بیماریهای عفونی و گرمسیری ایران
سال:1385 | دوره:11 | شماره:35 |تعداد مقالات:23

سابقه و هدف: سرطان غیر ملانومائی پوست فراوان ترین بدخیمی در بین سفید پوستان درسراسر جهان است. تحقیقاتی که تا کنون برای یافتن یک عامل ویروسی در این نوع سرطان انجام شده محققین را بسوی پاپیلوماویروس انسانی راهنمایی کرده است. تا کنون بیش از 100 تایپ پاپیلوماویروس انسانی شناخته شده و ارتباط تایپ های معینی از این ویروس با سرطان گردن رحم به اثبات رسیده است ولی تا کنون ارتباطی قطعی بین تایپ خاصی از ویرس و سرطان پوست یافت نشده است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ژتوتایپ های مختلف پاپیلوماویروس انسانی در ضایعات سرطان غیر ملانومایی پوست و نیز ضایعات پوستی غیر سرطانی در شمال ایران بوده است.مواد و روش ها: در این تحقیق مورد شاهدی 136 نمونه بلوک بافت پارافینه سرطان غیر ملانومائی پوست و 139 نمونه بلوک بافت پارافینه پوست غیر سرطانی از آزمایشگاه های پاتولوژی منطقه شمالی ایران جمع آوری گردید. با استفاده از جفت پرایمر FAP59.64 PCR انجام گردید و نمونه های مثبت با استفاده از تعیین توالی نوکلئوتیدی (Direct Sequencing) و مقایسه با توالی های موجود در GeneBank تعیین تایپ شدند. یافته ها با استفاده از آزمون مربع کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در %26.5 از نمونه های سرطانی و %9.4 از نمونه های غیر سرطانی HPV-DNA شناسایی شد.. ژنوتایپ های یافت شده عبارت بودند از: 4، 5، 16، 18، 19، 20، 21، 23، 36، 48 و 56. ارتباط آماری معنی داری بین تایپ های مخاطی 16 و 18 و سرطان غیر ملانومائی پوست به دست آمده {P<0.001، OR=29.4 (3.4-245.9)}.نتیجه گیری: تایپ های مخاطی پاپیلوماویروس انسانی که در ایجاد سرطان گردن رحم تایپ پر خطر در نظر گرفته می شوند ممکن است در ایجاد سرطان غیر ملانومائی پوست نیز نقش داشته باشد.

سابقه و هدف: واکسن مورد استفاده در برنامه ایمن سازی کودکان در جمهوری اسلامی ایران واکسن خوراکی فلج اطفال است. برنامه ریشه کنی بیماری فلج اطفال در کشور ما از سال 1373 با برگزاری روز ملی ایمن سازی آغاز شده است و با موفقیت توانسته است گردش ویروس وحشی فلج اطفال را از دی ماه 1379 در کشور قطع نماید. یکی از عوارض واکسن خوراکی فلج اطفال بروز فلج بدلیل تغییر ویروس و ایجاد خصوصیات تهاجم به بافت های عصبی است که این موضوع در افراد مبتلا به نقص سیستم عصبی شایع تر است.نظام بهداشتی کشور در طی سال های اجرای برنامه ریشه کنی بیماری تا به حال 2 مورد فلج ناشی از ویروس پولیو مشتق از واکسن در افراد مبتلا به نقص سیستم ایمنی در سال های 1384 و 1374 شناسایی کرده است که در این مقاله مورد اخیر شرح داده می شود.معرفی بیمار: کودک شیرخوار مبتلا به نقص ایمنی ترکیبی شدید (SCID) بوده و یک ماه بعد از دریافت واکسن خوراکی فلج اطفال در سن 7 ماهگی دچار فلج اندام تحتانی شده و از مدفوع بیمار ویروس پولیو مشتق از واکسن سروتایپ 2 جدا شده است. این بیمار بعلت بیماری زمینه ای و پولیومیلیت فلجی پنج ماه بعد از ابتلا فوت شده است.نتیجه گیری: در حالیکه برخی کشورهای توسعه یافته واکسن تزریقی فلج اطفال را استفاده می کنند اما اکثر کشورهای در حال توسعه همچنان از واکسن خوراکی فلج اطفال استفاده می نمایند. در صورت پائین آمدن سطح پوشش ایمن سازی کودکان امکان به چرخش درآمدن ویروس های پولیو مشتق از واکسن فراهم می شود و این موضوع به همراه دفع مزمن ویروس در افراد مبتلا به ضعف سیستم ایمنی از چالش های اصلی برنامه ریشه کنی جهانی فلج اطفال در سال های آتی خواهد بود که باید مورد توجه برنامه ریزان نظام بهداشتی کشور قرار گیرد.

سابقه و هدف: سودوموناس ائروژینوزا نقش مهمی در عفونت های شدید در بیماران سوختگی ایفا می کند. اکتساب سریع مقاومت چند دارویی منجر به مرگ و میر بالا خصوصا در مراکز نگهداری بیماران سوختگی می شود. این مطالعه با هدف تعیین الگوی حساسیت و مقاومت متقاطع آنتی بیوتیک ها علیه سودوموناس ائروژینوزا جدا شده از بیماران سوختگی در جنوب ایران انجام شد.روش کار: تست MIC جهت آنتی بیوتیک های ایمی پنم، مروپنم، سفیپیم، سفتازیدیم، سفوپرازون، سولباکتوم، تیکاریسیلین / کلاولانیت، پیپراسیلین / تازوباکتام، سیروفلوکساسین، توبرامیسین و آمیکاسین برای 70 سوش سودوموناس ائروژینواز که از بیماران سوختگی جدا شده بود انجام شد. الگوی حساسیت و مقاومت به روش E-test تعیین گردید. علاوه بر E-test سه نوع فعالیت سودوموناس شامل (Extended-Spectrum β-Lactamase)، ESBL، MBL-Metallo-β-Lactamase و group) IBL , (I inducible β-Lactamase مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: به ترتیب ایمی پنم، مروپنم سپروفلوکساسین بالاترین ضد باکتریایی را در محیط کشت علیه این باکتری را داشتند (P<0.05). در مقابل تیکارسیلین/ کلاولینت کمترین فعالیت ضد باکتریایی را داشت. تقریبا تمام گونه های مقاوم (%98-%100) فعالیت مقاوم متقاطع به سفپیم را از خود نشان دادند. قسمت اعظم جدا شده هایی که به ایمی پنم (%76-100) و مروپنم (%85-100) مقاوم بودند از خود مقاومت متقاطع به بقیه آنتی بیوتیک ها نشان دادند. ESBL فقط در سه سوش (%4.3)، IBL در هشت سوش (%11.4) بافت شد. MBL در هیچکدام از ایزوله شده ها وجود نداشت.نتیجه گیری: تقریبا تمام سوش های مقاوم از خود مقاومت متقاطع به پنی سیلین ها و سفالوسیورین ها با بودن ممانعت کننده بتالاکتاماز یا بدون آن را نشان دادند. در این مورد تیکارسیلین / کلاونلیت در بالا ترین سطح این پدیده دیده شد. 

مقدمه: فرورفتن تصادفی سوزن یا Needle Stick Injury یکی از خطرات حین کار بسیاری از مشاغل است. با توجه به شیوع بالای هپاتیت ویروسی در کشور ما در جمعیت عمومی، NSI می تواند باعث انتقال این ویروس در جامعه شود. از طرفی دفع غیر بهداشتی زباله ها در بسیاری از کشورها و خصوصا در ایران، خطرات ناشی از NSI را دو چندان می کند. همچنین این احتمال وجود دارد که رفتگران بدلیل برخورد مستقیم با زباله ها، در معرض خطر بیشتر NSI باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع NSI و عوامل خطرزای آن در کارمندان شهرداری تهران انجام شد.روش ها: تحقیق حاضر یک پژوهش مقطعی- توصیفی است. نمونه مورد بررسی شامل 3127 نفر از کارمندان شهرداری تهران بود که در سال های 1384 و 1385 به صورت سرشماری انتخاب شدند. تمامی نمونه ها از نظر متغیرهای دموگرافیک (شامل جنس، سن، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، شغل)، عوامل خطرزای هپاتیت (شامل تزریق خون، اعتیاد تزریقی، عمل جراحی، هر گونه مداخله دندانپزشکی، تماس جنسی خارج از چارچوب خانواده، مسافرت خارج از کشور، حجامت، خالکوبی، فرورفتن سرنگ مشکوک در بدن، زندان، اسارت جنگی، مجروحیت جنگی)، و سابقه بیماری (شامل زردی، ابتلای به هپاتیت در خانواده درجه یک، ابتلا به بیماری کبدی در خانواده درجه یک، و مصرف سیگار) مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: از کل افراد مورد بررسی، 15 نفر (%0.5) دارای سابقه NSI بودند. شیوع NSI در رفتگران (%16.2) در مقایسه با سایر افراد (%0.2) 81 برابر بیشتر بود (p=0.001). شیوع NSI در افراد دارای سطح تحصیلات کمتر (P=0.030)، افراد دارای سابقه زردی (p=0.010)، ابتلا به هپاتیت (p=0.001)، سابقه ابتلا به هپاتیت در خانواده درجه یک (p=0.001)، سابقه ابتلا به بیماری کبدی در خانواده درجه یک (p=0.004) به میزان معنی داری بیشتر بود. ارتباط معنی دار آماری بین NSI و سن (P=0.368)، جنس (P=0.980) و مصرف سیگار (P=0.356) مشاهده نشد.نتیجه گیری: رفتگران در معرض افزایش (81 بار بیشتر) خطر NSI هستند. همچنین مطالعه حاضر میزان تحصیلات کمتر را به عنوان یک عامل خطرزای NSI نشان داد. سابقه بیشتر زردی، سابقه ابتلا به هپاتیت در خانواده درجه یک، سابقه ابتلا به بیماری کبدی در خانواده درجه یک در افراد دارای سابقه NSI، ممکن است ناشی از ابتلای به ویروس های هپاتیت باشد، که به مطالعات آتی نیازمند است. بر اساس این مطالعه، نه تنها ضرورت توجه به دفع بهداشتی زباله ها و نیز آموزش افراد در معرض خطر مورد تاکید قرار می گیرد، بلکه غربالگری افراد پرخطر شامل رفتگران لازم به نظر می رسد.

سابقه و هدف: سینوزیت حاد باکتریال یکی از بیماری های شایع عفونی است که سالانه تقریبا 30 میلیون آمریکایی را مبتلا می کند.هدف از این مطالعه مقایسه اثر و عوارض کوآموکسی کلاو و آزیترومایسین سینوزیت حاد باکتریال است.روش کار: در این مطالعه مقطعی – توصیفی تعداد 80 بیمار با سن متوسط 32.7 سال با سینوزیت حاد باکتریال ثابت شده از نظر کلینیکی و رادیولوژیک تحت درمان کوآموکسی کلاو و؟ آزیترومایسین قرار گرفتند و نتایج اثر و عوارض داروها تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: از 80 بیمار مورد مطالعه %60 مرد و %40 زن بودند. در پایان درمان درصد موفقیت کلینیکی برای کوآموکسی کلاو %72.5 و برای ازیترومایسین %37.5 بود (P=0.005). بیماران درمان شده با کوآموکسی کلاو عوارض دارویی بیشتری را (%17.5) نسبت به آزیترومایسین (%5) نشان دادند (P<0.005). تعداد بیمارانی که درمان را ادامه ندادند در گروه کوآموکسی کلاو بیشتر از گروه آزیترومایسین بود و شایع ترین عارضه دارویی در هر گروه عارضه گوارشی بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل کوآموکسی کلاو از آزیترومایسین در درمان سینوزیت حاد باکتریال موثرتر است.

سابقه و هدف: سل یک بیماری عفونی و مهم جهانی است. حدود یک سوم جمعیت دنیا آلوده به باسیل سل هستند و تعدادی از این افراد به بیماری سل مبتلا می شوند. عوامل متعددی از قبیل سوء تغذیه، کاهش تابش آفتاب، نقص سیستم ایمنی، بیماری های زمینه ای و کمبود ویتامین D3 باعث بیماری سل در افراد آلوده می شود. در صورت برخورد کافی با نور آفتاب هیچ منبع غذایی در مورد ویتامین D3 مورد نیاز نخواهد بود. با توجه به وضعیت اپیدمیولوژیک استان خوزستان از نظر انسیدانس بیماری سل با هدف بررسی نقش ویتامین D3 در بروز بیماری سل مطالعه حاضر انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی 45 بیمار با تشخیص قطعی سل بر اساس معیارهای تشخیصی انتخاب گردیدند. این بیماران با 45 فرد سالم (بدون سابقه سل یا علایم بیماری) که از نظر سن، جنس و فصل مطالعه با بیماران فوق منطبق بودند از نظر سطح ویتامین D3 با یکدیگر در سیستم اماری SPSS11.1 به روش T-TEST مقایسه شدند.یافته ها: میانگین سطح ویتامین D3 و انحراف معیار در بیماران و افراد شاهد به ترتیب 12.25±8.98 و 24.68±19 واحد بود. در این مطالعه بین بیماران و افراد شاهد از نظر میانگین سطح ویتامین D3 معنی داری وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: در این مطالعه بین کمبود ویتامین D3 و بیماری سل ارتباط وجود دارد. شاید بتوان ادعا کرد که با تجویز ویتامین D3 به افراد الوده به عفونت سلی که از نظر این ویتامین کمبود دارند از بروز بیماری سل جلوگیری کرد. 

سابقه و هدف: بیماران هموفیلی و تلاسمی در معرض خطر بالای ابتلا  به ویروس هپاتیت C هستند. در این مطالعه آلودگی به HCV در بیماران هموفیلی و تالاسمی anti-HCV مثبت استان اصفهان به روش جستجوی RNA با آزمایش RT-PCR و فاکتورهای موثر بر میزان ابتلاء بررسی شد.روش کار: سرم خون 103 بیمار هموفیلی و تالاسمی anti-PCR مثبت با روش RT-PCR از نظر حظور HCV RNA آزمایش گردید.یافته ها: شیوع هپاتیت C در بیماران هموفیلی و تالاسمی مورد مطالعه به ترتیب %60 و %58 بود. نوع بیماری تالاسمی یا هموفیلی و میانگین سن در بین بیماران HCV RNA مثبت و منفی اختلاف معنی داری نداشت. شانس ابتلا در بیمارانی که فقط در استان اصفهان خون یا فراورده دریافت کرده بودند یک پنجم بیمارانی بود که در محل های دیگر نیز تزریق مکرر خون یا فراورده داشته اند. در بیماران هموفیلی از نظر جنسیت اختلاف معنی داری بین بیماران HCV RNA مثبت و منفی مشاهده شد (03,p<0). احتمال باقی ماندن ویروس پس از درمان در بیمارانی که طی دوره کوتاه با اینترفرون و ریباویرین درمان شده بودند نسبت به بیمارانی که دوره درمان یک ساله داشتند 2.6 برابر بود.نتیجه گیری: فراوانی نسبی نتایج مثبت PCR در بیماران مورد مطالعه کمتر از فراوانی در کشورهای غربی بود که می تواند به علت مصرف زیاد فاکتورهای کنسانتره ویروس زدایی نشده در این کشورها باشد، تعیین ژنوتایپ ویروس برای درمان موثر و مشخص نمودن چهره اپیدمیولوژی مولکولی HCV در این استان ضروری است.

سابقه و هدف: طیف اختلالات پوستی در عفونت HIV گسترده می باشد. معاینه پوست در این افراد میتواند شاخص خوبی از وضعیت عملکرد سیستم ایمنی و نیز روانی بیمار باشد. این مطالعه به بررسی تظاهرات پوستی بیماران HIV مثبت تحت پوشش مرکز مشاوره بیماری های رفتاری سنندج در سال 1384 می پردازد.روش کار: این مطالعه توصیفی به صورت cross-sectional انجام شد. روش نمونه گیری سرشمار بود. 74 بیمار HIV مثبت تحت پوشش مرکز مشاوره و زندان تحت بررسی قرار گرفتند. معاینه بیماران توسط پوست انجام شد و تشخیص بر اساس یافته های بالینی و منطبق بر تعاریف بیماری های پوست انجام گرفت.یافته ها: از 74 فرد مورد مطالعه 71 نفر مرد و 3 نفر زن بودند. میانگین سنی آنان 34.47±7.7 سال بود. 68 نفر (9,%91) از بیماران حداقل یک بیماری پوستی داشتند. میانگین تعداد بیماری پوستی  2.46±1.79عدد بود. شایع ترین تظاهر پوستی در این بیماران بترتیب شامل محو شدن ماهک ناخن در 73 نفر (6,%98)، ژینژیویت در 61 نفر (4,%82)، رنگ پریدگی ناخن در 38 نفر (4,%51)، خارش در 30 نفر (5,%50)، حساسیت به نور در 26 نفر (1,%35)، درماتیت سبورئیک در 24 نفر (4,%32)، کاندید یاز دهانی در 23 نفر 1,%31، فولیکولیت در 22 نفر (7,%29) بود. رابطه معنی داری بین سن و تنوع بیماری های پوستی مشاهده شد. با افزایش سن تعداد بیماری های پوستی موجود در افراد کم شده بود (P<0.0001).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش و بررسی های پژوهش های دیگر می توان گفت که شیوع ضایعات و بیماری های پوستی در بیماران HIV مثبت شایع است. با توجه به اینکه برخی از بیماری های پوستی قابل انتقال هستند و از نظر بهداشت عمومی نیز اهمیت دارند پیشنهاد می شود در سیستم مراقبت بیماران HIV مثبت بیماری های پوستی نیز گنجانده شود و بیماران معاینات منظم از نظر پوست داشته باشند.

سابقه و هدف: بیشتر از %20 از عفونت های بیمارستانی در بخش مراقبت های ویژه رخ می دهد، که منجر به تحمیل بار اقتصادی زیاد، عوارض و مرگ و میر می شود. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی عفونت های شایع بیمارستانی و شناخت الگوی مقاومت میکرو ارگانیسم ها با روش E-Test در بخش های مراقبت ویژه انجام گرفت.روش کار: مطالعه به روش توصیفی– مقطعی از خرداد 1383 لغایت دیماه 1384 در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های سینا و امام خمینی بر روی 286 مورد عفونت های بیمارستانی با میکروب های کلبسیلا، پسودوموناس، آسینتوباکتر و اشریشیا کلی از 186 بیمار انجام شد و الگوی مقاومت با روش E-Test برای ایمی پنم، سفتازیدیم، سیپروفلوکساسین، سفپیم و سفتریاکسون بررسی شد.یافته ها: شایع ترین عفونت ها سپتی سمی اولیه (%34.6)، پنومونی (%27.6) و سپس عفونت ادراری (%15.7) و شایع ترین میکروب ها کلبسیلا (%42.3)، پسودوموناس (%25.9)، آسینتوباکتر (%19.2) و E-coli (%12.6) بودند. فعال ترین آنتی بیوتیک ها به ترتیب: ایمی پنم (%85)، سفپیم (%23)، سپیروفلوکساسین (%23)، سفتازیدیم (%18) و سفتریاکسون (%10) بود. حساسیت کلبسیلا به ایمی پنم، سفپیم، سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم و سفتریاکسون به ترتیب، %93.4، %20.7، %19.8، %9.9 و %5 به دست آمد. حساسیت پسودوموناس به ایمی پنم، سفپیم، سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم به ترتیب، %73، %31، %32.4، %27 بود. حساسیت آسینتوباکتر به ایمی پنم، سفپیم، سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم به ترتیب %78، %18، %21.8 و %18 به دست آمد. حساسیت E.coli به ایمی پنم، سفپیم، سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم و سفتریاکسون به ترتیب، %89، %22، %16.7، %25 و %25 بود. مقاومت به حداقل سه دارو در %66 موارد دیده شد.نتیجه گیری: متاسفانه روند مقاومت در حال افزایش است و لازم است در مصرف صحیح داروها دقت و نظارت بیشتری صورت بگیرد.

سابقه و هدف: بیماری سل یکی از شایع ترین بیماری های عفونی در سراسر جهان است. تشخیص بیماری سل در خیلی از موارد مشکل بود و در اغلب موارد نیاز به استفاده از روش های پاراکلینیکی وجود دارد. یکی از این روش ها سنجش ایمونوگلوبولین های مختلف علیه آنتی ژن A-60 میکروب سل است. هدف از این مطالعه تعیین ارزش تشخیصی آزمایشات سرولوژیکی (IgA, IgG, IgM) علیه آنتی ژن A-60 در بیماری سل بود.روش کار: از تمامی بیمارانی که سل ریوی و خارج ریوی در آنها به اثبات رسید همراه گروه شاهد بدون بیماری سل نمونه سرمی تهیه شد و IgA, IgG, IgM علیه آنتی ژن A-60 اندازه گیری شد. گروه بیمار شامل 176 نفر بودند که 124 نفر بیماری سل ریوی اسمیر مثبت و 52 نفر سل خارج ریوی داشتند. گروه شاهد شامل 238 نفر بودند که سل نداشتند.یافته ها: حساسیت IgM, IgG، IgA به ترتیب %15، %53 و %40 بود و ویژگی آنها به ترتیب %100، %75 و %90 بود. PPV به ترتیب %100، %57 و %72 و NPV به ترتیب %72 %65 و %70 به دست آمد. ترکیب ایمنوگلوبولین ها باعث افزایش حساسیت شد و بیشترین حساسیت مربوط به ترکیب IgG و IgA بود.نتیجه گیری: مطالعه مانشان داد که استفاده از روش الیزا برای اندازه گیری ایمنوگلوبولین ها علیه آنتی ژن A-60 میکوباکتریوم توبرکلوزیس در تشخیص بیماری سل کمک کننده است. هر چند حساسیت آنها زیاد نیست اما با ترکیبوایمنوگلوبولین ها حساسیت قابل قبول می گردد. 

سابقه و هدف: بارداری دوران بسیار حساسی است که مادر و جنین را در معرض خطرات ویژه ای قرار می دهد. از جمله خطراتی که مادر و جنین را تهدید می کند و می تواند منجر به آسیب های مادری و جنینی شود عفونت ها هستند. عفونت با CMV، Toxoplasmosis، HBV، HCV در بارداری می تواند منجر به مرگ و میر، بیماری و عوارض مختلف جنینی و نوزادی شود. بنابراین بررسی مادران قبل از اقدام به بارداری از نظر این عفونت ها اهمیت ویژه ای دارد. از آنجایی برخی از آنها از طریق تماس جنسی نیز انتقال می یابند بررسی پدران نیز می تواند مفید واقع شود. این مطالعه با هدف تعیین سرواپیدمیولوژی CMV، توکسوپلاسما، هپاتیت B و C در مراجعین به آزمایشگاه مرکز درمان ناباروری ابن سینا در سال 83 انجام گرفت.روش کار: این مطالعه به صورت Routin data base study انجام گرفت و طی آن پرونده کلیه مراجعین به آزمایشگاه مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری وسقط مکرر ابن سینا در نیمه دوم سال 83 مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آزمایشات سرولوژیک فوق همراه باداده های ضروری از پرونده ها استخراج و تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: %97.9 زنان و %100 مردان از نظر CMV IgG و %2.7 از نظر CMV IgG مثبت بودند. %16.8 زنان از نظر Toxo IgG و %2.4 از نظر Toxo IgM مثبت بودند. %21.1 از زنان و %26.8 مردان از نظر HBsAb مثبت بودند. میانگین سنی موارد مثبت در زنان بطور معنی داری بیش از موارد منفی بود (P<0.05). %2.4 از زنان و %3.1 مردان از نظر HBsAg مثبت بودند. میانگین سنی موارد مثبت در مردان بطور معنی داری بیش از موارد منفی بود (P<0.05). %0.4 از مردان تست HCVAb مثبت داشتند ولی در زنان هیچ مورد مثبتی یافت نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده بنظر می رسد غربالگری زنان داوطلب باردار از نظر CMV با ارزش است. زیرا وقوع حتی یک مورد CMV مادرزادی می تواند باعث ایجاد مشکلات عمده در خانواده و تحمیل هزینه های مراقبتی و بهداشتی به سیستم بهداشتی کشور شود. ابتلا حاد به توکسوپلاسموز در بارداری قابل پیشگیری، غربالگری و در صورت رویداد قابل درمان است که این خود نشان دهنده اهمیت زیاد غربالگری خصوصا در زنان داوطلب بارداری می باشد می توان با درمان به موقع تا حد امکان از انتقال ارگانیسم از مادر به جنین و حتی در صورت انتقال از عوارض بعدی آن تا حد بسیار زیادی پیشگیری نمود. با اقدامات حفاظتی به موقع در هنگام تولد برای نوزاد متولد از مادر HBsAg مثبت می توان خطر انتقال در نوزاد را از %30-25 به %5-2 کاهش داد. 

سابقه و هدف: ویبریو پاراهمولیتیکوس یکی از عوامل مهم بیماری زا مشترک بین ماهیان پرورشی و انسانی است. این مطالعه محیطی برای بررسی میزان آلودگی ماهی ها و آب حوضچه ها و استخرهای واقع در شهرستان های اطراف تهران نسبت به این عامل مهم باکتریایی انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی 110 نمونه شامل 50 نمونه آب جمع آوری شده از حوضچه ها و استخرهای واقع در شهرستان های اطراف تهران و 60 نمونه ماهی شامل 40 عدد ماهی قزل آلا، 10 عدد ماهی سفید و 10 ماهی آزاد مورد بررسی قرار گرفت. جداسازی باکتری ها و تعیین مقاومت ضد میکروبی آنها طبق روش های استاندارد باکتری شناسی انجام گرفت.یافته ها: در نمونه های آب جمع آوری شده از استخرهای پرورش ماهی هیچگونه آلودگی به باکتری ویبریو پاراهمولیتیکوس تشخیص داده نشد ولی یک مورد از ماهی های قزل آلا که ظاهرا سالم و 2  مورد از ماهی های قزل آلای بیمار، آلوده به باکتری ویبریو پاراهمولیتیکوس بودند. سویه های جدا شده نسبت به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین، استرپتومایسین و نالیدیکسیک اسید مقاوم بوده ولی نسبت به آنتی بیوتیک های کلرامفنیکل و سفالوتین حساسیت نشان دادند.نتیجه گیری: با توجه به بررسی های به عمل آمده قبلی و نتایج حاصل از این مطالعه که شیوع این عامل بیماری زا را در بین ماهیان و مواد غذایی دریایی در حدود 5 الی 10 درصد نشان می دهد، نظارت و کنترل زنجیره تولید و تشخیص به موقع این ارگانیسم در طول این زنجیره می تواند در کاهش آلودگی فراورده های دریایی از جمله ماهی ها نقش به سزائی داشته باشد. این امر در نهایت باعث به حداقل رسیدن ابتلا به این بیماری در افراد جامعه می شود.

سابقه و هدف: عفونت های بیمارستانی مشکل عمده در پزشکی مدرن و از علل شایع و مهم ابتلا. افزایش طول مدت بستری، تحمیل و افزایش هزینه های بیمارستانی و بروز مخاطرات بهداشتی و مرگ و میر محسوب می گردند. هدف از این مطالعه حاضر تعیین میزان شیوع عفونت های بیمارستانی با مقاومت چند دارویی بر حسب نوع میکروارگانیسم، نوع بخش بستری و نوع عفونت در بیماران بستری شده در بخش های مختلف بیمارستان بقیه اله اعظم (عج) در طی یکسال می باشد.روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در مدت یکسال از ابتدای فروردین تا پایان اسفند 1384 در بیمارستان فوق تخصصی بقیه اله (عج) انجام شد. بر اساس تعریف، بیمارانی که بدون هیچگونه علائم عفونت پذیرش شده و 48 ساعت بعد از بستری دچار علائم عفونت شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. جدا سازی باکتری ها طبق روش استاندارد باکتری شناسی انجام گردید. داده ها به وسیله بسته نرم افزاری SPSS14 و با استفاده از آزمون مجذور کای و ضریب کاپا تجزیه وتحلیل شدند و مقادیر P کمتر یا مساوی 0.05 به عنوان شاخص معنی دار بودن در نظر گرفته شد.یافته ها: میزان شیوع عفونت بیمارستانی با مقاومت دارویی چند گانه 3.9 درصد محاسبه گردید. بیشترین عوامل عفونت های بیمارستانی با مقاومت چند دارویی در بخش ICU مشاهده گردید. بیشترین میکروارگانیسم های جدا شده به ترتیب شامل استافیلوکوکوس ارئوس (%39.5) و سودوموناس آئروژینوزا (%20.8) بود. همچنین بیشترین موارد این عفونت ها از نمونه های پنومونی (%41.7) و زخم (%33.8) جدا گردیدند.نتیجه گیری: در این تحقیق میزان کلی شیوع عفونت بیمارستانی با مقاومت چند دارویی کمی کمتر از سایر گزارشات جهانی محاسبه گردید لیکن از نظر سنی، رده سنی بالای 50 سال و از نظر بخش بیمارستانی، بخش ICU بیشترین فراوانی این نوع عفونت را دارا بودند که با نتایج حاصله از تحقیقات انجام شده دیگر همخوانی دارد. اقدامات لازم جهت شناخت، جلوگیری از انتشار، ریشه کنی و بررسی مقاومت ضد میکروبی این میکروارگانیسم ها امری ضروری می باشد.

سابقه و هدف: ویروس هپاتیت G (HGV) از دسته ویروس های منتقله از راه خون می باشد. برخی مطالعات احتمال آلودگی شغلی با این ویروس در پرسنل بخش دیالیز را نشان داده اند. آنتی بادی E2 ویروس هپاتیت G (HGV anti-E2) تماس قبلی فرد با ویروس هپاتیت G را نشان می دهد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت HGV anti-E2 در پرسنل بخش دیالیز می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه در یک مرکز دیالیز شهر تهران انجام شده است. در 27 پرسنل بخش دیالیز، وجود HGV anti-E2 با استفاده از روش ELISA بررسی شد و با فراوانی آنتی بادی در 77 بیمار همودیالیزی (HD) و 13 بیمار پریتونئال دیالیزی (CAPD) مقایسه گردید. در تمام افراد مورد مطالعه آنتی ژن سطحی هپاتیت B (HBsAg)، آنتی بادی هپاتیت B (anti-HBs) آنتی بادی هپاتیت C (anti-HCV) نیز اندازه گیری شد.نتایج: HGV anti-E2 در هیچیک از پرسنل بخش دیالیز یافت نشد (%0). میزان آنتی بادی در بیماران HD و CAPD به ترتیب %3.89 و %0 بود. میزان anti-HCV و anti-HBs در پرسنل دیالیز به ترتیب %0 و %33.33 بود.نتیجه گیری: در مطالعه فوق HGV anti-E2 در پرسنل دیالیز یافت نشد. بنابراین خطر آلودگی شغلی با HGV در این بررسی حداقل بوده است.

سابقه و هدف: اشرشیاکلی (E.coli) یک کوکو باسیل از خانواده انتروباکتریاسه ها می باشد که باعث عفونت های مختلف مانند باکتریمی، عفونت کیسه صفرا و مجاری صفراوی، معده و روده و محل زخم می شود و شایع ترین عامل عفونت سیستم ادراری نیز می باشد. با وجودیکه این باکتری به بسیاری از آنتی بیوتیک ها حساس است ولی موارد مقاومت در حال افزایش می باشد. این مطالعه با هدف تعیین مقاومت اشریشیا کلی در استان یزد انجام گرفت.روش کار: این مطالعه توصیفی در استان یزد، آزمایشگاه بیمارستان شهید رهنمون و آزمایشگاه بیمارستان افشار شهر یزد، آزمایشگاه مرکزی میبد، و آزمایشگاه بیمارستان ضیایی اردکان انجام شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS و آزمون های chi-cquare و Fishers Exact تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بیشترین حساسیت E.coli به سیپروفلوکساسین (%89) و سفتری اکسون (%86.6) و کلرامفنیکل (%76.1) بود. بیشترین مقاومت نیز در مقابل وانکومایسین (%93.1) و آمپی سیلین (%65.2) مشاهده شد. بسته به موقعیت جغرافیایی و محل نمونه گیری میزان مقاومت متفاوت بود.نتیجه گیری: با توجه به متفاوت بودن نوع مقاومت در مناطق جغرافیایی مختلف و نمونه های بالینی گوناگون، لازم است که این مطالعات به صورت دوره ای در مناطق مختلف انجام شود. 

سابقه و هدف: اولین مورد ابتلا به ویروس ایدز بیست سال قبل در ایران شناسایی و تا بحال حدود 12500 نفر آلوده گزارش شده است. افزایش آگاهیونگرش پرستاران درباره ایدز از انتقال آن به پرستاران جلوگیری می نماید. این مطالعه بررسی این دو موضوع و اثر آموزش در پرستاران است.روش کار: این یک مطالعه مقطعی و مشاهده ای می باشد که در 115 نفر از گروه پرستاری بصورت نمونه گیری تصادفی ساده و قابل دسترس در سال 1385 در دانشگاه بقیه اله در تهران انجام شد. موارد آگاهی، نگرش، بیشترین راه کسب آگاهی و پیشنهاد نوع کسب آگاهی در آینده در چهار بخش یک پرسشنامه جمع آوری شد. ارتباط آگاهی و نگرش با سن، تاهل، سواد و مدت خدمت بررسی شد.پرستاران در سه گروه آموزش، گروه اول بصورت حضوری و کلاس در پرستاران بقیه اله، گروه دوم گروه آموزش با جزوه در بیمارستان نجمیه و گروه سوم بدون دخالت آموزشی بعنوان گروه کنترل در بیمارستان جماران بررسی شدند. اطلاعات با برنامه SPSS13 با آزمونهای T و ANOVA تجزیه و تحلیل شد و P<0.05 معنی دار محسوب شد.یافته ها: محدوده و میانگین سن به ترتیب 22-69 و 34.4±6.4 سال و %52.5 زن و %47.5 مرد و بیشترین سطح سواد لیسانس (%98.7) بود. مدت سابقه کار 9.7±4.7 سال و تعداد 119 نفر (%58.9) متاهل بودند. این مطالعه مشخص کرد که نمره کلی آگاهی %46.5 و نگرش %49 از پرستاران ضعیف و خیلی ضعیف بودند. بعد از آموزش آگاهی %61.4 در نجمیه، %28 در بقیه اله و %34.6 در جماران و نگرش %47.4 در نجمیه، %59.4 در بقیه اله و %42.3 در جماران افزایش یافت. غیر سطح سواد و آگاهی درباره ایدز هیچ کدام از متغیرهای دیگر با آگاهی و نگرش ارتباط معنی دار نداشت (P<0.01).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آگاهی و نگرش پرستاران قبل از آموزش قابل قبول نبود و بعد از آموزش بخصوص آگاهی از طریق جزوه و نگرش از طریق کلاس حضوری ارتقاع یافت. بنابراین آموزش مداوم و دوره ای درباره ایدز برای پرستاران ضروری و توصیه می شود.