روز کشت داده شد.آنگاه لاروها از محیط کشت توسط تکنیک جداسازی برمن و برمن اصلاح شده تحت شرایط 28 درجه سانتی گراد دما و مدت زمان 60 دقیقه جدا گردیدند، و سپس با استفاده از سانتریفوژ یخچال دار تحت شرایط 4 درجه سانتی گراد دما، 25 دقیقه زمان و RPM=8000 شستشو داده شد و رسوب مرحله آخر در سدیم آزاد ید 0.05 درصد در 20-نگهداری شد. سپس رسوبات ذخیره شده با استفاده از سونیکه MSE (قدرت -22، فواصل زمانی یک دقیقه، 12 بار هر بار 20 ثانیه) سونیکه و محلول یکنواخت فوق تحت شرایط 4 درجه سانتیگراد دما RPM=15000 و زمان 60 دقیقه سانتریفوژ شد و محلول رویی به عنوان آنتی ژن خام برداشت شد و و برای تایید آنتی ژن تهیه شده فوق از تست الیزا استفاده گردید که نتایج آزمایش موفقیت آمیز بود.

FUO کلاسیک به مواردی اطلاق می شود که تب 38.3 درجه سانتی گراد به مدت بیش از سه هفته به طول انجامیده و علی رغم بررسی های انجام شده در سه ویزیت سرپایی یا سه روز بستری بدون تشخیص باقی مانده باشد. در این مطالعه 131 بیمار FUO کلاسیک مورد بررسی قرار گرفتند.55 درصد بیماران مرد و 45 درصد زن بودند. میانگین سنی بیماران 41.45 بود. عفونتها شایع ترین علل ایجاد کننده تب بودند (41.2%) بعد از آن بدخیمی ها (25.2%)، بیماریهای غیرعفونی التهابی (13%)، علل متفرقه (1.7%) قرار داشتند. در 5.3 درصد موارد تب بعد از بستری قطع گردید. 4.6 درصد موارد علی رغم انجام کلیه اقدامات لازم به تشخیص نرسیدند. سل شایع ترین بیماری عفونی و لمفوم شایع ترین بدخیمی ایجاد کننده FUO بود. روشهای غیر تهاجمی 51.8% و روشهای تهاجمی در 38.1 درصد منجر به تشخیص شدند. روشهای تهاجمی در 56.5 درصد بیماران انجام گرفت که فقط 67.5 درصد موارد تشخیصی بود. پاتولوژی با 33.1 درصد بیشترین روش به کار گرفته شده در موارد منجر به تشخیص بود.

سرخجه یکی از بیماریهای ویروسی خفیف و اغلب تحت بالینی است که معمولا با عارضه جدی همراه نیست ولی اگر در طول حاملگی، خصوصا در دو ماهه اول بارداری، رخ دهد، ویروس عامل آن می تواند با انتقال به جنین، سبب ایجاد سندرم سرخجه مادرزادی و یا مرگ جنین شود. طبق تخمین کارشناسان سازمان جهانی بهداشت تا سال 2000، تنها در کشورهای در حال توسعه، سالانه بیش از یک صد هزار مورد سندروم سرخجه مادرزادی، به وقوع پیوسته است. در حال حاضر در بسیاری از کشورها برای پیشگیری از این بیماری و عوارض جنینی حاصله، برنامه ایمن سازی توسط واکسن اجرا می شود. اما در کشور ما هنوز واکسیناسیون بر علیه سرخجه به صورت گسترده و حتی در گروه های خاص، انجام نمی شود. مطالعه ما به منظور تعیین وضعیت ایمنی دختران کرمانشاهی در بدو ازدواج صورت گرفته است که به صورت توصیفی – مقطعی بوده، بر روی 240 مورد انجام شده است. لازم به ذکر است که بررسی سرولوژیک، به روش ELISA و به صورت کمی بوده است. نتایج حاصله، نشانگر ایمنی حدود 80 درصد، نسبت به سرخجه، بوده است و اختلاف معنی داری بین وضعیت ایمنی افراد تحت مطالعه با سن، میزان تحصیلات، محل سکونت، سابقه ابتلا به بیماری بثوری شبه سرخچه وجود نداشته است. با توجه به حساس بودن حدود 20% از دختران کرمانشاهی در بدو ازدواج، توصیه می شود غربالگری قبل از ازدواج برای آنها صورت گیرد و در صورت مصون نبودن، بر علیه سرخچه واکسینه شوند.

در این مقاله، یک مورد آبسه اپیدورال ناشی از بروسلا ملیتنسیس گزارش می شود. این مورد، از موارد بسیار نادر گزارش شده می باشد. بیمار پس از درمان جراحی و دارویی، بهبودی کامل پیدا کرد.

هپاتیت مزمن B یک مشکل عمده پزشکی در جهان است و سالانه تعداد زیادی از بیماران به علت عوارض دیررس ناشی از این ویروس به صورت سیروز و سرطان کبد جان خود را از دست می دهند. چون شیوع این بیماری در جامعه ما 5-3% است این مطالعه آینده نگر به صورت Survival analysis جهت تعیین تغییر وضعیت در 221 نفر از حاملین مزمن ویروس هپاتیت B در بابل از سال 1370 تا 1379 انجام شد. آنزیمهای کبدی، HBeAg, HBsAg و آلفافتوپروتئین هر 6 ماه یکبار بررسی شدند. بیمارانی که دچار هپاتیت مزمن فعال و سیروز بودند در اولین ویزیت از مطالعه حذف شدند. داده ها با استفاده از مدل رگرسیونی کاکس و مدل کاپلان مایر تجزیه و تحلیل گردید. از 221 نفر، 58.8% مرد و 41.2% زن بودند. میانگین سنی بیماران 11±29 سال و میانگین مدت زمان پیگیری 2.6±4.5 سال بود. 22 نفر همزمان HBeAg مثبت بودند. HBsAg در 24 نفر (12.1%) و HBeAg در 10 نفر (45.5%) از بیماران HBeAg منفی و HBeAg مثبت به ترتیب منفی گردیدند. (میزان منفی شدن سالانه این مارکرها به ترتیب 2.7% و 10.5%)، منفی شدن مارکر HBeAg در مقایسه با HBsAg 4.35 برابر بود (P=0.0001) پیشرفت بیماری به سمت هپاتیت مزمن فعال به ترتیب در 18 نفر (11%) و 3 نفر (13.5%) از بیماران HBeAg منفی و HBeAg مثبت ایجاد شد. پیشرفت به سمت هپاتیت مزمن فعال در بیماران HBeAg مثبت در مقایسه با بیماران HBeAg منفی، 2.1 برابر بود (P=0.22) آلفافتوپروتئین در 5 بیمار بین 45-15 افزایش یافت که در بررسی بیشتر سرطان کبد دیده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که منفی شدن مارکرهای ویروسی و پیشرفت بیماری به سمت هپاتیت مزمن فعال در این بیماران دیده می شود. ولی سیروز و سرطان کبد در طی این مدت ایجاد نمی شود پیگیری این بیماران جهت تشخیص وضعیت آنها ضروری است.

سابقه و هدف: TTV یک ویروس DNA دار تک رشته ای بدون پوشش بوده که اخیرا کشف شده است. این ویروس بیشتر از طریق خون و فراورده های آن منتقل شده و جزو ویروسهای non-A-G تقسیم بندی می گردد. هدف از این مطالعه اندازه گیری شیوع TTV در بیماران همودیالیزی بوده که جزو گروه پرخطر در مورد این ویروس می باشند. روش کار: مجموعا از 55 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به بخش همودیالیز بیمارستان اکباتان شهر همدان نمونه تهیه شده و به وسیله روش PCR وجود TTV-DNA را ارزیابی نمودیم. نتایج: شیوع TTV در بیماران 8 مورد (14.5%) بود. 6 نفر (75%) از بیماران TTV مثبت، سابقه دریافت خون داشتند در حالیکه در سایر بیماران همودیالیزی 15.6% این سابقه را داشتند. آنزیمهای کبدی در هیچکدام از بیماران TTV مثبت افزایش نیافته بود و هم چنین کلیه این بیماران از نظر HBV و HCV منفی بودند. نتیجه نهایی: شیوع TTV به دست آمده در بیماران همودیالیزی نسبت به سایر مطالعات انجام شده در کشورهای دیگر پایین تر بوده است. تغییرات آنزیمهای کبدی در بیماران TTV مثبت با سایر تحقیقات همخوانی داشته ولی فراوانی HBV و HCV در مطالعات دیگر بیشتر بوده است.

اگر چه هنوز درمان انتخابی کیست هیداتید عمل جراحی می باشد ولی در بعضی بیماران بنابر دلایل متعددی انجام عمل جراحی مقدور یا به صلاح نمی باشد. از طرف دیگر گزارش های موفقیت آمیز متعددی از درمان کیست هیداتید یا آلبندازول خوراکی در سالهای اخیر منتشر شده است. 25 بیمار مبتلا به کیست هیداتید که به دلایل مختلف، عمل جراحی برای درمان بیماری آنها امکان پذیر نبود، تحت درمان با آلبندازول خوراکی به مقدار 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 4 ماه قرار گرفتند. بیماران را 14 مرد و 11 زن تشکیل می دادند میانگین سنی بیماران 43.7 سال با محدوده سنی 12 تا 71 سال بود. محل کیست در این بیماران به قرار زیر بود: 14 مورد در کبد، 5 مورد در کبد و شکم به صورت همزمان، 4 مورد در ریه و 2 مورد در ریه و کبد به صورت همزمان. نتایج: 6 نفر (24%) با درمان دارویی بهبودی کامل یافتند (رفع علایم بالینی و محو شدن مورفولوژیک کیست در بررسی های تصویری)، 15 نفر (60%) با درمان دارویی بهبودی نسبی پیدا کردند (کاهش یا از بین رفتن علایم بالینی و تغییرات موروفولوژیک نظیر چروکیده شدن، کلسیفیه شدن، کور شدن و دکولمان). در 4 نفر با درمان دارویی هیچ تغییری در علایم بالینی یا مورفولوژیک ایجاد نشد. نتیجه گیری: درمان دارویی با آلبندازول خوراکی در 25 بیمار مبتلا به کیست هیداتید که عمل جراحی در آنها امکان پذیر نبود با نتایج قابل قبولی بکار گرفته شد.

جنس هموفیلوس دربرگیرنده عده زیادی از باکتری های بیماری زا و غیر بیماری زا است که عفونتهای خطرناک بچه ها و بالغین را ایجاد می نمایند. عفونتهای هموفیلوس می توانند به طور موضعی یا ژنرالزه اتفاق افتند. ازعفونتهای موضعی هموفیلوس کونژنکتیویت، اوتیت میانی، سینوزیت، اپی گلوتیت، برونشیت، پنومونی، سلولیت فاسیال، سلولیت بوکال، مننژیت، پریکاردیت، آرتریت، آندوکاردیت، آبسه مغز، اوسئومیلیت، گلوسیت، میوکاردیت، آدنکسیت، واژنیت، آمپیم، را می توان نام برد که هر کدام از این عفونتها به نوبه خود می تواند با باکتری امی و سپتی سمی همراه باشد. عامل شانکروئید نیز در این جنس قرار دارد. هموفیلوس ها کوکوباسین های گرم منفی، غیر متحرک، هوازی یابی هوازی اختیاری هستند که تست کاتالاز مثبت یا منفی داشته تست اکسیدازشان منفی است و روی محیط های کشت مختلف تا زمانی که فاکتورهای X یا V, Haemin یا Diphospho Pyridine و Coenzymel وجود نداشته باشند رشد نمی کنند. بعضی گونه های جنس هموفیلوس فقط نیازمند فاکتورX  (Heamophilus ducreyi) برخی نیازمند فاکتور V (مثل H.Parainfluenza) و عده ای محتاج هر دو فاکتور XV (مثل H.influenzae) می باشند و بر این اساس مشخص کردن نیازمندی رشدی هموفیلوس ها اولین قدم شناسایی آنها می باشد. فاکتورهای رشدی مزبور به توسط کارخانجات مختلف تولید و به صورت دیسک هایی در اختیار آزمایشگاه های پزشکی و تحقیقاتی قرار گرفته و در کشت و شناسایی انواع مختلف هموفیلوس ها مورد استفاده قرار می گیرند. این فرآورده ها در ایران موجود نبوده و به طور معمول وارد نمی شوند و در صورت تهیه به وسیله شرکتهای خصوصی قیمت آنها فوق العاده گزاف است. با احساس این نقیصه در کشور تصمیم به تهیه و تولید این دیسک ها در آزمایشگاه میکرب شناسی پزشکی بخش عفونی بیمارستان شهید دکتر لبافی نژاد گرفته شد. دیسک ها تولید و از نظر کنترل کیفی با تولیدات خارجی مقایسه گردید. در این مقاله وش تهیه، نتیجه، کنترل کیفی و نگاهداری این دیسک ها شرح داده می شوند.

لپتوسپیروز، بیماری عفونی مشترک انسان و دام بوده و در تمام دنیا شیوع دارد. عامل بیماریزا یک اسپیروکت است که آلودگی با آن در انسان، عمدتا متعاقب تماس مستقیم با حیوانات آلوده و یا غیر مستقیم از طریق آب، غذا یا خاک آلوده به ادرار حیوان مبتلا حاصل می گردد. این مقاله به معرفی یک مورد لپتوسپیروز شناخته شده انسانی که با اسمیر و کشت ادرار تشخیص آن تایید شده است می پردازد. نکته قابل توجه در بیمار مورد نظر وجود پدیده هموفاگوسیتوز در نمونه تهیه شده از اسپیراسیون – بیوپسی مغز استخوان می باشد. بیمار خرداد ماه سال 79 در بیمارستان دکتر مسیح دانشوری بستری و با تشخیص لپتوسپیروز تحت درمان آنتی بیوتیکی مناسب و کورتیکوستروئید قرار گرفته و با بهبودی کامل ترخیص شد.